เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 746 อาบเลือดสู้จักรพรรดินีฟ้า

ตอนที่  746  อาบเลือดสู้จักรพรรดินีฟ้า

จักรพรรดินีฟ้ากำลังมา

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา

 

เร็วเกินกว่าจะอธิบายถึงความเร็ว และทันทีที่ไปถึงก็มีมือกดอยู่เหนือศีรษะของจื้อจุนแล้ว

เย่ว์หยางตกใจอย่างหนักที่เขาไม่มีเวลาพอจะหยุดได้  ตอนนี้เขาพบว่าเขาไม่ได้ช้าแม้แต่วินาที โชคดีที่เขามักใช้พลังวิญญาณไว้ที่สนามพลังสร้างโลกขณะที่อันตรายที่สุด สนามพลังสร้างโลกส่งจื้อจุนเทเลพอร์ตมาอยู่ด้านหลังเย่ว์หยางทันที ปล่อยภาพลวงตาไว้เพื่อจงใจทำให้จักรพรรดินีฟ้าสับสน

สิ่งที่เย่ว์หยางคาดไม่ถึงก็คือจักรพรรดินีฟ้าไม่ยอมให้ภาพลวงตาทำให้สับสนนางตรงเข้าหาเย่ว์หยาง

ลูกไม้อย่างเดิม

นางเหยียดมือซ้ายและกดลงบนศีรษะของเย่ว์หยาง

ขณะนี้เองเย่ว์หยางรู้สึกตกใจไม่ด้อยไปกว่าตอนที่ราชาเก้าแสงรู้สึกเหมือนตอนที่จื้อจุนเล็งล็อคเป้าไว้

เขามีความรู้สึกถึงเงาแห่งความตายลึกลับยากจะหยั่งถึงปรากฏในใจของเขา  เขารู้สึกสะท้านใจ จักรพรรดิชื่อตี้และจ้าวปีศาจโบราณรู้ชัดเจนมาตั้งแต่เริ่มต้นว่าคนที่จักรพรรดินีฟ้าต้องการฆ่าไม่ใช่จื้อจุน แต่เป็นเย่ว์หยาง จื้อจุนนั้นทรงพลังมากกว่าเย่ว์หยาง จะฆ่านางนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย  เย่ว์หยางแตกต่างออกไป  เขาเป็นคนสำคัญที่ไม่ธรรมดา  แต่ระดับนักสู้ยังห่างไกลจากจักรพรรดินีฟ้า แต่นี่คืออัจฉริยะที่ไม่สามารถสร้างขึ้นได้  จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จักรพรรดินีฟ้าต้องการฆ่าเย่ว์หยาง  จื้อจุนนางก็ต้องการจะหยุด นางแค่ต้องปล่อยจื้อจุนให้ราชาเก้าแสง เพื่อทำให้นางไม่สามารถช่วยเย่ว์หยาง  และค่อยฆ่าเย่ว์หยางให้ตาย

 “ยายแก่น่ากลัวจริงๆ!”  จักรพรรดิชื่อตี้รำพึง

แม้ว่าเขาจะไม่ชอบเย่ว์หยาง  แต่เขาก็ไม่ชอบราชาเก้าแสงและจักรพรรดินีฟ้า

ความเป็นพันธมิตรระหว่างทั้งสองไม่มีอะไรน่าสนใจนอกจากการใช้ประโยชน์กันและกัน  สำหรับจักรพรรดินีฟ้า  การใช้ราชาเก้าแสงเป็นตัวล่อให้จื้อจุนต่อสู้ และจากนั้นก็ฆ่าเย่ว์หยาง ความเคลื่อนไหวที่อำมหิตเช่นนี้แสดงให้เห็นถึงหัวใจที่อำมหิตของนาง

ราชาเผ่าเก้าแสงสำหรับจักรพรรดินีฟ้าแล้ว เป็นแค่เหยื่อล่อ เขาจะคิดยังไง?

