Panlong ตอนที่ 6-31 ยอมรับไม่ได้

 

ตอนที่  6-31  ยอมรับไม่ได้

 “เป็นอย่างที่ข้าสงสัยจริงๆ อัจฉริยะของตระกูลบาลุคสามารถแปลงร่างเป็นมังกรได้  แม้ว่าจะยังไม่ใช่ระดับเดียวกับนักรบเลือดมังกรตามบันทึก ถึงอายุเขายังน้อย แต่พลังของเขาก็เทียบเท่ากับนักรบระดับเก้าแล้ว นักรบเลือดมังกรมีชื่อเสียงในฐานะที่เป็นหนึ่งในสี่สุดยอดนักรบจริงๆ”

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหารเจิดจรัส ไฮเดนส์มีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาเฝ้ามองความเป็นไปเบื้องล่าง

ผู้บาดเจ็บล้มตายเกินกว่าพันและสภาพนองเลือดข้างล่างยังไม่เพียงพอทำให้หัวใจของจักรพรรดิศักดิ์สั่นไหวได้เลยแม้แต่น้อย

 “ไกเซอร์, หยุดเขาไว้!” เคลย์ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

เคลย์ไม่เคยคาดคิดเลยว่าแม้ว่าเขาจะครอบครองเกราะชะตา  แต่เขายังต้องอยู่ในสภาพทุลักทุเลขนาดนี้ ยิ่งกว่านั้นเรื่องนี้ยังเกิดขึ้นในเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์อย่างเฟนไลอีกด้วย

 “พะย่ะค่ะ, ฝ่าบาท!”  ไกเซอร์ขานรับ  ขณะที่เขาควงดาบยักษ์เข้าใส่ลินลี่ย์

ลินลี่ย์ไม่พยายามป้องกันการโจมตีนี้แม้แต่น้อย  “ต่อให้ข้าต้องเผชิญกับพลังโจมตีนี้ ข้าจะฆ่าเคลย์ให้ได้เสียก่อน”  ความตายของบิดามารดาเขาทำให้ลินลี่ย์เต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อเคลย์  ขอเพียงฆ่าเคลย์เท่านั้น เขาจึงจะพอใจ  มิฉะนั้น ต่อให้เขาตายเขาก็คงไม่พอใจ

 “ตุ้บ!” ดาบยักษ์กระแทกใส่ร่างของลินลี่ย์

ลินลี่ย์กำลังวางแผนรับพลังโจมตีนี้  แต่ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าคนผู้นี้ไม่ได้โจมตีเขาเลยแม้แต่น้อย พลังฟันครั้งนี้ใช้ป้องกันการบุกเข้าทำร้ายของลินลี่ย์  ขณะเดียวกัน ไกเซอร์ใช้ความได้เปรียบพลังตอบโต้เขาขณะที่พุ่งเข้าหาเคลย์ด้วยความเร็วน่าพิศวง

 “ควั่บ!” บีบีพุ่งโจมตีใส่เคลย์อีกครั้ง

 “ปัง!” ดาบยักษ์ตัดฝ่าอากาศ สกัดทางบีบีไว้   บีบีใช้กรงเล็บของมันเข้าปะทะกับดาบยักษ์

 “แคล้ง!”

บีบีรู้สึกถึงกลิ่นอายที่ร้อนแรงระเหยออกมาจากผิวดาบยักษ์ ขณะเดียวกันพลังปราณรุนแรงโถมเข้าใส่มัน  บีบีหลบหนีอย่างรวดเร็วทันที  แต่ถึงกระนั้นปราณยุทธที่รุนแรงก็กระแทกใส่มัน  อย่างไรก็ตามอาศัยพลังป้องกันที่น่าทึ่งของมัน บีบีแค่ตีลังกาก็ลงมายืนอยู่บนพื้นได้

