Panlong ตอนที่ 7-2 สัตว์เลี้ยงเทพลงประทับ

 

ตอนที่  7-2  สัตว์เลี้ยงเทพลงประทับ

บนชั้นที่เก้าโบสถ์เจิดจรัส

ลินลี่ย์ดูเหมือนถูกทอดทิ้งและถูกลืมไว้ที่นี่  เพียงคนเดียวที่แวะมาก็คือมือปราบของศาลศาสนจักรชุดม่วงหน้าเย็นชา   แต่ละวันเขาจะนำเนื้อมาให้เขา  แขนและขาของเขาหักหมด ลินลี่ย์ทำได้แต่เพียงกระเสือกกระสนก้มหัวลงมาที่อาหาร

ภายในคุกที่มืดสลัว  วันคืนผ่านไปวันแล้ววันเล่า

เป็น? หรือตาย?

ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าผลจะลงเอยเช่นไร  แต่ลินลี่ย์ไม่ยอมละทิ้งความหวังที่จะรอดชีวิตง่ายๆ

ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ ลินลี่ย์ใช้เวลาไตร่ตรองหาสาเหตุว่าเพราะเหตุใดความพยายามล้างแค้นของเขาในครั้งนี้ถึงได้ล้มเหลว  เกือบทุกอย่างอยู่ในการคำนวณคาดการณ์ของเขารวมทั้งความมีอยู่ของอสูรเวทของเคลย์ก็อยู่ในแผนการของเขาด้วย  แต่ลินลี่ย์คาดไม่ถึงว่าเคลย์จะมีเวทเกราะระดับเซียนคุ้มกันอยู่

การสร้างม่านพลังอาคมยากยิ่งกว่าการร่ายเวทธรรมดา

เพื่อจะสร้างม่านพลังเวทระดับเซียนให้ได้ จำต้องใช้ทั้งพลังวิญญาณและพลังเวทยิ่งกว่าการใช้พลังเวทโดยตรงจากจอมเวทระดับเซียน  ลินลี่ย์ไม่เชื่อว่าเคลย์จะมีเกราะม่านพลังระดับเซียนอยู่ในตัวของเขาเอง

แม้แต่เดลิน โคเวิร์ทก็ยังกล่าว  “อย่าว่าแต่เคลย์เลย  มีแนวโน้มว่าแม้แต่พวกคาร์ดินัลแห่งศาสนจักรเจิดจรัสก็คงไม่มีม่านพลังระดับเซียนอยู่กับตนเอง”

และพลังของลินลี่ย์ในฐานะนักรบระดับเก้าในร่างแปลงมังกรแล้วยังผนึกกำลังกับบีบี เคลย์ก็น่าจะตายอย่างมิต้องสงสัย  แม้ว่าลินลี่ย์อาจจะเร่งรัดแผนการล้างแค้นของเขามากเกินไปบ้าง  แต่เขาก็มีโอกาสประสบความสำเร็จเกือบเต็มร้อย  ดังนั้นเกราะชะตานั่นเองที่ทำลายแผนของลินลี่ย์ทั้งหมด

 “ใครจะคิดกันว่าผู้ครองอาณาจักรจะมีม่านพลังป้องกันระดับเซียน!  ลินลี่ย์ยังไม่อาจทำใจยอมรับได้

เขาไม่อาจยอมรับได้จริงๆ

อุณหภูมิยามราตรีในฤดูหนาวหลายคืนมานี้หนาวเหน็บมาก มีเพียงไม่กี่คนอยู่บนท้องถนนของเมืองเฟนไล  หนูเงาสีดำตัวหนึ่งกำลังยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของสี่แยกจ้องมองโบสถ์เจิดจรัสแต่ไกล  หนูเงายังคงยืนจ้องอยู่อย่างนั้นไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิด

ตลอดราตรี หนูเงาน้อยยังคงยืนจ้องอยู่ที่นั่น จนดวงตะวันทอแสง

มันไม่กล้าเข้าไปในโบสถ์เจิดจรัส  เพราะมันรู้ดีว่าโบสถ์เจิดจรัสเป็นสถานที่แม้แต่นักสู้ระดับเซียนก็ยังกลัวที่จะรุกราน  มันเป็นอสูรเวทประเภทหนูตัวหนึ่งคงไม่สามารถหลบหนีได้  ถ้าในที่สุดแล้วมันถูกจับไปด้วย ลินลี่ย์ก็คงหัวใจสลาย

วันนี้แหละ

 “เจ้านาย, ข้าจะล้างแค้นให้ท่านแน่นอน”  บีบีจ้องมองโบสถ์เจิดจรัสเป็นครั้งสุดท้ายจากนั้นก็วูบหายวับไป

