ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 103 การมาถึงของถังเทียน

 

ตอนที่  103  การมาถึงของถังเทียน

อวี่หมิงชิวยืนเด่นเป็นสง่าด้วยความภูมิใจ

ภายใต้แสงแดดสาดส่อง ร่างของเขาครอบคลุมไปด้วยรัศมีแสงระยิบระยับ  เขาดูคล้ายกับหยก โดยเฉพาะหยกสีขาว ชิ้นส่วนของเกราะหยกแต่ละชิ้นได้รับการแกะสลักอย่างประณีต ลวดลายดอกไม้งดงามและเก่าแก่เป็นชั้นๆ  ที่เอวของเขามีพู่สีเหลืองสดใสมองดูภูมิฐาน

สายลมพัดมาเบาๆ ทำให้เกราะหยกบางสั่นก่อให้เกิดเสียงดังนุ่มนวลอย่างต่อเนื่อง

อวี่หมิงชิวสง่างามอยู่แล้ว ด้วยเกราะหยกขาวนี้ ลักษณะสง่างามของเขายิ่งโดดเด่นเป็นประกายมากขึ้น

เด็กสาวๆ ที่มองอยู่จากด้านข้างอดไม่ได้ที่จะขบริมฝีปาก  ดวงตาของพวกนางทุกคนเต็มไปด้วยประกายชื่นชม

เกราะหยกฤดูใบไม้ร่วงแห่งหมู่ดาวช่างแกะสลัก!

เกราะหยกฤดูใบไม้ร่วงที่อยู่บนตัวเขา อวี่หมิงชิวแหงนหน้ามองดูฟ้า  เขารอช่วงเวลาเช่นนี้ มาสี่ปีเต็ม เป็นเวลาสี่ปีเต็มแล้ว ใครจะรู้ความเจ็บปวดของเขา ใครจะรู้จักความเดียวดายของเขา  ใครเล่าจะรู้ความทุกข์ทรมานของเขา

ทุกอย่างมาถึงที่สุดแล้ว

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!

เขาหันมามองดูซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ที่ยังตกใจอยู่  จากนั้นเขายิ้มให้เล็กน้อย ดูเหมือนมีทีท่าว่าไม่โกรธเลย

"สามารถตายในเงื้อมมือข้าได้ เจ้าน่าจะภูมิใจนะ" อวี่หมิงชิวพึมพำ เสียงของเขาไม่ดัง แต่ทุกคนสามารถได้ยินได้

เขายกมือขวาและสะบัดทันที

หยกสองชิ้นเปลี่ยนเป็นกลายเป็นลำแสงพุ่งตรงเข้าหาบุรุษทั้งสอง

ลำแสงหยกเหมือนกับหายวับไป

ลำแสงนั้นเคลื่อนไหวไม่เร็ว แต่คนทั้งสองต่างรู้สึกว่าพวกเขาไม่สามารถหลบได้  และทันใดนั้นพวกเขาตระหนักว่าร่างกายของพวกเขาถูกตรึงไว้จริงๆ

ไม่...เป็นไปไม่ได้

หยกทั้งสองชิ้นในสายตาคนทั้งสอง ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามามากจนคนทั้งสองมองเห็นชิ้นหยกค่อยๆทวีความเร็วตัดฝ่าอากาศ เห็นการไหลเวียนของอากาศ

เป้าหมายของชิ้นหยกทั้งสองก็คือลำคอของบุรุษทั้งสอง

โธ่เว้ย... ขยับไม่ได้

ทั้งสองคนพยายามเรียกปราณเที่ยงแท้เป็นจำนวนมาก โดยไม่คำนึงว่าพวกเขาจะต้องใช้พลังไปมากขนาดไหน พวกเขาไม่สามารถดิ้นรนให้หลุดได้  หยกสองชิ้นลอยเข้ามาใกล้ทุกที ความกลัวปรากฏอยู่ในดวงตาของคนทั้งสอง

ทันใดนั้น เงาร่างสายหนึ่งปรากฏอยู่หน้าคนทั้งสองโดยไม่มีวี่แววหรือส่งเสียงเตือน

คนผู้นี้กางแขนกว้าง  เขากำบังไว้เหมือนกับว่าเป็นกำแพงใหญ่ ทิ้งความประทับใจจากภาพแผ่นหลังให้พวกเขามิรู้ลืม

ผัวะ ผัวะ!

