เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 537 ลำแสงล้างโลก

ตอนที่  537  ลำแสงล้างโลก

จื้อจุนสังหารขุนพลเกราะเงินทันทีที่นางลงมือ  ด้วยอานุภาพนี้ นางได้ทำลายความข้องใจที่ทุกคนมีต่อนาง ทำให้ทุกคนกริ่งเกรงพลังของนาง

ทุกคนยกเว้นบุรุษลึกลับชางเหยียนที่ยังคงยึดมั่นอยู่ในทัศนคติอันสูงส่งของเขา

นักล่าที่เหลือต่างหน้าซีดกันทุกคนและระย่นย่อต่อจื้อจุน

นางสามารถสังหารนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับสามได้ทันทีหรือนี่?

นี่หมายความว่านักล่าอื่นทุกคนยกเว้นชางเหยียนนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับห้า ไม่สามารถต้านทานนางได้และจะต้องประสบชะตาเช่นเดียวกับขุนพลเกราะเงินไม่ใช่หรือ?  สตรีนางนี้ทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง?  พลังของนางลึกล้ำเกินจะหยั่งถึงได้  เมื่อเผชิญหน้ากับอันตรายถึงตายที่มาจากจื้อจุน, มนุษย์เผ่ากระดูก, มนุษย์สมิงและเทพสิบสองปีกจากหน่วยนักล่าถึงกับระมัดระวังตัวสุดขีด  พวกเขาล้อมจื้อจุนด้วยกลยุทธรูปสามเหลี่ยมทันที  พวกเขาตัดสินใจรวมพลังกันกำจัดคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งผู้นี้เสียก่อน

ไม่มีทางที่จะเอาชนะนางได้ด้วยการสู้กันตัวต่อตัว

แต่พวกเขายังคงมั่นใจมากว่าสามารถรุมสังหารจื้อจุนได้

พวกเขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าศัตรูที่แข็งแกร่งที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาสามารถสังหารพวกเขาได้ทันที  ถ้านางลงมือ

แต่พวกเขาฉลาดมาก... ขณะที่พวกเขาตะลึงตกใจ  พวกเขาตัดสินทันทีว่า จุดอ่อนที่นักสู้ปราณก่อกำเนิดหญิงผู้นี้ก็คือเริ่มโจมตีช้า  ถ้าขุนพลเกราะเงินไม่มัวแต่ประมาทนาง  เขาคงไม่รอให้นางได้วาดยันต์ในอากาศได้สำเร็จ และจะไม่ยอมให้นางได้ควบกลั่นกระสุนดำที่น่ากลัวจากมิติว่างที่แตกแยกจนถูกนางสังหารได้ในทัน

กระสุนดำที่น่ากลัวทรงพลังจนไม่สามารถต่อต้านได้

แต่ก็ไม่ยากจะหลบหลีก

กระสุนดำคงไม่มีทางควบกลั่นได้สำเร็จ  ถ้าพวกเขาเป็นฝ่ายรุกใส่นาง

กระบวนการนี้จำเป็นต้องเพ่งสมาธิเต็มที่  นางไม่สามารถกลั่นกระสุนได้แน่นอนในสภาวะที่ฟุ้งซ่านและถูกก่อกวน

ขณะที่เทพสิบสองปีก,  มนุษย์กระดูกเผ่าลิชและมนุษย์สมิงล้อมกรอบนาง  พวกเพชรฆาตโบราณก็เริ่มพุ่งเข้าหาจื้อจุนภายใต้การนำของจ้าวอสูรของพวกมัน

 “จักรพรรดินีราตรี, ท่านไม่ต้องต้องยั้งมือให้กับคู่ต่อสู้ในตอนนี้แล้ว รีบไปช่วยเร็วๆ”  เย่ว์หยางต้องการจะวิ่งเข้าไปช่วย  แต่เขากังวลว่าเขาจะมีพลังไม่พอและกลายเป็นตัวถ่วงจื้อจุนแทน  ดังนั้นเขาจึงเลือกขอให้จักรพรรดินีราตรีช่วย

