เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 706 สัญลักษณ์ทั้งสี่ พลังมังกรฟ้า

ตอนที่  706  สัญลักษณ์ทั้งสี่ พลังมังกรฟ้า

เย่ว์ปิงมักจะติดตามเย่ว์หยางพี่ชายนางเสมอและร่วมต่อสู้ในศึกที่ดุเดือดรุนแรงมาแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะนางสู้กับสุดยอดนักสู้อีกายอดฝีมือเมื่อหมื่นปีที่แล้ว  แม้ว่านางจะล้มเหลว แต่ก็ทำให้นางมีความเข้าใจในระดับสูงมากขึ้น  หลังจากนั้นนางผ่านการทดสอบประตูเป็นตาย  ความก้าวหน้าของนางกล่าวได้ว่ารวดเร็วมาก  อย่าว่าแต่ไฮยีน่าเพลิงและวัวปีศาจปราณดินระดับหกและเจ็ดเลย  ต่อให้อสูรรบที่แข็งแกร่งกว่า ก็ยังต้องตายอย่างทรมานจากทักษะแฝงเร้นพิษยางน่อง และด้วยพลังของนางไม้แสงเขียวและพญาไม้ไตตัน

 

 “จ่าฝูงของไฮยีน่าเพลิงไม่ได้ถูกฆ่าทันที   ต้นไม้ที่ถูกแทนตำแหน่งควรจะอยู่ในท่ามกลางฝูงวัวปีศาจ การฆ่าฝูงวัวปีศาจป้องกันข้างหน้าพวกมันไว้จะเป็นข้อบกพร่อง  นี่คือเหตุผลถูกหลอกล่อเล็กน้อย แต่ต้องมาเสียหายมากมาย

เย่ว์หยางทำการวิจารณ์

เย่ว์ปิงฟังคำวิจารณ์ทีละข้อๆ และพยักหน้าจริงจัง  “ใช่แล้ว”

 “ปิงเอ๋อทำได้ไม่เลว แต่ข้าอยากดูสนามพลังของแม่เสือสาวและอู๋เสีย  รีบๆ ไปฆ่าเจ้าสิงโตโง่ที่ซ่อนตัวอยู่บนหน้าผาเล่นซ่อนแอบกับเรา!”  นางเซียนหงส์ฟ้ากล่าว

เจ้าเมืองโล่วฮัวตอบอย่างมีความสุข  “ข้าคิดว่ามันฉลาดมากนะ  เขารู้วิธีใช้กลยุทธ ทำไมเราไม่จับมันและดูว่าใครเหมาะจะทำสัญญากับมัน!”

เป็นอย่างที่เจ้าเมืองโล่วฮัวพูด  ราชสีห์ทองเพลิงมีความฉลาดแน่นอน

เนื่องจากเป็นอสูรเวทที่ไม่มีเจ้าของ เพราะมันสามารถทำเรื่องทั้งหมดนี้ได้ เย่ว์หยางที่ตั้งใจจะฆ่ามันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ถ้าเย่ว์หยางรู้ว่าราชสีห์ทองเพลิงตัวนี้เป็นแค่ราชสีห์พเนจร มันท่องเที่ยวไปทั่วแดนสวรรค์นับสิบๆ แว่นแคว้นก่อนมีกำลังพอจะสู้กับราชสีห์จ้าวหุบเขาเอาชนะราชสีห์ชราที่แข็งแกร่งโดยไม่มีสายเลือดราชาเลย และยึดครองตัวเมียทั้งแก่ทั้งสาวและฮาเร็มราชสีห์แก่ได้สำเร็จ  ใช้วิธีปราบปรามไฮยีน่าเพลิงให้กลายเป็นบริวารของมันและควบคุมหุบเขาราชสีห์ขึ้นสู่ความเป็นใหญ่  เย่ว์หยางจะต้องประหลาดใจและทึ่งเป็นแน่

ความจริงราชสีห์ทองเพลิงฉลาดกว่าอสูรเวทธรรมดามาก

ความแข็งแกร่งไม่ได้เป็นตัวแทนของความฉลาด  แม้แต่อสูรเวทปราณฟ้าก็ไม่รู้กลยุทธมากมาย  ไม่ต้องพูดถึงการฝึกไฮยีนาไฟให้กลายเป็นบริวารของมันได้

เมื่อเผชิญหน้ากับกลุ่มมนุษย์ที่ดูเหมือนจะทรงพลังมาก  ราชสีห์ทองเพลิงตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ  ไฮยีน่าเพลิงถูกกำจัดอย่างรวดเร็ว  มันถอยกลับไปที่หน้าผาและตะโกนบอกนางสิงโตด้านหลังมัน และเตรียมตัวนำพวกมันจากไปช่วงเวลาหนึ่ง

ก่อนหน้านี้เจ้าแคว้นมรกตใช้คนมาจับมัน  แต่มันสามารถหลบหนีศัตรูได้หวุดหวิด ไม่ยินดีจะเผชิญหน้าโดยตรง

ไม่อย่างนั้นมันคงจะกลายเป็นถ้วยเกียรติยศของเจ้าแคว้นมรกตไปแล้ว

 “โฮกกก  โฮกกกก โฮกกกก...”

