เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 425 ทีมดีเป็นเรื่องสำคัญ

ตอนที่  425  ทีมดีเป็นเรื่องสำคัญ

 แม้ว่าเย่ว์หยางจะลงนามทำข้อตกลงลับกับเหล่าปีศาจจากแดนปีศาจ  แต่เขาไม่ยอมให้บุคคลและทหารทั่วไปได้รู้เรื่องนี้

แต่ข้อตกลงนี้สร้างความตกตะลึงให้กับชนชั้นผู้นำแห่งอาณาจักรต้าเซี่ยมากเหลือเกิน

 

อาจกล่าวได้ว่ายกระดับขวัญกำลังใจให้พวกเขามากกว่าเรื่องที่เอลฟ์ทองมาช่วยเหลือนับร้อยเท่า

ที่สำคัญคือนี่เป็นการช่วยเหลือทางด้านสถานการณ์  ต่างจากพวกเอลฟ์ทองเป็นการช่วยเหลือด้านกำลังใจมากกว่า

พอคิดได้ว่าปีศาจจากแดนปีศาจมาต่อสู้กับราชาเฮยอวี้ร่วมกับมนุษย์นักสู้ปราณก่อกำเนิดจึงเป็นการช่วยเพิ่มความมั่นใจให้จุนอู๋โหย่วจนถึงขีดสุด  ตามที่เย่ว์หยางบอกนี้เอง ทำให้จิตวิญญาณนักสู้ของจุนอู๋โหย่วถูกจุดประกาย และเขาแทบจะกลายเป็นเหมือนนักรบสปาร์ตันได้ทันที พร้อมจะรบเมื่อใดก็ได้  โชคดีที่ราชาเฮยอวี้ไม่เห็นจุนอู๋โหย่วในยามที่ไฟต่อสู้ลุกโชน  ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องถอนทหารออกจากการต่อสู้เป็นแน่

นอกจากผู้เฒ่าเย่ว์ไห่, สุ่ยตงหลิว, มหาอำมาตย์, สององครักษ์พิทักษ์ฟ้าและองครักษ์พิทักษ์ฟ้าที่ถูกส่งมาจากอาณาจักรเทียนหลัวแล้ว  คนอย่างเฟิงเสี่ยวหวิน, เสวี่ยเวิ่นเต้าและเหยียนเชียนจ้งก็เพียงแต่เห็นด้วย  แต่เห็นต่างในข้อตกลงบางประการ

ถึงกระนั้น การเกิดขึ้นของข้อตกลงลับก็เพิ่มขวัญกำลังใจให้เป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหยียนเชียนจ้งผู้อยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก  เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกตกใจจริงๆ

เขายังสงสัยว่าจุนอู๋โหย่วจงใจทำให้เขาเห็น  ในอีกฝั่งหนึ่งอาณาจักรสือจินพยายามเกลี้ยกล่อมเขาอย่างหนัก  ต้องการให้เขาเป็นตระกูลแรกที่แยกออกมาจากสี่ตระกูลใหญ่  ในอีกด้านหนึ่งเขาไม่ยินดีกลายเป็นลูกไล่ของคนอื่น  เพราะราชาเฮยอวี้อาจไม่ใช่ทางออกที่ดีในตอนท้าย  หลังจากการศึกเขาอาจเผาสะพานทิ้งก็ได้

การกลายเป็นคนทรยศจะไม่ใช่เป็นตราบาปให้ตัวเขาเท่านั้น  แต่ในอนาคตอนุชนรุ่นหลังของเขาจะต้องแบกรับชื่อเสียงสกปรก เหมือนอย่างนิกายภูขจีที่แยกตัวมาจากตระกูลเย่ว์  แม้ว่าอาณาจักรสือจินจะใจกว้างต่อพวกเขา แต่ลูกหลานของตระกูลตวนมู่และว่านฉียังคงไม่อาจเชิดหน้าได้อย่างภาคภูมิใจจนทุกวันนี้

