ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 359 ถนนซีสุ่ย

ตอนที่  359  ถนนซีสุ่ย

หมิงเยี่ยรออยู่นาน  แต่ไม่มีความเคลื่อนไหวบนยานโดยสาร  สีหน้านางเปลี่ยน  นางสะบัดข้อมือทันที กระบี่แสงขาวราวหิมะผ่ายานโดยสารเป็นสองท่อน  แต่ใต้ยานว่างเปล่า

หมิงเยี่ยจ้องมองอยู่นาน จากนั้นนางหัวเราะทันที

ข้าพบคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังแข็งแกร่ง  สามารถลอบเข้ามาใต้ยานภายใต้จมูกของฉีซานได้  เขาต้องแข็งแกร่งและกล้าหาญแน่นอน  คาดไม่ถึงเลยว่ากลุ่มดาวอันโดรเมดาจะมีพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อน  นางคิด  ทันใดนั้นนางตื่นเต้นกับการเดินทางมายังกลุ่มดาวอันโดรเมดาในครั้งนี้

ห่างหมิงเยี่ยออกไปเจ็ดร้อยเมตรในท่ามกลางต้นไม้ใบแน่นขนัด  ถังเทียนผู้มีเพลิงครอบคลุมตัวเหมือนกับภาพลวงตายืนอยู่กับที่อย่างเงียบกริบมองดูหมิงเยี่ยปล่อยพลังกระบี่ของนาง

เขาระมัดระวังสตรีลึกลับนี้มาก  นางสามารถรู้สึกได้ว่าเขาอยู่ใกล้ๆ  และนางคงจะแข็งแกร่งกว่าฉีซาน  หรือวิชากระบี่ของนางคงจะพิเศษ  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาว่องไวรอบคอบมาก  เขาคงถูกนางตัดเป็นสองท่อนแล้ว

และกระบี่นั่น..คืออะไรบางอย่าง...

ถ้าเป็นวันเวลาปกติ  เขาคงสงสัยมากว่าสตรีนางนั้นจะแข็งแกร่งและพิเศษขนาดไหน และอาจซ้อมมือกับนางบ้างก็ได้

แต่เขามีเวลาเพียงสิบห้าวัน  และเขาไม่อาจเสียเวลากับคนแปลกหน้า  แม้ว่านางจะแข็งแกร่งและงดงามก็ตาม

ถังเทียนแบกแอนเดรียนาที่ยังหลับอยู่ และจากไปอย่างเงียบงัน

เมื่อแอนเดรียนาตื่นขึ้น  นางตระหนักว่า นางอยู่ในตรอกแห่งหนึ่ง   นางกระพริบตาและมองดูรอบๆ ในสถานที่ไม่คุ้นเคย  นางสงสัยว่านางกำลังฝัน  และสงสัยว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นแค่เพียงฝันร้าย

นั่นคงจะดี...

นางระบายลมหายใจ  ทันใดนั้นเมื่อร่างสีดำปรากฏอยู่ที่มุมสายตานาง นางชะงักค้าง

ไม่ใช่ความฝัน

สำหรับแอนเดรียนาจัดเป็นผู้สืบทอดลำดับสามของกลุ่มดาวอันโดรเมดา  นางไม่ได้พึ่งพาแต่ความงามของนาง  นางสูดหายใจลึก อารมณ์ของนางกลับคืนเป็นปกติ  บุรุษผู้นี้ไม่ได้เตือนนางก็ทำให้นางหมดสติ  ความเห็นที่เขาเปิดเผยข้อมูลออกมา ทำให้อย่างน้อยนางรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่บิดาส่งมาช่วยนาง

อย่าให้เขาหมดความอดทน  อย่าให้เขาคิดว่าข้าคือภาระ

แอนเดรียนามองดูรอบๆ  สายตานางเป็นประกายและกล่าว  “นี่คือซอยแห่งหนึ่งในถนนล่าง  เราจำเป็นต้องไปทางนั้น”

นางมองดูถังเทียน เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้คัดค้าน  นางรวบรวมความกล้าเดินตรงไปที่ปากทางตรอก  หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว นางอดเหลียวไปมองข้างหลังไม่ได้  และเห็นว่าถังเทียนกำลังตามมาด้านหลัง  นางถอนหายใจโล่งอก

หลังจากคลายใจแล้ว  สมองของนางทำงานอย่างรวดเร็ว  พลังฝีมือของมือกระบี่ลึกลับสุดหยั่งคาด  และนางไม่สามารถเข้าใจได้ว่า ภายใต้การตรวจตราที่เข้มงวด  เขาเล็ดรอดเข้ามาในเมืองได้ยังไง

