เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 709 คนคำนวณหรือจะสู้ฟ้าลิขิต

ตอนที่  709  คนคำนวณหรือจะสู้ฟ้าลิขิต

หุบเขาราชสีห์

ก๊วนโจรควายป่าอยู่ในระหว่างเดินทางมาที่นี่

ในแคว้นมรกตก๊วนขโมยควายป่าก็คือกลุ่มโจรที่ลือนาม  ชื่อเดิมของหัวหน้าของพวกเขาไม่รู้และทุกคนเรียกฉายาเขาว่าเหยี่ยหนิว (ควายป่า)

 

ชื่อของกลุ่มโจรกลายเป็นมีชื่อเสียงได้เพราะเขา  เดิมทีพวกเขาลงทะเบียนไว้ด้วยชื่อจริงในสมาคมทหารรับจ้างก็คือกลุ่มมีดทอง แต่เพราะพวกเขาก่อคดีมากเกินไป กลุ่มทหารรับจ้างจึงถูกจัดใหม่ไปเป็นกลุ่มโจรและตั้งชื่อว่า กลุ่มโจรควายป่า

หัวหน้าเหยี่ยหนิวเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสองเป็นหนึ่งในอาวุธลับของเจ้าแคว้นมรกตสามารถทำให้เจ้าเมืองรักษาความเป็นกลางได้  เพราะได้แรงสนับสนุนจากด้านหลัง  หัวโจรเหยี่ยหนิวจึงไม่กลัวประกาศนำจับแม้แต่น้อย  เขาพากลุ่มวายร้ายและพวกคนบ้าคลั่งในดินแดนแคว้นมรกตปล้นฆ่าไปทุกที่  พวกเจ้าเมืองถ้าไม่สนับสนุนเจ้าแคว้นมรกต  ดินแดนที่พวกเขาปกครองจะถูกโจมตีและย่ำยีโดยกลุ่มโจรควายป่า

เจ้าแคว้นมรกตก่อการกบฏได้สำเร็จพร้อมด้วยการสนับสนุนของเจ้าเมืองร้อยคน  ขณะที่มีเพียงสิบเมืองที่มีความภักดี

สามสิบเจ้าเมืองสนับสนุนเขาอย่างผิวเผิน

ถ้าเจ้าเมืองสามสิบเมืองถูกมองว่าแสดงความเคารพเจ้าแคว้น ยอมรับการปกครอง  อย่างนั้นเจ้าเมืองอีกห้าสิบเมืองก็นับว่าน่ากังวลสำหรับพวกเขา

เจ้าเมืองที่เป็นกลาง ไม่สนับสนุน ไม่ต่อต้าน

นอกจากนี้การจ่ายภาษีจำนวนน้อยนิดในแต่ละปี  พวกเขายังลอบต่อต้านอำนาจของเจ้าแคว้นมรกตด้วย  พวกเขาปฏิเสธเจ้าหน้าที่ซึ่งถูกส่งมาโดยเจ้าแคว้นมรกตและ และบางเมืองยังลอบสนับสนุนเจ้าเมืองกบฏในพื้นที่อันตรายห่างไกลและท้าทายเจ้าแคว้นมรกตต่อเนื่อง

ก๊วนโจรควายป่าก่อตั้งมาจากเจ้าเมืองที่เป็นกลางห้าสิบคนนี้

หลังจากปล้นฆ่ามาหลายทศวรรษ  ในที่สุดก็มีความคืบหน้าบางอย่าง

มีเจ้าเมืองมากกว่าสิบเมืองที่ไม่สามารถทนต่อการคุกคามแบบนี้ได้  และพวกเขายอมจำนนต่ออำนาจของเจ้าแคว้นมรกตอย่างเป็นทางการ  และยอมรับเขาในฐานะเจ้าแคว้นอย่างเป็นทางการ

ตอนนี้ในฐานะพันธมิตรที่ภักดีต่อเจ้าแคว้นมรกตที่สุด  เจ้าเมืองลมดำมีไฟไหม้อยู่หลังบ้านเขา  เขาบังเอิญปะทะกับไม้ใหญ่อย่างสำนักทางสวรรค์ตะวันตกจนเกิดสงครามข้ามดินแดน  เพื่อให้เกิดความแน่ใจว่าสินค้าโดยทั่วไปจะไม่ได้รับความสูญเสียและสูญหาย พวกวายร้ายโจรควายป่าจึงถูกรวบรวมกลับมาจากที่ไกลโดยเจ้าแคว้นมรกต เพื่อเตรียมตัวโจมตีกองทัพที่สามและเริ่มสงครามกับยอดฝีมือดินแดนสวรรค์ตะวันตก

