เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 586 ทักษะแฝงเร้น เฉื่อยชาเผชิญกับตรึง

ตอนที่  586  ทักษะแฝงเร้น เฉื่อยชาเผชิญกับตรึง

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในป้อมดาวตก?

ฟงจู้กับเป่ยฟงเจียสั่วกำลังต่อสู้อย่างยากลำบากอยู่ด้านนอก ตระหนักได้ทันทีว่าพื้นโลกกำลังสั่นสะเทือน  ตามมาด้วยป้อมดาวตกที่มั่นคงแข็งแกร่งกำลังสั่นสะเทือนถูกกระแทกแตกระเบิดกระจาย

เงาร่างสองร่างบินออกมาจากป้อมดาวตกซึ่งเหมือนปากที่ฉีกขาดของสัตว์ประหลาด  พวกเขาว่องไวกว่าสายฟ้าเป็นร้อยเท่าและสู้กันอยู่ในกลางอากาศอย่างบ้าคลั่ง

ร่างของพวกเขาปลดปล่อยพลังคลื่นอัดกระแทกรุนแรง  แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างเป็นกิโลเมตร แต่คลื่นระเบิดก็ยังน่ากลัวมากกว่าคลื่นระเบิดของฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่ว  เห็นได้ชัดว่าเงาหนึ่งกำลังไล่ตามอีกเงาหนึ่ง เงาที่กำลังถูกไล่กวดกำลังหนีอย่างสับสนพลิกแพลงไปมาอย่างต่อเนื่องในอากาศ  บางครั้งก็บินเข้าไปในกลีบเมฆ บางครั้งก็ร่วงลงมาบนพื้น บางครั้งก็เดินหน้า บางคราก็บินถอยหลัง  ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาหลบหนีอย่างเจ้าเล่ห์และปล่อยคลื่นระเบิดเป็นครั้งคราว

 “ข้าจะฆ่าเจ้า!”  เงาร่างที่กำลังไล่ตามโมโหและระดมปล่อยหมัดออกไปราวกับห่าฝน

พลังที่แฝงอยู่ในหมัดเพียงพอต่อการฆ่านักสู้ปราณฟ้าระดับหนึ่งได้

บนภาคพื้นเกิดหลุมลึกที่เกิดจากพลังหมัดจำนวนมาก

แต่ภายใต้การระดมพลังโจมตีดุจสายฝนนี้ เงาร่างที่หลบหนีก็ยังไม่มีข้อผิดพลาดแต่อย่างใด  เขาผ่อนคลายและใช้เวลาโจมตีตอบโต้คู่ต่อสู้เป็นบางครั้งได้อย่างสบายๆ

ฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่วไม่สนใจต่อสู้กับคู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไปและเผ่นหนีทันที นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

ถ้าพวกเขาโดนพลังคลื่นหมัดที่ระดมโจมตีหนักหน่วงอย่างนี้ ไม่ตายก็คงคางเหลือง

แต่ฮุยไท่หลางกลับคาบลากพะยูนนรกที่ปางตายตัวหนึ่งและใช้กรงเล็บซ้ายลากอีกตัวหนึ่งจากนั้นเหาะไล่ตามฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่วไปอย่างเร็วสุดความสามารถ อาหงนางพญากระหายเลือดและสาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงส่งเสียงเชียร์ เพราะพวกนางเห็นว่าเงาที่หลบหลีกได้อย่างต่อเนื่องนั้นก็คือเย่ว์หยาง  ถ้าเป็นคนอื่นหลบหลีกจากการต่อสู้  พวกนางอาจจะดูถูกคนผู้นั้นก็ได้  แต่เพราะคนผู้นี้คือเย่ว์หยาง พวกนางจึงรู้สึกว่าเขาดูหล่อเหลาสง่างามแม้แต่ยามหลบหลีก.....  คู่ต่อสู้ของเขาคือราชันย์พันปีศาจ  คนอื่นคงไม่สามารถทนรับได้แม้แต่หมัดเดียวจากเขา  ยังจะมีใครที่ทำให้ราชันย์พันปีศาจอับจนปัญญาโกรธเกรี้ยวขนาดนี้ได้?

มีแต่เขา!

