ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 106 หา! หัวหน้าครูฝึกทหาร?

 

ตอนที่  106  หา! หัวหน้าครูฝึกทหาร?

“โอ้โฮ้! ห้องนี้ เบ้อเริ่มเลย!”

 “โห, ว้าว! ข้าชอบ ลานฝึกวิทยายุทธอย่างดีเลยนะนี่!”

…

ซ่างกวนเฉียนยิ้มให้ถังเทียน  ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ติดตามอยู่ด้านหลังได้ยินเสียงถอนหายใจของเขาเป็นระยะๆ และยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความยินดี พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกว่าสนิทสนมมากยิ่งขึ้น

เขยของตระกูลเป็นคนสันโดษ... เขยของตระกูลเป็นคนจริงใจ... เขยของตระกูลเป็นคนรักความก้าวหน้า...

ไม่ว่าทั้งสองคนจะมองยังไง  พวกเขาก็รู้สึกว่าถังเทียนยิ่งใหญ่

บนถนนมีศิษย์ของตระกูลซ่างกวนทุกคนมองเขาด้วยความยำเกรงและนับถือ ถังเทียนแสดงความแข็งแกร่งและห้าวหาญระหว่างต่อสู้ที่น่าตกตะลึงและมีผลกระทบต่อพวกเขา  หลังภายใต้การนำของซ่างกวนเชียนฮุ่ยสองปี  ตระกูลซ่างกวนเป็นปึกแผ่นผิดธรรมดา

ลุงเฉียนพาถังเทียนวนไปรอบหนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะพบที่นั่งคุยกัน

"ลุงเฉียน, เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"  ถังเทียนตัดสินใจถามหลังจากนั่งลง

ลุงเฉียนถอนหายใจเบาๆ "เรื่องมันยาว เราต้องเริ่มกันตั้งแต่ก่อตั้งหมู่ดาวเพอร์ซูสกันก่อน"

ถังเทียนตกใจ เขายังคงเงียบและฟังอย่างอดทน  ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ที่อยู่ข้างๆ คนทั้งสองประหลาดใจและสงสัยใคร่รู้  พวกเขารู้เรื่องบรรพบุรุษและศัตรูของตระกูลอยู่เพียงไม่กี่เรื่อง  แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าพวกเขาสามารถสาวรอยประวัติศาสตร์ไปจนถึงตอนนั้นได้

"ราชินีอิงเซียนรุ่นแรกได้พบหมู่ดาวเพอร์ซูสและทำให้รุ่งเรือง ช่วงเวลานั้นประมุขตระกูลซ่างกวน ซ่างกวนหงเป็นบริวารที่น่าเชื่อถือของราชินี  บรรพบุรุษได้สร้างหมู่ดาวเพอร์ซูสไปพร้อมกับราชินี ในช่วงเวลานั้นประมุขตระกูลอวี่เป็นมุขมนตรีคนสำคัญของราชินี  ขณะนั้น แม้ว่าหมู่ดาวเพอร์ซูสจะไม่ใช่หมู่ดาวที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ก็ทรงพลัง  คนนอกไม่กล้าดูแคลนเรา  อำนาจของราชินีลึกล้ำและมิอาจคาดเดาได้ สมบัติดวงดาวที่แข็งแกร่งที่สุดของหมู่ดาวเพอร์ซูสก็คือมงกุฏอมตะซึ่งอยู่ในเงื้อมมือของราชินี"

"หลังจากราชินีสวรรคตแล้ว หมู่ดาวเพอร์ซูสเริ่มตกต่ำ ทุกคนคิดว่ากษัตริย์ผู้สืบสายเลือดไม่มีดีเพียงพอ และย่ำแย่หนักลงในแต่ละรุ่น แต่มีคนไม่กี่คนรู้ว่าจะต้องทำอะไรกับมงกุฏอมตะ  หลังจากราชินีสวรรคตแล้ว มงกุฏอมตะและจิตวิญญาณพลังยุทธของมันอ่อนแอลงโดยไม่รู้ กระทั่งเมื่อสองสามร้อยปีที่แล้ว มงกุฏอมตะกลายเป็นสมบัติระดับเงิน และเมื่อสามสิบปีที่แล้ว  มงกุฏอมตะที่เคยรุ่งเรืองกลายเป็นสมบัติทองแดง"

ถังเทียนตะลึงงัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินว่าระดับสมบัติดวงดาวตกต่ำลงได้  ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ทั้งสองคนรู้สึกเหลือเชื่อ เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินเรื่องราวแต่หนหลัง

"ความเสื่อมโทรมของมงกุฏอมตะคือภัยพิบัติสำหรับหมู่ดาวเพอร์ซูส สมบัติดวงดาวของหมู่ดาวเพอร์ซูสก็เริ่มขยับระดับ สมบัติตกทอดของตระกูลซ่างกวนของเรา  เข็มหยกอมตะระดับของมันก็เริ่มตก  พลังทั่วทั้งหมู่ดาวเพอร์ซูสตกลงอย่างรวดเร็วและทุกคนตกอยู่ในความกลัว  เมื่อห้าปีที่แล้ว กลุ่มที่ทรงพลังบุกเข้าไปในวังหลวงอย่างคาดไม่ถึงพยายามจะขโมยมงกุฏอมตะ  พวกเขาลักพาตัวราชาอมตะ  แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าไม่สามารถหามงกุฏอมตะเจอ  ตระกูลซ่างกวนช่วยกษัตริย์ออกมาได้ แต่เขาไดัรับบาดเจ็บ  ยอดฝีมือเสียชีวิตเกือบหมด  ราชตระกูลสูญเสียหนักและถูกสังหาร  ศัตรูเจ้าเล่ห์มาก  ประมุขตระกูลเป็นห่วงว่าคุณหนูจะได้รับผลกระทบไปด้วย  ดังนั้นเมื่อห้าปีที่แล้ว  คุณหนูและข้าจึงถูกส่งไปยังเมืองซิงฟงเพื่อลี้ภัย"

ถังเทียนเห็นเค้ารำไร  มิน่าเล่าเชียนฮุ่ยถึงได้มาเยือนเมืองซิงฟง

"ราชาอมตะหายสาบสูญ  หมู่ดาวเพอร์ซูสตกอยู่ในความวุ่นวาย  ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลของเราและตระกูลอวี่กลายเป็นตึงเครียด และขณะที่พลังของสมบัติดวงดาวลดลงต่อเนื่อง  คนหนุ่มสาวชาวหมู่ดาวเพอร์ซูสผู้มีอนาคต พากันเดินทางไปยังกลุ่มดาวที่รุ่งโรจน์และมีชีวิตชีวามากขึ้นทุกที  ตอนนี้พลังของหมู่ดาวเพอร์ซูสลดน้อยลงจนอ่อนแอมาก"

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้พากันเงียบ  พวกเขาอ่อนไหวในเรื่องเกี่ยวกับความอ่อนแอของหมู่ดาวเพอร์ซูส

"เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้ว มันเปลี่ยนแปลงกระทันหัน"  ลุงเฉียนมองดูตื่นเต้น

"สองปีที่แล้ว?"  ถังเทียนประหลาดใจถามด้วยความสงสัย "เมื่อตอนที่เชียนฮุ่ยกลับมาน่ะหรือ?"

"ถูกแล้ว!"  ลุงเฉียนมีความสุข  "สองปีที่แล้ว จิตวิญญาณพลังยุทธของสมบัติหมู่ดาวเพอร์ซูสเริ่มแข็งแกร่งขึ้น ถึงจะเปลี่ยนไม่มากแต่ก็เป็นความจริง"

"เว้นแต่...." ถังเทียนมีความคิดอื่น

"ทุกคนคาดว่ามีบางคนพบมงกุฏอมตะและว่ามันกำลังฟื้นตัว"  ลุงเฉียนหงุดหงิดเล็กน้อย "และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเมื่อคุณหนูไปยังซากปรักพังของวังหลวง  ดังนั้นจึงมีข่าวลือพูดกันว่า คุณหนูได้รับมงกุฏอมตะแล้ว"

"เชียนฮุ่ยได้มงกุฏอมตะด้วยหรือ?" ถังเทียนกระตือรือร้น  "เยี่ยมเลย"

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ตื่นเต้นเช่นกัน  มงกุฏอมตะเป็นสมบัติที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ดาวเพอร์ซูส  ถ้าคุณหนูได้ไปจริงๆ

