Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 25 ไม่มีที่ให้หนี

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 25 ไม่มีที่ให้หนี

นักรบชุดดำแห่งปราสาททะเลสาบจันทราเป็นเทพชั้นสูงฝีมือดีกันทุกคนถูกคัดเลือกมาเป็นอย่างดี

อสูรสามคนในทีมของแคลมป์ตันเผชิญหน้ากับนักรบชุดดำคนเดียว ได้ชัยชนะอย่างหวุดหวิด  แต่แน่นอนเหตุผลหลักก็คือแคลมป์ตันเองอ่อนแอมาก  ขณะที่อสูรอีกสองคนเป็นเทพชั้นสูงระดับทั่วไป

 “ข้าเพิ่งฆ่าไปคนเดียว และตอนนี้ปรากฏมาเพิ่มอีกสองคนหรือ?  ถ้าพวกเขาไล่ทันข้า ข้าตายแน่นอน!”  แคลมป์ตันหวาดกลัวจนสูญเสียความรู้สึก  และเขาหนีออกจากทางเดินอย่างบ้าคลั่ง

 “เกิดอะไรขึ้น?” แคลมป์ตันหน้าเปลี่ยน

อุโมงค์ข้างหน้าถูกปิดไว้

 “เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? อุโมงค์นี้ถูกปิดไว้ได้ยังไง?  มันควรจะเป็นทางออก!” แคลมป์ตันจะคาดคิดได้ยังไงว่าเมื่อกลุ่มของลินลี่ย์สี่คนหนี เพื่อป้องกันไม่ให้เขาไล่ทันและโจมตี พวกเขาเลื่อนผนังมาปิดเอาไว้?

แคลมป์ตันตอนนี้กำลังหนีด้วยความเร็วสูง!

เขาจะมีเวลาตรวจสอบได้ยังไงว่าผนังนี้มีกลไกลับหรือไม่?  เขาไม่มีเวลา!  มีนักรบชุดดำสองคนไล่ล่าตามมาข้างหลังอย่างเร่งร้อน

เขามีทางเลือกเดียว – ทลายผ่านผนัง!

แคลมป์ตันหนีอย่างบ้าคลั่งไม่สนใจอะไรอื่นและระดมหมัดใส่ผนังที่ปลายอุโมงค์อย่างดุร้าย หมัดเดียวซึ่งไม่มีการยั้งพลังไว้

 “บึ้ม!”  ผนังแตกออกทันทีและแคลมป์ตันวิ่งออกมาจากรอยแยกของผนังเข้ามาในห้อง  อย่างไรก็ตาม ความเร็วของแคลมป์ตันสะดุดช้าลงเล็กน้อยขณะที่นักรบชุดดำสองคนที่ไล่ตามมาด้านหลังทรงพลังมากกว่าเขาตั้งแต่แรก ตามมาทันเขาในทันที!

 “เจ้าคิดจะหนีหรือ!” เสียงตะโกนกราดเกรี้ยว เงาร่างดำร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากรอยแยกของผนัง  จากนั้นใช้พลังดาบฟันฝ่าอากาศ พลังดาบที่เหมือนจะแยกฟ้าแยกดินออกจากกัน  ภายใต้พลังฟันรุนแรงนี้ มิติถึงกับบิดเบี้ยวและเริ่มสั่นเป็นระลอกขยายออกไปในแต่ละด้านเหมือนน้ำ

แคลมป์ตันสีหน้าเปลี่ยนไปมาก

 “ไม่...!” หน้าของแคลมป์ตันดุร้าย และเขาตะโกนลั่นพยายามดิ้นรนสู้กับความตาย

 “แคล้ง!”

แคลมป์ตันใช้ดาบศึกตัวเองป้องกันด้านบนศีรษะ ต้านรับดาบของฝ่ายตรงข้ามที่ฟันลงมาอย่างรุนแรงไว้ได้  ดาบของฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถกดลงมาได้อีก

อย่างไรก็ตาม....