ที่สามารถทำอย่างนี้ได้

 “ระวังนะ,  เจ้าต้องระวังให้ดี...”  ไห่อิงอู่ซึ่งออกมาห่างจากพื้นที่ได้สิบกิโลเมตรยังคงรู้สึกได้ถึงพลังต่อสู้ของนักรบปราณฟ้า  อากาศอึดอัดจนนางหายใจไม่ออก

 “ปล่อยให้นายท่านจัดการเถอะ  ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ เราต้องไปกันแล้ว”  นางเงือกวายุพยายามเร่งรัดให้ไห่อิงอู่จากไป   ไห่อิงอู่อยู่พร้อมกับเมดูซาศิลา, นาคาสายฟ้า, ปีศาจอสรพิษน้ำแข็ง, บริวารผู้ภักดีของราชินีแมงกะพรุน อัศวินสมุทร, มนุษย์ปลาการ์ตูนและผู้เฒ่าซิงผานที่จะนำคนอื่นๆ แสดงความภักดีต่อจักรพรรดิสมุทรคนใหม่

 “เข้าใจแล้ว”  ไห่อิงอู่ชูสามง่ามจักรพรรดิสมุทร เพิ่มพลังปกป้องและครอบคลุมเผ่าพันธุ์สองสามเผ่าพันธุ์ออกไปตรงประตูลับ

ร่างเหมือนของเขาสามร่างคือ ชี่เหยียน, ชิงเยี่ยน, จื่อซั่ว

ร่างทั้งสามไม่เข้าใจว่าทำไมราชันย์พันปีศาจร่างจริงถึงได้โมโหยิ่งนัก?

นิสัยและอารมณ์ของพวกเขาเหมือนกับราชันย์พันปีศาจแน่นอน  พวกเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรในโลกที่สามารถทำให้พวกเขาโกรธได้  เนื่องจากพวกเขาสามารถควบคุมร่างของพวกเขาได้ดี  และทำไมเขาถึงได้สูญเสียการควบคุมอารมณ์?  เกิดอะไรขึ้นในป้อมดาวตกกันแน่?  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ทำลายผนึกกลุ่มดาวบนโดมได้หรือ?  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ทำลายร่างจ้าวปีศาจโบราณไปแล้วหรือ?

ร่างเหมือนทั้งสามจะลงมือทำบางอย่างพร้อมกัน

ยื่นมือช่วยเหลือราชันย์พันปีศาจ

ร่างทั้งสี่ร่วมกันโจมตีเย่ว์หยาง

ด้วยการร่วมมือของร่างทั้งสี่ต่อสู้  เย่ว์หยางแทบจะเสียทีทันที และเกือบถูกโจมตีร่วงกับพื้น

 “พวกเจ้าทุกคน  พวกเจ้ารู้หรือเปล่าว่าข้าเกลียดนักรบปีศาจที่ใช้จำนวนเข้าสู้มากที่สุดตรงไหน? ข้าเกลียดพวกร่างเลียนแบบที่สุด  ไม่ว่าจะเป็นร่างเดิมหรือร่างเลียนแบบ ตายๆ กันซะให้หมด”  เย่ว์หยางโกรธ  เนื่องจากเขาเกือบถูกโจมตีถึงสองครั้งติดกัน เขากางปีกเพลิงอมฤตด้วยความโกรธเกรี้ยว   ขณะที่เขาหลบหลีกการโจมตี  เขาสะบัดดาบเพลิงอมฤตขนาดใหญ่ฟันใส่ศัตรูข้างหน้าเขา

 “ช้าเกินไป....”  ราชันย์พันปีศาจแข็งแกร่งที่สุด สามารถตอบสนองได้ไวที่สุด  เขาสามารถหลบและตอบโต้กลับได้ทันที

ร่างเหมือนทั้งสามลังเล

ตอนแรกพวกเขาหลบดาบเพลิงอมฤต  จากนั้นร่วมมือตอบโต้กลับคืน

พวกเขาทุกคนรู้ว่าเย่ว์หยางไม่สามารถโจมตีแบบนี้ได้ต่อไป และด้วยการโจมตีที่ไร้ประโยชน์ เย่ว์หยางก็ไม่สามารถโจมตีได้ต่อ

