เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 470 แผลงฤทธิ์

ตอนที่  470  แผลงฤทธิ์

“เจ้าตั้งใจจะโจมตีจริงๆ หรือ? ไตตันน้อย  เราร่วมมือกันได้  เราสามารถส่งตระกูลชาวทะเลระดับสูงไปช่วยเจ้าเผชิญหน้ากับกองทัพนรกดำได้  ทำไมหลายอย่างต้องกลายเป็นแบบนี้ในเมื่อเรากลายเป็นครอบครัวเดียวกันได้? ต่อให้เจ้าเข้าไปที่หุบเขาแก้วผลึกได้ เจ้าก็อาจไม่ได้อุทกแม่พระธรณีหมื่นปีก็ได้  แม้ว่าเจ้าจะมีฝีมือโดดเด่น  แต่เจ้าก็ยังอ่อนแอเกินไปเมื่อเทียบกับฝ่าบาทจักรพรรดิสมุทร  ฝ่าบาทฝึกฝนมาเป็นเวลาพันปีแล้ว  ส่วนตัวเจ้าล่ะ เจ้าเริ่มเมื่อไหร่?”  ราชาฉลามพยายามเป็นครั้งสุดท้าย

 “แม้ว่าสิ่งที่ท่านพูดมาจะดูมีเหตุผล  แต่ข้าคงต้องลองดู”  เย่ว์หยางไม่ยอมตัดใจจากอุทกแม่พระธรณีหมื่นปี

เขาจะพึ่งพาตนเองมากกว่าจะยอมขอร้องคนอื่น

ถ้าจักรพรรดิสมุทรได้รับอุทกแม่พระธรณีหมื่นปี และบรรลุเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดในระดับสูงขึ้นไปอีก  เขาจะยอมส่งยอดฝีมือเผ่าพันธุ์ทะเลไปช่วยต้านกองกำลังนรกดำแน่หรือ?  เป็นไปไม่ได้  เขามีแต่จะร่วมมือกับราชาเฮยอวี้และทำลายต้าเซี่ยและเทียนหลัวแห่งทวีปมังกรทะยานก่อนที่จะหันไปต่อกรกับจื้อจุนและจักรพรรดินีราตรี!

สำหรับเย่ว์หยาง อุทกแม่พระธรณีหมื่นปีเป็นสมบัติที่เขาต้องได้รับ

เขาไม่มีทางปล่อยให้จักรพรรดิสมุทรได้มันไป

สิ่งที่หาได้ยากยิ่งกว่าก็คือ นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดที่จะฆ่าจักรพรรดิสมุทร เมื่ออันซีเตรียมเสี่ยงชีวิตอยู่ในเส้นทางเข้าต่อกรกับจักรพรรดิสมุทร  เย่ว์หยางคงจะเป็นคนโง่ถ้าเขาไม่ฉวยโอกาสนี้รับเอาอุทกแม่พระธรณีหมื่นปี  ในฐานะที่เป็นมนุษย์จากโลกอื่น  คนอย่างจักรพรรดิสมุทรก็เป็นเหมือนชีวิตหนึ่งในเกมคอมพิวเตอร์  แล้วจะยอมให้พวกเขาได้สมบัติไปได้อย่างไร?  แม้ว่าในเกมผจญภัย ผู้คนจะไม่ได้เล่นแบบนี้  ยิ่งกว่านั้นเขาต้องพยายามอยู่รอดในโลกอื่นให้ได้

 “ไป, ฆ่ามันซะ”  องค์ชายไห่หลงเกลียดเย่ว์หยางเข้ากระดูก

ขุนพลทะเลกลุ่มใหญ่และยอดฝีมือของจักรพรรดิสมุทรต่างเฮโลเข้ามาล้อมเย่ว์หยางไว้

ราชาฉลามต่างก็มองหน้ากับอีกสามราชันย์  เนื่องจากหลายอย่างไม่สามารถกอบกู้ได้อีกต่อไป  พวกเขาได้แต่ทำตามราชโองการของจักรพรรดิสมุทร คอยป้องกันน้ำวนใหญ่ทั้งห้าและฆ่าคนที่พยายามจะผ่านเข้าไป  ไม่ว่าจื้อจุนจะโกรธพวกเขาที่ฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์และมาหาตัวผู้กระทำผิดก็ตาม พวกเขาไม่อาจกังวลสนใจเรื่องนั้นได้อีกต่อไปแล้ว