หยกถูกคว้าไว้ในมือของคนๆ หนึ่ง ก่อนที่อีกสองคนจะได้ทันตอบสนอง คนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาก็ปล่อยฝ่ามือ ฝุ่นผงหยกก็ถูกโปรยลง  ในที่สุดผงหยกบดละเอียดก็กระจายไปตามลมและปะทะถูกหน้าพวกเขา ทั้งสองคนหลับตาเนื่องจากความระคายเคือง และเมื่อพวกเขาลืมตาอีกครั้ง พวกเขาจ้องมองหลังคนผู้นั้นอย่างว่างเปล่า

ทรงพลังมาก....

ความตกใจและตื่นกลัวบนใบหน้าพวกเขาหายไป  แต่หัวใจของพวกเขากลับตกใจหนักยิ่งขึ้น

บุรุษผู้นี้.... เขาเป็นใคร?

ขณะที่คนทั้งสองกำลังคิด ทันใดนั้น บุรุษร่างสูงนี้ที่มองเห็นเขาจากด้านหลังพูดว่า "พวกแกกล้าดียังไงถึงได้ดูแคลนเชียนฮุ่ย!"

น้ำเสียงทุ้มลึกและเต็มไปด้วยความโกรธ  เหมือนกับว่าเป็นเสียงคำรามของสัตว์ร้าย  แฝงด้วยความตั้งใจฆ่าและความโกรธไม่มีที่สิ้นสุด คนทั้งสองกลัว

อย่างไรก็ตาม คนทั้งสองก็โล่งอก  จากประโยคนั้น พวกเขาสามารถบอกได้ว่า คนผู้นี้เป็นมิตร ไม่ใช่ศัตรู  เชียนฮุ่ยมีมิตรที่แข็งแกร่งทรงพลังขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?

โดยไม่รอให้ทั้งสองคนเห็นได้ชัด  พวกเขาถูกอีกฝ่ายฉุดเหวี่ยงลอยขึ้นไปในอากาศ

"ลุงเฉียน!"

ซ่างกวนเฉียนตะลึง ขณะที่เขามองร่างที่ต่อสู้อย่างห้าวหาญด้วยสายตาว่างเปล่า  เขากล้าเกินคนธรรมดา เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง, นั่น... นั่นคืออาเทียน!

"อา....อาเทียน!"

อีกฝ่ายหันหน้ามา และมีสีหน้ายิ้มสดใส "ลุงเฉียน, ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!"

เป็นอาเทียนจริงๆ...

เขาสะดุ้งเหมือนกับถูกสายฟ้าฟาด ลุงเฉียนตะลึงยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนรูปปั้น ขณะที่เขาจ้องมองใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างว่างเปล่า  ขณะเดียวกันเขายังรู้สึกแปลกหน้าต่อเขา นี่..นี่คืออาเทียนจริงๆ! คุณชายอาเทียนผู้ที่ยังคงฝึกวิทยายุทธขั้นพื้นฐานเมื่อตอนเขาออกจากเมืองซิงฟง  คุณชายอาเทียนที่คุณหนูคิดถึงอย่างสุดซึ้ง!

แต่... แต่.... ทำไมคุณชายอาเทียนที่อยู่ต่อหน้าเขา ถึงแปลกอย่างนั้น...

"ลุงเฉียน, ลุงเฉียน!"  ซ่างกวนเว่ยที่ยังอยู่ในอากาศไม่สนใจอะไรอื่นตั้งใจตะโกนอย่างเดียว

ลุงเฉียนดูเหมือนจะเพิ่งตื่นจากภวังค์ เหยียดแขนคว้าตัวบุรุษสองคนที่ถลาเข้ามา  แต่ดวงตาเขายังคงจับจ้องคุณชายถังเทียนที่อยู่ข้างหน้าไม่ขยับแม้แต่น้อย

"ลุงเฉียน, เราค่อยคุยกันทีหลัง!" ถังเทียนหน้าเคร่งขรึม เขาหันกลับไปจ้องอวี่หมิงชิวข้างหน้า และพูดเย็นชา "แกกล้ารังแกเชียนฮุ่ย, ไอ้หนู วันนี้แกตายแน่"

อวี่หมิงชิวประหลาดใจเล็กน้อย เขาประเมินถังเทียน เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน กล่าวว่า "ตระกูลซ่างกวนตกต่ำตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ถึงต้องให้คนนอกเข้ามาปกป้องหน้าให้ตระกูลซ่างกวนด้วย? นอกจากซ่างกวนเชียนฮุ่ยแล้ว ตระกูลซ่างกวนไม่สามารถสร้างคนที่สามารถอดทนต่อการต่อสู้ได้หรือ?"