นางสังเกตว่ามีเสื้อผ้าสองสามชุดตากแดดอยู่ ตานางเป็นประกาย ตอนนี้แต่งชุดที่ดูสะดุดตา  และนางต้องการปลอมตัว

 “ข้าจะไปเปลี่ยนชุด”

แอนเดรียนาบอกถังเทียนเบาๆ และเดินไปด้านหลังกำแพงอย่างเงียบสงบ  สายตาถังเทียนมีแววชื่นชม เขาไม่มีความรู้สึกแง่ดีต่อความสวยความงาม  หน้างามแต่ไร้สมองไม่มีประโยชน์ต่อแผนการเขา  เวลาของเขามีจำกัด ด้วยเวลาเพียงสิบห้าวัน ไม่ว่าสิบห้าวันจะมากเพียงไหน เขาคงไม่สามารถทำตามแผนได้สำเร็จ

เขาไม่เชื่อว่าฉีซานเป็นตัวโง่งม

ส่วนที่เหลือของแผนการ แอนเดรียนาจะต้องทำให้สำเร็จด้วยตัวนางเอง  ใบหน้าที่งดงามบริสุทธิ์ในสถานการณ์แบบนั้นคงเสียหายอย่างเลี่ยงไม่ได้  แผนการที่ล้มเหลว คงไม่จำเป็นต้องดำเนินการ

ถึงตอนนี้ ประสิทธิภาพของแอนเดรียนา นับว่าน่าพอใจ

แอนเดรียนามั่นใจว่านางเคลื่อนไหวอย่างเงียบงัน นางวางชุดที่ตากไว้บนพื้นและมองดูรอบๆ จากนั้นวิ่งไปที่มุมเพื่อเปลี่ยน  ไม่มีใครเห็นนางตรงนี้ ที่สำคัญ นางเป็นหญิงสาวอายุยี่สิบปีแล้ว จึงต้องหลบให้พ้นสายตาของถังเทียน  นี่เป็นสัญชาตญาณ

ที่มุมมืดคนที่พักอยู่ในพื้นที่นี้ดูเหมือนจะไม่อยู่บ้าน และเงียบไม่มีเสียง

นางเอื้อมมือไปข้างหลัง  เนื่องจากขอเกี่ยวชุดของนางอยู่ด้านหลัง ริบบิ้นยาวบางมัดเป็นปมที่ซับซ้อนรอบๆ ขอ  สำหรับกระโปรงยาวดูรุ่มร่าม ภายใต้เป็นกรอบยืดหยุ่นทำให้มีน้ำหนักมาก  ชุดถูกผูกมัดไว้แน่นหนาเพื่อความมั่นใจว่าจะอยู่บนร่างได้นานไม่หลุดลุ่ย  ปกตินางจะมีคนใช้คอยช่วยนางแต่งชุดให้  ดังนั้นหลังจากพยายามปลดชุดอยู่ครึ่งค่อนวัน  นางก็ไม่รู้ตัวว่าสายที่นางผูกไว้ดูยุ่งเหยิง  สายผูกนั้นทำมาจากหนอนไหมย้อมสีซึ่งทนทาน ไม่สามารถใช้มีดธรรมดาตัดได้

นางหงุดหงิด

ทันใดนั้น เงาร่างหนึ่งมองมาที่นาง ร่างดำปรากฏอยู่ต่อหน้านาง

ไม่จำเป็นต้องพูด  แอนเดรียนารู้ว่าเขาไม่พอใจเรื่องที่นางทำเสียเวลา  นางหน้าแดงขณะที่พยายามอธิบาย “ข้า.. ข้าแก้สายที่มัดอยู่ข้างหลังไม่ได้

 “หันหลัง” เสียงของถังเทียนไม่มีแววอบอุ่นแม้แต่น้อย

แอนเดรียนาถึงกับหน้าแดง นางจะส่งเสียง  แต่ไม่พูดอะไรออกมาจากนั้นหันหลังให้  เขาจะช่วยนางแต่งตัวหรือ?  นี่ช่างน่าอายมากจริงๆ  แต่นางได้แต่เม้มริมฝีปาก และแข็งใจไม่ส่งเสียง

ควั่บ

เสียงที่คาดไม่ถึงดังมาจากด้านหลังนาง  นางมีความรู้สึกว่าเย็นสันหลังวาบและกระโปรงหนักของนางร่วงลงพื้น

นางถึงกับตัวแข็ง

อากาศเย็นทำให้ผิวของนางขนลุกชัน  หลังจากไม่มีชุดปกป้องความหนาว ร่างของนางก็กระทบอากาศเย็นรอบตัว ในขณะนั้นความคิดของนางว่างเปล่า

