บทที่ 469 ปรารถนาที่จะชนะใจคนคนเดียว อยู่จนหัวขาว!
ฟางอู๋จี๋จากสถาบันว่านเต้าเป็นคนเสนอ เสียงของเขาดังและสง่างามดังนั้นเขาจึงดึงดูดสายตาของคนทั้งหอประชุมไปที่เขา
เครื่องแบบครูบนร่างกายของฟางอู๋จี๋ได้รับการซักอย่างสะอาดหมดจดไม่มีรอยยับใดๆ ผมของเขาได้รับการดูแลมัดเป็นมวยเป็นอย่างดี
หากมองแต่แผ่นหลังของเขา เขาดูเหมือนผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก ถึงกระนั้น ความแข็งแกร่งและรูปร่างของเขาก็เท่านั้น เมื่อดูที่ใบหน้าของเขา เขาไม่ดีเลย
เหนือจมูกไม่เป็นไรแต่ขากรรไกรล่างกว้างเกินไปซึ่งทำลายความงามในทันที พูดไปก็ไม่ถึงกับน่าเกลียด แต่ก็ดูไม่เข้ากันอย่างแน่นอน
ฟางอู๋จี๋ต้องการขอแต่งงานมานานแล้ว แต่นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญในชีวิต ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเลือกโอกาสสำคัญ
ตอนนี้ เมื่อเขาและจางลี่ได้รับคุณสมบัติของมหาคุรุ เขาคิดว่านี่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและน่าจดจำที่สุด และมันก็เหมาะสมที่สุดสำหรับการขอแต่งงานด้วย
"ฟางอู๋จี๋ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?"
จางลี่รู้สึกรำคาญและถอยหลังไปหนึ่งก้าว
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องตกใจ ตราบใดที่เรามีความสุข!"
ฟางอู๋จี๋มองจางลี่ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขารู้สึกว่าจางลี่อาจรู้สึกเสียหน้า ดังนั้น เขาจึงเกลี้ยกล่อมนางอย่างอ่อนโยน
"ซิ่วสวิน!"
ซุนม่อรีบเดินไปหาสาวมาโซคิสต์ และถามเสียงเบาว่า
"เกิดอะไรขึ้น?"
ซุนม่อเห็นความผิดปกติของจางลี่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอยู่ในวิทยาลัย เขาเคยเห็นเด็กผู้ชายจำนวนมากเกินไปที่ถือดอกกุหลาบและลงไปที่หอพักของหญิงสาวเพื่อขอแต่งงาน ท้ายที่สุด เขาถูกทิ้งไว้ให้อยู่กับโศกนาฏกรรมตลอดทั้งคืน
เขาจีบสาวไปทั่ว แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
"เฮ้อ ข้ารู้ว่า ฟางอู๋จี๋กำลังจะถูกผู้หญิงคนนี้หลอก!"
กู้ซิ่วสวินถอนหายใจ
ฟางอู๋จี๋เข้าสอนที่สถาบันว่านเต้าทันทีที่เขาเรียนจบ เป็นเวลา 3 ปีแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่เคยสอนกู้ซิ่วสวิน แต่เขาก็สามารถถือเป็นครูของนางได้
"เกิดอะไรขึ้น?"
ซุนม่อสงสัย
"จางลี่เป็นรุ่นพี่ของข้าที่มีผลการเรียนระดับทั่วไป เป็นไปไม่ได้ที่นางจะอยู่โรงเรียนเพื่อสอน ท้ายที่สุดแล้วสถาบันว่านเต้าเป็นโรงเรียนระดับสามที่มีชื่อเสียง แต่นางอยู่ในโรงเรียน ว่ากันว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์ของฟางอู๋จี๋!"
กู้ซิ่วสวินลดเสียงลง
"ข้าเข้าใจแล้ว!"
