เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 585 ไม่ได้ขโมย แค่เอาไปเฉยๆ

ตอนที่  585  ไม่ได้ขโมย แค่เอาไปเฉยๆ

แม้แต่การต่อสู้ในวังฝนดาวตกก็มาถึงจุดสิ้นสุด  และการรบที่เหลือในเกาะต่างๆ ยังคงเป็นไปอยู่

เดิมทีนี่เป็นศึกภายในระหว่างเผ่าพันธุ์ทะเล  เนื่องจากแผนของราชินีแมงกะพรุนและการปรากฏตัวของเย่ว์หยาง  ทำให้ผู้ทรงพลานุภาพหลายคนเข้ามาเกี่ยวข้อง  แม้จะเกี่ยวข้องกับคนอื่นๆ ที่ไม่ได้ปรากฏตัวมาตั้งแต่แรกก็ตาม  ยังมีบางพวกที่ฉวยโอกาสก่อกวนสถานการณ์  มีพวกที่ต้องการสนับสนุนพันธมิตรของพวกเขา,  มีพวกที่ต้องการสร้างความยุ่งยาก  ทั้งพวกที่ต้องการทำลายจากภายใน  มีแม้กระทั่งผู้ที่ต้องการทำร้ายคนอื่นเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว.... 

ที่ขอบเกาะฝนดาวตก มีเงาร่างสองร่างปรากฏอยู่ที่ชายหาดสีหยก

พวกเขาสังเกตการต่อสู้จากที่ไกลอย่างเงียบสงบ

 “เราใช้สงครามที่วุ่นวายนี้ฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์กันเถอะ  เขาคือภัยพิบัติที่ต้องถูกกำจัดออกไป”  ร่างที่ดูเหมือนสตรีกล่าว  แม้ว่าร่างของนางจะดูกึ่งโปร่งใส  แต่ก็ยังเห็นได้ชัดว่านางคือสนมชื่อเฟยที่ได้รับบาดเจ็บขณะลอบทำร้ายเย่ว์หยาง

 “คอยดูต่อไปเถอะ  ดูเหมือนจะมีความผิดปกติอยู่”  อีกร่างหนึ่งก็คือจักรพรรดิชื่อตี้ที่ยังไม่สามารถมองเห็นได้ชั่วขณะ

 “ราชันย์พันปีศาจเจ้าเล่ห์มาก ข้าประกันได้เลยว่าเขาไม่มีทางฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์นั้นได้   เขากลับใช้เขาไปหยุดยับยั้งราชาเฮยอวี้  ตอนนี้ราชาเฮยอวี้ก็อยู่ที่นี่แล้ว  ดังนั้นก็อาจดึงดูดความสนใจจักรพรรดิมังกร, มารสัมฤทธิ์ฟ้า, จักรพรรดิใต้พิภพและคนอื่นๆ มาด้วย   ถึงเวลานั้นก็จะเป็นเวลาฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์  แม้ว่าเราไม่สามารถสังหารเขาได้  ขอให้ตัดแขนตัดขาเขาได้ก็ยังดี  ร่างกายของมนุษย์อ่อนแอมากไม่สามารถฟื้นคืนดังเดิมได้  ถ้าคุณชายสามสูญเสียแขนไป  พลังของเขาจะต้องลดลงมากมายแน่นอน”  สนมชื่อเฟยเข้าใจจุดอ่อนของมนุษย์ได้อย่างชัดเจน

 “ถ้าสตรีนางนั้นไม่อยู่ที่นั่น  บางทีเราอาจจะคิดอย่างนั้นก็ได้...”  จักรพรรดิชื่อตี้ลังเลเล็กน้อย

 “สตรีคนไหน?”  สนมชื่อเฟยถามอย่างหงุดหงิด

 “สตรีที่เป็นสุดยอดนักสู้ปราณก่อกำเนิดที่เรียกกันว่าจื้อจุนนั่นไง”  ขณะที่จักรพรรดิชื่อตี้พูด เขามองดูรอบๆ ราวกับกลัวว่าจะมีบางอย่างผิดปกติโดยรอบ

