Panlong เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 34 เทพชั้นสูง

เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 34 เทพชั้นสูง

ภายในทะเลหมอก กลุ่มของลินลี่ย์สี่คนบินด้วยความเร็วสูง  พวกเขายังคงมองเห็นในระยะร้อยเมตรได้อย่างยากลำบาก  แสงสีม่วงที่โผล่ขึ้นมาอย่างฉับพลันทำให้ทุกคนตื่นตัว

ระยะห่างออกไปร้อยเมตร แสงสีม่วงที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วทำให้พวกเขาหลบไม่ทัน

 

 “บึ้ม!”  เสียงปะทะกระทบดังขึ้น

แสงสีม่วงกระแทกเข้าที่เอวของบีบี และบีบีถูกกระแทกจนกระเด็นถอยหลัง  ลำแสงสีม่วงนี้ก็คือกลุ่มอะเมทิสต์ แรงปะทะจากกลุ่มอะเมทิสต์ทำให้บีบีพุ่งลงด้วยความเร็วสูงชั่วคราวพลอยฉุดดึงคนในกลุ่มไปด้วย

โอลิเวอร์อยู่ที่ด้านหลังบีบี  แต่บีบีกระแทกเข้ากับเขา แรงปะทะกะทันหันนี้ทำให้ร่างโอลิเวอร์สั่นและที่ปากมีโลหิตซึม

 “บีบี!”  ลินลี่ย์และเดเลียหันไปมอง

บีบีกุมท้อง ตามด้วยแรงฉุดดึงของพลังโน้มถ่วง เขาลอยกลับไปหากลุ่มพวกเขา และโอลิเวอร์ก็เป็นเหมือนกันพวกเขามาหยุดอยู่ที่ข้างลินลี่ย์  บีบีแยกเขี้ยวแล้วเม้มปากจากนั้นกล่าว “พลังวิ่งชนของอะเมทิสต์เหล่านั้นรุนแรงมาก มันกระแทกใส่ท้องข้าตรงๆ อูยยย..”

โอลิเวอร์ปาดโลหิตที่ริมฝีปากออกด้วยความประหลาดใจ

เมื่อครู่นี้ที่อะเมทิสต์ทะลุผ่านร่างลินลี่ย์ได้อย่างง่ายดายและยิ่งกว่านั้น มันยังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วแม้จะมีพลังดึงดูดก็ตาม  แต่นี่กลุ่มของอะเมทิสต์เพิ่งกระทบร่างบีบีแต่ไม่ได้ทำอันตรายกับบีบีแม้แต่น้อย

บีบีถูกกระแทกจนไปชนโอลิเวอร์ และพลังกระแทกนี้ยังทำให้โอลิเวอร์กระอักโลหิต  ใครจะคิดกันได้ว่าอำนาจที่ทรงพลังของกลุ่มอะเมทิสต์จะมีขนาดไหน!  ลินลี่ย์หัวเราะและหยอกล้อ  “บีบี!  ท้องของเจ้าเจ็บไปชั่วครู่แต่ว่าเจ้าได้กองอะเมทิสต์ไปไม่ใช่หรือ?” ปกติลินลี่ย์รู้แล้วว่าพลังป้องกันของบีบีแข็งแกร่งเพียงไหน

โอลิเวอร์จ้องมองบีบีอย่างประหลาดใจ  “บีบี, พลังชนใส่ของอะเมทิสต์เหล่านั้นรุนแรงมาก และเจ้า..?

บีบีเลิกคิ้วอย่างอารมณ์ดี  “อะไรกัน  มันแปลกด้วยหรือ?  เจ้าล้อข้าเล่นหรือเปล่า?  ไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร?  ข้าคือบีบี! เฮ้..โอลิเวอร์  ใครบอกให้เจ้าไปยืนตรงนั้น? รีบมาหลบที่ด้านหลังของข้า”  บีบีตวาดทันที หลังจากเห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น  โอลิเวอร์เข้าใจแล้วว่าบีบีแข็งแกร่งเพียงไหน  เขามาอยู่ที่ด้านหลังบีบีทันที