เป็นไปตามคาด เย่ว์หยางเก็บปีกเพลิงอมฤตและหนีออกไปอีกหลายไมล์ด้วยความเร็วกว่าสายฟ้าพันเท่า  ขณะที่ราชันย์พันปีศาจกำลังเตรียมจะโจมตี  ร่างเหมือนนามจื่อซั่วที่อยู่ใกล้เย่ว์หยางมากที่สุดกางแขนกว้างทันทีสร้างบอลพลังงานเหมือนดวงอาทิตย์และเตรียมขว้างใส่เย่ว์หยางทันที ความจริงเขาต้องการใช้พลังโจมตีพิเศษแช่แข็งเย่ว์หยางจากนั้นปล่อยให้ร่างที่แท้จริงสังหารเขา...  แต่ทักษะนั่นยังไม่สมบูรณ์และยังมีข้อบกพร่องอยู่  เขาจึงไม่แน่ใจว่าเย่ว์หยางจะสามารถทำลายได้ไหม  ดังนั้นเขาไม่กล้าใช้ออกมา

เทียบกับฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่ว  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ผู้นี้มีระดับที่ผิดธรรมดาเมื่อว่ากันถึงศักยภาพและพลังโจมตี

ก่อนหน้านี้ ก็มีนักสู้จำนวนหนึ่งที่ตายในมือของเขา

นับไม่ถ้วน

ยังไม่ต้องพูดถึงร่างเหมือนทั้งสาม  ต่อให้เป็นร่างต้นแบบของราชันย์พันปีศาจที่โกรธจนไม่อาจควบคุมตนเองได้ ก็ยังต้องมีสติและไม่กล้าสู้กับเย่ว์หยางอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม เย่ว์หยางมีทั้งเพลิงอมฤตและวงจักรล้างโลก

 “เจ้าเด็กนี่ผิดปกติเกินไป....”  ฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่วตกใจที่เห็นเช่นนี้

 “ความสามารถของเย่ว์หยางไม่ได้สูงล้ำขนาดนั้น แล้วเขาจะสู้กับศัตรูสี่คนได้อย่างไร?”  เสียงหวี่ที่มีพลังเท่าปราณก่อกำเนิดระดับหกยังคงพึมพำ

 “ข้าไม่สนใจแล้ว  ถ้าจะตายก็ตายเถอะ ไปกันเถอะ”  ฟงจู้คำรามอย่างซื่อๆ   เขาลากเสากักมังกรวิ่งตรงเข้าไปยังใจกลางสนามต่อสู้  เขาเตรียมตัวช่วยเย่ว์หยางขัดขวางหนึ่งในคู่ต่อสู้ให้เขา  แม้สักหนึ่งนาทีก็ยังดี  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ไม่หนี  ก็หมายความว่าเขาต้องมีแผนว่าจะชนะ  ความมั่นใจของฟงจู้เพิ่มขึ้น เขาตัดสินใจพุ่งเข้าหาทันที

 “จู้จือ, นี่ นี่มันเสี่ยงเกินไป.. เฮ้, นี่มันเสี่ยงเกินไปนะ!  เจ้าเป็นพลเมืองทวีปมังกรทะยาน ย่อมเสียสละตนเองเพื่อคนอื่นอย่างกล้าหาญได้  แต่ข้าไม่ใช่,  ถ้าข้าตาย, ก็จะมีแต่ความว่างเปล่า  ข้ามาเที่ยวหอทงเทียนเพื่อความสนุกเท่านั้น.. โธ่เอ๊ย เมื่อเห็นว่าข้าคอยดูแลผนึกเจ้าก็ยังต้องการให้ข้าเสี่ยงชีวิตเพื่อพวกเจ้าด้วย,  ไม่ยุติธรรมเลย  พวกเจ้าชาวทวีปมังกรทะยานจะมากเกินไปแล้ว  ยังไม่ได้ตอบแทนเลย ก็ยังจะให้ข้าเสี่ยงชีวิตอีกหรือนี่?  แม้ว่าเป่ยฟงเจียสั่วจะบ่น แต่เขาก็ไม่ช้าไปกว่าฟงจู้เลย ทั้งที่ยังบาดเจ็บทั่วตัว เขาก็ยังวิ่งลงไปพร้อมกับกวัดแกว่งโซ่จันทราบั่นเศียร

