Panlong ตอนที่ 4-16 น่านฟ้าต้องห้าม

ตอนที่  4-16  น่านฟ้าต้องห้าม

ขณะที่นอนราบอยู่ในพงหญ้า ลินลี่ย์กลั้นหายใจแล้วเฝ้ามอง “ทั้งหมดนั่นมีหญ้าใจฟ้า 50 – 60 กอได้” ลินลี่ย์พยายามบังคับให้ตนเองใจเย็นลงทั้งๆที่ลิงโลด แต่สิ่งที่ทำให้เขากังวลที่สุด...

บีบีดูเหมือนจะยังไม่พอใจ มันยังคงไล่ถอนหญ้าใจฟ้าอย่างต่อเนื่อง

 “บีบีจะสามารถอุ้มหญ้าใจฟ้าจำนวนมากขนาดนั้นด้วยสองมือของมันได้ไหม?” ลินลี่ย์เริ่มกังวล เขารีบติดต่อกับบีบีผ่านทางจิต “พอแล้วบีบี รีบกลับมา”

บีบีเงยหน้าขึ้นสบตากับลินลี่ย์และขยับจมูกเล็กๆน่ารักของมัน “อย่ารีบร้อน ยังเหลืออีกตั้งมากมาย”

ในตอนนั้น มังกรลมกรดที่กำลังดื่มน้ำอยู่ที่ลำธารใกล้ๆก็เริ่มมองมาทางบีบี และมันก็สังเกตเห็นเจ้าหนูเงาแล้ว มันเงยหน้าขึ้นจากลำธาร คำรามเบาๆหมอกและกลุ่มควันเย็นยะเยือกใส่หนูเงา

 “ไม่ดีแล้ว” หัวใจของลินลี่ย์เต้นรัว

หากบีบีต้องต่อสู้แบบ 1 ต่อ 1 กับเจ้ามังกรลมกรดนี่ เป็นไปได้ว่าเสียงดังอาจดึงดูดอสูรเวทตัวอื่น และทำให้สถานการณ์ของพวกเขายากลำบากขึ้น

บีบีก็สังเกตเห็นมังกรลมกรดเช่นกัน ทันใดนั้น บีบีก็มีท่าทีเกรงกลัว รีบมุดแอบลงไปในกอหญ้าใจฟ้าที่สั่นเทา

 “กรรร....” มันกรลมกรดครางเบาๆอย่างพึงพอใจ แล้วทิ้งตัวลงนอนดื่มน้ำอีกครั้ง

 “เจ้ายักษ์โง่เง่า ช่างหลอกง่ายเสียจริง” บีบีเอ่ยกับลินลี่ย์อย่างร่าเริง

ในเวลานั้นลินลี่ย์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาไม่เคยคิดถึงแผน ‘แสร้งทำเป็นอ่อนแอ’ ของเจ้าบีบีน้อยมาก่อน และเมื่อราวหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมา ก็เป็นบีบีที่สามารถต่อสู้แล้วบังคับให้มังกรลมกรดต้องหนีไป และหลังจากนั้นมาบีบีก็ยิ่งเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นอีก

บีบีย่อมไม่เกรงกลัวเจ้ามังกรลมกรดแน่นอน

แต่เป็นเพราะความฉลาดเฉลียวของมัน บีบีรู้ดีว่าหากทำตัวเด่นมากเกินไปอาจทำให้ลินลี่ย์ถูกพบตัว

มนุษย์!

