เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 524 หัวเราะคนสุดท้ายคือผู้ชนะ

ตอนที่  524  หัวเราะคนสุดท้ายคือผู้ชนะ

เมื่อเห็นราชาเฮยอวี้แสดงธาตุแท้ของสันดานของมาในที่สุด เย่ว์หยางรู้สึกเหมือนกับว่าหินหนักที่แบกรับไว้ถูกปลดลงจากบ่า

แม้ว่าการก่อการหักหลังของราชาเฮยอวี้จะผลักดันการต่อสู้ให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก  แต่เย่ว์หยางรู้สึกว่าเป็นเรื่องดีกว่าที่ผลักดันให้ราชาเฮยอวี้เคลื่อนไหวเร็วขึ้น  อย่างตอนนี้เขาไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างหมิ่นเหม่พยายามป้องกันแผนการของราชาเฮยอวี้อีกต่อไป

หวงฉวน, เฝินเทียนและหวิ่นซิงตกใจกับการกระทำของราชาเฮยอวี้  ทำไมราชาเฮยอวี้ถึงได้ทำเช่นนี้?  เขาเองก็เป็นผู้ร่วมเข้าแข่งขันในสังเวียนมรณะ  เขาจะได้ประโยชน์จากตรงนี้ได้อย่างไร?

 “ราชาเฮยอวี้, เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?”  มนุษย์เพลิงเฝินเทียนโกรธ  เขาไม่เคยคิดเลยว่าราชาเฮยอวี้จะโหดอำมหิตมากขนาดนั้น

 “เลวมาก” มนุษย์สมิงสามตาและมนุษย์แสงจ้องมองราชาเฮยอวี้ด้วยความโกรธ

 “บางทีคุณชายสามตระกูลเย่ว์อาจจะเข้าใจชัดว่าข้าเฮยอวี้เป็นคนเช่นไร..... ข้าเกิดมาเพื่อทรยศอยู่แล้ว  ไม่ต้องพูดถึงเมื่อหกพันปีที่แล้ว ที่แม้แต่จักรพรรดอวี้ผู้ไร้เทียมทานก็ยังพลาดท่าให้กับแผนการของข้า  พวกเจ้าทุกคนยังจะบังคับข้าได้อีกหรือ?  เลิกทำอะไรที่เกินความสามารถของเจ้าได้แล้ว”  ราชาเฮยอวี้หัวเราะด้วยความน่ารังเกียจ  “ข้าเห็นอัจฉริยะหนุ่มมาหลายคนแล้ว  ไม่ว่าพวกมันจะมีพรสวรรค์เพียงไหน  แข็งแกร่งเพียงใดก็ตาม  ก็ไม่มีใครต่อกรข้าได้เลย  นี่เป็นเพราะข้ามีทักษะแฝงเร้น ‘หักหลัง’ ที่ไม่มีใครเหมือนและเทียบได้ในโลก  พวกเจ้าแข็งแกร่งก็จริง  แต่ก็จะตายอย่างน่าอนาถ”

 “อย่าลืมว่าเจ้าเองก็เป็นผู้แข่งขันคนหนึ่ง  ทันทีที่เราพลาดท่า  เจ้าจะถูกกำจัดด้วยกฎรหัสโบราณเช่นกัน” เวิ่งจินตัวสั่นด้วยความโกรธ

 “อย่างนั้นเหรอ?”  ราชาเฮยอวี้ตอบโต้อย่างเยือกเย็น

เขาประกบมือเข้าด้วยกัน

ทาสแคระสองคนปรากฏตัวอยู่ข้างๆ เขา

ทันทีที่ทาสแคระทั้งสองคนปรากฏ  พวกเขาคุกเข่าแทบเท้าราชาเฮยอวี้ด้วยความเคารพ  ภายใต้สายตาจับจ้องของทุกคน  ทาสแคระทั้งสองชักมีดออกและเชือดคอโดยไม่ลังเลใจแม้แต่วินาทีเดียว

พวกเขาไม่ได้ตายในทันที

ก่อนที่พวกเขาตาย  พวกเขาดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดจ้องมองราชาเฮยอวี้

ราชาเฮยอวี้ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร เขายกขาและย่ำลงบนทาสแคระผู้ภักดีจนกระทั่งร่างของพวกเขากลายเป็นเนื้อเลอะเลือน

เขาย่ำครั้งแล้วครั้งเล่า

เลือดกระเซ็นไปถูกทุกคน!

