Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 23 แหวนจันทรา

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 23 แหวนจันทรา

เสียงการสู้รบดังขึ้นไม่หมดสิ้นตลอดปราสาททะเลสาบจันทรา  และการสู้รบอยู่ในขั้นรุนแรงมาก

ในห้องแห่งหนึ่ง

 “ตอนนี้เรามีแหวนเพียงวงเดียว เรายังขาดอีกสองวง”  เดเลียมองดูลินลี่ย์และบีบีขณะที่นางพูด  บีบีขมวดคิ้ว  “ก็แค่สองวง  ไปกันเถอะ,  ไปฆ่านักรบชุดทองเพิ่มอีกสองคน ก็แค่นั้นเอง”

 “ไม่ต้องรีบ”

ลินลี่ย์ดึงแหวนจันทราออกมาและผูกสัญญาด้วยเลือด จากนั้นตรวจสอบรายการของในแหวนจันทรา  “นักรบชุดทองนี้ค่อนข้างรวยทีเดียว  ของมีค่าของเขาทั้งหมดเกินล้านศิลาดำ นี่ไง มีอเมทิสต์สองสามชิ้นด้วยเช่นกัน บังเอิญจริง”

ก่อนหน้านี้  เมื่อลินลี่ย์ถูกโจมตีโดยพิษวิญญาณของลูกศรสังหารเทพ  และจากนั้นใช้ดาบคลื่นสลาย เขาจึงใช้พลังจิตไปค่อนข้างเยอะ

ลินลี่ย์แปลงพลังอเมทิสต์ชิ้นหนึ่งผ่านเข้าไปในแหวนมังกรขนดของเขา และจากนั้นให้พลังจิตของเขาเริ่มซึมซับแก่นวิญญาณไว้... ดังนั้นทะเลจิตสำนึกของลินลี่ย์จึงได้รับการฟื้นฟูอย่างสิ้นเชิง มวลแก่นวิญญาณมหาศาลถูกดูดซับ

 “พี่ใหญ่ฉลาดที่สุด  เขาเอาสมบัติข้างในออกมา”  บีบีกล่าว และหัวเราะให้เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ

ระหว่างสอบเป็นอสูรนี้  พวกเขาแค่ส่งมอบแหวนจันทรา  เนื่องจากสมบัติภายในแหวน ผู้เข้าสอบจึงได้รับอนุญาตให้ใช้เพื่อตนเองได้

 “ออกไปกันเถอะ  ทุกคนระวังตัวด้วย”  ลินลี่ย์สั่ง

ลินลี่ย์เป็นคนแรกที่เดินออกมาที่ทางเดินปราสาท  ขณะที่ลินลี่ย์เดินออกนอกประตู...

 “หือ?” หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปทันที ที่นอกประตูตอนนี้ มีหอกเล่มหนึ่งแทงใส่ลินลี่ย์ปานอสรพิษสายฟ้าฉกใส่  ลินลี่ย์ตกเป็นเป้าโจมตีและไม่สามารถสนองตอบได้แม้แต่น้อย

 “ปัง!”  ลินลี่ย์ถูกหอกแทงกระเด็น แต่ในกลางอากาศลินลี่ย์หมุนตัวตีลังกาอย่างรวดเร็วลงที่พื้น  เขามองดูคนที่ลอบทำร้ายเขา เป็นนักรบชุดทองที่กำลังควงหอกเงิน สีหน้าของเขาแสดงอาการตกใจอย่างหนัก

 “พลังป้องกันแข็งแกร่งมาก”  นักรบผู้นั้นไม่คาดเลยว่าลินลี่ย์จะสามารถรับหอกที่เขาแทงตรงๆ นี้ได้ โดยเสื้อผ้าของเขาไม่ได้รับความเสียหาย