อสูรเวทเป็นปฏิปักษ์กับมนุษย์

ในสายตาของมังกรลมกรด บีบีไม่มีค่าอะไรมากไปกว่าสัตว์ขนาดเล็กที่อ่อนแอ และเมื่อเห็นดังนั้น โดยปกติมันจึงไม่สนใจจะฆ่าให้เสียเวลา เพราะมังกรลมกรดรู้ดีว่าในบรรดาอสูรเวทจำพวกหนู มีเพียงหนูระดับต่ำสุดเท่านั้นที่มีขนสีดำ

แต่มังกรลมกรดไม่เคยรู้เลยว่าหนึ่งใน ‘เพื่อนร่วมสายพันธุ์’ ของมันเคยถูกบีบีฝากรอยแผลสาหัสมาแล้ว

 “ร้ายกาจ” ลินลี่ย์ชูนิ้วโป้งให้บีบี

 “บีบีหัวเราะอย่างเริงร่า “เรื่องธรรมดา ข้า บีบีเป็นถึงหนูเงาที่ฉลาดที่สุดเท่าที่โลกเคยมี!” เมื่อมันมองไปยังกองหญ้าใจฟ้าจำนวนมาก ทันใดนั้นบีบีก็ขยายร่างกายจากขนาดราว 20 เซนติเมตรเป็นยาวครึ่งเมตร

เมื่อขนาดใหญ่ขึ้น บีบีสามารถหอบกอหญ้าใจฟ้าด้วยสองมือของมันได้

วืดดด

ทันใดนั้นบีบีก็วางกองหญ้าใจฟ้าลงข้างๆลินลี่ย์

 “เจ้านาย ทั้งหมดมีหญ้าใจฟ้า 160 กอ มีข้าซะอย่าง ย่อมดำเนินการได้สำเร็จทุกประการแม้ไม่ได้วางแผน” บีบียืดอกเล็กๆของมันขึ้นอย่างภาคภูมิ

ลินลี่ย์ลูบหัวเล็กๆของบีบีอย่างรักใคร่ จากนั้นจึงนำหญ้าใจฟ้าทั้งหมดใส่กระเป๋าของเขา

 “รีบไปกันต่อเถอะ ข้าเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแปลกประหลาดรอเราอยู่อีกมาก” ดวงตาของลินลี่ย์เป็นประกายเมื่อมองไปทางทิศตะวันออก “หุบเหวที่นี่มีอสูรเวทจำนวนมาก ซ้ำยังมีหมอกหนาแน่นเช่นนี้...อืมม ข้ารู้สึกว่าอณูธาตุจะหนาแน่นว่าคราวแรกที่เราลงมาอีก ประมาณ 10 เท่าของโลกภายนอกได้”

ลินลี่ย์มีความรู้สึกว่า...

ไม่ว่าสิ่งใดที่เป็นสาเหตุให้อณูธาตุในหุบเหวนี้หนาแน่นกว่าโลกภายนอก ต้องมาจากทิศตะวันออกของหุบเหวนี้อย่างแน่นอน

ลินลี่ย์มุ่งหน้าต่อไปทางทิศตะวันออก เคลื่อนผ่านพุ่มหญ้าหนาแน่นด้วยความช่วยเหลือของเวทธาตุลม ความเร็วเหนือเสียง ทำให้ลินลี่ย์เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว เวทของจอมเวทระดับ 7 นี้จะทำให้ผู้ใช้สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าปกติถึง 3 เท่า!

3 เท่าของลินลีย์ซึ่งเป็นนักรบระดับ 5

 “วูชชชช วูชชชชช!”

ลินลี่ย์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนเป็นภาพติดตา หลบหลีกสัตว์เวทตัวแล้วตัวเล่า นอกจากบริเวณแหล่งหากินของฝูงเพกาซัสแล้ว บริเวณอื่นก็มีพุ่มหญ้าที่สูงเพียงพอให้ลินลี่ย์ซ่อนตัว

 “จากจุดที่ข้าลงมา เหมือนข้าจะมุ่งหน้ามาทางตะวันออกได้ราว 100 กิโลเมตรแล้ว”

ลินลี่ย์รู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง

แม้เทือกเขาอสูรเวทนี้จะทอดตัวยาวกว่าพันกิโลเมตร แต่หุบเหวที่มีความยาวเกินกว่า 100 กิโลเมตรนี้นับว่าผิดปกติ คาดเดาจากระยะทาง เป็นไปได้ว่าลินลี่ย์เริ่มเข้าสู่บริเวณใจกลางของเทือกเขาอสูรเวทแล้ว