ดาบของนักรบชุดดำนั้นแฝงไปด้วยพลังคลื่นสั่นสะเทือนซึ่งแล่นผ่านไปตามดาบศึกแล่นจนไปถึงหัวของแคลมป์ตัน  ด้วยพลังกึกก้อง ศีรษะของแคลมป์ตันเริ่มสั่นสะเทือนนับครั้งไม่ถ้วนและกลายเป็นผุยผง!

 “ไม่...!”  เสียงร้องที่รุนแรงของแคลมป์ตันยังคงดังสะเทือนอยู่ในห้อง

จากศีรษะถึงเอว ตลอดทั้งตัวของเขาสั่นสะเทือนและกระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อย

เงาดำปรากฏชัดเจนขึ้น เป็นบุรุษผมสั้นขาวที่สงบกำลังกวัดแกว่งดาบ ด้านหลังของเขานักรบชุดดำอีกคนหนึ่งพูดเบาๆ “พี่ใหญ่ ตอนนั้นเราพบร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของพี่ห้าแล้ว  แต่คนหัวล้านยังมีชีวิตอยู่  พี่ห้าคงจะตายไปแล้ว”

นักรบชุดดำสองคนรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ

บุรุษผู้ใจเย็นนั้นตะโกน  “พี่น้องเราส่วนใหญ่ประสบภัยพิบัติไปแล้ว สู้กันตัวต่อตัวอสูรพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา  แต่พวกเขามีมากกว่าพวกเรา!”

ความจริงอสูรมากกว่ายี่สิบคนมาร่วมปฏิบัติการณ์ในครั้งนี้  ขณะที่นักรบชุดดำมีเพียงสิบคน

พวกอสูรที่ด้อยกว่าสองหรือสามคนสามารถเอาชนะนักรบชุดดำคนเดียวได้  ขณะที่อสูรที่ทรงพลังก็ปรากฏด้วยเช่นกัน อย่าว่าแต่มีอสูรห้าดาวถึงสามคนเลย มีอสูรสี่ดาวค่อนข้างมากเช่นกัน ใครจะเทียบกำลังกับนักรบชุดดำได้

ทันใดนั้น เสียงสู้รบที่รุนแรงดังมาจากชั้นที่สี่

 “ขึ้นไปกันเถอะ” นักรบชุดดำทั้งสองไม่ลังเลแม้แต่น้อยมุ่งหน้าไปบริเวณนั้นทันที

บนชั้นที่สี่ปราสาททะเลสาบจันทรา ภายในห้องโถงใหญ่มีความกว้างใหญ่ร้อยเมตร มีโต๊ะยาวเรียงรายอยู่หลายตัว โต๊ะเหล่านี้สามารถจัดตั้งที่นั่งได้เป็นร้อย ส่วนใหญ่แล้วเป็นสถานที่ให้นักรบชุดทองได้รวมตัวเฉลิมฉลองและดื่มกิน

ภายในด้านข้างห้องถัดจากห้องโถงใหญ่

ลินลี่ย์ เดเลีย บีบีและเรจิน่ารวมกันอยู่ที่นี่

เมื่อได้ยินเสียงร้องโหยหวน บีบีเลิกคิ้ว เขากล่าวอย่างตื่นเต้น  “พี่ใหญ่!  ดูเหมือนจะเป็นเสียงเจ้าหัวล้านเหม็นเขียว”

ลินลี่ย์ก็คิดเหมือนกันและมีรอยยิ้มบนใบหน้า  “ใช่แล้ว ตำแหน่งเสียงน่าจะมาจากอุโมงค์ลับ  แคลมป์ตันคงจะเห็นว่าศพบนพื้นหายไปและต้องการไล่ตามเรา  แต่จากนั้นคงจะเผชิญยอดฝีมืออื่นในอุโมงค์”  ลินลี่ย์รู้ว่าถ้าแคลมป์ตันไม่ตาย  ในอนาคตเขาคงจะสร้างความลำบากให้กับกลุ่มลินลี่ย์แน่

ลินลี่ย์เตรียมตัวสู้ศึกใหญ่กับแคลมป์ตันไว้แล้ว

แต่ตอนนี้ดูเหมือนมีบางคนช่วยเขาจัดการเรื่องที่เกิดขึ้น

เดเลียหัวเราะขณะที่นางมองดูเรจิน่าและถาม  “เรจิน่า!  เจ้าได้แหวนจันทรามาหรือยัง?”

