Panlong เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 39 เผ่นเพื่อชีวิต

เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 39 เผ่นเพื่อชีวิต

อสูรอะเมทิสต์ต่างวิ่งเต็มกำลังและแม้ว่าจะเป็นบนภูเขาพวกมันก็ยังควบฝีเท้าจนภูเขาสั่นสะเทือน  เสียงคำรามนับไม่ถ้วนกึกก้องราวกับเสียงฟ้าผ่า อย่างไรก็ตามเสียงที่ดังที่สุดก็คือเสียงร้องเรียกซึ่งดังจนเต็มท้องฟ้า  “เด็กๆ เร็วเข้า  จับพวกมันเร็ว!!”

กลุ่มของลินลี่ย์อดหันศีรษะกลับมาไม่ได้  พวกเขาทุกคนรู้ว่านั่นเป็นเสียงของอสูรอะเมทิสต์เด็ก

ลินลี่ย์วิ่งเร็วราวกับสายฟ้า ตรงไปข้างหน้าราวกับดาวตกผ่านพื้นที่กว้างใหญ่ของภูเขาอะเมทิสต์ บางครั้งก็กระโดดลงมาจากหน้าผา บางครั้งก็ใช้กรงเล็บมังกรและเท้าปีนภูเขาอย่างรวดเร็ว  เนื่องจากแรงโน้มถ่วงที่ทรงพลังของภูเขาอะเมทิสต์ จึงไม่มีทางที่ใครจะบินได้

 “เร็วเข้า เร็วๆ !!”  ขณะที่วิ่งไปข้างหน้าลินลี่ย์ตะโกนผ่านสำนึกเทพ

บรรดาทั้งหกคนนั้นกลุ่มที่รั้งท้ายก็คือโอลิเวอร์และการ์แลน  ที่สำคัญโอลิเวอร์เป็นแค่เทพแท้ และร่างของเขายังไม่แข็งแกร่งเท่ากับลินลี่ย์ตั้งแต่แรกเริ่ม  ส่วนการ์แลนฝึกมาทางสายธาตุไฟ ดังนั้นจึงไปได้ไม่เร็วเท่าที่ควร

 “ฮ่าฮ่า,  พวกเจ้าไม่มีทางหนีได้!”  อสูรอะเมทิสต์เด็กพูดอย่างดีใจ

กลุ่มของลินลี่ย์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นวิ่งไปข้างหน้าหมอกขาวอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  ตราบใดที่ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถเห็นพวกเขา  พวกเขาจะปลอดภัย

 “ควั่บ!”  ขณะที่อสูรอะเมทิสต์เด็กอ้าปากกว้างและกลืนหมอกขาวลงท้อง  ในพื้นที่ตรงกลุ่มลินลี่ย์ไม่มีหมอกขาวเหลือสักนิด  อสูรอะเมทิสต์เด็กพูดอย่างดีใจ  “ฮ่าฮ่า, ข้าต้องการดูว่าพวกเจ้ายังจะหนีต่อไปได้ยังไง  เฮ้... เด็กๆ เร็วขึ้นอีก!”

กลุ่มอสูรอะเมทิสต์อยู่ห่างจากกลุ่มของลินลี่ย์หลายกิโลเมตร  หลังจากไล่ตามเป็นเวลานาน พวกมันย่นระยะลงมาต่ำกว่าหนึ่งกิโลเมตร

ที่สำคัญคืออสูรอะเมทิสต์มีความเร็วที่น่าประหลาด

 “ควั่บ!”

การเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเหมือนสายฟ้าประกายไฟ  กลุ่มของลินลี่ย์ยังคงวิ่งเต็มฝีเท้า  อย่างไรก็ตามด้านหลังพวกเขา เงารัศมีสีม่วงไล่ตามพวกเขากดดันความรู้สึกของกลุ่มลินลี่ย์

 “อสูรอะเมทิสต์เหล่านี้วิ่งไวจริงๆ”  บีบีพูดอย่างแตกตื่น

 “มีคนอยู่ข้างหน้า”  ตาของลินลี่ย์ทอประกายวูบทันที  ข้างหน้าเขาห่างออกไปร้อยเมตร  มีสิบกว่าร่างกำลังหนีอย่างแตกตื่นด้วยความเร็วสูงขณะที่หันกลับมามองข้างหลังเป็นระยะ  เหมือนกับว่าพวกเขาหวาดกลัว ว่ากันในเรื่องของความเร็ว กลุ่มของลินลี่ย์เร็วกว่าพวกเขามาก

ลินลี่ย์เข้าใจทันที  “คนพวกนี้บางทีได้ยินเสียงคำรามของอสูรอะเมทิสต์และต้องการหนี  เพียงแต่ความเร็วของพวกเขาช้ามาก”  ขณะเดียวกันลินลี่ย์มีแผนกะทันหัน

 “เลี้ยว!”  ทันใดนั้นลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพบอก

หลังจากพูดเสร็จลินลี่ย์กระโจนลงพื้นพุ่งออกไปเหมือนธนูพุ่ง  เดเลีย บีบีและคนอื่นตามลินลี่ย์เลี้ยวเล็กน้อยขณะที่พวกเขากระโดด  ตำแหน่งที่ลินลี่ย์เร่งไปคนละทางกับกลุ่มคนอีกสิบคน

สำหรับอสูรอะเมทิสต์  พวกมันทั้งไล่ล่าและโจมตี

อสูรอะเมทิสต์แบ่งกำลังและบุกโจมตีคนสิบคนที่เพิ่งมาถึงในภูเขาอะเมทิสต์วันนี้  เกือบทั้งหมดเป็นเทพแท้ ที่เหลือก็เป็นเทียมเทพ เมื่ออยู่ต่อหน้าอสูรอะเมทิสต์  พลังเล็กน้อยนั้นไม่มีอะไร  พวกเขาไม่สามารถต่อต้านได้

 “โรวววว!”

 “โรวววว!”

อสูรอะเมทิสต์คำรามขณะเร่งฝีเท้าไปข้างเต็มฝีเท้า  ความเร็วของพวกเทพทั้งสองนั้นช้ามาก  และพวกเขาถูกอสูรอะเมทิสต์ย่ำราบ  อสูรอะเมทิสต์จงใจย่ำร่างพวกเขาและเหยียบศีรษะของพวกเขาโดยตรง

 “กร๊อบ!”  ศีรษะของพวกเขาถูกย่ำแหลก และประกายเทพของพวกเขากลิ้งออกมา

นี่ทำให้อสูรอะเมทิสต์ทำตัวตื่นเต้นและพวกมันคำรามขณะวิ่งต่อไป  มีแต่วันที่มีคลื่นหมอกมันจึงมีโอกาสทำเช่นนี้ได้  เมื่อวันนี้จบลง  พวกมันจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีก  เป็นธรรมดาที่พวกมันจะค่อนข้างคลั่งในวันนี้

 “ฮ่าฮ่า, พวกเจ้ายังหนีต่อได้ แต่มาดูกัน ใครจะเร็วกว่า!”  อสูรอะเมทิสต์เด็กยืนอยู่บนหัวเบเฮม็อธอะเมทิสต์ และหัวเราะดีใจ

ตอนนี้ ลินลี่ย์ห่างจากกลุ่มอสูรอะเมทิสต์ที่ไล่ล่าไม่ถึงร้อยเมตร

ครู่ต่อมาระยะห่างลดลงเหลือห้าสิบเมตร

สามสิบเมตร...

ยี่สิบเมตร...

 “เราจะทำยังไงดี?”  จาร์ร็อดพูดผ่านสำนึกเทพอย่างแตกตื่น  เขารู้สึกได้ถึงความร้อนจากลมหายใจของเจ้าพวกนั้นว่าเข้ามาใกล้ร่างเขา  และได้กลิ่นรุนแรงเสียด้วย  จาร์ร็อดเกลียดกลิ่นเช่นนี้

 “เงียบซะ!”  บีบีตะโกนผ่านสำนึกเทพ”  “หนีต่อไปเพื่อชีวิตของเจ้า!  หนีต่อไป ถ้าเจ้ายังทำได้!”