ราชาปลาหมึก, ราชาแมงกะพรุนและราชากระเบนของสี่ราชันย์จับตาการล้อมของพวกเขาอย่างระมัดระวัง

เป็นเพราะพวกเขารู้ว่า เว้นแต่เขามั่นใจมาก มิฉะนั้นคุณชายสามตระกูลเย่ว์คงไม่มาหาที่ตายเป็นแน่

ฝ่ายตรงข้ามต้องมีผู้ช่วย!

แปดแม่ทัพใหญ่ทะเลเริ่มเพิ่มระดับพลังของพวกเขา

พวกเขาจะเป็นกำลังหลักของการต่อสู้ครั้งนี้  พวกเขาใช้กลยุทธคลื่นมนุษย์โอบล้อมเพื่อฆ่ามนุษย์หนุ่มผู้นี้ที่เข้ามาหาเรื่องลำบากใส่ตนเอง  พวกเขาต่างจากสี่ราชันย์ที่แต่ละคนที่มีอาณาเขตทะเลปกครองเป็นของตนเองและสามารถรับทราบข่าวสารเหตุการณ์ได้ทั้งหมด  ขุนพลทะเลมักจะมาพร้อมกับจักรพรรดิสมุทรและอยู่ในหอทงเทียนชั้นสูงๆ มาเป็นเวลานาน แน่นอน ความรู้เกี่ยวกับเรื่องของคุณชายสามตระกูลเย่ว์กล่าวได้ว่ามีน้อยนิด  ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะความกังวลของราชาฉลาม  พวกเขาคงฆ่าเด็กหนุ่มผู้เลินเล่อนี้ไปนานแล้ว

พอเห็นขุนพลทะเลจำนวนนับไม่ถ้วนค่อยๆ ตีวงล้อมเขา  เย่ว์หยางถามองค์ชายไห่หลงอย่างใจเย็นว่า “นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่เรียกว่า ใช้พวกมากรังแก?”

องค์ชายไห่หลงคำราม “แล้วจะเป็นยังไงถ้าเรารังแกเจ้า?  นี่คือทะเล เป็นพื้นที่ของชาวเผ่าพันธุ์ทะเล”

เย่ว์หยางยกมือตนเอง

เขายกมือเขายอมแพ้ “ก็ได้ๆ ข้าต้องยอมรับว่าตกตะลึงในความเขลาของเจ้า”

ขณะที่เย่ว์หยางยกมือ เผ่ามนุษย์มัจฉากลายพันธุ์จำนวนมากก็ลอยตัวขึ้นมาจากเหวทะเลลึก

พวกเขาปรากฏตัวเคียงข้างเย่ว์หยาง

ในท่ามกลางมนุษย์มัจฉากลายพันธุ์ หัวหน้ามนุษย์ปลาหมึกพูดด้วยเสียงต่ำและสงบว่า “องค์ชาย ถ้าข้าจำได้ไม่ผิด  สถานที่นี่ไม่ใช่ที่จักรพรรดิสมุทรได้พิชิตไว้ ที่นี่ยังคงเป็นดินแดนของพวกเรา  มิใช่ว่าพวกเจ้าทุกคนไม่สามารถต่อสู้ชิงสมบัติในที่นี่ได้เท่านั้น แต่น่าจะถามพวกเราก่อนดีกว่า  ก็เช่นเดียวกับบุรุษหนุ่มข้างๆ ตัวข้าผู้นี้ เขายังสุภาพมากกว่า  เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้มาแจ้งข่าวให้เราทราบ  น่าเสียดายที่พวกเจ้าทุกคนไม่ทำ  องค์ชาย ข้าขอบอกว่าเราผิดหวังอยู่บ้าง”