เขาคิดว่า “เย่ว์หยางในวันนี้ จะเป็นความหวังในอนาคตข้างหน้า  ถ้าเจ้าคิดว่าจักรพรรดินีฟ้าและราชาเก้าแสงจะใจดีแบ่งปันผลประโยชน์ให้พันธมิตรของเขาหลังจากเข้าแดนล่มสลายแห่งทวยเทพได้  นั่นเป็นความคิดที่ไร้เดียงสา!”  นับประสาอะไรหลังจากเข้าแดนล่มสลายแห่งทวยเทพได้ จักรพรรดินีฟ้าก็ยังจะฆ่าราชาเก้าแสงได้เหมือนกัน  นั่นเป็นเรื่องที่ยากจะพูดออกมา  ถ้าพวกเขายังคงทำอย่างนี้ น่ากลัวว่าพวกเขาคงจะเดินตามรอยเย่ว์หยางเป็นแน่

จ้าวปีศาจโบราณก็ยังไม่มองโลกในแง่ดี

ด้วยการลงมือที่หนักหน่วงไร้น้ำใจของจักรพรรดินีฟ้า ทำให้นางเป็นสุดยอดฝีมือที่พิเศษ

นี่เป็นความจริง แต่ก็กลายเป็นเรื่องสำคัญ  ตัดสินใจฆ่าให้เรียบ จักรพรรดินีฟ้าทำเช่นนี้ นั่นคือเหตุผลธรรมดาที่สุด

แต่นี่จะทำให้หัวใจของมนุษย์เย็นชา  จ้าวปีศาจโบราณมองอย่างสงบ  ในสายตาของเขา จักรพรรดินีฟ้าไม่สนใจราชาเก้าแสงซึ่งถูกจื้อจุนตรึงไว้ในอากาศ  และแม้ว่าฝ่ามือของจักรพรรดินีฟ้าไม่ใหญ่  แต่จ้าวปีศาจโบราณรู้สึกว่า ฝ่ามือนี้สามารถบดขยี้ภูเขาได้จนราบ  สามารถกดใส่สมุทรและทำให้แผ่นดินแยก!  ถ้าเปลี่ยนเป็นเขา  เขาคงไม่สามารถรับได้  จ้าวปีศาจโบราณต้องการเห็นจริงๆ ว่าเย่ว์หยางศัตรูในชีวิตของเขาจะต้านรับฝ่ามือนี้ของจักรพรรดินีฟ้าได้หรือไม่?

ถ้าสามารถรับฝ่ามือนี้ได้  เจ้าเด็กนี่จะเป็นยังไง?

 “อา!”  เงาแห่งความตายครอบงำเย่ว์หยาง

สนามพลังสร้างโลกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง ทั้งพลังงานและเจตจำนงทั้งหมดรวมเข้าเป็นวงแหวนเวทขนาดใหญ่ วงจักรนิรันดร

อย่างไรก็ตามฝ่ามือของจักรพรรดินีฟ้าทั้งที่ติดอยู่ภายใต้ขีดจำกัดของวงจักรนิรันดร แต่ก็ยังสามารถตอบโต้เจตจำนงของเย่ว์หยางได้ และกดลงพื้นช้าๆ และสัมผัสหน้าผากเย่ว์หยางเงียบๆ

เย่ว์หยางรู้สึกเจ็บปวดเหลือทนและรู้สึกเหมือนกับว่าศีรษะของเขาจะระเบิด

พลังน่ากลัวเหลือเกิน

ภายใต้พลังเจตจำนงของจักรพรรดินีฟ้า พลังป้องกันของวงจักรนิรันดร

สิ่งที่ทำให้จักรพรรดิชื่อตี้และจ้าวปีศาจโบราณประหลาดใจก็คือ เย่ว์หยางไม่หนีเหมือนอย่างที่เคยเป็น ต้องทราบไว้ก่อนว่าเย่ว์หยางผู้นี้เจ้าเล่ห์เป็นที่สุด  ถ้าการต่อสู้มีความเสี่ยงเล็กน้อย  เย่ว์หยางจะเผ่นหนีออกไปไกลทันที  ตอนนี้เขาตกอยู่ภายใต้แรงกดดันของฝ่ามือจักรพรรดินีฟ้า  ไม่เพียงแต่เย่ว์หยางไม่ถอยเท่านั้น แต่เริ่มสู้ตอบโต้ด้วยตัวเอง แปลก!  หรือว่าเจ้าเด็กนี่รู้ว่าชีวิตน้อยๆ ไม่มีความแน่นอน แล้วฝืนใจสู้?

