Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 24 นักรบชุดดำ

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 24 นักรบชุดดำ

ขณะนั้นเอง การสู้รบดำเนินไปทั่วทั้งปราสาททะเลสาบจันทรา  เป็นช่วงเวลาโกลาหล

ภายในห้องลับในชั้นที่สี่ กลุ่มของลินลี่ย์อยู่กับเรจิน่า

เรจิน่าเมื่อเห็นว่าลินลี่ย์ไม่ไล่ตามสองคนนั้นไปแต่กลับถามปัญหาแทน ก็อดรู้สึกจนใจและผิดหวังไม่ได้  “พวกเจ้า..พวกเจ้าเสียโอกาสที่หาได้ยากยิ่งไปแล้ว!”  ตามความเห็นของเรจิน่า ทันทีที่กลุ่มลินลี่ย์ได้ยินคำว่า ‘โกเลมมัจจุราช’ พวกเขาควรจะไล่ติดตามไปทันที

ใครจะคิดกันเล่าว่ากลุ่มของลินลี่ย์ไม่ขยับแม้แต่น้อย?

ช่วงเวลาที่ลังเลใจก็หมายความว่าทั้งสองนั้นหนีไปไกลแล้วในตอนนี้

 “เรจิน่า, เจ้าบอกว่า ‘โกเลมมัจจุราช’ใช่ไหม?  เจ้าสิ่งนั้นคืออะไร?”  ลินลี่ย์ถาม

เรจิน่าจ้องมองทั้งสามคนด้วยความสับสนและประหลาดใจ  หลังจากนั้นเป็นเวลานานนางค่อยตอบสนอง  “ลินลี่ย์!  เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งพูด?  ข้าเริ่มคิดแล้วว่าเจ้าตั้งใจจะหลอกข้า”  โกเลมมัจจุราชเป็นของที่มีชื่อเสียงในแดนนรก

ทุกคนผู้อยู่ที่นี่เป็นเวลานานพอสมควรจะรู้เรื่องทั่วไปนี้

 “เราบอกให้เจ้าพูด  ก็พูดมาสิ!”  บีบีเม้มปาก

เรจิน่าชำเลืองมองกลุ่มของลินลี่ย์ จากนั้นพึมพำเงียบๆ  “ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าพวกเจ้าไม่รู้หรือว่าแกล้งโง่  ก็ได้ ข้าจะบอก  โกเลมมัจจุราชคืออาวุธร่างมนุษย์ที่ไม่เหมือนใคร  เจ้าอาจนับได้ว่าเป็นสมบัติเทพร่างมนุษย์ก็ได้”

 “โกเลมมัจจุราชก็เหมือนกับสมบัติเทพ  พวกมันถูกสร้างมาจากโลหะ  และมีพลังเทพแฝงอยู่  พลังเทพของพวกมันได้มาจาก ‘อัญมณีเทพ’”  เรจิน่ายังคงอธิบายต่อ  “โกเลมมัจจุราชไม่สามารถโจมตีทางวิญญาณได้  แต่เพราะพวกมันคืออาวุธ  พวกมันจึงไม่กลัวการโจมตีวิญญาณเช่นกัน  นอกจากนี้ตลอดทั้งร่างของพวกมันยังมีความแข็งมาก  โดยทั่วไปแล้วพวกมันจัดการได้ยาก”

ลินลี่ย์ เดเลียและบีบีมองหน้ากัน

 “งั้น นั่นก็คือโกเลมมัจจุราชสินะ”  บีบีถอนหายใจ  ลินลี่ย์และเดเลียหัวเราะทั้งคู่

ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจอสูรโลหะที่สู้กับบีบีก็คือโกเลมมัจจุราช

โกเลมมัจจุราชแท้จริงแล้วจัดการได้ยากมาก  กล่าวโดยทั่วไป  แม้แต่เทพชั้นสูงที่เผชิญกับโกเลมมัจจุราชจะพบว่าพวกเขาพบกับเรื่องปวดหัว  มีเพียงทางเดียวที่ใช้จัดการโกเลมมัจจุราชได้  นั่นคือฆ่าคนควบคุมมันซะ!  หลังจากเจ้านายมันถูกฆ่า  โกเลมมัจจุราชจะกลายเป็นสิ่งของไร้เจ้าของเป็นธรรมดา”

 “ถ้าไม่ใช่บีบี โกเลมมัจจุราชคงยากจะรับมือด้วยจริงๆ  มิน่าเล่าโกเลมมัจจุราชไม่ได้รับความเสียหายเลยแม้จะถูกโจมตีมากเท่าใดก็ตาม”  ลินลี่ย์ถอนหายใจกับตัวเอง  จากนั้นมองบีบี  “เพียงแต่เมื่อโกเลมมัจจุราชวิ่งเข้าหาบีบี ก็ไม่มีอะไรอื่นที่จะทำได้”

