Panlong เล่ม 13 เกบาโดส – ตอนที่ 34 ความมืดและเปลวไฟ

เล่ม 13 เกบาโดส – ตอนที่  34 ความมืดและเปลวไฟ

แดนนี่เห็นซาดิสต์แค่นเสียงโดยไม่พูดอะไรจึงเลียบเคียงถาม “ท่านลุง,  มีบางอย่างที่ข้าไม่เข้าใจ  ท่านบอกเราว่าแอนราสล้มเหลวในการพยายามฆ่าลินลี่ย์และตายไป  แต่แอนราสตายยังไง? ข้าไม่อยากเชื่อว่าลินลี่ย์จะฆ่าแอนราสได้”

ซาดิสต์เริ่มถอนหายใจ

ใครฆ่าแอนราส?

ซาดิสต์เองก็ไม่แน่ใจ  ที่สำคัญซาดิสต์ไม่สามารถตรวจสอบด้วยสัมผัสเทพของเขาได้ตลอดเวลาและตรวจดูทุกอย่าง  เขาเพียงแต่พบว่าแอนราสล้มเหลว เมื่อแอนราสแจ้งเขาโดยใช้ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ระดับเทียมเทพของเขา  ซาดิสต์ไม่รู้รายละเอียดการตายของซาดิสต์เมื่ออยู่กับลินลี่ย์

 “แอนราสมีสองร่าง ร่างระดับเทียมเทพธาตุลมถูกหนูกินเทพฆ่าตาย”  ซาดิสต์กล่าว  เขามั่นใจเรื่องนี้  “ขณะที่ร่างแยกเทพแท้ของเขา...”

 “หรือว่าลินลี่ย์จะฆ่าเขาได้?”  แดนนี่ถาม

 “แน่นอนว่าไม่”  ซาดิสต์แค่นเสียงขณะพูด  “แม้ว่าลินลี่ย์จะเข้าถึงเทียมเทพสายธาตุดินไม่นาน  แต่เขาก็ยังเป็นระดับเทียมเทพ  ต่อให้ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองของเขารวมกำลังกันและสามารถลดพลังกดดันของสนามพลังเทพแท้ได้มาก  แต่แดนนี่ เจ้าควรจะรู้ว่าแอนราสเป็นเทพแท้ที่ทรงพลังขนาดไหน!”

แดนนี่พยักหน้า  “แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถต้านรับพลังโจมตีวิญญาณของแอนราสได้”

 “ในบรรดาหกเคล็ดความรู้ลึกลับของธาตุไฟ  เคล็ดความรู้ลึกลับที่เกี่ยวกับการโจมตีวิญญาณจะทรงพลังมากที่สุด”  ซาดิสต์พูดอย่างเคร่งขรึม  “เมื่อแอนราสใช้พลังโจมตีวิญญาณของเขา ลินลี่ย์จะต้องตายแน่นอน”

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าซาดิสต์จะน่ากลัวเพียงไหนก็ตาม ไม่มีทางที่เขาจะเอาชนะเหนือ...

ลินลี่ย์ผู้ครอบครองสมบัติชำรุดของมหาเทพประเภทป้องกันวิญญาณ

 “ดังนั้น น่าจะเป็นเทพแท้ทั้งสองที่อยู่ในคฤหาสน์นั้นที่ลงมือ”  ซาดิสต์ แม้ว่าไม่แน่ใจในสถานการณ์ แต่ก็แน่ใจในเรื่องนี้  “นี่เป็นเพียงคำอธิบายว่าทำไมลินลี่ย์ถึงไม่ตาย”

 “ท่านลุง”

แดนนี่พูดอย่างงุนงง  “เทพทั้งสองที่อยู่ในภูเขานั้นตายหรือเปล่า?”  ขณะที่แดนนี่เข้าใจว่า ด้วยพลังโจมตีวิญญาณของแอนราส  ต่อให้เทพแท้ทั้สองโจมตีเขาพร้อมกัน  แอนราสน่าจะจัดการคนหนึ่งให้ตายไปพร้อมกับเขา!