 “แม้ว่าจื้อจุนจะแข็งแกร่ง  แต่นางก็เป็นเพียงสตรีคนหนึ่ง!  ถ้าข้าฟื้นฟูพลังได้เต็มที่  ข้าจะฆ่านางแน่นอนและกำจัดตัวยุ่งยากนี่ซะ”  สนมชื่อเฟยพึมพำอย่างหงุดหงิด  อย่างไรก็ตาม ความจริงในใจนางริษยาจื้อจุนมากกว่า  ทั้งนี้เพราะนางมักคิดว่านางคือสตรีที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลก  ใครจะคิดกันว่าจากสิ่งที่นางได้ยินได้ฟังในหอทงเทียน  นางพบว่าจื้อจุนมีพลังอยู่ในระดับจักรพรรดิอวี้เมื่อครั้งอดีตแล้ว

 “ด้วยฝีมืออย่างเจ้าน่ะหรือ?”

เสียงหยิ่งถือดีดังขึ้นจากด้านหลังจักรพรรดิชื่อตี้และสนมชื่อเฟย

จักรพรรดิชื่อตี้สีหน้าเปลี่ยนทันที

แม้ว่าเขาจะยังไม่ฟื้นคืนพลังดั้งเดิมกลับมาทั้งหมดก็ตาม  แต่เป็นไปได้ยังไงที่เขาไม่สามารถตรวจสอบเจอคนที่ลอบเข้ามาถึงเบื้องหลังได้?

เขามักคิดเสมอว่าจื้อจุนเป็นนักสู้ที่ระดับต่ำกว่าเขา  เขาไม่เคยคิดว่าพลังที่แท้จริงของนางแข็งแกร่งมากกว่าที่เขาคาดไว้หลายเท่านัก... นอกจากจักรพรรดิอวี้ ที่มีพรสวรรค์หาได้ยาก  จักรพรรดิชื่อตี้จำไม่ได้เลยว่ายังมีใครอื่นที่สามารถผ่านการระวังป้องกันมาอยู่ข้างหลังเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว

น่าจะเป็นช่วงนั้น  ช่วงที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

นั่นน่าจะเป็นช่วงเวลาที่จื้อจุนลอบเข้ามาอยู่ด้านหลังของเขา

นางสามารถปกปิดความคิดนางจากทักษะค้นหาทางใจของเขาได้สำเร็จ...

จื้อจุนหันหลังให้กับจักรพรรดิชื่อตี้ขณะที่ยังลอยตัวอยู่ในอากาศ  แม้ว่าลมมหาสมุทรจะพัดรุนแรงมาก  ก็ยังกลายเป็นลมพัดแผ่วรอบตัวนาง  เหมือนกับว่าลมสมุทรต้องการแสดงความคารวะนาง  คลื่นที่เท้าของนางกลายเป็นระลอกที่สวยงามเมื่อผ่านใต้เท้านางไปคล้ายกลับเกรงว่าถ้าระลอกคลื่นแรงเกินไปจะไม่เป็นการแสดงความเคารพนาง

นอกจากจื้อจุนแล้ว จักรพรรดินีราตรีผู้ล่องหนก็ยังอยู่ด้วยเช่นกัน

จักรพรรดิชื่อตี้ไม่สามารถเห็นร่างล่องหนของจักรพรรดินีราตรีได้  เขารู้สึกได้แต่เพียงว่านางปรากฏอยู่ในสนามพลังดารานภากาศที่เงียบสงบ

 “ท่านคือจักรพรรดิชื่อตี้จากเมื่อหกพันปีที่แล้วใช่ไหม?  ท่านแข็งแกร่งมากกว่าสหายจากแดนสวรรค์อยู่ไม่กี่คน มิน่าเล่าถึงทำให้เจ้าเด็กเย่ว์หยางนั่นกลัวได้  เพื่อเป็นการแสดงคารวะผู้อาวุโส  ตอนนี้ข้าจะปล่อยท่านไปก่อน  แต่ถ้าท่านปรากฏตัวในหอทงเทียนอีกครั้ง  ข้าจะฆ่าท่าน”  จื้อจุนพูดเสียงเย็นชา

 “....”  ร่างของจักรพรรดิชื่อตี้สั่นเล็กน้อย  ความโกรธเกรี้ยวในหัวใจของเขาแทบจะระเบิดออกมาเหมือนภูเขาไฟ  แต่เขาก็รีบข่มโดยเร็ว และรักษาความเยือกเย็นไว้ “โอว, จริงหรือ?”