 “ความจริงข้าไม่ใช่ประเภทนักรบนะ.... ข้าไม่ได้เชี่ยวชาญการต่อสู้เป็นพิเศษ  และระดับของข้าก็ยังไม่สูง  ข้าเพิ่งเป็นแค่ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับสองเมื่อไม่นานมานี้  เจ้านึกว่าทุกคนก้าวหน้าได้รวดเร็วเหมือนเจ้าและจื้อจุนหรือไง?  อย่าห่วงเลย, จื้อจุนมีวิธีการ  แม้ว่าข้าไม่เคยสู้กับนาง  แต่ข้ารู้ว่าจื้อจุนเป็นรูปแบบที่ตรงกันข้ามกับข้าและคล้ายๆ กับเจ้า  นางเป็นนักรบสายลุย  ดังนั้นนางจะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อนางได้พบคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง!” จักรพรรดินีราตรีไม่เปิดเผยพลังนางยังคงความลึกลับไว้รอบๆ ตัวนาง

คำพูดของนางยิ่งทำให้เย่ว์หยางหลั่งเหงื่อมากขึ้นอีก

จักรพรรดินีราตรีเป็นเพียงสุดยอดปราณก่อกำเนิดระดับสองหรือนี่?

จักษุญาณทิพย์ของเขาไม่สามารมองเห็นนางได้  แม้ว่านางจะเป็นเพียงนักสู้ปราณก่อกำเนิดขั้นสุดยอดระดับสอง  แต่เขาไม่สามารถมองเห็นนางได้เมื่อนางซ่อนตัว  เทียบกับราชาเฮยอวี้แล้ว  นางยังเหนือกว่ามากมายมิใช่หรือ?  ไม่แต่เพียงแค่นั้น แม้แต่หวงฉวน  มนุษย์ลิช, มนุษย์สมิง เทพสิบสองปีกและขุนพลเกราะเงินก็ยังหลบจักษุญาณทิพย์ของเขาไม่ได้  จักรพรรดินีราตรีสามารถซ่อนตัวอยู่ในอากาศได้เป็นอย่างดี  แม้ว่าระดับของนางยังไม่สูงมากนัก  เป็นไปได้ว่าเนื่องมาจากวิธีที่นางฝึกฝนกระมัง? หรือเป็นไปได้ว่านางก็มีสมบัติระดับเทพที่ช่วยให้นางซ่อนสถานะได้?

เย่ว์หยางไม่อาจได้ข้อสรุปใดๆ ได้ และรู้สึกมึนงงมาก

แม้ว่าพวกเขาจะคุยกันค่อนข้างเบา  แต่หวงฉวนและพวกที่เหลือสามารถได้ยินได้

พวกเขาทุกคนหงุดหงิดและละอายใจมากถึงกับอยากจะเอาศีรษะโขกกำแพงตาย

พวกเขาเพิ่งตระหนักว่ายังมีนักสู้อยู่เบื้องหลังเย่ว์หยางอีกคน ถ้าพวกเขาไม่ได้คุยสนทนากัน ทุกคนก็ยังคงงมอยู่ในความมืด

ถ้าคนผู้นี้เป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขา  พวกเขายังจะรอดอยู่ได้อีกหรือ?

 “กรรร!”  จ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณคำรามใส่จื้อจุนอย่างดุร้าย  แม้ว่านางจะตัวเล็ก แต่แท้ที่จริงนางทำให้มันรู้สึกว่าถูกคุกคาม  นี่เองทำให้มันประหลาดใจและโกรธในขณะเดียวกัน  มันไม่อาจข่มความโกรธได้อีกต่อไป  ขณะที่นำเพชรฆาตโบราณทั้งหมดตรงเข้าเล่นงานจื้อจุนโดยสัญชาตญาณ แสดงให้เห็นว่ามันต้องการกำจัดคู่ต่อสู้ที่คุกคามต่อพวกมันนี้

 “ขึ้นไปเลย จงร่วมกันฆ่านาง” มนุษย์เผ่าลิช,  มนุษย์พยัคฆ์และเทพสิบสองปีกจากหน่วยนักล่าลอบตื่นตัวเมื่อพวกเขาตระหนักว่าจื้อจุนไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย

เป็นไปได้ไหมว่านางยังคงมีไม้ตายที่ทำให้นางไม่กลัวการโจมตีทั้งปวง?