บีบีและเดเลียออกมาทันที ทั้งสองตกใจเช่นกัน

 “เทพแท้สามคน?”  หน้าของนักรบชุดทองเปลี่ยนไปมาก  “หนี!”  เขารู้ดีถึงขีดจำกัดพลังของตนเอง บางทีหนึ่งต่อสอง เขายังมีโอกาส  แต่หนึ่งต่อสามเขาเสร็จแน่  เขาไม่รู้ว่าความจริงแล้วสหายของเขาถูกลินลี่ย์ฆ่าไปแล้ว

พริบตาเดียวนักรบชุดทองก็เคลื่อนไปเกินร้อยเมตร หนีไปด้วยความเร็วที่แม้แต่เดเลียก็ยังไม่มีโอกาสไล่ทัน

 “ชรีคคคคค!” บีบีเปล่งเสียงสะท้านหู

ทันใดนั้นที่ด้านหลังของบีบีปรากฏภาพลวงตาของหนูกินเทพ  เวลานี้ภาพลวงตามีส่วนสูงเพียงห้าหรือหกเมตร  ส่วนสูงพอๆ กับทางเดิน

 “อ๊า...!”  นักรบชุดทองจู่ๆ ก็พบว่าเขาไม่สามารถขยับได้

 “นี่เป็นไปได้ยังไง?”  ตาของนักรบชุดทองเต็มไปด้วยความหวาดผวา

บีบีอ้าปากกว้าง

พลังงานแปลกประหลาดรายล้อมตัวนักรบชุดทองที่กำลังจ้องกลับบีบีอย่างเหลือเชื่อและหวาดผวา  เขาสามารถรู้สึกได้ว่าวิญญาณของเขาสะท้านและประกายเทพของเขาสั่น “ไม่...”  เขาไม่เคยได้ยินว่าใครจะสามารถกินประกายเทพของคนอื่นในระหว่างรบได้!

ประกายเทพสองชิ้นลอยออกมาจากหัวของนักรบชุดทองเข้าไปในปากของบีบี

 “กร้วม!”

บีบีกลืนประกายเทพทั้งสอง จากนั้นแค่นเสียง  “เจ้าบังอาจลอบโจมตีเราหรือ?  เจ้าหาที่ตายเอง!”  ขณะที่เขาพูดร่างของบีบีพุ่งวาบไปข้างหน้าขณะที่เขาเก็บศพเข้าไปในแหวนเก็บของ  แหวนมิติเก็บสมบัติของนักรบชุดทองก็เป็นแหวนจันทราเช่นกัน

 “พี่ใหญ่, ตอนนี้เรามีแหวนจันทราอีกวงแล้ว”  บีบีมีสีหน้าล้อเลียนขณะมองลินลี่ย์

 “บีบี, อย่าเพิ่งรีบใช้พลังกินเทพของเจ้า”  ลินลี่ย์กล่าว  “มีอันตรายอีกนับไม่ถ้วนในปราสาทนี้ เราต้องเตรียมพร้อมทั้งหมดเท่าที่เป็นไปได้”

ลินลี่ย์รู้ว่าการใช้พลังกินเทพนั้นจะต้องใช้พลังจิตจำนวนมหาศาล

 “ไม่เป็นไร  ข้าไม่รู้วิธีใช้พลังโจมตีวิญญาณ หรือวิธีป้องกันพลังวิญญญาณ  ถ้าไม่ทำให้แตกต่างกันมาก  ข้าก็ใช้พลังจิตมากขึ้นอยู่ดี”  บีบีพูดอย่างเปิดเผย  ลินลี่ย์ได้แต่ส่ายหน้าหัวเราะ

กลุ่มของลินลี่ย์เดินรอบๆ ชั้นสามของปราสาททะเลสาบจันทราอยู่ระยะเวลาหนึ่งโดยไม่พบกับคนแม้แต่คนเดียว  อย่างไรก็ตามจากชั้นที่สี่ข้างล่างพวกเขา มีเสียงฆ่าฟันเลือนลางสามารถได้ยินได้

