เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 549 จื้อจุนเก่งด้านไหนกันแน่?

ตอนที่  549  จื้อจุนเก่งด้านไหนกันแน่?

สิ่งที่ทำให้เหยียนจงอยากกระอักโลหิตมากที่สุดก็คือเย่ว์หยางมอบเพลิงฟ้าเมฆดำที่เขาสร้างขึ้นมาให้กับอสูรที่เขาเรียกออกมา

ภูตเพลิงดิน

เหยียนจงพยายามระงับยับยั้งตนเองไว้ เนื่องจากเขามองดูภูตเพลิงดินกำลังกลืนกินเพลิงฟ้าเมฆดำ ที่เขาเองก็ไม่มี แม้ว่าเขาพยายามแสวงหามาเป็นพันปี  ถ้าเขารู้ทำไมเขาจะยอมใช้เพลิงฟ้าโจมตีเย่ว์หยางด้วยเล่า?  เขาก็แค่ขอก็ได้  เหยียนจงรู้สึกเสียดายจนแทบดิ้น  ถ้าไม่ใช่เพราะเพลิงฟ้าของเขา  เย่ว์หยางคงต้องใช้เวลาทั้งชีวิตกว่าจะค้นพบเพลิงฟ้าเมฆดำ  ดังนั้นถ้าว่ากันโดยทั่วไปแล้วเขาเพิ่งช่วยให้เย่ว์หยางยกระดับได้โดยตัวเองไม่ได้ผลตอบแทนอะไรเลยมิใช่หรือ?

เหยียนจุนสั่นหลังจากเห็นการพลาดท่าเสียทีของเหยียนจง

ถ้าเขาไม่ระมัดระวังให้ดี  เขาอาจตกอยู่ในความยุ่งยากก็เป็นได้

เหยียนจุนตัดสินอย่างชาญฉลาดไม่ขอตอแยศิษย์ของนางพญาเฟ่ยเหวินหลีดีกว่า  บางทีเย่ว์หยางคงมีสมบัติชั้นเทพคอยปกป้องตัวเองและเหยียนจุนคงอับอายเป็นที่สุดหากเขาพยายามอย่างดีที่สุดแต่ก็ยังพลาดท่าในการทำร้ายเย่ว์หยาง

สตรีผู้มีสนามพลังดารานภากาศยังคงเป็นศัตรูที่สู้ด้วยยาก เนื่องจากบางทีนางเป็นยอดฝีมือที่มีชื่อในด้านสู้ระยะประชิดเหมือนกับตัวของเขา

สำหรับสตรีที่ชางเหยียนพูดว่ามีทักษะแสงทำลายล้างและทำลายช่องว่างมิติกลั่นกระสุน นางถนัดการต่อสู้โจมตีระยะห่างมากกว่า  ซึ่งทำให้ทักษะสู้ระยะประชิดของเขาได้เปรียบอยู่เล็กน้อย  ยิ่งกว่านั้นนางยังเป็นผู้มีพลังมากที่สุดในกลุ่ม และถ้าเขาเอาชนะนางได้  เขาจะได้รับเกียรติมากมาย ที่สำคัญที่สุด เนื่องจากสตรีนางนี้เอาชนะเฮยหูและชางเหยียนได้สำเร็จ  คุณค่าและสถานะของเขาในตำหนักกลาง ก็จะเพิ่มขึ้นหากว่าเขาเอาชนะนางได้

เมื่อกำหนดแผนในใจได้แล้ว เหยียนจงเริ่มเพิ่มพลังของเขา

เหยียนจุนมีพลังเพลิงสีฟ้าบริสุทธิ์  เขาไม่กล้าประมาทต่อไปหลังจากได้เห็นผลที่น่าอนาถของเหยียนจง

เขายกระดับพลังอยู่ในขั้นปราณฟ้าระดับห้า แต่ก็ยังทรงพลังมากกว่าพลังของชางเหยียน ก่อนที่จะหยุดยั้งไว้

เพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์ที่เหยียนจุนปลดปล่อยมีอุณหภูมิน่ากลัวมาก พื้นและหินใต้ตัวเขาหลอมละลายและลาวาร้อนแผ่ลามไปอย่างรวดเร็วก่อนที่จะกลายเป็นทะเลสาบลาวาตื้นเขิน

