ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 60 พี่โล้นเปียว

ตอนที่  60  พี่โล้นเปียว

“ว่าไง? พวกแกต้องการให้ฉันลงมือจริงๆ เหรอ?”  บุรุษหัวโล้นร่างล่ำบึ้กหัวเราะเย็นชา เดินก้าวเข้ามาสีหน้าถมึงทึง ร่างของเขาเหมือนหอเหล็กขู่ขวัญให้ทุกคนกลัวได้

เด็กหนุ่มอื่นยังคงเงียบเพระความกลัว ด้วยความกลัวตายจึงค่อยๆ โยนสิ่งของๆ ตนลงบนพื้นอย่างว่าง่าย

คนหัวโล้นแสยะยิ้มกล่าว “ฉันชอบคนฉลาดที่สุด  สบายใจได้ ตราบใดที่แกยอมตามฉัน เปียวเกอ แกทุกคนจะมีอาหารกิน”

คนที่เหลือด้านหลังเขามองดูอย่างเงียบงัน

 “อืม” ทันใดนั้นสายตาของเจ้าโล้นเปียวเกอมองไปที่ถังเทียนและนัยน์ตาเขาหรี่แคบ “ฉันไม่เคยคาดมาก่อนเลยว่าจะมาเจอของแข็งเข้าให้แล้ว”

เขาดัดข้อนิ้วมือและยิ้มน่ากลัว ร่างของเขาเหมือนหอปราการเหล็กตั้งตรง ฝ่ามือของเขาเปล่งรัศมีสีทอง  พลังปราณเที่ยงแท้สายธาตุทองทำให้เด็กใหม่คนอื่นๆ สีหน้าแย่ลง  หลายคนถอนหายใจโล่งอก เหมือนกับว่าได้ปลดปล่อยภาระหนักลง

โชคดีที่เราไม่ได้ต่อต้านเขาในตอนนี้...

เจ้าโล้นเปียวกวาดสายตามองถังเทียน ทันใดนั้นนัยน์ตาเขาเปล่งประกายโลภทันที และเขากล่าวว่า “กลับกลายเป็นว่าแกมีของดีๆ อยู่บนตัว มิน่าเล่าถึงไม่ยินดีจะสละ”

ถังเทียนพึมพำกับตัวเอง “ที่นี่ ฉันคิดว่าค่ายทหารชั้นนอกจะมีคนระดับสูงหลายคน  สุดท้ายกลับกลายเป็นอันธพาลน้อยฝูงหนึ่ง”

 “อะ..อันธพาลน้อย!” เจ้าโล้นเปียวอึ้งและฉุนเฉียวทันที  ไม่เคยมีใครกล้าเรียกเขาเป็นอันธพาลน้อย!

ไอ้หนู!  แกตายซะเถอะ!

สีหน้าของเจ้าโล้นเปียวเกอเขียวคล้ำ และเขาโคจรปราณเที่ยงแท้อย่างเร่งร้อน   เขาตั้งใจจะทุบตีเจ้าเด็กแสบข้างหน้านี่ให้เละ  ในที่นั้น นอกจากท่านจิ่งหาวแล้วไม่มีใครไม่กล้าฝ่าฝืนคำของโล้นเปียวเกอ

โล้นเปียวเกอกระทืบพื้นอย่างรุนแรงจนพื้นแตกปริและหยิบยืมพลังจากรองเท้าสปริงของเขา  ทั่วทั้งตัวเขาเป็นเหมือนกระสุนปืนใหญ่พุ่งเข้าหาถังเทียน

ประทับรูปฝ่ามือเปล่งแสงสีทอง มีพลังประหลาดส่งเสียงหวีดหวิวพุ่งตรงเข้าหาถังเทียน

วิทยายุทธระดับสี่ ฝ่ามือคิงคอง

ฝ่ามือคิงคองเป็นวิชาฝ่ามือมีพื้นฐานมาจากธาตุทอง  เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในความหนักแน่นดุดัน  เมื่อฝึกจนถึงสุดยอด ประทับของฝ่ามือคิงคองสามารถทำลายทองและโลหะได้อย่างสบาย

นัยน์ตาถังเทียนทอประกายเยือกเย็นวูบหนึ่ง เขาตั้งท่านั่งม้าและรั้งกำปั้นขวาแนบไว้ที่เอว