ลินลี่ย์ยังคงวิ่งไปข้างหน้าต่อด้วยความเร็วสูง  ภูเขาอะเมทิสต์กว้างใหญ่ไพศาลและมียอดเขาหลายลูก  เป็นธรรมดาที่เส้นทางสายนี้มิใช่จะสัญจรไปได้ง่าย บางครั้งก็มีแนวเขา บางครั้งก็พบโตรกผา  กลุ่มของลินลี่ย์ปีนขึ้นไปบนภูเขาและจากนั้นก็วิ่งลงหน้าผา  เมื่อพวกเขาวิ่งไปสุดหุบเขา พวกเขาก็ปีนกลับขึ้นไปอีก

ในช่วงเวลานั้นๆ พวกเขาไม่มีการลังเล

ถ้าพวกเขาลังเล  พวกเขาจะถูกไล่ทัน

 “ฮ่าฮ่า...พวกเขากำลังจะตาย!”  อสูรอะเมทิสต์เด็กตื่นเต้นมาก

เบเฮม็อธอะเมทิสต์ที่เขาขับขี่ตวัดกรงเล็บแหลมคมกวาดใส่การ์แลนที่กำลังหนีที่ด้านหลัง  อสูรสูงเจ็ดเมตรนี้ทรงพลังที่สุดในอสูรอะเมทิสต์สามารถทำลายสมบัติเทพชั้นสูงของการ์แลนได้อย่างง่ายดาย

 “การ์แลน”  จาร์ร็อดรีบคว้าการ์แลนไว้อย่างแตกตื่น

แต่ความเร็วของกรงเล็บเหล่านั้นเร็วเกินไป  ขณะที่จะตาย ร่างของการ์แลนถอดร่างออกมาอีกหนึ่งร่าง   เห็นได้ชัดว่าเป็นร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของการ์แลนพร้อมกับเสียงฟัน หนึ่งในร่างของการ์แลนถูกระลอกกรงเล็บฟันขาดและประกายเทพปลิวกระเด็น

จาร์ร็อดอดรู้สึกประหลาดใจและโกรธมิได้

 “ข้าสูญเสียร่างแยกระดับเทพแท้ไปแล้ว”  การ์แลนด์ไม่มีเวลาจะรู้สึกเศร้า  ตอนนี้คงจะยอดเยี่ยมถ้านางสามารถรอดชีวิตได้

ลินลี่ย์ที่วิ่งนำอยู่ข้างหน้ารู้ว่าสถานการณ์อันตรายเพียงไหน  เขาสามารถรู้สึกได้ว่าเงาของเบเฮม็อธอะเมทิสต์ใกล้เข้ามา  ทันใดนั้นลินลี่ย์สิ่งที่ขวางอยู่ข้างหน้าและเขาอดประหลาดใจไม่ได้  “มีหุบเขาอยู่ข้างหน้า!”

เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย!

ลินลี่ย์ เดเลีย บีบี โอลิเวอร์ การ์แลนด์และจาร์ร็อดทั้งหกคนวิ่งอย่างบ้าคลั่ง และโถมตัวเข้าไปในหุบเขาอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

 “ไล่ตาม ไล่ตามไป!!!”  อสูรอะเมทิสต์เด็กตื่นเต้นจัด  เขาขับขี่เบเฮม็อธอะเมทิสต์กระโจนลงไปด้วยเช่นกัน

อสูรอะเมทิสต์กระโจนเข้าไปในหุบเขาซึ่งกว้างมากอย่างบ้าคลั่ง จากอีกด้านหนึ่งของหุบเขาไปจนถึงอีกด้านหนึ่งมีระยะทางหลายสิบกิโลเมตร  ในหมอกขาวเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นหน้าผาอีกฟากหนึ่ง