 “ชั้นที่สามถูกกวาดล้างหมดแล้วจริงๆ!”  บีบีสบถเบาๆ  “ทั้งหมดที่ข้าเห็นมีแต่รอยเลือด เศษเนื้อ สมบัติเทพและประกายเทพ  ข้าไม่เห็นแหวนจันทราแม้แต่วงเดียว  พวกเขาไม่เหลือรั้งท้ายสักสองสามคนเลยหรือ?  ทำไมทุกอย่างถูกกวาดไปหมด”

ลินลี่ย์และเดเลียได้ยินบีบีพูดเช่นนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้

 “ลินลี่ย์, ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วในชั้นที่สาม เราจะไปต่อชั้นสี่เลยดีไหม?”  เดเลียมองลินลี่ย์

 “ก็ได้”  ลินลี่ย์ไม่มีความคิดเป็นอย่างอื่น

เขาเพิ่งได้รับแหวนจันทราสองวง  เขายังขาดอีกหนึ่งวง

ในบันไดศิลาที่มืดมิด  กลุ่มของลินลี่ย์เดินลงไปอย่างระมัดระวัง แต่ละก้าวจะป้องกันการลอบโจมตีทั้งหมด  ชั้นที่สี่มีขนาดที่ใหญ่ขึ้นเป็นธรรมดา  กลุ่มของของลินลี่ย์เลือกทางเดินแรก  และเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

 “ปัง!”

 “อ๊า....!”

ในห้องข้างหน้าพวกเขา เสียงการต่อสู้สามารถได้ยินชัด และจากเสียงนี้เอง  ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงความวุ่นวาย เป็นไปได้ว่ามีคนจำนวนหนึ่งกำลังต่อสู้กัน

กลุ่มของลินลี่ย์มองหน้ากันเอง จากนั้นค่อยคืบคลานเข้าไปใกล้

 “ควั่บ!” ทันใดนั้นสามร่างพุ่งออกมาจากห้อง  ทั้งสามระมัดระวังตัวมาก  เมื่อพวกเขาเห็นว่าเป็นกลุ่มของลินลี่ย์  พวกเขาไม่ได้เข้าโจมตี  หนึ่งในนั้นกล่าว “เป็นพวกเจ้าสามคนนั่นเอง  โชคดีไป”  ขณะที่พวกเขาพูด ทั้งสามคนไม่เสียเวลาพูดและแยกจากไปทันที

 “พวกเขามากับเรา”  กลุ่มของลินลี่ย์มั่นใจเรื่องนี้

มีคนเข้าร่วมสอบเป็นอสูรทั้งหมดพันคน

ในฐานะที่เป็นเทพ ความทรงจำของพวกเขายอดเยี่ยมเป็นธรรมดา เมื่อพวกเขาออกมาจากอสูรโลหะแค่เพียงชำเลืองตามอง ทุกคนก็จำลักษณะของทุกคนได้

 “บึ้ม!”  ศพร่างหนึ่งปลิวออกมาจากห้องปะทะกับผนังห้องแล้วร่วงลงกับพื้น

 “นั่นคือผู้ร่วมสอบเป็นอสูร  “อย่างนั้น.. ก็มีนักรบชุดทองอยู่ข้างในสินะ”  ทั้งสามคนเข้าไปข้างในโดยไม่ลังเล  อย่างไรก็ตามก่อนที่กลุ่มของลินลี่ย์จะมีโอกาสเข้าไปใกล้ บุรุษหนุ่มผมทองคนหนึ่งพุ่งสวนออกมาเก็บศพบนพื้น

 “หืม”  บุรุษหนุ่มผมทองดีใจอย่างเห็นได้ชัด

แต่เขาเห็นกลุ่มของลินลี่ย์ทันที

 “เขาก็เป็นคนเข้าสอบเป็นอสูรด้วยเช่นกัน” กลุ่มของลินลี่ย์ประหลาด  แต่จากนั้นพวกเขามีความคิดเหมือนกัน

