Panlong เล่มที่ 10 บาลุค – ตอนที่ 26 หญ้าใจฟ้าและเลือดมังกร

เล่มที่ 10 บาลุค – ตอนที่ 26 หญ้าใจฟ้าและเลือดมังกร

พลัง?

ลินลี่ย์รู้แน่นอนว่าปัจจุบันนี้เขาทรงพลังมากมายเพียงไหน

เขาเข้าถึงระดับเซียนในร่างมนุษย์  เมื่อเขาแปลงเป็นนักรบเลือดมังกร เกล็ดมังกรของเขาจะมีพลังมากกว่าแต่ก่อนถึงสิบเท่า  พลังภายในและภายนอกของเขายังคงเพิ่มขึ้นในระดับที่น่ากลัว  ลินลี่ย์สามารถเข้าใจได้เต็มที่.. สาเหตุที่บรรพบุรุษของเขา แม้จะไม่มีการรู้แจ้งในระดับสูง ก็สามารถอาศัยร่างนักรบเลือดมังกรอย่างเดียวก็สามารถเอาชนะอสูรเวทระดับเซียนชั้นสูงได้

ขณะที่ความรู้แจ้ง

จังหวะเต้นของชีพจรโลก  เขาเชี่ยวชาญคลื่นสั่นสะเทือนถึง 256 ชั้นแล้ว ยิ่งมีพลังคลื่นมาก  ก็ยิ่งก้าวหน้าได้ยาก และมักจะเป็นเช่นนั้นเสมอ  แต่เมื่อมาถึงพลังคลื่น 256 ชั้นหลังจากใช้เวลาตลอดทั้งปี เขาไม่สามารถก้าวหน้าได้  ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม

ดูเหมือนว่า... 256 ชั้นจะเป็นขีดจำกัดบางอย่าง

 “ไม่น่าจะมีขีดจำกัด”  ลินลี่ย์มั่นใจมาก  “ตามที่เทพสงครามบอกไว้  ถ้ามีผู้ดำเนินตามกฎธาตุไปจนสุดขีดจำกัดของกฎ  อย่างนั้นพวกเขาก็อาจจะเตรียมเข้าสู่ระดับนักรบชั้นเทพ  ข้ายังห่างไกลจากนักรบชั้นเทพ  แล้วจะเกิดอะไรขึ้น หลังจากผ่านชั้นที่ 256 ไปได้?”

ลินลี่ย์ไม่รู้เช่นกัน

ความเข้าใจการเต้นของชีพจรโลกของเขาเป็นความเข้าใจที่พิเศษ  และไม่มีใครที่เขาจะถามหรือขอคำแนะนำได้  ทั้งหมดที่ลินลี่ย์สามารถทำได้ในทุกวันก็คือพยายามหมกมุ่นตัวเองอยู่กับชีพจรโลกและพยายามบรรลุผ่านไปให้ได้

สำหรับกฎธรรมชาติธาตุลม  ลินลี่ย์ค่อยๆ ฝึกฝนแต่มีความก้าวหน้าแน่นอน  เขายังไม่ติดขัดในลักษณะคอขวด

 “อย่างไรก็ตาม พลังจิตยากจะสร้างขึ้นได้จริงๆ  หลังจากสิบสองปีมานี้  ข้ายังคงอยู่ที่ระดับเก้าชั้นสูง  จะบรรลุไปเป็นเซียนจอมเวทเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็นจริงๆ”  ลินลี่ย์ลอบถอนใจ  ถ้ามีคนอื่นได้ทราบสิ่งที่ลินลี่ย์กำลังคิด  พวกเขาอาจจะสบถด่าเขาให้ไปลงนรก

ในฐานะจอมเวทจากระดับหกไปที่ระดับเจ็ดจะเป็นคอขวดของการฝึกฝนระดับหนึ่ง  ขณะที่ระดับเก้าขึ้นไปเป็นระดับเซียนนับเป็นคอขวด อุปสรรคของการฝึกฝนครั้งใหญ่

เป็นไปได้ยังไงที่จะทำลายด่านอุปสรรคนี้ได้?