ราชสีห์ตัวเก่าที่พ่ายแพ้และถูกราชสีห์ทองเพลิงขับไล่ปรากฏตัวทันทีและคำรามใส่ศัตรูผู้ยึดบัลลังก์ของมัน  มันพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บมาแล้วและเตรียมตัวพร้อมกับการท้าทายอีกครั้งและชิงเอาทุกสิ่งที่เป็นของมันคืน  ราชสีห์เจ้าของตำแหน่งเดิมไม่ยอมให้ราชสีห์ทองเพลิงพรากศักดิ์ศรีของมันไป  มันคำรามเตือนศัตรูของมัน ประกาศสงครามและขู่เพื่อป้องกันไม่ให้ออกจากหุบเขาราชสีห์

ปกติราชสีห์ทองเพลิงจะไม่กลัวการพ่ายแพ้ศัตรูผู้นี้  มันพเนจรไปมาหลายที่และมีประสบการณ์หลายอย่างมากมาย

มันไม่ใช่สิ่งที่ราชสีห์เจ้าหุบเขาตัวเก่าในหุบเขาราชสีห์ซึ่งใช้ชีวิตในหุบเขามาโดยตลอดจะเทียบได้  ราชสีห์ทองเพลิงมีศักดิ์ศรีของมันเอง  แม้ว่ามันไม่รู้เงื่อนไขของภูมิปัญญา แต่มันเข้าใจถึงความสำคัญของปัญญาหลังจากมันถูกทหารรับจ้างจับไปขังกรง

ทหารรับจ้างเหล่านั้นใช้วิธีการทั้งหมดเพื่อจับอสูรเวทที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด

สำหรับพวกอสูรวิเศษ เป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะทำอย่างนี้

ตั้งแต่มันหลบหนีออกมาจากกรงได้ ราชสีห์ทองเพลิงได้รับภูมิปัญญาโดยไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันกินร่างของทหารรับจ้างที่ฆ่ากันเองหรือเป็นเพราะมันดื่มน้ำพุที่ทรงค่า.. ในช่วงเวลาสั้นๆ หลังจากนั้น มันรู้สึกว่ามันไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างอสูรเวทธรรมดา  มันต้องการเป็นเหมือนทหารรับจ้างคนหนึ่ง ที่รู้จักวิธีใช้สมอง!

เรียนรู้วิธีใช้สมองคิด มันเอาตัวรอดผ่านสงครามและประสบการณ์อันตรายมานับไม่ถ้วน

มันใช้กลยุทธเพื่อเอาชนะราชสีห์เจ้าของตำแหน่งเดิมซึ่งแข็งแกร่งมากกว่ามันเล็กน้อยได้สำเร็จและชิงบัลลังก์ของมันและกลายเป็นเจ้าปกรองหุบเขาราชสีห์ได้

 “โฮกกก!”

ราชสีห์ทองเพลิงมองลงมาข้างล่างหน้าผาและพวกมันมนุษย์ใกล้เข้ามา

ราชสีห์เพลิงทองเคยเห็นคนที่ไม่รีบเร่งแบบนี้มาก่อน  มันรู้ว่าคนแบบนี้เป็นอันตรายมาก  มันคำรามใส่นางสิงโตกระตุ้นให้พวกนางตามมันออกไปจากที่อันตรายแห่งนี้  อย่างไรก็ตามนางสิงโตเหล่านี้คุ้นเคยกับการต่อสู้เพื่ออำนาจสูงสุดเสียแล้ว  ใครแข็งแกร่งที่สุดและใครคือตัวผู้ของพวกนาง?  พวกมันทั้งหมดจะถอยหลังเหลือห้องให้พวกตัวผู้ได้สู้กัน ไม่เข้าไปแทรกแซง และติดตามผู้ชนะ  มีเพียงนางสิงโตสาวสองตัวที่เบื่อสิงโตหนุ่ม บอกกับลูกๆ ของนางให้หลีกเลี่ยงพวกมัน ตั้งใจจะหลีกเลี่ยงไม่ให้ลูกๆ พวกนางต้องตายในสงครามรุนแรงนี้

โฮก.....