 “ไม่มีใครตายสักคน”  ซาดิสต์หัวเราะอย่างเย็นชา  “เทพแท้ทั้งสองคนแข็งแกร่งทรงพลังมาก  สัมผัสเทพของข้ารู้สึกได้ว่าคฤหาสน์ของเขาสร้างขึ้นจากแก่นธาตุดินในภูเขา แค่ดูจากคฤหาสน์ของเขา  ข้าบอกได้เลยว่าเทพนี้จะต้องหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับสองอย่างเข้าด้วยกัน”

แม้ว่าหลังจากเข้าถึงความสำเร็จเชี่ยวชายเคล็ดความรู้ลึกลับแก่นธาตุดินแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างคฤหาสน์ที่ทนทานเช่นนี้

 “มิน่าเล่าพวกเขาถึงสามารถฆ่าแอนราสได้โดยไม่มีใครในพวกเขาตายกันเลย”  แดนนี่ถอนหายใจ

แต่จากนั้นแดนนี่มีความคิดและกล่าวกับซาดิสต์  “ท่านลุง,  ข้ารู้ว่าท่านกำลังอารมณ์ไม่ดี  ในเมื่อเป็นแบบนั้น  ทำไมท่านไม่ไปฆ่าเทพทั้งสองนั้นเล่า?  ท่านก็สามารถล้างแค้นให้แอนราสได้  แต่ที่สำคัญยิ่งกว่า  ท่านจะได้ระบายความโกรธออกไปบ้าง”

 “โอว?”

ซาดิสต์ทึ่ง

ความโกรธที่อัดแน่นอยู่ในใจของเขา จำเป็นต้องระบายออกไปจริงๆ

 “แต่ว่าลินลี่ย์กับบีบีอยู่ที่นั่นทั้งคู่”  ซาดิสต์ขมวดคิ้ว

 “ท่านลุง, ท่านยังจะห่วงอะไรอีก?  ตราบใดที่ท่านไม่ลงมือกับลินลี่ย์  อย่างนั้นท่านไม่มีอะไรต้องกังวล!  ท่านลุง, เพราะท่านไม่ได้ลงมือกับลินลี่ย์  ข้าเชื่อว่าลอร์ดเบรุตจะไม่ตำหนิท่าน  ไม่มีข้ออ้างให้เขาสร้างความยุ่งยากให้กับท่าน”  แดนนี่อธิบาย

 “ไม่ได้ลงมือกับลินลี่ย์?”  ซาดิสต์ขมวดคิ้ว  ลึกๆ ในใจแล้วเขาต้องการฆ่าลินลี่ย์จริงๆ

แดนนี่หัวเราะ  “ท่านลุง, ข้ารู้แต่ว่าเมื่อลินลี่ย์กลับไปยัง ‘มณฑลฟ้าคราม’ ในแดนนรก  มีแนวโน้มว่าเขาจะกลายเป็นภัยคุกคามใหญ่ต่อตระกูลของเรา  แต่ท่านลุง, เราไม่จำเป็นต้องฆ่าลินลี่ย์ในพิภพยูลานเลย!  เมื่อลินลี่ย์ไปถึงแดนนรก  เราสามารถลงมือได้ในตอนนั้น  แดนนรกกว้างใหญ่ไพศาล ขณะที่ลินลี่ย์ไม่คุ้นเคยกับพื้นที่นั้น ถ้าเราจะจัดการกับเขาในตอนนั้นจะเป็นเรื่องง่ายมากไม่ใช่หรือ?”

 “ฮ่า ฮ่าฮ่า...”  ซาดิสต์เริ่มหัวเราะ

ซาดิสต์หัวเราะขณะที่เขามองดูแดนนี่  “แดนนี่, ข้ากำลังกดดันไล่ต้อนตัวเองจนอยู่ในมุม  ถูกแล้ว แดนนรกกว้างขวางไม่มีที่สุด  ลินลี่ย์คงไม่หาทางไปยังมณฑลฟ้าครามได้ง่ายๆ  เราค่อยลงมือกับเขาตอนอยู่ในแดนนรกก็ได้”ซาดิสต์จ้องไปทางตะวันตกและรู้สึกยินดีท่วมท้น

 “งั้นก็ไปฆ่าเทพทั้งสองนั่นเถอะ!”  ลึกๆ แล้วซาดิสต์เกลียดชังเทพแท้ทั้งสองนี้มาก

 “ท่านลุง, เมื่อท่านพบลินลี่ย์, ท่านต้องทักทายเขาอย่างเป็นมิตรและเป็นกันเองด้วย”  แดนนี่หัวเราะ  “ที่สำคัญ, ท่านจะไม่ฆ่าเขาที่พิภพยูลานนี้  แล้วท่านยังจะต้องกลัวอะไร?  เพื่อจะฆ่าเขาในแดนนรก เป็นไปได้ยังไงที่เบรุตผู้นั้นจะรู้เรื่องทุกอย่างซึ่งเกิดขึ้นในแดนนรก?  ต่อให้เป็นมหาเทพก็ยังไม่ทำอย่างนั้น!”