 “ควั่บ!”  “ควั่บ!”  เสียงลมอื้ออึงขณะที่พวกเขาร่วงลงไป

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนไม่ต่อต้านพลังแรงโน้มถ่วง  พวกเขาตั้งใจใช้พลังเทพของพวกเขาเพื่อเร่งความเร็วในการร่วงหล่น ทั้งหกคนร่วงลงไปราวกับสายฟ้า  หุบเหวนี้ลึกหลายสิบกิโลเมตร  แต่ด้วยความเร็วที่น่าทึ่งของกลุ่มลินลี่ย์  พวกเขาร่วงมาถึงก้นหุบเหวแทบจะทันที

พื้นของหุบเหวเป็นหินแข็ง

ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ต้านแรงโน้มถ่วง  พวกเขายังคำนวณเอาไว้ด้วย  การกระแทกกับหินด้วยความเร็วขนาดนั้น แม้แต่ร่างของเทพชั้นสูงก็อาจบาดเจ็บได้

 “ควั่บ!”  เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากพื้นเพียงสิบเมตร ลินลี่ย์ชะลอความเร็วฉับพลันและลงสู่พื้นเหมือนลมพัดแผ่ว  ขณะที่เดเลียเหายตัวไปทันทีและกลายสภาพเป็นลมพัด จากนั้นคืนสภาพเป็นร่างหยาบอีกครา

โอลิเวอร์ จาร์ร็อดและการ์แลนก็มีเทคนิคลงพื้นให้ช้าลงเช่นกัน นี่เป็นเรื่องธรรมดามาก

แต่บีบี?  บีบีไม่สนใจทุกอย่างกระแทกลงกับตรงๆ อย่างรุนแรง

 “ปัง!”  พื้นสั่นสะเทือนและบีบีจมลึกลงไปราว 20-30 เซนติเมตร  เนื่องจากหินของภูเขาอะเมทิสต์มีความแข็ง  ทุกคนสามารถคาดคิดได้ว่าแรงกระแทกที่ทำให้เขาจมลงไปขนาดนั้นรุนแรงขนาดไหน

แต่บีบีไม่เป็นอันตรายแม้แต่น้อย

ไม่มีใครชมบีบี เพราะไม่มีเวลา!

 “หนี!”  กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนวิ่งต่ออย่างบ้าคลั่ง

อสูรอะเมทิสต์ไม่มีพลังเทพ ทั้งไม่รู้เคล็ดลึกลับของกฎธรรมชาติ ดังนั้นพวกมันกระโดดลงมาอย่างธรรมดาโดยไม่มีการคำนวณใดๆ ทั้งสิ้น   เมื่อลงสู่พื้นจึงกระแทกเข้ากับพื้นเต็มที่

 “ปัง!”  “ปัง!”  “ปัง!”

เหมือนกับอุกกาบาตกระแทก  อสูรอะเมทิสต์แต่ละตัวกระแทกจมลงไปในพื้นและตะเกียกตะกายไล่ตามต่อไป  ขณะที่ผลจากแรงกระแทกไม่มีผลอะไรต่อพวกมัน  อสูรอะเมทิสต์เด็กตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว  “เร็วเข้า!  ระยะห่างระหว่างเรากับพวกเขาเพิ่มขึ้นอีกแล้ว!”

เมื่อกลุ่มของลินลี่ย์พุ่งลงมาจากหน้าผาทำให้มีความเร็วขั้น  ดังนั้นระยะห่างระหว่างทั้งสองกลุ่มจึงเพิ่มขึ้นเป็นอีกห้าสิบเมตร

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนได้ยินเสียงกระแทก ก็สามารถนึกถึงฉากภาพที่อสูรอะเมทิสต์นับไม่ถ้วนเหล่านั้นไล่ล่าพวกเขา หัวใจพวกเขาสั่นสะท้าน และทุกคนยังคงเร่งฝีเท้าหนีต่อไปเพื่อชีวิต  ถ้าพวกเขาถูกไล่ทันจริงๆ แค่ถูกอสูรอะเมทิสต์นับไม่ถ้วนเหยียบใส่เท่านั้นก็เป็นอันจบกัน

 “มีทะเลสาบข้างหน้า!”  ลินลี่ย์เห็นว่าภายในหมอกขาว มีทะเลสาบแห่งหนึ่ง

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนไม่ลังเลแม้แต่น้อย กระโดดลงไปในทะเลสาบทันที  เมื่อถูกไล่ล่าอย่างนั้น  ต่อให้เป็นภูเขาดาบหรือทะเลเพลิงขวางหน้า  พวกเขาก็ยังจะพุ่งลงไป  ที่สำคัญคือถ้าพวกเขาลังเลและพยายามหาทางเลือกอื่น  พวกเขาจะช้าลงและถูกอสูรอะเมทิสต์เหล่านั้นไล่ทัน 

ในขณะนั้น...

