เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 780 ทางเลือกที่ดีที่สุด

ตอนที่  780  ทางเลือกที่ดีที่สุด

เมื่อบุรุษในชุดคลุม นำผู้อาวุโสทั้งหกมาถึงจุดที่เว่ยซู่ตาย

การตัดสินของเขานั้นตรงกันข้ามกับราชันย์เนตรปีศาจและหมอปีศาจกับพวก

 

 “เว่ยซู่ไม่ได้ตายเพราะจุดบาดเจ็บหนักทั้งสามจุด แต่ตายเพราะพลังกฎสวรรค์” บุรุษในชุดคลุมแค่นเสียง  “คนที่ฆ่าเขาได้เป็นยอดฝีมือที่สร้างภาพลวงตาได้”

 “พลังกฎสวรรค์?”  ผู้อาวุโสทั้งหกพากันประหลาดใจ นักสู้ที่รู้จักพลังกฎสวรรค์เข้ามาในหุบเขาพิรุณและเป็นศัตรูกับตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นหรือ?

 “ไม่ใช่แค่ศัตรูจะรู้และเข้าใจการใช้พลังกฎสวรรค์อย่างเดียวเท่านั้น  เขายังใช้วิชาสร้างภาพลวงตา ยอดฝีมือทางสร้างภาพจิตลวงตานี้ สามารถสร้างภาพลวงตาหลอกล่อเว่ยซู่ทำให้เขาตกอยู่ในสภาพแวดล้อมถูกกฎสวรรค์ลงโทษ และโดยไม่ทันรู้ตัวผู้ฆ่าที่แท้จริงก็คือกฎสวรรค์ที่ปกป้องที่นี่  เมื่อเว่ยซู่ถูกกฎสวรรค์ที่ปกป้องหุบเขาพิรุณแห่งนี้ฆ่า ศัตรูผู้นี้ส่งศพเว่ยซู่มาที่นี่อีกครั้ง...  นี่ไม่ใช่ฉากแรกที่เกิดเหตุแน่นอน สำหรับร่องรอยบาดแผลทั้งสามนั้น เป็นฝีมือของยอดฝีมือซึ่งเชี่ยวชาญภาพจิตลวงตานั้นจงใจสร้างโดยมีวัตถุประสงค์หลอกลวงให้เราสงสัยว่าเป็นฝีมือของนักสู้ปราณฟ้าระดับจักรพรรดิเพื่อกำจัดข้ออ้างในการดำนินการกับเว่ยซู่  ความจริงนี่ไม่ใช่พฤติกรรมของนักรบปราณฟ้าระดับจักรพรรดิ  90% อาจเป็นฝีมือของราชันย์เนตรปีศาจ และยังคงเป็นไปได้ว่าเป็นฝีมือของราชันย์หกจักราผู้ที่ชอบวางตัวเป็นกลางแต่ยังคงซ่อนพลังอำนาจไว้” บุรุษชุดดำโบกมือและออกคำสั่งกับผู้อาวุโสทั้งหก “พวกเจ้าจงร่วมมือกัน พบราชันย์เนตรปีศาจก็ให้ฆ่าได้ไม่ต้องปราณี”

 “ขอรับ” ผู้อาวุโสทั้งหกรับคำและออกไปทันทีราวกับสายฟ้า

บุรุษในชุดคลุมยังคงยืนนิ่งอยู่ในที่เดิม

มองดูร่างรองเจ้าตำหนักที่ยังคงยืนอยู่

เป็นเวลานานโดยไม่จากไป

สิบนาทีต่อมา บุรุษผู้นั้นถอนหายใจเบาๆ “ยกโทษให้ข้าด้วยเว่ยซู่ ความจริงข้าไม่ต้องการฆ่าเจ้าเลย ด้วยความสามารถของเจ้า เจ้าสามารถทำหน้าที่รองเจ้าตำหนักได้อย่างสมบูรณ์  แต่น่าเสียดาย เจ้าก็รู้ความลับมากเกินไป เจ้าคิดว่าบางอย่างจะสามารถช่วยรักษาชีวิตเจ้าได้  แต่ในความเป็นจริงตรงกันข้าม ในเมื่อเจ้ารู้ความลับ คนๆ นั้นก็จะต้องฆ่าเจ้าแน่!”