นางไม่เคยเผยร่างเปลือยต่อหน้าบุรุษใดมาก่อน

ถังเทียนเก็บกระบี่โดยไม่รู้สึกอะไร  บนหลังของแอนเดรียนาจากล่างถึงบน เขาผ่าชุดเป็นสองส่วน  ปลดตะขอหรือ?  เขาไม่เคยเรียนรู้วิธีแบบนั้นมาก่อน

ด้านหลังที่เปิดออกเผยให้เห็นรูปร่างนางที่สวยงาม ผิวของนางเรียบลื่นมีเลือดฝาดซ่านอยู่ใต้ผิวที่ขาวดุจหิมะ

แอนเดรียนากอดอกไม่รู้จะทำยังไง

 “บั้นท้ายเจ้างามดี”

ถังเทียนพูดอย่างเมินเฉย จากนั้นหันหลังเดินออกมา

เขายืนพิงกำแพงอยู่เงียบๆ ขณะที่หันหน้าไปทางเงาเมืดที่ซ่อนตัวได้  แต่มองเห็นได้ทั้งตรอก  เขารู้ดีมากกว่า “เขา”  และเวลานี้เขาอิจฉาชีวิตที่ไร้เดียงสาและปลอดกังวล “ของเขา”  ความสามารถที่ไม่มีอะไรติดข้องอยู่ในใจคือสภาวะที่สามารถเทียบได้กับสุดยอดวิทยายุทธโดดเด่น

เขาจะค่อยๆ ทำความเข้าใจในภายหลัง

ถังเทียนคิดเงียบๆ

แอนเดรียนาเดินออกมา  นางเปลี่ยนเป็นชุดสามัญชน  ถังเทียนขมวดคิ้ว ชุดหยาบบนตัวนางยากจะปกปิดความงามของนาง  โดยเฉพาะอย่างยิ่งผิวพรรณที่เรียบเนียนของนาง ภายใต้วัสดุหยาบ กลับเพิ่มความงามที่น่าหลงใหล

ถังเทียนสะบัดข้อมือ กระบี่เรียวบางเป็นเหมือนงูพิษพุ่งออกไปและกระแทกพื้นต่อหน้าแอนเดรียนา

ฟู่

เกิดเสียงระเบิดเบาๆ ต่อหน้าแอนเดรียนา และโดยไม่มีการเตือน ระเบิดทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งเกาะตามตัวแอนเดรียนา

 “แค่ก แค่ก แค่ก!”

ฝุ่นฟุ้งกระจายเกาะตามตัวเปลี่ยนแอนเดรียนาจนมีผิวสีเทา  เสน่ห์ถูกกลบ ใครจะบอกได้ว่านางคือหญิงงามผู้โดดเด่น?

แอนเดรียนาไม่รู้ว่าเขาจะพยายามทำอะไร  แต่หลังจากนั้นนางรู้ทันที และเข้าใจการกระทำของถังเทียน

เพียงแต่....  เจ้านุ่มนวลกว่านี้ได้ไหม?

แอนเดรียนาเม้มริมฝีปากแน่น  แต่ไม่ส่งเสียง  นางรู้ว่านางไม่อยู่ในสถานะจะเจรจาต่อรอง  เพียงแต่การกระทำของถังเทียนทำร้ายความรู้สึกอ่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ของนาง

จงเผชิญหน้ากับความจริงแอนเดรียนา

ยามราตรีในนครเทพสตรี  แม้ว่าเมืองจะมีเหล่านักสู้คอยตรวจตรา  แต่การตรวจรักษาความปลอดภัยในเมืองยังผ่อนคลายมากกว่าประตูเมือง ก็ยังคงเป็นเมืองที่เจริญที่สุด  สมาคมการค้าและบุคคลสำคัญนับไม่ถ้วนมารวมกัน  ปาฟุมีคนหนุนหลังจึงไม่มีใครกล้าทำอะไรอย่างผลีผลาม

แม้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งในนักสู้ผู้มีชื่อเสียงของกลุ่มดาว  เขายังเข้าใจชัดว่ามีคนมากกว่าห้าคนในนครเทพสตรีสามารถเอาชนะเขาได้  นักสู้ผู้แข็งแกร่งทุกคนซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกของสวนหลังบ้านของตระกูลใหญ่  และถ้าไม่มีการคุกคามชีวิตคนของตระกูล  พวกเขาจะไม่ปรากฏตัวออกมา

พวกเขาเป็นตัวแทนตระกูลต่างๆ ของกลุ่มดาวอันโดรเมดา ซึ่งอัสตา เจ้าปกครองกลุ่มดาวห่วงกังวลและเป็นผู้ที่ฉีซานกังวลเช่นกัน