 “เฮ้ เจ้านาย ข้ารู้สึกว่ามีอสูรเวทจำนวนหนึ่งอยู่บริเวณนี้” บีบีที่ยืนอยู่บนบ่าของลินลี่ย์กวาดสายตาสอดส่องรอบตัวอย่างต่อเนื่อง

ลินลี่ย์พยักหน้า

พื้นที่รอบๆพวกเขาในรัศมีหลายกิโลเมตรมีเพียงอสูรเวท 2 ตัว เป็นเรื่องแปลกประหลาดที่บริเวณนี้มีปริมาณอสูรเวทอยู่อย่างเบาบาง อสูรเวททั้ง 2 นั้นคือมังกรลมกรดขนาดยักษ์ และที่สำคัญ... มังกรลมกรดทั้ง 2 กำลังนอนหลับอยู่บนพื้น

 “มีมังกรลมกรดเพียง 2 ตัว ซ้ำยังหลับอยู่” ลินลี่ย์หัวเราะให้กับความโชคดีของตน “ตรงนี้คงเป็นส่วนที่ง่ายที่สุดของการเดินทางของข้าตั้งแต่ลงมาในเหวนี่แล้ว แต่ก็ต้องบอกว่าเจ้ามังกรลมกรด 2 ตัวนี่ดูจะแตกต่างจากค่าเฉลี่ยของมังกรลมกรดอยู่ไม่น้อย”

ลินลี่ย์สังเกตว่าร่างกายของมันใหญ่กว่ามังกรลมกรดปกติอยู่มาก เพราะพวกมันกำลังหมอบหลับอยู่จึงยากจะสังเกตอย่างอื่นได้ แต่แม้จะหมอบอยู่ก็สูงพอๆกับมังกรลมกรดขนาดปกติเวลาพวกมันยืนแล้ว ไม่นับความยาวของลำตัวที่เป็น 2 เท่าของมังกรลมกรดปกติ

เมื่อมองพวกมันนอนราบกับพื้น ทำให้นึกถึงภูเขาขนาดย่อม 2 ลูกเลยทีเดียว

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างเก็บไม่อยู่ ลินลี่ย์จึงผ่านมังกรลมกรดที่อยู่ห่างจากพงหญ้าราว 20 เมตรไปอย่างระมัดระวัง แต่ลินลี่ย์ก็ไม่ได้สังเกตว่าเมื่อยามเขาเดินผ่านพงหญ้า เสียง ‘แซ่ก’ เบาๆดังขึ้น และหูของมังกรลมกรดทั้งสองก็ขยับ แม้ว่าดวงตาของพวกมันจะปิดสนิทและไม่ได้เคลื่อนไหวแต่อย่างใด

เมื่อเดินตัดผ่านพงหญ้า แน่นอนว่าต้องมีเสียงเกิดขึ้น

แต่ลินลี่ย์ไม่ได้สนใจตรงจุดนั้น เพราะลินลี่ย์สังเกตว่าเมื่อลมพัดผ่านหญ้เหล่านั้นก็ทำให้เกิดเสียงเช่นกัน ซึ่งแตกต่างน้อยมากกับเสียงยามทีคนเดินตัดผ่าน ลินลี่ย์ค่อยๆรุกคืบผ่านพงหญ้าได้เป็นเวลานานโดยไม่ก่อให้เกิดปัญหา

 “วืดดด”

ทันใดนั้นร่างเงาก็เคลื่อนไหวตัดผ่านอากาศพุ่งเข้าใส่ลินลี่ย์ แม้ว่าลินลี่ย์จะเพิ่มความเร็วของเวทความเร็วเหนือเสียงก็ไม่อาจหลบเลี่ยงได้

 “ตุ้บ!”

หางมังกรยาวและยืดหยุ่นดั่งแส้โลหะตวัดฟาดพื้นดินเบื้องหน้าลินลี่ย์ พื้นดินราวครึ่งเมตรด้านของเขาแยกออกเป็น 2 ส่วนลึกราว 1 เมตร ลินลี่ย์รีบผนึกกำลังไปที่ขาแล้วออกวิ่ง

 “ข้าถูกพบตัวแล้ว” หัวใจของลินลี่ย์เต้นรัว

 “กรรร!” “กรรร...”