ซาดิสต์ยิ้มกว้างกว่าเดิม

 “ฮ่าฮ่า, พูดได้ดี” ซาดิสต์ตบไหล่แดนนี่  “ในพิภพยูลาน ข้าจะแกล้งเป็นมิตรกับลินลี่ย์  ที่สำคัญ ข้าสามารถรอจนกระทั่งเราอยู่ในแดนนรกก่อน แล้วค่อยเคลื่อนไหวก็ได้!”

 “ตอนนี้ข้าเก็บโกรธอัดอั้นมาเดือนหนึ่งแล้ว”  ซาดิสต์จ้องมองไปทางทิศตะวันตก  “ฮึ่ม, ข้าจะไปฆ่าเจ้าคนที่น่ารังเกียจทั้งสองคนเดี๋ยวนี้เลย  ในขณะเดียวกัน  ข้าจะผูกมิตรกับลินลี่ย์ด้วย”  ขณะที่เขาพูด ซาดิสต์บินขึ้นไปในอากาศทันที

 “ข้าจะไปผูกมิตรกับลินลี่ย์และบีบี”  ซาดิสต์รู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก

ร่างของซาดิสต์กลายเป็นความว่างเปล่า  และร่างของเขาหายไปจากพื้นที่นั้นทั้งหมด

 “เป็นไปตามคาด, ท่านลุงหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับกฎธรรมชาติธาตุมืดสามแบบได้แล้ว  ข้าสงสัยจริงว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใดกว่าข้าจะไปถึงระดับนั้นได้”  แดนนี่ยังคงยืนอยู่ในสวนถอนหายใจยาว  เป็นเรื่องยากสำหรับการหลอมราวเคล็คความรู้ลึกลับของกฎธรรมชาติได้

และยิ่งการหลอมรวมเคล็ดความรู้ทั้งสามรูปแบบ ก็ยิ่งยากขึ้นเป็นสิบๆ เท่า

มีเทพชั้นสูงน้อยมากที่อยู่ในระดับนั้น

เทือกเขาฆ้องทองแดง ภายในบ้านแก่นธาตุดิน

 “ลินลี่ย์, แม้ว่ารัศมีของกระบี่เลือดม่วงของเจ้าจะส่งผลต่อคู่ต่อสู้  แต่ไม่มีความจำเป็นที่เจ้าจะต้องบังคับตนเองให้ใช้มันโจมตีทางวิญญาณ”  ลีย์ลินอธิบายให้ลินลี่ย์  “พลังโจมตีที่แท้จริงจะนำมาซึ่งเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธรรมชาติโดยผ่านการใช้สมบัติเทพ”

 “เจ้าสามารถใช้งานสัจธรรมแห่งความเร็ว, เคล็ดความรู้ลึกลับแห่งดนตรีและเคล็ดความรู้ลึกลับแห่งคลื่นเสียงโดยผ่านกระบี่เลือดม่วงของเจ้าได้” ลีย์ลินหัวเราะ  “แม้ว่าพลังเหล่านี้จะเป็นการโจมตีทางกายภาพ  แต่ไม่ต่างอะไรมากกับการโจมตีกายหยาบและวิญญาณ  เมื่อกระบี่ของเจ้าฟันใส่กะโหลกของศัตรู  ก็ยังจะฟาดลงที่ประกายศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา และฆ่าพวกเขาได้เช่นกัน จริงไหม?”