ลินลี่ย์และเดเลียอยู่แถวหนึ่ง  ขณะที่บีบีและโอลิเวอร์อยู่อีกแถวหนึ่ง

ในทะเลหมอกที่กว้างไกลกลุ่มของลินลี่ย์ไม่สามารถต่อต้านพลังแรงดึงดูดได้จริงๆ  พวกเขาทุกคนทำได้แต่เพียงปล่อยให้ตัวเองล่วงลึกเข้าไปทุกที

 “ยอดเขา!”  บีบีร้องประหลาดใจ

ลินลี่ย์หัวศีรษะไปดู ยอดเขากำลังจะกระแทกใส่เขาจริงๆ

ยอดเขากำลังจะกระแทกใส่เขาหรือ?

ลินลี่ย์บิดตัวทันทีควบคุมพลังบังคับตนให้หลบไปด้านหนึ่ง  “เฮ้, ข้าหลบพ้นได้อย่างไรกันนี่?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ  ถ้าเป็นอะเมทิสต์พุ่งชนเขาก็คงไม่อาจต้านทานได้แม้แต่น้อย  แต่ลินลี่ย์ตระหนักได้ทันที  “ภูเขานี้ไม่ได้เคลื่อนที่!”

 “เรามาถึงภูเขาอะเมทิสต์แล้ว  อย่างนั้นเราก็ร่วงลงมาตลอดเวลาน่ะสิ!”  ลินลี่ย์ตอนนี้ตระหนักได้ว่าพวกเขาอยู่ในตำแหน่งไหน

ภายใต้แรงดึงดูดพลังโน้มถ่วง  กลุ่มของลินลี่ย์เฉียดผ่านยอดเขาและยังคงร่วงลงไปด้วยความเร็วสูง  แรงโน้มถ่วงที่น่าทึ่งดึงดูดพวกเขาทุกคนให้ร่วงลงรวดเร็วอย่างน่าประหลาด และพอร่วงร่วงผ่านยอดเขาลงไป ภูเขาก็ยิ่งกว้างขวางมากขึ้นทุกที  ลินลี่ย์สังเกตได้ชัดว่าภูเขาขนาดใหญ่ผ่านเข้ามาในสายตาของเขา

ไม่มีเวลาหลบ!

 “ปัง!” กลุ่มของลินลี่ย์กระแทกเข้าไปในภูเขาหินประหลาด ที่ระดับครึ่งหนึ่งของส่วนสูงภูเขา แม้ว่าพวกเขาจะกระแทกเข้ากับภูเขา แต่แรงดึงดูดประหลาดยังคงดึงพวกเขาลงไป  ทั้งสี่คนร่วงหล่นลงไปข้างล่างเพราะแรงดึงดูด

ขณะที่ร่างของพวกเขากลิ้งลงไปอย่างต่อเนื่อง ลินลี่ย์รู้สึกมึนงง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ศีรษะของเขากระแทกกับหิน

 “เดเลีย!”  ลินลี่ย์เขาคว้าเดเลียที่กำลังกลิ้งอยู่ทันที  ขณะเดียวกันเขารีบคว้าแง่งภูเขาหินไว้เพื่อหยุดตัวเองไว้บนภูเขา

บีบีคว้าภูเขาหินไว้ทันที หยุดยั้งตัวไว้ไม่ต้องกลิ้งต่อไป  ขณะที่โอลิเวอร์กลิ้งหายไปอย่างรวดเร็ว

 “แฮก แฮก!”  ลินลี่ย์หอบอยู่สองสามครั้ง จากนั้นเงยหน้ามองดูบีบี  “บีบี,  โอลิเวอร์อยู่ไหน?”

 “เขาร่วงลงไป” บีบีรีบกล่าว  “ข้าไม่มีโอกาสได้คว้าตัวเขาเลย”

ลินลี่ย์หันหน้าไปมองเดเลีย  เดเลียไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด ตอนนี้ลินลี่ย์สงบใจได้และมองดูรอบๆ ตัวเขา  ขณะนั้นเอง พวกเขาทั้งสามคนอยู่ที่กึ่งทางบนภูเขา และพื้นที่รอบๆ ปกคลุมไปด้วยหมอกขาว  กลุ่มของลินลี่ย์ไม่สามารถเห็นพื้นภูเขาข้างล่างได้แม้แต่น้อย

 “โอลิเวอร์ บางทีคงจะร่วงลงไปที่ข้างล่างแล้ว”  เดเลียกล่าว  “จะลงไปกันไหม?”