 “หัวหน้า!  ทำไมเราต้องอ้อมมาที่หุบเขาราชสีห์ด้วย?”  ในฐานะของผู้ช่วยหัวหน้าเหยี่ยหนิวมาหลายปีนูเจนเป็นนักสู้ปราณดินระดับห้าเท่านั้น  เขามักจะมีนิสัยชอบถามเมื่อเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และชอบอวดฉลาดต่อหน้าหัวหน้าโจรผู้ฉลาด

 “เจ้านี่โง่จริงๆ หัวหน้ามีแผนของเขาอยู่แล้ว  เจ้าจะถามทำไม?  นี่คือเรื่องที่หัวหน้ากลุ่มอย่างเจ้าต้องกังวลด้วยหรือ?”  เฟยหวงนักสู้ระดับปราณฟ้าที่เพิ่งได้รับแต่งตั้งเป็นรองหัวหน้าโจรใช้ศักดิ์ศรีของสมาชิกระดับสูงด่าเฒ่านูเจน  ในสายตาของตั๊กแตนอย่างนูเจนผู้เป็นแค่นักสู้ปราณดินระดับห้า ไม่มีอะไรมากไปกว่าตัวประจบสอพลอเท่านั้น  เขาอาศัยสถานะคนบ้านเดียวกับหัวหน้าเหยี่ยหนิว และความเป็นคนช่างประจบเมื่อเขาสร้างกลุ่มเท่านั้น  ถ้าเป็นกลุ่มโจรอื่น วายร้ายอย่างนูเจนคงถูกกำจัดไปนานแล้ว  ยังจะอยู่เป็นหัวหน้ากลุ่มย่อยได้อีกหรือ?

 “ข้ามิกล้า ท่านรองหัวหน้า โปรดระงับความโกรธ”  นูเจนรีบขอโทษด้วยท่าทีจริงใจ

 “ช่างเถอะ เวลาค่อนข้างเร่งรีบ การเดินทางอ้อมหุบเขาราชสีห์สร้างความสับสนให้พี่น้องเราจริงๆ ก็สมเหตุสมผลแล้วที่นูเจนจะสอบถามเรื่องนี้” ฮัวปันเพิ่งเข้ามาสมทบกับเฟยหวงรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะไปรุกรานคนเก่าแก่  แม้ว่าพวกเขาจะไม่แข็งแกร่งก็ตาม  แต่พวกเขาก็ยังเป็นคนเก่าที่มาจากถิ่นเดียวกันกับหัวหน้าเหยี่ยหนิว

 “พี่น้อง!  อย่ากังวลไปเลย”  หัวหน้าก๊กโจรควายป่าอยู่บนรถทองที่ลากโดยจ้าวกระทิงทองระดับเตรียมปราณฟ้าสองตัว เพื่อแสดงศักดิ์ศรีที่ไม่ธรรมดาในทุกความเคลื่อนไหว ขณะเดียวกันเขาแสดงความอดทนต่อสองพี่น้อง  ถ้าคนที่ไม่รู้จักเขา  พวกเขาก็อาจจะคิดว่าบุรุษวัยกลางคนผู้นี้ผู้มีอารมณ์ไม่ธรรมดาและอ่อนโยนคงจะเป็นเจ้าเมืองหรือบางทีอาจจะเป็นผู้มีชื่อเสียงในแว่นแคว้นแดนดิน  ใครจะรู้ว่าเขาคือปีศาจที่ชั่วร้ายที่คนอื่นพูดถึงเขาในแง่ความร้ายกาจ? เพียงแต่คนที่รู้ความลับจะรู้ว่าเขาเป็นคนที่จับคนและค้าทาสในดินแดนแคว้นมรกต  จำนวนทาสไม่น้อยกว่าล้านคนแล้ว

แม้ว่าเจ้าควายป่าผู้นี้ฆ่าคนมาแล้วอย่างน้อยสิบล้านคน แต่เขาก็เป็นเพียงปราณฟ้าระดับสองชั้นสูง

อย่างไรก็ตามค่าหัวของเขายังสูงมากกว่าเจ้าเมืองลมดำที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสามซึ่งมีค่าหัวเพียง 220 ล้านเหรียญทอง