เขายกมือขวาที่ส่องประกายสีทอง

และตัดศีรษะของเว่ยซู่ได้อย่างง่ายดายราวกับตัดเต้าหู้

ศีรษะของเว่ยซู่ร่วงทันที และขณะที่ศีรษะกำลังร่วงหล่นในเหวลึก บุรุษในชุดคลุมชี้นิ้วเบาๆ

ทันทีที่แสงสีทองจมหายเข้าไปในศีรษะ ศีรษะทั้งหมดระเบิดตูม กระดูกชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจาย มีลูกกลมแสงสีทองเล็กที่ดูเหมือนจะมีเว่ยซู่ร่างเล็กอยู่ข้างใน

บุรุษชุดคลุมถือลูกกลมสีทองไว้ในมือ

และออกแรงบีบเบาๆ

เม็ดกลมสีทองนั้นแตกออก

เว่ยซู่ร่างสีทองที่อยู่ข้างในกลายเป็นไอแสงสีขาวระเหยลอยขึ้นในท้องฟ้า และปล่อยให้บุรุษชุดคลุมสูดเข้ามาในตัว

ร่างไร้ศีรษะของเว่ยซู่ไม่สามารถยืนอยู่ในที่เดิมได้ค่อยๆ ร่วงหล่นลงในหลุมลึก

บุรุษลึกลับผู้สูดเอาไอควันสีขาวไว้ไม่รอดูศพของเว่ยซู่และจากไป

แม้อยู่ภายใต้ขีดจำกัดของกฎสวรรค์ แต่ร่างของเขาลอยออกไปอย่างสง่างาม

ขณะที่มีลมพัดโหยหวน

ตรงห่างออกไปสองสามกิโลเมตร

เมื่อบุรุษลึกลับออกไปไกลแล้ว ฉากรอบด้านเปลี่ยนไปทันที

เสาและพื้นหลุมลึกแต่เดิมหายไปโดยไม่เหลือร่องรอย  และพื้นข้างล่างเกิดแรงคลื่นกระแทกและฟื้นฟูกลับเป็นเส้นทางในหุบเขาพิรุณเหมือนเดิม  ที่น่าประหลาดใจที่สุดก็คือคนที่เห็นชัดๆ ว่าตายไปแล้วปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

เว่ยซู่ผู้มีประสบการณ์ตายไปแล้วสองครั้งตกลงไปในน้ำโคลน และอ้าปากหอบทันที

ในสายตาของเขา

เต็มไปด้วยความกลัวและเกลียด

 “ตอนนี้, เจ้าจะยอมร่วมมือกับข้าได้หรือยัง?”  เย่ว์หยางปรากฏตัวข้างๆ รองเจ้าตำหนักเว่ยซู่และยิ้มอย่างสง่างามด้วยมุมปาก ซึ่งทำให้เว่ยซู่สั่นสะท้าน

เว่ยซู่เพิ่งมีประสบการณ์ตายถึงสองครั้งเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้

เป็นประจักษ์พยานถึงความตายของตัวเอง  นั่นเป็นฝันร้ายที่เขาไม่มีวันลืมเลือน

ในสนามพลังของฝ่ายตรงข้ามเว่ยซู่พบว่าตัวเขาเองเป็นเหมือนกับหุ่นเชิด ร่างกายของเขาไม่สามารถใช้งานได้ตามอิสระ ไม่ว่าจะทำอะไรในสนามพลังของฝ่ายตรงข้ามล้วนแต่ผิดเพี้ยนไปหมด  เมื่อเขาถอดใจเลิกดิ้นรนและหลับตารอ ก็มีบุรุษประหลาดสวมหน้ากากไม่ได้ทำอะไร แต่สร้างภาพลวงตาให้เขาฆ่าร่างปลอมของเขา