 “ยังเลย  ถ้าข้าได้มาแล้ว ข้าคงออกจากปราสาทไปนานแล้ว  ทำไมข้ายังจะต้องเอาตัวเองมาเสี่ยงอีกเล่า?  แต่ดูเหมือนนักรบชุดทองจะถูกฆ่าไปหมดแล้ว  เราไม่พบอะไรเลย”  เรจิน่าส่ายศีรษะอย่างจนใจขณะที่นางพูด

ลินลี่ย์เข้าใจเรื่องนี้เช่นกัน

 “แม้ว่าตอนแรก พวกเขาจะฆ่าพวกเข้าสอบอสูรได้บ้าง  แต่ในที่สุดจำนวนคนของเราก็ยังมากกว่าพวกนักรบชุดทองอยู่ดี”  เรจิน่าถอนหายใจ  “ที่สำคัญยิ่งกว่า มีอสูรจำนวนหนึ่งฆ่านักรบชุดทองไปด้วยเช่นกัน!”

ลินลี่ย์เห็นด้วยกับเรื่องนี้

แม้ว่าอสูรอยู่ในช่วงไล่ตามนักรบชุดดำ แต่เมื่อพวกเขาพบนักรบชุดทอง พวกเขาคงไม่ปล่อยให้พวกนั้นหนีไปได้เช่นกัน

 “บึ้ม!”  เสียงแผ่นดินสะเทือนดังอีกครั้งทำให้แม้แต่ห้องของลินลี่ย์สั่นสะเทือน

 “ตรงนั้น”  ลินลี่ย์ตกใจ

มีการต่อสู้อยู่ทั่วปราสาททะเลสาบจันทรา  ดังนั้นลินลี่ย์จึงไม่ให้ความสนใจการสู้รบที่อยู่ห่างออกไป  อย่างไรก็ตาม การสู้รบนี้เกิดขึ้นในห้องใหญ่ใกล้ๆ  กลุ่มของลินลี่ย์อดแอบดูจากรอยแยกในห้องอย่างช่วยไม่ได้

 “นักรบชุดดำสามคนและอสูรสิบเอ็ดคน?” กลุ่มของลินลี่ย์ตกใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็น

นักรบชุดดำสามคนหนีมายังที่นี้  ขณะที่พวกอสูรไล่ตามพวกเขา

 “นักรบชุดดำจำนวนน้อยกว่ามากมาย  พวกเขาจะแพ้ในที่สุด”  บีบีตัดสิน  แม้ว่ากลุ่มของลินลี่ย์จะคุยกันเอง  แต่เพราะพวกเขาในสนามพลังเทพ  พวกเขาจึงกันเสียงไม่ให้เข้าไปในพื้นที่ห้องโถงใหญ่ได้

ลินลี่ย์ถอนหายใจประหลาดใจ  “นักรบชุดดำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ไว้ผมขาว ทรงพลังมาก เขา...ฝึกมาในกฎธรรมชาติธาตุลม?”

ลินลี่ย์เพ่งความสนใจไปที่นักรบชุดดำทันที

ตอนนี้เมื่อนักรบชุดดำสองคนที่ฆ่าแคลมป์ตันได้  พวกเขาได้ยินเสียงการต่อสู้และรีบมาสมทบทันที  พวกเขาพบว่านักรบชุดดำคนหนึ่งถูกอสูรสามคนล้อมไว้  นักรบชุดดำสองคนย่อมต้องรีบเข้าไปช่วยเป็นธรรมดา  แต่..ในไม่ช้าอสูรอื่นๆ  ก็เข้ามาสมทบด้วยเช่นกัน

มีพวกอสูรมากเกินไป!

ในที่สุดจึงกลายเป็นการต่อสู้สามต่อสิบเอ็ด!