ไกเซอร์ยืนอยู่หน้าเคลย์จ้องมองลินลี่ย์และบีบีด้วยสายตาเย็นชา

 “เจ้านาย, คนผู้นี้จัดการได้ยากจริงๆ!”  ขนบีบีตั้งชันและมันจ้องไกเซอร์ไม่วางตา

ลินลี่ย์สามารถรู้สึกถึงพลังของไกเซอร์ได้ ว่าในเรื่องความเร็ว ไกเซอร์ไม่ได้เร็วกว่าเขาเลยแม้แต่น้อย  เมื่อโจมตีด้วยดาบของเขา ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอย่างน่าประหลาด  ไกเซอร์ผู้นี้เป็นนักรบระดับเก้าโดยแท้ ทั้งยังมากประสบการณ์ด้วยเช่นกัน

 “เจ้าเป็นใคร?  ทำไมเจ้าถึงพยายามปลงพระชนม์ฝ่าบาท?” ดาบในมือของไกเซอร์ชี้มาที่ลินลี่ย์อย่างเย็นชา

ลินลี่ย์ไม่พูด เมื่อเขาแตะที่เอว เทพกระบี่เลือดม่วงก็ปรากฏอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง  ขณะเดียวกัน ลินลี่ย์เสริมเวทสายลมความเร็วเสียงเพิ่มไปด้วย  เวทความเร็วเสียงระดับเจ็ดยังสามารถเพิ่มความเร็วให้ลินลี่ย์ได้อีกเล็กน้อย

 “ยอดฝีมือสองสาย เป็นทั้งจอมเวทและนักรบ”  สีหน้าของไกเซอร์เปลี่ยน

 “เคลย์” เสียงตะโกนเรียกของลินลี่ย์ดังขึ้น

ในตอนนี้มีนักรบกลุ่มหนึ่งรายล้อมเคลย์ไว้  แต่ก็ยังไม่น่ากังวลมาก  เพราะนอกจากไกเซอร์แล้ว ในคนพวกนี้ไม่มีใครสามารถต่อต้านเขาได้

 “ตุ้บ! ลินลี่ย์กระทืบเท้าอย่างรุนแรงจนพื้นแตกร้าว อาศัยพลังส่งที่รุนแรง ลินลี่ย์กลายเป็นภาพเงาดำเลือนลางและพุ่งเข้าหาเคลย์

 “ควั่บ” บีบีที่เชื่อมโยงทางจิตกับลินลี่ย์พุ่งเข้ามาพร้อมกัน

 “ชี่! ชี่!” เทพกระบี่เลือดม่วงเปลี่ยนสภาพเป็นเงาม่วงเลือนลางแทงใส่ไกเซอร์ ไกเซอร์พลิกข้อมือดาบยักษ์ของเขาขยับอย่างคล่องแคล่วน่าอัศจรรย์ป้องกันเทพกระบี่เลือดม่วงของลินลี่ย์ไว้ได้  แต่ช่วงเวลาขณะนั้น

เทพกระบี่เลือดม่วงพลันโค้งงอหลบหลีกดาบยักษ์ของไกเซอร์และฉกเข้าหาไกเซอร์โดยตรง

มันใกล้เกินไป!

ไกเซอร์ไม่มีโอกาสหลบได้เลยแม้แต่น้อย

 “ปัง!”

เทพกระบี่เลือดม่วงชะงักค้างช่วงระยะห่างจากร่างของไกเซอร์สามเซนติเมตร  ชั้นพลังปราณคุ้มครองกายสีแดงร้อนแรงกำลังปกป้องร่างให้ไกเซอร์  ในฐานะนักรบระดับเก้า  ไกเซอร์ถือว่าแข็งแกร่งเหลือเชื่อ มากกว่าลินลี่ย์เล็กน้อย

การรุกโจมตีครั้งนี้ล้มเหลว  แต่ลินลี่ย์ไม่ลังเลแม้แต่น้อย พุ่งเข้าไปใกล้เคลย์โดยตรง

