ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 89 เพลิงเงิน

ตอนที่  89  เพลิงเงิน

อุปกรณ์ฝึกพลังวิญญาณสว่างขึ้นสลับกับสลัว พลังงานที่พุ่งออกมาจากรอยแยกถูกดูดเข้าไปในเครื่องฝึกพลังจิตวิญญาณ

ถังเทียนมองซอกแซกด้วยความอยากรู้ขณะที่แสงรังสียังคงลอยเข้าหาอุปกรณ์ที่ใต้เท้าเขา

พลังงานถูกอุปกรณ์ดูดซับอย่างต่อเนื่อง และแสงจากอุปกรณ์มีประกายแพรวพราวและร้อนแรงมากขึ้น  ทันใดนั้นเปลวไฟลุกพรึ่บจากอุปกรณ์  ถังเทียนตกใจที่เปลวไฟปรากฏอยู่ใต้เท้าของเขา แต่ในไม่ช้าเขาก็สงบลงได้  เพราะเปลวไฟไม่ได้เผาไหม้อย่างคาดไม่ถึง

ถังเทียนก้มหัวและจ้องดูไฟเย็นที่เท้าซึ่งปรากฏออกมาจากอุปกรณ์ด้วยความสงสัย

 “หน้าที่หลักที่สุดของอุปกรณ์ฝึกพลังวิญญาณก็คือแปลงพลังงานเป็นเปลวไฟที่สามารถใช้ฝึกวิญญาณพลังยุทธได้ และเพลิงเหล่านี้รู้จักในนามว่า เพลิงฝึกจิต” ปิงพูดต่อเบาๆ “จิตวิญญาณพลังยุทธของเจ้าเข้มข้นแล้ว  ดังนั้นเจ้าลองใช้จิตวิญญาณพลังยุทธต่อต้านเพลิงฝึกจิตดู”

 “ต่อต้านเพลิงฝึกจิตเหรอ?”  ถังเทียนตะลึง “ทำยังไงล่ะ?”

 “พุ่งความสนใจของเจ้าไปที่จิตวิญญาณพลังยุทธและจินตนาการว่าจิตวิญญาณพลังยุทธของเจ้าเป็นเหมือนฝ่ามือใช้ต่อสู้กับเพลิงฝึกจิต” เสียงของปิงจริงจังมาก “สัมผัสที่เปลวเพลิงครั้งแรกจะเจ็บปวดมาก  แต่จำเอาไว้ว่า  ไม่ว่าจะเจ็บปวดเพียงใดเจ้าต้องไม่โยนเพลิงทิ้ง  ทันทีที่เจ้าโยนมันออกไป ก็ถือว่าเจ้าล้มเหลวสิ้นเชิง”

สีหน้าของถังเทียนก็จริงจังเช่นกัน “ล้มเหลวทันทีที่มันถูกโยนทิ้งน่ะหรือ?”

 “ถูกแล้ว” ปิงจ้องมองถังเทียน “มาเริ่มกันเถอะ”

ถังเทียนหลับตาและเพ่งความสนใจทั้งหมดไปที่จิตวิญญาณพลังยุทธ  นี่เป็นครั้งแรกที่ถังเทียนเพ่งสมาธิไปกับจิตวิญญาณพลังยุทธหนักมาก  จิตวิญญาณพลังยุทธของเขาก็คือเปลวเพลิงที่บางเบาราวกับจะดับได้ทุกเวลา ถังเทียนเริ่มจินตนาการรูปฝ่ามือ ตามวิธีการของปิงอย่างช่วยไม่ได้ 

พอมั่นใจต่อการเปลี่ยนแปลงในความคิดของเขาแล้ว จิตวิญญาณพลังยุทธที่เป็นเหมือนเปลวไฟก็ค่อยๆ เปลี่ยนรูปไป

ในไม่ช้า ฝ่ามือที่เกือบโปร่งแสงปรากฏอยู่เหนือศีรษะถังเทียน

ฝ่ามือค่อยๆ ลอยลงมาที่เท้าของถังเทียนและเพลิงฝึกจิตที่อยู่บนเครื่องฝึกพลังจิตวิญญาณก็ลอยเข้าหาฝ่ามือโปร่งแสงเหมือนกับว่าเป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดเข้าหากัน