ในห้องโถงใหญ่ที่กว้างขวาง อสูรสิบเอ็ดคนต่อสู้กับนักรบชุดดำสามคน

 “วิ้วววว....” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นทันทีเหมือนกับค้อนสั่นสะท้านวิญญาณและความรู้สึกทุกคน

เป็นหัวหน้าของนักรบชุดดำ บุรุษผมสั้นสีเงิน

เขาควงดาบศึกและปลดปล่อยเคล็ดความรู้ลึกลับของธาตุลม  นักรบชุดดำทั้งสิบมีระดับความแข็งแกร่ง  ในฐานะเป็นอันดับหนึ่งของสิบนักรบชุดดำ พลังของเขาเทียบได้กับพ่อบ้านผู้นั้น

การร่ายรำดาบของเขาก่อให้เกิดเสียงกระหึ่ม

 “เสียงอะไร? ประหลาดนัก?”  เมื่อพวกอสูรได้ยิน พวกเขาอดหงุดหงิดฟุ้งซ่านมิได้  พวกเขาไม่ต้องการฟัง ดังนั้นจึงป้องกันเสียงประหลาดเอาไว้ แต่เสียงประหลาดก็ยังดังขึ้นในสมองของพวกเขา ทำให้พวกเขาหงุดหงิดและฟุ้งซ่านอีกครั้ง

 “ตาย!”

ดาบดำถูกร่ายรำอีกครั้ง  บุรุษผมหงอกจ้องมองขณะฟันดาบดำของเขาใส่อสูรคนหนึ่ง

แรงฟันถูกต้านรับไว้ได้

 “ครืนนน...”  แรงสั่นสะเทือนเข้าไปในศีรษะของอสูรคนนั้นซึ่งทำให้เขาสลายเป็นผุยผงทันที ขณะที่ประกายศักดิ์สิทธิ์ร่วงอยู่กับพื้น

 “ทุกคน!  ระวังตัวไว้  เขาสำเร็จการหลอมรวมเคล็ดความรู้ดนตรีและเคล็ดความรู้ลึกลับคลื่นเสียงได้แล้ว”  บรรดาอสูรเหล่านั้น มีบางคนที่มีประสบการณ์และสามารถตัดสินใจได้ทันที  เพียงแต่เมื่อเคล็ดความรู้ลึกลับดนตรีและเคล็ดความรู้ลึกลับคลื่นเสียงหลอมรวมกันเป็นสัจธรรมแห่งเสียง จะมีพลังโจมตีขนาดนั้น

ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวไม่เพียงแต่เขายังส่งผลต่อวิญญาณของคู่ต่อสู้เท่านั้น  แต่เขาสามารถหลอมรวมโจมตีได้ทั้งวิญญาณและธาตุหยาบ!

กฎธรรมชาติธาตุลมมีเคล็ดความรู้ลึกลับเก้าแขนง  และเคล็ดความรู้ลึกลับสองแขนงเมื่อผสานกันจะมีพลังแข็งแกร่งเป็นพิเศษ  เพียงแต่การหลอมรวมคล็ดความรู้ลึกลับดนตรีและเคล็ดความรู้ลึกลับคลื่นเสียงจะมีชื่อเสียงมากที่สุด พลังของมันก็น่ากลัวมากอีกด้วย!

 “นั่น...?”

ลินลี่ย์ยังคงวิเคราะห์เคล็ดความรู้ลึกลับดนตรีและเคล็ดความรู้ลึกลับคลื่นเสียง  ดูเหมือนจะตระหนักอะไรบางอย่างได้จากพลังโจมตีของหัวหน้านักรบชุดดำ

 “คลื่นเสียงบริสุทธิ์สามารถมาถึงระดับนั้นได้หรือ?”  ลินลี่ย์ประหลาดใจอย่างหนัก  “และเสียงนั่น ทำไมเสียงนั้นจึงส่งผลสั่นสะท้านวิญญาณเหมือนคลื่นความถี่ต่ำ?”  ลินลี่ย์จ้องมองอย่างสงสัย เขาไม่เข้าใจแม้แต่น้อย

ปัจจุบันนี้ ลินลี่ย์เพียงแต่เข้าถึงระดับความเข้าใจพื้นฐานของเคล็ดความรู้ลึกลับดนตรีและเคล็ดความรู้ลึกลับคลื่นเสียง เขายังไม่เข้าถึงเคล็ดความรู้อย่างอื่น และยังหลอมรวมได้สำเร็จไม่มาก