อสูรอะเมทิสต์หลายตัวปรากฏที่ข้างทะเลสาบ  อสูรอะเมทิสต์เด็กที่ยืนอยู่บนศีรษะเบเฮม็อธอะเมทิสต์โกรธและพูดอย่างไม่พอใจ  “พวกเขาโดดลงไปในน้ำ?  หรือว่าพวกเขารู้ว่าข้าเกลียดน้ำ?  ฮึ่ม เจ้าพวกนี้ไม่มีทางหลบไปไหนแน่?”

ทันใดนั้นอสูรอะเมทิสต์เด็กตวาดเสียงลั่น  “เด็กๆ, พวกเจ้าทั้งหมดลงไปจับคนพวกนั้นขึ้นมา

 “โรว...”  “โรวววว!”  “โรววววว!!!”

ทันใดนั้นอสูรอะเมทิสต์นับไม่ถ้วนเริ่มคำรามด้วยความโกรธและพวกมันกระโดดลงทะเลสาบข้างหน้า  เสียงตูม ตูมทิ้งตัวลงน้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าดังขึ้น  ขณะเดียวกันอสูรอะเมทิสต์อื่นรวมทั้งอสูรอะเมทิสต์เด็กยืนรายล้อมริมฝั่งทะเลสาบ

 “ล้อมทั่วทั้งทะเลสาบนี่ไว้”  อสูรอะเมทิสต์กัดฟัน  “ฮึ่ม, ข้าอยากเห็นนักพวกเขาจะมีทางหลบหนีไปได้ยังไง  ไม่มีของเล่นใดที่ข้าหมายตาแล้วจะหลบหนีไปได้!”  ขณะที่มันพูดมันย่นจมูกน้อยๆ ของมัน

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกเข้าไปใกล้ทะเลสาบและพบเส้นทางใต้น้ำแคบๆ  พวกเขายังคงเดินหน้าต่อไปตามเส้นทางแคบนั้นลาดขึ้น ทางแรกเป็นทางลาดลงใต้น้ำ แต่ทางที่สองเป็นทางลาดขึ้นเหนือน้ำ  กลุ่มของลินลี่ย์ไปจนสุดเส้นทาง

ทางเล็กนี้เป็นคลองที่นำไปยังถ้ำในภูเขา

 “ข้าไม่คาดเลยว่าจะมีคนสามารถขุดถ้ำได้ใหญ่และพิถีพิถันขนาดนี้” จาร์ร็อดดีใจ

ถึงตอนนี้กลุ่มของลินลี่ย์ค่อยระบายลมหายใจโล่งอกได้  พวกเขาตรวจสอบถ้ำอย่างระมัดระวัง  พวกเขาเห็นว่านี่เป็นถ้ำที่คนอื่นขุดขึ้น  ลินลี่ย์อดรู้สึกดีใจไม่ได้  “หินของภูเขาอะเมทิสต์นั้นแข็งเหลือเชื่อ คนขุดถ้ำนี้ต้องพลังแบบไหนกัน  และต้องใช้เวลามากเท่าใดจึงจะขุดแบบนี้ได้