ในช่วงยี่สิบวันที่ผ่านมา หนูเงาบีบีได้คิดหาวิธีล้างแค้นให้ลินลี่ย์  แต่มันพบว่าเคลย์ในตอนนี้เป็นเหมือนนกหวาดกลัวเกาทัน  เขาไม่เพียงแต่สั่งนักเวทให้ร่ายเวทรอบตัวเขาหลายๆ ชั้นเท่านั้น เขายังสั่งให้ไกเซอร์รั้งอยู่ข้างตัวเขาตลอด  หนูเงาน้อยจึงไม่มีโอกาสลอบทำร้ายเขาแม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตาม บีบีมีความอดทนมาก

มันยังรอต่อไปอย่างอดทน  มันจะรอจนกระทั่งถึงวันที่เคลย์ประมาท และตอนนั้นมันจะปรากฏตัวทันทีและขย้ำเคลย์ล้างแค้นให้ลินลี่ย์

เที่ยงคืนวันที่ 28 ธันวาคม

 “แคล้ง!”

ประตูห้องขังลินลี่ย์ถูกกระชากเปิดออก และบาทหลวงสองคนก้าวเข้ามา ดูเหมือนพวกเขาไม่ได้เย็นชาและน่ากลัวเหมือนมือปราบของศาลศาสนจักร  และพวกเขายังนำเปลสนามเข้ามาด้วย  พวกเขาวางลินลี่ย์ไว้บนสนามอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงยกลินลี่ย์ไป

 “พวกเจ้าจะทำอะไร?”  ลินลี่ย์มองดูบาทหลวงทั้งสองคนอย่างเย็นชา

เมื่อนึกถึงว่าลินลี่ย์สังหารคนในอดีตที่ผ่านมาอย่างไร  ใจของบาทหลวงทั้งสองคนรู้สึกกลัวเขา

 “ใต้เท้าลินลี่ย์, จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เตรียมจะรักษาอาการบาดเจ็บของท่าน”  นักบวชหญิงพูดเสียงนุ่มนวล

 “รักษาอาการบาดเจ็บของข้า?”

หัวใจลินลี่ย์เต้นแรง  “เป็นไปได้ไหมว่าจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์จะยอมปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่จริงๆ?”  ลินลี่ย์ไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่น  ยังคงนิ่งเงียบอยู่  เขาปล่อยให้บาทหลวงทั้งสองนำเขาขึ้นบันไดไปที่ชั้นบนสุดของโบสถ์เจิดจรัส  ผ่านไปชั้นแล้วชั้นเล่า...

ในที่สุด บาทหลวงทั้งสองคนก็พาลินลี่ย์มาถึงชั้นบนสุดของโบสถ์เจิดจรัส  ตอนนี้ในชั้นนี้มีแต่ความว่างเปล่า  ในท่ามกลางห้อง มีปะรำพิธีรูปดาวแปดเหลี่ยมเวทที่ดูซับซ้อน  ในแต่ละมุมเหลี่ยมจะมีโยคีเท้าเปล่าผมกระเซิงสวมผ้ากระสอบนั่งอยู่เงียบๆ ในตอนกลางของปะรำพิธีดาวแปดเหลี่ยมมีจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส์ยืนอยู่  เขาสวมชุดขาวเลิศหรูดูสง่างาม

ที่ด้านบนสุดของชั้นดาดฟ้านี้ มีคาร์ดินัลสามคนและผู้ช่วยตุลาการสองคน กับมือปราบของศาลศาสนจักรอีกหกคน  ทั้งหมดนี้เป็นนักสู้ระดับเก้า  ใครๆ ก็สามารถบอกได้ว่าศาสนจักรเจิดจรัสทรงอำนาจขนาดไหน    เพราะสามารถเรียกนักสู้ระดับเก้ามาใช้ได้มากมาย

 “วางเขาลง  ตอนนี้พวกเจ้าไปได้แล้ว”  กิลเยโมพูด

 “ขอรับ” บาทหลวงทั้งสองคนไม่กล้าหายใจดัง  ตอนนี้ ภายในห้องนี้ มีโยคีผู้ทรงพลังน่าอัศจรรย์ มือปราบของศาลศาสนจักรผู้ลึกลับ, คาร์ดินัลสามคนและผู้ช่วยตุลาการอีกสองคน

คนเหล่านี้เป็นคนสำคัญทั้งหมด  มีตำแหน่งสำคัญ

หลังจากวางลินลี่ย์แล้ว  บาทหลวงทั้งสองคนรีบแสดงความเคารพและเดินออกมา  แล้วปิดประตูไว้เบื้องหลังพวกเขาทันที