 “เป็นไปได้หรือว่าเพื่อให้ได้แหวนจันทรา เขาถึงกับไล่ล่าฝ่ายเดียวกันเอง?”  ลินลี่ย์อดนึกย้อนถึงสิ่งที่ชายชราผมขาวจากปราสาทอสูรพูดไม่ได้  ผู้เฒ่าบอกให้พวกเขาระวังและหลีกเลี่ยงจากความตายด้วยน้ำมือของฝ่ายเดียวกันเอง นอกจากฝ่ายของปราสาททะเลสาบจันทรา

 “กลายเป็นแบบนั้นจริงๆ...” หัวใจของคนในกลุ่มลินลี่ย์เย็นชาขึ้นทันที

บุรุษหนุ่มผมทองมองดูลินลี่ย์  จากนั้นไม่ยอมเสียเวลารีบไปทางอื่น

 “ดูเหมือนว่าเราต้องระมัดระวังขึ้นเสียแล้ว”  กลุ่มของลินลี่ย์ยังคงเคลื่อนไปข้างหน้า  หลังจากเหตุการณ์นั้น  พวกเขาไม่กล้ามั่นใจเกินไป เมื่อเผชิญกับสมาชิกอื่นผู้เข้าสอบเป็นอสูร  บางทีอีกฝ่ายหนึ่งต้องการจะได้แหวนจันทราและพยายามจะฆ่าพวกเขา

 “หือ?”

กลุ่มของลินลี่ย์ไปถึงทางเดินแคบและพบคนอยู่สี่คนที่นั่น  นั่นเป็นคนที่คุ้นเคยกันทั้งหมด  เป็นบุรุษสี่คนที่นั่งข้างหลังพวกเขาในอสูรโลหะ

 “เฮ้, ลินลี่ย์, เป็นพวกเจ้าเองหรือ?”  หัวหน้ากลุ่มคือบุรุษหัวโล้นร่างกำยำหัวเราะขึ้น

 “เฟ็ทส์ เป็นพวกเจ้านั่นเอง”  รอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าลินลี่ย์เช่นกัน  เพียงแต่กลุ่มของลินลี่ย์ไม่ได้วางใจอย่างสิ้นเชิง

ที่สำคัญ กลุ่มของลินลี่ย์เพิ่งเห็นคนฝ่ายเดียวกันฆ่าฟันกันเอง

ความจริงพวกเขาไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันจริงๆ นัก  พวกเขาแค่เป็นผู้เข้าร่วมสอบเป็นอสูร  พวกเขาไม่มีความสนิทส่วนตัวกันมากนัก

เฟ็ทส์และพวกอีกสามคนเดินยิ้มเข้ามา  ขณะที่เฟ็ทส์ที่เป็นหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้น “ว่าไง?  พวกเจ้าเป็นยังไงบ้าง?  รวบรวมแหวนจันทราได้กี่วงแล้ว?”

เมื่อหัวข้อแหวนจันทราถูกหยิบยกมาพูด ลินลี่ย์เพิ่มความระมัดระวังทันทีและส่งสำนึกเทพเตือนบีบีกับเดเลีย  “ระวังเอาไว้  เจ้าสี่คนนี้ค่อนข้างจะทำดีกับเราเกินไปบ้าง  แต่เป็นไปได้ว่าพวกเขาตั้งใจหลอกเรา”

 “เข้าใจแล้ว พี่ใหญ่ ข้าหวังว่าพวกเขาจะทำจริงๆ”  บีบีตอบรับ

ลินลี่ย์พยักหน้ากับตัวเอง

 “โอว, เราจะได้สักเท่าใดเอง?  ถ้าเราหาได้พอแล้ว เราคงออกจากปราสาทและกลับไปที่อสูรโลหะนานแล้ว”  ลินลี่ย์หัวเราะขณะพูดอย่างใจเย็น

เฟ็ทส์กับพวกอีกสามคนมีความคิดเดียวกันทั้งหมด

คำพูดของลินลี่ย์บ่งบอกชัดว่า..แม้ลินลี่ย์จะไม่มีแหวนจันทราเพียงพอ  แต่เขาน่าจะมีอย่างน้อยวงหนึ่งหรือสองวง