"ข้าไม่แน่ใจว่าคุณหนูมีหรือไม่"  ลุงเฉียนยิ้มขมขื่น "แต่คุณหนูปฏิบัติการอย่างดีด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่  ข่าวลือยิ่งน่าเชื่อถือมากขึ้น ขยายไปจนหลายคนคิดว่าคุณหนูจะเป็นคนฟื้นฟูหมู่ดาวเพอร์ซูส  ดังนั้นตระกูลต่างๆ จึงมาหาเรา  ตระกูลอวี่ต้องการรู้ความจริง  ดังนั้นพวกเขาจึงได้เตรียมแผนการมาโดยตลอด เป็นแต่เพียงว่าคุณหนูยังแข็งแกร่งเกินไป  ถ้าพวกเขาท้าทายคุณหนู  พวกเขาจะต้องจบลงด้วยความตาย ช่วงสองปีมานี้คุณหนูช่วยตระกูลซ่างกวนไว้มาก"

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้มองดูรู้สึกผิด  ถ้าไม่ใช่เพราะเขยตระกูลมาในวันนี้  การต่อสู้นี้จะทำให้ตระกูลซ่างกวนเสียหายหนัก  ลุงเฉียนพูดความจริง

เชียนฮุ่ยแบกภาระของตระกูลซ่างกวนทั้งหมดไว้บนบ่า

หัวใจของถังเทียนหดหู่  ในจดหมายที่เชียนฮุ่ยเขียนถึงเขา  เธอไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลย  เธอเพียงแต่บอกว่าสบายดีและบอกเรื่องที่น่าสนใจที่นางเห็นทั้งหมดกับเขา นางไม่เคยคาดมาก่อน

เขากำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

"เป็นไปได้ว่าคนพวกนี้เป็นตัวร้ายเมื่อห้าปีก่อน" ลุงเฉียนมองดูจริงจัง "คุณหนูสงสัยว่าตระกูลอวี่วางแผนทำร้ายพวกเขาเมื่อห้าปีที่แล้ว  ถ้าข้าเดาได้ถูก อย่างนั้นเจ้าพวกนั้นต้องไล่ตามหามงกุฏอมตะอย่างแน่นอน"

ถังเทียนสูดลมหายใจลึกและคลายหมัดช้าๆ เขาเงยหน้าขึ้นและยังยิ้มอย่างร่าเริง แต่นัยน์ตาเขาร้อนแรงดังไฟ "อย่าห่วงลุงเฉียน ถ้ากลุ่มเจ้าพวกบัดซบนี่กล้ามาอีกครั้ง  ข้าจะทุบพวกมันให้เละ"

คำพูดที่ดุดันเช่นนั้นออกมาจากปากของคุณชายเทียน  ลุงเฉียนอึ้งไปชั่วขณะ  คุณชายเทียนไม่เหมือนกับในอดีตที่ผ่านมา

ในทางตรงกันข้าม  ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้มีนัยน์ตาเป็นประกายทันทีที่พวกเขาได้ยิน  พวกเขามองดูถังเทียนด้วยความยำเกรง

เขยของตระกูลแกร่งกร้าวยิ่งนัก...

※※※※※※※

เมื่อกลับมาในห้องเขา ถังเทียนจมอยู่ในความคิด  หากปราศจากเชียนฮุ่ย, ตระกูลซ่างกวนดูเหมือนว่าพวกเขาจะตกอยู่ในความลำบาก  เขาต้องคิดหาวิธีบางอย่าง

ทันใดนั้น สีหน้าเขาประหลาดใจ  ขณะที่กำลังคิด มีเจ้าตัวน้อยคนหนึ่งกระโดดออกมาจากตู้อาวุธอควาเรียส

หยาหยากระโดดลงบนโต๊ะ มือน้อยๆ เท้าสะเอว กัดฟันและเชิดหน้า เธอจ้องหน้าถังเทียนอย่างไม่สบายใจทำท่ายกธนูในมือและเล็งมาที่ถังเทียน  ตอนนี้เธออยู่ในอารมณ์ดื้อไม่เชื่อฟัง ปากส่งเสียงไม่ได้ศัพท์ด้วยความโกรธ

ถังเทียนยกมือแสดงว่ายอมแพ้ เขายอมรับผิด "ข้าไม่ดีเอง, ข้าลืมเจ้าเสียสนิทเลย..."