 “ดูเหมือนว่าหัวหน้าของนักรบชุดดำจะเชี่ยวชาญสัจธรรมแห่งเสียงแล้ว”  ลินลี่ย์วิเคราะห์  “แม้แต่เทพชั้นสูงยังถูกสั่นสะเทือนจนกระจายเป็นชิ้น  คลื่นเสียงทรงพลังขนาดนั้นได้ยังไง?”  หัวใจของลินลี่ย์เต็มไปด้วยความสงสัย  ข้อสันนิษฐานทุกอย่างเกี่ยวกับเคล็ดความรู้สึกลับดนตรีและคลื่นเสียงเริ่มปรากฏในใจของเขา  จากนั้นถูกประยุกต์โจมตีโดยนักรบชุดดำ  ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจะเข้าใจอะไรบางอย่าง  “หือ, เดี๋ยวก่อน, นั่นไม่ถูก นั่นไม่ใช่วิธีที่เคล็ดความรู้ลึกลับคลื่นเสียงทำงาน  ดังนั้นไม่เพียงแต่มันสามารถสั่นสะเทือนภายในได้  แต่ยังสามารถโจมตีธาตุหยาบได้...”

การโจมตีของนักรบชุดดำนี้ทำให้ลินลี่ย์เข้าใจอะไรบางอย่างทันที  เพียงแต่บางอย่างนี้เป็นก้าวแรกในเส้นทางหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับตนตรีและเคล็ดความรู้ลึกลับคลื่นเสียง

เดเลีย บีบีและเรจิน่าพากันอึดอัดใจกันหมด  ความจริงลินลี่ย์นั่งลงเข้าสมาธิเฉย

 “เขา..... กำลังทำอะไร?” เรจิน่าค่อนข้างตกใจ

บีบีมีสีหน้าประหลาดใจ เขากระซิบเสียงเบา  “พี่ใหญ่....พี่ใหญ่บางทีได้รับการรู้แจ้งอยู่”

 “รู้แจ้งกะทันหันน่ะหรือ?”  เดเลียค่อนข้างตกใจเช่นกัน

แม้ว่านักรบชุดดำจะทรงพลังมาก  แต่อสูรสิบเอ็ดคนก็มียอดฝีมือระดับสูงอยู่หลายคน  เมื่อผ่านการต่อสู้ดุเดือดป่าเถื่อน นักรบชุดดำสองในสามตายไป  เหลือแต่เพียงหัวหน้านักรบชุดดำและอสูรเจ็ดคน

อสูรเจ็ดคนรายล้อมเขาไว้

 “ตายหมดแล้ว.. น้องรอง.. น้องสาม.. พวกเขาตายหมดแล้ว,  ตายหมดแล้ว!”  หัวหน้านักรบชุดดำกำลังจะเป็นบ้า

 “อ๊า....!”  หัวหน้านักรบชุดดำ เงยหน้าและเริ่มกู่ร้องลั่น

ระลอกพลังจิตที่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่ากระจายออกจากร่างของหัวหน้านักรบชุดดำทันที  เสียงคำรามนี้บรรจุไปด้วยพลังโจมตีของสัจธรรมแห่งเสียงทั้งหมด

ด้วยเสียงคำรามนี้ อสูรเจ็ดคน สองคนตะลึงอยู่กับที่และศีรษะของเขาหมุน  ครู่ต่อมาพวกเขาอยู่ในอาการงุนงง

 “ควั่บ!  “ควั่บ!”......

ขณะเดียวกันธนูสามดอกยิงออกมาจากมือของหัวหน้านักรบชุดดำทะลวงใส่อสูรที่กำลังมึนงงคนหนึ่ง

 “ซวบ!”

