เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 590 ข้าไม่เคยเชื่อถือศัตรู

ตอนที่  590  ข้าไม่เคยเชื่อถือศัตรู

ที่ทางออกประตูลับ, นางพญากระหายเลือดหง, มังกรไร้เขาเจี้ยงอิง, ผู้เฒ่าหนานกงและพะยูนนรกทั้งสองกำลังรอเย่ว์หยางอย่างสงบ  เมื่อเขาออกมา  พวกเขาจะปิดประตูลับขังศัตรูไว้ข้างในตลอดไปทันที  ต่อให้เขาไม่สามารถฆ่าศัตรูได้ทันที  พวกเขาไม่ยอมให้ศัตรูจากไป  นี่คือแผนแรกของเย่ว์หยาง

ฮุยไท่หลางเทียวไปเทียวมา ขณะที่มันลากฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่วที่บ่นเพ้อใกล้ตายออกมา

เสากักมังกรครอบคลุมตัวเป่ยฟงเจียสั่ว ขณะที่โซ่จันทราบั่นเศียรพันอยู่รอบฟงจู้

พวกเขาไม่ได้ต่อสู้กันเอง  แต่เป็นการปกป้องให้กันและกัน

ทั้งสองต่างฝ่ายต่างใช้สมบัติปกป้องให้กันและกัน

เสากักมังกรและโซ่จันทราบั่นเศียรไม่สามารถปกป้องเจ้านายของมันได้  ถ้าทั้งสองตั้งใจปกป้องศัตรูจากอันตรายภายนอก  พวกมันเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุด

ถ้าพวกเขาไม่ใช้เสากักมังกรและโซ่จันทราบั่นเศียรป้องกันความปลอดภัยให้กัน  ก็อาจจะตายเพราะการต่อสู้ระหว่างราชันย์พันปีศาจและเย่ว์หยางก็ได้

คลื่นอัดกระแทกที่ระเบิดออกมาจากการต่อสู้ไม่ใช่สิ่งที่เลือดเนื้อจะทนรับกันได้

ฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่วต้องใช้พลังของเขาทั้งหมด....

ฮุยไท่หลางพาทั้งสองออกมานอกประตูลับ  จากนั้นจึงกลับไปช่วยเย่ว์หยาง  แม้ว่าราชันย์พันปีศาจจะบาดเจ็บ  แต่เขาก็ยังทรงพลัง ต่อให้เย่ว์หยางมีนางฟ้านักรบอิคคา, อาหมัน, ตั่วตั่วและเสี่ยวเหวินหลีก็ตาม แต่ก็ยังยากที่พวกเขาจะได้เปรียบ  ดังนั้นฮุยไท่หลางจึงวิ่งกลับมาร่วมสู้ด้วย หลังจากส่งคนอื่นออกนอกประตูลับไปแล้ว

ในตอนแรก ราชันย์พันปีศาจโกรธจัดใช้พลังที่น่ากลัวและไล่ตามจัดการเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางแทบจะไม่มีโอกาสได้พักหายใจ  แต่โชคดีที่หลบเลี่ยงพลังโจมตีได้หมด

เสี่ยวเหวินหลีใช้ทักษะพันธนาการของเธอสองสามครั้งเพื่อหลบหนีจากพลังสายฟ้าฟาดที่อันตรายของราชันย์พันปีศาจ

ด้วยการเพิ่มเข้ามาของฮุยไท่หลาง ความได้เปรียบเริ่มเทไปทางด้านเย่ว์หยาง  แม้ว่าอาหมันจะไม่ได้แข็งแกร่งทรงพลังเท่ากับร่างเหมือนที่หนึ่งซี่เหยียน  แต่นางไม่รู้จักเหนื่อย ดังนั้นไม่ว่าชี่เหยียนโจมตีนางหนักเพียงไหน  อาหมันก็สามารถลุกกลับมาได้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว  การต่อสู้ระหว่างร่างเหมือนที่สองชิงเยี่ยนกับนางพญาดอกหนามมงกุฎทองอยู่ในลักษณะยันกัน  พลังโจมตีของชิงเยี่ยนไม่มีผลต่อนางพญาดอกหนามมงกุฎทองตั่วตั่ว  แต่แม้ว่านางจะถือมีดที่เป็นร่างแปลงของอสูรทองน้อยนางก็ยังไม่สามารถเอาชนะชิงเยี่ยนผู้เจ้าเล่ห์ได้  การไล่ล่าเช่นนี้อาจต้องใช้เวลาสามวันสามคืนถึงจะตัดสินหาผู้ชนะได้