 “ว่าไงนะ? นังตัวดี  กล้าใช้คำพูดท่าทางเช่นนั้นทำให้ฝ่าบาทของข้าต้องอับอายหรือ?”  สนมชื่อเฟยกลับตรงกันข้าม  นางโกรธจัดจนหัวของนางแทบระเบิด

ในใจนาง  จักรพรรดิชื่อตี้ต้องได้รับการเทิดทูน  ไม่มีใครแตะต้องได้  ถ้ามันผู้ใดบังอาจตำหนิเขา ไม่ว่าจะเป็นบุรุษหรือสตรี พวกมันต้องถูกกำจัด

ความโกรธเผาลนอยู่เต็มหัวใจนางทันที

นางไม่สามารถอดกลั้นความรู้สึกของนางไว้ได้

เปลวเพลิงที่ปลดปล่อยออกมาเหมือนกับบัวแดงเต้นระริกอยู่ในอากาศ  จากนั้นสนมชื่อเฟยผู้ควบคุมตนเองไม่ได้เตรียมพร้อมเข้าโจมตี  ในทันใดนั้นสภาพแวดล้อมกลายสภาพเป็นเพลิงที่สามารถทำลายสวรรค์และโลกได้

สนมชื่อเฟยตวัดกรงเล็บต้องการจะฉีกจื้อจุนให้เป็นชิ้นๆ อย่างน้อยที่สุดนางต้องการจะเหยียบย่ำจื้อจุนกับพื้นและบังคับให้ศัตรูที่ตำหนิจักรพรรดิของนางยอมรับความผิด

 “ไม่รู้จักประมาณตนเสียเลย!”

จื้อจุนไม่หันกลับมา นางแค่สะบัดข้อมืออย่างสบายๆ

กรงเล็บที่แหลมคมของสนมชื่อเฟยที่มีเพลิงลุกท่วมถูกจื้อจุนคว้าจับไว้ได้อย่างง่ายดาย  พร้อมกับการสะบัดมือง่ายๆ เบาๆ ร่างของสนมชื่อเฟยถูกเหวี่ยงออกไปเหมือนดาวตกพุ่งเข้าหาเกาะปะการังซึ่งห่างออกไปสิบกิโลเมตร  พร้อมกับเสียงระเบิดดังบึ้ม เกาะปะการังแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากแรงกระแทก  เมื่อถูกร่างสนมชื่อเฟยกระแทกใส่

เมื่อจักรพรรดิชื่อตี้เห็นเช่นนี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขาต้องการห้ามนาง  แต่ก็ตระหนักได้ว่าเขาช้าเกินไป

พลังของจื้อจุนไม่เพียงเกินกว่าที่เขาคิดไปมากเท่านั้น แต่จากที่เขาสามารถสังเกตเห็นได้  นางยังแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดหลายเท่า

แม้แต่จักรพรรดิชื่อตี้ผู้ไม่มีที่ติและเป็นรองเพียงจักรพรรดิอวี้เมื่อหกพันปีที่แล้ว  ก็ยังรู้ได้ว่าสตรีนางนี้แข็งแกร่งมาก เกินกว่าที่เขาคาดเอาไว้ตั้งแต่แรกโดยสิ้นเชิง  พลังของนางลึกซึ้งเกินกว่าจะเข้าใจ  เขาไม่สามารถประเมินพลังที่แท้จริงของนางได้

นางคือศัตรูที่น่ากลัว

นอกจากจักรพรรดิอวี้เมื่อหกพันปีที่แล้ว  จักรพรรดิชื่อตี้พบว่าเขามีคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวใหม่สองคนในชีวิตของเขา

หนึ่งก็คือเจ้าเด็กเย่ว์หยางนั่น คุณชายสามตระกูลเย่ว์  ศักยภาพของเขาทำให้เขารู้สึกอิจฉา  อีกคนหนึ่งก็คือจื้อจุนผู้แข็งแกร่งทรงพลังจนเขาไม่สามารถประเมินพลังของนางได้