ตอนนี้หยาหยายิ่งโกรธกว่าเดิม  หน้าแดงจนควันออก  เธอเล็งธนูมาที่ถังเทียนทำท่าเหมือนกับจะโจมตีใส่เขา

ถังเทียนมองดูโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาหยิบแก่นพลังวิญญาณมาถือในมือเม็ดหนึ่ง

หยาหยาชะงักและนัยน์ตาเป็นประกายทันที หน้าที่แดงด้วยความโกรธจนควันออกหูก็หายไป ถังเทียนดีดเม็ดแก่นพลังพุ่งเป็นแนวโค้ง "ไปเล่นเองเถอะไป.."

หยาหยาพุ่งเข้ามาบนโต็ะและคว้าแก่นพลังวิญญาณที่ลอยกลางอากาศไว้ เธอวิ่งไปรอบๆ อาคารอย่างมีความสุข

เมื่อเห็นหยาหยา ถังเทียนตบหลังศีรษะตนเอง เขาลืมปิงไปได้ยังไง เรื่องเช่นนี้ลุงปิงน่าจะมีหนทาง

ลุงปิงได้ยินสิ่งที่ถังเทียนพูดก็ส่ายศีรษะ "เรื่องนี้ซับซ้อนเกินไป  ข้าไม่สามารถช่วยได้  ช่วงระหว่างปีนั้น  แผนของกองทัพถูกจัดการโดยท่านผู้นำ  อาเจ๋อและพวกที่เหลือก็จะใช้ไหวพริบชำระจัดการเรื่องราว"

ถังเทียนผิดหวังอย่างมาก  ฟังดูไม่ได้ความอะไร เขากล่าว "เรื่องนี้ก็ไม่รู้ เรื่องนั้นก็ไม่รู้  แล้วลุงรู้เรื่องอะไรบ้าง?"

"ฝึกทหาร" ลุงปิงแบมือทั้งสองและพูดลอยๆ "ข้าเป็นเจ้ากรมศึกษาของกองทัพ  ข้ารู้แต่เพียงวิธีฝึกฝนทหาร"

"ฝึกทหาร?" ถังเทียนตกใจ ดวงตาเขาเป็นประกายวูบวาบ "อย่างนั้นเราสามารถช่วยเชียนฮุ่ยฝึกทหาร, ได้ไหม? ฮ่าฮ่า! ข้านี่ฉลาดจริงๆ! ใช่แล้ว เป็นเรื่องที่ดีที่จะฝึกซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ขึ้นมาเป็นกำลังของตระกูลซ่างกวน เมื่อเชียนฮุ่ยกลับมานางจะได้ประหลาดใจ!"

ปิงเย้ย "อย่าฝันกลางวัน  ด้วยมาตรฐานอย่างตระกูลซ่างกวน ต่อให้พวกเขาฝึก สุดท้ายก็เป็นแค่อาหารสัตว์กองหนึ่ง"

หลังจากได้ยินเช่นนั้น ถังเทียนย้อนเขาคืน "ลุงปิง, แล้วลุงล่ะ? ข้าถามท่านตั้งเยอะแยะ แต่ท่านไม่รู้เรื่องอะไรเลย พอตอนนี้ มีเรื่องขอให้ลุงช่วย แต่ลุงกลับมาคอยจิกกัด  ถ้าลุงทำไม่ได้ก็บอกมาเถอะ เจ้ากรมฝึกฝนทหารอะไรกัน ฮะฮะ"

เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย ปิงผมตั้งชัน  รอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าที่เยือกเย็นของเขา  "เจ้าเด็กร้ายกาจ ถอนคำพูดของเจ้าซะดีกว่า"

ถังเทียนไม่ลดราวาศอก เขาจ้องกลับและพูดแดกดันมากขึ้น "เฮ้, ลุง อย่ามาขู่ให้กลัวเลย  ลุงเป็นเจ้ากรมศึกษาของกองทัพไม่ใช่หรือ? อย่าบอกข้านะว่าลุงอุปโลกน์ตำแหน่งนั้นขึ้นมาเอง"

ทั้งสองคนจ้องหน้ากันด้วยความโกรธ ราวกับว่าเป็นไก่ชน ไม่มีใครยอมใคร

"อย่าคิดว่าเจ้าสามารถใช้วิธีน่าเกลียดอย่างนี้เพื่อมาหลอกล่อข้านะ" ปิงกัดฟันกล่าว

"เฮ้อ! เจ้ากรมศึกษาของกองทัพ!"  ถังเทียนทำตาโตขณะพูด

คิ้วหนาของปิงเต้นระริก  เขาตอบอย่างเย็นชา "อย่ายั่วโมโหข้า!"