มีเพียงผู้เดียวที่ได้เปรียบก็คือเด็กสาวยักษ์

นางสู้กับผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วจนกระทั่งเขารู้สึกกดดันมาก

ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วมีพลังของนักสู้ปราณฟ้าระดับสาม  ทันทีที่เขาฟื้นฟูพลังได้ดังเดิม  เขาจะกลายเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่ชั้นสูง  แต่เขากลับถูกเด็กสาวยักษ์เล่นงานอย่างมิอาจโกรธได้เลย  ปีศาจโบราณต้องพบกับไตตันโบราณที่มีพลังระดับเดียวกันนับเป็นเรื่องโหดร้ายทารุณยิ่งนัก  ยิ่งกว่านั้น ไตตันโบราณนี้ยังเป็นไตตันสายเลือดกษัตริย์เป็นเทพธิดาศึกพิทักษ์ดินแดนของชาวไตตันโบราณ....

โชคดีที่เด็กสาวยักษ์ยังไม่โตเต็มวัย  มิฉะนั้นผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วคงโดนทุบโดนเล่นงานอย่างหนักเป็นแน่

 “จู่โจม!”  เสียงเด็กสาวยักษ์ตวาดเหมือนกับฟ้าผ่า สั่นสะเทือนทั้งโลก

ทุกครั้งที่นางบุกโจมตี  ผู้อาวุโสปีศาจโบราณเยี่ยนซั่วจะปลิวกระเด็นจากพลังโจมตี

ตรงกันข้าม  ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วใช้พลังปีศาจและไฟนรก  แต่ก็ไม่สามารถทำร้ายนางได้  นั่นเป็นเพราะนางมีภูมิต้านทานต่อพลังงานด้านลบทุกอย่าง  แม้แต่ไฟนรกที่ปีศาจโบราณมีมาตั้งแต่เกิดก็ไม่สามารถทำร้ายนางได้

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง  เย่ว์หยางค่อยๆ เปลี่ยนสถานการณ์การต่อสู้

ราชันย์พันปีศาจแข็งแกร่งมาก  แต่เขาก็เหนื่อยมาก  เขาไม่เหมือนอาหมันที่มีพลังหัวใจธรณีสารสามารถดูดซับพลังของโลกมาเป็นพลังของตนเองได้  ภายใต้การคุกคามของเย่ว์หยาง  ทุกๆ ความเคลื่อนไหวมีแต่จะทำให้เขาอ่อนกำลังลง  เมื่อต้องการโจมตีเย่ว์หยาง  เย่ว์หยางผู้เจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอกจะหนีอย่างรวดเร็ว  แต่เมื่อราชันย์พันปีศาจเตรียมหนีจากไป  เย่ว์หยางก็จะโจมตีเขาอีกครั้ง... ราชันย์พันปีศาจรู้ว่าเย่ว์หยางมีวัตถุประสงค์บั่นทอนกำลังของเขา

แข่งขันความสิ้นเปลืองพลังของพวกเขา  แข่งขันการยืนกราน

แข่งขันความอดทน

ถ้าเป็นในอดีต ราชันย์พันปีศาจมีความมั่นใจสูงว่าจะเอาชนะเย่ว์หยางได้

แต่เดี๋ยวนี้ เขาไม่มีคัมภีร์ชั้นศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป และสูญเสียทั้งเทวทูตตกสวรรค์ม่อเฟย, มังกรปีศาจแดนสวรรค์ไมโบน, ยักษ์หิมะน้ำแข็งและปีศาจโบราณ  ที่สำคัญที่สุด เขาสูญเสียร่างเหมือนที่สามจื่อซั่ว