 “ในหอทงเทียน จะมีสุดยอดนักสู้ปราณก่อกำเนิดอยู่เพียงคนเดียว  ถ้าผู้อาวุโสจักรพรรดิชื่อตี้ไม่ยินดีจะไปแดนสวรรค์และยืนยันจะอยู่เพื่อทำให้เด็กๆ ของเราสหายน้อยในหอทงเทียนต้องกลัว  นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผู้อาวุโสควรทำเลย”  จักรพรรดินีราตรีพูดด้วยน้ำเสียงไพเราะ  “เราเลือกเย่ว์หยางในฐานะผู้รับสืบทอดชื่อจักรพรรดิอวี้ในยุคใหม่  จักรพรรดิชื่อตี้ หอทงเทียนเป็นของจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่  มีพื้นที่กว้างขวางในแดนสวรรค์ให้ท่านได้ไปสำรวจ  ในฐานะผู้อาวุโส ทำไมท่านถึงดื้ออยู่ในหอทงเทียนต่อไปเล่า  สถานที่เล็กน้อยเช่นนี้ ท่านจะต่อสู้กับเด็กรุ่นหลังไปเพื่อผลอะไร?  ถ้าผู้อาวุโสกลายเป็นอุปสรรคขัดขวางอนุชนรุ่นหลัง  ความคงอยู่ของท่านจะมีความหมายอะไร  ผู้อาวุโสโปรดพิจารณาตัวเอง”

 “บังอาจนัก”  สนมชื่อเฟยคลานออกมาจากภายใต้ซากหิน  นางสั่นไปทั้งตัวด้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตาม นางรู้อยู่เต็มอกว่านางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจื้อจุน  แม้ว่านางจะยังไม่ฟื้นฟูเต็มที่ดีก็ตาม  ด้วยความสามารถปัจจุบันของนาง  นางคงมีแต่ต้องอับอายขายหน้า  ถ้าหากยังจะขืนสู้ต่อไป

จักรพรรดิชื่อตี้กวักมือเบาๆ  และสนมชื่อเฟยรีบโผเข้ามากอดเขา

แสงสีทองเจิดจ้าเหมือนดวงอาทิตย์เปล่งออกมาจากร่างของจักรพรรดิชื่อตี้

ในทันใดนั้น ร่างของสนมชื่อเฟยก็ฟื้นฟูอยู่ในสภาพปกติ  นางไม่ต้องทนอยู่ในสภาพทรมานเหมือนเมื่อครู่

จักรพรรดิชื่อตี้ปลอบสนมชื่อเฟยให้บรรเทาความโกรธ  เขาตบมือเบาๆ และกล่าว “รอจนกว่าพลังของเราฟื้นฟูเต็มที่เสียก่อน  ระหว่างเราจำเป็นต้องสู้ตัดสินกัน ผู้ชนะจะได้หอทงเทียนไป”

จากนั้นเขาพร้อมกับสนมชื่อเฟยในอ้อมแขนก็หายไปจากพื้นผิวสมุทรเหมือนควัน... รอจนทั้งสองหลบหนีไปไกลแล้ว หลังจากผ่านไปนาน จักรพรรดินีราตรีปรากฏตัวอยู่ภายในสนามพลังดารานภากาศและถอนหายใจเบาๆ  “หลังจากเย่ว์หยางสามารถผ่านตำหนักสิบสองนักษัตรได้   อักษรรูนโบราณกำลังสูญเสียประสิทธิภาพมากขึ้นทุกที  ในอนาคตอาจจะมีสิ่งมีชีวิตดึกดำบรรพ์ปรากฏออกมาก็ได้  นี่ช่างน่าปวดหัวเสียจริง  โชคดีที่เย่ว์หยางกำลังก้าวหน้าได้เร็ว  มิฉะนั้นเราคงไม่สามารถรับมือกับเรื่องเช่นนี้ได้เลยจริงๆ”

จื้อจุนไม่ตอบ

อย่างไรก็ตาม ร่างของนางกำลังเปล่งรังสีรบที่กล้าแข็ง  ดังนั้นจักรพรรดินีราตรีเข้าใจทันทีว่าคำตอบของจื้อจุนจะเป็นเช่นไร

จักรพรรดินีราตรีถอนหายใจหนักหน่วง คำพูดของนางนุ่มนวลเหมือนสายลม  “แทนที่จะใช้ชีวิตต่อสู้รุนแรง  ข้าอยากจะใช้ชีวิตเงียบๆ สงบสุขเสียมากกว่า...”