ยิ่งกว่านั้น  ต้าเซี่ยอาจจะไม่ถูกทำลายก็ได้

ไม่เพียงแต่ยังมีอาณาจักรเทียนหลัวเป็นพันธมิตรของพวกเขาเท่านั้น  นอกจากนิกายเจดีย์ราชสีห์ตะวันตกแล้ว  สี่นิกายที่เหลืออย่างเช่น นิกายปราสาทแก้วทะเลตะวันออก, นิกายภูเขาหมอกลอยฟ้าแดนใต้และตำหนักภูตจันทราแดนเหนือทั้งหมดไม่ต้องการให้ราชาเฮยอวี้ทำลายความสมดุลในทวีปมังกรทะยาน  เป็นไปได้ว่าพวกเขาไม่พอใจที่ราชาเฮยอวี้เหยียบย่ำเข้าสู่ทวีปมังกรทะยาน  ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาอาจไม่ช่วยเหลืออย่างโจ่งแจ้ง  แต่ก็อาจสนับสนุนช่วยเหลืออย่างลับๆ ก็ได้

สิ่งที่เหยียนเชียนจ้งกลัวที่สุดก็คือ เย่ว์หยาง

เขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดาแน่นอน  ราชาเฮยอวี้จะสามารถฆ่าเขาได้เชียวหรือ?  เหยียนเชียนจ้งรู้สึกว่าต่อให้อสูรที่โง่ยิ่งกว่าก็คงไม่คิดเช่นนั้น

ถ้าเขาทรยศสี่ตระกูลใหญ่และอาณาจักรต้าเซี่ย  แม้ว่าราชาเฮยอวี้จะไม่ฆ่าครอบครัวของเขา  เย่ว์หยางก็คงไม่ปล่อยเขาแน่นอน... ภายใต้สถานการณ์นี้  เหยียนเชียนจ้งรู้สึกว่าเขาควรมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างมีศักดิ์ศรีและทำงานเคียงข้างกับตระกูลเฟิง, เสวี่ยและเย่ว์  ต่อให้เขาต้องตาย เหยียนพั่วจวินบุตรชายของเขาจะยังคงอยู่  ด้วยการแนะนำของเย่ว์หยางจะทำให้ตระกูลเหยียนประสบความสำเร็จอีกครั้ง ขึ้นอยู่กับเวลา

เหยียนเชียนจ้งที่ก่อนหน้านั้นปฏิเสธตำแหน่งความก้าวหน้าของอาณาจักรสือจินถึงกับตกใจจนเหงื่อแตกพร่างพรูเมื่อได้เห็นข้อตกลงลับที่เย่ว์หยางลงนามร่วมกับแดนปีศาจ

โชคดีที่เขาไม่ตัดสินใจโง่ๆ ลงไป

โชคดีที่เขาปฏิเสธอาณาจักรสือจิน

ไม่อย่างนั้นตระกูลเหยียนคงตายอย่างอดสูและแบกชื่อเสียงที่สกปรกไปอีกนาน

ถ้าเขาเห็นด้วย  ตระกูลเหยียนคงถูกลบชื่อออกจากสี่ตระกูลใหญ่แน่นอน  และตระกูลไห่และตระกูลเย่พร้อมด้วยเจ้าอ้วนไห่และเย่คงก็อาจแทนที่ตระกูลเหยียนกลายเป็นส่วนหนึ่งของสี่ตระกูลใหญ่

ราชาเฮยอวี้เล่าก็นับว่าเป็นคนน่ากลัว น่าหวาดหวั่น  แต่ในความเห็นของเหยียนเชียนจ้ง คนที่น่ากลัวที่สุดน่าจะเป็นเย่ว์หยาง  ไม่เพียงแต่ศักยภาพและระดับความก้าวหน้าของเขาเท่านั้น  ทุกคนในโลกต่างก็รู้ว่าเขาไม่ธรรมดา  แม้แต่อสูรของเขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน  มารกฎฟ้าจากวังมารและจักรพรรดินีราตรีจากเทียนหลัวก็ยังให้ความสำคัญแก่เขามาก  แม้แต่จื้อจุนก็ยังเป็นผู้แนะนำให้เขา    เขาไม่ควรดูแคลนราชาเฮยอวี้ก็จริง  แต่ผลที่จะตามมาจากการดูแคลนเย่ว์หยางยังน่าสยดสยองยิ่งกว่า  ในทางกลับกัน เหยียนเชียนจ้งพบว่าผู้ที่ต่อต้านเขาไม่เคยมีจุดลงเอยที่ดี  ก่อนนี้ซุ่นเทียนและประมุขนิกายพันปีศาจก็ยังเสียท่าเขามาแล้ว  ดูเหมือนว่ารอบนี้ราชาเฮยอวี้ก็ยังไม่ยกเว้น