คนที่มุงดูโดยรอบส่งเสียงพึมพำทันที

เมื่ออวี่หมิงชิวปรากฏตัวที่หน้าประตูตระกูลซ่างกวน ก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากหลายอยู่แล้ว ทุกคนที่พอมีความแข็งแกร่งอยู่บ้างก็จะวิ่งเข้ามาสมทบ  ความขัดแย้งระหว่างตระกูลอวี่และตระกูลซ่างกวน สำหรับหมู่ดาวเพอร์ซูสนั้นเป็นเรื่องสำคัญมาก  นักสู้ที่มามุงดู ตราบใดที่พวกเขามีหน้ามีตาอยู่บ้างก็จะปรากฏตัวมาดู

น้ำเสียงของอวี่หมิงชิวเต็มไปด้วยอาการเยาะเย้ย  แต่นำพาให้ผู้คนมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน  ในช่วงสองปีตั้งแต่ซ่างกวนเชียนฮุ่ยกลับมา  นางผลักดันตระกูลซ่างกวนกลับมาอยู่สถานะตระกูลชั้นสูงของหมู่ดาวเพอร์ซูสได้อย่างรวดเร็ว  แต่เพราะเช่นนั้น ผู้คนจึงตระหนักว่าตระกูลซ่างกวนที่ยึดครองตำแหน่งสูงสุด มิได้แข็งแกร่งอย่างที่พวกเขาคาดคิด

พวกเขาถูกหลอกโดยพลังของซ่างกวนเชียนฮุ่ยในอดีต

จากสิ่งที่พวกเขาเห็น  ไม่ว่าคนผู้หนึ่งจะแข็งแกร่งเพียงไหน  ก็เป็นไปไม่ได้ที่คนผู้เดียวจะค้ำยันได้ทั่วทั้งตระกูล พวกเขาสามารถยืนยันตอนนี้ได้ว่า ซ่างกวนเฉียนไม่ได้โกหก  เชียนฮุ่ยไม่อยู่แถวนี้  ถ้าไม่อย่างนั้น นางอาจปรากฏตัวมาแล้ว  ดังนั้นผู้คนบางส่วนที่อยู่ในหมู่ชนรู้สึกว่าได้โอกาสที่ดีแล้ว ตระกูลซ่างกวนปราศจากซ่างกวนเชียนฮุ่ยก็กลายเป็นมีผลกระทบน้อย

ซ่างกวนเฉียนมีประสบการณ์และระมัดระวัง  คำพูดของอวี่หมิงชิวมีเจตนาร้าย  เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง แม้แต่คนที่กระวนกระวายใจในฝูงชน เขาก็ยังจับตาดูพวกเขา

เขาคาดไม่ถึงเลยว่า หลายอย่างจะกลับกลายเป็นอย่างนี้ แม้แต่คุณหนูคงคาดไม่ถึงว่าอวี่หมิงชิวจะกลับมากระทันหัน  ถ้าพวกเขามีเวลามากกว่าสองปี  ซ่างกวนจู้และซ่างกวนเว่ยเติบโตจนสามารถเป็นผู้ที่รับมือเรื่องนี้ได้ พวกเขาในตอนนี้อ่อนหัดไปเล็กน้อย

คุณหนู...