หมัดพิฆาตน้อย

ไม่มีแสง ไม่มีเสียง  ในดวงตาของกลุ่มคนกำลังมองเย้ยหยันหมัดขวาของเขา   หมัดขวาของถังเทียนกระแทกเข้าใส่ฝ่ามือคิงคอง ร่างกระเรียนภายใจแตกออกด้วยเสียงอันดัง

ระลอกพลังที่ตรวจสอบไม่ได้จากในฝ่ามือคิงคองทองถาโถมเข้ามา

ปัง

ประทับฝ่ามือที่รู้สึกเหมือนแผ่นสี่เหลี่ยมโลหะแข็ง ยุบแตกสลายเป็นเศษทองชิ้นเล็กชิ้นน้อยสลายหายไปในอากาศ

ร่างของถังเทียนไม่ขยับแม้แต่นิด  แต่โล้นเปียวเกอถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนจะตั้งหลักได้

ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ หน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นตกใจ  เป็นไปไม่ได้  ด้วยพลังของพวกเขาทุกคน  แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ถึงระดับสี่  แต่พวกเขาก็อยู่ในระดับสุดยอดสมบูรณ์ของระดับสาม  ดังนั้นพวกเขามองไม่เห็นความเหลื่อมล้ำของนักสู้ทั้งสองได้อย่างไร?  เปียวเกออยู่ในระดับสุดยอดของนักสู้ระดับสี่แล้ว และใกล้จะถึงระดับห้า ระยะห่างเบาบางเหมือนแผ่นกระดาษเท่านั้น  แต่ถังเทียนเห็นได้ชัดว่ายังเป็นระดับสามอยู่

หมัดพิฆาตน้อยระดับสาม สามารถต่อกรกับฝ่ามือคิงคองระดับสี่ได้ยังไง?

เปียวเกอเข้าใจฝ่ามือคิงคองอย่างลึกซึ้ง  แต่ทำไมเปียวเกอถึงแพ้ได้...

ทุกอย่างที่เพิ่งจะเกิดขึ้นท้าทายสามัญสำนึกของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง

เป็นเรื่องแปลกมาก ยากจะเชื่อได้

หน้าของเปียวเกอถอดสี เขาหรี่นัยน์ตาและเริ่มประเมินถังเทียนอีกครั้ง มันก็แค่หมัดเดียว แต่ใจเขาตระหนักว่าเขาได้พบตัวยุ่งยากเสียแล้ว  หมัดระดับสามจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร? นอกจากเจ้าเด็กนี่จงใจซ่อนพลังเอาไว้?

ถังเทียนยืนตรง และเริ่มเหยียดแขนผ่อนคลาย ยืดเส้นยืดสายกล่าวว่า “ฉันไม่ได้สู้มานานมากแล้ว”

การถูกลุงปิงเคี่ยวกรำวันแล้ววันเล่าจนเขาแทบอยากจะตาย ขณะที่ไม่มีโอกาสระบายอารมณ์  ทำให้ถังเทียนหงุดหงิดมาก  แม้ว่าเขารู้ว่าเป็นการฝึก  หลังจากนอนพัก ร่างกายของเขาฟื้นคืนสภาพ และเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาอัดแน่นไปด้วยพลังไม่สิ้นสุด  ในที่สุดก็พบใครบางคนให้ประลองด้วย  ถังเทียนอดกลั้นความอยากสู้มาหลายวัน  ทันทีที่มีคนจุดประกายก็ฮึกเหิมทันที

ขณะที่ยืดเส้นยืดสาย ถังเทียนถอนหายใจด้วยความเศร้า  “ความจริง ฉันเลิกเป็นจอมเกเรประจำโรงเรียนมาหลายปีแล้ว...”

ทุกคนเหม่อมองดูถังเทียน

หลังจากอุ่นเครื่องแล้ว ถังเทียนรู้สึกว่าเขาอยู่ในสภาพพร้อมที่สุดแล้ว  เขาหยุดแล้วโน้มตัวมองเปียวเกอและกล่าวว่า “เฮ้, หัวโล้น! แกกล้าท้าทายหนุ่มน้อยชาวฟ้าผู้นี้  แกตายแน่”