ลินลี่ย์พยักหน้า และราวกับว่าเขาเข้าใจอะไรบางอย่าง

 “จำเอาไว้   ใช้เคล็ดความรู้ลึกลับที่เจ้ามีเรียนรู้ในฐานเป็นพื้นฐานพลังโจมตีของเจ้า  นั่นคือทั้งหมดที่เจ้าต้องทำ  ไม่มีความจำเป็นต้องให้อาวุธของเจ้าสร้างอิทธิพลอะไรมากนัก”  ลีย์ลินกล่าว  “ดี, แม้ว่าดาบหนักอดาแมนเทียมของเจ้าจะเป็นแค่สมบัติเทพระดับล่าง แต่พลังของดาบคลื่นสลายของเจ้ากลับยิ่งใหญ่มากกว่ากระบี่เลือดม่วง”

ลินลี่ย์หัวราะ

 “ท่านลีย์ลิน...”  ขณะที่ลินลี่ย์เตรียมจะพูด  เขาเห็นว่าลีย์ลินขมวดคิ้ว  “คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมาจริงๆ”

ลีย์ลินขยับร่างและหายไปจากคฤหาสน์แก่นธาตุ

 “เกิดอะไรขึ้น?”  ลินลี่ย์ไม่เข้าใจ

ความจริงตั้งแต่แอนราสลอบโจมตี  ลีย์ลินครอบทั่วทั้งพื้นที่ภูเขาฆ้องทองแดงด้วยสนามพลังโน้มถ่วงคล้ายกับใยแมงมุม  ‘พื้นที่พลังโน้มถ่วงยังคงเป็นเคล็ดความรู้ลึกลับที่น่าทึ่งมากของกฎธรรมชาติธาตุดิน  และเป็นเคล็ดความรู้ระดับสูงเช่นกัน

ภายในพื้นที่พลังโน้มถ่วงของเขา  ลีย์ลินสามารถเพิ่มพลังของพลังดึงดูดในพื้นที่ได้ถึงหมื่นเท่า

แต่ลีย์ลินไม่ทำเช่นนั้น  ทั้งหมดที่เขาทำก็คือคลุมทั้งภูเขาฆ้องทองแดงด้วยพื้นที่โน้มถ่วงของเขา โดยไม่เปลี่ยนพลังโน้มถ่วง  เพราะโลกที่กว้างขวางมีพลังแรงโน้มถ่วงอยู่แต่แรกแล้ว  แม้ว่าลีย์ลินจะกำหนดพื้นที่แรงโน้มถ่วงไว้  ซาดิสต์ก็สังเกตไม่ออกเมื่อเขาบินเข้ามา  มีแต่จะคิดว่าพลังโน้มถ่วงที่นี่เป็นพลังโน้มถ่วงธรรมชาติของโลก

แต่ทันทีที่ซาดิสต์เข้าเทือกเขาฆ้องทองแดง  ลีย์ลินก็พบการปรากฏตัวของเขาได้เป็นธรรมดา

ตอนนี้ในครึ่งทางขึ้นภูเขาฆ้องทองแดงที่เงียบสงบ บุรุษชุดขาวกำลังซ้อมฝีมือกับบีบี  เงาร่างทั้งสองกระพริบวูบวาบต่อเนื่อง ปะทะกันและกัน บางครั้งก็มีเสียงโลหะกระทบกันดังแคล้ง

เบอร์เกสมองดูอยู่ข้างๆ และหัวเราะเป็นครั้งคราว  “น้องรอง, เจ้าเป็นเทพแท้นะ และเจ้าใช้เวลาตั้งมากมายก็ยังเอาชนะบีบีไม่ได้  เจ้าทำให้ตนเองดูไม่ได้เลยจริงๆ  เจ้าก็รู้นะ”

 “ข้าเพียงแต่ใช้เคล็ดความรู้ลึกลับ ‘ความเร็วแสง’ ชนิดเดียว  ถ้าข้าใช้เคล็ดความรู้ลึกลับสองอย่าง, ข้าชนะไปนานแล้ว  นอกจากนี้มีดของบีบีแปลกประหลาดมากจริง  แม้แต่ร่างของข้าก็ยังรับตรงๆ ไม่ได้”  บุรุษชุดขาวประท้วงคำพูดของเบอร์เกส  แต่บีบีแข็งแกร่งมากจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาวุธรูปมีดของเขา

 “เจ้าเป็นเทพแท้แล้ว เลิกหาข้ออ้างได้แล้ว”  เบอร์เกสหัวเราะลั่น

 “ปัง!”  บีบีปลิวกระเด็น

 “เอาอีก”  บีบีกล่าว เขากัดฟันพูดอย่างดื้อด้าน  แต่ทันใดนั้นสีหน้าบีบีเปลี่ยนไปเล็กน้อย และรอยยิ้มบนใบหน้าของเบอร์เกสและสหายของเขาเปลี่ยนไปเช่นกัน