แม้ว่าซ่างกวนเฉียนจะรู้สึกกังวล แต่เขาก็ไม่แสดงออกทางสีหน้า  "ใครในตระกูลจะเทียบคุณหนูได้เล่า? ไม่มีทั้งในอดีต และไม่มีในตอนนี้ด้วย  ก็เหมือนกัน  ใครที่อดทนต่อความโกรธของคุณหนูได้เล่า? สวะทั้งหมดที่ทำให้คุณหนูโกรธ  พวกมันทั้งหมดไปไหนเสียเล่า?  ตระกูลอวี่สามารถสู้อยู่ได้แค่เพียงหน้าประตู จนกว่าคุณหนูจะกลับมาเท่านั้นเอง"

คำพูดไม่กี่คำนี้ ทำให้พวกที่กระเหี้ยนกระหือต้องสงบลง

ในช่วงเวลาสองปีสั้นๆ ซ่างกวนเชียนฮุ่ยสร้างบารมีโดยไม่มีใครอื่นช่วยได้อย่างไร? คำตอบง่ายมาก นางพาตัวเข้าต่อสู้ ในอดีตเมื่อตระกูลซ่างกวนใช้วิธีการเล่ห์เหลี่ยมและกำจัดตระกูลมากกว่าหกตระกูล  ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลอวี่สบโอกาสและรีบถอนตัว  พวกเขาก็คงไม่ได้รับการยกเว้นเช่นกัน

เมื่อนึกถึงความโกรธของซ่างกวนเชียนฮุ่ย  ทุกคนถึงกับสั่น  อวี่หมิงชิวเพิ่งจะกลับมาหมู่ดาวเพอร์ซูสและยังไม่รู้สถานการณ์  แต่พวกเขาทุกคนอยู่ภายใต้การกดดันของซ่างกวนเชียนฮุ่ยมาถึงสองปี และการครอบงำของนางในเรื่องนี้ชัดเจนที่สุด

ลุงเฉียนมีแผนในใจเป็นมั่นเหมาะ เขาลดเสียงพูดว่า "และใครบอกว่าคุณชายอาเทียนเป็นคนนอกเล่า? เขาคือสหายรักวัยเด็กของคุณหนู และในไม่ช้าก็จะกลายเป็นเขยของตระกูลซ่างกวนของเรา  เขาคือว่าที่สามีที่คุณหนูเลือกไว้ด้วยตัวเอง"

ทั่วท้องถนนเงียบเป็นป่าช้าทันที

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้และคนที่เหลือซึ่งอยู่ข้างหลังลุงเฉียนตะลึงกันไปหมดจนเงียบไปโดยปริยาย...

เขย...

คนในตระกูลซ่างกวนทุกคนตกตะลึงจนกระทั่งสมองว่างเปล่า เมื่อได้ยินคำว่า "เขย"

ทั่วทั้งพื้นที่เงียบเป็นป่าช้า และจากนั้นทั่วทั้งท้องถนนก็มีเสียงโพล่งขึ้นพร้อมกัน

"คนรักของซ่างกวนเชียนฮุ่ย!"

"เขาคือคนรักของซ่างกวนเชียนฮุ่ย!"

"ข้าไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน  โกหก...."

"โกหก? นั่นเป็นไปได้อย่างไร! นั่นดูเหมือนจะอยู่ต่อหน้าทุกคนแล้ว!  ซ่างกวนเฉียนจะโกหกอย่างนั้นได้ยังไง"

"ใช่แล้ว... แต่คนรักของคุณหนูเชียนฮุ่ย... ข้าเศร้าใจนัก..."

เมื่อคนแรกจากด้านข้างโต้ตอบอย่างรวดเร็ว คนอื่นๆ ก็ส่งเสียงสับสนวุ่นวายโห่ร้องด้วยความเศร้าใจ  ความงามของซ่างกวนเชียนฮุ่ยนั้นงามจับใจหาผู้คนเทียบได้ยาก  นางกลายเป็นเทพธิดาในหัวใจของหนุ่มๆ หมู่ดาวเพอร์ซูสไปแล้ว

ตอนนี้จู่ๆ เทพธิดาจู่ๆ ก็มีคนรักคนหนึ่ง....

เป็นความจริงที่โหดร้ายยิ่งนัก...

หลังจากถังเทียนได้ยินคำพูดของลุงเฉียน  เขาเองก็ตกตะลึง แต่..คนรักของเชียนฮุ่ย...

ฮ่าฮ่าฮ่า!