แม้อย่างนั้นเหยียนจุนก็ยังไม่รีบร้อนเข้าโจมตีทันที

เขาเรียกแมลงเพลิงกระจกออกมาสองสามตัว พวกมันสะท้อนแสงได้เหมือนกระจกเงา และคอยบินอยู่รอบๆ เพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์และพลิกตัวไปมา

แม้ว่าพวกมันจะไม่สามารถกำจัดพลังแสงทำลายล้างได้อย่างสิ้นเชิง  แต่พวกมันจะสามารถต่อต้านพลังลวงตาได้ทั้งหมดในเมื่อตัวพวกมันเองเป็นเหมือนกระจก  เพื่อรับมือกระสุนดำทำลายล้าง  เหยียนจุนต้องรู้จักประเภทการโจมตีของพวกมัน   ถ้าพวกมันมีพลังโจมตีทะลุทะลวง  อย่างนั้นเขาไม่อาจสนใจได้ เนื่องจากเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์ไม่ได้มีรูปแบบที่จับต้องได้  มันเป็นเพลิงเฉพาะชนิดหนึ่งสามารถกลับคืนสู่สภาพเดิมได้ต่อให้ถูกตัดเป็นพันๆ ชิ้นก็ตาม

วิธีโจมตีโดยทั่วไปไม่มีผลต่อร่างเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์

มีเพียงพลังโจมตีที่สามารถชำระและขจัดสิ่งมีชีวิตได้ทั้งหมดอย่างเพลิงอมฤตและวงจักรทำลายล้างจึงจะสามารถทำให้เพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์ได้รับความเสียหายเป็นทวีคูณ  เพราะกลัวเรื่องเช่นนี้ เหยียนจุนจึงไม่ยินดีจะเผชิญหน้ากับเย่ว์หยาง เขากลัวจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูอย่างนั้นผู้มีสมบัติระดับเทพ

 “ปีกโลหิตพิลาป”

อีกด้านหนึ่งจื้อจุนขยับนิ้วชี้ของนางอย่างสง่างาม

นางวาดอักษรรูนโบราณบนปีกนางฟ้าบางสีแดงโลหิตด้วยโลหิตจากปลายนิ้วของนาง ความลึกลับเบื้องหลังการกระทำของนางก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ให้เย่ว์หยางรู้

จากนั้นจื้อจุนเริ่มยกระดับพลังเป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มต่อสู้

นางยกระดับรวดเร็วจากปราณฟ้าระดับหนึ่ง เป็นระดับสอง และมาหยุดอยู่ที่ระดับสามในที่สุด ตอนนี้นางมีพลังแข็งแกร่งมากยิ่งกว่าปราณฟ้าระดับสามของหวงฉวนเสียอีก  เย่ว์หยางรู้สึกว่าพื้นฐานของเขายังคงอ่อนเมื่อเทียบกับจื้อจุน  จื้อจุนฝึกฝนจนถึงระดับที่สมบูรณ์แบบซึ่งพลังของนางบริสุทธิ์เป็นกลุ่มก้อน และมีพลังคุกคามผู้คนที่ไม่เหมือนใคร

เทพธิดาในตำนานก็คงเป็นเช่นนั้น

ชางเหยียนหน้าซีดทันที  แม้ว่าจื้อจุนจะถึงเพียงปราณฟ้าระดับสาม  แต่ความรู้สึกยากที่จะเอาชนะได้เกิดขึ้นในใจของเขา

จื้อจุนสงวนพลังส่วนหนึ่งไว้ปิดบังพลังที่แท้จริงของนาง

เว้นแต่นางเชื่อจริงๆว่านางสามารถต้านรับเหยียนจุนด้วยพลังปราณฟ้าระดับสามของนาง ในเมื่อเขาเพิ่มระดับพลังจนอยู่ที่ปราณฟ้าระดับห้าหรือ?  นอกจากชนะกันในแง่ของระดับนักสู้และพลังแล้ว  เหยียนจุนยังมีเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์ แล้วรังสีทำลายล้างและกระสุนดำสังหารจะกลายเป็นสิ่งที่ใช้ไม่ได้ผล  แม้ว่าจื้อจุนยังมีพลังโจมตีอื่น เหยียนจุนก็ยังมีไม้ตายลับ  แน่นอนเหยียนจุนไม่มีทางพ่ายแพ้แน่!