แค่พอสิ้นเสียง เขาก็เป็นเหมือนธนูหลุดจากแล่งพุ่งควั่บตรงเข้าหาเปียวเกอ

เปียวเกอตื่นตัวแต่แรกอยู่แล้ว  เนื่องจากหมัดของถังเทียนทำให้เขาต้องระวังตัวแจ  แต่เขาได้กลายเป็นบุคคลสำคัญที่สุดลำดับสองของค่ายทหารชั้นนอกในสุสานใหญ่ก็ด้วยคุณค่าตนเองล้วนๆ  เขามีประสบการณ์ต่อสู้อย่างเพียบพร้อมและมีความมั่นใจอย่างมาก  เขาใกล้แตะถึงประตูพลังนักสู้ระดับห้าแล้ว และทันทีที่เขาเข้าสู่ระดับห้า เขาก็สามารถกลายเป็นนักสู้ระดับเหล็กได้ เขามีบุคลิกที่ร้อนรนดุดันรุนแรง  คนอื่นๆ เชื่อกันว่าตนเองถูกเนรเทศ  แต่เขายังคงฝึกฝนตนเอง  ตราบใดที่พลังปราณเที่ยงแท้ของเขาแตะที่ระดับห้าอย่างแท้จริง เขาก็สามารถไปจากที่เฮงซวยแห่งนี้ได้

เปียวเกอคำราม  โดยไม่มีการตื่นเต้น เขาปรบมือเตรียมรับมือถังเทียน

รังสีทองรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสามสายแบ่งโจมตีสองเส้นทาง หนึ่งล่างหนึ่งบนบุกจู่โจมมาต่อหน้าถังเทียน  ท่านี้คือท่าคิงคองวิเศษ  และระดับความยากของท่าสูงมาก  ตอนนี้แม้ว่าท่าคิงคองวิเศษจะดุร้าย  แต่ก็ช้าตอนดึงฝ่ามือออกและความจริงนี้ก็รู้กันทุกคน  รังสีฝ่ามือทองทั้งสามผนึกอยู่กลางอากาศก่อเป็นรูปสามเหลี่ยมสีทอง  เหมือนกับว่าเป็นกำแพงทองแดง  พลังของมันเพิ่มขึ้นและกระแทกใส่ถังเทียน

แน่นอนว่า เป็นพลังฝ่ามือระดับสี่

ปราณเที่ยงแท้ที่ถูกปลดปล่อยออกมาสามารถพัฒนาเป็นรูปแบบได้หลากหลาย

ถังเทียนเบิ่งตากว้างมองดู  ความปรารถนาจะต่อสู้ของเขาเพิ่มขึ้น  จะได้รู้ความแตกต่างของนักสู้  ความแตกต่างของพลัง  ช่างน่ากระชุ่มกระชวยนัก

ผนังแสงสีทองกระแทกไปข้างหน้า  ไม่มีพลังใดทนพอต้านทานมันได้

ถังเทียนสูดลมหายใจลึก นัยน์ตาเต็มไปด้วยความตั้งใจต่อสู้ ปราณเที่ยงแท้ในร่างของเขามาถึงระดับสุดยอด  เขาไม่ได้หลบ  ความเร็วของอีกฝ่ายก็มิได้ลดลง

ผนังแสงสีทองพุ่งตรงเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว มันดูขยายใหญ่ขึ้นในสายตาเขา  ถังเทียนระบายปราณออกมาและปล่อยหมัดของเขาออกไป

ร่างกระเรียนปล่อยเคล็ดสังหาร ถล่มทลาย

ปัง

ผนังแสงสีทองที่แข็งคล้ายเหล็กสว่างโพลนเหมือนหิมะเมื่อมันระเบิดฉับพลัน ลำแสงที่โดดเด่นเหมือนลูกดอกพุ่งออกมาอย่างเกรี้ยวกราด  ระเบิดกำแพงหิมะทองพุ่งเข้าหาเปียวเกอ

สีหน้าเจ้าโล้นเปียวเกอเปลี่ยนไป  เขาหลั่งเหงื่อเยียบเย็น  พลังฝ่ามือคิงคองไม่เคยล้มเหลวในเงื้อมมือเขามาก่อน  อย่างไรก็ตาม คู่ต่อสู้ของเขาใช้คิดวิชาระดับสามทำลายฝ่ามือคิงคองได้

เจ้านี่มีที่มายังไงกัน?

ถังเทียนที่ลอยตัวอยู่ในอากาศเปลี่ยนท่าหมัดเป็นกรงเล็บ  และเหมือนกับว่าเขากลายเป็นอินทรีที่ไล่จับกระต่าย  เขาพุ่งเข้าหาเปียวเกอ

กรงเล็บอินทรี!