แปลกมาก แสงอาทิตย์ที่นี่ในจุดกึ่งกลางภูเขาหายไปอย่างกะทันหัน  พื้นที่อื่นยังคงมีแสงแดด  แต่ในพื้นที่ที่บีบีอยู่ ทั้งหมดนั้นตกอยู่ในเงามืดอย่างน่าประหลาด

ร่างสีม่วงปรากฏออกมาอย่างกะทันหันภายในความมืด  เป็นซาดิสต์

 “เจ้าเป็นใคร?”  เบอร์เกสตะคอก

สายตาของซาดิสต์จับอยู่ร่างบีบี  เขายิ้มและกล่าว  “โอว, เป็นบีบีนั่นเอง  บีบีข้ามีความสัมพันธ์กับเบรุตปู่ของเจ้าอยู่บ้าง  แต่ข้ามีความแค้นเล็กน้อยกับสองคนนี้  ตอนนี้เจ้าไปยืนอีกด้านหนึ่งก่อน”  ทัศนคติของซาดิสต์ยินดีมาก

บีบีอดตะลึงไม่ได้  “คนผู้นี้เป็นใคร?”  บีบีไม่รู้จักซาดิสต์แม้แต่น้อย

ซาดิสต์หันไปมองเบอร์เกสและสหายของเขา  เขาหัวเราะเย็นชาและกล่าว  “พวกเจ้าทั้งสองคนเตรียมตัวตายได้”  ขณะที่กล่าวเขาเงื้อมือข้างหนึ่ง....

 “เจ้าต้องการฆ่าพี่ชายของข้าหรือ?  ช่างบังอาจจริงๆ” เสียงเย็นชาชัดเจนดังขึ้น  และลีย์ลินอยู่ในชุดยาวสีแดงเข้มเดินออกมา แววโกรธปรากฏอยู่ในดวงตาที่อยู่ใต้คิ้วสีแดงของเขา

เมื่อเห็นคนผู้นี้ ซาดิสต์อดรู้สึกตกใจอย่างหนักมิได้  “เป็นไปได้ยังไงที่ยังมีอีกคนหนึ่งอยู่ที่นี่?”  ตามความรู้สึกของสัมผัสเทพที่บอกกับเขา  ภูเขาฆ้องทองแดงมีคนปรากฏอยู่เพียงสี่คน  ลินลี่ย์  บีบี  เทพแท้อีกสอง  คนที่อยู่ต่อหน้าเขานี้ไม่น่าจะอยู่ที่นี่

ลีย์ลนมองดูซาดิสต์อย่างเย็นชา

 “ถอยออกไปเดี๋ยวนี้”  ลีย์ลินพูดเย็นชา

บีบีและอีกสองคนบินไปอยู่อีกด้านหนึ่งทันที  ขณะนั้นเองลินลี่ย์บินเข้ามาสมทบจากแต่ไกล  พลางจ้องมองข้างหน้าด้วยความประหลาดใจ  เขาสามารถเห็นลีย์ลินและซาดิสต์  พื้นที่อื่นๆ กลายเป็นทะเลความมืดมิด

 “คนผู้นี้เป็นใคร?”  ลินลี่ย์ถามอย่างงุนงง

 “ไม่รู้เหมือนกัน” เบอร์เกสกล่าว  “เพียงแต่เขาต้องการจะฆ่าเรา  เขาบอกว่ามีความสัมพันธ์เล็กน้อยกับลอร์ดเบรุต”

ลินลี่ย์มองบีบีซึ่งส่ายหน้าบอก “ข้าไม่รู้จักคนผู้นี้”

จากระยะครึ่งภูเขามา ลีย์ลินโกรธจนหัวเราะ  “ฮ่าฮ่า, เจ้าต้องการจากไปหลังจากแค่บอกว่า ‘บางทีนี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดใช่ไหม?  น่าขัน  ถ้าข้ามาไม่ทันเวลาพี่ชายของข้าคงไม่ถูกเจ้าฆ่าหรือ?  ไม่มีใครที่คิดฆ่าพี่น้องฆ่าแล้วรอดออกไปได้!”