 “หยุดนะ!” ไกเซอร์ตวาดเสียงทุ้ม เตรียมเข้ามาป้องกันลินลี่ย์

แต่จากหางตาของเขา ไกเซอร์สังเกตเห็นเงาดำเลือนลางพุ่งเข้ามาที่ด้านหลังคอของเขาทันที  ไกเซอร์รู้แน่ชัดว่าอสูรเวทประหลาดที่น่ากลัวตัวนี้น่ากลัวขนาดไหน และเขาไม่กล้าใช้ลมปราณป้องกันกรงเล็บที่ร้ายกาจนั้น

ไกเซอร์รีบฉากหลบอย่างคล่องแคล่วทิ้งระยะห่างระหว่างเขากับบีบี  เขาพลิกดาบยักษ์ในมืออีกครั้งแล้วฟันใส่บีบีโดยตรง

 “ไกเซอร์, มาช่วยข้าด้วย!  เคลย์ร้องเรียกอย่างร้อนรน

ไกเซอร์อดกังวลเพิ่มขึ้นไม่ได้  ทั้งลินลี่ย์และอสูรเวทที่น่ากลัวนี้  ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีพลังของนักสู้ระดับเก้า  ยิ่งกว่านั้น อสูรเวทที่ลินลี่ย์ครอบครองมีทั้งพลังความคล่องแคล่วและพลังป้องกันตัวที่น่ากลัวเหลือเชื่อ  ไกเซอร์มั่นใจในความสามารถตนเองว่าสามารถรับมือหนึ่งในสองคนสัตว์นี้ได้ แต่เมื่อต้องรับมือทั้งสองพร้อมกัน กลับเป็นสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้เขามาก

 “ฉัวะ!”

เมื่อเทพกระบี่เลือดม่วงตัดฝ่าอากาศ  มันทิ้งร่องรอยความเสียหายจากการตัดแขนขา และเลือดที่ฉีดพุ่งกระจาย

ดวงตาสีทองเข้มของลินลี่ย์จ้องมองแต่เคลย์ เขาพุ่งเข้าหาเคลย์ด้วยความเร็วสูง  ทุกคนพยายามเข้ามาขวางป้องกันเขาไว้แต่ก็ถูกตัดฟันด้วยเทพกระบี่เลือดม่วงในมือของลินลี่ย์  โลหิตย้อมเกล็ดสีดำของลินลี่ย์ไปทุกตารางนิ้ว!

และในแต่ละย่างก้าวลินลี่ย์จะฆ่าคนไปถึงสิบคน!

 “ฉัวะ!” หลังจากฟันนักรบที่ปกป้องเคลย์สองคนสุดท้าย  ลินลี่ย์ก็พุ่งเข้าหาเคลย์ทันที

 “อย่าฆ่าข้าเลย!”  ตอนนี้เคลย์กลัวจริงๆ แล้ว

ไกเซอร์ยังคงต่อสู้ติดพันกับบีบีที่มีพลังทนทานเหลือเชื่อ และไม่อาจปลีกตัวไปช่วยเคลย์ได้  ขณะที่นักรบคนอื่น ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะไล่ตามลินลี่ย์  พลังของลินลี่ย์ในร่างมังกรแปลงเพียงพอที่จะทำให้เขาน่ากลัวเหมือนนักสู้ระดับเซียน ต่อให้ส่วนใหญ่เป็นนักรบระดับเก้า ก็คงไม่พอทำให้ลินลี่ย์กลัว

 “ตายซะเถอะ เคลย์!”

คราวนี้ ลินลี่ย์ไม่ได้ใช้กระบี่ของเขา เขาตวัดกรงเล็บมือขวาใส่คอของเคลย์อย่างรุนแรง  เขาต้องการประหารเคลย์ให้ตายด้วยน้ำมือของเขาเอง

 “อ๊าา!” เคลย์รีบถอยหลังสุดแรง ทำให้เขาตกลงไปบนเขาจำลอง

แต่ด้วยการกระตุกครั้งเดียว ลินลี่ย์ก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเขาทันที กรงเล็บที่ร้ายกาจยื่นตรงมาถึงดวงตาของเคลย์แล้ว