ลินลี่ย์มองดูเดเลีย และเขาอดคิดย้อนถึงหินดำที่บีบีมอบให้นางในคืนแต่งงานไม่ได้  “ในเวลาเพียงสิบสองปี  เดเลียก้าวหน้าจากจอมเวทระดับเจ็ดไปเป็นจอมเวทระดับเก้า  แม้ว่าตอนนั้นนางเพิ่งเป็นจอมเวทระดับเจ็ดมาได้สองสามปี  ความก้าวหน้าระดับนี้นับว่าน่ากลัวจริงๆ”

เดเลียเป็นจอมเวทระดับเก้าแล้ว

หลังจากแต่งงานแล้ว  เดเลียพบว่าไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ธาตุของนางเท่านั้นที่เพิ่มระดับอย่างน่ากลัว  แต่นางสามารถดูดซับพลังเวทได้ในระดับความเร็วที่น่าทึ่ง  และพลังจิตของนางก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน... ระดับความก้าวหน้าของนาง ระดับความก้าวหน้าของนางสูงกว่าลินลี่ย์มาก  ขณะที่ลินลี่ย์เห็นเช่นนั้น มีคำอธิบายเพียงอย่างเดียวสำหรับความเปลี่ยนแปลงนี้

หินดำลึกลับนั่น

หลังจากรับประทานอาหาร

ซีน่า เทย์เลอร์และชาชาก็เล่นสนุกกันในทะเลสาบ  ขณะที่ลินลี่ย์ วอร์ตัน เดเลียและนีน่านั่งคุยกัน

 “พี่ใหญ่”  ในที่สุดวอร์ตันก็ยกเรื่องที่ทำให้ต้องเดินทางมาขึ้นพูด  “ซีน่าและเทย์เลอร์ได้ทำการทดสอบไปเมื่อตอนอายุยังน้อย  ความเข้มข้นของเลือดมังกรในสายเลือดพวกเขายังไม่ถึงระดับที่ต้องการ  ดูเหมือนว่าเราต้องใช้วิธีที่พี่ใหญ่เคยพูดถึงในอดีต”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว

 “เหรอ? ใช่แล้ว ได้เวลาที่จะใช้เลือดมังกรเพื่อกระตุ้นสายเลือดมังกรในเส้นเลือดพวกเขา  ดังนั้นพวกเขาจะได้เริ่มฝึกฝนตามคัมภีร์ลับเลือดมังกรได้เร็วขึ้น”  ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย  เมื่อลินลี่ย์สนทนากับฮ็อดเดิล ผู้ดูแลประจำพิภพ  เขาถึงได้ตระหนัก...

มีนักรบเลือดมังกรมากมายในประวัติศาสตร์ของตระกูลบาลุคมากกว่าที่บันทึกไว้ในหนังสือ  จำนวนที่แท้จริงสูงมาก  และพวกเขาอาศัยเลือดมังกร

 “จะอันตรายมากไหม?”  เดเลียกังวลเล็กน้อย

 “ตราบใดที่เลือดมังกรผสมกับหญ้าใจฟ้า, จะไม่มีอันตรายตอนที่กระตุ้นเลือดมังกรในสายเลือดพวกเขา”  ลินลี่ย์พูดด้วยความมั่นใจเต็มที่  ในขณะเดียวกันเขามองดูเด็กๆ ทั้งสามคนในทะเลสาบ  “เทเลอร์กับซีน่าจะต้องกระตุ้นเลือดมังกร  แต่ชาชาเล่า จะเอายังไง?”

 “ชาชา?”  วอร์ตันและเดเลียทั้งสองมองชาชาอยู่แต่ไกล

ชาชาเป็นเด็กผู้หญิง  แม้ว่านักรบบุรุษโดยทั่วไปจะเหนือกว่านักรบสตรี  แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าสตรีจะกลายเป็นยอดฝีมือไม่ได้

เดเลียยิ้มอย่างใจเย็น  “ปล่อยให้เธอเลือกเอง”

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย

….

