เล่ม 19 เติบโตเปลี่ยนแปลง - ตอนที่ 30 เอาไปทั้งกระติก?

เล่ม 19 เติบโตเปลี่ยนแปลง - ตอนที่ 30 เอาไปทั้งกระติก?

 “น่ากลัวอะไรอย่างนี้!”

บีบีแตกตื่นเต็มที่เช่นกัน  สันมือที่ฟันใส่เขาก่อนหน้านี้ก็ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายยิ่งใหญ่ได้แล้ว  บีบีเองรู้ว่ากระบี่ที่มีพลังเต็มเปี่ยมนี้ฟันด้วยอาวุธมหาเทพซึ่งเป็นสิ่งที่เบรุตอาจรับได้ด้วยมือเปล่าเมื่อเขาอยู่ที่นี่  ระหว่างที่เขารู้แจ้งเคล็ดลึกลับ แต่บีบีไม่ใช่เบรุต!  เขาไม่สามารถรับพลังโจมตีนี้ได้โดยตรงง่ายๆ อย่างแน่นอน

 “ความรู้แจ้งในพลังกฎของข้ายังห่างไกลจากปู่มากนัก!  ดีที่สุดก็คือข้าไม่ต้องพยายามฝืนจนเกินไป”  บีบีไม่ลังเลแม้แต่น้อย ขณะที่กระบี่ฟันลงมา  ภายในทะเลจิตสำนึกของเขาหนูกินเทพตัวน้อยใช้พลังมหาเทพสายทำลายล้างทันที บีบีแยกออกเป็นสองร่างเช่นกัน..

ร่างหนึ่งเป็นร่างแยกธาตุมืด  ขณะที่อีกร่างหนึ่งเป็นร่างเดิมระดับเซียน เพียงแต่ร่างเดิมระดับเซียนยังคงเป็นรูปหนูกินเทพซึ่งเหมือนกับลูกทั้งสามของเบรุตมากที่ร่างหลักเดิมยังเป็นร่างหนู  ตามธรรมดาร่างเดิมจะถูกผสานเข้ากับร่างแยกศักดิ์สิทธิ์  แต่บีบีเข้าใจว่าถ้าร่างแยกธาตุมืดของเขาตายร่างหลักของเขาก็ต้องตายอย่างมิต้องสงสัยเช่นกัน

 “บึ้ม!”

รัศมีสีดำคลุมไปทั้งร่างของบีบีขณะที่เขาถูกฟันกระเด็นด้วยความเร็วสูงและกระแทกลงไปในพื้นอย่างรุนแรง  เสียงดังปังและรอยแยกปรากฏอยู่บนพื้น  แต่ร่างของเขาไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย

 “ขอบคุณเทพเจ้า”  ลินลี่ย์ระบายลมหายใจโล่งอก

รีสเจม เรย์โฮมและลินลี่ย์บินเข้าหาบีบีด้วยความเร็วสูง

 “บีบี”  ลินลี่ย์รีบประคองบีบีให้ลุกขึ้น

 “หึ หึ พี่ใหญ่ ข้าไม่เป็นไป  เขาไม่สามารถสร้างบาดแผลให้ข้า”  บีบีหัวเราะ  อย่างไรก็ตามลินลี่ย์ รีสเจม และเรย์โฮมยังไม่วางใจเต็มที่  บีบีใช้หยดพลังมหาเทพเพื่อให้หนีพ้นวิกฤติก่อนหน้านั้น  ลินลี่ย์อดหันกลับไปมองไบเออร์ที่ยังไม่เคลื่อนไหวไม่ได้

ไบเออร์มองดูบีบีด้วยความสงสัย

 “พลังมหาเทพ?”  ไบเออร์ไม่โกรธแม้แต่น้อย  “หนูกินเทพก็เป็นอสูรเทพที่น่าอัศจรรย์อยู่แล้ว นั่นก็คู่ควรให้ข้าใช้หยดพลังมหาเทพเช่นกัน!”

 “ปัง!”