อสูรผู้นั้นไม่ทันได้ตั้งตัวแม้แต่น้อย ธนูสามดอกแทงเข้าร่างของเขา

 “ปัง!”  อสูรอีกคนหนึ่งล้มลง

 “น่าเสียดาย ข้ามีธนูเพียงสามดอก  มิฉะนั้นข้าคงสามารถฆ่าอสูรอื่นได้”  หัวหน้านักรบชุดดำรำพึงในใจ  แม้เมื่อเทพชั้นสูงคนหนึ่งอยู่ในสภาพมึนงง  พิษวิญญาณของธนูสังหารเทพก็ยังไม่พอจะฆ่าหนึ่งในพวกเขา

ดังนั้นเขาใช้ธนูสามดอกยิงใส่คนผู้เดียว

อสูรที่ยังมึนงงคนอื่นๆ หลีกเลี่ยงหายนะได้

 “ฆ่า!!”  อสูรที่ทรงพลังมากกว่าห้าคนซึ่งไม่ได้รับผลจากเสียงคำรามมากนักโจมตีตอบโต้หัวหน้านักรบชุดดำ

 “บึ้ม!”  ร่างของหัวหน้านักรบชุดดำระเบิด

ห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยซากศพ  มาถึงตอนนี้อสูรที่เหลือหกคนระบายลมหายใจยาว”

 “เขาฝึกมาทางกฎธรรมชาติธาตุลม  เขาไวมาก  ไม่สามารถคาดได้จากพลังผันผวนในอากาศ  และเคล็ดความรู้ลึกลับทั้งสองที่เขาหลอมรวมได้คือคลื่นเสียงและดนตรี”  หนึ่งในอสูรผู้หนึ่งส่ายศีรษะถอนหายใจ  “เราโชคไม่ดีจริงๆ ที่มาพบกับสหายผู้นี้  ข้าไม่รู้ว่าสิบอสูรของพวกเราจะเหลือรอดภารกิจนี้อยู่กี่คน”

ลินลี่ย์ยังคงอยู่ในสภาวะสมาธิและรู้แจ้ง ไม่รู้ว่าหัวหน้านักรบชุดดำตายไปแล้ว  ลินลี่ย์ดื่มด่ำล่องลอยอยู่ในกฎธรรมชาติที่น่าทึ่ง เขามีหัวใจเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติและโลก

เพียงแต่...

 “พี่ใหญ่ ตื่น..เร็วเข้า!”  บีบีส่งข้อความทางใจปลุกลินลี่ย์ให้ตื่น

 “บีบี, มีอะไร?”  ลินลี่ย์มองดูบีบีอย่างประหลาดใจ

 “การสู้รบที่ตื่นเต้นที่สุดและการสู้รบที่อันตรายที่สุดอาจมีได้  และเราอาจได้รับผลกระทบจากคลื่นแรงระเบิดทุกเมื่อ” บีบีพูดเบาๆ

ไม่ใช่แค่บีบีเท่านั้น เดเลียและเรจิน่าที่อยู่ใกล้ๆ ก็จ้องมองออกไปด้านนอกอย่างประหลาดใจ  ลินลี่ย์มองผ่านรอยแยกออกไปด้านนอกประตูด้วยเช่นกัน  และเห็นว่าข้างนอก มังกรดำตัวคลุมไปด้วยหนามกำลังขดตัวอยู่ในห้องใหญ่

โลซูสและอสูรห้าดาวอีกคนยืนนิ่งอยู่กับที่ในอากาศ  สายตาของเขามองอยู่ที่มังกรดำ

อสูรอีกหกคนยืนอยู่ตามมุมห้อง

 “เจ้าไม่สามารถหนีได้”  โลซูสคำราม

 “ว่าไป, เจ้าได้รับรางวัลสำหรับภารกิจนี้เท่าไหร่?  ข้าจะให้เจ้าเป็นสิบเท่า!  ตราบใดที่เจ้าทั้งสองยินดีไปทันที”  มังกรดำคำรามเสียงต่ำ

 “ข้าไม่คาดเลยว่าเจ้านายของปราสาทนี้จะเป็นอสูรวิเศษ”  โลซูสหัวเราะเยือกเย็น  “อย่างไรก็ตาม..เจ้าจะให้รางวัลเราถึงสิบเท่าเชียวหรือ?  ฮึ่ม.. เมื่อเราฆ่าเจ้าได้  สมบัติทั้งหมดของเจ้า แหวนเก็บของทั้งหมดจะตกเป็นของเรา  และนอกจากนี้...”  หน้าของโลซูสดูเหมือนจะเต็มไปด้วยชั้นน้ำแข็งทันที  “เจ้าฆ่าน้องสาวคนรองของข้า”