ถังเทียนต้องถูกทรมานอยู่ในค่ายฝึกทหารใหม่จนกลายเป็นยอดฝีมือกรงเล็บอินทรี เป็นความลำบาก  ตอนนี้นิ้วมือของเขาเป็นเหมือนตะขอ  เสียงร้องดังขึ้นเหมือนเสียงกู่ร้องของนกอินทรี

แหลมคม ดุร้าย ยากจะเอาชนะได้

เจ้าโล้นเปียวเกอหลั่งเหงื่อเยียบเย็น  เส้นผมบนหัวของเขาลุกชัน  เขาไม่สนหมัดของเขาแม้แต่น้อยซึ่งมีแสงทองปกคลุม  ร่างกายของเขาถอยหลังออกไป

ปัง!

กรงเล็บอินทรีและฝ่ามือปะทะกัน

กรงเล็บของถังเทียนในกลางอากาศตะกุยใส่ขณะที่เจ้าโล้นเปียวเกอยกฝ่ามือทั้งสองตั้งท่าป้องกันไว้ เหมือนกับบดถั่วทำนมถั่วเหลือง

เจ้าโล้นเปียวเกอที่รู้สึกกลัวพลันรู้สึกว่าพลังของกรงเล็บของถังเทียนกลายเป็นผ่อนคลายขึ้น  คู่ต่อสู้ของเขาใช้พลังทั้งหมดใจการโจมตีครั้งนี้  เจ้าโล้นรวบรวมพลังที่เหลือตะโกนสั่งทันทีว่า “ทุกคน ลุยมัน”

ใครจะรู้กันว่าเมื่อเท้าของถังเทียนสัมผัสพื้น เขากระเด้งกลับขึ้นมาโดยไม่ต้องเปลี่ยนลมหายใจเหมือนกับว่าเขาเป็นสปริง

ผัวะ ผัวะ

แต่ละก้าวของถังเทียนเล็กน้อยมาก  แต่ว่าด้วยก้าวย่างที่ต่อเนื่องมีการระเบิดพลังออกมาอย่างน่าอัศจรรย์  ถังเทียนเร่งความเร็วได้จนสูงสุด

แปดก้าวไล่จับจั๊กจั่นมีการระเบิดพลังออกมามากและเป็นพลังที่มีประสิทธิภาพมาก

เจ้าโล้นเพียงรู้สึกว่าการมองเห็นของเขาเลือนราง ก่อนที่ภาพเงาของถังเทียนจะปรากฏอยู่ต่อหน้าของ  เจ้าโล้นตกใจ  เขาพลิกข้อมือและผลักฝ่ามือคิงคองออกไป

ฝ่ามือและกรงเล็บปะทะกัน แต่เจ้าโล้นเปียวเกอรู้สึกปวดร้าวที่ทรวงอกเหมือนกับว่า มีมีดชำแหละแทงเข้ามาในหัวใจเขา  และขณะเดียวกัน  เขาไม่สนใจอะไรอย่างอื่น  เขายืมพลังนี้ดึงตัวถอยหลังออกไป

ถังเทียนกำลังสนุกกับการต่อสู้ ไม่มีความตั้งใจจะยั้งมือแสดงความเมตตา ด้วยการขยับร่าง เขาก้าวไปด้วยวิชาปักหลักกลางหาว  เหมือนกับว่าเขาถูกบางอย่างสิง  เขามาปรากฏตัวอยู่ด้านข้างเหมือนภูตผี  ในขณะเมื่อเจ้าโล้นพ่ายแพ้  มือของเขาวางอยู่ที่ไหล่ของเจ้าโล้น

และจากนั้น เจ้าโล้นก็ถูกโยนขึ้น

ร่างของเปียวเกอหนักและแข็ง แต่กลับดูเหมือนไม่มีอะไรเมื่ออยู่ในมือของถังเทียน

วิชาข้อต่อลูกโซ่

ปัง ปัง ปัง

บุรุษร่างล่ำสันสองสามคนที่ได้ยินคำสั่งของเจ้าโล้นและพุ่งเข้าหาถังเทียน ทุกคนถูกถังเทียนเหวี่ยงกระเด็นไปไกล

เงาของเขาบินไปทั่วทุกที่  เสียงร้องของเขาดังขึ้นทุกที่ และเสียงร้องของเขายังดังต่อไป

เมื่อถังเทียนหยุด  เจ้าโล้นก็อยู่ในมือของเขา  นัยน์ตาของเขาเหลือกค้างและน้ำลายฟูมปาก  เขาหมดสติไปแล้ว