 “กลายเป็นนักรบเลือดมังกรน่ะหรือ?”  เทย์เลอร์เป็นคนแรกที่โดดโลดเต้นอย่างมีความสุข  “โอว, ข้าจะเป็น ข้าจะต้องเป็นให้ได้แน่นอน  ข้าฝันว่าจะได้เป็นนักรบเลือดมังกรเหมือนอย่างท่านพ่อ  ว้าว! แค่เพียงคิดข้าก็ตื่นเต้นเสียแล้ว”

ซีน่าพยักหน้าเล็กน้อยเช่นกัน  “ข้าก็จะเป็น”

ลินลี่ย์, วอร์ตัน, นีน่าและเดเลียไม่ประหลาดใจ คงจะเป็นเรื่องแปลกถ้าเด็กในวัยพกวเขาจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไป  ตอนนี้พวกเขาพากันมองดูชาชา  ชาชาเงียบ  แม้ว่าเธอจะอายุสิบปี  แต่ความงามของเธอได้รับการตกทอดมาจากเดเลีย และเริ่มฉายแววออกมา

 “ข้า.. ข้าจะเป็นด้วย”  ชาชากัดริมฝีปาก แต่ก็พยักหน้าหนักแน่น

เดเลียลูบศีรษะชาชาและชื่นชม  “ชาชา ในอนาคต ลูกจะเป็นนักรบเลือดมังกรสตรีที่ทรงพลังแน่”  ใบหน้าของชาชามีรอยยิ้ม

 “ตกลงตามนั้น”  ลินลี่ย์พยักหน้า  “ถ้าเป็นเช่นนั้น.. วอร์ตัน, นีน่า  พวกเจ้าก็แค่มอบซีน่าให้ข้า ข้าจะพาเด็กทั้งสามคนไปที่เทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์เพื่อค้นหามังกรระดับเซียน  ถึงเวลาต้องขอเลือดของมังกรระดับเซียนแล้ว” ลินลี่ย์หัวเราะ

ขอเลือดของมังกรระดับเซียน  คำพูดเหล่านี้ทำให้แววตาของชาชา เทย์เลอร์และซีน่าตกใจระคนยินดี

 “ข้าจะไปด้วย”  วอร์ตันห่วงใย

 “เฮ้, วอร์ตันน้อย!  เจ้ายังเป็นแค่นักรบระดับเก้า แม้แต่หลังจากแปลงร่างแล้ว  เจ้าก็ยังเป็นเซียนชั้นต้น” บีบีบินเข้ามาหาและพูดอย่างไม่สบายใจ  “เจ้าคิดว่าระดับความรู้แจ้งของเจ้าเทียบเท่ากับพี่ใหญ่เมื่อสิบสองปีก่อนหรือเปล่า?”

แม้ว่าเขาจะเป็นเซียนชั้นต้น แต่ด้วยระดับความรู้แจ้ง วอร์ตันยังด้อยกว่าลินลี่ย์ห่างไกล

 “ข้าจะไปกับพี่ใหญ่เอง ฮึ, ถ้ามังกรตัวใดบังอาจท้าทาย ข้าจะฆ่ามันเอง มาหนึ่งตัวฆ่าหนึ่งตัว  มาสองตัวก็ฆ่าตัวหนึ่ง จากนั้นจับอีกตัวหนึ่งมาขี่เล่น”  บีบีถือเป็นจอมโว แต่เขามีพลังพอจะสนับสนุนได้  หลังจากผ่านไปสิบสองปี  พลังของบีบีของแกร่งมากกว่าที่เคยมีสิบสองปีก่อน

วอร์ตันพยักหน้าและหัวเราะ  “ในเมื่อเจ้าไปด้วยนะ บีบี อย่างนั้นข้าคงไม่กังวลแล้ว”

ทีมเป็นสิ่งที่จำเป็น  ลินลี่ย์ บีบี เดเลียและเด็กๆ ทั้งสามคน  เดเลียรับผิดชอบดูแลเด็กๆ และงานของบีบีคือปกป้องพวกเขา  ขณะที่ลินลี่ย์.. รับหน้าที่จัดการกับมังกรระดับเซียน

….