ไม่เคยมีทางเป็นไปได้เลยที่นักสู้ปราณก่อกำเนิดชาวมนุษย์จะเยือนวังปีศาจและเจรจาต่อรองกับกลุ่มศัตรูในแดนปีศาจ และเป็นพันธมิตรในท้ายที่สุดของการเจรจาได้สำเร็จเสียด้วย

ถ้ามนุษย์นักสู้ปราณก่อกำเนิดไม่ใช่เย่ว์หยาง  แต่เป็นคนอื่น  เหยียนเชียนจ้งไม่เชื่อว่าเรื่องนี้จะเป็นจริงได้

แต่ถ้าเป็นเย่ว์หยาง  เหยียนเชียนจ้งรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ

เย่ว์หยางเกิดมาเพื่อทำสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้... ทุกอย่างที่เขาทำ คนอื่นมิอาจทำได้สำเร็จ ตัวอย่างเช่น ฝึกฝนด้วยตนเองจนเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดตอนอายุยี่สิบปี  สู้กับประมุขนิกายพันปีศาจ  ไล่ล่าเผ่าปีศาจบูรพา  เอาชนะกลุ่มนักสู้เจ็ดดาว, คลี่คลายความขัดแย้งในตระกูลเย่ว์, ทำให้ซุ่นเทียนต้องถอยหนี, บุกวังปีศาจเพื่อไล่ล่าตวนมู่หลงเฉิง, ทำลายรูปปั้นปีศาจเพื่อชิงอสูรอมตะ   การกระทำที่กล้าหาญนับไม่ถ้วนเหล่านี้ทั้งหมด คนในวัยเดียวกับเขาไม่สามารถคาดเดาได้  แม้แต่นักสู้ปราณก่อกำเนิดคนอื่นๆ ก็ยังไม่อาจทำได้  เพราะเขานั่นเอง เอลฟ์ทองที่ไม่เคยมาเยือนทวีปมังกรทะยานเป็นพันปีก็ยังมาเยือนได้  สิ่งที่เหลือเชื่อยิ่งกว่าก็คือเหล่าปีศาจที่เกลียดมนุษย์เข้ากระดูกจากแดนปีศาจก็ยังยอมลงนามทำข้อตกลงลับกับเจ้าเด็กนี่  เพื่อร่วมมือกันจู่โจมราชาเฮยอวี้

ตอนนี้ เหยียนเชียนจ้งรู้สึกว่า แม้เย่ว์หยางจะพูดว่าจื้อจุนจะมาช่วยพวกเขาเร็วๆ นี้และสังหารราชาเฮยอวี้ทันที  เขาจะไม่สงสัยเลย

เย่ว์หยางนั้นใครๆ ไม่อาจประเมินได้ด้วยมาตรฐานของคนธรรมดา

เมื่อเหยียนเชียนจ้งลอบมองดูเย่ว์หยาง  เขาพบว่าเย่ว์หยางก็เหมือนจงใจมองมาทางเขาเช่นกัน หรือมิฉะนั้นก็คงทำให้เขาตกใจจริงๆ

เป็นไปได้ว่าเย่ว์หยางพบว่าเขาส่งจดหมายไปให้อาณาจักรสือจินหรือเปล่า?  เหยียนเชียนจ้งภาวนาอย่างหนัก  ขอให้บรรพบุรุษของเขาทุกคนอวยพรเขา ให้จดหมายตอบปฏิเสธส่งไปถึงอาณาจักรสือจิน  โปรดอย่าให้จดหมายสูญหายระหว่างทาง  ถ้าเป็นอย่างนั้นคงยากที่จะพิสูจน์ถึงความซื่อสัตย์ของเขา

เขารีบนั่งอย่างระมัดระวังและสาบานว่าถ้าอาณาจักรสือจินส่งจดหมายให้เขาอีก  เขาจะมอบให้จุนอู๋โหย่วทันทีโดยไม่เปิดอ่าน

คงจะไม่เป็นไรถ้าเขากลายเป็นศัตรูกับราชาเฮยอวี้  แต่เขาไม่กล้าตั้งตัวเป็นศัตรูกับเย่ว์หยางเด็ดขาด