 “ใช้คนมากเอาชัย... ข้า ตาแก่จางจะไม่ทนดูนั่งเฉยเป็นแน่”  เสียงดังสั่นๆ ดังขึ้นตามมา

 “.....” มนุษย์ปลาดาบไม่ได้พูดอะไร  แต่นัยน์ตาเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจสู้

 “เราก็แค่ทำให้ชัดเจนว่าเรามาที่นี่เพื่อช่วยคุณชายสามตระกูลเย่ว์  ทำไมน่ะหรือ? เราตัดสินใจร่วมมือกัน  ดังนั้นพวกเจ้าทุกคนก็คงได้แต่เสียใจที่พวกเจ้าไม่มาหาความร่วมมือกับเราไว้ก่อน  อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเจ้าทุกคนต้องการร่วมมือกับเรา  เราอาจไม่เห็นด้วยก็ได้ เราจะไม่ร่วมมือกับพวกโง่ๆ อย่างพวกเจ้า พวกโง่ไม่มีประโยชน์ทั้งนั้น  องค์ชายไห่หลง ข้าเกลียดเจ้า เจ้าบังอาจถ่มน้ำลายใส่เรือของข้าได้ยังไง เลวมาก  บิดาเจ้าไม่ได้สั่งไม่ได้สอนอะไรบ้างหรือ?  ข้าใช้เวลาตั้งมากมายและสิ้นเปลืองพลังงานทำความสะอาดหลังจากดึงมันขึ้นมาจากก้นทะเลเจ้ายังกล้าถ่มน้ำลายเรือข้าหรือ? เจ้ามันน่ารังเกียจอย่างแท้จริง  ไปตายซะไป  เจ้าแมลงไร้การศึกษา  จี๋ฟง, เจ้าต้องช่วยข้าทุบตีเขา จนกว่าเขาจะพิการ ข้าต้องการจับหัวที่น่าเกลียดของเขาและให้เขาใช้ลิ้นเลียน้ำลายที่เขาถ่มจากปากเพื่อทำความสะอาด จากนั้นให้เลียทำความสะอาดเรือของข้าทั้งลำ... ให้ตายเถอะ กล้าดียังไงวะ บังอาจจู่โจมใส่ก่อนข้าจะพูดจบ ข้าเกลียดเจ้าพวกสวะที่ไม่มีมารยาทนัก”  ปากของมนุษย์ปลาตีนยั่วโมโหได้มากอย่างไม่ต้องสงสัย  แม้แต่เย่ว์หยางเองก็ยังเคยต้องการจะฉีกปากเจ้าผู้นี้ แต่เมื่อเขาคิดดูอีกที  นี่คงเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของมนุษย์ปลาตีน  เขาจึงเริ่มปล่อยวางไม่สนใจ

 “ฆ่า, ตัดหัวปลาของมันมาทำต้มยำปลาตีนให้ข้า”  องค์ชายไห่หลงถูกมนุษย์ปลาตีนยั่วจนโกรธถึงขนาดสั่นด้วยความโกรธไปทั้งตัว

ราชาฉลามเห็นว่าหลายๆ อย่างไม่เป็นไปดังใจ

แม้ว่าทางด้านเขาจะมีคนมาก  แต่ฝ่ายตรงข้ามมีนักสู้ปราณก่อกำเนิดมากกว่าสามสิบคน

ยิ่งกว่านั้น แม้แต่มนุษย์ปลาตีนผู้อ่อนแอที่สุดก็ยังเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับห้า