 “ลงสิ  ไปกันเถอะ”  ลินลี่ย์ยังคงรู้สึกว่าพลังดึงดูดนั้นน่าทึ่ง  “ระวังด้วยนะ แรงดึงดูดมีพลังมาก  อย่างไรก็ตามหินของภูเขาอะเมทิสต์เหล่านี้ก็แข็งแรงเช่นกัน”  ลินลี่ย์จับหินที่ยื่นออกมาและถอนหายใจกล่าวด้วยความประหลาดใจ  หินของเทือกเขาอะเมทิสต์ทั้งหมดมีสีแดงเข้ม

ก่อนหน้านี้ เมื่อลินลี่ย์ชนกับภูเขาหินโดยตรง หินบนภูเขาก็ไม่แตกแต่อย่างใด!

 “ลินลี่ย์, ดูสิ อะเมทิสต์!”  เดเลียหัวเราะ  กลางทางลงภูเขามีอะเมทิสต์กระจายอยู่ชิ้นสองชิ้นให้เห็นเช่นกัน

 “สถานที่นี่คือเทือกเขาอะเมทิสต์  เป็นเรื่องธรรมดาที่นี่จะมีอะเมทิสต์มาก”  บีบีพึมพำ  ขณะเดียวกันเขาต่อยลงไปที่ภูเขาหิน หินภูเขาสีแดงเข้มเพียงแต่ยุบและเกิดรอยร้าวเล็กๆ เท่านั้น  บีบีจ้องมองอย่างประหลาดใจ  “หมัดที่ต่อยเต็มแรงของข้ายังชกหินไม่แตกเลย!”

 “ขณะที่กล่าว บีบีดึงมีดดำออกมา

 “แก๊ก...”  มีดดำกดลงในหินเป็นทาง กรีดหินจนเป็นรอย  ในเนื้อหิน นอกจากเศษศิลาแดง มีเศษอะเมทิสต์ปนอยู่ด้วยเช่นกัน

 “นั่นไง มีอะเมทิสต์อยู่ภายในหินจริงๆ”  บีบีหัวเราะ และจากนั้นเขาส่ายศีรษะ “เพียงแต่มันซับซ้อนมาก  มีดของข้าสามารถทำลายได้กระทั่งอาวุธเทพชั้นสูง  แต่หินนี่...ข้าไม่สามารถตัดผ่านได้  ยิ่งกว่านั้นอะเมทิสต์ยังฝังตัวอยู่ในเศษหิน เข้าใจยากจริงๆ”

 “ไปกันเถอะ ปล่อยเรื่องอะเมทิสต์ไว้ก่อน ลงไปกันก่อน”

ลินลี่ย์พาพวกเขาลงไป

เทือกเขาอะเมทิสต์ปกคลุมไปด้วยหมอกขาว

อย่างไรก็ตาม โลกภายนอกไม่เคยได้รู้ว่าลักษณะที่แท้จริงของภูเขาอะเมทิสต์นั้นเหมือนอะไร  นี่เป็นเพราะไม่เคยมีใครผ่านเข้าไปในทะเลหมอกและเข้าไปถึงภูเขาอะเมทิสต์แล้วหลบหนีออกมาได้  กลุ่มของลินลี่ย์ตอนนี้เดินทางล่วงลึกเข้าไปในภูเขาอะเมทิสต์และเข้ามาจนถึงเชิงเขา

 “ดูเหมือนว่าหมอกขาวที่นี่จะบางลง!”  บีบีกล่าวขณะมองดูรอบๆ ตัว

ความหนาแน่นของหมอกขาวที่เชิงเขาลดลง  กลุ่มของลินลี่ย์ตอนนี้มองเห็นได้ไกลถึงสองร้อยเมตร