บีบีใช้มีประกายเทพของเขาดูก็เพียงแต่ฟันหินเป็นรอยแยกเล็กๆ เท่านั้น

 “ลินลี่ย์, อสูรอะเมทิสต์คงไม่ค้นพบเจอเราที่นี่ใช่ไหม?”  เดเลียยังคงกังวล

 “ไม่เป็นไรแล้ว” ลินลี่ย์พูดปลอบ

หน้าของการ์แลนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม การหนีพ้นวิกฤติการณ์ครั้งนี้เหมือนได้เกิดใหม่  นางกล่าว “เดเลีย!  ไม่ต้องกังวล  แม้ว่าอสูรอะเมทิสต์เหล่านั้นจะทรงพลังมาก  แต่พวกมันไม่เข้าใจเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธรรมชาติแต่อย่างใด  และพวกมันก็ไม่มีวิธีใช้สำนึกเทพ  เส้นทางน้อยนี้ซ่อนอยู่ในต้นหญ้าในก้นทะเลสาบเป็นที่ซ่อนได้เป็นอย่างดี  พวกมันไม่สามารถค้นพบได้ง่ายๆ”

กลุ่มของลินลี่ย์พยักหน้าเช่นกัน

หลังจากที่พวกเขาโดดลงน้ำ  พวกเขาแผ่สำนึกเทพออกไปตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ  เมื่อพวกเขาผ่านเข้ามาทางลับน้อย  สำนึกเทพของเขาก็พบเจอได้ตามธรรมดา

 “ใช่แล้ว เรายังจะต้องกลัวอะไร?  แม้ว่าพวกมันจะพบทางลับน้อย  แต่ทางนี้ก็แคบมาก ขณะที่อสูรอะเมทิสต์เหล่านั้นตัวใหญ่มาก  พวกมันจะย่อตัวให้พอดีได้ยังไง?  บีบีพูดอย่างเหยียดหยาม  อสูรอะเมทิสต์มีลักษณะกายภาพที่ใหญ่  ไม่มีทางที่พวกมันจะเบียดตัวเข้ามาได้

 “บีบีพูดถูก ไม่เป็นไรแล้ว ทุกคนสามารถพักที่นี่อย่างวางใจได้”  ลินลี่ย์กล่าว

 “ไม่, ไม่มีประโยชน์”  จาร์ร็อดส่ายศีรษะอย่างจนใจ  “ไม่ว่าอุโมงค์จะเล็กเพียงไหน แต่อสูรอะเมทิสต์ก็สามารถเข้าไปได้  อสูรอะเมทิสต์สามารถเปลี่ยนร่างของมันได้

 “เปลี่ยนร่างของมันได้?”  ลินลี่ย์อดตกใจมิได้

ถ้าพวกมันสามารถเปลี่ยนร่างกายได้ ก็คงจะน่ากลัว

การ์แลนพยักหน้าอย่างจนใจ  “ถูกแล้ว อย่างไรก็ตามอสูรอะเมทิสต์ไม่อาจเปลี่ยนยืดขยายหรือโครงสร้างได้ดั่งใจมัน  ตัวอย่างเช่น พวกมันสามารถย่อขนาดให้สั้นลง หรือยืดส่วนสูงอีกหนึ่งเมตร  แต่ความยาวของมันก็จะเพิ่มขยายไปด้วยหลายเท่า  พูดให้ถูกก็คือขนาดตัวไม่เปลี่ยน”

ลินลี่ย์เริ่มเข้าใจ

อสูรอะเมทิสต์เหล่านี้เป็นเหมือนกับน้ำ สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้หลายรูปแบบ แต่โดยรวมขนาดยังคงเท่าเดิม

ลินลี่ย์จ้องมองอุโมงค์และพูดช้าๆ  “ทั้งหมดที่เราหวังได้ก้คือเราจะไม่ถูกค้นพบ  เมื่อเราถูกพบ เราจะไม่มีที่ให้หนี”

 “ไม่ต้องห่วง”  การ์แลนหัวเราะสดใส  “เราไม่ถูกพบง่ายๆ แน่ นอกจากนี้ เมื่อคลื่นหมอกจบลงอสูรอะเมทิสต์เหล่านี้จะหายไปหมด  ถึงตอนนี้เราจะไม่มีอันตรายใดๆ และสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้อีกยาวนานอย่างสบายๆ

ลินลี่ย์ถอนหายใจและพูดกับตัวเองเงียบๆ “ข้าหวังว่าวันนี้จะผ่านไปโดยปลอดภัย  เมื่อวันนี้ผ่านไปได้  ก็จะมีความปลอดภัย”