ซุนม่อพยักหน้า สังคมสมัยใหม่ก็เช่นเดียวกัน มีข่าวออกมาบ่อยๆ ว่าเด็กผู้หญิงบางคนจะยอมเสียตัวเองเพื่อสอบเข้าต่อปริญญาโทหรือสอนในโรงเรียน
จางลี่เห็นได้ชัดว่าเป็นคนรักของฟางอู๋จี๋
ใครคือ ฟางอู๋จี๋?
เป็นหนึ่งในแหวนหยกคู่โดยมีชื่อร่วมกับหลิ่วมู่ไป๋ อัจฉริยะแบบนี้มีอนาคตที่สดใส ไม่จำเป็นต้องถาม โรงเรียนจะเริ่มจัดการสิ่งต่างๆ ให้เขา
เมื่อคนรักของเขาจากไปเฉาเสียนต้องกังวลว่า ฟางอู๋จี๋จะตามนางไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงปล่อยให้จางลี่อยู่ในโรงเรียนเท่านั้น
"ฟางอู๋จี๋ เข้ามามีส่วนร่วมในการประเมินตอนนี้เท่านั้น ไม่ใช่เพื่อแข่งขันกับหลิ่วมู่ไป๋แต่เพียงรอจางลี่!"
กู้ซิ่วสวินแจ้งข่าว:
"ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ฟางอู๋จี๋คอยแนะนำจางลี่ทุกครั้งที่เขาว่าง แต่จางลี่วางแผนมากเกินไป นางมีคนรักหลายคนก่อนฟางอู๋จี๋!"
"บ้าจริงๆ!"
ซุนม่อทำหน้ามุ่ย
"จางลี่ เป็นเพียงสาวชาวนา แต่นางไม่เคยขาดยาแปรธาตุสำหรับการฝึกฝน และคนรักหนุ่มก็มอบวิชาฝึกปรือให้นางด้วย"
กู้ซิ่วสวินถอนหายใจ จางลี่มีชื่อเสียงในทางไม่ดีในปีสุดท้าย นางพึ่งพาผู้ชายในการไต่เต้าขึ้นไป และเมื่อนางได้ผู้ชายที่ดีกว่า นางจะไล่ผู้ชายที่อยู่หน้าของนางออกไป
แน่นอนว่าจางลี่สวย ก่อนที่กู้ซิ่วสวินจะเติบโตเป็นสาวสะพรั่ง นางเป็นสาวงามของโรงเรียนสถาบันว่านเต้า และมีคนรักมากมาย
"ฟางอู๋จี๋ไม่รู้เหรอ?"
ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจ
"เฮ้อ ฟางอู๋จี๋ เป็นคนซื่อสัตย์ เขารู้แต่วิธีฝึกฝนและหมกมุ่นอยู่กับวิชาการเท่านั้น ชีวิตของเขาคือบ้าน โรงเรียน โรงอาหารเขาไม่เคยทุ่มเทให้กับเรื่องซุบซิบเหล่านี้!"
กู้ซิ่วสวินก็หมดหนทางเช่นกัน
"อาจารย์ใหญ่เฉาล่ะอยู่ที่ไหน เขาไม่ได้เกลี้ยกล่อมเขาบ้างเหรอ?"
ซุนม่ออยากจะร้องไห้ ฟางอู๋จี๋เป็นบุรุษถูกสวมหมวกเขียวมานานแค่ไหนแล้ว?
"เจ้าคิดว่าบางทีเขาอาจจะไม่ได้ถูกชักจูงเหรอ? ครั้งเดียวที่ฟางอู๋จี๋โกรธและทะเลาะกับอาจารย์ใหญ่เป็นเพราะจางลี่!"
กู้ซิ่วสวินพูดด้วยอารมณ์
"สติปัญญาของคนที่ตกหลุมรักแย่กว่าของสุนัขจริงๆ!"
บรรยากาศในที่เกิดเหตุน่าอึดอัดอยู่แล้ว ไม่ว่าฟางอู๋จี๋จะซื่อสัตย์แค่ไหนเขาก็ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของปัญหาเมื่อเขาเห็นจางลี่ปฏิเสธที่จะตกลงซ้ำแล้วซ้ำอีก
แต่แทนที่จะโกรธ เขามีสีหน้าสับสนและเศร้าหมอง
"ทำไม?"