ทันทีที่เปลวเพลิงฝึกจิตลอยลงมาที่ฝ่ามือโปร่งแสง  ความเจ็บปวดที่ชอนไชได้จู่โจมเข้าถึงสมองของถังเทียนจนเขาครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ฝ่ามือที่ถือเพลิงฝึกจิตสั่นจนเกือบทำเปลวเพลิงร่วง  ถังเทียนมีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็ว เขารีบสูดลมหายใจเพื่อให้เปลวเพลิงที่มีความเข้มข้นสูงมีความเสถียร

หน้าของถังเทียนบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

ความเจ็บปวดที่ชอนไชนี้แทบจะทำให้จิตใจของเขาสูญเสียความคิด  เขารู้สึกได้ชัดว่าฝ่ามือไหม้เกรียมจากการที่จิตวิญญาณพลังยุทธถูกความร้อนของเพลิงฝึกจิตเผาผลาญ  จิตวิญญาณพลังยุทธเชื่อมต่อกับใจและความเจ็บปวดทุกข์ระทมนี้กินลึกถึงกระดูกจนไม่มีทางหลบหนีได้  เขาทั้งไม่หลบหนีทั้งไม่เบี่ยงเบนความสนใจแต่อย่างใด  ไม่เพียงแต่เขาไม่ฟุ้งซ่านเท่านั้น  เขายังต้องเพ่งสมาธิจิตเต็มที่ ดังนั้นความเจ็บปวดจากการฝึกฝนจิตวิญญาณพลังยุทธจึงยิ่งเหลือทนมากขึ้น

 “เอาละนะ,  เจ้าจะปรับตัวให้เข้ากับทุกข์ทรมานเหล่านี้  เจ้าคงไม่คิดว่ามันจะไม่สร้างความเจ็บปวดให้เจ้ามากขนาดนี้ใช่ไหม?  นี่เป็นเพราะส่วนที่สกปรกแปดเปื้อนในจิตวิญญาณพลังยุทธของเจ้าถูกสลายกระจายไป”

คำแนะนำที่น่าเชื่อถือของลุงปิงกรอกเข้าไปในหูของถังเทียน   แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าเกิดจากการสะกดจิตของลุงปิงหรือไม่ หรือว่ามลทินแปดเปื้อนกระจายออกไปจริงๆ แต่ถังเทียนรู้สึกว่าความเจ็บปวดลดน้อยลงแน่

 “ดีมาก เจ้าทำได้ดีมาก และข้ามอุปสรรคที่สำคัญที่สุดมาได้  ต่อไป เจ้าต้องควบคุมจิตวิญญาณพลังยุทธของเจ้าให้ดึงดูดส่วนอื่นของเพลิงฝึกจิตเข้ามา ไม่ต้องคิดมากไป  และเราจะดำเนินการไปเป็นขั้นตอน”  เสียงที่สงบของปิงทำให้เขารู้สึกปลอดภัย และถังเทียนสงบลงทันที

ตามคำแนะนำของปิง  ถังเทียนลากเปลวเพลิงในมืออย่างระมัดระวัง  ถังเทียนสั่น ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานที่ไม่ชัดเจนดูเหมือนคล้ายค้อนที่ทุบอยู่ในหัว

จิตวิญญาณพลังยุทธของถังเทียนสั่นอีกครา

 “รักษาความเสถียรเอาไว้, รักษาความเสถียรเอาไว้  ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม”

 “ดีแล้ว, ไม่เลย, เจ้าเริ่มปรับตัวได้แล้ว  และจิตวิญญาณพลังยุทธของเจ้าก็บริสุทธิ์ยิ่งขึ้น”

 “ทันทีที่ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอแล้ว เราจะเริ่มการฝึกรอบอื่น  สำหรับเจ้า นี่ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย  ดีล่ะ  ดูเหมือนเจ้าเพิ่งจะทำเสร็จ ดึงดูดเปลวเพลิงฝึกจิตส่วนอื่นเข้ามา

… …

ปิงเริ่มควบคุมความเร็วในการพูด  เขาพยายามพูดช้าๆ ให้มากเท่าที่เป็นไปได้ ดังนั้นถังเทียนจึงไม่รู้สึกถึงเวลาที่ผ่านไป

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ความสนใจของปิงมั่นคงตลอดเวลา และสายตาของเขาไม่เคยคลาดจากถังเทียน