บีบีเป็นตัวประหลาดอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ในจักรวาลนี้มีหนูกินเทพอยู่สองตัวเท่านั้น

 “ตามข้อสังเกตของข้า  โกเลมมัจจุราชตัวนั้นควรจะเป็นระดับสูง”  เรจิน่าถอนหายใจ  “โกเลมมัจจุราชระดับสูงมีค่ามากกว่าสมบัติเทพชั้นสูงมากมายนัก  แม้แต่ประกายเทพชั้นสูงก็ยังด้อยกว่ามากมาย”

 “แพงแค่ไหนกัน?”  ตาของบีบีเป็นประกาย

เรจิน่ามองดูบีบี จากนั้นก็เป็นลินลี่ย์และเดเลีย  นางถอนหายใจอย่างไม่สบายใจ  “โกเลมมัจจุราชตัวเดียวซับซ้อนเกินกว่าสมบัติเทพรวมกัน  และราคาสูงจนน่าตระหนก  กล่าวอย่างทั่วไป พวกเจ้าต้องใช้ร้อยล้านศิลาดำถึงจะซื้อได้”

 “ร้อยล้าน?”

ลินลี่ย์  เดเลียและบีบีรู้สึกดีใจ

ดูเหมือนว่าสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาจะไม่ใช่ประกายเทพชั้นสูง  แต่เป็นโกเลมมัจจุราช

 “นั่นคือสาเหตุที่ข้าต้องการให้พวกเจ้าฆ่าคนทั้งสอง!  ถ้าเราสี่คนรวมกำลังกันเราจะทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน  นั่นคือโกเลมมัจจุราช!”  เรจิน่ายังคงรู้สึกไม่พอใจมาก  “เจ้าสองคนนั่นรู้ตัวแล้ว ข้าไม่สบายใจเลยจริงๆ”

กลุ่มของลินลี่ย์ได้แต่หัวเราะ

 “บึ้ม!” ทันใดนั้นเสียงแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ดังมาจากในอุโมงค์

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  “แผ่นดินไหวควรจะมาจากส่วนลึกของอุโมงค์  อาจจะมาจากชั้นที่ห้าก็ได้”

 “มาเถอะ เราไปดูกัน”  บีบีตื่นเต้น

เรจิน่าก็ตื่นเต้นเช่นกัน  “ไปดูกัน”  พวกเขาไม่ลังเลมุ่งหน้าตรงเข้าไปในอุโมงค์มืดมิด  อุโมงค์แคบมากอย่างเห็นได้ชัด  คนสองคนสามารถเดินเบียดคู่กันได้ มันแคบกว่าทางเดินตามปกติของปราสาท

กลุ่มลินลี่ย์ทั้งสี่คนผ่านไปเกินกว่าร้อยเมตร

 “ตรงนี้แหละ!”  กลุ่มลินลี่ย์ชะงัก

 “ปัง!” แผ่นดินไหวที่น่ากลัวมาจากผนังอุโมงค์ที่สูงขึ้นไป  และมีรอยแยกสองสามรอยบนผนังเช่นกัน  เห็นได้ชัดว่าผนังอุโมงค์ไม่มีวงเวทปกป้อง

บีบีคุกเข่าอยู่กับที่แอบมองผ่านรอยแตก

 “พี่ใหญ่!  รีบมา”  บีบีส่งสำนึกเทพของเขาและกลุ่มของลินลี่ย์คืบเข้ามาใกล้ทันที

มีอะไรอยู่ที่รอยแยกอีกฝั่งหนึ่งกันแน่

รอยตะเข็บเล็กๆ พอให้ลินลี่ย์ได้เห็นสถานการณ์ในฝั่งหนึ่งของผนังของทางเดินลับ

 “นั่นคือเจ้าโล้มแคลมป์ตันไม่ใช่หรือ?”  ลินลี่ย์ตกใจ

ในห้องมืดที่กว้างใหญ่ มีร่างสามร่างที่กำลังสู้กันด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า

 “บึ้ม!” แคลมป์ตันถูกเตะกระเด็นไปกระแทกผนัง จากนั้นร่วงกองกับพื้น

 “อึก!”  แคลมป์ตันจ้องมองนักรบชุดดำที่อยู่ห่างออกไป “นักรบชุดดำนี้รับมือไม่ง่ายเลยจริงๆ”