 “โอลิเวอร์!”  ลินลี่ย์เห็นร่างหนึ่งใกล้ๆ ทันที  “บีบี เดเลีย ไปตรงนั้นกัน”

โอลิเวอร์มองดูรอบๆ ด้วยความกังวล  เขาถูกล้อมไปด้วยหมอกขาวที่น่าพิศวง เขากลิ้งลงไปตามทาง ในที่สุดก็ถึงเชิงของภูเขา  อย่างไรก็ตามในพื้นที่ใกล้ๆ เขาไม่พบเห็นคนอื่นเลย ทั้งหมดที่เขาเห็นมีแต่ศพที่เปรอะไปด้วยเลือด  ร่างของพวกเขากระจัดกระจายจากการร่วงหล่นลงมา

 “รอลินลี่ย์กับพวกอยู่ตรงนี้เป็นดีที่สุด”  โอลิเวอร์ไม่วิ่งแตกตื่น  ที่สำคัญพื้นที่รอบตัวเขามีแต่หมอกขาวปกคลุม  ถ้าเขาวิ่งออกไปสุ่มสี่สุ่มห้า  เป็นไปได้ว่าจะพลัดกับกลุ่มของลินลี่ย์ได้

 “โอลิเวอร์” เสียงของลินลี่ย์ดังขึ้น

โอลิเวอร์รู้สึกดีใจ  เขาหันไปเห็นกลุ่มของลินลี่ย์กำลังวิ่งเข้ามาหา  ในที่ประหลาดแห่งนี้การอยู่ด้วยกันกับมิตรสหายและช่วยเกื้อกูลกันจะทำให้รู้สึกมั่นใจขึ้นมาก

 “ทำไมที่นี่ถึงไม่มีคนอื่นอยู่เลย?”  บีบีมองดูรอบๆ เช่นกัน ขณะพูดอย่างรังเกียจ

 “อย่าใจร้อน” ลินลี่ย์หัวเราะ

 “ควั่บ!”  ทันใดนั้นจากข้างบนมีร่างหลายร่างร่วงลงมาด้วยความเร็วสูง

 “ปัง! “ปัง!” ร่างหลายร่างเหล่านี้ร่วงลงมาไม่หยุดและกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรงเสียงดัง  ทุกคนก็สามารถคาดกันได้ว่าแรงปะทะนั้นรุนแรงขนาดไหน  กลุ่มของลินลี่ย์สี่คนมองดูคนที่เพิ่งมาถึงทั้งห้าคนนี้

บีบีปิดปากและเริ่มหัวเราะ

ทั้งห้าคนร่วงลงมาในสภาพที่น่าอนาถ  แม้แต่ใบหน้าของพวกเขามีบาดแผลเปิด  หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งทั้งห้าคนจึงค่อยฟื้น และเริ่มใช้พลังเทพรักษาบาดแผลขณะที่พวกเขาลุกขึ้นยืน

 “พวกเจ้าทั้งสี่คนเข้ามาจากด้านนอกเหมือนกันด้วยหรือ?”  ผู้นำของคนทั้งห้าผมสีเขียวเอ่ยปากขึ้น

 “แน่นอน เรามาจากด้านนอก” บีบีหัวเราะขณะที่เขาตอบสนอง  “ก็เหมือนพวกเจ้านั่นแหละร่วงลงมาจากข้างบน  อย่างไรก็ตาม... เราสภาพดีกว่าพวกเจ้าเล็กน้อย เราไม่ได้โชคร้ายถูกกระแทกลงพื้น”  ขณะที่เขาพูด บีบียังคงปิดปากหัวเราะ

ทั้งห้าคนอดรู้สึกอึดอัดไม่ได้

 “บีบี” ลินลี่ย์อดเตือนไม่ได้  บีบีมีพรสวรรค์หาเรื่องเข้าตัวจริงๆ

อย่างไรก็ตามทั้งห้าคนไม่ได้โกรธอะไรมากมายนัก  ในสถานที่แปลกประหลาดนี้ มีทุกคนอยู่รวมกันไว้เป็นดีที่สุด  พวกเขาพบว่าเดเลียเป็นอสูรเทพชั้นสูงด้วยเช่นกัน ทัศนคติของพวกเขาค่อยมีความเป็นมิตรต่อกลุ่มของลินลี่ย์มากขึ้น