แม้ว่ามนุษย์ปลากลายพันธุ์เหล่านี้จะติดอยู่ที่นี่มานานนับพันปีแล้วก็ตาม  แต่ความสามารถของพวกเขาไม่อาจดูแคลนได้เลย  แม้แต่จักรพรรดิสมุทรเองก็ไม่ต้องการมีเรื่องกับพวกเขา  แต่ตอนนี้หัวหน้ามนุษย์ปลาหมึกที่เคยทำข้อตกลงกับจักรพรรดิสมุทรจะไม่ยุ่งกับเรื่องทั้งหมด  ตอนนี้พวกเขากำลังกลับคำ ต้องมีบางอย่างเกี่ยวกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์เป็นแน่  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ต้องใช้เงื่อนไขบางอย่างหลอกล่อชักชวนพวกมนุษย์ปลากลายพันธุ์โดยทำข้อตกลงลับๆ กับพวกเขา

เขารีบคำนับให้บุรุษที่ซ่อนตัวอยู่ในชุดคลุม “ท่านไท่หู, โปรดลงมือเดี๋ยวนี้ด้วยเถอะ  มีแต่เพียงท่านเท่านั้นที่สามารถโค่นคุณชายสามตระกูลเย่ว์ได้”

ผ้าคลุมหัวค่อยๆ เลื่อนลง

เผยให้เห็นชายชราเผ่าพันธุ์มนุษย์จิ้งจอกผมสีเงิน  เขาดูมีเมตตาและรอยยิ้มที่สามารถคลี่คลายความเกลียดชังประดับอยู่ริมฝีปากของชายชราผู้นี้

นัยน์ตาสีน้ำเงินเป็นประกายเหมือนอัญมณีใสชัดและสงบเย็นอย่างคาดไม่ถึง

เขาสวมชุดไหมสีแดงเพลิงรัดรูปและถือไม้เท้าเงินอยู่ในมือ  เขามองดูเหมือนผู้อาวุโสทรงคุณธรรมทรงภูมิปัญญาความรู้  แน่นอน ถ้ามีคนพยายามระบุสถานะของเขา  พวกเขาก็จะรู้ว่าดูเหมือนชายชราผู้นี้ก็คือ จิ้งจอกปีศาจตาผีที่เชี่ยวชาญในการข่มขืนและฆ่าหญิงสาวเมื่อห้าร้อยปีที่แล้ว  ชื่อของเขาอื้อฉาวที่สุดในบรรดานักฆ่าทั้งหมด

สุดยอดนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับเก้า ในสายตาของจักษุญาณทิพย์ของเย่ว์หยาง ความสามารถของไท่หูผู้นี้สูงกว่าซุ่นเทียนและองค์ชายเงาดำเล็กน้อย

ความแตกต่างระหว่างทั้งสามคนนี้ก็คือ นอกจากพลังห้าเปลี่ยนแปลงของซุ่นเทียนแล้ว ซุ่นเทียนปกปิดความสามารถของเขาไว้ และไม่เคยแสดงให้ผู้ใดเห็น

องค์ชายเงาดำก็ซ่อนความสามารถของเขาไว้เช่นกัน

ความแตกต่างก็คือ ไท่หูผู้นี้ไม่มีการปกปิด  ศักยภาพของเขาได้ถึงขีดจำกัดแล้ว 

ระดับสูงสุดที่เขาบรรลุได้ก็คือ ปราณก่อกำเนิดระดับเก้า

ครั้งหนึ่งอันซีก็ไล่ล่าตามตัวไท่หูมาเป็นพันลี้ แต่ในพริบตาใกล้ตาย ไท่หูสามารถหลบหนีไปได้  อันซีคิดว่าไท่หูผู้นี้ตายไปแล้ว  เขาไม่เคยคิดว่าจักรพรรดิสมุทรไม่เพียงไว้ชีวิตของไท่หูเท่านั้น  แต่เขายังช่วยเขาไว้ด้วย  บางทีอาจเป็นเพราะเขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุปราณก่อกำเนิดระดับสิบ  ไท่หูเลือกที่จะร่วมมือกับจักรพรรดิสมุทรในฐานะสัตว์เลี้ยงของเขา

 “บุรุษหนุ่ม, อย่าโอหังลำพองเกินไปนัก เมื่อข้าสร้างชื่ออยู่นั้น ปู่ของปู่เจ้ายังเป็นทารกอยู่ด้วยซ้ำ”  ไท่หูยิ้มหยาบโลน