 “ท่านพ่อ ท่านแม่ ในที่สุดข้าก็ล้างแค้นให้ท่านได้เสียที”  หัวใจของลินลี่ย์สั่นไหว เขาตวัดกรงเล็บมือขวาฟันลงไปตรงๆ  เคลย์ไร้การป้องกันสิ้นเชิง  ยามอยู่ต่อหน้าลินลี่ย์เขาเป็นเหมือนสัตว์ที่ไม่มีเขี้ยวเล็บ

ดวงตาของเคลย์เต็มไปด้วยแววหวาดผวาและความรู้สึกเหลือเชื่อ

 “ครืนนนนน”

พลังสั่นสะเทือนที่แปลกประหลาดดังมาจากท้องฟ้าทันที ในชั่วพริบตา ก็ล้อมลินลี่ย์ไว้สิ้นเชิงทำให้เขารู้สึกเหมือนจมลงไปในทรายดูดอย่างรวดเร็ว  ทั่วทั้งร่างของเขาถูกตรึง เขาไม่สามารถใช้พลังในกรงเล็บขวาได้อีกต่อไป

ถ้าลินลี่ย์ใช้พลังเพียงแค่เล็กน้อย เขาจะสามารถตัดคอเคลย์ได้  แต่ลินลี่ย์ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยแม้แต่น้อย

เคลย์ตะลึงจ้องมอง จากนั้น เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

 “ฮะฮะ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

เคลย์เริ่มหัวเราะลั่น และจากนั้นเขาค่อยๆ ถอยหลังออกไปหลายก้าวก่อนที่จะเงยหน้ามองดูท้องฟ้า  ถึงตอนนี้ร่างที่อยู่ในชุดขาวยาวค่อยๆ ลอยละล่องลงมาจากท้องฟ้า  เป็นท่านผู้ทรงฤทธิ์  จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส์นั่นเอง

 “ถวายบังคมองค์จักรพรรดิ”  เคลย์น้อมคารวะทันที

นักรบทุกคนที่อยู่ใกล้ๆ รวมทั้งไกเซอร์ตะลึง  แต่ในทันใด พวกเขาทุกคนน้อมคำนับคารวะ “ถวายบังคมองค์จักรพรรดิ!”

ผู้ทรงอำนาจสูงสุดในสหภาพศักดิ์สิทธิ์  บุรุษผู้ทรงอำนาจพอจะปลดผู้ปกครองประเทศที่อยู่ในอำนาจของเขา  จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส์ปรากฏตัวแล้ว

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เดินเพียงก้าวเดียวก็มาอยู่ต่อหน้าลินลี่ย์  ขณะที่เขาทำเช่นนี้ ลินลี่ย์รู้สึกได้ทันทีว่าเขาสามารถหลบพ้นจากสภาพทรายดูดนี้และขยับเคลื่อนไหวได้แล้ว  แต่เมื่อเผชิญกับสายตาของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์  ลินลี่ย์รู้สึกหัวใจสั่นไหว

 “ฝ่าบาท!” ขณะเดียวกันอีกหน่วยงานหนึ่งก็วิ่งเข้ามาทันที นำโดยคาร์ดินัลสองคน และมือปราบอีกหลายคนจากศาลของโบสถ์เจิดจรัส

 “เจ้าเดียรถีย์!”  กิลเยโมเมื่อเห็นลินลี่ย์ร่างมังกรเต็มตัว หลังจากพูดไปคำแรก ถึงกับสีหน้าเปลี่ยน

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส์มองกิลเยโมอย่างสงบ  กิลเยโมได้แต่เงียบไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีก

 “ออกไป!”

เสียงของลินลี่ย์ดังออกมาทำให้จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์มองดูลินลี่ย์ด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าจะได้รับผลจากการปรากฏตัวของเขา  แต่บุรุษผู้นี้ยังต่อต้านอยู่ได้อีกหรือ?  ไฮเดนส์รู้ดีว่าพลังกดดันของเขาทรงพลังยิ่งกว่านักสู้ชั้นเซียนทั้งหมด  เพราะไฮเดนส์พกสมบัติศักดิ์สิทธิ์ล้ำค่าของวิหารเจิดจรัสไว้กับตัวมากมาย

 “จงยอมจำนนซะ”  ไฮเดนส์กล่าว

 “ควั่บ!”

