ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 171 กลัวจนโง่

 

ตอนที่  171  กลัวจนโง่

ถังเทียนเบิกบานใจจากการต่อสู้

เขาควงกระบองเขี้ยวหมาป่าในมือ เป็นกังหันกวาดไปทั่วห้องโถง  ทุกที่ซึ่งเขาไปถึงต่างก็ถูกกวาดทำลายได้ง่าย  เสียงร้องโหยหวนได้ยินอย่างต่อเนื่อง  ความเร็วของเขามากมายจนนักสู้ไม่มีเวลาได้หนี

 “อ๊า.. อ๊าค... อ๊า!”

 “ไป ไป ไป!”

 “ฆ่า ฆ่า ฆ่า!”

ถังเทียนคำรามลั่นห้องโถง

เมื่อเห็นถังเทียนบ้าดีเดือด  หลู่ชิงกลัวจนคิดอะไรไม่ออก  เขาสูญเสียความตั้งใจสู้  และรีบวิ่งไปที่กลางซากหักพังทลาย เพื่อช่วยผู้เฒ่าหวี

ถังเทียนตาไวเหมือนเหยี่ยว  เขาสังเกตเห็นหลู่ชิงและผู้เฒ่าหวี  เขาโห่ร้องเสียงประหลาดทันที กระทืบเท้ากับพื้นและทะยานขึ้นไปในอากาศ พร้อมกับชูกระบองเหนือหัว

ถังเทียนลอยตัวขึ้นไปสูงราวๆ 20 เมตรและร่วงลงมาเหมือนดาวตก  หลู่ชิงและผู้เฒ่าหวีขยายขนาดอย่างรวดเร็วในสายตาของเขา  เขาสามารถมองเห็นสีหน้าหวาดกลัวสยดสยองของทั้งสองคนได้ชัด

สายตาของถังเทียนบ่งบอกว่าตั้งใจจะฆ่า เมื่อนึกถึงความอัปยศที่อาเสวี่ยต้องทนทรมาน เขาจึงมีแต่ความโกรธ  เจ้าแก่ระยำนี่จะทำให้หลายคนต้องทนทุกข์ทรมานต่อไป ถ้าหากเขายังมีชีวิตอยู่

รังสีฆ่าฟันเต็มอยู่ในหัวใจของเขา จึงเป็นธรรมดาที่ถังเทียนใช้พลังเต็มที่

แครก แครก แครก!

ข้อต่อทุกข้อเหมือนกับร่ำร้อง  กล้ามเนื้อทุกส่วนตื่นตัวเต็มที่ ถังเทียนอยู่ในอากาศในท่าเหมือนธนูที่โก่งสายเต็มเหนี่ยว ร่างของเขายืดถึงขีดจำกัด  กระบองเขี้ยวหมาป่าในมือที่ชู ยกสูงขึ้นไปไม่กี่นิ้ว!

 “ฆ่า!”

ถังเทียนถลึงตาด้วยความโกรธ  ลมหายใจหนักหน่วง

พลังในร่างทั้งหมดถูกรวมไว้ จู่ๆ กระบองที่ชูเหนือหัวเขาอันตรธานไปจากในมือ   พวกนักสู้ที่มีพลังสายตาดีสามารถมองเห็นกระบองพุ่งลงมาในอากาศ หนามเขี้ยวสุนัขบนกระบองแต่ละเขี้ยวสั่นรุนแรงแหวกอากาศจนเกิดเสียงหวีดฟังแล้วเสียวสันหลังวาบกันทุกคน

วีดดดด

โดยไม่มีการเตือน รังสีที่แกร่งกร้าวเย็นยะเยียบปรากฏวาบอยู่ต่อหน้าต่อหน้าเขา

ม่านตาของถังเทียนหดแคบ แต่เขาไม่แตกตื่นแม้แต่น้อย แรงเหวี่ยงของเขาอยู่ในระดับสูงสุดไปแล้ว ต่อให้เป็นไซอามาเอง เขาก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย

กระบองและรังสีขวานปะทะกันตรงๆ

ปัง!