เสี่ยวเหวินหลีที่อยู่ด้านหลังขยายขนาดกลายร่างเป็นปีศาจอสรพิษทองสูงหลายร้อยเมตรภายใต้แรงหนุนส่งของพลังกฎสวรรค์

ไม่เพียงแต่นางเท่านั้น แม้แต่ตั่วตั่วและอิคคา ร่างของทุกคนมีการเปลี่ยนแปลงไปแตกต่างกัน

ตั่วตั่วกลายเป็นนางพญาดอกหนามมงกุฎทองสูงร้อยเมตร และสะบัดกลีบดอกหนามสีทองนับไม่ถ้วนบังคับไม่ให้ราชาเก้าแสงโจมตี  ร่างของอิคคาไม่ได้ใหญ่ขึ้นมาก แต่มีขนาดสิบเมตรแต่เล็งปืนทองขนาดเท่าถังไปที่ราชาเก้าแสง

เสี่ยวเหวินหลีเปลี่ยนร่างเป็นปีศาจอสรพิษ แต่นางยังไม่ได้โจมตี

นางหันกลับมา

ดวงตาสีทองกลมโตจ้องมองจักรพรรดินีฟ้า

พลังกฎสวรรค์ อสูรเทพและทักษะแฝงเร้นพันธนาการสามอย่างหลอมรวมกันคือสิ่งเดียวที่เย่ว์หยางใช้ต้านรับจักรพรรดินีฟ้า

บนพื้นมีวงจักรนิรันดร ในท้องฟ้ามีพลังพันธนาการของเสี่ยวเหวินหลี”

ฝ่ามือของจักรพรรดินีฟ้าที่สามารถทลายภูผา

ก็หยุดนิ่งจนได้!

 “พอแล้ว!”  จื้อจุนกระโดดเข้ามาวางมือซ้ายบนไหล่ของเย่ว์หยาง และด้วยพลังกฎสวรรค์ในร่างของเขาและพลังสนับสนุนของปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ จื้อจุนใช้อาวุธเทพร่างมนุษย์ฟันตอบโต้จักรพรรดินีฟ้า  เย่ว์หยางไม่เคยผนึกพลังร่วมกับนาง และก่อนนั้นเย่ว์หยางและจื้อจุนไม่รู้ว่าจักรพรรดินีฟ้าตั้งใจจะกำจัดพวกเขาทันที เป้าหมายการต่อสู้ของพวกเขาจึงเปลี่ยนไปชั่วคราว

อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางกับจื้อจุนไม่เคยผสานร่วมสู้มาก่อน แต่ก็เหมือนซ้อมมือกันมาเป็นพันครั้ง

เหมือนกับเป็นคนๆ เดียวสู้ตอบโต้

เย่ว์หยางไม่เคยลองใช้ร่างคนอื่นถ่ายส่งผ่านปราณกระบี่ไร้ลักษณ์  แม้แต่สองสาวพี่น้องอาเหยาอาหยูก็ยังต้องมีการปรับตัว  แต่ตอนนี้เขาส่งพลังปราณผ่านร่างจื้อจุนผ่านไปให้อาวุธเทพร่างมนุษย์ในมือของจื้อจุน  แต่การส่งผ่านพลังกลับทำได้สมบูรณ์

และยังมีส่วนคล้ายกับการฝึกผสานพลังคู่รักที่เขาฝึกกับเสวี่ยอู๋เสียได้สำเร็จ แต่ก็เข้ากับพลังและปณิธานของจื้อจุนได้

กระบี่ฟันใส่มือ

จักรพรรดินีฟ้าต้องเคลื่อนไหวหลีกเลี่ยงอย่างช่วยไม่ได้

อย่างไรก็ตามด้วยพลังกฎสวรรค์, อสูรเทพและทักษะแฝงเร้นพันธนาการ กลับตรึงจักรพรรดินีฟ้าไว้ในอากาศ  ถ้าจักรพรรดินีฟ้าไม่เข้าไปในวงจักรนิรันดรและสนามพลังสร้างโลก  บางทีนางอาจหลบได้...”