 “แม้ว่าปีศาจจากแดนปีศาจจะลงนามในข้อตกลง,  แต่พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่เอาแน่นอนไม่ได้ เราจำเป็นต้องมีแผนรองรับ”  พลังฝีมือของผู้เฒ่าเย่ว์ไห่ไม่เท่ากับนักสู้ปราณก่อกำเนิด  แต่กลยุทธ์ทางทหารของเขาเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่มนุษย์  จุนอู๋โหย่วมอบอำนาจสั่งการกองทัพให้เขามานานแล้ว  แม้แต่องครักษ์พิทักษ์ฟ้าของเทียนหลัวก็ยังยอมรับคำสั่งแม่ทัพเฒ่าเพื่อร่วมมือกันเอาชนะกองกำลังนรกดำ  ผู้เฒ่าเย่ว์ไห่ทั้งชื่นชมยินดี ทั้งวิตกกับเรื่องข้อตกลงลับ  เขาชื่นชมยินดีก็เพราะว่าถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี  พวกเขาจะได้รับชัยชนะ  แต่เหตุผลที่ท่านกังวลก็คือ ถ้ามีข้อสะดุดใดๆ เกิดขึ้น  แดนปีศาจอาจทำเรื่องแย่กับเขาได้   เป็นไปไม่ได้ที่จะเชื่อถือว่าพวกแดนปีศาจจะปฏิบัติตามข้อตกลงลับอย่างสนิทใจ  ไม่เพียงแต่พวกในแดนปีศาจเท่านั้น  แม้แต่พวกมนุษย์มักจะสนับสนุนพวกที่แข็งแกร่งเท่านั้น

 “แน่นอนว่า ยากจะชนะได้เด็ดขาด  แต่ก็ยังคงมีความหวังให้ยึดถือ”  สุ่ยตงหลิวก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในการศึก  เพียงแต่เขาไม่มีโอกาสได้แสดงความสามารถมาก่อน

 “เราจะรับดูแลการต่อสู้ระหว่างนักสู้ปราณก่อกำเนิดเอง”    องครักษ์พิทักษ์ฟ้าของเทียนหลัวยิ้มอย่างงามสง่า  “แม้ว่าเราจะไม่สามารถโค่นล้มราชาเฮยอวี้ได้  แต่เราอาจต้องสู้กับนักรบวิบัติระดับปราณก่อกำเนิดจนสุดกำลัง  สำหรับราชาเฮยอวี้ ภารกิจโค่นล้มเขาให้เป็นหน้าที่ของจักรพรรดินีราตรีและเย่ว์หยางน้อย”

 “คงไม่มีปัญหาถ้าเป็นแค่ราชาเฮยอวี้”  จุนอู๋โหย่วเคาะนิ้วลงบนโต๊ะเบาๆ  หลังจากคิดชั่วขณะ  เขามองมาที่เย่ว์หยาง “ตามข้อมูลที่เย่ว์หยางน้อยส่งมา และหลายเรื่องที่เกิดขึ้นเร็วๆ นี้  เรามีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัยว่าซุ่นเทียน, องค์ชายเงาดำ, ประมุขนิกายพันปีศาจและนักรบปราณก่อกำเนิดวิบัติอีกมากจะเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้จนถึงที่สุด”

 “แน่นอนว่า นี่เป็นปัญหาประการหนึ่ง  มันไม่ค่อยจริงจังนักที่ไปขอให้บารุธและฮาซินออกมาสู้กับซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำและประมุขนิกายพันปีศาจ”  เซียนนักพรตยังมองโลกในแง่ร้ายในเรื่องที่ขอความช่วยเหลือจากแดนปีศาจ

 “เป็นไปได้ไหมที่เย่ว์หยางน้อยจะไปขอรับความช่วยเหลือจากมารกฎฟ้า?”  องครักษ์พิทักษ์ฟ้าที่เป็นบัณฑิตหยอกล้อเย่ว์หยาง  ความจริงทุกคนรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเย่ว์หยางกับนาง