 “ความจงรักภักดีของทาสคือสิ่งที่ข้าเฮยอวี้ไม่ต้องการ”  เมื่อราชาเฮยอวี้พูดจบ แสงดำบนเกราะทมิฬศักดิ์สิทธิ์ของเขาเปล่งแสงหลากหลาย  เมื่อเขาประกบมืออีกครั้ง ปรากฏเป็นหญิงสาวผู้งดงามอุ้มทารกเกิดใหม่  มารดาผู้งดงามและเยาว์วัยตัวสั่น  นางกำลังอ้อนวอนราชาเฮยอวี้ทั้งน้ำตานองหน้า  “ฝ่าบาท  สิ่งที่พระองค์ต้องการก็แค่เพียงเลือดของเลือดเนื้อเชื้อไข  ให้ข้าผู้เป็นสนมของพระองค์สละแทนองค์ชายผู้เยาว์วัยด้วยเถอะ  ข้าขอร้อง”

 “น้ำตาของคนรัก...” ราชาเฮยอวี้ยื่นมือออกมาปาดน้ำตาหญิงงามอย่างนุ่มนวล  และด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว เขาหักคอหญิงงามทันทีก่อนจะยกเด็กแรกเกิดชูขึ้นในอากาศและทุ่มลงพื้น  ทารกแรกเกิดถูกกระแทกกับพื้นกลายเป็นเลือดเนื้อเลอะเลือน  “และน้ำตา ความเกี่ยวข้องทางสายเลือด  ข้าเฮยอวี้ก็ไม่ต้องการแต่อย่างใด!”

ทุกคนตกตะลึง

รวมทั้งเย่ว์หยาง  ไม่มีผู้ใดคิดว่าราชาเฮยอวี้จะทำเรื่องเช่นนี้ได้

เจ้าผู้นี้ยังเป็นคนอยู่อีกหรือ?

เขาต่ำช้ายิ่งกว่าเดรัจฉาน!

หวงฉวนผู้ที่ปกติจะหลับตาแน่นอยู่ตลอดเวลาตอนนี้เบิกตาจ้องมอง  ตาสีทองของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หลังจากสังหารทาสของเขา, พระสนมและบุตรชาย  ราชาเฮยอวี้ก็ปล่อยแสงสีดำเข้มข้น จนดูเหมือนเป็นรูปธรรม  เขาดูชั่วร้ายมาก พลังงานที่น่ากลัวพร้อมกับสนามพลังมืดปกคลุมไปทั้งสังเวียนต่อสู้

เมื่อราชาเฮยอวี้ยกมือเป็นครั้งที่สาม  ทุกคนก็เริ่มกลัวเจ้าคนผิดปกติผู้นี้เสียแล้ว พวกเขาทุกคนถอยห่างออกไปหลายเมตรอย่างช่วยไม่ได้

ฟันของเวิ่งจินกระทบกึกๆ ด้วยความกลัว

เขารู้ว่าเขาไม่ใช่คนดี  แต่ไม่ว่ายังไง  เขาไม่ถึงกับเป็นคนไร้หัวใจอย่างราชาเฮยอวี้

 “การปกป้องของอสูรพิทักษ์และสหายร่วมกลุ่ม... เรื่องที่น่าเบื่ออย่างนี้ ข้า เฮยอวี้ไม่ต้องการมันเลย”  ราชาเฮยอวี้ชักกระบี่ทมิฬศักดิ์สิทธิ์ออกมาและเชือดคอตนเอง  ในทันใดนั้นเลือดสีดำไหลออกมาจากลำคอของเขา  อย่างไรก็ตามชีวิตของราชาเฮยอวี้ไม่ได้รับการกระทบกระเทือนแต่อย่างใด กลับเป็นพยัคฆ์ฟ้ากินปีศาจซึ่งกำลังรักษาตัวอยู่ทางทิศตะวันออกของสังเวียนที่ร้องโหยหวนขึ้นมา

จู่ๆ มันก็คำรามเหมือนฟ้าร้องและระเบิดขึ้น

บึ้ม!