 “แคลมป์ตัน แก..เจ้าโง่ แค่ยืนอยู่ห่างๆ และใช้สนามพลังโน้มถ่วงของเจ้าถ่วงให้เขาช้าลง  จำเอาไว้ อย่าให้ส่งผลต่อข้า!” อสูรผู้ต่อสู้กับนักรบชุดดำตะโกนกราดเกรี้ยวผ่านสำนึกเทพ

แคลมป์ตันรู้ว่าเขาอ่อนแอ  “เข้าใจแล้ว”

หลังจากยอมรับแล้ว แคลมป์ตันยืนขึ้นบนพื้น ร่างในชุดดำที่กำลังรบกับอสูรสั่นเทิ้มทันที  ร่างชุดดำรู้สึกถึงพลังแปลกประหลาดกำลังส่งผลต่อเขา  เหมือนกับทำให้ร่างของเขาหนักขึ้นเป็นพันเท่าในทันที

 “นี่คือแรงดึงดูดโลก!”  นักรบชุดดำเข้าใจทันที

เคล็ดลึกลับสนามพลังโน้มถ่วงเป็นที่รู้จักกันดีในนามสนามพลังแรงดึงดูดโลก  เป็นหนึ่งในหกเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธาตุดิน

 “ปัง!”  ร่างของนักรบชุดดำสั่นทันที และกลายเป็นร่างลวงตาเลือนราง  บางครั้งกระบี่ของอสูรจะแทงผ่านร่างที่พร่าเลือน  แต่ไม่สามารถทำอันตรายนักรบชุดดำได้แม้แต่น้อย  ดาบศึกสีดำในมือของนักรบชุดดำสะบัดกระพือด้วยจังหวะไม่คงที่

อสูรเปลี่ยนสภาพเป็นแสงสายฟ้าจากนั้นกลับคืนรูปลักษณ์เดิมอีกครั้ง  การโจมตีของเขาทรงพลังน่ากลัว

 “ปัง!”  “ปัง!”

แรงปะทะของยอดฝีมือทั้งสองคนนี้สร้างแรงสั่นสะเทือนเหมือนกับแผ่นดินไหวขนาดใหญ่จากการโจมตีใส่กัน

อสูรและนักรบชุดดำทุ่มกำลังโรมรันอย่างเต็มที่

 “นักรบชุดดำนี้อดทนขนาดนี้ได้ยังไง?  การฆ่านักรบชุดดำไม่ใช่ภารกิจสี่ดาวแม้แต่น้อย  นี่น่าจะเป็นภารกิจห้าดาว”  แคลมป์ตันสบถเบาๆ  ขณะเดียวกัน เขาทุ่มพลังอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมแรงโน้มถ่วงให้มีผลต่อนักรบชุดดำ

นักรบชุดดำผู้นี้แข็งแกร่งมากมายอย่างแน่นอน

ความจริงฝ่ายของแคลมป์ตันสู้กับเขาสามต่อหนึ่ง!  อสูรสามคนกับนักรบชุดดำคนเดียว

อสูรสามคนก็คืออสูรสามคนที่คุมกลุ่มเข้าสอบของลินลี่ย์

เพียงแต่นักรบชุดดำนี้มีร่างแยกเทพระดับสูงสองร่าง หนึ่งในร่างแยกของอสูรของเขาล้มไปหนึ่งขณะที่อสูรฝ่ายแคลมป์ตันเช่นกัน เหลือแต่นักรบชุดดำอยู่ร่างเดียว  ขณะที่ฝ่ายอสูรมีเพียงแคลมป์ตันและโอปอล เทพชั้นสูงเท่านั้นที่มีกำลังสู้ต่อ

ความจริงก็คือพลังของแคลมป์ตันนั้นอ่อนแอมาก

 “ปัง!” ประกายดาบของโอปอลเหมือนสายฟ้าแทงเข้าไปในร่างเงาเลือนราง

 “อ๊า...!”  เสียงร้องโหยหวนทรมานดังขึ้น

 “ปัง!”

เงาดำแยกหลุดออกไปทันที ส่วนที่แยกออกมาคืนสภาพเป็นธาตุหยาบที่มองเห็นได้ เป็นขาข้างหนึ่ง และจากนั้นเงาก็เริ่มสั่นสะเทือนก่อนจะกลับคืนเป็นร่างสมบูรณ์  นักรบร่างดำตอนนี้กำลังโกรธจัด  เขาสบถด่ากับตัวเอง  “อสูร?  พวกเจ้าทุกคนได้แต่รุมกินโต๊ะอีกฝ่ายงั้นหรือ?”