 “คงจะยาก!”  เย่ว์หยางยักไหล่และโบกมือ

 “พวกเจ้าทะเลาะกันหรือเปล่า?”  เซียนนักพรตพูดหยอก

 “ไม่ใช่อย่างนั้น  แต่ข้าสังหารมารมังกรฟ้าผู้อยู่ในอันดับสิบของทำเนียบมารฟ้า  ข้าคิดว่าคนจากวังมารคงไม่พอใจที่ได้เห็นข้า..” เย่ว์หยางถอนหายใจอย่างบริสุทธิ์ใจ  “ถ้าข้ารู้ว่าราชาเฮยอวี้จะรุกราน  ข้าคงไว้ชีวิตเขาแล้ว  ในตอนนั้นข้าไม่รู้จริงๆ”

 “พรวดดดด” พวกที่กำลังดื่มน้ำพากันพ่นน้ำออกมา  เฟิงเสี่ยวเหวิน, เสวี่ยเวิ่นเต้าและเหยียนเชียนจ้งเกือบสำลักน้ำ

ความจริงทุกคนรู้ว่ามารมังกรฟ้าเป็นศัตรูความรักของเขา

ถ้ามารมังกรฟ้าตกอยู่ในเงื้อมมือของเขา  เขาคงตายไปมากกว่าสิบครั้ง  แต่แม้ว่าพวกเขารู้เรื่องนั้น  พวกเขาก็ยังตกใจอย่างช่วยไม่ได้  ที่สำคัญมารมังกรฟ้าเป็นยอดฝีมือนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหก  ถ้าเขามายังต้าเซี่ย เขาสามารถเป็นองครักษ์พิทักษ์ฟ้าได้  ใครจะคิดกันว่าเขาจะถูกเย่ว์หยางฆ่า  ที่ไร้สาระที่สุดก็คือพวกที่วังมารไม่ติดตามเรื่องที่เกิดขึ้น  พวกเขาอาจโต้เถียงกับเขาแทนที่จะไม่ทำอะไรเลย  ดูเหมือนว่าแม้แต่มารสัมฤทธิ์ฟ้าก็ยังระวังเรื่องเย่ว์หยาง

ถ้าเป็นปัญหากับคนอื่น  มารสัมฤทธิ์ฟ้าคงฆ่าเขาไปแล้ว

จุนอู๋โหย่วพูดทันที  เขาปลอบใจเย่ว์หยางที่แกล้งทำเป็นอารมณ์เสีย “ไม่เป็นไรน่า  แม้แต่วังมารก็ยังให้เกียรติคนที่ทรงพลังยิ่งกว่า  ข้าสนับสนุนเจ้าให้ลุยวังมารโดยไม่ต้องหวั่นเกรงอะไร แล้วชิงมารกฎฟ้ากลับมา  ต่อให้มารมังกรฟ้าตาย  เขาก็ตายโดยเปล่าประโยชน์  แต่เจ้าตายเพราะทำดีกับทุกคน”

 “ฝ่าบาท, โปรดอย่าให้ท้ายเจ้าเด็กเกเร”  ผู้เฒ่าเย่ว์ไห่พูดไม่ออก

 “......”  คนจำนวนมากพยายามกลั้นหัวเราะอย่างยากลำบาก  แม้ว่าจุนอู๋โหย่วจะไม่ได้สอนเขาอย่างนั้น  แต่เย่ว์หยางก็ร้ายกาจพอจะทำเช่นนั้นมาแต่แรกแล้ว

ต่อให้จุนอู๋โหย่วไม่พูดเช่นนั้น  เย่ว์หยางก็คิดแล้วว่าจะต้องไปเจรจาที่วังมารแน่นอน

ขนาดวังปีศาจเขาก็เคยไปมาแล้ว ถ้าเขาจะไปวังมารแล้วใครจะทำอะไรเขาได้?  เขาชักชวนศัตรูอย่างบารุธและฮาซินมาแล้ว  เย่ว์หยางไม่เชื่อว่าเขาจะไม่สามารถชักชวนมารสัมฤทธิ์ฟ้าได้  นอกจากนี้ วังมารก็ยังถือได้ว่าเป็นพี่น้องกับต้าเซี่ย  เหตุผลที่เย่ว์หยางยังไม่ไปทันทีก็เพราะเขายังรอการตอบรับของนางเซียนหงส์ฟ้า   ได้นางในฐานะที่เป็นคนกลาง  เขาคงไม่ต้องเปลืองความพยายามมากนักและไม่ต้องทนกับท่าทีที่หยิ่งผยองของมารสัมฤทธิ์ฟ้า  เขาคงเริ่มเจรจาตรงๆ ได้