ระเบิดที่ดังสนั่นสังหารนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับเก้าที่กำลังรักษาตัวกลายเป็นเลือดเนื้อกระจุยกระจายก่อนที่พวกเขาจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นที่ใจกลางลานแก้ว

ตอนนี้ทุกคนเข้าใจเหตุผลที่ราชาเฮยอวี้ยอมเสียสละจนตัวเองบาดเจ็บหนักโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว

ที่แท้เป็นการหาข้ออ้างให้พยัคฆ์ฟ้ากินปีศาจทำลายตนเอง

ยิ่งแสงสีดำปล่อยออกมาจากร่างของราชาเฮยอวี้มากขึ้นรอบๆ ตัวเขายิ่งมืดมิดเหมือนหมึก  จากนั้นแสงสีดำเริ่มก่อตัวเป็นร่างจำลองของราชาเฮยอวี้ เมื่อร่างจำลองถูกสร้างมาเต็มที่ ราชาเฮยอวี้ก็พ่นเลือดลงบนใบหน้าของมันและพึมพำไปด้วย   สายฟ้าสีทองเข้มผ่าลงมาจากโดมสูงและทำลายรูปจำลองสลายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือสายฟ้านี้มีพลังกฎรหัสโบราณแค่เพียงกำจัดร่างจำลองเท่านั้น แต่ร่างของราชาเฮยอวี้เดิมไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด

ราชาเฮยอวี้ยังคงเดิมไม่ได้รับอันตราย

มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเย่ว์หยาง – เพื่อนร่วมกลุ่มของเจ้าจะทรยศต่อกลุ่มของเจ้า เมื่อผู้เข้าแข่งขันสังเวียนมรณะ ตายเกินกว่าห้าสิบคน ก็จะเพิ่มแม่ทัพเพชรฆาตโบราณอีกสี่ และจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณอีกหนึ่งตนจะถูกเพิ่มลงไปในสังเวียนเพื่อเป็นการลงโทษ

ภายใต้การสังเกตด้วยจักษุญาณทิพย์ของเย่ว์หยาง  เขาตระหนักได้ว่าลักษณะของราชาเฮยอวี้เหมือนกับเพชรฆาตโบราณไปแล้ว

บางทีอาจมีความแตกต่างอยู่เล็กน้อย

แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าราชาเฮยอวี้ไม่ได้อยู่ฝ่ายเดียวกับทวีปมังกรทะยานอีกต่อไปแล้ว  เขาตัดสินใจใช้ทักษะแฝงเร้น ‘ทรยศ’ และเลือดสีดำที่แปลกประหลาด  เขาไม่เพียงรอดพ้นจากการลงโทษของกฎโบราณเท่านั้น แต่ยังเปลี่ยนไปเป็นพันธมิตรกับเพชรฆาตโบราณได้  ถ้าเขาใช้วิธีการของเขา  เขาจะกลายเป็นผู้ชนะคนสุดท้ายของการแข่งขันมรณะนี้และมีแนวโน้มว่าจะได้รับอาวุธระดับเทพ

 “โอว คุณพระช่วย!” ในที่สุดราชันย์ปีศาจใต้ก็เข้าใจถึงสาเหตุที่จักรพรรดิอวี้ตายภายใต้แผนการของราชาเฮยอวี้  เป็นเพราะทักษะแฝงเร้น ‘ทรยศ’ นี่เอง อันตรายมากจริงๆ

 “หวงฉวน, เราจะทำยังไง...” เฝินเทียนกังวลหนักถึงกับฝากความหวังให้หวงฉวนตัดสินใจ

ลำแสงอีกสิบสี่สายยิงลงมาจากท้องฟ้า

ในบรรดาลำแสงนี้ มีอยู่ห้าสายที่มีขนาดใหญ่มหึมาเป็นพิเศษ  พวกมันคือแม่ทัพเพชรฆาตโบราณและจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณ

แม้ในตอนนี้ เย่ว์หยางยังไม่รู้ว่ามีคนอยู่ในคัมภีร์ของราชาเฮยอวี้อยู่เท่าไหร่  เขาคาดว่าคนทุกคนที่ราชาเฮยอวี้นำเข้ามาในคัมภีร์อัญเชิญของเขาก็นับเป็นผู้เข้าร่วมแข่งขันด้วย  ทั้งนี้เพราะทาสผู้ภักดี, พระสนมและโอรสรวมทั้งบริวารโลหิตดำที่ราชาเฮยอวี้ฆ่า ทุกคนนับเป็นผู้เข้าร่วมในสังเวียนมรณะนี้ด้วย  ถ้ายังคงมีคนอยู่ในคัมภีร์อัญเชิญของราชาเฮยอวี้ถูกเขาฆ่าอีก  จำนวนเพชรฆาตโบราณก็จะทวีจำนวนเพิ่มขึ้นเพราะมีคนถูกประหาร  ความจริง พวกเขายังมีพลังมากกว่าเพชรฆาตโบราณ ซึ่งเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับหนึ่ง  ขณะที่จ่าฝูงเพชรฆาตโบราณมีพลังเทียบเท่ากับนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับสอง  ถ้าเป็นอย่างนั้น แม่ทัพอสูรเพชรฆาตโบราณและจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณเล่า จะอยู่ในระดับใดกันแน่?