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวของทองและเหล็กปะทะกัน กลบเสียงอื่นทั่วทั้งห้องโถง

ถังเทียนรู้สึกแต่ว่าพลังกล้าแกร่งเมื่อเทียบกับที่ขวางหน้ากระบองของเขา  กระบองในมือของเขาดูเหมือนปะทะใส่กำแพง

แรงสั่นสะเทือนมหาศาลทำให้ข้อมือของเขาถึงกับชา

ถังเทียนแตกตื่น เขายืมแรงสะท้อนและเด้งถอยกลับไปด้วยความเร็วสูง

ส่วนคนอื่นเห็นถังเทียนกำลังพุ่งใส่หลู่ชิงและผู้เฒ่าหวีอย่างโกรธเกรี้ยว  เด้งกลับไปด้วยความเร็วสูง

จนกระทั่งมีร่างที่ไม่คุ้นร่างหนึ่งปรากฏออกมาจากฝูงชน เมื่อนั้นทุกคนถึงได้รู้ตัว

 “ท่านหัวหน้า!”  เยี่ยนเซี่ยจำผู้มาใหม่ได้ทันที  เขาคือหัวหน้ากลุ่มสวี่ซื่อ  สวี่ฉางเทียน กำลังตกใจอย่างหนัก

ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว  ถังเทียนคำรามลั่นอีกครั้งและพุ่งเข้าหาสวี่ฉางเทียนด้วยความเร็วสูงพร้อมกับกระบองในมือเขา

บัดซบ!

เจ้าผู้นี้ปรากฏออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ยและเข้ามาขัดขวางพลังโจมตีของเขา  ถังเทียนรู้สึกว่าเหยื่อหลุดรอดมือไปได้ ทำให้เขาโกรธจัดทันที

น่าคลั่งใจนัก

บุรุษแปลกหน้าตัวเตี้ยหลังโกงถูกมองว่าเป็นศัตรูของถังเทียนทันที  รูปร่างของฝ่ายตรงข้ามเตี้ยล่ำ แต่แข็งแรงมาก ขวานหนาหนักสองเล่มอยู่ในมือของเขาอยู่ในท่าตั้งรับพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งเครียด

พลังรบหรือเปล่า?

ถังเทียนฉีกยิ้มลี้ลับ  หลังจากสู้มาจนถึงตอนนี้  เขาไม่อาจควบคุมตนเองได้แล้ว  เขารู้สึกว่าตนเองกำลังเร่าร้อน  แม้ว่าเลือดในร่างกายเขาที่ดูดซับมาจะเป็นเลือดแคระและเลือดเทพ  แต่เลือดเหล่านั้นยังไม่ได้ย่อยสลายได้สิ้นเชิง  ดังนั้นจึงทำให้ถังเทียนตื่นเต้นผิดปกติ  ถังเทียนไม่มีถอยอยู่แล้วเนื่องจากคู่ต่อสู้สามารถสู้เขาได้ในแง่ความแข็งแกรง  นี่จะทำให้การต่อสู้ของเขาทวีความดุเดือด

พร้อมกับเสียงตวาด ถังเทียนพุ่งเข้าไปหาด้วยเร็วยิ่งกว่าครั้งก่อน

และโจมตีด้วยพลังของเขาทั้งหมด!

สวี่ฉางเทียนเตรียมจะพูด แต่เขาไม่เคยคาดเลยว่าถังเทียนไม่มีความคิดจะให้เขาพูด  กระบองมาปรากฏอยู่เหนือศีรษะเขาอีกครั้งหนึ่ง  ด้วยอันตรายที่มากกว่าครั้งก่อน

หัวใจของสวี่ฉางเทียนเย็นเฉียบ  เขาไม่กล้าประมาท  และรวบรวมปราณเที่ยงแท้ยกขวานคู่ขึ้นต้าน

ปัง!