 “คงจะมีสักวันที่เราจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข”  จื้อจุนพูดและชะงักเล็กน้อย  “วันที่เราขึ้นไปยังจุดสูงสุดของโลกและมองลงมาดูทุกคนก็น่าจะพอ”

 “ใช่, ข้ากำลังตั้งตารอวันนั้นอยู่จริงๆ”  ทั้งจักรพรรดินีราตรีผู้ยังอยู่ในสนามพลังดารานภากาศและจื้อจุนทั้งคู่เหมือนกับกลายเป็นสายลมหายไปจากเกาะดาวตกที่งดงาม  เหมือนกับว่าพวกนางไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน  มีเพียงเกาะปะการังที่ถูกร่างสนมชื่อเฟยกระแทกพังไปครึ่งแถบปรากฏอยู่เป็นหลักฐานว่ามีการต่อสู้ของสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่นี่เท่านั้น

ป้อมดาวตก ในสนามต่อสู้

เย่ว์หยางเห็นได้ชัดว่ามีเปรียบและกำลังจะชนะได้ง่ายดาย

ด้วยการสนับสนุนจากวงเวทอักษรรูนดวงดาว  เย่ว์หยางสามารถหลบการโจมตีของแม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วได้ด้วยความเร็วสูง ทำให้ปีศาจโบราณนี้โกรธมาก

แต่เขาไม่สามารถจัดการกับเจ้าเด็กมนุษย์เจ้าเล่ห์นี้ได้  อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วยังรู้สึกค่อนข้างพอใจ  เพราะยิ่งการต่อสู้ยืดเยื้อออกไป ก็จะยิ่งเป็นประโยชน์ต่อเขามากขึ้น  ราชันย์พันปีศาจกำลังจะปลดผนึกบนโดมได้ในไม่ช้า  เมื่อเขาสามารถเอาร่างของจ้าวปีศาจโบราณที่สมบูรณ์มาได้  เขาจะสำเร็จภารกิจทุกส่วนอย่างสมบูรณ์  ด้วยร่างของจ้าวปีศาจโบราณ  ราชันย์พันปีศาจจะช่วยเขาฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์ได้อย่างแท้จริง  เพื่อตัวเขาเอง เขาจะได้ออกไปจากโลกหิมะน้ำแข็งที่เขาติดอยู่มาหลายพันปีได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง

ผนึกโดมท้องฟ้าถูกปลดออกแล้ว คลื่นพลังที่แข็งแกร่งมากของผนึกกระจายท่วมสนามต่อสู้

แม้แต่ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วนักสู้ปราณฟ้าระดับสามก็ยังรู้สึกหายใจลำบาก

ราชันย์พันปีศาจปลาบปลื้มดีใจ  นัยน์ตาของเขาเป็นประกายตื่นเต้น

ในที่สุด ร่างสมบูรณ์ของราชันย์พันปีศาจจะตกเป็นของเขา

ด้วยทักษะแฝงเร้นแยกของเขา เลือด, สมบัติ, พลัง, ศักยภาพและทักษะของจ้าวปีศาจโบราณจะตกเป็นของเขาทั้งหมด  นอกจากนี้ร่างที่เก็บไว้อย่างสมบูรณ์จะถูกทำให้เป็นร่างที่สี่ของเขาและกลายเป็นราชันย์พันปีศาจร่างที่ห้า

คืนชีพจ้าวปีศาจโบราณ?

นั่นเป็นความคิดที่ไร้สาระมากที่สุด!

ราชันย์พันปีศาจจะไม่ยอมคืนชีพผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่าเขาแน่นอน  ดังนั้นเมื่อเขาต่อสู้กับวิญญาณเดิมของจ้าวปีศาจโบราณและขโมยร่างดั้งเดิมของเขา  ถือว่าเป็นการป้องกันไม่ให้จ้าวปีศาจโบราณคืนชีพได้จริงๆ  เมื่อไม่มีร่างที่สมบูรณ์ จ้าวปีศาจโบราณก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน.... ราชันย์พันปีศาจเข้าใจเรื่องนั้นชัดเจน  เพราะก่อนที่เขาจะกลับกลายเป็นมนุษย์  ความจริงเขาเป็นบริวารของจ้าวปีศาจโบราณมาก่อนเป็นขุนพลปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุด  นอกจากนี้เขายังเป็นบุตรของจ้าวปีศาจโบราณ  แต่เพราะศักยภาพของเขาไม่สามารถเอาชนะบิดาของเขาได้  เขาทำได้เพียงถือกำเนิดใหม่ในเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุด  แต่ก็มีศักยภาพสูงที่สุด นั่นคือเผ่าพันธุ์มนุษย์