ท้องฟ้าทอดยาวออกไปในระยะไกล มีปุยเมฆลอยอยู่เป็นหย่อมๆ  อสูรเวทตัวยาวขนาดสิบเมตรทะยานขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วสูง นี่คือร่างแปลงของบีบี มีเดเลีย ซีน่า เทย์เลอร์และชาชานั่งอยู่บนหลังของเขา

เดเลียร่ายเวทเป็นม่านพลังไร้ลักษณ์ปกป้องกันสายลมกระโชกใส่ร่างเด็กๆ

 “หวา.. ท่านแม่ เมืองนั่นใหญ่ที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็นเลย”  เทย์เลอร์ชี้เมืองที่มีขนาดเท่ากำปั้นข้างล่าง  แม้ว่าเมืองจะดูเหมือนเล็กเมื่อมองมาจากด้านบน  แต่ขนาดกำปั้นก็ถือว่าเป็นขนาดที่ใหญ่มาก

ความรู้สึกซับซ้อนปรากฏอยู่ในดวงตาของเดเลีย  นางถอนหายใจกล่าว  “นั่นคือบ้านเกิดของแม่ เมืองหลวงแห่งจักรวรรดิยูลาน”

 “เมืองหลวงแห่งจักรวรรดิยูลาน?”  เทยเลอร์ ชาชาและซีน่ามองลงมา

 “หิวกันหรือยัง?”  เดเลียเอาอาหารออกมาจากแหวนมิติเก็บของ  บีบีแปลงร่างจนมีขนาดยาวสิบเมตร  และหลังของเขามีขนาดกว้าง  เนื่องจากเดเลียได้ใช้เวทป้องกันลมเอาไว้ นี่จึงทำให้ชาชา ซีน่าและเทย์เลอร์รู้สึกมั่นคงเหมือนกับว่าพวกเขาอยู่บนพื้น

พวกเขานั่งลงและเริ่มเพลิดเพลินกับอาหาร

บีบีบินได้นิ่งมั่นคง โดยไม่รู้สึกยุ่งยากแต่อย่างใด

 “เดเลีย, อย่าตามใจเด็กๆ มากเกินไปนักนะ”  ลินลี่ย์บินอยู่เคียงข้าบีบี อดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นภาพเช่นนี้

เดเลียมองดูลินลี่ย์  “ลินลี่ย์, อย่ามาตำหนิข้านะ  ท่านไม่ค่อยได้พบเจอลูกๆ แล้วยังมาตำหนิข้าอีกหรือ?”  ลินลี่ย์ไม่กล้าพูดอะไรต่อทันที  ความจริงเขารู้สึกผิด  บางครั้งเขาจะออกไปฝึกฝนครั้งละหลายเดือน  เขาจึงรู้สึกเหมือนเป็นหนี้ลูกๆ และเดเลียอยู่มาก

ลินลี่ย์มองลงมาที่พื้นโลกกว้างไกล  พวกเขาอยู่ไม่ห่างจากเทือกเขาอสูรศักดิ์สิทธิ์แล้วในตอนนี้

สามเขตใหญ่พื้นที่รวมตัวกันของพวกอสูรเวทในทวีปยูลานก็คือ เทือกเขาอสูรวิเศษ, ไพรทมิฬและเทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์  แน่นอนว่าสถานที่อื่นๆ ก็มีอสูรเวท  แต่จะหาพวกมันได้ยากในสถานที่เหล่านั้น  แต่ในสามสถานที่ใหญ่นี้ มีอสูรเวทจำนวนมากซ่อนตัวอยู่

แต่ตอนนี้ ทั้งไพรทมิฬและเทือกเขาอสูรวิเศษต่างก็มีนักสู้ระดับเทพ  ลินลี่ย์เลือกไปที่เทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์

ต่อมาอีกยาวนาน

ยอดเขาของเทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์ก็ปรากฏให้เห็นที่ขอบฟ้า   เทือกเขาอาทิตย์อัสดงเริ่มจากพื้นที่ของกลุ่มลัทธิเงา ไล่ไปตามเขตแดนใต้ของจักรวรรดิยูลานจากนั้นเป็นพื้นที่ทับซ้อนระหว่างจักรวรรดิไรน์และทะเลทรายสันดาป

ความจริง เทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์และทะเลทรายสันดาปตั้งอยู่ในส่วนทางใต้ของทวีปยูลานทั้งหมด

ถ้ามีคนผ่านไปทางเทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์หรือทะเลทรายสันดาป พวกเขาจะเข้าถึงทะเลใต้ไร้ขอบเขต