ลินลี่ย์มองดูพื้นที่รอบๆ  “ไปกันเถอะ เราจะมัวแต่อยู่ที่นี่ไม่ได้  ลองไปหาดูพื้นที่อื่นกันก่อน”

กลุ่มของลินลี่ย์มีเก้าคนเริ่มเดินไปตามภูเขาอะเมทิสต์  แต่ในชั่วขณะ พวกเขาก็พบคนเกินร้อย ทุกคนเข้ามาจากภายในหมอกขาว  และพวกเขารวมตัวกันตามธรรมดา กลุ่มเล็กๆ นี้นำโดยเดเลีย

เพราะ...เดเลียเป็นเทพชั้นสูงเพียงคนเดียว!

กลุ่มใหญ่ร้อยกว่าคนนี้ไปตามทางในภูเขาอะเมทิสต์อย่างระมัดระวัง

 “แรงโน้มถ่วงที่นี่ทรงพลังมาก  แม้แต่จะเดินก็ยังลำบากมาก”  เสียงดังมาจากด้านหลัง

 “มันแปลกจริงๆ แม้แต่สนามพลังโน้มถ่วงของเทพชั้นสูงก็ทรงพลังขนาดนี้  แต่แรงโน้มถ่วงที่นี่ให้ผลทั่วทั้งภูเขาอะเมทิสต์  นั่นเป็นเรื่องแปลก  แม้แต่เทพชั้นสูงที่ทรงพลังที่สุดก็ไม่สามารถคิดสร้างสนามพลังโน้มถ่วงที่ใหญ่ขนาดนี้ได้”

การสนทนาเกิดขึ้นที่ด้านหลัง ลินลี่ย์ที่เดินอยู่ด้านหน้าเห็นด้วย  รูปแบบของแรงโน้มถ่วงนี้แปลกประหลาดจริงๆ

 “หือ?” ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน  “ทุกคน, ชะงักเท้า!” ลินลี่ย์ตวาดลั่น คนร้อยกว่าคนหยุดเท้าทันที

 “เกิดอะไรขึ้น?”  คำถามดังขึ้นจากด้านหลัง

แต่ลินลี่ย์แค่มองดูข้างบน  ต่อหน้าพวกเขา พวกเขาสามารถเห็นคนสองคน แต่ตอนนี้สองคนนั้นพุ่งผ่านเขาไป  แต่เมื่อพวกเขาผ่านไปได้ไม่กี่สิบเมตรห่างจากลินลี่ย์  พวกเขาหยุดทันที

 “เร็วมาก”  ลินลี่ย์ลอบประหลาดใจ  “ภายใต้แรงดึงดูดของภูเขาอะเมทิสต์พวกเขายังสามารถเที่ยวไปได้อย่างรวดเร็ว สองคนนี้ทรงพลังมากจริงๆ”

ทั้งสองคนลังเลเล็กน้อย จากนั้นเริ่มเข้ามาใกล้  ทั้งสองคนสวมชุดยาวสีดำ  เพียงแต่หนึ่งในนั้นเป็นบุรุษผมยาวสีขาว ขณะที่อีกคนเป็นสตรีผมสีน้ำตาลยาว

 “พวกเจ้ามาจากโลกด้านนอกใช่ไหม?”  สตรีผมน้ำตาลพูดอย่างเย็นชา

 “เทพชั้นสูง?”  กลุ่มของลินลี่ย์ประหลาดใจ  แทบไม่มีเทพชั้นสูงเข้ามาเก็บเกี่ยวอะเมทิสต์  อย่างไรก็ตาม... ทั้งสองคนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาเป็นเทพชั้นสูง

ลินลี่ย์ลอบตกใจ  “สองคนนี้เป็นใครกัน?”

สตรีผมน้ำตาลและบุรุษผมขาวกำลังตรวจดูเดเลีย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นเหรียญตราอสูรบนอกนาง ทันใดนั้นสตรีผลน้ำตาลกล่าว  “ข้าชื่อการ์แลน ไม่ทราบว่าอสูรเทพชั้นสูงนี้เป็นใคร..?”