เสียงคำราม 2 เสียงดังประสานกัน ทันใดนั้นมังกรลมกรดทั้งสองที่เดิมนอนหลับอยู่ก็ลุกขึ้นยืน มันมีความสูงราวบ้าน 4 ชั้น มีช่วงตัวยาวกว่า 40 เมตร และหางที่ยาวอีก 40 เมตร ช่างเป็นขนาดที่น่าตื่นตาอย่างยิ่ง

 “ช่างใหญ่โตยิ่ง พวกมันต้องเป็นระดับสูงในบรรดามังกรลมกรดด้วยกันแน่ ดูเหมือนจะเป็นอสูรเวทระดับ 8 ด้วย” หัวใจของลินลี่ย์เต้นถี่

นี่เป็นอสูรเวทระดับ 8 ตัวแรกที่ลินลี่ย์ได้เจอตั้งแต่ลงมายังหุบเหวเบื้องล่าง ในฐานะจอมเวทระดับ 7 ลินลี่ย์มีความมั่นใจว่าสามารถเผชิญหน้ากับอสูรเวทระดับ 7 ได้ แต่ต่อหน้าอสูรเวทระดับ 8 เขาไม่กล้าแม้แต่จะเปิดฉากต่อสู้ เพราะระดับที่สูงกว่าหมายถึงพลังอำนาจที่มากกว่าเป็นเท่าทวี

ส่วนมูลค่าของแก่นเวทก็เหลือประมาณ

มูลค่าแก่นเวทของอสูรเวทระดับ 6 คือ 1,000 เหรียญทอง

แต่แก่นเวทของอสูรเวทระดับ 7 มีค่าถึง 50,000 เหรียญทอง! ทำให้พอจะประเมินช่องว่างระหว่างระดับ 6 และระดับ 7 ได้

แล้วแก่นเวทของอสูรเวทระดับ 8 เล่า? มูลค่าของมันคือ 500,000 เหรียญทอง!

และมูลค่าแก่นเวทของอสูรเทระดับ 9 คือ 5,000,000 เหรียญทอง!

 “นี่เป็นเพียงราคาจากหนังสือในห้องสมุดเท่านั้น ในความเป็นจริงแล้ว ยิ่งเป็นแก่นเวทของอสูรเวทที่ทรงพลังเท่าใดก็ยิ่งหายากเท่านั้น ทำให้มูลค่าของมันพุ่งสูงขึ้นอีก ปกติแล้วจะไม่สามารถหาได้ตามท้องตลาด”

แน่นอนว่าอสูรเวทระดับ 8 แข็งแกร่งกว่าอสูรเวทระดับ 7 อย่างเทียบกันไม่ติด

 “กรร” “กรรร!”

แค่เพียงเหลือบตามองก็บอกได้เลยว่ามังกรลมกรดทั้ง 2 ตัวนี้เป็นอสูรเวทระดับ 8 ประกายขบขันปรากฏบนแววตาของพวกมันทั้งคู่ยามพุ่งตัวด้วยความเร็วสูงเพื่อไล่ล่าลินลี่ย์

สติปัญญาของอสูรเวทระดับ 8 นี้ไม่ด้อยไปกว่ามนุษย์เลย

 “วูบบบ!” ที่ความเร็วสูงสุด ลินลี่ย์มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกพลางร่ายเวทธาตุลมทะยานฟ้า แต่เมื่อมันเป็นเวทระดับ 7 ทำให้มีความซับซ้อนพอสมควรจึงใช้เวลากว่าจะแสดงผล