ลินลี่ย์นอนอยู่เปลสนามกวาดสายตามองดู  ลินลี่ย์สามารถบอกได้ว่าแต่ละคนที่อยู่ที่นี่มีพลังเหลือเชื่อและน่าทึ่ง ทุกคนอย่างน้อยก็เป็นนักสู้ระดับเก้าหรืออาจสูงกว่า “จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ท่านตั้งใจจะทำอะไร?” ลินลี่ย์พูดเสียงแหบแห้ง

ไฮเดนส์ชำเลืองมองลินลี่ย์  เขาหัวเราะอย่างใจเย็นและกล่าว “ลินลี่ย์!  แม้ว่าครั้งนี้เจ้าจะก่อความผิดอุกฉกรรจ์ แต่หลังจากได้พิจารณาภายในศาสนจักรแล้ว  เราตัดสินใจให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง  ตอนนี้เราเตรียมดำเนินการใช้เวทเพื่อรักษาบาดแผลของเจ้าด้วยวิธีที่ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้”

ถ้าลินลี่ย์มีประสบการณ์เกี่ยวกับเวทแสงอยู่บ้าง เขาคงเห็นพิรุธในคำกล่าวอ้างของไฮเดนส์อย่างรวดเร็ว

 “ปู่เดลิน!  ดูเหมือนว่าโบสถ์เจิดจรัสกำลังวางแผนการใหญ่บางอย่าง”  ลินลี่ย์สนทนาทางใจกับเดลิน โคเวิร์ท

 “ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น?”  เดลิน โคเวิร์ทยังคงรอบคอบมากไม่ได้ปรากฏออกมา และไม่กล้าแสดงแม้กระทั่งคำแนะนำทางจิตของเขา

ไฮเดนส์เป็นนักสู้ระดับเซียนชั้นสูง  ถ้าเดลิน โคเวิร์ทออกมาจากแหวนมังกรขนด จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์จะตรวจพบเขาได้แน่นอน

 “มีคนอยู่รอบๆ ราวยี่สิบคน และคนที่อ่อนแอที่สุดก็เป็นนักสู้ระดับเก้า มีโยคีแปดคนและจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่ในวงเวทดาวแปดเหลี่ยม” ลินลี่ย์รายงาน

เดลิน โคเวิร์ทมีประสบการณ์มากกว่าลินลี่ย์นัก “ลินลี่ย์! ถ้าพวกเขาต้องการให้ร่างกายเจ้าฟื้นฟูเต็มที่ นักสู้ระดับเซียนเพียงคนเดียวใช้เวทแสงก็เพียงพอจะฟื้นฟูร่างกายเจ้าได้เต็มที่แล้ว  ไม่จำเป็นต้องให้ทุกคนทำเช่นนี้  ข้าคิดว่าพวกเขาต้องวางแผนอัญเชิญพลังงานของมหาเทพแห่งแสง  ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำพิธีดังกล่าวให้ยุ่งยากซับซ้อน”

มีมหาเทพแห่งแสงมากกว่าหนึ่ง

อย่างไรก็ตามมหาเทพเจิดจรัสเป็นเทพที่ทรงพลังที่สุดในเทพเหล่านั้น

 “อัญเชิญพลังของมหาเทพ?” ลินลี่ย์ตกตะลึงหนัก  “พวกเขาตั้งใจใช้พลังของมหาเทพกับข้าหรือ?  พวกเขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?”

 “ข้าก็ไม่มั่นใจ”

ในยุคของเดลิน โคเวิร์ท ศาสนจักรเจิดจรัสและลัทธิเงายังค่อนข้างเล็กและอ่อนแอ ไม่มีอะไรมากไปกว่าศาสนาสองลัทธิในบรรดาหลายศาสนาในจักรวรรดิพูเอนท์  ตอนนั้นศาสนจักรเจิดจรัสมียอดฝีมือน้อยมาก และมีคนยังไม่มากเท่ากับวันนี้

 “องค์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์  ได้เวลาแล้ว”  กิลเยโมเรียนด้วยความเคารพ

ไฮเดนส์เงยหน้ามองดูท้องฟ้า จากนั้นจึงพยักหน้า

 “เราเริ่มกันได้”  ไฮเดนส์พูดอย่างใจเย็น

แสงสีขาวเปล่งออกมาจากร่างของโยคีทั้งแปดที่นั่งอยู่ในมุมของปะรำดาวแปดเหลี่ยม  คลื่นพลังเวทแห่งแสงลอยเข้ามาในใจกลางปะรำพิธี  ปะรำพิธีเวททั้งหมดเปล่งแสงสว่างขึ้นทันที  ที่เบื้องหน้าไฮเดนส์ คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์สีทองปรากฏขึ้นทันที ขณะที่ตัวไฮเดนส์เองเริ่มเรืองแสงสีทอง