ในแคว้นมรกตสำหรับกลุ่มทหารรับจ้างในแต่ละเมือง เหยี่ยหนิวถูกจัดเป็นอันดับสี่ในอาชญากรที่ต้องการตัว  ค่าหัวของเขาก็คือ 318 ล้านซึ่งก็หมายความว่าเขาเป็นอาชญากรที่แข็งแกร่งที่สุดในระดับเดียวกัน

มองอย่างผิวเผินเขาเป็นบุรุษผู้ทรงเกียรติ มีน้ำเสียงชวนฟัง มารยาทสง่างามและดูเป็นผู้ใหญ่ที่สร้างความปลาบปลื้มให้สตรีบางคนที่ไม่รู้ความจริง  แน่นอนว่าสตรีส่วนใหญ่ที่สนใจเขาลุ่มหลงเขาจะกลายเป็นทาสของเขาในที่สุด  กลายเป็นอาหารโอชะบนโต๊ะอาหารของเขา ในสายตาของหัวหน้าโจรควายป่า เลือดสาวบริสุทธิ์และบั้นท้าย หน้าอกของสตรีเป็นอาหารเลิศรสไม่มีใดเทียบในโลก

แน่นอนว่าน้อยคนนักจะรู้ถึงงานอดิเรกของเขา รวมทั้งเฟยหวงและฮัวปันซึ่งรั้งตำแหน่งสำคัญหลังจากเข้าร่วมกับก๊กโจรควายป่า

หัวหน้าเหยี่ยหนิวเหมือนจะชะงักเมื่อเขากล่าว  ก่อนอื่นเขาต้องการให้ทุกคนตั้งใจฟังมากขึ้น ประการที่สองเขาต้องการให้ทุกคนปรบมือให้เป็นครั้งคราว

เขาจัดการเรื่องต่างๆ ด้วยศิลปะความเป็นผู้นำที่ยอดเยี่ยม

 “ทำไมเราถึงต้องอ้อมหุบเขาราชสีห์ด้วย?  มีสามเหตุผล”  เหยี่ยหนิวชะงักเล็กน้อย ทุกคนให้ความสนใจคำพูดของเขา และปรากฏแววตั้งใจฟังปรากฏอยู่บนใบหน้าของพวกเขา  เขาพยักหน้าพอใจ และจากนั้นอธิบายในความเร็วระดับปานกลาง  “ประการแรก หุบเขาราชสีห์คือจุดที่ไม่ห่างไกลจากเมืองลมดำเท่าใดนัก  มีแนวโน้มว่าอาจกลายเป็นที่พักของพวกมีอำนาจจากแดนสวรรค์ตะวันตก  ถ้าเรามาที่นี่ เรามีความตั้งใจจะสำรวจตำแหน่งที่แท้จริงของพวกเขา  ถ้าไม่อย่างนั้น เราสามารถจำกัดการค้นหาให้แคบลงมากขึ้น แล้วค่อยตัดความสำคัญของที่นี้ออกไป”

 “โอว, เป็นอย่างนี้นี่เอง...”  คนเก่าแก่อย่างนูเจนแสดงสีหน้ารู้แจ้ง

 “ประการที่สอง ถ้าศัตรูไม่อยู่ที่นี่  เราสามารถครอบครองหุบเขาราชสีห์เป็นฐานทัพชั่วคราวได้”  หัวหน้าเหยี่ยหนิวอธิบายเหตุผลที่สอง  ในฐานะที่เป็นกลุ่มโจรแม้ว่าเขาจะแอบเข้าร่วมสู้รบและเจ้าเมืองอื่นรู้เรื่องของเขา  แต่พวกเขาไม่ยินดีต้อนรับ  ในฐานะที่เป็นกลุ่มโจรควายป่าที่อื้อฉาว  เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะใช้ชีวิตอยู่ในเมืองลมดำไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ดังนั้นหุบเขาราชสีห์จึงเป็นฐานที่ดีที่ใช้พักได้

 “ดี นับว่าดีแท้ๆ!”  นูเจนชูนิ้วโป้งชื่นชม

 “หุบเขาราชสีห์ถือว่าเป็นที่ดีแห่งหนึ่ง  สถานที่นี้ปลอดภัยแน่นอน  และถือว่าเป็นที่ลับพอ”  หัวหน้ากลุ่มย่อยกระซิบกันเองสรรเสริญหัวหน้ากลุ่มโจรยกย่องความฉลาดของเขา