แต่พวกเขาไม่อาจจะเอาแต่ขู่ได้  และจะถอยก็ไม่ได้เช่นกัน

ถ้าพวกเขาถอยกลับ  พวกเขาอาจถูกสังหารทันทีเมื่อจื้อจุนควบกลั่นกระสุนดำได้สำเร็จ

ไม่มีใครต้องการผลลัพธ์เช่นนี้  ดังนั้นนอกจากนักรบลิช, มนุษย์สมิงและเทพสิบสองปีกแล้ว  แม้แต่ราชาเฮยอวี้และชางเหยียนบุรุษผู้ลึกลับจะลอบป้องกันพลังโจมตีของจื้อจุนได้ทันที  การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายสามารถเริ่มขึ้นในเวลาใดก็ได้  เช่นเดียวกับหวงฉวน, เฝินเทียนและพวกที่เหลือกำลังคิดจะถอย  พวกเขาตระหนักได้ว่าพวกเขาไม่สามารถขยับได้  เนื่องจากพวกเขารู้สึกว่าสูญเสียการควบคุมตนเอง

พวกเขาหน้าซีดด้วยความตกใจ  ตอนแรกพวกเขาคิดว่าเป็นชางเหยียนกระตุ้นสนามพลังประหลาดของเขา   แต่ความจริงเป็นฝีมือของจักรพรรดินีราตรี

เสียงกึกก้องของจักรพรรดินีราตรีดังขึ้น  “จื้อจุนกำลังจะโจมตีในไม่ช้า นั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะสามารถต่อต้านรับได้  เข้ามาหลบอยู่ในสนามพลังดารานภากาศของข้าก่อน”

ดวงดาวกระพริบระยิบระยับดวงแล้วดวงเล่า

ดวงดาวเหล่านั้นงดงามเหมือนกับทางช้างเผือก

พวกเขาถูกกันอยู่ในมิติห่างจากเย่ว์หยางราวๆ สองสามร้อยเมตร  แม้ว่าจะไม่กว้างใหญ่เท่าสนามพลังประหลาดของชางเหยียน  แต่ก็มีพลังมาก  เนื่องจากมันขับสนามพลังประหลาดของเขาออกไปจากดารานภากาศได้อย่างง่ายดาย  บุรุษลึกลับชางเหยียนก็รู้สึกได้เช่นกัน  ขณะที่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที  เขาไม่เคยมีความคิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามอ่อนแอเกินกว่าจะขับสนามพลังของเขาออกไปได้...  ระดับความตกใจที่เขารู้สึกได้ก็คล้ายกับเวลาตอนที่ขุนพลเกราะเงินถูกสังหารทันที  ทุกคนรู้ว่าสนามพลังเป็นพลังอำนาจโดยตรงของผู้เป็นเจ้าของ  ยิ่งเจ้าของแข็งแกร่งมาก  พลังของสนามพลังก็มากตามไปด้วย

สตรีนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับสองสามารถขับสนามพลังของเขาออกไปได้ด้วยสนามพลังของนางหรือนี่?

นี่ไร้สาระเกินไปแล้ว!

นี่ช่างน่าขันยิ่งกว่ามดจับช้างทุ่มได้เสียอีก!  พลังของพวกเขาแตกต่างกันอย่างน้อยสามระดับ  แต่สนามพลังของนางกลับเอาชนะของเขาได้  เหลือเชื่อมากเกินไปแล้ว

 “ฮึ่ม!”  ชางเหยียนคำรามขณะปล่อยปราณมืดจำนวนมหาศาลออกมาจากร่างของเขาครอบคลุมสนามพลังประหลาดของเขา เขาสั่นเล็กน้อยขณะที่คลื่นพลังกระแทกถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างชางเหยียน  จากนั้นก็เริ่มแผ่ขยายออกและกลืนทุกอย่างเหมือนพายุเฮอริเคน

สนามพลังดารานภากาศที่มีรัศมีร้อยเมตรถูกปะทะใส่ทันที

มันเริ่มหดตัวอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ชางเหยียนขยายสนามพลังเพื่อครอบงำมันให้ได้

ภายใต้คลื่นปราณกระแทกที่เหมือนพายุสลาตัน เพชรฆาตโบราณซึ่งมีพลังเทียบเท่านักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับหนึ่งที่อ่อนแอที่สุด  ไม่สามารถจะยืนต้านได้ขณะที่พวกมันเซไปรอบๆ ความหนาแน่นของพลังคลื่นกระแทกสามารถเห็นได้จากตรงนี้  อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางที่ยืนปะทะอยู่ข้างหน้า ไม่ได้รู้สึกถึงพลังกดดันแม้แต่น้อย  สนามพลังดารานภากาศหดลงมาเหลือขนาดแปดสิบเมตร แต่มั่นคงเหมือนกับภูเขาไท่ซาน  สนามพลังไม่สั่นคลอนอีกต่อไป ไม่ว่าคลื่นพลังจากสนามพลังของชางเหยียนจะกระแทกกดดันเพียงใดก็ตาม