ต่อมาหมอปีศาจ ราชันย์เนตรปีศาจ ราชันย์หกจักราและคนอื่นเข้ามาตรวจดูร่างที่ตายแล้ว

ความจริงเว่ยซู่คอยดูอยู่ด้านข้างเหมือนกัน

ศพนั้นเป็นแค่ภาพลวงตา

นักสู้ปราณฟ้าระดับราชาในพื้นที่สนามพลังแปลกประหลาดผสานเข้ากับหุบเขาพิรุณได้โดยที่ใครไม่รู้ตัว แต่คิดว่าเขาสามารถฆ่านักสู้ปราณฟ้าระดับจักรพรรดิก็ยังได้

จากนั้นก็เป็นเจ้านายของเขาเอง ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าหลังจากเห็นศพตัวเองตายไปแล้ว เจ้านายคนนี้ซึ่งปกติจะมีอัธยาศัยที่ดีและสนับสนุนการทำงานของเขากลับทำกับเขาเหมือนคนไม่รู้จัก  เขาไม่เพียงแต่ถูกกำจัด แต่กลับไม่ได้รับการช่วยเหลือ ในสมองของเขายังคงมีลูกปัดวิญญาณคอยปกป้องวิญญาณ แต่กลับโดนฆ่าอีกครั้ง อาจกล่าวได้ว่า อาจกล่าวได้ว่าคนที่ฆ่าเขาที่แท้จริงไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเจ้านายของเขาเอง

ตราบใดที่พวกเขาประสบความสำเร็จถึงในระดับผู้อาวุโส, ผู้ทรงคุณวุฒิหรือเป็นรองเจ้าตำหนักของตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ ทางวิหารจะมอบลูกปัดปกป้องวิญญาณเป็นการรับรองว่ายอดฝีมือที่เป็นกำลังหลักจะไม่ถูกฆ่าตายได้ง่ายๆ

การรู้ความลับเรื่องนี้ มีแต่คนฝ่ายเขาเองเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเจ้านายของเขาเองนอกจากจะไม่ช่วยเขาแต่กลับทำลายวิญญาณที่ได้รับการปกป้องของเขาเอง

ลูกปัดปกป้องวิญญาณเมื่อถูกทำลาย  วิญญาณจะถูกทำลายหายไปตลอดกาล เป็นไปไม่ได้ที่จะโชคดีรอดชีวิต  เว่ยซู่คิดเรื่องนี้แล้วพยายามฝืนไม่ให้ร่างสั่นสะท้าน ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ความลับมากเกินไป  สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือถ้าเขาไม่อยู่ในสถานการณ์พบกับความตาย เขาก็ยังไม่รู้  สิ่งที่เป็นความอิสระในการตรวจสอบความจริงเป็นเรื่องโกหก ความตั้งใจเดิมก็คือส่งให้เขาไปตายและหาข้ออ้างใช้ทหารจริงเข้ารุกราน!

เว่ยซู่รู้สึกเกลียดอยู่ในใจ

พวกเจ้าไร้เมตตาและไม่ยุติธรรมกับข้า..  ในเมื่อเจ้าถึงกับกำจัดและทำลายเครื่องป้องกันวิญญาณของข้า  อย่าตำหนิข้าใช้ดาบคืนสนอง

เขาลอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน และตัดสินใจอยู่ในใจ

เลือกยอมแพ้บุรุษลึกลับข้างหน้าเขา

และรับเงื่อนไขของฝ่ายตรงข้าม

 “ข้าต้องการแก้แค้นคืน  นี่คือเงื่อนไข”  รองเจ้าตำหนักเว่ยซู่พูดถึงความหวังในใจ เขารู้ว่าเขาไม่มีคุณสมบัติพูดเงื่อนไขกับฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ข้างหน้า สามารถควบคุมสนามพลังได้ด้วยฝีมือถือว่ามีฝีมือไม่ธรรมดามาก แต่สามารถหลอกราชันย์เนตรปีศาจ หมอปีศาจและราชันย์หกจักราด้วยสนามพลังนี้ นั่นถือว่าน่ากลัวมาก  ความสามารถเช่นนี้ไม่สามารถจินตนาการได้ หลังจากเห็นประจักษ์ความตายตนเองสองครั้งครา เขาไม่มีความต้องการทักท้วงเลย