 “ข้าชื่อเดเลีย”  เดเลียพูดพร้อมกับยิ้ม

บุรุษหนุ่มผมขาวพูดพลางหัวเราะ  “สวัสดี..เดเลีย ข้าชื่อจาร์ร็อด!  ภูเขาอะเทมิสต์เป็นสถานที่อันตรายมาก เดเลีย..เนื่องจากเจ้าเป็นเทพชั้นสูง เอาอย่างนี้ดีไหม เจ้ามาร่วมกับเรา? ด้วยเราทั้งสามรวมพลังกันโอกาสอยู่รอดจะมีสูงขึ้น”

 “อยู่รอด?”  เดเลียตะลึง

ลินลี่ย์อดตกใจไม่ได้เช่นกัน  ดังนั้นสถานการณ์เลวร้ายจริงๆ!

 “เทือกเขาอะเมทิสต์นี้เต็มไปด้วยภยันตรายมากมาย แม้แต่เทพชั้นสูงทั้งสองคนยังพูดว่า ‘เอาชีวิตรอด’  ลินลี่ย์อดรู้สึกกดดันไม่ได้  ขณะนี้เองกลุ่มของเทพแท้ด้านหลังของลินลี่ย์ยิ่งเพิ่มความกังวลและเริ่มพูดคุยกันเองในกลุ่มทันที ไม่มีใครที่โง่

เมื่อได้ยินคำพูดของบุรุษผมขาว พวกเขาเข้าใจว่าภูเขาอะเมทิสต์เป็นที่อันตรายแน่นอน

 “ข้าขอถามได้ไหมว่าข้าสามารถนำคนสองสามคนในกลุ่มไปด้วยได้ไหม?” เดเลียถาม

 “เจ้าไม่อาจทำได้”  สตรีผมน้ำตาลพูดอย่างเด็ดขาด  “ตอนนี้อันตรายมาก เราเองยังไม่แน่ใจเลยว่าความสามารถเราเองจะสามารถปกป้องตัวเราเองได้หรือไม่  แล้วเราจะรับภาระเหล่านี้เพิ่มขึ้นมาได้ยังไง?  เดเลีย, รีบเลือกเถอะ ถ้าเจ้ายินดีร่วมกับเราเท่านั้น ด้วยกำลังของเราทั้งสามรวมกัน เราจะรอดพ้นผ่านวิกฤตินี้ไปได้”

 “ไม่จำเป็น”  เดเลียส่ายศีรษะและปฏิเสธอย่างสุภาพ

เทพชั้นสูงทั้งสองคนได้แต่ตะลึง

 “การเดินทางร่วมกับพวกเขาสิ่งเดียวที่จะเกิดขึ้นก็คือพวกเขาจะถ่วงเจ้าให้ช้าลง  พวกเขาจะทำให้เจ้าตกต่ำ” บุรุษผมเงินชื่อจาร์ร็อดรีบกล่าว

 “เฮ้, ทำไมถึงได้พูดแต่เรื่องไร้ประโยชน์เล่า?”  บีบีทะลุกลางปล้องอย่างไม่พอใจ  “แล้วจะเป็นยังไงถ้านางไม่ร่วมทางกับพวกเจ้า?”

บุรุษผมขาวอดมองบีบีไม่ได้

 “ไม่ต้องก็ได้ ขอบคุณเจตนาดีของพวกท่าน”  เดเลียพูดปฏิเสธ

บุรุษผมขาวและสตรีผมน้ำตาลมองกันเองและได้แต่ส่ายศีรษะ

 “ถ้าเจ้าไม่ยินดีไปด้วยก็ไม่เป็นไร  ข้าแค่เตือนเจ้าไว้อย่างหนึ่ง”  สตรีผมน้ำตาลมองดูเดเลีย  “ให้ระวังอสูรอะเมทิสต์!”  หลังจากสตรีผมน้ำตาลและบุรุษผมขาวพูดเสร็จก็บินจากไปด้วยความเร็วสูง หายลับไปในสายหมอก