โอปอลหัวเราะเย็นชาขณะที่เขาเปลี่ยนเป็นสายฟ้า และเข้าต่อสู้กับนักรบชุดดำอีกครั้ง

 “พี่ใหญ่, รีบมาเร็วๆ!!!”  นักรบชุดดำส่งเสียงคำรามทันที

หลังจากคำรามแล้ว หน้าของแคลมป์ตันและโอปอลที่อยู่ในระหว่างต่อสู้ถึงกับเปลี่ยนไป

 “ต้องจบการต่อสู้นี้ให้เร็ว!”  โอปอลไม่ต้องการทุ่มกำลังทั้งหมด  แต่เขาไม่มีโอกาส เขาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ร่างเริ่มบิดเบี้ยวขณะที่เปลี่ยนเป็นรังสีสายฟ้าและโจมตีใส่นักรบร่างดำอย่างไม่ปราณี

 “ตาย”  เสียงตวาดของโอปอลกึกก้องได้ยินไปทั้งห้อง

หน้าของนักรบชุดดำเปลี่ยนไปมาก แต่ขณะเดียวกันเขาควงดาบอย่างดุร้ายจนดาบเปลี่ยนเป็นเงาลวงตาขณะพุ่งเข้าหาแสงสายฟ้า

 “ปัง!”

ระลอกพลังงานที่น่ากลัวทำให้เกิดรอยแยกบนผนังลามขยายออก

ทั้งสองก้มตัวลงจากนั้นล้มลงกับพื้น  โอปอลตายไปแล้ว  ขณะที่นักรบชุดดำใช้พลังทางจิตจนหมด แต่ยังไม่ตาย

 “เจ้าต้องการฆ่าข้า แต่การป้องกันวิญญาณของเจ้าอ่อนแอกว่าข้ามากนัก”  บุรุษชุดดำหัวเราะเบาๆ

 “ควั่บ!”  ทันใดนั้นร่างมนุษย์คนหนึ่งปรากฏต่อหน้านักรบชุดดำ

หน้าของนักรบชุดดำเปลี่ยนไปทันที เขาเงยหน้ามองเห็นแคลมป์ตันทำสีหน้าโหดร้ายกำลังควงดาบยาว “ตาย!”  แคลมป์ตันไม่สนใจอะไรอื่น ใช้ดาบฟันใส่นักรบชุดดำ ดาบดำพุ่งแหวกอากาศ ดูเหมือนจะมาปรากฏต่อหน้านักรบชุดดำทันที

 “อ๊า...!!!”

เขาถูกพันธนาการด้วยสนามพลังโน้มถ่วงและได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก บุรุษชุดดำคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว ไม่สนใจอะไรอย่างอื่น เขาควงดาบอีกครั้งและใช้พลังโจมตีวิญญาณอีกครั้ง

 “แคล้ง!”

เสียงดาบปะทะกัน และพลังโจมตีวิญญาณปะทะกัน!

ว่ากันในแง่ความลึกซึ้งของพลังโจมตีวิญญาณ นักรบชุดดำน่ากลัวยิ่งกว่าแคลมป์ตันแน่นอน  แต่พลังจิตของเขาในตอนนี้ถูกใช้ออกไปเกือบหมด  อย่างไรก็ตามแคลมป์ตันไม่ได้รับผลอะไรมากนัก  การปะทะตรงๆ ก็เหมือนกับพวกเขาสู้ด้วยพื้นฐานที่เสมอกัน

 “ปัง!”  นักรบชุดยืมแรงปะทะและบินถอยหลัง

อย่างไรก็ตาม...

ทันทีที่แคลมป์ตันใช้ดาบยาวฟันออกไป  แค่เพียงพลิกข้อมือ เขาก็ซัดมีดออกจากมือเขาทันที

 “ซวบ!”  มีดสั้นแทงลึกเข้าไปในร่างของนักรบชุดดำ

นักรบชุดดำร่วงลงจากอากาศ ตกลงที่มุมผนังด้านหนึ่ง  ตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ไม่พอใจอย่างแน่นอน!