การทำผิดอย่างเอิกเกริก  ท่านฉีซานจะเป็นคนแรกที่ฆ่าเขาเพื่อระบายความโกรธ

แสงไฟที่ถนนซีสุ่ยยังส่องสว่างในราตรี  ทุกชั้นของอาคารสูงจะมีการตกแต่งไว้อย่างงดงามด้วยดอกไม้และภาพแกะสลักลายหงส์มังกร  จำนวนร้านมากมายนับไม่ถ้วน  แสงไฟบนถนนมากมายเหมือนดวงดาว ฝูงชนเคลื่อนไหวสัญจรไปมาดูคึกคักด้วยกิจกรรมต่างๆ

แม้แต่ถังเทียนผู้เห็นฉากภาพนี้ประจักษ์ ก็ยังอดสนใจไม่ได้

เขาไม่เคยคิดเลยว่ากลุ่มดาวรกร้างห่างไกลอย่างกลุ่มดาวอันโดรเมดาจะมีสถานที่เฟื่องฟูอย่างนั้น และความมั่งคั่งของนครเทพสตรีเกินไปจากที่เขาคาดหมาย  เขาไม่ใช่ “เจ้าเด็กบ้า” ผู้คำนึงถึงทุกอย่าง แค่มีถนนที่รุ่งเรืองอยู่ต่อหน้าเขา  เขาจะเห็นสายเงินทองมหาศาลอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่ว่ายังไงก็ตาม เงินก็ยังเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

ดูเหมือนว่าข้าต้องจริงจังขึ้น

ถังเทียนเหม่อมอง  ดวงตาที่เหมือนกับน้ำแข็งเย็นมองดูเหมือนกับดวงดาว

หอการค้าเวิ่งหลินอยู่ทางทิศตะตกของถนนซีสุ่ย  ทางเข้าเป็นซุ้มไม้โบราณและมีกำแพงสีเขียว  มองดูเรียบง่าย ต่างจากลานสนามก่อนหน้านั้นที่มีหลากสีสัน  เหนือประตูแขวนไว้ด้วยป้ายไม้มีชื่อว่า หอการค้าเวิ่งหลิน  พวกเขาคงไม่พลาด

แอนเดรียนาเดินไปที่หน้าประตูและมองถังเทียน  เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตั้งใจพูดอะไร  นางกัดฟันเคาะประตู

 “นั่นใคร?”

เสียงชราภาพดังออกมาจากภายใน

ประตูไม้ถูกเปิดออก มองเห็นใบหน้าเหี่ยวย่นของคนผู้หนึ่ง

แอนเดรียนาสาบานได้ว่านางไม่เคยพบเขามาก่อน  แต่นางไม่สามารถถอยได้อีกต่อไป  “ท่านพ่อข้า บอกให้ข้ามาขอความช่วยเหลือที่นี่”

ชายชราตรวจสอบ และหลังจากจำแอนเดรียนาได้ หน้าของเขามีความสุขและประหลาดใจ เขาพูดอ่อนโยน  “รีบเข้ามา!”

แอนเดรียนาเข้าไปทันที

ชายชรารีบปิดประตูและเมื่อเขาหันหน้ามา  เขาสังเกตเห็นบุรุษคนหนึ่งที่มีเพลิงดำคลุมทั้งตัว ถึงกับสีหน้าเปลี่ยนทันที

เขาไม่ได้สังเกตบุรุษผู้นี้แม้แต่น้อย!

สีหน้าเขากลับคืนสู่ความสงบอย่างรวดเร็ว  ใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยมากมาย  แต่เขาไม่สามารถปกปิดความดีใจได้  “ท่านหญิงแอนเดรียนา  ดีจริงที่ท่านปลอดภัย  หลังจากนายท่านได้ทราบข่าว ข้าอยากไปหาท่าน  แต่ท่านก็ออกจากเมืองไปแล้ว”

 “คุณชายผู้นี้ช่วยข้าไว้”  แอนเดรียนาเห็นชายชราสงสัย จึงรีบทักทายทันที  “ท่านพ่อข้าได้บอกข้าไว้ก่อน  ถ้าข้าพบกับอันตราย ให้ข้ามาที่หอการค้าของท่านและขอความช่วยเหลือ”

 “ถูกแล้ว”  เสียงทุ้มอีกเสียงหนึ่งดังก้องออกมา  บุรุษร่างสูงใหญ่กำยำปรากฏตัวบนบันได

เขาหรี่ตามมองดูถังเทียน