ถ้าเขายังคงต่อสู้กับเย่ว์หยางต่อไป  ราชันย์พันปีศาจเชื่อว่า ต่อให้เขาหลบหนีไปจากประตูลับไปได้  แม้ว่าจักรพรรดิมังกร, มารสัมฤทธิ์ฟ้า, จักรพรรดินีราตรีและจื้อจุนจะไม่โจมตีเขาก็ตาม  แต่ราชาเฮยอวี้และจักรพรรดิชื่อตี้คงไม่ยอมปล่อยเขา  ราชันย์พันปีศาจจะไม่สามารถทุ่มเทพลังทั้งหมดขณะที่เขาจำเป็นต้องใช้พลังในการหนี  ดังนั้น เมื่อเย่ว์หยางโจมตีใส่เขา  จึงทำให้เขาโกรธมาก  เขาโจมตีผิวเผิน แต่ในใจกลับวางแผนหลบหนี

ถ้าเย่ว์หยางอยู่ตามลำพัง คงเป็นเรื่องง่ายที่ราชันย์พันปีศาจจะหลบหนีได้

ปัญหาก็คือมีปีศาจอสรพิษน้อยซึ่งมีทักษะแฝงเร้นพันธนาการที่น่ากลัว,  เทพชั้นต่ำที่สามารถแปลงเป็นหมาป่าปีศาจทำลายโลก และทหารเทพโบราณ นางฟ้านักรบ....

การต่อสู้ดำเนินต่อไป

สองชั่วโมงผ่านไป

เย่ว์หยางกลายเป็นมีเปรียบมากขึ้นทุกที  ภายใต้ความช่วยเหลือของเสี่ยวเหวินหลีและอสูรอื่น  พวกเขาสามารถต่อสู้ในระดับเดียวกับราชันย์พันปีศาจได้

ราชันย์พันปีศาจพยายามหลบหนีอยู่หลายครั้งนับไม่ถ้วน  แต่ว่าล้มเหลว  เพราะเขาถูกเย่ว์หยางสกัดไว้ได้ครึ่งทางทุกที

ยิ่งกว่านั้น เมื่อเขาคิดจะหนีไป นางฟ้าศึกอิคคาและฮุยไท่หลางจะเริ่มโจมตีร่างเหมือนที่หนึ่งและที่สอง  ถ้าเขาสูญเสียร่างทั้งสองไป ราชันย์พันปีศาจรู้สึกว่าเขาคงอ่อนแอยิ่งกว่าราชาเฮยอวี้  ความฝันที่จะเอาชนะจักรพรรดิชื่อตี้ควบคุมหอทงเทียนหรือพิชิตแดนสวรรค์คงเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้หากปราศจากร่างแยกเหล่านี้  เขาจะกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ตลอดชีวิตที่เหลือของเขา

 “บึ้ม....”

ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วใช้ทุกวิถีทาง  แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะเด็กสาวยักษ์ได้

จำไม่ได้เลยว่านางเล่นงานเขาล้มกับพื้นกี่ครั้งแล้ว  เพียงแต่ครั้งนี้ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วไม่อาจกระโจนลุกกลับมาได้เหมือนครั้งก่อนๆ เขาร้องครวญครางกับราชันย์พันปีศาจ  “ข้าพยายามอย่างสุดฝีมือแล้ว... แต่ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป ฝ่าบาท..ไปเสียเถอะ เราสู้ต่อไปไม่ไหวแล้ว”

แม้แต่ร่างแยกที่หนึ่งชี่เหยียนและร่างแยกที่สองชิงเยี่ยนก็มีท่าทีเหนื่อยหนัก

พวกเขาต้องให้ราชันย์พันปีศาจตัดสินใจไปจากที่นี้เช่นกัน

แน่นอนว่า ถ้าราชันย์พันปีศาจตัดสินใจต่อสู้จนถึงที่สุด  พวกเขาก็จะทำด้วยเช่นกัน

เด็กสาวยักษ์ก็ยืดอก หอบหายใจ  ความจริงนางก็รู้สึกเหนื่อย แต่พลังใจที่เข้มแข็งของนางช่วยให้นางสามารถบุกโจมตีใส่ศัตรูได้อีกครั้ง

 “พวกเจ้าควรจะจากไปทันที  ข้าจะระวังหลังให้”  ราชันย์พันปีศาจละทิ้งเย่ว์หยางและมาปรากฏตัวต่อหน้าผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วทันที ทำให้เด็กสาวยักษ์ต้องถอยออกไป

ขณะเดียวกัน มีโล่พลังงานปรากฏอยู่ในอากาศ

มันช่วยหักเหรังสีที่นางฟ้าศึกอิคคายิงออกมา และสะท้อนหักเหพลังขึ้นไปในท้องฟ้า

ราชันย์พันปีศาจรู้สึกหงุดหงิด  เนื่องจากเขาพลาดโอกาสฆ่าเย่ว์หยางในวันนี้  ในอนาคตเขาคงไม่มีโอกาสดีอย่างนั้นอีก

ด้วยความเติบโตก้าวหน้าของเย่ว์หยาง  เขาคงสามารถมาอยู่ในระดับพลังเดียวกันกับเขาภายในเดือนเดียวได้...