แสงสีเขียวอ่อนฉายออกมาจากร่างของไบเออร์เหมือนเปลวไฟ  แต่จากนั้นก็รั้งกลับเข้าไปในตัว  ไม่มีร่องรอยการรั่วของพลังให้เห็นอีกเลย!  เห็นได้ชัดว่าเทพพารากอน สามารถควบคุมพลังมหาเทพได้อย่างสมบูรณ์แบบ  ภาพนี้ทำให้ลินลี่ย์และอีกสามคนรู้สึกหวาดผวาอยู่ในใจ

 “เขาก็ใช้พลังมหาเทพด้วยหรือ!”  ลินลี่ย์ตื่นตระหนกร่ำร้องในใจ

 “ไม่ใช่แค่อาวุธมหาเทพ  แต่ยังใช้พลังมหาเทพด้วย!”  รีสเจมโกรธมาก  เขาต้องการสบถด่า  เพราะไบเออร์ทำเช่นนี้ถือว่าเป็นการละเมิดเกินไป!

ไบเออร์ยังคงมีรอยยิ้มอยู่ที่ริมฝีปาก  เขามองดูบีบี  “ลองดูข้าจะใช้ทั้งอาวุธมหาเทพและพลังมหาเทพพร้อมกัน.. ต่อให้ตาย เจ้าก็ควรภูมิใจ”  หลังจากพูดร่างของเขากระพริบวาบไปข้างหน้า  แม้ว่าสนามพลังอะเมทิสต์ของเขาทำงานอยู่ตลอด  แต่ความเร็วของไบเออร์ก็ยังไวมาก.. จนทำให้ลินลี่ย์และอีกสองคนไม่สามารถขัดขวางได้แม้แต่น้อย

แม้ว่าจะไม่มีรัศมีพลังมหาเทพรั่วออกมาจากร่างของไบเออร์  แต่เห็นได้ชัดว่าเขาใช้พลังมหาเทพอยู่

 “เขาใช้พลังมหาเทพ  บีบีคงไม่สามารถทนได้”  ลินลี่ย์กังวลในใจ

ทันใดนั้นร่างมายามังกรฟ้าขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ด้านหลังลินลี่ย์  ช่วงเวลาที่วิกฤตินี้ลินลี่ย์ไม่ลังเลแม้แต่น้อยใช้ทักษะเทพธรรมชาติมังกรคำรามของตนเอง!

วิญญาณของไบเออร์ได้ยินเสียงคำรามของมังกรเช่นกัน

โดยไม่ทันรู้ตัวร่างของไบเออร์หยุดชะงักเล็กน้อย  แต่หลังจากนั้นความเร็วของไบเออร์ก็กลับเป็นปกติ  นั่นส่งผลต่อร่างของเขาเล็กน้อยเท่านั้น  ลินลี่ย์รู้สึกอ่อนใจเช่นกัน  ทักษะเทพธรรมชาติของบีบีไม่สามารถทำอะไรเทพชั้นสูงพารากอนได้ และดูเหมือนว่าทักษะเทพธรรมชาติของข้าก็ยังส่งผลน้อยต่อเขาด้วย”

ลินลี่ย์มีความรู้สึกบางอย่าง....

ว่าเมื่อเขาใช้ไม้ตายนี้กับไบเออร์ นั่นเป็นเหมือนกับว่าเขาเป็นเหมือนมดที่กำลังขย่มต้นไม้  บางทีนี่คงเป็นมดที่พิเศษมาก แต่ก็มีผลทำให้ต้นไม้เกิดอาการใบไม้สั่นไหวเท่านั้น

 “บีบี!!!”  ลินลี่ย์รู้สึกทรมานใจอย่างช่วยไม่ได้  และวิญญาณของเขาตะโกนโหยหวน

 “ชรีคคคค!”  เสียงร้องแหลมแสบแก้วหูกรีดผ่านอากาศอย่างรุนแรง

 “ปัง!”

มิติบิดเบือนและปะทะกัน จากนั้นปรากฏรอยแยกมิติขึ้นมากมาย บีบียังคงถูกกระแทกกระเด็นถอยหลัง เลือดพุ่งกระจายไปทั่วทุกที่  เมื่อเห็นเลือดมากมาย  หน้าของลินลี่ย์ซีดขาวทันที  ก่อนหน้านี้เขายังคงมีความหวัง..แต่ลินลี่ย์ไม่ถึงกับหมดหวังโดยสิ้นเชิง

เพราะเขายังสามารถรู้สึกได้ถึงความคงอยู่ของบีบี!