เสียงปะทะดังสนั่นทำให้ทุกคนหูอื้อ

พลังประหลาดมาจากขวาน  สวี่ฉางเทียนตกใจ แรงหวดของถังเทียนครั้งนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าครั้งก่อน  เท้าของเขาจมลึกลงไปถึงข้อเท้า พื้นแตกร่วนเหมือนขนมปังกรอบ

เจ้าผู้นี้,  มีพลังมากขนาดนั้น

สวี่ฉางเทียนมีชื่อเสียงในเรื่องพลัง  มีคนมากมายที่ฝีมือดีกว่าเขา  แต่ที่มีความพละกำลังเหนือกว่าเขา  เขายังไม่เคยเจอ  พละกำลังเป็นความสามารถที่เขาภูมิใจ  คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะโดนคนอื่นเล่นงานได้

 “ไปลงนรกซะเถอะ!”

ถังเทียนโกรธไม่ลืมหูลืมไปแล้ว หมอกโลหิตในร่างกายเขาหลอมรวมกับเลือดเนื้อของเขาได้เร็วขึ้น  ดวงตาของถังเทียนเริ่มมีรอยเส้นเลือดแดงปรากฏ  เนื่องจากพลังสะท้อนกลับที่รุนแรง ขณะที่ถังเทียนเด้งกลับไปในอากาศ  เขาพลิกตัวแล้วพุ่งเข้าหาสวี่ฉางเทียนด้วยความเร็วกว่าเดิมอีกครั้ง

บึ้ม บึ้ม บึ้ม!

เสียงปะทะยังดังอย่างต่อเนื่องเป็นประทัดแตก

ถังเทียนหวดกระบองของเขาใส่อย่างดุร้าย   แรงหวดใส่อย่างต่อเนื่องรุนแรงทำให้สวี่ฉางเทียนเป็นเหมือนตะปูยักษ์ที่ถูกค้อนกระหน่ำใส่ไม่หยุด และจมลงทีละนิ้วๆ  หน้าของสวี่ฉางเทียนแดงก่ำ  แขนเจ็บชา และกลั้นลมหายใจเฮือกสุดท้ายไว้   ความถี่ในการโจมตีของถังเทียนทำให้เขากระวนกระวายและไม่กล้าอ้าปาก  เพราะทันทีที่เขาอ้าปาก  พลังที่เหลือในตัวของเขาจะหายไป

เยี่ยนเซี่ยและพวกตะลึงพูดไม่ออกกับภาพที่อยู่ต่อหน้าพวกเขา  พวกเขาไม่เคยนึกฝันเลยว่าหัวหน้าคณะปกครองจะถูกถังเทียนเล่นงานได้”

เป็นไปได้อย่างไร....

คำเหล่านี้ว่า “เหมือนผีหลอก” ลอยขึ้นมาในใจของพวกเขา  ผลกระทบของภาพใหญ่ยิ่งกว่าการต่อสู้ระหว่างถังเทียนกับผู้เฒ่าหวี ทำให้พวกเขาลืมก้าวเข้าไปช่วยเหลือ

จนกระทั่งร่างของสวี่ฉางเทียนจมลึกลงไปถึงเข่า  ตอนนั้นเยี่ยนเซี่ยค่อยรู้สึกตัว  สีหน้าเขาเปลี่ยนไป และเหมือนธนูที่หลุดจากแล่ง เขาพุ่งเข้าหาถังเทียน

ฮึ่ม!

ร่างบรอนซ์ขนาดยักษ์เป็นเหมือนกำแพงทองแดงปรากฏอยู่ต่อหน้าเยี่ยนเซี่ยโดยไม่มีเค้าลาง

 “ปัง ปัง ปัง.....”

เสียงปะทะดังสะท้านวิญญาณชะงัก

นั่นมัน....