เขาทำได้สำเร็จ

นั่นคือวิถีที่ปีศาจแดนนรกพ่ายแพ้บุตรของจ้าวปีศาจโบราณผู้แข็งแกร่ง  และเป็นวิธีที่ราชันย์พันปีศาจปรากฏตัวในหอทงเทียน

ตราบใดที่เขายังคงเติบโตได้ต่อไป  ราชันย์พันปีศาจมั่นใจว่าเขาจะอยู่เหนือจ้าวปีศาจโบราณบิดาของเขาได้ ..... แน่นอนว่าหนทางเติบโตที่เร็วที่สุดก็คือชิงเอาร่างสมบูรณ์แบบของจ้าวปีศาจโบราณ

 “สวรรค์เบื้องบนและโลกมนุษย์เบื้องต่ำจะต้องศิโรราบแก่ข้า”  ราชันย์พันปีศาจตื่นเต้นในใจและใช้พลังของเขาบังคับเปิดพลังของผนึก  จากนั้นเขาค้นหาโลงแก้วผลึกที่ผนึกร่างของจ้าวปีศาจโบราณไว้  ตราบใดที่เขาได้รับพลังจากร่างของจ้าวปีศาจโบราณ  เขาจะสามารถอยู่เหนือจ้าวปีศาจโบราณได้แน่  ร่างของอดีตบิดาของเขา  เขาจะสามารถเอาชนะจักรพรรดิอวี้ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยพิชิตหอทงเทียน

 “ยินดีด้วย,  ยินดีด้วย”  เย่ว์หยางปรบมือและแสดงสีหน้าปรารถนาดี

 “....”  ราชันย์พันปีศาจสีหน้าเปลี่ยน

สีผิวของเขาตอนแรกเป็นสีขาว จากนั้นเป็นสีเขียวและดำในที่สุด

เขารวบรวมพลังของเขาทั้งหมดข่มความโกรธและกล่าว  “คุณชายสามตระกูลเย่ว์  ข้ารู้ว่าเจ้าคือคนที่ขโมยโลงแก้วผลึกของจ้าวปีศาจโบราณไป  โปรดคืนมาให้ข้า  ข้าไม่เพียงแต่จะไว้ชีวิตเจ้าเท่านั้น  แต่จะให้สมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์เจ้า... โปรดคืนโลงแก้วผลึกมาให้ข้าขณะที่ข้ายังอดกลั้นความโกรธได้อยู่  มิฉะนั้น  ข้าสาบานเลยว่าจะต้องทำลายหอทงเทียนทั้งหมด  ข้าสาบานว่าจะทำแน่!  คุณชายสามตระกูลเย่ว์  คืนโลงแก้วมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”

 “อะไรกัน?  ข้าน่ะหรือขโมยโลงแก้ว?”  เย่ว์หยางตีสีหน้าเหมือนกับว่ารู้สึกผิดมาก และถามเสี่ยวเหวินหลีที่อยู่ข้างเขา  “ลูกรักของพ่อ, บอกหน่อยซิว่าพ่อขโมยโลงแก้วหักชำรุดอย่างนั้นไปหรือเปล่า?”

 “......”  เสี่ยวเหวินหลีส่ายหัวทันที

 “เจ้าไม่ได้ขโมยไปหรือ?”  นัยน์ตาของราชันย์พันปีศาจลุกโชนเหมือนเปลวไป  ถ้าทำได้เขาคงจ้องเย่ว์หยางจนเหลือแต่ขี้เถ้า  เขาโกรธจัดจนหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย แทบจะเปลี่ยนลักษณะของเขา

 “แน่นอน, ข้าไม่ได้ขโมยไปแน่นอน, ข้า  ข้าแค่หยิบฉวยไปเฉยๆ”  เย่ว์หยางตอบอย่างสบายใจ และเสี่ยวเหวินหลีผงกหัวอย่างน่ารัก คล้ายจะบอกว่า “ใช่แล้วๆ!”