 “ใช่แล้ว เรายังได้ไม่พอเหมือนกัน  โชคดีจริงๆ เรากำลังจะออกไปเดี๋ยวนี้” เฟ็ทส์หัวเราะขณะพูด

ลินลี่ย์พยักหน้าให้อย่างเป็นมิตร

แม้ว่าเฟ็ทส์และสหายอีกสามคนกำลังจะออกไป แต่พวกเขาก็เดินตรงไปที่ลินลี่ย์  แม้จากที่ดูพวกเขาตั้งใจจะเดินผ่านลินลี่ย์  แต่ลินลี่ย์และกลุ่มพวกเขาก็ไม่ประมาทตลอดเวลาเกร็งพลังเตรียมโจมตีเต็มที่ได้ทุกเมื่อ

 “ควั่บ!”

เฟ็ทส์และพวกอีกสามคนจู่โจมทันที  พูดโดยทั่วไปก็คือลอบโจมตีในระยะกระชั้นชิดไม่ให้โอกาสฝ่ายลินลี่ย์ได้ตั้งตัว  น่าเสียดายที่กลุ่มของลินลี่ย์เตรียมไว้พร้อมแล้ว  เหมือนกับเป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติ พวกเขาโจมตีตอบโต้ในเวลาเดียวกัน

 “ฮ่าฮ่า...”  บีบีเปล่งเสียงหัวเราะอย่างตื่นเต้นและบ้าคลั่ง

 “ฮึ่ม!”  ดาบหนักอดาแมนเทียมฟาดฟันออกเหมือนสายฟ้า

สองคนร่วมกันต้านลินลี่ย์  ขณะที่อีกคนหนึ่งรับมือบีบีและคนสุดท้ายรับมือเดเลีย

เห็นได้ชัดว่ากลุ่มของเฟ็ทส์รู้ว่าลินลี่ย์เป็นผู้นำกลุ่ม ดังนั้นลินลี่ย์จะต้องแข็งแกร่งทรงพลังที่สุด  นั่นคือเหตุที่ทำให้พวกเขาแบ่งกำลังกันโจมตีอย่างนี้

สี่ต่อสาม

 “ปัง!”  การปะทะกันรวดเร็วปานสายฟ้า  แต่สองคนในฝ่ายเฟ็ทส์ล้มลงโดยตรง

คนหนึ่งถูกดาบคลื่นสลายของลินลี่ย์  ขณะที่อีกคนหนึ่งถูกมีดสั้นของบีบีแทงใส่

ตลอดทั้งร่างของลินลี่ย์คลุมไปด้วยเยื่อพลังธาตุดิน  ดาบของศัตรูฟันลงที่ศีรษะลินลี่ย์  แต่เกราะชีพจรป้องกันป้องกันเขาไม่ให้ได้รับอันตราย  อย่างไรก็ตามเมื่อดาบคลื่นสลายฟันใส่เฟ็ทส์ล้มลงเขาเสียชีวิตอยู่กับที่

ขณะที่คนที่ต้องการฆ่าเดเลีย เขาถูกพันธนาการด้วยลมมิติ ขณะที่เดเลียหลบได้ ทำให้เขาไม่สามารถเข้าไปใกล้นางได้ขณะที่เดเลียตอบโต้ด้วยหอกแห่งคอร์เตซ  โชคดีที่เขาสามารถหลบได้เร็ว  ดังนั้นแม้จะถูกแทงที่อก แต่เขาก็หนีเอาชีวิตรอดได้

 “หนี!”  ผู้โชคดีรอดชีวิตสองคนเห็นว่าสถานการณ์เลวร้าย จึงหนีทันที

ขณะเดียวกันร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ปรากฏออกมาจากศพของเฟ็ทส์บนพื้นทันที  ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์นั้นเก็บแหวนมิติขณะเดียวก็หนีไปด้วยความเร็วสูง

 “ควั่บ!”  ทันใดนั้นกระบี่เลือดม่วงและสะบัดฟันทันที

มีดมิติบั่นเศียร!