 “อย่าไปสนใจเจ้าโง่สองคนนั่น!”  ราชันย์พันปีศาจไม่ใส่ใจฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่ว  พวกเขาบาดเจ็บหนักอยู่แล้ว ต่อให้พวกเขาไม่บาดเจ็บ พวกเขาก็ไม่สามารถตามความเร็วพวกเขาทัน

 “เจ้าบังอาจเรียกข้าว่าเจ้าโง่หรือ?  ข้าจะฆ่าเจ้า!”  เป่ยฟงเจียสั่วโกรธ แต่ไม่ไล่ตามราชันย์พันปีศาจร่างหลัก  แต่เขาร่วมพลังกันกับฟงจู้รับมือกับร่างเหมือนที่หนึ่งชี่เหยียน

ครืน ครืน ครืนนน

เสียงแผ่นดินแตกแยกดังมาจากป้อมดาวตก

ในช่องที่แตก มีปีศาจโบราณสูงร้อยเมตรเดินออกมา เป็นแม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่ว

แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วแปลงกายอยู่ในร่างปีศาจที่สาม  ระหว่างที่หายใจจะมีไฟนรกลามเลียออกมาจากจมูกของเขา  ดูเหมือนมันได้รับบาดเจ็บ  รอยเน่าเล็กๆ เกิดขึ้นที่ขาของมัน  เมื่อมันเห็นเย่ว์หยางในท้องฟ้า  มันตะโกนทันที  “เจ้ามนุษย์เจ้าเล่ห์  คุณชายสามตระกูลเย่ว์เจ้าบังอาจทำลายขาของข้า  ข้าจะให้เจ้าชดใช้ความอับอายครั้งนี้เป็นหมื่นเท่า....”

เย่ว์หยางไม่มีเวลาตอบ  ราชันย์พันปีศาจเกือบโจมตีถูกเขาหลายต่อหลายครั้ง

เมื่อใช้โอกาสโจมตีที่เหมาะ ร่างเหมือนที่สามจื่อซั่วจับร่องรอยลับของเย่ว์หยางให้ได้

แต่ก่อนนั้น เขาฝังตัวเตรียมการลอบโจมตีได้ครึ่งทางแล้ว

เมื่อปลดปล่อยพลังพิเศษ

ถ้าเป็นไปตามที่คาด  เย่ว์หยางจะถูกเขาหยุดค้างให้ลอยอยู่กลางอากาศและไม่มีทางสามารถหลบหนีไปได้  แต่เขาจำเป็นต้องได้เวลาสักสองสามนาที

ด้วยเวลาสองสามนาที  ร่างที่ทรงพลังดั้งเดิมจะสามารถฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์ด้วยความเร็วสุดยอด....  โอกาสดีที่สุดจะเกิดขึ้น

 “ระวัง!”

ฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่วเคยติดกับดักนี้มาก่อน  เมื่อพวกเขาเห็นแสงที่ปล่อยมาจากร่างจื่อซั่ว  พวกเขาเตือนเย่ว์หยางทันที

แต่เมื่อเย่ว์หยางได้ยินพวกเขา นั่นก็สายเกินไปแล้ว

เย่ว์หยางลอยคว้างอยู่กลางอากาศ

ร่างที่แข็งค้างของจื่อซั่ว ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย  ร่างของเขาก็ยังอยู่ในท่าบิน  ตราบใดที่ร่างเหมือนที่นามจื่อซั่วไม่ขยับ  เขาก็ไม่สามารถหลบหนีจากของขวัญแช่แข็งได้  อย่างน้อยก็ไม่ได้ในชั่วขณะนี้  แม้แต่ร่างของราชันย์พันปีศาจก็ถูกแช่แข็งมากกว่าห้าวินาที  เย่ว์หยางจะไม่มีทางหลบหนีไปจากกับดักโจมตีนี้ได้

ราชันย์พันปีศาจเหยียดมือของเขาออก  พลังถล่มฟ้าทลายดินระเบิดออกมาจากมือของเขา

โดนครั้งเดียวก็ตาย

เขาไม่สนใจผลที่จะตามมาแม้แต่น้อย  ทั้งหมดที่เขาต้องการก็คือฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์