"ลี่เอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้น?"
ชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาโอบกอดจางลี่
จางลี่พยายามดิ้นรนเล็กน้อย แต่ก็ไม่หลุด ดังนั้นนางจึงได้แต่ปล่อยให้ชายหนุ่มกอดนางไว้
"เจ้าเป็นใคร?"
ฟางอู๋จี๋ตะโกนด้วยความโกรธ
"ปล่อยนางนะ!"
"ข้าเป็นคนของนาง!"
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ มองไปที่ฟางอู๋จี๋ด้วยความรู้สึกที่เหนือกว่าในสายตาของเขา (ดังนั้นถ้าเจ้าเข้าสู่สิบอันดับแรกล่ะ เจ้าไม่โดนข้าสวมหมวกเขียวเหรอ?)
"จางลี่ นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?"
ฟางอู๋จี๋มองจางลี่ ด้วยความไม่เชื่อ
"ฟางอู๋จี๋ ข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้า และข้าไม่จำเป็นต้องตอบอะไรเจ้า!"
หลังจากที่จางลี่พูดจบ นางมองไปที่ชายหนุ่มอย่างเป็นกังวล และอธิบายด้วยเสียงต่ำ
"เขาและข้าบริสุทธิ์ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาต่างหากที่ไล่ตามพัวพันข้า!"
"ข้ารู้!"
ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าใกล้หูของจางลี่อย่างตั้งใจและพูดว่า
"ข้าเชื่อในตัวเจ้า!"
ผู้ชมรู้สึกไม่พอใจทันที ชายหนุ่มคนนี้ตั้งใจทำให้ฟางอู๋จี๋อับอายอย่างชัดเจน (ไม่เป็นไรถ้าเจ้าฉกแฟนสาวของเขา สำหรับการทำเช่นนั้น แต่เจ้าต้องทำขนาดนี้ด้วยเหรอ?)
จางลี่พยายามดิ้นรนแต่เพียงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่กล้ารุกรานชายหนุ่ม
"เอาล่ะรีบจบเรื่องตลกนี้และหลังจากเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลแล้วไปเยี่ยมชมสถานที่ที่มีชื่อเสียงในกวงหลิงกันเถอะ!"
หลังจากที่ชายหนุ่มพูดจบ เขาก็ตบก้นของจางลี่และจากไปพร้อมกับท่าทางที่ไร้ยางอาย ซึ่งดูเหมือนแขกที่มาเยี่ยมซ่องนางโลมบ่อยๆ
"ทำไม?"
ฟางอู๋จี๋ถาม
"พี่อู๋จี๋ ถ้าเจ้าต้องการสิ่งที่ดีสำหรับข้า จงให้อิสระกับข้าเถอะ”
จางลี่ดูเศร้าหมอง หลังจากผ่านไปสามปี นางรู้จุดอ่อนของฟางอู๋จี๋ ตราบใดที่นางแสดงความอ่อนแอ เขาจะยอมแพ้อย่างแน่นอน
"เจ้าคิดว่าข้าน่าเกลียดเหรอ?"
ฟางอู๋จี๋อกหัก
จางลี่เงียบ ไม่เพียงแต่นางคิดว่าฟางอู๋จี๋น่าเกลียด แต่นางยังคิดว่าเขาไม่มีอนาคต ชายหนุ่มตอนนี้เป็นหลานชายของรองอาจารย์ใหญ่โรงเรียนชุนหน่วนฮัวไค ถ้านางติดตามเขา นางจะสามารถ เข้าสอนโรงเรียนชั้น 2 ได้ ปกติต่อให้พยายามมาทั้งชีวิตก็ทำไม่ได้
กู้ซิ่วสวินทนไม่ได้อีกต่อไปและรีบวิ่งไป
"จางลี่ ชายหนุ่มคนนั้นในตอนนี้ คนหนึ่งเป็นชายหนุ่ม และเขาแค่เล่นกับเจ้า เขาจะไม่แต่งงานกับเจ้า"
"ซิ่วสวิน ข้าไม่มีความสามารถเท่าเจ้า ข้าสามารถได้สิ่งที่ต้องการด้วยพละกำลังของข้า ถ้าข้าต้องการมีชีวิตที่ดีเหมือนอาจารย์ ข้าได้แต่ใช้วิธีอื่นเท่านั้น!"