ราชสีห์เพลิงตัวผู้ระดับเตรียมปราณฟ้าโผล่ออกมาอยู่ด้านหลังราชสีห์ตัวเก่า

พวกมันคือกำลังเสริมที่ราชสีห์ตัวเก่าชักชวนมา  เพื่อให้ได้รับแบ่งนางสิงโต  พวกมันเข้าร่วมในการสู้รบของสิงโตสามครั้งแล้ว

ราชสีห์เพลิงหนุ่มทั้งสองตัวคำรามอย่างพึงพอใจและรีบเข้าไปขวางนางสิงโตทั้งสองสั่งให้พวกนางวางสิงโตน้อยลง... เมื่อเผชิญหน้ากับพลังของสิงโตตัวผู้ นางสิงโตตัวหนึ่งยืนขึ้นตอบโต้  นี่เป็นเพราะลูกสิงโตนี้เป็นของราชสีห์ทองเพลิงทั้งหมด และมันไม่เคยปล่อยให้ราชสีห์ตัวเก่าแตะต้องมัน มันจะไม่มีทางส่งลูกให้สิงโตตัวอื่น  เพราะถ้ามันทำ สิงโตอื่นจะฆ่าลูกน้อยทันที

สิงโตตัวเมียอีกตัวลังเล  แม้ว่าลูกจะเป็นของราชสีห์ทองเพลิง  และตัวนางเองก็เคยเป็นสนมโปรดของพญาราชสีห์ตัวก่อน

เป็นครั้งที่สามเมื่อราชสีห์ทองเพลิงมองดูและเห็นว่ามนุษย์จากไป

มันรู้สึกกังวลยิ่งขึ้น

ด้วยเสียงคำรามเพียงครั้งเดียว มันกระแทกสิงโตหนุ่มอีกตัวที่กำลังจะฆ่าลูกสิงโต และจากนั้นคาบลูกสิงโตและกระแทกสิงโตตัวผู้อีกตัวที่ขัดขวางเมียสาวของมัน  หลังจากราชสีห์อดีตจ่าฝูงใช้พลังเต็มที่โจมตีจากด้านหลัง มันให้เมียของมันเข้าไปในถ้ำที่มันขุดเอาไว้เพื่อหลบหลีกการโจมตีจากเจ้าแคว้นมรกต  ภายใต้การโจมตีของราชสีห์ทั้งสามตัว มันต้านทานได้นาทีเดียว

ขณะที่มันวิ่งเข้าไปในอุโมงค์ มันได้ยินเสียงเอ๊ะเบาๆ

 “ราชสีห์ไฟมีสติปัญญาปานกลาง ไม่เลว”  เย่ว์หยางชื่นชม

 “ถ้ำลับเต็มไปด้วยรอยอุ้งเท้า  ถ้ามันขุดเพื่อหลบหนีศัตรู  อย่างนั้นก็นับว่ามีปัญญาอยู่จริงๆ”  ทักษะแฝงเร้นหกรับรู้ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแหลมคมมาก และนางสามารถบอกได้แค่เพียงเหลือบดูก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติในถ้ำ

 “สิ่งที่สำคัญก็คือมันรู้สึกได้ว่าเราทั้งที่ซ่อนพลังเอาไว้มีอันตรายจริงๆ  นี่เป็นสิ่งที่หาได้ยาก”  เสวี่ยอู๋เสียให้คำชมที่ยากจะมี

 “ไปจับมันเถอะ ยังดีที่มีสิงโตหลายตัวเฝ้าอยู่ที่ปากถ้ำ!”  เมื่อนางเซียนหงส์ฟ้าได้ยินเช่นนี้นางสนใจทันที

 “โฮ่ง!”  ฮุยไท่หลางประท้วงอย่างรวดเร็ว และกระดิกหางประจบเจ้านายของมัน  มันพยายามแสดงให้เห็นว่า “ข้าคือหมาเฝ้าบ้านที่ดีที่สุด”

 “....” อสูรขับน้ำตาทองไม่รู้จะพูดยังไง  แต่ตาของมันเศร้าสลด

ฮุยไท่หลางรับผิดชอบในการฝึกฝนมัน  และเป็นศัตรูตัวฉกาจของมันด้วย!