ไม่เพียงแต่เด็กหนุ่มนี้จะเป็นศัตรูต่อชีวิตเขาเท่านั้น  เขายังคงฉลาดมาก  เขาเองยังถูกหลอกให้ทำลายผนึกโดมท้องฟ้าเมื่อที่ผ่านมา  แต่เขาไม่ได้เคลื่อนไหว และไม่ได้แม้แต่จะทำลายผนึกด้วยตนเองด้วยซ้ำ  ทำให้เขาดีใจเก้อ

เมื่อเขาคิดว่าต้องถูกหยามศักดิ์ศรีเพียงไหน  ราชันย์พันปีศาจก็ยิ่งรู้สึกเกลียดมาก.. เขาคือผู้ยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่มนุษย์ทวีปมังกรทะยาน

ถ้าคุณชายสามตระกูลเย่ว์บังอาจดีกว่าเขา

อย่างนั้น ก็ต้องตาย!

ราชันย์พันปีศาจไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขาอิจฉา เพราะเย่ว์หยางฉลาดเกินไป  เจ้าเล่ห์เกินไป  ไม่ว่าจะเป็นเพลิงอมฤตและวงจักรล้างโลก หรือศักยภาพในร่างกายที่ไม่มีขีดจำกัด  ทั้งหมดนั้นทำให้ราชันย์พันปีศาจเกลียดและอิจฉาเขา

 “ไปให้พ้น....”  ร่างเหมือนที่หนึ่งชี่เหยียนและร่างเหมือนที่สองชิงเยี่ยนโจมตีใส่ฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่ว ต่อต้านพวกเขาไม่ให้เขาสร้างผลกระทบกับร่างหลัก

 “ปล่อยข้าเอง”  แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วเกลียดเย่ว์หยางมาก  เขาวิ่งเข้าหาต้องการจะสับเขาให้เป็นชิ้นๆ

 “ช้าๆ  ทีละคนก็ได้ ข้ายินดีจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด”  เย่ว์หยางทั้งที่ยังลอยอยู่ในกลางอากาศพูดออกมาทันที  ร่างที่สามนามจื่อซั่วตกตะลึง  นี่เป็นไปได้อย่างไร?  พลังแช่แข็งของเขาไม่มีผลหรือนี่?  ทำไมคุณชายสามตระกูลเย่ว์ถึงพูดได้ทั้งที่ยังถูกแช่แข็งอยู่?  หรือว่าเขาเห็นข้อบกพร่องความสามารถของเขาตั้งแต่แรก?

ร่างที่สามรู้ว่าสถานการณ์ไม่ดี และต้องการจะหลบหนี

แต่ปีศาจอสรพิษน้อยผู้น่ารักปรากฏตัวออกมาจ้องมองเขา

จื่อซั่วนักสู้ปราณฟ้าระดับสามไม่ได้ทำอะไร  กฎของพลังจำกัดก็ควบคุมตัวเขาไว้ได้  การบิน การเคลื่อนย้ายและสมบัติล้วนใช้ไม่ได้ทั้งหมด  สิ่งที่น่ากลัวก็คือเงาร่างคล้ายเทวทูตปรากฏตัวอยู่ด้านหลังอสรพิษน้อย  บนตัวนางมีเกราะประหลาด 

เพียงนางยกมือ ก็ปรากฏวังวนรังสีทองนับไม่ถ้วนทำให้หัวใจของจื่อซั่วหวั่นไหว

พลังที่น่ากลัว

ด้วยการรวมตัวของรังสีวังวนทั้งหมด

ทุกๆ รังสีพลังพอๆ กับพลังถล่มฟ้าทำลายดินของราชันย์พันปีศาจ

ตอนนี้ราชันย์พันปีศาจบินขึ้นทันที ใช้พลังถล่มฟ้าทลายดินกับเย่ว์หยาง... เขาไม่อาศัยพลังนี้ฆ่าเย่ว์หยางต่อไปอีกแล้ว   แต่หวังว่าจะบังคับให้เย่ว์หยางถอย  และช่วยร่างที่สามที่เขาสร้างมาอย่างระมัดระวัง

ไม่มีพลังแช่แข็งของร่างที่สาม กลุ่มพลังจะลดลงทันตา

ร่างที่สามจื่อซั่วต้องไม่ได้รับบาดเจ็บ

 “สายเกินไป”