ถังเทียนยังคงย้อนคำและล้อเลียนเขา "โอว, เจ้ากรมศึกษาฯ ของกองทัพ!"

ปิงโมโหขึ้นทุกที  ในที่สุดเขาก็หน้ามืด คำรามและพุ่งเข้าใส่ถังเทียน

ถังเทียนก็ไม่ถอย พุ่งเข้าใส่ด้วยเช่นกัน

ทั้งสองเริ่มต่อสู้กัน

ตาหยาหยาเป็นประกาย เธอพึมพำอยู่ข้างๆ อย่างตื่นเต้น  ใบหน้าน้อยๆ มีความสุข บางครั้งเธอก็หลับหูหลับเชียร์ทั้งสองฝ่าย

※※※※※※※

เช้าวันต่อมา

เมื่อถังเทียนออกมาจากห้องด้วยใบหน้าที่ฟกช้ำ  ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้เห็นแล้วถึงกับตกใจ

"คุณชาย.. นี่มัน..." ซ่างกวนจู้อดถามไม่ได้

ถังเทียนกัดฟันตอบเสียงอู้อี้ "ข้าพลั้งเผลอไปหน่อย ได้รับบาดเจ็บเองตอนฝึกฝนเมื่อวานนี้..."

ซ่างกวนเว่ยและซ่างกวนจู้ยิ่งนับถือกว่าเดิม

เขาคือคนรักของเชียนฮุ่ยอย่างแท้จริง ขนาดเป็นแค่การฝึกฝนก็ยังทำตามปกติ ทุ่มเทเต็มที่ มิน่าเล่าเขยของตระกูลถึงได้ทรงพลังมากนัก

เมื่อเห็นทั้งสองคนมองกลับมาอย่างคึกคัก  ถังเทียนกระแอมเบาๆ และพูดจริงจังว่า  "เมื่อวานนี้ข้าไตร่ตรองดูแล้ว  ตระกูลซ่างกวนไม่อาจอาศัยแต่เพียงเชียนฮุ่ยคนเดียวได้  ศิษย์และคนในตระกูลจำเป็นต้องใช้การได้มากกว่านี้"

ทั้งสองคนรู้สึกผิดทันที  เขยของตระกูลพูดถูก!

"ดังนั้น เพื่อเพิ่มพลังให้พวกเจ้า  ข้าตัดสินใจสอนวิธีที่ข้าได้ฝึกฝนมาให้กับพวกเจ้า"  ถังเทียนพูดจริงจัง

ทั้งสองคนเงยหน้าอย่างไม่ใคร่เชื่อนัก

ซ่างกวนเว่ยไม่คัดค้าน "คุณชาย, เรื่องนี้...."

ถังเทียนโบกมือเหมือนกับว่าเขากำลังอุทิศตัวเพื่อความชอบธรรม "เอาล่ะ, อย่าพูดอะไรอีกต่อไปเลย!  ข้าจะทำอย่างนี้ เพื่อให้เชียนฮุ่ยคลายใจ! พวกเจ้าทั้งสองคนไปเรียกศิษย์และคนในตระกูลมารวมตัวกันที่ลานฝึกฝนวิทยายุทธ  ข้าขอประกาศอย่างชัดเจน  ตามกระบวนการฝึกทั้งหมดนี้  ทุกคนต้องรับคำสั่งข้า"

ซ่างกวนเว่ยตื่นเต้นมากจนปากสั่น ชั่วครู่ต่อมาเขาสงบใจได้และพูดด้วยเสียงมุ่งมั่น "คุณชายไม่ต้องเป็นห่วง ถ้ามีผู้ใดกล้าขัดคำสั่งคุณชาย ข้าจะไม่ยอมยกโทษให้แน่นอน"

ซ่างกวนจู้หน้าเข้ม "ข้าจะเล่นงานมันให้ตาย ถ้าใครไม่เชื่อฟังคุณชาย"

เมื่อเห็นเงาร่างทั้งสองเดินจากไปแล้ว  ถังเทียนคลำหน้าที่บวมช้ำของตนเอง ทันใดนั้นเขารีบชักมือกลับทันที อู๊ยยยย, เจ็บเป็นบ้า

เจ้าบ้านั่นคงมั่นใจวิธีการของเขาเป็นแน่!