ราชสีห์ผู้ปกครองเก่าที่ยึดบัลลังก์คืน ไม่รู้ว่ากลุ่มมนุษย์มาถึง

มันไม่สนใจว่าเขาเห็นมันตอนนี้

ปกติมันกินทหารรับจ้างระดับปราณดินมามากแล้ว

ด้วยความตั้งใจจะแสดงพลังราชสีห์ต่อหน้าสิงโตตัวเมีย พญาราชสีห์เก่าคำรามใส่เย่ว์หยาง เย่ว์ปิง และอี้หนาน เสียงคำรามเหมือนกับสายฟ้าผ่า

สิงโตหนุ่มอีกสองตัวเตรียมตัวของแบ่งนางสิงโตกับพญาราชสีห์ตัวเก่า ไม่ต้องการจะรั้งท้ายแต่อย่างใด

พวกมันสะบัดแผงคอเพลิงและปลดปล่อยพลังเตรียมปราณฟ้าใส่เย่ว์หยางและคนอื่น ก้าวละครั้ง เพื่อจะทดสอบสนามพลังเซียนของนางเอง องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนยืนขึ้น เกรงว่ารัศมีของอาวุธเทพจะคุกคามจนอสูรเวทกลัว  นางเก็บดาบเทพจักรพรรดิอวี้ไว้และใช้ดาบยักษ์ระดับบรอนซ์ธรรมดาแทน

ถ้าดาบหนักทื่อและใช้ไม่ได้เลย

ในมือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน แม้แต่อาวุธธรรมดาก็กลายเป็นอาวุธสังหารที่น่ากลัวได้

 “อัญเชิญพลังเซียนมังกรเขียว

ดาบบรอนซ์ยักษ์ในมือขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนขยายใหญ่กว่าตัวนางหลายเท่า จมเข้าไปในพื้นลึกลงไปในหิน  นางจับดาบด้วยมือข้างเดียวและชูขึ้นในอากาศ  โดยมีร่างกายนางเป็นศูนย์กลางรัศมีรอบตัวหนึ่งกิโลเมตร  ในพื้นที่ของพลังงานนี้ ทุกคนรู้สึกว่าร่างกายไม่ได้ถูกจำกัดด้วยแรงโน้มถ่วงสามารถลอยตัวได้โดยง่าย

ตรงกันข้ามกับพวกสิงโตดูเหมือนร่างกายมันจะช้าลง ราวกับว่าร่างของพวกมันมีอุปสรรคขัดขวาง

ท้องฟ้ามืดมิด

สายฟ้าแล่บแปลบปลาบปั่นป่วน

มีเสียงร้องเคร่งขรึมที่ไม่เคยมีใครได้ยินมาก่อนกึกก้องลึกในท้องฟ้าและสะท้านจิตวิญญาณทุกคน

แสงสีเขียวเป็นรูปร่างมังกรชะลอลงมาจากท้องฟ้า

การบินของมันสง่างามต่างจากนกอื่นๆ ท่าบินของนกไร้ปีก ต่างจากการบิน แต่คล้ายการแหวกว่ายอยู่ในอากาศ  ขณะที่ทุกคนเห็นอยู่นั้น แสงเขียวรูปมังกรโฉบลงมาด้วยความเร็วสูง  มันวนเวียนอยู่เหนือศีรษะขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  ก่อนที่ในที่สุดโฉบเข้ามาในดาบบรอนซ์ยักษ์ที่อยู่ในมือนาง

บึ้ม!

ศิลาแข็งที่อยู่ใต้ดาบบรอนซ์ยักษ์แตกกระจาย ดาบยักษ์ที่ปกคลุมไปด้วยแสงเงินดูเหมือนจะมีจิตใจเป็นของตนเองขณะลอยอยู่ในอากาศ

เมื่อองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนลืมตา ทุกคนประหลาดใจที่เห็นนาง

ม่านตาของนางเปลี่ยนเป็นสีเงิน

 “ฆ่า!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจับดาบบรอนซ์ยักษ์ในมือนางฟันใส่ราชสีห์ตัวซ้ายมือ  ราชสีห์ชั้นเตรียมปราณฟ้ามีคอที่แข็งดุจเหล็กและป้องกันเพลิงไหม้ได้  แต่ตอนนี้กลับเหมือนเต้าหู้ถูกดาบบรอนซ์ในมือขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนตัด หัวสิงโตขนาดใหญ่ร่วงลงกับพื้น เลือดที่คอยังไม่มีเวลาได้ฉีดพุ่ง

 “นี่ก็คือพลังมังกรหรือนี่?”  ลี่เยี่ยนพบว่าพลังมังกรขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหลอมรวมกับร่างกายนาง สร้างแรงบันดาลใจที่น่ากลัวให้กับผู้สืบทอดสายเลือดมังกรโบราณ หน้าของนางซีดอย่างน่ากลัว

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้?

ก็แค่พลังที่เพิ่มเติมอยู่ในสนามพลัง  แต่ก็เพียงพอสั่นสะท้านวิญญาณนาง

พลังมังกรนี้คืออะไรกันแน่?  หรือว่ายังทรงพลังมากกว่ามังกรโบราณ?  ก็เป็นแค่ภาพลวงตาหนึ่ง  แต่ก็สามารถถึงระดับพลังนั้นได้  มังกรยักษ์นี่เป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหนกันแน่?