เย่ว์หยางหัวเราะอย่างเยือกเย็น  ประกายเจิดจ้าในดวงตาของเขาและพลังมหาศาลระเบิดออกจากร่างของเขา  เพลิงอมฤตมากมายมหาศาลก่อตัวเป็นเสาเพลิงมหึมาเหมือนกับจะทำลายท้องฟ้า  หงส์เพลิงตัวหนึ่งกางปีกกว้างเกินกว่าร้อยเมตรบินออกมาจากศีรษะของเย่ว์หยางพุ่งเข้าหาบอลพลังทำลายล้างในมือของราชันย์พันปีศาจและกลืนลงท้องทั้งหมด

เมื่อเห็นเช่นนี้ ราชันย์พันปีศาจบินโฉบลงมาช่วยร่างที่สามโดยไม่สนใจความปลอดภัยของตนเอง

เขาหลงกล

ราชันย์พันปีศาจเพิ่งรู้ตัวตอนนี้

ความจริงเย่ว์หยางวางแผนไว้ก่อนนี้แล้ว  เขาต้องการฆ่าร่างที่สามของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาส่งฮุยไท่หลางออกไป  นั่นเป็นการตรวจสอบ...

ขณะที่เย่ว์หยางเหยียดมือออก พลังกฎโบราณที่ไม่อาจต้านทานได้เปล่งออกมาจากร่างของเขา  พลังความเร็วของราชันย์พันปีศาจลดลงเรื่อยๆ และช้าลงจนกระทั่งช้าพอๆ กับทาก

ในทันใดนั้น ฮุยไท่หลางกลายร่างเป็นหมาป่าปีศาจทำลายโลกวิ่งเข้าไปหาราชันย์พันปีศาจที่กำลังเอื้อมมือไปช่วยร่างที่สามและเตะเขาจนปลิวกระเด็น

นางฟ้านักรบอิ๊คคายิงปืนใหญ่ทันที

เป้าหมายคือร่างที่สามผู้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้  หัวใจของจื่อซั่ว

ถ้าจื่อซั่วยังอยู่ในสภาพนักรบปราณฟ้าระดับสาม เขาก็ยังไม่อาจทนรับพลังปืนใหญ่ได้  แต่ภายใต้พลังพันธนาการของเสี่ยวเหวินหลี  เขาไม่สามารถหลบการโจมตีได้  เขาได้แต่มองพลังทำลายล้างยิงมาที่หัวเขาอย่างจนใจ  แขนของราชันย์พันปีศาจยื่นออกมาฉุดร่างของจื่อซั่วหนีทันที  แต่ไม่สามารถหยุดพลังโจมตีของอิคคาได้

พลังโจมตีถูกเป้าหมายไม่ผิดพลาด

จื่อซั่วบาดเจ็บหนักถูกราชันย์พันปีศาจฉุดรั้งออกมาได้  แต่ไปได้ไม่เกินสิบเมตรก่อนที่เย่ว์หยางจะไล่ตามพวกเขาทัน

เขาถือวงจักรล้างโลกด้วยมือซ้ายและวงจักรนิรันดร์กาลด้วยมืออีกข้างหนึ่ง... ราชันย์พันปีศาจมองดูร่างที่สามซึ่งถูกแช่แข็งกลางอากาศอย่างโกรธเกรี้ยว  และแขนของเขาก็ถูกหมาป่าปีศาจทำลายโลกทำร้ายอีกครั้ง  เขาคำรามอย่างจนใจและวิ่งกลับไปช่วยด้วยความเร็วสุดยอด  แต่แม้ว่าเขาจะกลับไปช่วย แต่สายเกินไป... เย่ว์หยางใช้วงจักรล้างตัดเข้าไปในอกของจื่อซั่ว ทั้งที่มีเกราะและพลังนักสู้ปราณฟ้า  แต่มันสามารถตัดเข้าไปได้โดยไม่มีอะไรต้านได้เลย

โลหิตฉีดพุ่งเหมือนน้ำพุ

ราชันย์พันปีศาจวิ่งเข้ามาถึง  เย่ว์หยางปักกระบี่กุยจ้างลงในศีรษะของร่างที่สามจื่อซั่ว

และกระบี่ซวงหัวเสียบเข้าที่หัวใจซึ่งเป็นแหล่งของพลังงาน

วงจักรล้างโลกผ่าเข้าไปในอกของจื่อซั่วและทะลุออกด้านหลัง