มองอย่างผิวเผินบุรุษหนุ่มที่สวมหน้ากากประหลาดอายุเยาว์และอ่อนแอมาก

ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เป็นนักสู้ปราณฟ้าด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตามบุรุษหนุ่มที่ไม่ใช่นักสู้ปราณฟ้านี้ ให้ความรู้สึกสูงส่งจนเขาเองต้องเงยหน้ามอง

นี่คือสุดยอดนักสู้ที่แท้จริง! แค่มองด้วยตาเปล่าจะไม่มีทางเห็นพลังนักสู้ที่แท้จริง!

 “ไม่จำเป็นต้องพูด  ฟังข้าสักเล็กน้อย เมื่อท่านออกไปจากที่นี่ ท่านจะกลายเป็นเจ้าตำหนัก” เย่ว์หยางโยนเหยื่อล่อ ถ้าต้องการโจมตีฆ่ารองเจ้าตำหนักเว่ยซู่ให้ได้เร็วๆ นั่นไม่ใช่เรื่องง่าย  แต่ต้องการควบคุมเขาด้วยสนามพลังสร้างโลกที่ได้มาจากประตูเป็นตายใช้ร่วมกับพลังกฎสวรรค์เล็กๆ เป็นเรื่องที่ง่ายมาก

แผนของเย่ว์หยางไม่ใช่ฆ่า แต่เป็นขัดขวางและตอบโต้

เป็นการทำงานสองแนวทาง

ความจริงการลงมือเสี่ยงครั้งนี้ประสบความสำเร็จทำให้รองเจ้าตำหนักเว่ยซู่ที่ตอนแรกไม่ค่อยเต็มใจ กลับแสดงความเกลียดชังศัตรูออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ

กลายเป็นหมากให้คนอื่นโดยที่ช่วยตัวเองไม่ได้ นอกจากนี้ความรู้สึกกระทบใจกับความโหดร้ายของเจ้านาย เห็นเขาทำลายวิญญาณของตนเป็นประสบการณ์ที่น่าหวาดผวาและเป็นตัวกระตุ้นเขาได้ดีที่สุด

บางทีเว่ยซู่อาจไม่กล้าทรยศและหนีตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ แต่ถ้าเย่ว์หยางให้คำมั่นสัญญากับเขา ให้เขาตอบโต้เจ้านายของเขาโดยไม่ทรยศต่อตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์  เว่ยซู่จะไม่ปฏิเสธแน่นอน เย่ว์หยางโยนเหยื่อระดับเจ้าตำหนักเข้าล่อ เว่ยซู่ไม่ตื่นเต้น นั่นเป็นเรื่องที่ผิด แต่เว่ยซู่อยู่ในอารมณ์ตกใจโกรธและเกลียด ในที่สุดเขาตกลงกับเย่ว์หยาง