ถ้านี่เป็นการพนัน  ชางเหยียนจะทุ่มเดิมพันทั้งหมดแทงข้างเหยียนจุน

เย่ว์หยางเรียกภูตเพลิงดินให้บินกลับมาอยู่สนามพลังดารานภากาศของจักรพรรดินีราตรี สีหน้าของเขาไร้อารมณ์และดูน่ากลัว

นางฟ้าปีกโลหิตซึ่งรับเลือดจากจื้อจุนขยายขนาดช้าๆ  ภายในนาทีเดียว นางเติบโตขนาดเท่ามนุษย์จริง  ปีกโลหิตทั้งหกข้างสยายออกอย่างนุ่มนวล  ขณะที่นางเพิ่มระดับพลังจนถึงปราณก่อกำเนิดระดับสิบ  ความจริงนางเป็นอสูรตนหนึ่ง อสูรเพชรระดับเก้า มีช่องว่างสำหรับวิวัฒนาการอีกมากในอนาคต  พลังของนางแทบจะไล่ๆ กับพลังของจื้อจุน กับพลังที่เหมือนกับจักรพรรดิคงและจักรพรรดิหมิง... นางฟ้าปีกโลหิตชักกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ที่แขวนอยู่ข้างเอว  นางถือกระบี่เสมออกและหลับตาของนางช้าๆ ขณะที่มือซ้ายของนางค่อยๆ ลูบมันเบาๆ

ปราณกระบี่คมกริบกรีดผิวบางๆ ของนาง

รอยเลือดปรากฏบนกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เหมือนรัศมีรุ้งงาม

แสงสีรุ้งฉายออกมาจากกระบี่ศักดิ์สิทธิ์และรวมอยู่กับนางฟ้าปีกโลหิต ขณะที่ขยายขนาดจนสูงถึงสามเมตร

แม้เย่ว์หยางจะไม่เข้าใจเหตุผลที่จื้อจุนเอานางฟ้าปีกโลหิตออกมา  ไม่ว่านางฟ้าจะทรงพลังขนาดไหนก็ตาม แต่ลักษณะของนางคงมีแต่จะเป็นตัวถ่วงจื้อจุน  นางไม่สามารถช่วยจื้อจุนได้ ทำไมจื้อจุนถึงได้ยืนยันจะนำนางออกมาใช้? เย่ว์หยางต้องการถามจักรพรรดินีราตรีแต่เขากลัวว่าจะเป็นการเผยความลับของจื้อจุน

เย่ว์หยางยินดีเชื่อว่าทุกอย่างที่จื้อจุนทำ  นางคงไม่มีทางทำเรื่องโง่ๆ แน่นอน

แม้จะมีความข้องใจ แต่เย่ว์หยางก็ยังตัดสินใจเชื่อนาง

 “เรามาสู้ตัดสินหาผู้ชนะกันเถอะ”  เหยียนจุนก็งงงวยเช่นกัน  แต่เขาไม่เห็นความลับของศัตรู  เขาทำได้แต่ใช้พลังของเขาทั้งหมดสู้จนสุดกำลัง

คลื่นความร้อนสูงพอจะทำให้โลกลุกเป็นไฟได้ เหยียนจุนอยู่ภายใต้การปกป้องของแมงเพลิงกระจกและด้วยความช่วยเหลือจากอสูรพิเศษบางชนิด เขาเงื้อหมัดพุ่งเข้าหาจื้อจุนราวกับสายฟ้า

เป็นหมัดที่มิอาจต่อต้านได้

เดินหน้าสุดกำลัง

เหยียนจุนมิได้ตั้งท่าตั้งรับเลย

เขาเชื่อมั่นเต็มเปี่ยมในพลังเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์  เขาเชื่อว่ามันสามารถทนการโจมตีของศัตรูของเขาได้  สำหรับบางคนที่ถนัดสู้ระยะห่างอย่างจื้อจุน  เรื่องที่นางกลัวที่สุดก็คือปะทะหมัดต่อหมัด  เนื่องจากโล่ของนาง เหยียนจุนเชื่อว่าเขาสามารถทำลายมันได้ด้วยพลังหมัดเดียว  ไม่มีโล่ใดในโลกที่สามารถทนได้  ไม่มีศัตรูใดที่ไม่สามารถฆ่าได้ ตราบใดที่มีพลังมากเพียงพอ ทั้งเมืองหรืออาจทั้งประเทศสามารถถูกทำลายได้ในเวลาอันสั้น