ซาดิสต์ส่งเสียงโกรธกร้าวดังขึ้นเช่นกัน  “ข้าอุตส่าห์เห็นแก่หน้าเจ้า  แต่เจ้ายังทำหยิ่งเกินไป ฮ่าฮ่า...ก็ได้  ในเมื่อเป็นอย่างนั้น งั้นวันนี้ข้าไม่เพียงแต่จะฆ่าพี่น้องของเจ้า  ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยเช่นกัน  แล้วดูซิว่าเจ้าจะจัดการเรื่องนั้นยังไง!”

 “บึ้ม!”  จากจุดตรงกลางของซาดิสต์ พื้นที่ใกล้ๆ เริ่มบิดเบี้ยวขยายไปทางตำแหน่งอื่น  ยอดเขาที่อยู่ใกล้สลายเป็นผุยผงพร้อมกับต้นไม้โดยรอบ หญ้าและแม้แต่แสงอาทิตย์ก็ยังพื้นที่บิดเบี้ยวรอบตัวซาดิสต์กลืน  เพราะแสงถูกกลืน พื้นที่บิดเบี้ยวจึงกลายเป็นสีดำไปหมด

พื้นที่อวกาศขยายออกไปอย่างรวดเร็ว

ซาดิสต์ยืนอยู่กับที่ตรงกลางพื้นที่บิดเบี้ยว

ลินลี่ย์รู้สึกประหลาดใจ  “นี่มันพลังอะไร?”  เบอร์เกสและบุรุษชุดขาวประหลาดใจเหมือนกัน

 “เจ้ากำลังวอนถูกฆ่าเอง”  ซาดิสต์จ้องมองลีย์ลินอย่างเย็นชา

ลีย์ลินเปล่งเสียงหัวเราะเบาๆ อย่างเย็นชา  “ข้านึกไม่ถึงเลยว่าเจ้ายังพอมีฝีมืออยู่บ้าง”

 “ฮึ่ม!”  ซาดิสต์แค่นเสียงเย็นชา  พื้นที่บิดเบี้ยวสีดำนั้นซึ่งขยายขนาดไปหลายร้อยเมตรเพิ่มความเร็วขึ้นทันที และเปลี่ยนไปเป็นหมาป่าขนาดใหญ่สูงเจ็ดแปดเมตรวิ่งวนอยู่รอบตัวซาดิสต์

 “โกรวววว”  ร่างของซาดิสต์หายไปทันทีหลอมรวมกับหมาป่าสีดำเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

หมาป่าดำคำรามและกระโจนใส่ลีย์ลินทันที  มันอ้าปากเห็นกว้างต้องการจะกลืนลีย์ลินเข้าไป  ในพื้นที่ข้างหน้าในปากแดงเหมือนเลือด พื้นที่พังทลายยุบตัวลงเรื่อยๆ

 “แครก...” ทันใดนั้น ความร้อนที่น่ากลัวเพิ่มขึ้นจากที่ใดไม่ทราบ  ลีย์ลินร่างสลายกลายเป็นรังสีเพลิง  รังสีเพลิงนี้เหยียดตรงไปที่ร่างของหมาป่าสีดำ  และจากนั้นเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์  ร่างมนุษย์ปรากฏขึ้นทันที

ขณะที่หมาป่าดำ ร่างของมันเริ่มสั่นด้วยระลอก

 “อ๊า.....”

ร่างของของหมาป่าแตกออกเป็นสองร่าง  ร่างซาดิสต์สองร่างร่วงลงจากอากาศ

 “ความมืดกับสายลม  สิ่งที่ข้าสันนิษฐานได้ก็คือนี่เป็นประกายเทพชั้นสูงกระมัง?”  ลีย์ลินมองดูประกายเทพชั้นสูงที่อยู่ในมือ  แต่ในทันใดนั้นลีย์ลินทำลายร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองของซาดิสต์ทันที พลังของพวกเขาไม่ใกล้เคียงจะเป็นระดับเดียวกัน

ลินลี่ย์และบีบีจ้องมองอย่างตกใจ   ปากอ้าค้าง

 “เจ้าผู้นั้น...ตายแล้ว?”  ลินลี่ย์ยากจะเชื่อได้  เทพชั้นสูงที่ทรงพลังถูกทำลายได้ง่ายๆ ทันทีหรือ?