อ๊า..

เมื่อจักรพรรดินีฟ้ากรีดร้อง  อาวุธเทพร่างมนุษย์ของจื้อจุนก็ฟันเข้าที่ไหล่ของจักรพรรดินีฟ้าเป็นบาดแผลยาวตั้งแต่ทรวงอกถึงท้องน้อย”

ในกระบี่เดียวจื้อจุนดูเหมือนอยู่ในสภาพอ่อนแรงและทรุดร่างลง

เย่ว์หยางเตรียมถอยพร้อมกับจื้อจุน  แต่จักรพรรดินีฟ้าโจมตีตอบโต้ทันที

มีแถบผ้าสายหนึ่งพุ่งออกมาจากแขนเสื้อของจักรพรรดินีฟ้าซึ่งมีความคมยิ่งกว่าปราณกระบี่  แถบผ้าอ่อนหยุ่นเป็นอาวุธสังหารที่น่ากลัวที่สุดเมื่ออยู่ในมือของจักรพรรดินีฟ้าซึ่งเป็นนักสู้ระดับจักรพรรดิแดนสวรรค์  แถบผ้ายิงตรงใส่หน้าผากจื้อจุนตั้งใจจะทุ่มพลังโจมตีเต็มที่  เย่ว์หยางใช้สายแพรนักษัตรปลาคู่เพื่อยึดจับสายผ้าที่ยิงออกมาจากแขนเสื้อของจักรพรรดินีฟ้า   นางไม่ยินยอมรามือใช้สายแพรม้วนตัวผ่านผ้าแพรปลาคู่โจมตีเข้าที่ใบหน้าด้านซ้ายของเย่ว์หยางสร้างบาดแผลที่น่ากลัวจนโลหิตไหล

สายผ้าแพรอ้อมคอของเย่ว์หยางและพุ่งตรงหาจื้อจุนที่ด้านหลังของเขา

จื้อจุนซึ่งอยู่ในสภาพหมดพลังไม่สามารถหลบหลีกพลังนี้ได้

นอกจากนี้ถ้านางแยกหนีไป สายผ้าจะถูกดึงกลับทันที ถึงตอนนี้คอเย่ว์หยางอาจถูกจักรพรรดินีฟ้ากระชากหักก็ได้  ต่อให้คอเย่ว์หยางไม่หัก  แต่นางสามารถบีบรัดคอเขาจนตายได้สำเร็จ

จื้อจุนยื่นมือออกคว้าสายผ้าแพรไว้  ขณะที่สายผ้าแพรรัดคองามของนางผ่านเย่ว์หยาง จื้อจุนพุ่งไปข้างหน้าและชนที่หลังของเย่ว์หยาง  อาวุธเทพร่างมนุษย์แทงผ่านช่องว่างแขนและหัวใจเย่ว์หยางอย่างหวาดเสียวและแทงเข้าที่ฝ่ามือของจักรพรรดินีฟ้า

เย่ว์หยางปล่อยให้จื้อจุนชนกระแทกหลังพุ่งและพุ่งเข้าหาจักรพรรดินีฟ้าราวกับกระสุนปืน

จักรพรรดินีฟ้าเงื้อมือเตรียมประทับฝ่ามือใส่หัวใจของเย่ว์หยาง แต่เย่ว์หยางใช้เลือดกลั่นกระบี่แดงเสี่ยวเลี่ยน กระบี่กุยจ้างกระบี่ยะเยือกในมือซ้ายและขวาแทงใส่ไหล่ หลังและแขนของจักรพรรดินีฟ้า

 “บัดซบ!”