ในเวลานั้น บีบีก็ไม่กล้าแสดงฝีมือเช่นกัน

มันสามารถต่อกรกับมังกรลมกรดระดับ 7 ได้ แต่สำหรับมังกรลมกรดระดับ 8 น่ะหรือ? แค่เทียบจากขนาดของพวกมันที่ใหญ่เป็น 2 เท่าของมังกรลมกรดปกติแล้ว บีบีรู้ดีว่าฟันของมันคงไม่สามารถกัดทะลุเกล็ดหนานั่นได้แน่

ขนาดใหญ่หมายถึงเกล็ดที่หนาขึ้นเช่นกัน เกล็ดแต่ละชิ้นของมังกรลมกรดระดับ 8 หนาราวครึ่งเมตรได้ นี่ยังไม่นับความหนาของมวลกล้ามเนื้ออีก

การจะสร้างรอยแผลให้พวกมันนั้นยากจนแทบเป็นไปไม่ได้

ใช้ความเร็วสูงสุดของนักรบระดับ 5 ที่เร่งโดยเวทความเร็วเหนือเสียง ความเร็วในการเคลื่อนที่ของลินลี่ย์ดูเหมือนจะเหนือกว่ามังกรลมกรดอยู่เล็กน้อย สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่นั้นเชื่องช้าและงุ่มง่าม แต่แต่ละก้าวย่างของมันก็กินระยะมากนัก เป็นระยะกว่า 10 เท่าที่ลินลี่ย์ทำได้เลยทีเดียว

ที่สำคัญ...

หางที่เหมือนแส้โลหะของมังกรลมกรดระดับ 8 นั้นตวัดได้รวดเร็วดังสายฟ้าแลบ เร็วชนิดที่ความเร็วของหางมังกรลมกรดระดับ 7 เทียบไม่ติด และด้วยความยาวของมันทำให้กินระยะโจมตีกว่า 10 เมตร และความเร็วเทียบเท่าความเร็วในการเคลื่อนที่ของบีบี

พื้นดินสั่นสะเทือนเมื่อสัตว์ขนาดยักษ์ไล่กวดลินลี่ย์ บ่อยครั้งที่พวกมันมองหน้ากันเอง

 “วูบบบบ”

ทันใดนั้นลินลี่ย์บินขึ้นฟ้าทันที ในที่สุดเขาก็ร่ายเวททะยานฟ้าได้สำเร็จ

 “ในที่สุดเราก็ปลอดภัย” ลินลี่ย์บินสูงขึ้นไปอย่างรวดเร็ว  ลินลี่ย์ได้แต่ลอบถอนหายใจในท้ายที่สุด “เจ้ามังกรลมกรดระดับ 8 ทั้งสองตัวนี่ช่างน่าตายนัก จงใจแกล้งเพื่อหลอกล่อเรา”

แต่สิ่งที่ลินลี่ย์ไม่รู้ก็คือมังกรลมกรดทั้งสองไม่ได้มีเจตนาจะสังหารเขาอย่างจริงจัง

ตั้งแต่แรกเริ่ม มังกรลมกรดระดับ 8 ก็รับรู้สภาพรอบตัวได้อย่างดีเยี่ยมอยู่แล้ว การจะแยกแยะระหว่างเสียงลมพัดและเสียงมนุษย์เดินตัดผ่านพงหญ้าย่อมไม่ใช่เรื่องยาก

 “กรรร...”

มังกรลมกรดระดับ 8 ทั้งสองมองลินลี่ย์ที่พยายามหนีตาย พวกมันไม่ได้โกรธเกรี้ยวที่มีมนุษย์มารุกล้ำถิ่น พวกมันชูหัวขึ้นและคำราม เสียงคำรามนั่นดูจะมี...ความสุข

ซึ่งตอนนี้ลินลี่ย์เพิ่งจะสามารถแยกแยะเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวและเสียงคำรามอย่างยินดีได้

 “กรรร....” “กรรร...” “กรรร...” “กรรร....”