เขายังคงพูดอยู่ตลอดทั้งชั่วโมง

สมองของถังเทียนเริ่มเลอะเลือน เนื่องจากทุกคนต่างก็มีขีดจำกัด  เขาทำตามคำแนะนำของปิงโดยดูดเปลวไฟอย่างต่อเนื่องรอบแล้วรอบเล่า  เขาไม่มีความคิดแม้แต่นิดเดียวเลยว่าเขาจะฝึกฝนไปนานเพียงไหน

เพลิงฝึกจิตที่ลุกโชนมีขนาดเท่าโต๊ะ และจิตวิญญาณพลังยุทธของถังเทียนได้ห่อหุ้มล้อมมันไว้ทั้งหมด

ปิงจับตาดูจิตวิญญาณพลังยุทธในท่ามกลางเปลวไฟ  เมื่อเขาเห็นจิตวิญญาณพลังยุทธค่อยๆ โปร่งแสง มีประกายแสงเกิดขึ้นในดวงตาเขาทันที

ตอนนี้ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง

พลังงานภายในรัศมีสามสิบสามเมตรคล้ายกับฉลามได้กลิ่นเลือด และว่ายตรงเข้าหาลูกไฟที่เหนือศีรษะของถังเทียน  เพลิงฝึกจิตยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น

มือของปิงตอนนี้เต็มไปด้วยเม็ดแก่นพลังวิญญาณซึ่งสะสมรวบรวมไว้ให้ถังเทียน และแก่นพลังวิญญาณก็เอาจากที่ฐานนั่นเอง  ปิงขยับนิ้วมือแก่นพลังวิญญาณก็หายไปอยู่ในเพลิงฝึกจิต

สิ่งแปดเปื้อนถูกชำระอย่างรวดเร็วและปล่อยจิตวิญญาณพลังยุทธที่สะอาดออกมา

จิตวิญญาณพลังยุทธของถังเทียนรู้สึกได้ทันทีถึงจิตวิญญาณที่ได้ขัดเกลามาแล้วและกลืนมันไว้โดยไม่รู้ตัว

 “ถูกแล้ว นั่นคือวิธีที่มันควรเป็นไป  เอาล่ะ เจ้าสามารถรู้สึกได้ว่าจิตวิญญาณพลังยุทธของเจ้ากำลังแข็งกล้าขึ้น จงดึงดูดเปลวเพลิงต่อไป”

ปิงคอยสนับสนุนถังเทียนขณะที่เขาดีดนิ้วเติมเม็ดแก่นพลังจิตวิญญาณลงไปในเปลวไฟอย่างต่อเนื่อง  จิตวิญญาณพลังยุทธของถังเทียนเสริมพลังให้เข้มแข็งอย่างรวดเร็ว  และตอนนี้จิตวิญญาณพลังยุทธยิ่งแข็งแกร่งก็มีแรงดึงดูดที่แข็งแกร่งขึ้น  พลังงานที่ล้อมรอบตัวถังเทียนเริ่มทะลักเข้ามารุนแรงเหมือนกระแสน้ำ

เพลิงฝึกจิตลุกโหมรุนแรง

ปิงเริ่มกระวนกระวายมากขึ้นทุกที   เหลืออีกสิบนาทีจะครบสองชั่วโมง  สถิติของกองทัพดาวกางเขนใต้ที่ปิงสร้างไว้ก็คือ สองชั่วโมง

ด้วยประสบการณ์ที่ได้รับมาส่วนตัว  ปิงรู้มากกว่าคนอื่น ในสภาพเช่นนี้ เปลวเพลิงฝึกจิตจะไม่เสถียร และจะค่อยๆ มอดไปในระหว่าง  พลังงานที่พุ่งออกมาจากรอยแยกพลังงานอาจจะไม่ใช่ระดับสูง  แต่จะลดลงอย่างต่อเนื่อง และจะทำลายพลังป้องกันระดับสี่

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ นี่หมายความว่าลูกไฟของเพลิงฝึกจิตจะทะลุเข้าสู่ระดับที่สี่

ยิ่งระดับของเปลวไฟสูงขึ้น  ก็จะยิ่งฝึกจิตวิญญาณพลังยุทธได้มากขึ้น

เปลวเพลิงเริ่มเปลี่ยนสี  จากตอนแรกมีรัศมีน้ำเงินจาง ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีเขียว

ความเจ็บปวดทรมานยังคงโถมซัดใส่ถังเทียน ศีรษะของเขาเหมือนกับถูกย่างอยู่ในกองเพลิง  ความเจ็บปวดทรมานทวีความรุนแรงขึ้น เขาก็ยิ่งใช้ความตั้งใจมากขึ้น พลังของเขาหมดแล้ว เหลือแต่ความมุ่งมั่น

เสียงของปิงลอยเข้าหูของเขา เดี๋ยวหาย เดี๋ยวคลุมเครือ บางครั้งใกล้ บางครั้งไกล  ถังเทียนไม่เหลือเรี่ยวแรงพอจะฟังปิงต่อไปแล้ว

เขาจวนเจียนจะล้มเต็มที  คลื่นพลังโจมตีทำให้แนวป้องกันของเขาแตกสลาย

สองชั่วโมง!

เปลวเพลิงเปลี่ยนเป็นสีเขียวโดยสิ้นเชิง

สีหน้าของปิงสงบ  แต่ภายในใจเขาปั่นป่วน  สองชั่วโมง! ถังเทียนอดทนได้ถึงสองชั่วโมง  เจ้าเด็กดื้อดึงอวดดีนี่...

เขาอดทนมาได้สองชั่วโมงเต็มจริงๆ

สองชั่วโมง ในกองทัพเมื่อตอนนั้น  ไม่เคยมีใครประสบความสำเร็จ นอกจากเขา

แต่ตอนนี้ ถังเทียนอดทนได้จนถึงที่สุด ร่างของเขาสั่นสะเทือนและเริ่มแข็งแกร่งขึ้น  สีหน้าเจ็บปวดของเขาชัดเจนมากขึ้นทุกที หน้าของเขาเริ่มซีด

ปิงลนลาน แต่เขาไม่มีเวลาคิดอย่างอื่น  เขารู้ว่าทันทีที่สองชั่วโมงผ่านไป  ทุกวินาทีที่ตามมามีค่ามาก  ทุกวินาทีในตอนนี้จะพิสูจน์คุณค่าของมันในอนาคต

เขาสูดหายใจลึกและคำรามลั่นทันที “ถังเทียน”

ร่างของถังเทียนชะงักนิ่งอยู่ในบอลเพลิง

 “เจ้าลืมปณิธานตัวเองแล้วหรือ? เจ้าลืมคำสาบานของตัวเองแล้วหรือ? เจ้าลืมไปว่าเจ้าต้องการแข็งแกร่งที่สุดใช่หรือเปล่า?”

 “ถังเทียน! เจ้าลืมรสชาติของความล้มเหลวแล้วหรือ?”

 “ถังเทียน!  เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าหลายปีมานี้ เจ้าถูกล้อเลียนถากถางมายังไง?

 “ถังเทียน! เจ้าลืมช่วงเวลาที่เจ้าไม่มีพลังพอจะเปลี่ยนแปลงอะไรไปแล้วหรือ?”

 “เจ้ายอมแพ้แล้วใช่ไหม?”

 “ถังเทียน, เจ้ายินดีจะยอมแพ้อย่างนี้ใช่ไหม?”

 “ยอมหรือเปล่า?”

ด้วยคำพูดสุดท้ายไม่กี่คำ ปิงถึงกับหมดพลังจะตะโกนต่อไป

ร่างของถังเทียนชะงักค้างและจากนั้นก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ใบหน้าเริ่มมีสีหน้าปรากฏ  ขณะที่หมัดของเขาที่กำแน่นเริ่มมีความรู้สึก

 “ถังเทียน” ปิงชะงักแล้วตะโกน  “อีกสิบนาที!  ทนแค่อีกสิบนาที, สิบนาทีสุดท้าย!”

 “เจ้าจะได้สัมผัสถึงความฝันของเจ้า!”

 “เจ้าจะสามารถกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด!”

 “เจ้าจะสามารถดำเนินการตามคำสาบานของเจ้าได้!”

 “ถังเทียน!”

 “สิบนาที!  แค่เพียงสิบนาทีเท่านั้น!”

 “เจ้าทำได้แน่นอน!”