จางลี่ก็รู้เช่นกันว่า กู้ซิ่วสวินพูดถูก แต่แล้วไงล่ะ? ตราบใดที่ข้าเข้าสถาบันชุนฮัวและบรรลุเป้าหมาย มันจะไม่เป็นไร แต่งงานกับเด็กคนนั้นเหรอ?
เอาเถอะ ข้ารู้ว่าข้าไม่มีค่าขนาดนั้น!
กู้ซิ่วสวินพูดไม่ออกชั่วขณะ
"พี่อู๋จี๋ ถึงพี่จะน่าเกลียดแต่พี่ก็อ่อนโยนมาก ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ข้าอยู่กับพี่อย่างมีความสุขมาก!"
จางลี่พูดจบลงด้วยเสียงเบา นางหันไปทางซ้าย และไปที่ท้ายแถว
ประโยคนี้เป็นความจริง ฟางอู๋จี๋ให้ความอ่อนโยนแก่จางลี่ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถทำให้นางมีชีวิตที่ดีขึ้นได้
ฟางอู๋จี๋ ยื่นมือของเขาออกไปต้องการที่จะดึงจางลี่ แต่เขาไม่รู้จะพูดอะไร ดังนั้นเขาจึงนั่งลงสักพักกุมศีรษะ และเริ่มร้องไห้
"อาจารย์ฟาง ลุกขึ้นก่อน!"
กู้ซิ่วสวิน เปลี่ยนชื่อของเขาเพียงเพื่อกระตุ้นความนับถือตนเองของฟางอู๋จี๋ และให้เขาเข้าใจว่าเขายังอยู่ต่อหน้านักเรียน ดังนั้นต้องละอายใจ
ซุนม่อมองดูสาวมาโซคิสต์ด้วยความชื่นชม นี่คือเด็กผู้หญิงที่อ่อนโยน เจ้าต้องรู้ว่าตอนนี้นางอยู่ในระดับเดียวกับฟางอู๋จี๋ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเรียกเขาว่าอาจารย์
ฟางอู๋จี๋ไม่แยแส
"ร้องไห้พอหรือยัง"
ซุนม่อเดินไปดึงฟางอู๋จี๋ขึ้นมา
“เจ้ามีชีวิตที่รุ่งเรืองนางมีชีวิตที่เบ่งบาน จากนี้ไปเจ้าคือเจ้า และนางจะเป็นเพียงนาง เจ้าจะไม่เจอกันและจะไม่เป็นหนี้อะไรซึ่งกันและกัน เป็นการดีที่จะแสดงความยินดีกับนางโดยหวังสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับกันและกันไม่ใช่หรือ?”
ซุนม่อมองไปที่ฟางอู๋จี๋กลัวจริงๆ ว่าเขาจะถูกทำลายล้างจากความกระทบกระเทือนใจ
กู้ซิ่วสวินมองไปที่ซุนม่อทันที
"มีอะไรผิดปกติ?"
ซุนม่อดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย
"ดีมาก ในที่สุดคำแนะนำล้ำค่าก็ไม่ปะทุออกมา!"
กู้ซิ่วสวินกลัวจริงๆ ที่ซุนม่อบอกว่าเขาจะระเบิดประโยคทองถ้าเขาไม่เข้าใจ
ซุนม่อกลอกตาและโน้มน้าวต่อไป:
"สำหรับบางคน ความรักไม่จำเป็นต้องคงอยู่ตลอดไป มันอาจเป็นช่วงเวลาแห่งประสบการณ์ ช่วงหนึ่งของชีวิต คนคนหนึ่งคือผู้ผ่านเข้ามาในชีวิตของอีกคนหนึ่ง ไปแล้วไม่เหลียวหลัง ไม่คิดถึง ปล่อยให้เป็นอดีตไป!”