ถังเทียนลังเล ขณะที่เขามองดูเจ้าโล้นเป็นครั้งสุดท้าย  การดูนั้น ทำให้ดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถทนได้ จึงเหวี่ยงเจ้าโล้นออกไป

เด็กหนุ่มอื่นอีกเจ็ดคนตะลึงกันหมด  พวกเขาจ้องมองบุรุษผู้ร้องขอชีวิต  จากนั้นก็เหลือบมองถังเทียน  เด็กหนุ่มบางคนที่เคยล้อถังเทียนหน้าซีดขาว  ไม่มีสีเลือดบนใบหน้าเขาเลย

ถังเทียนยังคงโยนเจ้าโล้นลงพื้นและพึมพำ “อ่อนเหลือเกิน?  แกเป็นนักสู้ระดับสี่ไม่ใช่เหรอ  ดูเหมือนไอ้บ้านี่เป็นสินค้าปลอมกระมัง....”

ถ้าเจ้าโล้นยังคงตื่นอยู่ และได้ยินคำพูดเชือดเฉือนใจนี้ คงรู้สึกปวดใจ

ถังเทียนที่แต่เดิมตั้งใจจะสู้กับผู้นี้อย่างยุติธรรม กลับสูญเสียความกระตือรือร้นและเริ่มตรวจสอบสินสงคราม  บุรุษร่างกำยำถูกจับแก้ผ้าทีละคนๆ  จากนั้นถังเทียนโยนพวกเขาไปไว้ข้างๆ อย่างสบายๆ มนุษย์เปลือยถูกจับโยนทีละคนจนกองเป็นปิรามิดมนุษย์

กองมนุษย์ที่อยู่ข้างหน้าถังเทียน ไม่ได้ทำเขามีความสุขเลยแม้แต่น้อย

ความจริงพวกเขาเป็นกลุ่มผียากไร้ทั้งนั้น

นักสู้จากสมาพันธ์เกียรติยศนักสู้ชาวยุทธตกต่ำอยู่ในสภาพอนาถาขนาดนั้นจริงๆ น่าขายหน้ายิ่งนัก พอคิดถึงความร่ำรวยของข่งต้าเริ่นและสนามซ้อมขจัดจุดอ่อนแล้วถังเทียนน้ำลายหก ไอ้บ้าพวกนี้ไม่มีแม้แต่สมบัติชั้นทองแดงเลยสักชิ้น  จนเป็นบ้า

เดิมทีถังเทียนคิดว่าจะเก็บเกี่ยวความมั่งคั่งได้บ้าง  ทันใดนั้นเขาพบว่าเขาสูญเสียความพยายามในการต่อสู้ ทำให้อารมณ์ไม่ดี

ไม่สิ, เป็นไปได้ไงที่นักสู้จากสมาพันธ์เกียรติยศชาวยุทธจะจน? พวกเขาต้องซ่อนของดีๆ เอาไว้แน่

เขาใช้สายตาไม่เป็นมิตรตรวจสอบไปรอบๆ  ถังเทียนสังเกตเห็นกองไม้ที่มุมหนึ่ง

เขาเอาแผ่นกระดานมาเรียงกัน และมัดบุรุษล่ำสันร่างเปลือยแต่ละคนเข้ากับไม้

ถังเทียนหาม้านั่งได้ และนั่งดูด้วยสีหน้าบึ้งตึง

 “แก!” ถังเทียนสุ่มชี้ไปที่เด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง “ไปเอาถังน้ำมา”

เด็กหนุ่มตกใจกลัวจนหน้าซีด  แต่หลังจากได้ยินคำสั่งถังเทียนแล้ว หน้าเขาค่อยมีสีเลือด ไม่กล้าพูดอะไรต่อ เขารีบไปหาถังน้ำไม้ทันที

ไม่นานนัก เด็กหนุ่มก็หิ้วถังน้ำมาวาง

ที่ลานกว้าง  แผ่นกระดานไม้เรียงรายในระยะเท่ากัน กลุ่มเด็กหนุ่มยังคงเงียบด้วยความกลัวอยู่ห่างๆ มีแต่ถังเทียนคนเดียวที่นั่งอย่างสบายอารมณ์

หนุ่มน้อยถังนั่งอยู่บนม้านั่งทำเหมือนเป็นหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียมานาน  เขาถอนหายใจด้วยสีหน้าหดหู่ “จริงๆ เลยวะ, ไม่ได้เป็นเป็นหัวโจกจอมเกเรมาหลายปีแล้ว...”

 “แต่... รู้สึกว่าดีเหมือนกัน...”