ต่อไปอีกหลายปี  เด็กคนนี้จะเหนือกว่าเขา

ไม่ว่าจะต้องพยายามหนักเพียงไหน  ราชันย์พันปีศาจก็ยังต้องการอดทนจนกว่าจะฆ่าเย่ว์หยางได้

คุณชายสามตระกูลเย่ว์ก็เหนื่อยหนักเช่นกัน  แต่เขากัดฟันทน  ตราบใดที่เด็กคนนี้มีจุดบกพร่องบางอย่างที่เขาสามารถใช้ประโยชน์ได้  อย่างนั้นเขาก็จะตายแน่

น่าเสียดายที่ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่ว,  ร่างแยกที่หนึ่งชี่เหยียนและร่างแยกที่สองชิงเยี่ยนไม่สามารถต่อสู้ได้ต่อไป  ถ้าเทวทูตตกสวรรค์, มังกรปีศาจแดนสวรรค์, ยักษ์ภูเขาหิมะและอสูรอื่นๆ ยังไม่ตาย  เขาคงไม่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้

ราชันย์พันปีศาจรู้ว่าเขาไม่มีความสามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป  ถ้าเขายังสู้กับเย่ว์หยางต่อไป  ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรต่อไป นอกจากอันตรายมาก

คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเย่ว์หยาง

ต่อให้เขาเอาชนะได้  เขาอาจจะถูกโจมตีจากจักรพรรดิชื่อตี้, ราชาเฮยอวี้,  ร่างใหม่ของวิญญาณจ้าวปีศาจโบราณ, มารสัมฤทธิ์ฟ้า, จักรพรรดิมังกร, จักรพรรดิใต้พิภพ, จักรพรรดินีราตรีหรือจื้อจุน เมื่อเขาหลบหนีผ่านประตูลับออกไป  ร่างแยกที่หนึ่งชี่เหยียน, ร่างแยกที่สองชิงเยี่ยนและผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วบาดเจ็บหนักและยังฟื้นฟูพลังได้ไม่เต็มที่เป็นผู้ช่วยชุดสุดท้ายของเขา  ถ้าเขาสูญเสียคนใดคนหนึ่งไปก็จะมีผลกระทบใหญ่ต่ออำนาจโดยรวม

ไม่มีคัมภีร์ชั้นศักดิ์สิทธิ์  เขาไม่สามารถสูญเสียสิ่งอื่นได้อีกต่อไป

 “ไปซะ”  ราชันย์พันปีศาจใช้พลังทั้งหมดป้องกันการโจมตี และรับพลังโจมตีทั้งหมดจากคู่ต่อสู้

 “เข้าใจแล้ว” ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่ว, ชี่เหยียนและชิงเยี่ยนไม่ยอมเสียเวลา แต่วิ่งไปที่ประตูลับทันที

 “ปล่อยราชันย์พันปีศาจให้ข้าเอง  ข้าพอรับมือเขาได้  พวกเจ้าตามไปฆ่าพวกนั้น... ฉวยโอกาสนี้ฆ่าเขา  ขณะที่เขาพลาดท่า!  วันนี้เป็นโอกาสดีที่สุดที่จะฆ่าราชันย์พันปีศาจ!”  รังสีฆ่าฟันของเย่ว์หยางพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า  เขาเอาเสาเจ็ดดาวและตั้งลงกับพื้น  ขณะเดียวกัน เขาเรียกสนามพลัง “โลก” จากคัมภีร์อัญเชิญเพื่อเพิ่มพลังให้เขา   แต่ทางฝั่งราชันย์พันปีศาจ โลกตกอยู่ในความยุ่งเหยิง และ “โลก” กำลังดูดซับพลังงานรอบๆ ตัวของเขา