 “โอว... ใหญ่โตมาก  ดูเหมือนว่าจะยาวกว่าไพรทมิฬเสียอีก”  เทย์เลอร์พูดอย่างประหลาดใจ  เทย์เลอร์และคนอื่น ตอนที่ขี่หลังบีบีเหาะอยู่นั้นได้มองเห็นไพรทมิฬจากอากาศ

ซีน่ากล่าว  “เทย์เลอร์, ตามที่บอกไว้ในหนังสือ เทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์และเทือกเขาอสูรวิเศษทั้งสองนี้ยาวมาก  แต่กว้างราวๆ สองพันกิโลเมตร  ขณะที่ไพรทมิฬ ยาวหลายพันกิโลเมตร แต่ความกว้างกินพื้นที่ราวสองหรือสามพันกิโลเมตร”

เทย์เลอร์พยักหน้าเข้าใจ

 “เตรียม จะลงกันไปละนะ”  ลินลี่ย์พูดทันที

บีบีร่างยักษ์ที่บินเคียงคู่ลินลี่ย์โฉบร่างลงไปพร้อมกับลินลี่ย์ทันที  เมื่อพวกเขาห่างจากพื้นเพียงสองหรือสามร้อยเมตรจากภูเขา ทั้งสองชะงักค้างในกลางอากาศ

 “ตอนนี้เราจะบินที่ความสูงในระดับนี้  บีบีกับข้าจะไปหามังกรระดับเซียน”  ลินลี่ย์พูดกับเดเลียและเด็กๆ

 “ไม่ต้องห่วงพวกเราก็ได้ท่านพ่อ”  เทย์เลอร์พูดอย่างมั่นใจ

ลินลี่ย์มองดูลูกชายตนเองและอดหัวเราะมได้  จากนั้นก็แยกจากบีบี  ขณะเดียวกัน เขาเริ่มสำรวจพื้นที่ข้างล่างโดยใช้พลังจิตตรวจสอบ  เทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์ไม่ได้มีสัตว์อสูรน้อยกว่าเทือกเขาอสูรวิเศษแต่อย่างใด

แต่เทือกเขาอาทิตย์อัสดงกว้างใหญ่มาก  อสูรเวทระดับเซียนมักจะแยกกระจายอยู่ทั่วไป จะหามังกรระดับเซียนให้พบในทันทีแทบจะเป็นไปไม่ได้

 “หืม?”  พลังจิตของลินลี่ย์หาอสูรเวทระดับเซียนพบทันที ซึ่งลินลี่ย์ค่อนข้างจะคุ้นเคย  มันคือพญาวานรขนทองตาม่วง  อสูรเวทระดับเซียนสูงเท่าอาคารสามชั้นและน่ากลัวตัวนี้สังเกตได้ทันทีว่ามีมนุษย์สำรวจเจอมัน

 “เจ้าเป็นใคร?”  เสียงของวานรขนทองตาม่วงดังขึ้นราวกับสายฟ้า  และโผล่หัวออกมาจ้องมองมนุษย์ที่อยู่ในกลางอากาศ

ลินลี่ย์ยังคงยืนอยู่ในกลางอากาศส่งคลื่นเสียงลงมา  “ลินลี่ย์แห่งแดนอนารยชน  ขออภัยที่ข้ารบกวนเจ้า”  หลังจากพูดจบ พญาวานรขนทองตาม่วงก็ไม่สนใจเขาอีกต่อไป  อสูรเวทระดับเซียนมีสติปัญญาฉลาดมากกว่ามนุษย์ทั่วไป

พวกที่มีชีวิตอยู่มานานจะคุ้นเคยกับยอดฝีมือของทวีปยูลานมาก

ยอดฝีมือที่ทรงพลังที่สุดอย่างเดลี่, ฮาร์เวิร์ดแห่งดินแดนอนารยชน ถูลี่แห่งทุ่งราบใหญ่พวกเขาก็รู้จัก  ลินลี่ย์แห่งแดนอนารยชนก็กลายเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ยอดฝีมือของอสูรเวท  ตราบใดที่ลินลี่ย์ไม่ล่วงเกินพวกเขามากเกินไป อสูรเวทระดับเซียนเหล่านี้ไม่ต้องการสู้กับยอดฝีมือระดับเซียนชั้นสูงแต่อย่างใด