 “ข้ายินดีรับฟัง, เชิญบอกได้”  เว่ยซู่ก้มศีรษะทั้งที่เขาเป็นรองเจ้าตำหนัก

 “ไม่จำเป็นต้องแสดงความเคารพข้าก็ได้ เจ้าตำหนักเว่ยซู่ ข้าไม่ต้องการความเคารพจากท่าน  ในระหว่างท่านกับข้า ถือว่าเป็นการร่วมมือกันทำงานที่มีความยืดหยุ่นมากกว่า”  เย่ว์หยางพูดพร้อมกับยิ้ม “สำรวจโบราณสถาน หาสมบัติโบราณไม่ใช่เป้าหมายของข้า  นอกจากนี้จากที่พบเจอมาทุกแห่ง ท่านคงยังไม่ได้รับเลือดเทพ ข้าจะพิจารณามอบให้ท่านหนึ่งหยด  ของอย่างเลือดเทพและวิญญาณนักรบไม่ใช่ว่าจะแสวงหากันได้ง่าย  แต่สำหรับข้าไม่เป็นปัญหา  จำคำข้าไว้ให้ดี เจ้าตำหนักเว่ยซู่  โอกาสและความเสี่ยงมีอยู่ร่วมกันเสมอ  ผลประโยชน์ตอบแทนย่อมต้องสอดคล้องกับความพยายาม”

เว่ยซู่เมื่อได้ยิน เขายกมือปฏิญาณทันที

เมื่อมองดูบุรุษแปลกประหลาดซึ่งเหมือนปีศาจร้ายล่อลวง  ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นพูดกับเขาอย่างนี้  ด้วยนิสัยอย่างเขาย่อมไม่เชื่อแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เด็กหนุ่มที่ไม่ธรรมดาที่อยู่ต่อหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าเป็นศัตรู อย่างน้อยไม่ใช่ศัตรูของเขา แต่คำพูดของเขานั้นชัดเจน

นี่ไม่ใช่อิทธิพลทางวิญญาณ

แต่เป็นความมั่นใจในตนเองชนิดหนึ่งที่แสดงผ่านพลัง

เว่ยซู่มักจะเตือนตนเองว่าเขาไม่ควรเชื่อคนแปลกหน้า  แต่เขาพยักหน้ายอมรับฟังคำของฝ่ายตรงข้าม

 “ถ้าท่านให้เลือดเทพข้าได้ อย่างนั้นท่านจะให้ข้าทำอะไรก็ได้” คำพูดของเว่ยซู่แสดงถึงความจริงใจอย่างที่สุด เพราะเรื่องนี้รวมถึงเรื่องตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ด้วย  เขาพูดในใจว่าเสียใจอยู่บ้าง ถ้าต้องทรยศตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาจะสามารถประสบผลสำเร็จได้หรือ?  อย่างไรก็ตามเลือดเทพ  ถ้าได้เลือดเทพมา ตัวของเขาสามารถเปลี่ยนกายมนุษย์และผลัดกระดูก.. ที่สำคัญที่สุด เรื่องนี้จบลงแล้วเขาจะกลับไปตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ได้อีกหรือไม่? ถ้าคนผู้หนึ่งหนี อย่างนั้นคนผู้นี้ก็ตายแล้ว  ข้าเกรงว่าเจ้าตำหนักใหญ่จะต้องประหารชีวิตต่อหน้าธารกำนัล และกลายเป็นคนตายอย่างแท้จริง

ต่อไปในอนาคตข้าจะทำยังไงดี?

เว่ยซู่ว้าวุ่นใจ

อย่างไรก็ตามเหมือนกับเป็นโชคอย่างหนึ่งช่วยให้เขาได้มีโอกาสร่วมมือกับเด็กหนุ่มข้างหน้าเขา

ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง  ก็คงจะเป็นผลดีที่สุด

แม้ว่าทุกอย่างในตัวเขาจะถูกเด็กหนุ่มนี้ควบคุม แต่ก็อาจพูดได้ว่าเขาอยู่ในสภาพน่าสมเพช  แต่ตอนนี้ เขาเชื่อว่า เขาเป็นเพียงคนเดียว

 “สั่งมาได้เลย จะให้ข้าทำอะไร!”  เว่ยซู่พอคิดตก จิตใจก็มั่นคง นัยน์ตาของเขากระจ่างอีกครั้ง

เมื่อออกจากหุบเขาพิรุณเขาไม่พูดอะไร  ที่นี่เขาเลือกจะฟังเย่ว์หยาง

ทำงานร่วมกับนักสู้คนหนึ่ง  นั่นเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!