ทันใดนั้นมวลอากาศเหนือลินลี่ย์ก็สั่นไหวจากเสียงคำรามของมังกร เมื่อมังกรตัวหนึ่งคำรามขึ้น ก็จะมีเสียงคำรามของมังกรตัวอื่นตามมา ฟังจากเสียงก็พอบอกได้จำนวนมหาศาลของอสูรเวทที่โผล่มาสมทบได้

 “พวกมันอยู่เหนือเรา” ขณะที่บินอยู่ในอากาศ ลินลี่ย์ก็เงยหน้าขึ้น มังกรหลายตัวก็ค่อยๆปรากฏตัวขึ้น ทุกตัวมีขนาดตัวยาว 70 – 80 เมตร และความกว้างของปีกราวๆ 50 – 60 เมตร

และยังมีร่างมังกรที่ใหญ่กว่าเป็น 2 เท่าซ่อนอยู่หลังม่านหมอก เพียงแค่มองก็ทราบว่ามีจำนวนมากมายเพียงใด

 “อย่างน้อยก็หลายสิบตัว” ลินลี่ย์รู้สึกหายใจไม่ออก

และมังกรขนาดใหญ่ที่สุดค่อยๆลดระดับลงมาจากท้องฟ้า เกล็ดสีเพลิงและลวดลายเปลวไฟที่ลุกไหม้ทั่วร่างกายของมันบ่งบอกสายพันธุ์ได้เป็นอย่างดี

 “มังกรไฟ!” ลินลี่ย์เริ่มรู้สึกว่าสถานการณ์ของเขาชักจะยากลำบากเสียแล้ว

มังกรไฟนับว่าเป็นมังกรระดับกลาง มังกรไฟส่วนใหญ่มักเป็นอสูรเวทระดับ 8 และมีจำนวนหนึ่งสามารถบรรลุถึงระดับ 9 ได้

 “แค่อสูรเวทระดับ 8 สองตัวก็ยุ่งยากพออยู่แล้ว ตอนนี้ข้าต้องเผชิญหน้านับ 10 ตัว ซ้ำยังบินได้อีก” ลินลี่ย์รู้สึกอเนจอนาถใจอย่างยิ่ง

และในเวลานั้น....

 “กรรร...” “กรรรร!”

เสียงคำรามดังผสานขึ้นมาจากทุกทิศทาง และตอนนั้น อสูรเวทขนาดยักษ์ที่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ามังกรไฟก็เริ่มบินมาทางนี้ มังกรขนาดใหญ่นั้นมีเกล็ดสีเขียวเข้มเหมือนมรกต

ดูเหมือนมังกรเกล็ดสีมรกตนี้จะมีจำนวนน้อยกว่ามังกรไฟ

บัดนี้มังกรลมกรดระดับ 8 เบื้องล่างของลินลี่ย์ก็ครางออกมาอย่างอารมณ์ดี ดวงตาของมันแฝงแววมุ่งร้ายอย่างชัดเจน

 “ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าทำไมตอนแรกข้าจึงเห็นเพียงมังกรลมกรด 2 ตัว” ลินลี่ย์รู้สึกหดหู่ “เหมือนกับว่ามีเพียงอสูรเวทระดับ 8 เท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่ อสูรเวทระดับ 7 ย่อมไม่กล้าเข้ามา มังกรไฟและมังกรมรกตพวกนี้ถือเป็นระดับสูงของสิ่งมีชีวิตจำพวกมังกรระดับ 8 เหมือนกับว่ามังกรลมกรดทั้ง 2 ตัวจะสนุกสนามเมื่อเห็นข้าก้าวล้ำเข้ามา เมื่อพวกมันเห็นข้ากำลังจะบินหนีไปจึงคำรามร้องเรียกเหล่ามังกรไฟและมังกรมรกต”

ฝูงมังกรนับร้อยล้อมรอบเขาที่ลอยอยู่ในอากาศ เป็นสิ่งเดียวที่ลินลี่ย์รับรู้

ในตอนนี้ ตรงนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับน่านฟ้าต้องห้ามสำหรับเขาแล้ว!

 “เจ้านาย เราจะทำอย่างไรกันดี” น้ำเสียงขมขื่นของบีบีดังขึ้นในหัวของลินลี่ย์