เพชรฆาตโบราณทั้งหมดหมอบคารวะต้อนรับการมาถึงของจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณ

แม้แต่สี่แม่ทัพเพชรฆาตโบราณก็ยังหมอบคำนับด้วย

ในสี่แม่ทัพเพชรฆาตโบราณ ตนหนึ่งมีสีเขียวเข้มมีลวดลายแปลกประหลาดนับไม่ถ้วน ขณะที่อีกตนหนึ่งมีผิวสีฟ้าเรืองแสงและมีกรงเล็บยาวมาก  ขณะที่อีกสองตนมีตาสีแดงดุจเลือด  อีกตนหนึ่งมีร่างเหมือนรูปแกะสลักเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อชัดเจน

ความสามารถของพวกมันเทียบเท่านักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับสาม

พวกมันไม่ได้ด้อยกว่าแม้แต่น้อย เมื่อเทียบกับหวงฉวนผู้แข็งแกร่งที่สุด

สำหรับจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณจะมีขนาดใหญ่มากกว่าเพชรฆาตโบราณธรรดาถึงสองเท่า มีผมและผิวสีทอง  ระดับพลังของมันน่าหวาดหวั่นเทียบเท่ากับนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับห้า

ไม่ต้องพูดถึงอสูรที่เหลือเลย  เพียงแค่มันเพียงตนเดียวก็เพียงพอจะฆ่าผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดได้ในพริบตาเดียว

จ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณนี้นับว่าไร้เทียมทานโดยแท้  พลังของมันเพียงพอจะทำให้อีกฝ่ายกดดันสิ้นหวัง  ทันทีที่มันปรากฏตัว แม้แต่หวงฉวนที่เยือกเย็นที่สุดก็ยังหน้าซีด  เขาตะโกนบอกมนุษย์เพลิงเฝินเทียนและหวิ่นซิง  “พาอสูรองครักษ์โบราณหนีไปเดี๋ยวนี้  เราจำเป็นต้องหนีกันเดี๋ยวนี้”  เขาหายตัววับไปปรากฏอยู่ต่อหน้าเทพสิบสองปีกและพาอสูรโบราณสูงร้อยห้าสิบเมตรนี้เข้าไปในคัมภีร์ของเขาช่วยให้มันได้รอดพ้นจากชะตาถูกจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณสังหาร

มนุษย์เพลิงเฝินเทียนและหวิ่นซิงวิ่งไปหามนุษย์เสือหางสิงห์ และอสูรโครงกระดูกยักษ์

แต่ราชาเฮยอวี้แค่นเสียงเย็นชาและใช้กระบี่ทมิฬศักดิ์สิทธิ์ฟันใส่มนุษย์เพลิงเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของเขา

หวิ่นซิงเสี่ยงชีวิตโจมตีแม่ทัพเพชรฆาตโบราณทั้งสี่และช่วยมนุษย์เสือหางสิงห์กลับเข้าไปในคัมภีร์อัญเชิญของเขาได้ทัน

โครงกระดูกยักษ์ไม่โชคดีเท่าใดนัก

แม้ว่ามนุษย์สมิงสามตาและเวิ่งจินจะมีปฏิกิริยารวดเร็ว  แต่ความเร็วของพวกเขาก็ยังตามหลังจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณอยู่มาก  อสูรโครงกระดูกยักษ์ไม่สามารถปกป้องตนเองได้ และถูกจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณเหวี่ยงลงพื้นทันที ด้วยการโจมตีอย่างหนักหน่วงเพียงครั้งเดียว ร่างของอสูรโครงกระดูกยักษ์ที่สามารถทนทานต่อการโจมตีได้ทุกอย่างก็แตกสลายทันที  โครงกระดูกแตกหัก และส่วนอกของเขากระแทกกองอยู่บนพื้น  ภายใต้การโจมตีอย่างหนักหน่วงของจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณ ร่างของอสูรโครงกระดูกอ่อนแอราวกับมนุษย์ที่สร้างขึ้นจากกระดาษ

คลื่นความเย็นกัดกร่อนผิวที่ระเบิดออกมาเหวี่ยงมนุษย์สมิงสามตาและเวิ่งจินที่วิ่งเข้ามาเพื่อช่วยเหลือจนกระเด็นออกไป....