 “ฮ่าฮ่า!  เจ้าต้องการฆ่าข้าหรือ?  คำพูดของปู่ข้าถูกต้องแล้ว!  เราหนูกินเทพมีพลังป้องกันเป็นอันดับหนึ่งในจักรวาลทั้งสิ้น!  ถ้าเข้าไม่ใช้พลังมหาเทพ  ร่างของข้าก็เหมือนกับประกายเทพ  หลังจากใช้พลังมหาเทพ... ก็ไม่มีเทพชั้นสูงคนไหนสามารถฆ่าข้าได้!”  บีบีร้องต้องตะโกนเหมือนกับคลุ้มคลั่งไปแล้ว

ลินลี่ย์พบด้วยความประหลาดใจว่า  แม้ว่าอกของบีบีจะมีบาดแผลลึกก็ตาม  และมีเลือดไหลออกมามาก  แต่บาดแผลก็ยังไม่ลึกมากนัก

 “เป็นไปได้ยังไง?”  ไบเออร์จ้องมองบีบีอย่างประหลาดใจ

กระบี่ที่เขาใช้พลังไปเต็มที่ก็ยังไม่สามารถฆ่าเขาได้อีกหรือ?

 “ฮึ่ม, กล้ามเนื้อของข้าและผิวของข้าแข็งเท่ากัน  แต่ส่วนที่แข็งที่สุดในร่างของข้าก็คือกระดูกของข้า!  กระดูกทั้งร่างข้าหลอมรวมกับแก่นประกายเทพจำนวนมาก ฮ่าฮ่า..เพียงสิ่งเดียวที่ข้ากลัว  เพราะในอดีต เมื่อมหาเทพผู้นั้นทำร้ายข้าอย่างหนักด้วยการโจมตีครั้งเดียว กระดูกของข้าก็ยังหักได้  ข้าคิดว่าหลังจากใช้พลังมหาเทพนั้นและด้วยอาวุธมหาเทพ  พลังโจมตีของเจ้าคงจะเทียบได้กับพลังโจมตีของมหาเทพเสียอีก”  บีบีโอ้อวด

แม้ว่าก่อนหน้านี้เบรุตเคยบอกบีบีว่าพลังป้องกันของหนูกินเทพนั้นน่ากลัวเพียงไหน  และแม้ว่าบีบีมักจะมีความมั่นใจในตัวเองมากก็ตาม....

แต่ที่ภูเขาสิ้นหวัง พลังป้องกันของเขาถูกต้นผลสิ้นหวังฟาดแตกสลายได้อย่างง่ายดาย  และแม้แต่กระดูกของเขาก็หักไปด้วย  นี่ทำให้บีบีเริ่มสงสัยตัวเอง

ขณะที่เขาเห็นอยู่นั้น

เทพชั้นสูงพารากอนใช้อาวุธมหาเทพพร้อมกับพลังมหาเทพ น่าจะเทียบได้กับมหาเทพลงมือโจมตีเองโดยปกติ  แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าแม้แต่พลังโจมตีของพารากอนที่น่ากลัวอย่างแท้จริง เมื่อเทียบกับมหาเทพ เขาก็ยังด้อยอยู่ห่างไกล

 “ฮ่าฮ่า...น่ากลัว, น่ากลัวจริงๆ!”  รีสเจมเริ่มหัวสเราะดีใจเช่นกัน  “บีบี, เจ้าคิดว่าเป็นเพราะเขาใช้พลังมหาเทพและอาวุธมหาเทพจะทำให้เขาเทียบได้กับมหาเทพหรือ?  อย่างนั้นเจ้าเข้าใจผิดอย่างน่าขันแล้ว  เทพชั้นสูงเทียบกับมหาเทพแล้วยังอ่อนแอห่างไกลกันมาก  บีบีสิ่งที่ทำให้มหาเทพทรงพลังไม่ใช่อาวุธสมบัติหรือพลังมหาเทพของพวกเขา  แต่มันคือปณิธานของพวกเขา  พลังโจมตีที่แฝงไปด้วยปณิธานของมหาเทพคือพลังโจมตีที่น่ากลัวอย่างแท้จริง”

ลินลี่ย์และบีบีตะลึง  ปณิธานมหาเทพ?

ปณิธานคือสิ่งที่เป็นนามธรรม  แล้วจะกลายเป็นสิ่งที่ทรงพลังไปได้ยังไง?