 “อย่างไรก็ตาม หุบเขาราชสีห์ถูกครอบครองโดยกลุ่มสิงโตเพลิงกลุ่มหนึ่ง  แม้แต่นางสิงโตก็ยังมีระดับต่ำกว่าเตรียมปราณฟ้า  ตัวสิงโตจ่าฝูงเป็นระดับปราณฟ้า  ถ้าเราต้องการใช้กำลังยึดครองที่นี่อาจเป็นเรื่องยากและก่อให้เกิดปัญหาได้”  รองหัวหน้ากลุ่มเฟยหวงไม่ได้หมายความว่าเขากลัวจ่าฝูงสิงโตระดับปราณฟ้า  แต่ว่าอาจจะเกิดอุบัติเหตุได้

ถ้าหุบเขาราชสีห์ปล่อยให้ฝ่ายแดนสวรรค์ตะวันตกช่วงชิงไปเป็นฐาน  อย่างนั้นกลุ่มโจรควายป่าอาจมาถึงอย่างสง่างาม แต่นั่นเท่ากับส่งตัวเองเข้าไปหาความตาย

นอกจากโจรหัวหน้ากลุ่มและรองหัวหน้าอีกสองคนแล้ว  สมาชิกที่เหลือ อย่างเช่นนูเจนจะตายโดยไม่เหลือใครรอด

ไม่สำคัญว่าคนอย่างนูเจนจะตายหรือไม่  แต่ถ้ากลุ่มโจรควายป่าถูกกำจัด  นั่นเป็นความเสียหายอย่างหนัก ไม่มีทหารและขุนพลภายใต้คำสั่งของเขา แล้วเขาจะสู้กับยอดฝีมือจากแดนสวรรค์ตะวันตกได้อย่างไร?  ต่อให้พวกเขาชนะ ก็จะไม่มีใครช่วยขนสินสงคราม!  สำหรับเฟยหวงที่เพิ่งจะเข้ามาร่วมกลุ่มและได้เลื่อนเป็นรองหัวหน้า เขาไม่ต้องการเห็นกลุ่มโจรถูกกำจัดทั้งหมด

เหตุผลที่เขาเข้าร่วมกับกลุ่มโจรควายป่า ไม่ใช่เพราะชื่อเสียงอื้อฉาวของกลุ่มโจรควายป่า

แต่เป็นเพราะกลุ่มโจรควายป่าใหญ่มากเพียงพอ

กลุ่มโจรควายป่ารวมพวกกลุ่มอันธพาลทั้งหมดไว้จำนวนรวมมากกว่าห้าหมื่นคน  มีคนแทบทุกประเภท และพวกเขาปล้นมาหลายปีแล้ว  สมบัติของพวกเขาเทียบได้กับประเทศหนึ่ง  นั่นคือเหตุผลที่เฟยหวงและฮัวปันย้ายเข้าไปร่วมกลุ่ม

แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ใช่คู่มือของหัวหน้าเหยี่ยหนิวนักสู้ปราณฟ้าระดับสอง  แต่ก็มีรวมกันสองคน  เฟยหวงและฮัวปัน

ตราบใดที่เขาบรรลุพลังปราณฟ้าระดับสอง  เขาจะสามารถโค่นล้มหัวหน้าเหยี่ยหนิวได้

ถ้ากลุ่มโจรควายป่าถูกกำจัด  เฟยหวงและฮัวปันก็ต้องกลับไปเป็นอย่างเดิมไม่ใช่หรือ?

 “พวกเจ้าไม่ต้องกังวลไป  “หัวหน้าเหยี่ยหนิวยิ้ม  เขายกเหยือกเงินเติมเหล้าในจอกทองคำบนโต๊ะส่งให้เฟยหวงและจากนั้นมองเขาตรงๆ  และพยักหน้าจริงจังให้เขาดื่ม  หลังจากเฟยหวงขอบคุณเขาแล้วจึงดื่ม  เขารินเหล้าอีกแก้วหนึ่งส่งให้ฮัวปัน จากนั้นทั้งสามชนแก้วแสดงความเพลิดเพลินกับสมบัติของเขาและกับพี่น้องของเขา  หัวหน้าเหยี่ยหนิวยืนขึ้นและและอธิบายอย่างนุ่มนวล  “สถานที่นี้อยู่ห่างจากเมืองลมดำ  ข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถจัดการกับศัตรูด้วยมือข้า และจะไม่ยอมให้พี่น้องของเราเป็นอันตราย  ทุกคนจงอยู่ที่นี่และให้ความสำคัญกับกิจการในอนาคต”