ลินลี่ย์เคลื่อนไหวทันที กลายเป็นเงาเลือนลางพุ่งเข้าหาเคลย์แล้วใช้หางแส้มังกรหวดใส่อย่างดุร้าย  ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพลังที่น่ากลัวของหางลินลี่ย์เพียงพอจะฆ่าเคลย์ด้วยการหวดเพียงครั้งเดียวได้

ทันใดนั้นไฮเดนส์ทำท่าโบกมือข้างขวาของเขา  “ควั่บ” ร่างของลินลี่ย์กระเด็นห่างออกไปแล้วกระแทกเข้ากับภูเขาจำลอง  หินแตกกระจายและเลือดซึมออกทั่วร่างลินลี่ย์  จากพลังโจมตีครั้งนี้เกล็ดที่ทนทานของเขาถึงกับแตกทำลายจนเลือดไหลซึมออกมา

ไฮเดนส์ชำเลืองมองกิลเยโม

กิลเยโมเข้าใจสิ่งที่ไฮเดนส์ต้องการ เขาตะโกนสั่งมือปราบจากศาลศาสนจักร “คร่ากุมปีศาจนี่ไป!”

ทันใดนั้นมือปราบสี่คนพุ่งเข้าหาลินลี่ย์ทันที

 “เจ้านาย!”  เสียงของบีบีดังขึ้นในใจลินลี่ย์

ลินลี่ย์คุกเข่าอยู่ที่เขาจำลองเลือดหยดออกจากปากเขา  “บีบี! หนีไป,  หนีไปเดี๋ยวนี้ ขณะที่พวกเขายังไม่ทันสังเกตเห็นเจ้า!”

 “ข้าไม่ไป”  บีบีกระโจนมาอยู่ที่มุมกำแพงระยะห่างออกไป  แต่ยังคุยกับลินลี่ย์ทางจิตต่อไป

 “ไม่ได้, ด้วยพลังกดดันของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์  เราไม่มีโอกาสสู้ต่อไปแม้แต่น้อย  เขาไม่ทันสังเกตเห็นเจ้า  ดังนั้นเจ้ายังมีโอกาสหนีได้  บีบี.... หนีไปเดี๋ยวนี้  ข้าต้องฆ่าเจ้าเคลย์ให้ได้  ต่อให้ข้าต้องตายก็ตาม  ข้าต้องการให้เจ้าช่วยข้าฆ่าเขา  แต่ถ้าเจ้าถูกจับ  โอกาสในอนาคตของเราจะไม่เหลือแม้แต่น้อย”

 “เจ้านาย...”

 “ไปซะ! ไม่อย่างนั้น ต่อให้ข้าตาย ข้าจะไม่มีวันยกโทษให้เจ้า!”  ลินลี่ย์คำรามในใจ

ในมุมหนึ่งของกำแพง,  บีบีจ้องมองลินลี่ย์  นัยน์ตาน้อยๆ ของมันเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เศร้าโศกและไม่ยินดีจะแยกจากลินลี่ย์

 “ไปเดี๋ยวนี้!”

ลินลี่ย์กระชากเสียงในใจกับมัน  ถึงตอนนี้มือปราบทั้งสี่ก็เดินมาอยู่ข้างลินลี่ย์และเอื้อมมือออกเตรียมคร่ากุมตัวลินลี่ย์  แต่ลินลี่ย์ที่อยู่ในท่าคุกเข่ายืดขาทันทีเหมือนตั๊กแตนตำข้าวลอบทำร้ายเหยื่อของมัน

 “ควั่บ!” แสงสีม่วงปรากฏวูบขึ้น  ทั้งสี่คนถูกตัดที่เอวจนขาดสองท่อน

 “ตาย!”  ลินลี่ย์พุ่งเข้าหาเคลย์อีกครั้ง

สีหน้าของเคลย์เปลี่ยนไปทันที

 “ต่อให้ข้าตาย, ข้าจะต้องฆ่าเจ้าก่อน!”  ลินลี่ย์กู่ร้องด้วยความโกรธ

 “ฮึ่ม!”

ดวงตาของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส์มีประกายเย็นชา  เขาแค่นเสียงและใช้มือขวาตบไปที่ลินลี่ย์โดยตรง  พลังที่น่ากลัวปรากฏออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยรุมล้อมกดดันลินลี่ย์อยู่ทุกด้าน  ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนภูเขาใหญ่มหึมากดทับใส่ร่างของเขา

 “บึ้ม!” ลินลี่ย์ถูกอัดกระแทกลงพื้น

 “กร๊อบ!” ลินลี่ย์รู้สึกว่ากระดูกในตัวของเขาหักไม่ต่ำกว่าสิบแห่ง   เขาเป็นอัมพาตโดยสิ้นเชิงได้แต่นอนอยู่บนพื้นไม่สามารถขยับได้อีกครั้ง  ไม่ว่าใครจะแข็งแกร่งเพียงไหน ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวทั้งที่กระดูกหักหลายที่ได้

 “เอาตัวเขาไป” กิลเยโมออกคำสั่งอีกครั้ง

 “เจ้านาย.....” เมื่อเห็นลินลี่ย์อยู่ในสภาพที่น่าอนาถ บีบีน้ำตาไหลนองหน้า

ลินลี่ย์นอนอยู่บนพื้นเป็นอัมพาต กระดูกแขน ขา ซี่โครงแตกหักทั้งหมด  เขาไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย  เกล็ดดำที่ปกคลุมร่างแตกหักผิดรูปและเลือดไหลออกมาจากเนื้อตรงเกล็ดย้อมผิวจนแดงไปทั้งตัว

 “เจ้านาย”

 “ไปซะ! บีบี  หนีไป!” ลินลี่ย์คำรามอย่างโกรธเกรี้ยวในใจ

มือปราบของศาลศาสนจักรหลายคนกรูเข้ามากระชากตัวลินลี่ย์ให้ลุกขึ้นอย่างไม่ปราณี  อาจเป็นเพราะพวกเขาเพิ่งเห็นลินลี่ย์สังหารสหายร่วมงานทั้งสี่ของพวกเขา   แต่มือของพวกเขาไม่มีความอ่อนโยนขณะลากตัวเขาไป พวกเขาไม่สนใจบาดแผลของลินลี่ย์แม้แต่น้อย  การลากไปเช่นนี้ทำให้ร่างกายของลินลี่ย์เจ็บปวดทรมานยิ่งขึ้น

ขณะที่เขาถูกยกคร่ากุมตัวออกไป ลินลี่ย์ยังคงจ้องมองเคลย์ตาไม่กระพริบ

 “ฮ่าฮ่า, ฮ่าฮ่าฮ่า...” เคลย์เริ่มหัวเราะอีกครั้ง

เมื่อจ้องมองเคลย์ด้วยดวงตาสีทองเข้ม  ลินลี่ย์คำรามด้วยความโกรธ  “ถ้าข้ายังฆ่าเจ้าไม่ได้  ข้าจะไม่ยอมหยุด!  ต่อให้ตายข้าก็ไม่ยอมรับ!”  เสียงของลินลี่ย์ทำให้หัวใจของบีบีที่อยู่ไกลออกไปสั่นไหว

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้  หัวใจเคลย์ถึงกับสะท้านอย่างช่วยไม่ได้เช่นกัน

 “ข้า, ยอมรับมันไม่ได้!” น้ำตาสองสายไหลพรากจากดวงตาลินลี่ย์  เขาเกือบจะคว้าชัยชนะอยู่แล้ว  แต่ในที่สุด  เขาก็ยังพลาดล้มเหลวในการสังหารเคลย์