 “นอกจากเทพชั้นสูงพารากอนแล้ว  ถ้ามหาเทพต้องการจะฆ่าเทพชั้นสูงแล้ว  ไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องกระดิกนิ้วมือด้วยซ้ำ  มหาเทพแค่เพียงตั้งความปรารถนาเท่านั้น  นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าปณิธานของมหาเทพ!”  รีสเจมหัวเราะลั่น  “เทพชั้นสูงที่ใช้พลังมหาเทพและมหาเทพที่ใช้พลังมหาเทพ...มีความแตกต่างในเรื่องพลังเป็นหมื่นเท่า  เพราะปณิธานของมหาเทพนั่นเอง!”

ตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจดี

เขาได้ยินมานานแล้วว่ามหาเทพสามารถฆ่าเทพชั้นสูงได้แค่เพียงคิดเท่านั้น  และนั่นมีแต่เพียงเทพพารากอนเท่านั้นจึงจะสามารถต้านทานได้บ้าง  ขณะนั้นลินลี่ย์ยังไม่เข้าใจ..เทพชั้นสูงจะถูกแค่เพียงความคิดฆ่าตายได้อย่างไร?  ทำไม?

ดังนั้น..ดูเหมือนว่ายังมีสิ่งที่เรียกว่าปณิธานมหาเทพแฝงอยู่ด้วย

 “ปณิธานมหาเทพคือสิ่งที่ทรงพลังขนาดนี้เชียวหรือ”  ลินลี่ย์ไม่เข้าใจเหตุผล

แต่ลินลี่ย์ไม่มีเวลาถามรีสเจม

เพราะขณะนั้นสีหน้าของไบเออร์มีความจริงจังมากขึ้น  เขาจ้องมองบีบีอย่างเย็นชา  “หนูกินเทพกลั่นแก่นประกายเทพมาเสริมพลังให้ตนเอง  ตราบใดที่พลังป้องกันวัตถุหยาบยังใช้ได้  ในบรรดาอสูรเทพต่างๆ  หนูกินเทพอย่างเจ้าถือได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งอย่างแท้จริง  ข้ายอมรับว่าข้าไม่สามารถทำร้ายเจ้าได้ด้วยพลังโจมตีวัตถุ  อย่างนั้น... มาลองฟังเพลงของข้าดูบ้าง!”

ทันทีที่เขาพูดจบ...

ลินลี่ย์ รีสเจม บีบีและเรย์โฮมเริ่มได้ยินเสียงบรรเลงอยู่ในใจของเขา  เพลงนั้นก้องผ่านในใจของพวกเขาแฝงไปด้วยพลังดนตรีที่แปลกประหลาด  เมื่อเขาได้ยินครั้งแรก ลินลี่ย์สามารถต้านทานได้หนึ่งหรือสองวินาที  แต่หลังจากนั้นเขาก็ถูกดนตรีชักนำให้อยู่ในสภาพมึนงง

และ..ทันทีที่เขาได้ยินเสียงเพลง..

ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของลินลี่ย์ใช้พลังมหาเทพธาตุน้ำอย่างไม่กังขาใดๆ พลังมหาเทพธาตุดินของลินลี่ย์ถูกใช้ไปนานแล้ว  และเขามีแต่เพียงหยดพลังมหาเทพธาตุน้ำสองหยด  เมื่อใช้ในตอนนี้ เขาคงเหลืออยู่เพียงอีกหนึ่งหยด

ในบรรดากลุ่มคนทั้งสี่ มีเพียงคนเดียวที่กลับคืนได้สติทันทีหลังจากอยู่ในอาการมึนงง

นั่นคือรีสเจม!

ความสำเร็จในพลังวิญญาณของเขายิ่งใหญ่  ลินลี่ย์ เรย์โฮมและบีบีทั้งหมดอยู่ในอาการมึนงง  แต่เป็นโชคดีสำหรับลินลี่ย์และเรย์โฮม  ไบเออร์ไม่ต้องการฆ่าพวกเขา  แค่ทำให้พวกเขามึนงง  สำหรับบีบี...ขณะที่วิญญาณของเขาอยู่ในสภาพมึนงง  เขาเริ่มทุกข์ทรมานจากพลังโจมตีวิญญาณ

กล่าวโดยทั่วไป...