 “กำเนิดดาวกระบวยใหญ่...” เสียงของจักรพรรดินีราตรีนุ่มเหมือนสายน้ำ

ในความมืด นิ้วงดงามของนางดูเหมือนจะชี้ไปที่ความว่างเปล่า

นางปรากฏออกมาเหมือนกับเทพธิดา ใช้พลังสูงสุดของนางสร้างดวงดาวในความมืด

แสงของดวงดาวสว่างเจิดจ้า

ดาวที่สว่างเจิดจ้าเป็นพิเศษกำเนิดขึ้น  มันตั้งอยู่ในตำแหน่งท้องฟ้าทิศเหนือของสนามพลังดารานภากาศ

พลังงานที่อธิบายไม่ได้ถูกถ่ายเทเข้ามาในสนามพลังดารานภากาศ เมื่อดวงดาวเกิด  สนามพลังดารานภากาศที่ถูกสนามพลังอีกฝ่ายกดดันในตอนแรกก็กลับไปอยู่ในสภาพดังเดิม

ดวงดาวที่หมองในตอนแรกในระยะไม่กี่ร้อยเมตรของสนามพลังก็พลันฉายประกายสดใสอีกครา

คลื่นบดกระแทกที่รุนแรงก่อนนั้นและถูกครอบคลุม กลับกลายเป็นไร้ประโยชน์

การตอบโต้เช่นนี้ทำให้ชางเหยียนหน้าถอดสี

หวงฉวน เฝินเทียน หวิ่นซิงและเวิ่งจินที่อยู่ในสนามพลังดารานภากาศต่างก็รู้สึกลำบากใจกันทุกคน  ทั้งที่ยังมิได้ปรากฏร่าง จักรพรรดินีราตรีซึ่งอ้างตนเองว่าเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับสอง สามารถขับไล่พลังโจมตีของสนามพลังของชางเหยียนนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าระดับห้ากลับไปได้โดยตรงเชียวหรือ?  เป็นไปได้หรือที่ทุกคนจากทวีปมังกรทะยานจะมีพลังที่แข็งแกร่งผิดธรรมดาเช่นนี้  นี่เป็นไปได้อย่างไร? ยังไม่ต้องพูดถึงการป้องกันตัวนางเอง นางสามารถโต้ตอบและเอาชนะได้  ผลงานเอาชนะที่น่าทึ่ง ขณะที่เป็นกลุ่มที่มีพลังน้อยทำให้กลุ่มที่มีพลังสูงกว่าอย่างหวงฉวน, เฝินเทียนและหวิ่นซิงอยากเอาหัวกระแทกให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ตายเหมือนเต้าหู้นัก

นี่ทำให้พวกเขาด้อยเกินไป!

พวกเขาจะเชิดหัวด้วยความภูมิใจอีกครั้งได้ยังไง?

เย่ว์หยางก็ตะลึงในทำนองเดียวกัน  แม้ว่าจักรพรรดินีราตรีจะอ้างว่านางไม่ใช่นักสู้ประเภทสายลุย  แต่นางสามารถผลักดันชางเหยียนด้วยสนามพลังของนาง  ถ้าจักรพรรดินีราตรีใช้พลังทั้งหมดของนาง อย่างนั้น....

ช่างเถอะ  ยังไงเสียจักรพรรดินีราตรีก็เป็นหนึ่งในพวกของเขา

นางแข็งแกร่งย่อมเป็นเรื่องที่ดีกว่า  ผลดีที่สุดอาจจะเป็นว่านางสามารถร่วมมือกับจื้อจุนกำจัดชางเหยียนผู้หยิ่งยโสได้

ทางสนามรบด้านนี้เป็นการต่อสู้ระหว่างสนามพลัง

ในอีกด้านหนึ่ง  การต่อสู้เพิ่งจะเริ่มเช่นกัน  นักล่าเผ่าลิช, มนุษย์สมิง, เทพสิบสองปีกและจ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณยังคงร่วมมือบุกโจมตีจื้อจุน