ม่านตาของเยี่ยนเซี่ยขยาย  เขาจำเจ้าสิ่งนี้ได้ตั้งแต่แรก สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที! ไวมาก!  เขานึกไม่ถึงเลยว่าอาวุธจักรกลที่หนักถึงเพียงนั้นจะมีความเร็วอย่างน่าทึ่งถึงเพียงนั้น

เขากัดฟันและเตรียมตัวโจมตี แต่เมื่อเขาได้ยินหัวหน้าตะโกนด้วยความกังวล “หยุดนะ”

เยี่ยนเซี่ยตกใจ  เขาระงับการจู่โจมโดยไม่คิดอะไร

ปิงใช้มือข้างหนึ่งหิ้วตัวถังเทียนไว้ และอีกข้างหนึ่งถือกระบองเขี้ยวหมาป่า กระบองใหญ่น่ากลัวเมื่ออยู่ในมือปิงกลับดูเหมือนกับของเด็กเล่น

ตาของเสือเขี้ยวดาบจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

หัวใจของเยี่ยนเซี่ยหนาวเหน็บอย่างอธิบายไม่ถูก  แต่สายตาของเขามองดูถังเทียนที่อยู่ในมือของเสือเขี้ยวดาบ  เขาตะลึง เพราะถังเทียนล้มลงหมดสติไปโดยไม่รู้ตัว

สวี่ฉางเทียนยืนโงนเงน แขนขาไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย  หน้าของเขาซีดขาว หลั่งเหงื่อโชกตัว แต่ตอนนี้เขาตะโกนว่า  “อย่าตื่นเต้น! ทุกคน.. มีอะไรก็เจรจากันได้!”

เจรจากันได้...

เยี่ยนเซี่ยชะงักทันที เขาแทบจะสงสัยว่าได้ยินผิดไป  คำพูดเปี่ยมด้วยไมตรีเช่นนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่หลุดออกมาจากปากหัวหน้าคณะปกครองผู้โหดเหี้ยมฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบา

แฮก... แฮก....แฮก

สวี่ฉางเทียนอ้าปากหอบหายใจ,  ปัง!  ขวานคู่ของเขาร่วงลงพื้น และเขาไม่เหลือเรี่ยวแรงจะถือไว้ต่อไป  เขาหอบหายใจรุนแรง อกของเขารู้สึกร้อนเหมือนไฟไหม้  ชุดของเขาเปียกเหงื่อโชก แขนทั้งสองเหมือนกับไม่ใช่ของเขา

ดูเหมือนว่าเขาจะหมดแรงแล้ว....

สวี่ฉางเทียนฝืนหัวร่อในใจ  สายตาเขามองไปที่ถังเทียนโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่จิตใจเขากลับว้าวุ่น

เถื่อนอะไรอย่างนี้!

พลังของเขาโดนกำราบอย่างเต็มที่ สถานการณ์เช่นนี้ ตัวเขาคงไม่เป็นที่น่าเชื่อถือในตอนนี้  แต่เมื่อความอ่อนเพลียเข้าครอบงำตัว  เขาได้แต่ฝืนยิ้ม

เขาเพิ่งกระตุ้นพลังสายเลือดมาหรือนี่?

ถังเทียนสลบไสลมองดูเหมือนทารกในตอนนี้

เป็นความจริงที่ว่าเขาโดนเล่นงานโดยคนที่เพิ่งกระตุ้นพลังสายเลือด  ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายไป เขาคงกลายเป็นตัวตลกให้คณะปกครองอีกสามกลุ่มแน่ และยอดฝีมือจักรกลผู้นี้...

หัวใจของสวี่ฉางเทียนกระตุกด้วยความระมัดระวัง  เขาอยู่ใกล้ที่สุดและเห็นชัดที่สุดด้วยเช่นกัน ยอดฝีมือจักรกลผู้นี้โจมตีได้อย่างแม่นยำ ถังเทียนที่กำลังคลั่งโดนซัดหมดสติทันที ถังเทียนเพิ่งผ่านการกระตุ้นพลังสายเลือดและยังย่อยสลายพลังสายเลือดได้ไม่เต็มที่  เขาเพิ่งอยู่ในสภาวะคลั่งจนทำให้พลังสายเลือดไหลย้อน  นั่นเป็นสภาวะที่อันตรายมาก