ในสภาพมึนงง ทุกคนไม่รู้ว่าจะใช้พลังมหาเทพต้านทานได้ยังไง  โดยทั่วไปเมื่อเผชิญหน้ากับพลังโจมตีวิญญาณของเทพพารากอน  ผลก็คือตาย

อย่างไรก็ตาม...

 “ไบเออร์, พอได้แล้ว”  รีสเจมตวาด และใช้พลังโจมตีวิญญาณใส่ไบเออร์เช่นกัน

 “เป็นไปได้ยังไง!”  ไบเออร์ชะงักการโจมตีของเขาเช่นกัน

ลินลี่ย์ บีบีและเรย์โฮมค่อยรู้สึกว่าใจกระจ่างชัด และลินลี่ย์รู้สึกได้ถึงเหงื่อเยียบเย็นหลั่งไหลเต็มหลังของเขา  “แม้ว่าหลังจากใช้พลังมหาเทพไปแล้ว ข้าก็ไม่สามารถต้านทานได้  อย่างไรก็ตาม ข้าไม่ตาย ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้โจมตี”  ลินลี่ย์เข้าใจว่าเขาไม่ได้ควบคุมสมบัติมหาเทพชำรุดที่ใช้ปกป้องวิญญาณ จึงไม่ยากที่คนผู้นี้จะฆ่าเขาได้

แต่เขายังไม่ตาย  เห็นได้ชัดว่าไบเออร์ไม่ต้องการฆ่าเขา

 “เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?  เจ้า...เจ้ามีสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณหรือ?”  ไบเออร์มองดูบีบี

 “อื้ออออ..”  บีบีสะบัดศีรษะ  “ข้าแค่มีสมบัติสำหรับปกป้องวิญญาณอยู่ชิ้นหนึ่ง”

 “เป็นไปไม่ได้!  สมบัติสำหรับปกป้องวิญญาณสามารถป้องกับบทเพลงดับวิญญาณของข้าได้หรือ?  เจ้า..เจ้ามีสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณแน่นอน!”  ไบเออร์ไม่ยินยอมเชื่อเช่นนั้น  ตอนนี้ไบเออร์สูญเสียความมั่นใจที่มีอยู่แต่ก่อนนั้น  เขาจ้องมองบีบี  “เจ้ามีสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณได้ยังไง?  เจ้าเป็นทูตมหาเทพหรือ?”

บีบีส่ายศีรษะ

 “สมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณหรือ?  ปู่บอกข้าว่านั่นเป็นสมบัติปกป้องวิญญาณอย่างหนึ่ง”  บีบีก็ไม่เข้าใจ

ลินลี่ย์ค่อยรู้สึกผ่อนคลายจนได้  ไม่ว่าจะเป็นสมบัติประเภทปกป้องวิญญาณหรือสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณก็ตาม เห็นได้ชัดว่าไบเออร์ไม่สามารถทำอะไรบีบีได้  แม้ว่าไบเออร์จะน่ากลัวและมีแนวโน้มว่าอาจจะฆ่าลินลี่ย์ รีสเจมหรือเรย์โฮมได้ง่ายๆ ก็ตาม....

เขาก็ยังไม่สามารถฆ่าบีบีได้!

พลังป้องกันโจมตีภายนอกและพลังป้องการกันโจมตีวิญญาณของบีบีอยู่ในระดับร้ายกาจมาก

 “ตามตำนาน มหาเทพบลัดริจมอบสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณให้กับเบรุต  ข้าไม่คาดเลยว่าเขาจะส่งมอบให้เจ้าจริงๆ”  ไบเออร์หัวเราะอย่างเย็นชา  ทุกคนรู้ว่าเบรุตมีสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณ  แต่ไบเออร์ตอนนี้เชื่อว่าเบรุตได้ส่งมอบสมบัติมหาเทพต่อให้บีบี

 “เฮ้, เจ้ายังมีธุระอื่นต้องทำอีกไหม? ถ้าเจ้าไม่สามารถฆ่าบีบีได้  ทำไมยังไม่ไปเสียทีเล่า?”  รีสเจมแค่นเสียง