นูเจนรับหน้าที่เป็นหน้าม้านำปรบมืออย่างกระตือรือร้น

เมื่อเขาได้ยินว่าหัวหน้ากลุ่มจะลงมือเอง  เขาเป็นนักสู้ปราณฟ้า  ด้วยความช่วยเหลือจากรองหัวหน้ากลุ่มโจรสองคน การจับจ่าฝูงสิงโตเพลิงไม่น่าจะใช่งานยาก

ดังนั้นพวกเขาวิ่งไปข้างหน้าอย่างสุดกำลัง

ทุกคนต้องการแสดงให้เห็นถึงความภักดีต่อหน้าหัวหน้าโจร

หลังจากสมาชิกกลุ่มหายไปแล้ว  เหยี่ยหนิวสั่งการให้รองหัวหน้าทั้งสองนั่งอยู่ข้างเขา ขณะพูดยิ้มๆ “ความจริงตั้งแต่วางแผนมาที่นี่ ข้าได้ถามเรื่องราวเกี่ยวกับหุบเขาราชสีห์แล้ว  เมื่อสองสามปีที่แล้ว หุบเขาราชสีห์มีราชสีห์ทองเพลิงที่ต่อสู้กับจ่าฝูงสิงโตตัวเดิม  นอกจากนี้ มันทำร้ายจ่าฝูงเก่าและขับไล่เขาออกไปจากหุบเขา  เมื่อข้าได้ทราบข่าวนี้ เมื่อไม่กี่วันมานี้ ข้าสั่งให้สิงโตหนุ่มสองตัวออกจากหุบเขาไปพบกับสิงโตจ่าฝูงพเนจร  เป็นไปตามที่ข้าคิด ด้วยการช่วยเหลือของสิงโตเพลิงระดับเตรียมปราณฟ้า สิงโตเพลิงจ่าฝูงจึงตัดสินใจหวนคืนบัลลังก์..”  ตอนนี้พวกมันน่าจะแก้ปัญหาได้แล้ว เราต้องการเพียงมุ่งหน้าไปที่นั่นและเราจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้  ยังจะมีความเสี่ยงอะไรอีก?”

เมื่อนั้นเฟยหวงและฮัวปันจึงเข้าใจว่าสิ่งที่พวกเขาพูดไปก่อนนั้นไร้สาระทั้งนั้น

หัวหน้าเหยี่ยหนิวไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

ถ้ายอดฝีมือของแดนสวรรค์ตะวันตกครอบครองที่นี้ได้จริงๆ  เขาจะนำบริวารมาตายที่นี่หรือ?   กลับกลายเป็นว่าเขาวางแผนนี้และเตรียมตัวเปิดเผยพลังของหัวหน้าของเขาเปิดเผยให้เห็นการจัดการกับบสิงโตเพลิงปราณฟ้าด้วยตนเอง

ทั้งสองคนรู้สึกทึ่งกับการจัดการของหัวหน้าเหยี่ยหนิว

เมื่อเผชิญหน้ากับคนแบบนั้น ต้องการจะปล้นกลุ่มโจรนี้จะเป็นเรื่องยากอยู่บ้าง  มิน่าเล่าค่าหัวรางวัลของหัวหน้าเหยี่ยหนิวจึงมากถึง 318 ล้าน  จนถึงบัดนี้ไม่มีใครสามารถแตะต้องผมบนศีรษะของเขาได้แม้แต่คนเดียว  เฟยหวงและฮัวปันชื่นชมว่านี่เป็นแผนการฉลาด  พวกเขาสรรเสริญความฉลาดของหัวหน้าเหยี่ยหนิวและแสดงความจงรักภักดีเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย  หลังจากได้ยินเช่นนี้แล้ว หัวหน้าเหยี่ยหนิวพยักหน้า  พวกเขาลอบระบายลมหายใจเล็กน้อย

พวกเขาไม่เห็นว่าเมื่อหัวหน้าเหยี่ยหนิวพึงพอใจที่สุดด้วยรอยยิ้มของเขา ประกายตาที่หรี่ลงของเขาฉายประกายเจ้าเล่ห์เหมือนอสรพิษ