 “เจ้าไม่ยินดียอมรับเรื่องอย่างนี้ใช่ไหม?”  แคลมป์ตันแค่นเสียง

แคลมป์ตันรู้ว่าเขาอ่อนแอ ซึ่งเป็นเหตุผลให้เขาใช้เงินซึ้อยาพิษวิญญาณแพงๆ และอาบพิษไว้ที่มีดของเขา  มีดบินนี้คืออาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแคลมป์ตันและบรรจุไว้ด้วย ‘พลัง’ ซึ่งเป็นเคล็ดความรู้ลึกลับของธาตุดิน

นักรบชุดดำได้รับบาดเจ็บหนักอยู่แล้วเมื่อถูกโจมตี เขาจึงตายทันที

 “โอปอล, เจ้ามักจะอวดอ้างฝีมืออยู่ต่อหน้าข้าเสมอ!  เจ้ามักจะออกคำสั่งและดูถูกข้าอยู่เสมอ!”  หน้าของแคลมป์ตันดุร้าย และจ้องมองศพของอสูรสองศพข้างหน้าอย่างเย็นชา  ตอนนี้เขาดูป่าเถื่อนมาก  “แต่วันนี้, ข้า, แคลมป์ตันยังรอดชีวิตอยู่ได้ใช่ไหมเล่า? ฮ่าฮ่า... ข้าจะรับแหวนจันทราดำนี้กลับไปด้วยเช่นกัน และข้าจะกลายเป็นอสูรสี่ดาวทันที”

แค่เพียงโบกมือแคลมป์ตันเก็บศพอสูรสองศพ และจากนั้นมองไปที่ศพของนักรบชุดดำ

แต่...

พื้นตรงนั้นว่างเปล่า

ศพหายไป!

 “เป็น...เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”  แคลมป์ตันจ้องดวงตาแทบถลนออกจากเบ้า

อสูรสองคนตายแล้ว  ขณะที่เขา แคลมป์ตันเสี่ยงชีวิตก่อนจะฆ่านักรบชุดดำได้ในที่สุด  แต่ตอนนี้ศพของนักรบชุดดำหายไป?

 “รีบไป!”

ลินลี่ย์และอีกสามคนหนีไปด้วยความเร็วสูงตามทางลับ ด้านหลังชั้นที่สี่

 “ฮะฮะ เจ้าแคลมป์ตันกำลังรู้สึกทึ่งเรื่องนั้น ฮะฮะ” บีบีสะใจเป็นอย่างมาก

ศพของนักรบชุดดำข้างผนังห่างจากรอยแยกในผนังราวๆ เมตรเดียว กลุ่มของลินลี่ย์เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้รอยแยกผนัง จากนั้นเก็บศพเข้าไปในแหวนมิติทันที

กล่าวโดยทั่วไป อะไรก็ตามที่อยู่ในระยะใกล้จะถูกเก็บเข้าไปในแหวนมิติ

สายตาของแคลมป์ตันกวาดมองไปเห็นรอยแยกในผนังที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้ทันที

 “อ๊า.... ข้างใน”  แคลมป์ตันเข้าใจทันที

 “บัดซบ!”  แคลมป์ตันตวาดลั่น  เขาพุ่งตรงเข้าไปตามผนัง และใช้พลังโจมตีเต็มที่ของเคล็ดความรู้ลึกลับพลัง   รอยแยกที่มีอยู่บนผนังอยู่แล้วระเบิด ‘บึ้ม’แตกกระจายเป็นช่อง  ด้านหลังช่องเป็นทางอุโมงค์ลับ

 “แหวนจันทราของข้า!  แหวนจันทราของข้า!”  หัวใจของแคลมป์ตันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ด้วยแหวนจันทรา เขาจึงจะได้รับการยอมรับว่าทำภารกิจสำเร็จ ซึ่งก็หมายความว่าไม่เพียงแต่ได้รับรางวัลตอบแทนมากมาย แต่เขาจะกลายเป็นอสูรสี่ดาวด้วย

 “พวกมันหนีไปไหน?”  แคลมป์ตันยืนอยู่ในกลางอุโมงค์ จ้องเข้าไปในปลายของอุโมงค์ลับทั้งสองด้าน  ไม่สามารถตัดสินใจได้ชั่วขณะ  แต่ขณะนั้นเอง..

 “ควั่บ!”  “ควั่บ!”

ปรากฏร่างสองร่างขึ้นในห้องทันที เป็นบุรุษชุดดำสองคน

 “เจ้าฆ่าน้องห้าหรือ?”  นักรบชุดดำทั้งสองจ้องมองแคลมป์ตัน

แคลมป์ตันหันหน้าไปมองและรู้สึกหวาดผวาทันที นักรบคนเดียวก็รับมือได้ยากเย็นแสนเข็ญแล้ว ตอนนี้พวกเขามาถึงสองคนเชียวหรือ?”

 “หนี!”  แคลมป์ตันไม่สนใจอะไรอื่นต่อไป เลือกที่จะเผ่นขึ้นไปตรงๆ และตำแหน่งนี้เป็นตำแหน่งเดียวกับที่กลุ่มของลินลี่ย์หนีขึ้นไปข้างหน้า.