ไบเออร์สูดหายใจลึก ยังคงสงบอยู่ได้

 “ถ้าข้าไม่สามารถฆ่าเขาได้  อย่างนั้นข้า.. จะต้อนเจ้าเข้ามิติปั่นป่วนแทน!”  ไบเออร์พูดเย็นชา  ขณะที่เขาเหยียดมือ  เขายืนอยู่ในกลางอากาศ  และทันใดนั้นร่างเขาเป็นศูนย์กลางมีสายแพรพลังงานสีเขียวอ่อนแผ่ออกมาจากมือของเขา  สายแพรพลังงานมากกว่าร้อยรวบรัดเข้าหาบีบี

 “ผลักดันเขาเข้ามิติปั่นป่วนหรือ?”  ลินลี่ย์ตะลึงเช่นกัน

 “โรววววว!”

ทันใดนั้นรีสเจมคำรามด้วยความโกรธและด้านหลังรีสเจมมีภาพมายาสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์สูงเกินร้อยเมตรปรากฏทันที  บนหลังสัตว์ประหลาดนี้มีหนามแหลมอยู่ 108 และนั่นเป็นสัตว์ประหลาดที่ลินลี่ย์คุ้นเคยมาก นั่นดูเหมือนอสูรอะเมทิสต์น้อยที่ลินลี่ย์เคยพบมาก่อนหน้านี้

ทันใดนั้นรังสี 108 สายระเบิดออกมาจากร่างของรีสเจมแต่ละสายเต็มไปด้วยพลังของมหาเทพสีดำ

ร่างของรีสเจมเป็นศูนย์กลางยิงรัศมีแสงสีม่วงออกคลุมรอบลินลี่ย์และบีบีและเรย์โฮมเป็นคล้ายดักแด้ลูกกลมคลุมทับด้วยแสงสีม่วงอีกชั้น

 “ปราการอะเมทิสต์!”  ไบเออร์ขมวดคิ้ว

สนามพลังอะเมทิสต์ความจริงเป็นแค่ทักษะเทพธรรมชาติของรีสเจม  ซึ่งในความเป็นจริงแล้วไม่อาจนับว่าเป็นทักษะเทพธรรมดา  ทักษะเทพจะสิ้นเปลืองพลังวิญญาณอย่างมากมาย!  ส่วนปราการอะเมทิสต์นี้เป็นคือทักษะเทพธรรมชาติที่แท้จริงของรีสเจม!  เมื่อไม้ตายนี้ปรากฏขึ้น ไม่มีทางที่ไบเออร์จะทำลายผ่านปราการอะเมทิสต์ไปได้ชั่วขณะ

ขณะต่อมา...

ปราการอะเมทิสต์ก็สลายไป  ปราการอะเมทิสต์ไม่สามารถคงอยู่ได้นานนัก

 “รีสเจม!  ดูเหมือนว่าเจ้าพยายามปกป้องหนูกินเทพตัวนี้”  ไบเออร์พูดเย็นชา  “เอาอย่างนั้นก็ได้, ข้ายอมรับว่ากับหนูกินเทพตัวนี้ ข้าใช้พลังมหาเทพไปแล้ว ข้าก็ยังไม่สามารถฆ่าเขาได้  อย่างไรก็ตาม... เมื่อพลังมหาเทพของเขาหายไป  ข้าปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาจะสามารถหลบหนีพ้นกระบี่ของข้าอีกครา  ด้วยความเร็วของกระบี่ของข้า  ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่สามารถขัดขวางได้แม้แต่น้อย”

ลินลีย์ขมวดคิ้ว

คำพูดของไบเออร์มีเหตุผล  แม้ว่าบีบีจะใช้หยดพลังมหาเทพก็ตาม แต่มันก็จะสลายไปทันที  ในไม่ช้าพลังจะสลายหมดไป

พลังป้องกันโจมตีภายนอกของบีบีแข็งแกร่งเพียงพอ  แต่เมื่อเขาใช้พลังมหาเทพ  พลังป้องกันของเขาก็ยังสูงอยู่  เขาต้องพึ่งพาอาศัยกระดูกของเขาเองรับการโจมตีโดยตรง

แต่ถ้าบีบีไม่มีพลังมหาเทพเหลืออยู่  ขณะที่ไบเออร์ยังคงสามารถควบคุมพลังมหาเทพของเขาได้โดยพลังไม่รั่วไหลออกไป  เนื่องจากไบเออร์สามารถใช้พลังได้ยาวนานกว่า  เมื่อบีบีหมดพลังมหาเทพ  บีบีจะทนได้หรือไม่?