ไม่มีใครสามารถเห็นแสงในประกายตาของเขา และไม่มีใครสามารถอ่านใจของเขาได้

เพียงแต่คนที่อยู่กับหัวหน้าเหยี่ยหนิวมานานที่สุดจึงจะรู้ความหมายนี้

ยอดฝีมือปราณฟ้าทั้งหมดผู้ต้องการเข้าร่วมกับกลุ่มโจรควายป่า และรองหัวหน้ากลุ่มโจรควายป่าจะตายโดยบังเอิญในทุกการรบ พวกเขาไม่สามารถช่วยเหลือได้เป็นครั้งคราว  หรือว่ารองหัวหน้านั้นจะเปิดเผยตัวเอง หรืออาจจะเผชิญปัจจัยที่เกินกว่าจะควบคุม... ในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่มีรองหัวหน้าที่ประสบความสำเร็จในช่วงผ่านมาสองปีนี้เลย

คนภายนอกได้แต่คาดเดาเกี่ยวกับสมบัติของกลุ่มโจรควายป่า ด้วยความสงสัยทุกปี

ทุกปีจะดึงดูดยอดฝีมือปราณฟ้าให้มาร่วมกับพวกเขา

แต่ไม่มีข้อยกเว้น  ไม่มีใครที่ยังมีชีวิตอยู่

มีแต่ขยะที่ไร้ประโยชน์เท่านั้นจึงจะไร้ประโยชน์  ไม่มีรองหัวหน้าโจรที่ฉลาดและทรงพลังระดับปราณฟ้า

ที่นี่พวกเขามาถึงหุบเขาราชสีห์

ด้านนอกหุบเขามีรอยเท้าสิงโตเพลิงและสิงโตเพลิงอื่นอีกสองตัว

ขณะนี้เอง ที่หัวหน้าเหยี่ยหนิวยืนขึ้นจากรถลากทองและแสดงตัวกับสมาชิกว่าได้สืบสวนสอดแนมศัตรูด้วยตนเอง  ถ้ามียอดฝีมือแดนสวรรค์ตะวันตก  เมื่อพวกเขาปล่อยพลุสัญญาณ  ทุกคนจะถอยรอดูสัญญาณชั่วคราว  ถ้าไม่มียอดฝีมือจากแดนสวรรค์ตะวันตก  ก็จะฆ่าราชสีห์เพลิงแล้วยึดหุบเขาราชสีห์ และเปลี่ยนที่นี้ให้เป็นฐานทัพของกลุ่มโจรควายป่าชั่วคราว

รองหัวหน้าทั้งสองเฟยหวงและฮัวปันถามหัวหน้าโจรควายป่าว่าเขายินดีจะร่วมมือฆ่าราชสีห์เพลิงจ่าฝูง

ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวทำให้พวกยอดฝีมือจากแดนสวรรค์ตะวันตกตื่นกลัว นูเจนและกลุ่มของเขาจะตะโกนอวยพรให้หัวหน้าควายป่ามีอายุยืนส่งเขาด้วยเสียงปรบมือ...

บนหน้าผาสูง มีกลุ่มคนที่ไม่มีใครมองเห็นได้

เขากำลังเฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดนี้

 “ข้าแค่กำลังมองหานักสู้ปราณฟ้ามาทดสอบสนามพลังของเจ้า  แต่ตอนนี้มีบางคนส่งตัวเองมาหาข้าถึงประตูบ้าน  ข้าจะปล่อยเจ้าหัวหน้าปากอย่างใจอย่างให้พวกเจ้าได้เล่นกัน จะได้มีการสู้เหมาะๆ  ไม่อยากเชื่อเลย สิงโตเพลิงสองตัวนี้ถูกเจ้าผู้นี้จงใจส่งมา  มีทาสเจ้าเล่ห์อย่างนั้น คนที่เป็นเจ้านายเบื้องหลังเขา เจ้าแคว้นมรกตจะเป็นยังไง?”  เสวี่ยอู๋เสียที่กำลังถือคัมภีร์พูดจบก็ถอนหายใจ 

 “ข้าไม่ทราบมาก่อน ทราบแต่ว่าเขาจะตายในเร็วๆ นี้”  เย่ว์หยางที่เพิ่งสำเร็จสนามพลังจากประตูเป็นตายมั่นใจ

 “เมี้ยว!”  ฮุยไท่หลางจ้องเตือนราชสีห์ทองเพลิงไม่ให้อวดฝีมือ มันต้องการคลี่คลายเรื่องนี้ด้วยความขี้เกียจ

 “....”  ราชสีห์ทองเพลิงแทบจะน้ำตาร่วง

เจ้านี่จะเป็นหมาป่าหรือเป็นคนกันแน่?  ทำไมถึงได้ขี้อิจฉานัก?