มหาคุรุที่มุงดู ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชายหนุ่มและหญิงสาวในวัยยี่สิบ ได้ยินคำพูดของซุนม่อ ดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย และแสดงสีหน้าครุ่นคิด
ชายหญิงบางคนที่เคยลิ้มรสความรักและถูกหนามกุหลาบความรักทิ่มแทงก็ไม่อาจปล่อยมือได้ จนถึงตอนนี้ หลังจากได้ยินคำพูดของซุนม่อ พวกเขาก็แสดงท่าทีโล่งใจ
"ใช่ ได้เวลาปล่อยวางแล้ว!"
หลายคนมีรอยยิ้ม
"แล้วความรักสำหรับเจ้าคืออะไร?"
ฟางอู๋จี๋มองไปที่ซุนม่อด้วยสายตาที่จริงจัง
ซุนม่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า:
"ข้าปรารถนาจะชนะใจของคนๆหนึ่ง และอยู่ร่วมจนหัวขาวไม่มีวันแยกจากกัน!"
ซุนม่อมีความปรารถนาที่สมบูรณ์แบบสำหรับความรักในกระดูกของเขา รักใครสักคน รักษาใครสักคน และปรารถนาที่จะเติบโตไปด้วยกันจนแก่เฒ่า!
ชิ้ววว!
คำแนะนำล้ำค่าปะทุขึ้นอีกครั้ง
จุดแสงสีทองอร่ามสว่างไสวไปทั่วบริเวณ
ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ถูกปกคลุมด้วยแสงสลัวในทันที พลันมีอารมณ์ที่หลากหลายในใจของพวกเขา ขอถามเจ้า ใครในโลกนี้ไม่ต้องการคนสนิท?
เข้าใจเขา! รู้จักเขา! รักเขา!
"ดีจริงๆ!"
"อาจารย์ซุนมีปรัชญาความรักเสียจริง!"
"ทำไงดี? ดูเหมือนข้าจะหลงรักเขาเข้าแล้ว!"
พวกผู้หญิงมองซุนม่อด้วยความหลงใหล ผู้ชายหล่อ อ่อนโยน และมีความสามารถคนนี้เป็นคนรักในฝัน
ในไม่ช้า พวกเขาก็อิจฉาเพราะสายตาของซุนม่อที่มีต่อกู้ซิ่วสวิน
"เฮ้ ข้าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเจอผู้หญิงที่ใช่ในชีวิต!"
ซุนม่อคิดและมองไปที่กู้ซิ่วสวินโดยไม่รู้ตัว
"หา? มองข้าทำไม?"
กู้ซิ่วสวินยังเคลิ้มในสิ่งที่ซุนม่อพูด แต่เมื่อเขาเห็นเขามองข้ามมา เขาก็ได้แต่สับสนและลนลาน เป็นไปได้ไหมว่าเขาสนใจข้า
ในทันที พวงแก้มของสาวมาโซคิสต์แดงทำให้นางมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น!
"แต่งงานกับเขา"
"แต่งงานกับเขา"
"แต่งงานกับเขา!"
ชายหนุ่มผู้มีบุญเห็นฉากนี้ก็ร้องเชียร์ทันที
มหาคุรุนำโดยเจี่ยงเหวยเดินเข้าไปในหอประชุมและเห็นฉากนี้ จุดแสงสีทองตกใส่พวกเขาเช่นกัน
"ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะเป็นคนที่น่ารักด้วย?"
อู๋เพ่ยหลิงพูดหยอกล้อแต่หลังจากได้รับประโยคทอง ความรู้สึกที่ได้จากประโยคทองนั้นเหมือนกับการดื่มเหล้ารสเลิศและเมาเล็กน้อย อืม ก็ไม่เลว
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น