 “พี่ใหญ่!  ข้ากินประกายเทพมาหลายปี  แต่จำนวนที่ข้ากินไปยังไม่มากพอ  กระดูกของข้ายังไม่แข็งแกร่งเท่าของปู่  ถ้าข้าไม่ใช้พลังมหาเทพ ขณะที่ไบเออร์ใช้ทั้งอาวุธมหาเทพและพลังมหาเทพ กะโหลกของข้าคงไม่สามารถต้านทานกระบี่ของเขาได้แน่”  บีบีลนลานส่งข้อความทางใจ

ลินลี่ย์เริ่มรู้สึกกังวลเช่นกัน

พลังมหาเทพของบีบีกำลังจะหายไปทันที  แต่ไบเออร์เล่า?  ไม่มีทีท่าว่าพลังจะหมดไป  พวกเขาจะแข่งขันกับเขาได้ยังไงกัน?

 “เอ๊ะ?”

รีสเจมจ้อง  “อะไร.. เจ้าต้องการแข่งกับข้าเพื่อดูว่าใครจะมีพลังมหาเทพมากกว่ากันใช่ไหม?”

ไบเออร์ตกใจ

รีสเจมหันไปมองลินลี่ย์ บีบีและหัวเราะ  “ลินลี่ย์ บีบี ข้าลืมบอกบางอย่างเจ้าไป  หลังจากที่พวกเจ้าทั้งสองคนร่วมทีมล่าของข้า  เนื่องจากเจ้าทั้งสองคนอยู่กลุ่มเดียวกับข้าในตอนนี้แล้ว  ข้าในฐานะหัวหน้ากลุ่มก็จะปฏิบัติกับพวกเจ้าโดยไม่ต้องหวงห่วงอะไร”  ขณะที่เขาพูด รีสเจมทำท่าโยนบางอย่าง  และรังสีม่วงสองสายลอยเข้าหาลินลี่ย์และบีบี

ลินลี่ย์และบีบียื่นมือรับไว้ทันที

ลินลี่ย์ก้มหน้าดูของสิ่งนั้น  นั่นคือ ‘กระติกน้ำ’  ที่ทำขึ้นมาจากอะเมทิสต์แกะสลัก  กระติกน้ำแบบนี้ออกแบบมาอย่างประณีตและลินลี่ย์คุ้นเคย  เมื่อเขาอยู่ในทวีปยูลานทหารธรรมดามักจะพกกระติกน้ำแบบนี้ติดตัวไว้เสมอ

 “นี่คือกระติกน้ำ?”  ลินลี่ย์มึนงง

ลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพตรวจสอบผ่านกระติกอะเมทิสต์ถึงสิ่งที่อยู่ข้างในกระติกน้ำ  และเมื่อเขาทำเช่นนั้น  เขาตกใจอย่างหนัก

 “หวา...!  พลังมหาเทพ?  นี่...ทั้งกระติกน้ำนี่คือ..พลังมหาเทพ?!”  บีบีร้องออกมาอย่างตกใจ

ลินลี่ย์เองก็ตกใจพอกัน

เขาก็ตระหนักได้เช่นกันว่ากระติกน้ำเต็มไปด้วยของเหลวพลังมหาเทพ  และมีอยู่เต็มกระติก

 “รับไป  คุณชายก็มอบให้ข้ากระติกหนึ่งเหมือนกัน”  เรย์โฮมพูด

ลินลี่ย์และบีบีจ้องมองรีสเจมตะลึง

รีสเจมแค่นเสียง จากนั้นโบกมือ  “รับไว้เถอะน่า, ก็แค่พลังมหาเทพสายทำลายล้าง  แม่ข้ามีเยอะนางมีเป็นบ่อๆ  ดังนั้นข้าพกติดมาด้วยสองสามกระติก  ข้าเองก็มีมาก  พวกเจ้าเก็บเอาไว้  ทหารกองทัพเรดบุดยังมีเงินเดือน  พวกเจ้าเป็นสหายร่วมกลุ่มของข้านี่ก็ถือว่าเป็นผลประโยชน์ตอบแทนของพวกเจ้า”  สำหรับรีสเจมบุตรคนเดียวของมหาเทพ  แน่นอนว่าสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญมากมายอะไรนัก

มหาเทพตกลงกันในระหว่างพวกเขาว่าจะให้สมบัติมหาเทพกับเหล่าเทพเพียงชิ้นเดียว  แต่ไม่มีการจำกัดจำนวนหยดพลังมหาเทพที่พวกเขาจะมอบให้

 “กระติก..หนึ่งเชียวหรือ?”  ลินลี่ย์รู้สึกมึนงงในศีรษะ

พลังมหาเทพโดยปกติจะใช้กันเป็นหยด

 “กระติกเก็บพลังมหาเทพ?  นั่นรวมแล้วกี่หยดกันนั่น?”  ลินลี่ย์ไม่สามารถคิดได้

ไบเออร์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที  เขาเป็นเทพพารากอน ก็จริง แต่แม้มหาเทพอาจให้พลังมหาเทพเขามาบ้างก็จริง  แต่มหาเทพคงไม่ให้เขามาเหมือนอย่างที่นางให้ลูกชายของนางแน่ มีพลังมหาเทพเป็นบ่อๆ และให้ลูกชายเอาไปได้ตามต้องการ  “เทียบกับลูกชายมหาเทพในแง่ของพลังมหาเทพน่ะหรือ?”  ไบเออร์ถอนหายใจ

รีสเจมลูบจมูก  “ไบเออร์!  ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของข้าได้บอกท่านแม่ถึงเรื่องที่เกิดที่นี่ไปแล้ว  ต่อให้แม่ข้าไม่สามารถมาที่นี่ในทันทีได้  แต่นางสามารถจัดให้คนมาที่นี่ได้  ข้าคิดว่าเมื่อเวลาผ่านไปท่านแม่ข้าคงจะมาที่สมรภูมิมหาพิภพด้วยตนเองจนได้”

มหาเทพปกติจะไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องของเทพชั้นสูง

แต่เป็นเรื่องธรรมดาที่มหาเทพจะเข้าแทรกแซงเมื่อบุตรของนางตกอยู่ในอันตราย

และไม่ใช่ว่ามหาเทพทั้งหมดจะเหมือนกัน  โดยทั่วไป ถ้าคนธรรมดากลายเป็นมหาเทพ คนผู้นั้นอาจมีลูกมากมายอยู่แล้วและอาจไม่ใส่ใจลูกหลานเหล่านั้น  แต่มหาเทพเรดบุดเป็นเหมือนอสูรเทพ ที่หาได้ยากนัก และนางก็มีบุตรชายเพียงคนเดียว

 “เฮ้อ” ไบเออร์ส่ายหน้าฝืนหัวเราะ

 “พลังป้องกันวัตถุของหนูกินเทพนี้ทรงพลังอย่างแน่นอน  ต่อให้ข้าไม่สามารถฆ่าเขา  ข้าคงไม่ถึงกับเสียหน้า  อย่างน้อยข้าก็ลงมือไปแล้ว  ไม่มีอะไรที่อ็อคคลัวจะต่อว่าข้าได้”  ไบเออร์ชำเลืองมองกลุ่มของรีสเจมครั้งสุดท้าย และจากนั้นร่างของเขากระพริบวาบและหายไป

ลินลี่ย์และบีบีต่างถือกระติกพลังมหาเทพไว้ ขณะที่ไบเออร์จากไป

 “เฮ้ออออ, ในที่สุดเขาก็จากไป”  รีสเจมถอนหายใจยาว  “เทพชั้นสูงพารากอน  ข้าเกรงว่าเจ้าผู้นี้จะมีลูกบ้าเสียอีก  โชคดีข้ายังขู่ให้เขาตกใจได้”  รีสเจมก็ตกใจเหมือนกัน  ถ้าไบเออร์โกรธและตัดสินใจฆ่าพวกเขาทั้งหมด  รีสเจมคงไม่มีเวลาร้องไห้  อย่างแย่ที่สุดไบเออร์ก็ต้องซ่อนตัวอยู่ในโลกธาตุธรรมดาไม่ยอมออกมายังโลกธาตุศักดิ์สิทธิ์หรือดินแดนโลกธาตุชั้นสูงอีกเลย”