นั่นก็ถูกที่สุดแล้ว

ถังเทียนมีความสุขจนตัวแทบลอย รู้สึกเหมือนว่าตลอดทั้งร่างของเขามีพลังงานไหลเวียน เขาชูหมัดข้างหนึ่ง และความต้องการต่อสู้ของเขาพุ่งขึ้นถึงขีดสุด

อว๋า.. และจากคำพูดเหล่านี้ เขาก็ต้องทุบเจ้าหนุ่มรูปหล่อที่อยู่ต่อหน้าเขาด้วย

สายตาของถังเทียนจับจ้องประเมินอวี่หมิงชิวที่อยู่ต่อหน้าเขาโดยไม่สะทกสะท้าน  เหมือนกับว่ากำลังจ้องมองเหยื่อ  เขาจะต้องทุบตีเจ้าคนที่วาดมาดยโสที่อยู่ต่อหน้าเขา เพื่อเป็นการรำลึกถึงความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่และบริสุทธิ์ของหนุ่มน้อยถังกับคุณหนูเชียนฮุ่ยที่มีต่อกัน

โอว.. ถ้าเชียนฮุ่ยอยู่ที่นี่,  เราคิดว่าเธอคงชูดาบและโจมตีตอบโต้กลับไปแล้ว...

ถังเทียนกระตือรือร้นที่จะลองดู

จู่ๆ อวี่หมิงชิวก็แหกปากหัวเราะลั่น "คนรักของซ่างกวนเชียนฮุ่ย ที่แท้ก็เป็นไอ้โง่คนหนึ่ง  ข้าสามารถบอกได้เลยว่าสายตานางต่ำมาก ดอกไม้ที่ปักอยู่บนมูลโค ฮึ ฮึ  อย่างนั้นข้าจะเป็นคนแรกที่ฆ่าคนรักนาง  และจากนั้นข้าจะทะนุถนอมรักนางอย่างดี...."

พูดไม่ทันจบ เขาก็ชะงัก

ถังเทียนวิ่งตรงเข้าหาเขาและตะโกนใส่ด้วยความยินดีและภูมิใจ "เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว! ไอ้รูปหล่อ! รู้ไหมว่าหนุ่มชาวฟ้ารำคาญ!"

อวี่หมิงชิวตัวสั่น  ไวมาก

เขาเคลื่อนไหวร่างกายและหลบหมัดถังเทียน

ก่อนที่เขาจะทรงตัวได้มั่น เสียงลมหวีดหวิวดังมาจากเบื้องหลัง  อวี่หมิงชิวตกใจและรีบหลบอีกครั้ง

เขาไวมากขนาดนั้นได้ยังไง...

อวี่หมิงชิวยังระงับความตื่นเต้นไม่ได้

หือ.. ร่างเงาดำมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาโดยไม่มีร่องรอยให้จำเค้าใดๆ  ใกล้มากจนแทบกดปลายจมูกเขาได้

จิตใจของอวี่หมิงชิวถูกความตกใจครอบงำ เขารีบใช้นิ้วเหมือนว่ากำลังดีดเครื่องสาย พลังหลั่งไหลเข้ามาในร่างเขาแทบจะทันใด

มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!

ปัง!

เขารู้สึกเจ็บปวดที่หลังราวกับว่าโดนจามด้วยขวาน พลังที่แกร่งกร้าวรุนแรงชอนไชร่างเขาจนครางออกมาและยืมพลังนี้วิ่งไปข้างหน้าเพื่อทอดระยะจากกัน

เป็นปราณเที่ยงแท้ที่แปลกประหลาด!

อวี่หมิงชิวตั้งหลักได้อีกครั้ง  สายตาของเขาจ้องมองถังเทียนพลางใช้ฝ่ามือปาดเลือดที่มุมปาก

ทุกคนตกใจกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าต่อตาพวกเขา อวี่หมิงชิวที่ดูเหมือนจะแกร่งกร้าวจนสามารถสั่นสะเทือนโลกได้ ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บโดยฝีมือเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

คนในตระกูลซ่างกวนลอบตื่นเต้น เขยของตระกูลแข็งแกร่งจริงๆ

"แน่นอนว่า เขามีฝีมืออยู่บ้าง"  อวี่หมิงชิวพูด "แต่ ก็แค่นี้แหละ"

เขายกฝ่ามือ