ถ้านี่เป็นประสบการณ์ของเขาก่อนเข้าวังเทพจักรพรรดิอวี้  เย่ว์หยางคงไม่มั่นใจว่าจะสามารถชักชวนมารสัมฤทธิ์ฟ้าได้

แต่หลังจากต่อสู้กับสามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  ได้รับผนึกเทพของจักรพรรดิอวี้  ไล่ล่าและพลาดท่าให้จักรพรรดิชื่อตี้และลงนามในข้อตกลงลับกับราชันย์จ้าวปีศาจบารุธ  เย่ว์หยางมั่นใจว่าเขาสามารถโน้มน้าวมารมุกฟ้าได้....

เหยียนเชียนจ้งมองดูเย่ว์หยางและตระหนักได้ว่า เขามีรอยยิ้มที่มั่นใจ

เหยียนเชียนจ้งถึงกับใจสั่น

คนอะไรกันนี่  ดูเหมือนราชาเฮยอวี้คงเป็นฝ่ายโชคร้ายแทนที่จะเป็นอาณาจักรต้าเซี่ย  ด้วยการช่วยเหลือของวังมารฟ้า  เนื่องจากเย่ว์หยางกลายเป็นเป็นที่โปรดปรานของสวรรค์  ซุ่นเทียน, ราชาเฮยอวี้และประมุขนิกายพันปีศาจคงต้องเผ่นหนีแทบไม่ทันแน่นอน  ด้วยการผนึกพลังโจมตีของจักรพรรดินีราตรี, มารสัมฤทธิ์ฟ้า, มารกฎฟ้า, บารุธและฮาซินพร้อมกับเย่ว์หยาง  จุดจบของราชาเฮยอวี้จะมาถึงอีกในไม่ช้า...

พอคิดถึงเรื่องนี้แล้ว  ความใฝ่ฝันของเหยียนเชียนจ้งเริ่มลุกโชน...

ถ้าราชาเฮยอวี้พลาดท่าล้มเหลว  อย่างนั้นอาณาจักรสือจินและพวกเจดีย์ราชสีห์จะอยู่รอดต่อไปได้ยังไง?

เมื่อกลุ่มพลังทั้งสามนี้ล่มสลาย  ตระกูลใหญ่ทั้งสี่จะรุ่งเรืองแน่นอน  แม้ว่าตระกูลเหยียนของเขาจะไม่ได้รับผลประโยชน์มหาศาลเหมือนกับตระกูลเย่ว์  แต่เขาก็ยังได้รับผลโยชน์บ้างก็ยังดี  อย่างน้อยที่สุดคงสถานะของตระกูลเหยียนให้อยู่ในสี่ตระกูลใหญ่ต่อไป

เขาจะไม่ยอมให้ตระกูลไห่และตระกูลเย่มีโอกาสตามทันแน่นอน

พอคิดตกแล้ว เหยียนเชียนจ้งตัดสินใจทันทีจะใช้พละกำลังของเขาทั้งหมดสนับสนุนจุนอู๋โหย่ว  ถ้าตอนนี้เขายืนยันแน่วแน่ว่าจะอยู่ฝ่ายนี้  ก็จะนำชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่มาสู่รุ่นผู้เยาว์ของเขาในอนาคตทั้งหมด

 “ถวายบังคมฝ่าบาท, ถิ่นฐานของเชียนจ้งอยู่ใกล้กับอาณาจักรสือจิน  ดังนั้นจึงคุ้นเคยกับข้อมูลของสือจินมากกว่า  ข้าเชียนจ้งอาจช่วยเสริมแผนการรบของแม่ทัพใหญ่เย่ว์ไห่ได้...”  เหยียนเชียนจ้งลุกขึ้นยืนรายงานทันที  พอเห็นเช่นนั้น  ทุกคนพูดเหมือนกับจะพูดว่า “ข้ากำลังพอให้เจ้าพูดคำนี้”  ท่าทีเช่นนี้ทำให้เขาหลั่งเหงื่อเยียบเย็น