จ้าวอสูรเพชรฆาตโบราณพาแม่ทัพทั้งสี่ จ่าฝูงทั้งแปดและเพชรฆาตโบราณมากกว่าสิบตน ทั้งหมดอ้าปากกว้างขณะที่ฉีดเพลิงออกมาเป็นสายคล้ายน้ำตก  ส่งผลให้เปลวเพลิงลุกโชนสู่อากาศพุ่งหาจื้อจุนที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศ  นักล่าเผ่าลิชโบกไม้เท้ากระดูกสร้างหัวกะโหลกขนาดยักษ์ ขณะที่มันเข้างับใส่จื้อจุน ทางด้านมนุษย์สมิงยิงคลื่นรูปเสือออกมา  ขณะที่เทพสิบสองปีกใช้ดาบทองฟันส่งคลื่นที่ผ่าฟ้าได้รุกขนาบจื้อจุน

ไม่มีทางที่การโจมตีแบบนี้มนุษย์จะป้องกันไว้ได้

หวงฉวนและพวกพ้องมองดูอย่างกระวนกระวาย

พวกเขาคงไม่อาจป้องการการโจมตีเหล่านี้ได้แน่นอน  และพวกเขาคงไม่สามารถหลบหนีจากการต่อสู้นี้  มีโอกาสน้อยมากที่พวกเขาจะหนีได้

ที่สำคัญที่สุด จื้อจุนยังคงอยู่ภายในสนามพลังแปลกประหลาดของชางเหยียน  ดังนั้นนางจึงไม่สามารถใช้สนามพลังของนางเพื่อปกป้องนางเอง  กล่าวอีกนัยหนึ่ง ชางเหยียนสามารถควบคุมสนามพลังของเขาได้ทุกเมื่อและใช้มันโจมตีใส่นาง...

แม้ว่าหวงฉวนและพวกอีกมากจะรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่สามารถทำอะไรได้  ก็ไม่ได้หมายความว่าจื้อจุนจะไม่มีการเคลื่อนไหวมาก

แม้แต่เย่ว์หยางก็ยังรู้สึกจื้อจุนไม่ตายแน่

เย่ว์หยางรู้ว่าจื้อจุนจะต้องตอบโต้แน่นอน

เขาคาดการณ์ไว้ว่าจื้อจุนจะโต้ตอบอย่างประทับใจที่สุด  และสงสัยว่านางสนองตอบต่อพลังโจมตีพวกเขาได้อย่างไร?

 “กลยุทธไม่ได้เรื่อง”  จื้อจุนลอยตัวขึ้นไปสูงร้อยเมตร  เมื่อการโจมตีใกล้เข้ามามาก นางเหยียดแขนทั้งสองข้างด้วยท่าทางที่งดงามเป็นชุดๆ

สนามพลังชางเหยียนที่ใช้เพื่อจำกัดนางแตกสลายเหมือนกับมิติที่แตกฉับพลัน

แสงร้อนแรงที่สว่างกว่าดวงอาทิตย์เป็นหมื่นเท่าถูกนางปลดปล่อยออกมา

วงแหวนแสงทองขนาดยักษ์ปรากฏล้อมนางไว้ในใจกลาง

แสงรังสีเป็นล้านๆที่มีอำนาจทำลายล้างโลกแผ่ออกมาหนาแน่นเหมือนกับธนูและหอกแสง สามารถกวาดล้างทุกชีวิตที่มันสัมผัส  ทุกคนตาพร่าบอดแสงทันที เนื่องจากไม่สามารถมองเห็นอะไรต่อหน้าพวกเขาได้  อย่าว่าแต่เพชรฆาตโบราณที่อยู่ในกลางสนามรบเลย  แม้ทัศนวิสัยการมองเห็นของหวงฉวน, เฝินเทียนและพวกอีกมากที่ซ่อนตัวอยู่หลังสนามพลังดารานภากาศก็ยังตาพร่าเพราะรัศมีแสงไปด้วย  พวกเขาตกอยู่สภาวะสับสน

จิตใจพวกเขามึนงง

พวกเขายืนอยู่ในสนามพลังดารานภากาศตาบอดแสงเหมือนร่างที่สูญเสียวิญญาณไป

ถ้าไม่ใช่เพราะการปกป้องจากสนามพลังดารานภากาศแล้ว    พวกเขาคงถูกทำลายสลายหายไปในอากาศเพราะแสงทำลายล้างโลกนี้

 “โอ้ว..ว้าว..แสงเทพหรือนั่น?”  เย่ว์หยางตะลึงเหมือนกับระบบคอมพิวเตอร์แฮงค์ โอวพระเจ้า จื้อจุนตอบโต้ได้ถึงใจแท้ๆ เขาไม่เคยคาดว่าจะน่าประทับใจขนาดนี้