จักรพรรดินีฟ้ากรีดร้องอย่างเหลืออด

ดวงตาของนางเปลี่ยนเป็นสีทองเจิดจ้าอย่างรวดเร็วและใช้เนตรมหาประลัยยิงใส่เย่ว์หยาง

จื้อจุนดึงร่างที่บาดเจ็บสาหัสของเย่ว์หยางและเอาตัวเองบังข้างหน้าอย่างกล้าหาญ  พลังสองสายที่คมกล้ามากกว่าธนูเป็นหมื่นเท่ายิงทะลุร่างนางได้อย่างง่ายดายจากนั้นแทงเข้าร่างเย่ว์หยางที่มีเกราะเพลิงอมฤตป้องกันและทะลุลงไปในพื้น บนพื้นแท่นบูชายัญสีเลือดปรากฏรูลึกไม่เห็นก้นสองรู  โชคดีที่เพราะจื้อจุนระมัดระวังตัว เย่ว์หยางจึงไม่ยอมให้ธนูแสงแทงจุดอันตรายของชีวิต

เลือดของเย่ว์หยางและของจื้อจุนผสมเข้าด้วยกัน

เพลิงอมฤตที่กำลังลุกโหมแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ปกป้องทั้งเย่ว์หยางและจื้อจุนที่อยู่ในอ้อมแขนเย่ว์หยาง

 “เจ้าทำให้ข้าแปลกใจได้มากเหมือนกัน ร่างของเราผู้เฒ่าไม่เคยมีใครทำอันตรายได้มาหลายพันปีแล้วแม้เป็นรอยแผลเท่ารอยขีดข่วนเส้นผม  อย่าว่าแต่ทำร้ายจนบาดเจ็บได้”  ชุดคลุมของจักรพรรดินีฟ้าถูกกระแทกขาดแสดงให้เห็นร่างของหญิงชราท่าทางใจดี  อย่างไรก็ตามคำพูดของนางเย็นชาราวกับน้ำแข็ง  “เด็กน้อยอย่างเจ้า ปล่อยให้เติบโตขึ้นไปจะกลายเป็นหายนะของแดนสวรรค์ที่มีความสงบสุขมานานหลายปี  เราผู้เฒ่าจะต้องทำลายเจ้าเสียแต่เนิ่นๆ  ในอดีตเฟ่ยเหวินหลีกวาดล้างแดนสวรรค์จนเรารู้สึกอดสู เราผู้เฒ่าจะไม่ยอมให้เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกแน่”

 “ต้านนางได้ครบสิบวินาทีแล้ว”  จื้อจุนผละออกจากอ้อมแขนเย่ว์หยาง และนางเช็ดเลือดที่มือนางซึ่งถืออาวุธเทพร่างมนุษย์

เลือดเย่ว์หยางซึ่งปนเปื้อนอยู่ที่มือ ถูกเขียนเป็นยันต์อักษรรูนบนอาวุธเทพร่างมนุษย์อย่างรวดเร็ว

เย่ว์หยางพยักหน้า

เขาค่อยๆ หลับตาและใช้มือวาด

สนามพลังสร้างโลกเปลี่ยนไปในทันที  แม่น้ำระเบิดดวงดาว ทางช้างเผือกถือกำเนิด

จักรพรรดินีฟ้ามีความเร็วสูงมาก นางไม่รอให้เย่ว์หยางสร้างแม่น้ำระเบิดดวงดาวเสร็จ และโจมตีใส่อกเย่ว์หยางจนล้มลง และจื้อจุนกำลังเขียนยันต์เวทอักษรรูน ทำให้ทั้งสองล้มไปพร้อมกัน  จักรพรรดินีฟ้าฉวยโอกาสเตรียมใช้ฝ่ามือที่สองกำจัดพวกเขา  แต่มีพลังยิ่งใหญ่ขับไล่นาง เป็นร่างปีศาจอสรพิษทองคำร่างแปลงของเสี่ยวเหวินหลี

เมื่อตั่วตั่วและอิคคารีบเข้ามาช่วย จักรพรรดินีฟ้ารีบบินขึ้นไปในอากาศและใช้คัมภีร์อัญเชิญ อสูรแฝดอาวุโสสองคน