 “ไป, ทุกคน จงไปที่ด้านสังเวียนแก้วฝั่งตะวันออก เข้าไปปรึกษาสถานการณ์กันในคัมภีร์อัญเชิญของข้า”   หวงฉวนหันหน้ามาเผชิญกับราชาเฮยอวี้และปล่อยให้มนุษย์สมิงสามตาและเวิ่งจินได้หลบหนีจากอันตราย  จากนั้นหวงฉวนนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเตือนเย่ว์หยาง “คุณชายสาม ท่านรีบกลับไปช่วยคนของท่านเถอะ  ไว้เราค่อยเจอกันทีหลัง”

แน่นอน” เย่ว์หยางขี่หงส์เพลิงที่สร้างขึ้นจากเพลิงอมฤต บังคับให้เพชรฆาตโบราณที่เริ่มรายล้อมเข้ามาถอยกลับไป เขาฉุดราชันย์ปีศาจใต้ขึ้นมาและถอยไปอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณมาถึง  การต่อสู้ครั้งนี้จึงไม่อาจใช้วิธีเดิมต่อสู้ได้

ถ้าราชาเฮยอวี้ไม่สร้างปัญหา หลายๆ อย่างจะง่ายขึ้น  แต่ราชาเฮยอวี้เพิ่งเปลี่ยนจากพันธมิตรไปเป็นศัตรู  ตอนนี้ไม่ว่ากลยุทธอะไรที่พวกเขาสร้างขึ้นมา  ราชาเฮยอวี้สามารถมองเห็นแผนนั้นได้ ก่อนที่เขาจะสามารถคิดแผนฆ่าเฮยอวี้ได้ เย่ว์หยางจะไม่สู้กับเขาโดยตรง  อย่างไรก็ตามราชาเฮยอวี้เกลียดเย่ว์หยางมากที่สุด  เขาควงค้อนสายฟ้าถล่มสวรรค์และดาบทมิฬศักดิ์สิทธิ์ไล่ล่าเย่ว์หยางอย่างยินดี   “คุณชายสาม ทำไมถึงได้หนีเหมือนกับสุนัขจรจัดเสียเล่า? เจ้าต้องการล้างแค้นให้จักรพรรดิอวี้ไม่ใช่หรือ? ตอนนี้เจ้ามีโอกาสแล้วนี่”

เย่ว์หยางก็เกลียดเขา  ถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณแล้ว เจ้ายังจะกล้าไล่ล่าข้าหรือ?

ความจริง ต่อให้ราชาเฮยอวี้ไล่ตามเขา  เขาก็ไม่กล้าเข้ามาใกล้อยู่แล้ว  เขาคงกล้าสู้ได้แต่ระยะไกลโดยใช้ปราณกระบี่และสายฟ้าเท่านั้น

เขายังกลัวต่อหงส์เพลิงที่สร้างขึ้นจากเพลิงอมฤต

เขามีเกราะ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวการโจมตีของเย่ว์หยาง  แต่เพลิงอมฤตนี้สามารถล้างโลกได้ เป็นดาวข่มของเขา!

 “ไปเลย ไปเลย เจ้าบัดซบ”  เมื่อเย่ว์หยางเห็นว่าจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณยังคงทำลายกระดูกของอสูรโครงกระดูกยักษ์  ขณะที่สี่แม่ทัพเพชรฆาตโบราณยังไล่ตามหวงฉวนอยู่  เขาจึงเริ่มคลายใจขึ้นมาบ้าง  โชคดีที่ กลับกลายเป็นว่าเจ้าพวกนี้ยังกลัวเพลิงอมฤตของเขาอยู่บ้าง  หงส์เพลิงสร้างขึ้นจากเพลิงอมฤตสามารถบีบบังคับราชาเฮยอวี้ให้ถอยไปได้ เมื่อผ่านไปตามรายทางเขาเรียกนางพญากระหายเลือด อาหง, โคเงาอาหมัน, นางพญาดอกหนามมงกุฎทองตั่วตั่วและอสูรอื่นๆ กลับเข้าไปในคัมภีร์  ส่วนเสี่ยวเหวินหลีอยู่ข้างตัวเขา ราชาเฮยอวี้ยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขาในตอนนี้  เขายังกลัวทักษะแฝงเร้นพันธนาการของเสี่ยวเหวินหลีและทำได้แต่เพียงใช้ปราณกระบี่โจมตีอยู่ไกลๆ  การโจมตีเช่นนี้มีผลต่อเย่ว์หยางน้อยมาก