 “ท่านพูดถูก  แต่เมื่อข้าสร้างชื่อ  ท่านก็คงเน่าอยู่ในโลงศพไปแล้ว”  เย่ว์หยางชูนิ้วกลางให้ไท่หู และจากนั้นปล่อยพลังปราณก่อกำเนิดระดับหนึ่งทันที  เพียงเท่านี้ก็เหมือนกับเกิดพายุสลาตันและคลื่นอัดกระแทกไปทั่วพื้นผิวทะเล

คลื่นอัดกระแทกใหญ่พุ่งขึ้นไปถึงท้องฟ้า

แม้จะเป็นเพียงปราณก่อกำเนิดระดับหนึ่ง  แต่พลังของเขากลับแข็งแกร่งกว่านักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหก

กองทหารของจักรพรรดิสมุทรและขุนพลทะเลถูกแรงลมกระแทกจนยืนไม่อยู่ นี่เป็นแค่เพียงเศษเสี้ยวพลังของเย่ว์หยาง  ถ้าเย่ว์หยางเคลื่อนไหวจริงๆ  ไม่มีใครจะอยู่ต่อหน้าเขาได้  ไม่ว่าใครก็ตามจะถูกสังหารในทันที  พอเห็นเช่นนั้น สีหน้าของราชาฉลามซีดลงเล็กน้อย เขาโบกมือให้คนของเขาล้อมเย่ว์หยางใกล้เข้าไปอีก  สามราชันย์และแปดแม่ทัพทะเลรีบเพิ่มพลังกักล้อมเขาไว้

ตามมาด้วยการเพิ่มพลังจากนักสู้ปราณก่อกำเนิดอีกหลายคน  ทั่วทั้งท้องทะเลปั่นป่วน ระลอกคลื่นสูงเป็นพันเมตร

ไท่หู่ค่อยๆ ดึงอัญมณีออกมา

เมื่อเขาโยนมันเข้าไปในแอ่งน้ำวน ก็ปรากฏแสงสว่างและคลื่นที่ปั่นป่วนทั้งหมดก็สงบลงอย่างแปลกประหลาด  ผิวทะเลกลับคืนเป็นทะเลตายเหมือนเดิม  ไม่ว่าจะเป็นระลอกคลื่นอัดกระแทกที่เกิดจากพลังปราณก่อกำเนิด ก็ไม่มีผลแม้แต่ระลอกคลื่นเล็กๆ

มุกทะลสงบ

เย่ว์หยางเข้าใจเดี๋ยวนี้แล้ว  ทำไมจักรพรรดิสมุทรถึงไม่กลัวพวกมนุษย์มัจฉากลายพันธุ์  เป็นเพราะเขาเป็นเจ้าของมุกทะเลสงบนี่เอง

อานุภาพของมันเหมือนกับจะเปลี่ยนพื้นผิวทะเลให้เป็นเหมือนพื้นผิวดิน  สำหรับเผ่าพันธุ์ทะเลก็หมายความว่าขาดพลังสนับสนุนไปบ้าง  ส่วนมนุษย์มัจฉากลายพันธุ์ นั่นคือจุดอ่อนยิ่งใหญ่อย่างมิต้องสงสัย

หลังจากควักมุกทะเลสงบออกมาแล้ว  ไท่หูรีบปลดปล่อยปราณก่อกำเนิดระดับแปดทันที

ทั่วร่างของเขาล้อมรอบไปด้วยเพลิงคล้ายกับเพลิงมังกรที่น่ากลัว  ขณะที่ไม้เท้าเงินในมือของเขาผสานกับงูไฟฟ้าที่เขาเรียกออกมา กลายเป็นไม้เท้างูสายฟ้า  ปรับเพิ่มระดับจากสมบัติชั้นทองกลายเป็นสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์  ตาของเขาฝ้าขุ่นมัวเหมือนกับเป็นตาผี ใครก็ตามที่เผลอดูจะมึนงงและสูญเสียความรู้สึก  นี่ คือสนามพลังหลักของตาภูตผีของไท่หู  ทันทีที่ใครก็ตามเข้ามาในสนามพลังของเขา  พวกเขาจะสูญเสียการควบคุมร่างกายตนเองและตกอยู่ภายใต้การควบคุมของไท่หู