ไฮเดนส์เปิดคัมภีร์หน้าแรก

 “โอวมหาเทพ, พระองค์คือผู้ประทานทุกสิ่งทุกอย่างให้เรา”  ไฮเดนส์กล่าวเสียงนุ่มนวล  แต่เสียงของเขาดังก้องในใจทุกคนเหมือนพายุฟ้าคะนอง  ขณะเดียวกันแสงเรื่อเรืองจากคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เริ่มสว่างสดใส และแสงสีขาวศักดิ์สิทธิ์ในใจกลางปะรำก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

ลำแสงสองสายตัดกัน

 “เปรี๊ยะ, เปรี๊ยะ!”

แนวแสงตรงสมบูรณ์แบบยิงขึ้นไปทะลุผ่านยอดแหลมของโบสถ์เจิดจรัส  จากนั้นจางหายไปในความมืดยามราตรี  ทุกคนในเมืองเฟนไลสามารถเห็นแสงสีขาวศักดิ์สิทธิ์ได้ชัดเจนซึ่งมีเกลียวแสงสีทองพันรอบทะลุผ่านเมฆ

ภายในชั้นบนสุดของโบสถ์เจิดจรัส

ทันใดนั้นไฮเดนส์หันมามองดูลินลี่ย์  ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าพลังที่เข้มข้นมากได้ยกตัวเขาขึ้นทำให้เขาค่อยๆ ลอยขึ้นไปในอากาศ  ลินลี่ย์ลอยมาอยู่ตรงกลางปะรำพิธีเวทเหนือศีรษะไฮเดนส์โดยตรง

 “ข้าแต่มหาเทพ, พระองค์ทรงกรุณาและรักเมตตาทุกคนในโลกนี้ และในทางกลับกัน เราต้องศรัทธาในพระองค์”

ไฮเดนส์เงยหน้า  ประกายที่ศักดิ์สิทธิ์ไร้ตำหนิฉายออกมาจากใบหน้าของเขา

 “ครืนนน”

อากาศเหนือโบสถ์เจิดจรัสเริ่มสั่นสะเทือน  เมฆแสงสีขาวเริ่มรวมตัวกันในอากาศเหนือโบสถ์เจิดจรัสครอบคลุมพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง  หลายๆ คนในเมืองเฟนไลเริ่มสังเกตเห็น

 “ถ้ามีคนทรยศพระองค์  มหาเทพ อย่างนั้นพระองค์ควรจะดึงเอาทุกอย่างออกมาจากพวกมัน  แต่คนผู้มีศรัทธาในพระองค์ ก็ควรได้รับความรักความเมตตาของพระองค์”  ไฮเดนส์พลิกคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์หน้าต่อไป “บึ้ม!”

โลกสั่นสะเทือน  ในอากาศเหนือโบสถ์เจิดจรัส ราตรีที่มืดมิดแตกสลายไปเพราะเมฆแสงสว่าง  ในท่ามกลางเมฆแสงสว่าง มีรอยแยกมิติปรากฏอยู่รอยหนึ่ง และเส้นแสงสีขาวยิงออกมาจากรอยแยกด้วยความเร็วสูง

 “วีดดดด”

ลำแสงสีขาวปรากฏขึ้นอย่างสง่างามทำให้หัวใจคนเต็มไปด้วยความยำเกรง  แสงได้ฉายทะลุผ่านยอดแหลมของโบสถ์เจิดจรัสลงมาที่ตัวลินลี่ย์ที่ยังลอยอยู่ในกลางอากาศใจกลางปะรำพิธี

ภายในชั้นบนสุดของโบสถ์เจิดจรัส

ไฮเดนส์, โยคีทั้งแปด, คาร์ดินัลทั้งสาม, ผู้ช่วยตุลาการสองคนและมือปราบพิเศษหกคนเงยหน้ามองดูลินลี่ย์  พลังอำนาจในลำแสงสีขาวเติมเต็มใจของไฮเดนส์ที่เต็มไปด้วยความนอบน้อมยำเกรง

แม้ว่าจะเป็นพลังสวรรค์  แต่พลังนี้ก็มาจากมหาเทพเจิดจรัสเอง

แสงสีขาวฉายผ่านร่างของลินลี่ย์และทั่วทั้งตัวลินลี่ย์ก็เริ่มเปล่งแสงสีขาวเช่นกัน  ขณะเดียวกัน ร่างของลินลี่ย์เริ่มฟื้นฟูด้วยความเร็วที่น่าประหลาดใจ  ในชั่วพริบตา กระดูกที่แตกหักและบาดแผลทั่วทั้งตัวก็ได้รับการรักษา  สภาพร่างกายได้รับการฟื้นฟูจนดีกว่าเดิม

 “อา!”