 “เรามารวมกับนักรบโบราณกัน...” เมื่อผู้เฒ่าหนานกงเห็นว่าสถานการณ์การต่อสู้ล่มสลาย เขาเชิญนักสู้ปราณก่อกำเนิดให้เข้าไปในโลกคัมภีร์และรีบไปรวมกับนักรบโบราณและจักรพรรดิใต้พิภพ

 “โธ่เว้ย!” จักรพรรดิฟ้าที่แต่เดิมทีต้องการพึ่งพาราชาเฮยอวี้ แต่เขาเกรงว่าจะถูกกฎรหัสโบราณสังหาร เนื่องจากราชาเฮยอวี้ไม่ได้อยู่ข้างเดียวกับเขาต่อไปแล้ว

หลังจากเหลือบมองจ้านหู่และเป่ยเหลียวหยาแล้ว พวกเขาหนีกลับเข้าไปในโลกคัมภีร์ของตัวเองอย่างน่าสมเพช

เมื่อเห็นองครักษ์สตรีโบราณทั้งสิบสองนางยังคงรักษาเด็กสาวยักษ์อยู่ เย่ว์หยางรีบอัญเชิญพวกนางกลับเข้าไปในคัมภีร์ด้วยเช่นกัน  เสี่ยวเหวินหลีก็เรียกเมดูซ่าศิลา และอสูรสาวตนอื่นๆกลับเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับราชาเฮยอวี้

เมื่อปราศจากการควบคุมจากพวกนาง น้ำทะเลเยือกเย็นที่เหมือนมหาสมุทรกว้างใหญ่ในทางผ่านแก้วผลึกก็แตกกระจายทันที

น้ำกระเด็นไปทั่วทุกสารทิศ

แตกต่างจากสถานการณ์ของเย่ว์หยางกับราชาเฮยอวี้  ด้านหวงฉวนและเฝินเทียนกลายเป็นโรงฆ่าสัตว์นองเลือด

นับประสาอะไรกับเหล่าสหายนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้า  แม้แต่องครักษ์โบราณเหล่านั้นก็ยังถูกเพชรฆาตโบราณนับสิบสังหาร  มีอยู่เพียงไม่กี่คนที่หวงฉวนช่วยเอาไว้ได้

ลานแก้วผลึก

จ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณยังคงทรมานอสูรโครงกระดูกยักษ์จนกระทั่งตาย

มันทึ้งกระดูกของอสูรโครงกระดูกยักษ์และชูกระดูกสันหลังที่ยาวและฟาดลงกับพื้น จากนั้นก็เลาะขาและแขนของมัน ก่อนจะโยนส่วนที่แข็งที่สุดของโครงกระดูกยักษ์ออกไป  กะโหลกของมันกลิ้งอยู่บนพื้น  ตาของอสูรโครงกระดูกยักษ์หมองลงอย่างรวดเร็ว ความตายกำลังใกล้เข้ามา

แม่ทัพเพชรฆาตโบราณทั้งสี่พาบริวารอีกนับสิบตามไล่ล่าหวงฉวนกับเฝินเทียน

นอกจากนี้ยังมีจ่าฝูงเพชรฆาตโบราณที่ได้เริ่มช่วยราชาเฮยอวี้ที่กำลังถูกนกหงส์เพลิงอมฤตผลักดัน