ร่างมนุษย์เป็นร่างที่เปราะบางที่สุดในบรรดาชาติพันธุ์อื่นๆ

สู้ระยะประชิดมักเป็นเรื่องโหดร้ายต่อร่างกายที่อ่อนแอเสมอ

ด้วยสนามพลังดารานภากาศ จักรพรรดินีราตรีอัญเชิญกลุ่มดาวแกะและกลุ่มดาววัว

แม้ว่าเย่ว์หยางและนางจะได้รับการปกป้อง เหยียนจุนก็ยังใช้พลังอย่างเต็มที่บังคับให้สนามพลังดารานภากาศทั้งหมดถอยห่างออกไปเป็นกิโลเมตร

เทียบกับกับดักสนามพลังของชางเหยียนแล้ว  หมัดของเหยียนจุนแข็งแกร่งกว่าเป็นร้อยเท่า  นี่ยังคงเป็นพลังไฟที่โจมตีผ่านอากาศ

ถ้าเป็นการโจมตีโดยตรง จะสร้างแรงกดดันให้กับจื้อจุนได้มากมายเพียงไหน?

เย่ว์หยางไม่สามารถนึกภาพได้เลย!

 “โง่จริงๆ” จื้อจุนเอียงตัวเพียงเล็กน้อยก็หลบไม้ตายของเหยียนจุนด้วยความชำนาญ

นางโต้ตอบกลับทันที  นางใช้มือขวาปัดพลังโจมตีครั้งที่สองของเหยียนจุนออกไปอย่างรีบเร่งขณะที่มือซ้ายของนางกดลงที่หน้าผากของเขา  พลังกดดันทับทวีคูณเพิ่มขึ้นบนใบหน้าของเหยียนจุนในวินาทีนั้น   ความตกใจของเขาตามมาด้วยความประหลาดใจเมื่อหมัดที่สองของเขาถูกจื้อจุนปัดคลี่คลายได้ง่ายโดยเขามิอาจป้องกันได้  เขาจะไม่ตกตะลึงได้ยังไง หลังจากที่เห็นประจักษ์ว่าฝีมือต่อสู้ระยะประชิดที่ลี้ลับอย่างนั้นจะมีอยู่ในตัวของสตรีที่ถนัดในการโจมตีระยะไกลได้ยังไง?

สีหน้าของเขาเปลี่ยนอีกครั้งเมื่อฝ่ามือซ้ายของจื้อจุนฟาดเข้าที่หน้าผากของเขา

จะไม่มีผลอะไรทั้งนั้น

ด้วยเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์  เขาแทบจะรู้สึกสบายใจกับการสู้ระยะประชิด  เว้นแต่เขาตกอยู่ภายใต้การโจมตีจากสมบัติชั้นเทพ, เพลิงอมฤตหรือวงจักรล้างโลก  การโจมตีธรรมดาไม่มีทางทำอะไรเขาได้

 “บึ้มมมม!”

เหยียนจุนถูกกระแทกเข้ากับพื้น ทั้งตัวของเขาจมลึกเข้าไปในหิน

ก่อนที่เขาจะได้สลัดศีรษะสลายความมึนงงของตน  จื้อจุนยกเขาขึ้นแล้วทุ่มเหวี่ยงร่างของเขากระเด็นไปไกลถึงสองกิโลเมตรก่อนที่เขาจะกระแทกกับพื้นเสียงดังตุ้บ  เหยียนจุนไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้อยู่นาน

เมื่อได้เห็นภาพเช่นนี้ ชางเหยียน, เหยียนจงและแม้กระทั่งเย่ว์หยางยืนตะลึง

นี่มันเพิ่งเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?

จักรพรรดินีราตรีแทบจะได้ยินคำถามของเย่ว์หยางดังอยู่ในใจ  นางอธิบายให้เขาฟังอย่างนุ่มนวล  “ความจริงจื้อจุนเป็นนักสู้ระยะประชิด   นางมีความรู้มากที่สุดแล้วในทักษะการต่อสู้

เย่ว์หยางรู้สึกจะเป็นลม

จุดแข็งของจื้อจุนไม่ใช่ลำแสงทำลายล้าง, ไม่ใช่กระสุนดำ แต่เป็นทักษะสู้ระยะประชิดหรือนี่?