ยอดฝีมือผู้มีสามัญสำนึกจะไม่มีทางเข้าต่อสู้ทันทีก่อนที่พวกเขาจะย่อยสลายพลังสายเลือดทั้งหมดอย่างเต็มที่แล้ว

สำหรับถังเทียน ถือว่าอันตรายมาก  แต่สำหรับเขาก็อันตรายพอกัน

สวี่ฉางเทียนเกือบจะพลาดท่าอยู่แล้ว อดแอบดีใจไม่ได้  ถ้าเขาแพ้ถังเทียน เขาคงจะเสียศักดิ์ศรีอย่างมาก

แต่...ยอดฝีมือจักรกลที่พรวดพราดเข้ามากะทันหัน ทำให้สวี่ฉางเทียนตะลึงกับฝีมือของเขา

ยอดฝีมือจักรกลผู้นี้น่ากลัวกว่าทุกคนที่เขาผ่านพบมามากนัก  นึกไม่ถึงเลยว่ายังมียอดฝีมือจักรกลที่น่ากลัวขนาดนั้นอยู่ในโลก

เมื่อนึกถึงคำขอของผู้ว่าการดวงดาว สวี่ฉางเทียนสูดหายใจลึกและรู้สึกว่าตนเองโชคดีอีกครั้ง  โชคดีที่เขามาทันเวลา

ปิงจ้องมองสวี่ฉางเทียนโดยไม่พูดอะไร เขาแบกถังเทียนที่หมดสติและลากกระบองเสียงดังแคร้งๆ เดินห่างออกไป

สวี่ฉางเทียนถอนหายใจโล่งอก

 “ท่านหัวหน้า! ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เยี่ยนเซี่ยวิ่งมาอยู่ต่อหน้าสวี่ฉางเทียน

 “เข้ามาประคองข้าที” สวี่ฉางเทียนหายใจหนักหน่วง

เยี่ยนเซี่ยตะลึง  หัวหน้าของเขาแทบไม่เหลือพลังแม้แต่จะเดิน  เขารีบวิ่งเข้ามาและช่วยประคองเขาออกจากหลุม

สวี่ฉางเทียนกวาดสายตาไปรอบๆ และนิ่งงัน “ความสัมพันธ์ของเราเลวร้ายลงไปหรือไม่?”

เยี่ยนเซี่ยแตกตื่น  หลังจากลังเลใจ เขากระซิบ “นอกจากทำร้ายผู้คุ้มกันตระกูลกู้บาดเจ็บไปคนหนึ่ง เราไม่มีความขัดแย้งอะไรอื่น”

สวี่ฉางเทียนถอนหายใจโล่งอก กล่าวว่า “ดี  ดีมาก!”

เยี่ยนเซี่ยเป็นคนฉลาด  เขารู้ว่าสถานการณ์เปลี่ยนไป  “เป็นไปได้หรือว่า...”

สวี่ฉางเทียนลดเสียง “พวกเจ้าไปขอโทษกู้เสวี่ยซะ  และจำไว้ว่าอย่าแสดงความไม่พอใจออกมา”

ถึงตอนนี้ อูหนานก็วิ่งมาถึง เมื่อเขาได้ยินคำพูดของหัวหน้ากลุ่มพูด  พวกเขาตะลึงจนแทบไม่เชื่อหูตนเอง

 “พวกเจ้าต้องแสดงความจริงใจออกไป  ไม่ว่าพวกเขาต้องการให้ชดเชยอะไร ก็ให้ยอมรับทั้งหมด”  สวี่ฉางเทียนลดเสียงลง หลังจากคิดชั่วครู่แล้ว เขาส่ายหัว “ข้าคิดว่าข้าพาพวกเจ้าไปตรงนั้นดีกว่า นั่นเป็นการแสดงความจริงใจได้ดีกว่า”

เพราะเจ้าสี่คนนี้กลัวจนสมองไม่เหลือแล้ว