การหลอมรวมด้านเร็วและด้านช้า..ในอดีตนั้น บางทีลินลี่ย์อาจมีพลังรู้แจ้งเพียงหนึ่งในสิบของทั้งสองด้าน  แต่หลังจากใช้เวลาเกินยี่สิบปีในทวีปยูลานและอีกสามสิบกว่าปีในแดนนรก  เขาแทบจะเชี่ยวชาญทั้งสองด้านเกือบครึ่งแล้ว

ตอนนี้พลังจึงมีมากขึ้นกว่าเดิมถึงสี่เท่าหรือห้าเท่า

การฆ่าเทียมเทพด้วยพลังโจมตีของดาบเล่มเดียวเป็นเรื่องง่ายอย่างไม่มีอะไรเปรียบ  ร่างของเฟ็ทส์ถูกฟันขาดครึ่ง

 “ฮึ่ม, ร่างแยกของเขาเป็นแค่เทียมเทพ”  ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น

 “เฟ็ทส์ผู้นี้เป็นไปได้ว่าต้องการใช้ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาเพื่อทุ่มเทหลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์”  เดเลียมองศพใกล้ๆ ที่อยู่บนพื้น

ลินลี่ย์เหยียดมือออก และเก็บศพของเฟ็ทส์อีกศพไว้ในแหวนเก็บของเช่นกัน

 “บีบี, เดเลีย, เข้าไปในห้องและดูว่าพอจะมีแหวนจันทราเหลือหรือไม่”  ลินลี่ย์หัวเราะขณะกล่าว จากนั้นสามคนเข้าไปในห้องที่ดูเหมือนจะเป็นห้องเก็บของ

ขณะที่ลินลี่ย์เห็น เนื่องจากเฟ็ทส์เป็นผู้นำกลุ่ม  เขาน่าจะมีแหวนจันทราอยู่ในแหวนเก็บของของเขา  อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่ตรวจสอบจริงจังก็ไม่มีทางแน่ใจ

ทั้งสามคนเข้าไปในห้อง แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพวกเขาไปถึง

 “หือ?” กลุ่มของลินลี่ย์พบว่าผนังด้านหนึ่งเลื่อนออกไปด้านข้าง เผยให้เห็นอุโมงค์ภายใน  อุโมงค์เป็นทางพื้นลาดลงแทบตลอดทาง

 “ทางลับ?” กลุ่มของลินลี่ย์มองหน้ากันเอง

 “ไม่ต้องรีบร้อนเข้าไป”  ลินลี่ย์กล่าว  “ถ้าแหวนเก็บของของเฟ็ทส์มีแหวนจันทราอยู่ด้วย  ก็ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตเราไปเสี่ยง”

แต่ขณะนั้นเอง

 “ควั่บ!”

ร่างมนุษย์ร่างหนึ่งพุ่งเข้าไปในอุโมงค์เหมือนลมพัด  กลุ่มของลินลี่ย์ตกใจอย่างหนัก ขณะที่บีบีร้องประหลาดใจ  “เรจิน่า เป็นเจ้าเองหรือ?”

เรจิน่าเห็นกลุ่มลินลี่ย์ก็ดีใจทันที  “ช่วยข้าด้วย!”  ขณะที่นางพูดนางบินเข้าหากลุ่มลินลี่ย์ทันทีพลางระบายลมหายใจโล่งอก  ขณะนั้นเองมีร่างคนสองคนบินออกมาจากอุโมงค์มืด  เมื่อเห็นเรจิน่าได้ผู้ช่วย และสามคนนั้นดูน่ากลัวมาก  พวกเขารีบถอยกลับเข้าไปในอุโมงค์มืดมิดทันที

 “ลินลี่ย์, ฆ่าพวกเขา!  พวกเขามีโกเลมมัจจุราช!”  เรจิน่ารีบบอก

 “โกเลมมัจจุราชคืออะไร?”  บีบีมองดูเรจิน่าอย่างสับสน