วิญญาณของลินลี่ย์คราง  เมื่อแสงสีขาวเข้าไปในตัวลินลี่ย์ การรักษาเริ่มมีผลข้างเคียง เป้าหมายแรกของรังสีขาวนี้ก็คือวิญญาณของลินลี่ย์  เห็นได้ชัดว่าลำแสงขาวนี้ต้องการจะชำแรกเข้าไปรวมกับวิญญาณของลินลี่ย์

เมื่อพลังเทพนี้รวมกับวิญญาณของลินลี่ย์  อย่างนั้นลินลี่ย์จะไม่มีทางดิ้นรนหลุดพ้นการควบคุมของมหาเทพเจิดจรัสและจะกลายเป็นบริวารผู้ภักดีตลอดไป

แต่ขณะที่เหตุการณ์เช่นนี้ดำเนินไป

พลังมหาศาลได้ทะลักออกมาจากแหวนมังกรขนดบนนิ้วมือของลินลี่ย์ ผ่านเข้าร่างลินลี่ย์วิ่งเข้าสู่สมองของเขา  พลังที่น่าสะพรึงกลัวล้อมรอบพลังศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายลินลี่ย์และเริ่มกลืนกินและปัดเป่ามันออกไปอย่างรวดเร็ว

แล้วจากนั้น พลังที่คาดไม่ถึงนั้นระเบิด แล้วโคจรรอบตัวลินลี่ย์อีกครั้งหนึ่งก่อนจะกลับเข้าไปในแหวนมังกรขนด

 “ปู่เดลิน, เกิดอะไรขึ้น?”  ลินลี่ย์ถามอย่างแตกตื่น

 “ไม่รู้, พลังนั่นเป็นของแหวนมังกรขนดเอง  พลังนั่นทรงพลังน่ากลัวเหลือเกิน  มันน่ากลัว... ทรงพลังน่ากลัว น่ากลัวจริงๆ” เดลิน โคเวิร์ทตกใจกังวลและพูดย้ำสามครั้งว่า น่ากลัว

เดลิน โคเวิร์ทครอบครองแหวนมังกรขนดมานานถึงห้าพันปีแล้ว  แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าพลังยอดเยี่ยมไร้เทียมทานนั้นจะนอนนิ่งอยู่ในแหวน

เดลิน โคเวิร์ทมั่นใจแน่นอนว่าถ้าพลังนั่นใช้โจมตีคนผู้ใดก็ตาม  ต่อให้เป็นนักสู้ระดับเซียนชั้นสูงถึงสิบคนก็คงถูกบดขยี้เป็นธุลีในพริบตา

 “พลังระเบิดนี้มาจากไหน และมันคืออะไร?  แม้แต่ข้า ที่เป็นเจ้าของและเจ้านายครอบครองแหวนนี้ก็ยังไม่รู้สึกและควบคุมได้เลยแม้แต่น้อย”  ลินลี่ย์รู้ดีว่าพลังนี้ไม่มีทางใช้ออกได้ง่ายๆ  ในอดีตเดลิน โคเวิร์ทก็สวมแหวนนี้ไว้กับตัวมาเกินกว่าพันปีในตอนที่เขายังมีชีวิต  แต่เขาไม่เคยค้นพบพลังระเบิดนี้เลย

ขณะที่เหตุนี้เกิดขึ้น

ทุกคนที่อยู่ในชั้นบนสุดของโบสถ์เจิดจรัสประหลาดใจกันไปตามกัน  จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส์, โยคีทั้งแปด, คาร์ดินัลทั้งสาม, ผู้ช่วยตุลาการสองคนและมือปราบทั้งหกคนจ้องมองอย่างเหลือเชื่อ  พวกเขาสามารถบอกได้ว่าร่างกายของลินลี่ย์ไม่ได้แสดงว่ายอมรับการอาบแสงศักดิ์สิทธิ์เลย  ไม่มีผนึกเจิดจรัสอยู่บนหน้าผากของเขา

 “นี่เป็นไปได้อย่างไร?  ล้มเหลวหรือนี่?” ไฮเดนส์ตะลึงจ้องมองลินลี่ย์