ทั้งสองมีพลังเหนือกว่าราชาเก้าแสง เป็นอสูรพิทักษ์ของนาง  อสูรพ่อมดแฝด

อสูรพ่อมดทั้งสองคอยขับไล่ตั่วตั่วและอิคคาไม่ให้ติดตามกวนใจจักรพรรดินีฟ้า

สามฝ่ามือตั้งใจจะฆ่าเย่ว์หยางและจื้อจุน

เพื่อกำจัดคนรุ่นหลังที่มีศักยภาพ พวกเขาไม่ใส่ใจสถานะ เกียรติยศชื่ออีกต่อไป

ในอดีตเพื่อให้ได้รับการสนับสนุนจากนักสู้หอทงเทียน  พวกเขายอมรับว่าครั้งหนึ่งพวกเขาจะไม่มีทางคิดฆ่าอนุชนที่มีศักยภาพรุ่นหลังของหอทงเทียน  แต่ในรอบหลายปีเหล่านั้น พวกเขาเผชิญหน้ากับเฟ่ยเหวินหลี และนางเอาชนะราชินีพวกเขาได้  จนครั้งหนึ่งถึงกับปฏิญาณว่าจะไม่เป็นศัตรูกับผู้เยาว์รุ่นหลังของหอทงเทียน... แม้แต่สามจอมภพแดนสวรรค์สู้รบกับจักรพรรดิอวี้  พวกเขาก็ยังต้องการอยู่อย่างสงบสุข

แต่เพราะคนรุ่นหลังของหอทงเทียนตกต่ำ พวกเขาจึงทิ้งความคิดก่อนนั้นหมด

 “กระบี่แห่งชีวิต”  เพราะเลือดของนางและของเย่ว์หยางผสมกัน อาวุธเทพร่างมนุษย์ส่องประกายแสงเจ็ดสีเจิดจ้า เย่ว์หยางจับด้ามกระบี่เทพ จื้อจุนปล่อยกระบี่เหมือนธนูที่หลุดจากแล่งผ่านร่างเย่ว์หยางอย่างนุ่มนวล   ในฝ่ามือทั้งสองของนางมีจุดแสงสว่างเจิดจ้า

 “หาที่ตาย!”  จักรพรรดินีฟ้ากรีดร้องลั่นและพลังโจมตีตอบโต้ที่รุนแรงของจื้อจุนทำให้นางรู้สึกถึงอันตรายเล็กน้อย

ฝ่ามือกระแทกใส่อกของจื้อจุนอย่างหนักหน่วง  เย่ว์หยางรับกระบี่แห่งชีวิตมาถือไว้และแทงลอดแขนชุดจื้อจุน กระบี่แทงผ่านโดยไม่ทำอันตรายนางแม้แต่ขุมขน แต่กลับแทงใส่จักรพรรดินีฟ้า  ฝ่ามือของนางถูกแทงทะลุลึกเข้าไปถึงไหล่

ร่างของจักรพรรดินีฟ้าซึ่งถูกกระบี่แทงมีการเปลี่ยนแปลง  จื้อจุนฝืนอดทนอาการบาดเจ็บตั้งท่าฝ่ามือเป็นรูปดอกไม้  นางหมุนตัวอย่างงดงาม

จุดแสงเจิดจ้าในมือของนางพุ่งออกไป

และโจมตีที่หูข้างซ้ายและขวาของจักรพรรดินีฟ้าพร้อมกัน  และหายเข้าไป..

 “ตาย”  อสูรพ่อมดทั้งสองและเจ้านายมีความรู้สึกเหมือนกัน พวกเขาตอบแทนเจ้านายโดยทุ่มพลังโจมตีเต็มหวังจะบดขยี้จื้อจุนและเย่ว์หยางให้เป็นผุยผง

 “ไสหัวไป!” เงาร่างสองสายผุดออกมาจากร่างเย่ว์หยางพร้อมกัน  ร่างหนึ่งเป็นสาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงที่ระเบิดพลังเทพมังกรจนควบคุมไม่ได้  อีกร่างหนึ่งทะยานออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา เป็นสาวกิเลนปิงหยิน  ทั้งสองเตะใส่อสูรพ่อมดทั้งสองพร้อมกันก่อนจะมีโอกาสโจมตีจื้อจุนและเย่ว์หยาง