ปิงกัดฟันและคำรามจนแทบหมดแรง เขากำหมัดแน่นในทำนองเดียวกัน สายตาจับจ้องดูถังเทียน ปิงเพิ่งจะตะโกนเสร็จ ก็รู้สึกทันทีว่าเขาแทบจะปล่อยพลังไปจนหมด เขารู้สึกเหน็ดเหนื่อยอย่างน่าประหลาดใจ

ทนอยู่ตรงนั้นอีกนิด  หนุ่มน้อยชาวฟ้า...

ปิงกระซิบด้วยเสียงที่แทบจะไม่ได้ยิน

ร่างของถังเทียนสั่นรุนแรงขึ้นทุกที จวนเจียนจะล้มลงได้ทุกเมื่อ

ปิงกระวนกระวายมากขึ้น  สองชั่วโมงสามนาที!

สีของเพลิงฝึกจิตเปลี่ยนเป็นสีเขียวหมดแล้ว  สีเขียวเข้มคล้ายโลหะสัมริด   ดูเหมือนความเย็นในอากาศจะหายไป กลายเป็นความหนาวสะท้านเข้ามาแทนที่  พลังงานทั้งหมดในรัศมีหกสิบหกเมตรถูกดึงดูดเข้ามาและถูกดึงดูดเข้าเปลวไฟอย่างบ้าคลั่ง เหมือนเกล็ดหิมะในพายุ

สีเขียวของเปลวเพลิงยังคงเข้มข้นขึ้น

ร่างของถังเทียนยังคงสั่นต่อเนื่อง  ความเจ็บปวดระทมทุกข์ถาโถมเข้ามาใส่อย่างรุนแรงมากกว่าแต่ก่อนมากมาย และถี่ยิ่งขึ้นมากกว่าเดิม

แต่ใจของถังเทียนมีคำอยู่เพียงไม่กี่ค้างอยู่ในใจ

เจ้ายินดีหรือเปล่า?

ยินดีจะยอมแพ้อย่างนั้นหรือเปล่า?

ยอมแพ้?

ยอมแพ้... ไม่มีทาง, ข้าไม่ต้องการ... ข้าจะยอมแพ้ได้ยังไง... ได้ยังยังไงเล่า... ไม่มีทาง, ต่อให้ตาย ก็ไม่มีทางยอมแพ้....

พลังที่รุนแรงไม่ทราบถาโถมมาจากที่ใด เข้าสู่วิญญาณความรู้สึกของถังเทียน ยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดจนใบหน้าบิดเบี้ยว  เขาพยายามฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก และเป็นยิ้มที่ดูน่ากลัวมาก

ข้าคือหนุ่มน้อยชาวฟ้า!

ข้าจะยอมแพ้ได้ยังไง?

ข้าจะต้องเป็นบุรุษที่แข็งแกร่งที่สุด!

ข้าจะยอมแพ้ได้ยังไง?

เป็นไปได้ยังไง

ท่ามกลางเสียงแตกเผียะผะ เปลวเพลิงสีเขียวเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้มกระทั่งกลายเป็นสีดำสนิท  ตอนนี้บอลเพลิงมีขนาดหดเล็กลงเท่าตะกร้าไม้ไผ่  ทันใดนั้นมีจุดแสงสีเงินกระจายอยู่ภายในเปลวเพลิง

ในชั่วพริบตา จุดแสงสีเงินก็กระจายไปทั่วทุกที่  เปลวเพลิงสีเงินให้ความรู้สึกและแรงบันดาลใจที่เย็น

พลังงานในรอยแยกถูกกวนทำให้จิ่งหาวแตกตื่น  สายตาที่แสดงความตกใจของเขาจ้องมองดูพลังงานในท้องฟ้า ซึ่งเปลี่ยนเป็นรัศมีสีน้ำเงิน ทั้งหมดบรรจบอยู่ในทิศเดียวกัน

เดี๋ยวก่อน... นั่นเป็นจุดที่ถังเทียนกำลังฝึกอยู่!

จิ่งหาวตกตะลึงหนักและทะยานไปยังจุดนั้นทันที และแทบทรุดลงกับพื้นเมื่อเขาได้เห็นภาพที่อยู่ต่อหน้าเขา

ภายใต้เปลวเพลิงเงินที่เข้มข้น  มีร่างเจ้าเด็กดื้ออยู่ในนั้น