หลังจากค้นหาชั่วขณะ

 “พี่ใหญ่, ข้าพบมังกรระดับเซียนหนึ่งตัวแล้ว เป็นมังกรหฤโหดสายธาตุมืด  “เสียงของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์  ลินลี่ย์ไม่ลังเลแม้แต่น้อยบินตรงไปหาบีบีด้วยความเร็วสูง

บนพื้นที่ยอดเขา ลินลี่ย์ออกคำสั่ง  “ซีน่า, เจ้าและน้องๆ จงมาอยู่ตรงนี้  เดเลียจะดูแลพวกเจ้า.. บีบี, ไม่ว่ายังไงก็ตามเจ้าต้องปกป้องพวกเขาเอาไว้”  ลินลี่ย์มองดูบีบี  และบีบีพูดอย่างมั่นใจ  “ไม่ต้องห่วง, พี่ใหญ่ ตอนนี้วิชาร่างเงา ร่างมายาของเขาสร้างได้ถึงสี่ร่างแล้ว”

เนื่องจากความเร็วที่น่ากลัวของบีบีและวิชาร่างเงาร่างมายา แต่ให้มีอสูรเวทระดับเซียนธรรมดาสามตัวร่วมกันโจมตี ก็ยังไม่สามารถทำอันตรายเดเลียและเด็กๆ ได้

 “ท่านพ่อ, ระวังตัวด้วยนะ”  ชาชากล่าว

ลินลี่ย์เริ่มหัวเราะ “ได้สิลูก, รออยู่ตรงนี้นะ  พ่อจะไปจับมังกรหฤโหดตัวนั้นเอง”  ขณะที่เขาพูดลินลี่ย์บินออกไปด้วยความเร็วสูง  เดเลียและเด็กๆ ยืนดูอยู่กับที่  โชคดีเพราะพวกเขาอยู่บนยอดเขา  พวกเขาสามารถมองเห็นได้ไกล

ช่วงเวลาสั้นๆ ต่อมา...

ลินลี่ย์มาถึงกลางอากาศเหนือมังหฤโหด  เผ่าพันธุ์มังกรแบ่งแยกเป็นสองประเภท  ประเภทที่แข็งแกร่งมากจะเป็นมังกรที่มีความทนและไร้ปีก มังกรที่มีปีกจะมีพลังเวทที่น่าทึ่ง มังกรหฤโหดจะเป็นมังกรไร้ปีกที่ทรงพลัง  ร่างกายใหญ่มหึมาของมันมีขนาดยาวเกินร้อยเมตร และมีสีดำสนิท เกล็ดเหมือนหินอ่อน แข็งอย่างน่ากลัว

มังกรหฤโหดสังเกตเห็นลินลี่ย์เหมือนกัน  ตาขนาดมหึมาของมันเป็นประกายเหมือนเพลิงขณะจ้องมองลินลี่ย์  “เจ้าเป็นใคร?”

 “ลินลี่ย์แห่งแดนอนารยชน”  ลินลี่ย์ตอบ

 “ลินลี่ย์?”  มังกรหฤโหดคำราม  “ข้าคือแพล็กเก็ตแห่งเทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์  ลินลี่ย์ เจ้าต้องการอะไร?”  มังกรหฤโหดระดับเซียนแห่งเทือกเขาอาทิตย์อัสดงค์ยังคงเป็นสุดยอดนักสู้ด้วย

ลินลี่ย์ยิ้ม  “แพล็กเก็ต ข้าอยากจะขอยืมเลือดมังกรของเจ้าสักบางส่วน”

 “กรรรร...”  ตาของมังกรหฤโหด แพล็กเก็ตเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว และต้นไม้ใหญ่และโขดหินรอบตัวเขาเริ่มเผาไหม้  “ลินลี่ย์, เจ้าพยายามดูหมิ่นข้า แพล็กเก็ตใช่ไหม?  ถ้าเจ้าเอาชนะไม่ได้ อย่างนั้นก็เตรียมตัวรองรับความโกรธของข้าได้เลย”

ในกลางอากาศลินลี่ย์ได้แต่ส่ายศีรษะและถอนหายใจอย่างจนใจ  แค่เพียงพลิกมือเขาก็ดึงกระบี่เลือดม่วงออกมา