นอกจากนี้ไท่หูยังเรียกจิ้งจอกปีศาจเก้าหัว อสูรแพลตตินัมระดับสิบ

แม้ว่าจะไม่ใช่อสูรพิทักษ์ก็ตาม  แต่ก็ไม่ใช่อสูรศักดิ์สิทธิ์  มันมีความเร็วจัดและสามารถบินอยู่ในท้องฟ้าได้  ไม่มีอสูรตัวใดเทียบกับมันได้

จากนั้นไท่หูเรียกจ้าวปีศาจลาวาอสูรแพลตตินัมระดับสิบห้าตัว  ทั้งหมดนี้เป็นอสูรที่สามารถต้านทานมนุษย์มัจฉากลายพันธุ์  เมื่อมุกทะเลสงบถูกใช้  ผิวทะเลก็เป็นเหมือนดั่งกระจก จ้าวปีศาจลาวาตัวที่เตี้ยที่สุดราวๆ หกสิบเมตรก้าวลงไปบนผิวกระจกบนพื้นทะเลและตรงเข้าหามนุษย์มัจฉากลายพันธุ์เพื่อสังหารพวกเขา...

สำหรับเย่ว์หยาง ไท่หูเชื่อว่าเขาสามารถคว้าชัยชนะได้ด้วยไม้เท้างูสายฟ้าในมือของเขา

ไม้เท้างูสายฟ้าในตอนนี้มีพลังเทียบเท่าสมบัติระดับศักดิ์สิทธิ์  ต่อให้เป็นการใช้งานชั่วคราว แต่ก็มีพลานุภาพเต็มเปี่ยม

 “ตอนนี้เล่นอวดสัตว์อสูรเหรอ?  น่าสนใจดีนี่” เย่ว์หยางหัวเราะลั่นและตะโกนลั่นว่า  “เจ้าหมาติงต๊อง!  ออกมาเดี๋ยวนี้ บอกเจ้านี่หน่อยว่าอสูรที่แท้จริงเป็นยังไง”

ฮุยไท่หลางมักจะเบื่อหน่ายอยู่ในปราสาทตระกูลเย่ว์  มันไม่ได้ต่อสู้เคียงข้างเจ้านายมันมาเป็นเวลานาน  ตอนนี้ มันเบื่ออย่างมาก

เย่ว์หยางกลับไปนำมันมาฝึกฝนที่นี่โดยเฉพาะ

โอกาสทองอย่างนี้  มันจะไม่แสดงฝีมือต่อหน้าเจ้านายอย่างเต็มที่ได้ยังไง?

มันกระดิกหางทันทีเพื่อประจบเจ้านายมัน  จากนั้นยื่นอุ้งเท้าออกมา และคัมภีร์อัญเชิญชั้นทองแดงระดับสูงปรากฏอยู่ต่อหน้ามัน  แม้ว่าคัมภีร์อัญเชิญนี้ยังไม่ยกระดับได้ถึงชั้นเงิน  แต่อย่างน้อยก็ยังเป็นคัมภีร์ชั้นทองแดงระดับสูง  หลังจากศึกนี้  คัมภีร์อัญเชิญนี้เป็นไปได้ว่าจะยกระดับเป็นคัมภีร์ชั้นเงิน

เมื่อคัมภีร์อัญเชิญของฮุยไท่หลางปรากฏ  ฝ่ายตรงข้ามนับไม่ถ้วนก็แสดงความอิจฉาออกมา

อสูรในตำนานหรือนี่?

ซวยแล้ว, แค่สุนัขเลี้ยงเฝ้าบ้านของเขาก็เป็นอสูรในตำนานแล้วหรือนี่?