แต่แผนของพวกเขาไม่สำเร็จได้ง่ายๆ

แม้จะไม่มีเย่ว์หยางคอยควบคุม  หงส์เพลิงอมฤตก็มีจิตสำนึกที่จะขับไล่ศัตรูให้หนีไป ที่สำคัญคือหงส์เพลิงอมฤต คือของขวัญที่พี่น้องหงส์เพลิงมอบให้เย่ว์หยางไว้ป้องกันตัว  แม้ว่าจะไม่มีชีวิต แต่มันก็มีปณิธาน  แต่เพราะมีศัตรูมากมาย  เย่ว์หยางเพียงแต่ใช้หงส์เพลิงคอยขับไล่ศัตรูให้หนีไปจากทางผ่านแก้วผลึก ป้องกันไม่ให้ศัตรูไล่ตามเขา  จนกระทั่งเขาใช้พลังเอาตัวเด็กสาวยักษ์กลับเข้าไปในคัมภีร์ของเขาได้ เขาจึงถอนหายใจโล่งอก  เขาไม่มีเวลาไปสมทบกับผู้เฒ่าหนานกงและจักรพรรดิใต้พิภพ  เย่ว์หยางขี่หงส์เพลิงอมฤตและแล่นไปที่ใจกลางลานแก้วผลึก

ผู้เฒ่าหนานกงและจักรพรรดิใต้พิภพกลับเข้าไปในคัมภีร์ตนเองทันที ตอนนี้ไปตั้งหลักกันก่อน

จ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณโกรธการมาถึงของเย่ว์หยาง

มันคำรามใส่เย่ว์หยาง พยายามจะยับยั้งเด็กมนุษย์ตัวกระจิ๊ดให้หนีไปด้วยพลังคำรามของมัน

 “คำรามเข้าไปเลยน้อง, จะคำรามหาอะไรมิทราบ  ถ้าเจ้ามีความสามารถ ก็ลองเล่นกับไฟดู” ภายใต้การร่วมโจมตีจากราชาเฮยอวี้และจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณ เย่ว์หยางจำต้องลงสู่พื้น เขายังลอบชิงกะโหลกยักษ์ที่ถูกกระแทกและเก็บมันเข้าไปในแหวนเก็บสมบัติทันทีก่อนที่จะหนีออกไปอย่างใจเย็น  การกระทำเช่นนี้ทำให้จ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณแทบระเบิดด้วยความโกรธ มันเริ่มยิงระเบิดไฟออกจากปากของมัน  อย่างไรก็ตาม นี่ไร้ผลโดยสิ้นเชิงต่อเย่ว์หยางที่กำลังขี่หงส์เพลิง ความเร็วยังแตกต่างกันมากนัก

 “คุณชายสาม,  เจ้าจะไม่มีทางหนีลอยนวลได้นานนักหรอก...” เมื่อเห็นการกระทำของเย่ว์หยาง ราชาเฮยอวี้กัดฟันกรอดๆ ด้วยความเกลียดชัง  แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรเด็กหนุ่มคนนี้ได้

อย่างไรก็ตาม ราชาเฮยอวี้มีความมั่นใจมาก

ไม่ว่าเย่ว์หยางจะอวดดีแค่ไหนก็ไม่มีทางสู้ทักษะแฝงเร้น ‘ทรยศ’ ของเขาได้เลย ก่อนที่จำกัดเวลาของสังเวียนมรณะจะหมดลง เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเอาชนะจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณและสี่แม่ทัพจ้าวอสูรโบราณ  สำหรับหวงฉวน เฝินเทียนและหวิ่นซิงเล่า? จ่าฝูงเพชรฆาตโบราณทั้งหกและเพชรฆาตโบราณอีกห้าสิบสี่ตนก็สามารถบดขยี้พวกเขาให้เป็นเลือดเนื้อเลอะเลือนแล้ว  แผนง่ายๆ ของราชาเฮยอวี้ก็คือ ทุกๆ สามวัน จะมีจ่าฝูงเพชรฆาตโบราณสามตนและเพชรฆาตโบราณอีกยี่สิบเจ็ดตนเข้ามาร่วม  เมื่อเป็นแบบนั้น โอกาสสำเร็จของเย่ว์หยางและหวงฉวนก็จะยิ่งน้อยลงทุกที

ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นอัจฉริยะมากขนาดไหน  พวกเขาก็ต้องตายอย่างสิ้นหวัง!

ราชาเฮยอวี้ยิ้มอย่างชั่วร้าย

เขายิ้ม ยินดีกับตัวเองอย่างมาก

เย่ว์หยางรู้สึกขัดใจอย่างมาก  เขายกนิ้วกลางให้ราชาเฮยอวี้  “อย่าหลอกตัวเองดีกว่า คนที่หัวเราะคนสุดท้ายต่างหากคือผู้ชนะ  มาดูกันว่าจะเหลือใครที่หัวเราะเป็นคนสุดท้าย!”