ถ้าเขาไม่เห็นเหยียนจุนถูกเล่นงานกับตาตัวเอง  เย่ว์หยางคงยากจะยอมเชื่อได้จริงๆ

ชางเหยียนยิ่งประหลาดใจมากกว่า  โชคดีที่เขาไม่ได้สู้กับนางด้วยตัวเอง  มิฉะนั้นคนที่ถูกทุ่มใส่พื้นอาจเป็นตัวเขาก็ได้  เขาไม่มีเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์  ถ้าเขาต้องสู้กับนาง  จื้อจุนอาจฉีกร่างของเขาเป็นชิ้นก็ได้  ชางเหยียนสาบานว่าเขาจะไม่มีทางแตะต้องจื้อจุนแน่นอน  สตรีคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน  ในอนาคต เขาจะหนีให้เร็วที่สุดเมื่อใดก็ตามที่เห็นนาง  มันน่ากลัวเกินไปกับการต่อสู้กับสตรีคนนั้น นั่นเป็นการรนหาที่ตายชัดๆ

 “นั่นเป็นไปไม่ได้!”  หน้าของเหยียนจุนบวมปูดและฟันหักร่วง และหลั่งเลือดพร้อมกับเลือดสีน้ำเงินเหมือนเลือดเพลิง  คำพูดของเขาอู้อี้เล็กน้อยเนื่องจากฟันหัก และเสียงของเขาน่ากลัว  “เจ้าไม่มีทางทำร้ายข้าด้วยมือเปล่าๆ แน่ ร่างของข้าสร้างขึ้นจากเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์  ข้ามีภูมิต่อต้านการโจมตีทางกายภาพ  นอกจากอาวุธระดับเทพแล้ว ไม่มีอะไรที่ทำร้ายข้าได้”

 “เจ้ามีร่างของเพลิงน้ำเงินบริสุทธิ์?”  จื้อจุนหงายฝ่ามือนางและแสดงให้เห็นถึงบาดแผลที่เกิดจากการเผาไหม้

นางบาดเจ็บ

เย่ว์หยางรู้สึกเจ็บแปลบในใจเขาโดดออกมาด้วยความห่วงใย จับมือของนางและถ่ายพลังปราณก่อกำนิดของเขาเพื่อรักษานาง

จื้อจุนตะลึงและแก้มของนางเริ่มแดงด้วยความอาย  แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่นางชักมือกลับ และบอกให้เขากลับเข้าไป  “อาการบาดเจ็บเล็กน้อยไม่ใช่เรื่องใหญ่”

เย่ว์หยางเองก็ประหลาดใจกับความกล้าของเขา  ความจริงเขากล้าแตะต้องมือนางหรือ?  ถ้าเป็นครั้งก่อนเขาคงไม่มีทางได้แตะต้องนางแน่  ดูเหมือนว่าหลังจากเขามีสัมพันธ์กับนางเซียนหงส์ฟ้าและสาวงามอื่นๆ ทำให้เขากลายเป็นลูกผู้ชายที่แท้จริง  ความกล้าของเขาที่มีต่อสตรีเพิ่มขึ้นสู่ระดับใหม่

 “อา, ข้าเผลอคิดว่าท่านเป็นมารกฎฟ้าไปเสียได้”  เย่ว์หยางแกล้งทำเป็นแก้เก้อ ขณะที่เขาระลึกถึงความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมเมื่อสัมผัสมือของจื้อจุน และเขากลับเข้าไปในสนามพลังดารานภากาศ

 “ยกโทษให้ไม่ได้!”  เหยียนจุนโกรธจัด  เหยียนจุนที่เพิ่งถูกเล่นงานยับเยินเพิ่มพลังอยู่ในระดับสูงทันที

การต่อสู้เริ่มขึ้นอีกครั้ง  ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่เหยียนจุนเท่านั้น แม้แต่ยักษ์เพลิงเหยียนจงก็เตรียมลงมือลอบทำร้ายทันที

เหยียนจุนกระโจนเข้ามาเหมือนราชสีห์  ขณะที่เขาปลดปล่อยพลังความแข็งแกร่งทั้งหมด เขาพุ่งเข้าจู่โจมด้วยความโกรธ

ถึงตอนนี้  เหยียนจงรออยู่ด้านข้าง  หน้าที่มืดทึบของเขาแสดงสีหน้าเหมือนอสรพิษร้าย