พลังเพิ่มขึ้นจนถึงระดับที่เย่ว์หยางสามารถสั่นสะท้านจิตใจราชันย์พันปีศาจด้วยหมัดเดียวได้

ทั้งสองคนไม่ประมาทและใช้อาวุธสมบัติหรืออสูรป้องกันตนเอง

ทั้งสองปะทะพลังหมัดกัน

ทั้งสองฝ่ายมีความอึดอดทน เมื่อเผชิญกับหมัดสังหาร ทั้งคู่ไม่กล้าถอยหลัง หลังจากต่อสู้ยาวนาน เขาจึงตระหนักได้ว่าเย่ว์หยางยังเก็บกักพลังที่ไม่ได้ใช้ออก ถ้าเขาไม่ต้องการจะหลบหนีออกไปทางประตูลับ  เด็กคนนี้คงจะซ่อนความลับต่อไปและแกล้งอ่อนแอต่อสู้กับเขา

 “สู้ สู้ สู้ สู้ สู้....” เย่ว์หยางระดมปล่อยหมัดเป็นพายุ  หมัดของเขามีความเร็วระดับเดียวกับราชันย์พันปีศาจ จากนั้นก็เพิ่มความเร็วและมีพลังมากกว่าพลังโจมตีของราชันย์พันปีศาจ  จนกระทั่งเขาไม่มีทางเลือกได้แต่เป็นฝ่ายตั้งรับ

 “โธ่เว้ย..”  ราชันย์พันปีศาจมีความรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย เขาคาดไม่ถึงเลยว่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์หยางจะแข็งแกร่งมากมายขนาดนี้

นี่เขาจะตายอยู่ที่นี่จริงๆ หรือ?

ราชันย์พันปีศาจรู้สึกตกใจและพลังของเขาระเบิดออก

ทำให้เย่ว์หยางกระเด็นถอยหลัง  และเขารีบหลบหนีไปทางอื่นมุ่งหน้าสู่ประตูลับ

เย่ว์หยางไล่ตามเขาอย่างไม่ลดละ  เขาไม่ยอมปล่อยให้ราชันย์พันปีศาจหนีห่างเขามากกว่าพันเมตร  ถ้าราชันย์พันปีศาจหนีได้มากกว่าพันเมตร  เขาจะสามารถใช้การเทเลพอร์ตหรือผลึกเทเลพอร์ตหลบหนีออกไปนอกประตูลับหลบออกไปนอกโลกหิมะน้ำแข็งได้  ตราบใดที่เย่ว์หยางยังคงรักษาระยะพันเมตรไว้ได้ ราชันย์พันปีศาจไม่มีทางหลบหนีได้สำเร็จ

ราชันย์พันปีศาจหนีไปยังตำแหน่งตรงข้ามกับประตูลับ  เขาไม่ตั้งใจจะหนีไปทันที

เขาต้องการสร้างโอกาสให้ผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่ว, ร่างเหมือนที่หนึ่งชี่เหยียนและร่างเหมือนที่สองชิงเยี่ยนได้หลบหนี

ชี่เหยียน, ชิงเยี่ยนและผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่ววิ่งไปที่ประตูลับแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นประตูลับกำลังจะปิด... หญิงสาวสองคนที่เข้าไปในคัมภีร์อัญเชิญเห็นได้ว่านางอยู่ด้านนอกประตูกำลังจ้องพวกเขาอย่างเย็นชา  พวกนางถืออาวุธเทพอยู่ในมือ  ถ้าพวกเขาคนใดคนหนึ่งวิ่งเข้าหาประตูลับ คงโดนอาวุธเทพเล่นงานจนล้มลงตรงนั้นจากนั้นถูกประตูลับบดขยี้จนตาย

พวกเขาอยู่ในอาการสิ้นหวัง

ต่อให้หนึ่งในพวกเขาสามารถหลบหนีไปได้  แต่อีกสองคนคงไม่สามารถทำได้  ราชันย์พันปีศาจเจ้านายพวกเขายังคงอยู่ข้างใน

ชี่เหยียนและคนอื่นๆ หยุดมองประตูลับปิดอย่างจนใจ

ศัตรูควบคุมประตูลับไว้ได้ตั้งแต่แรก

พวกเขาต้องการหลบหนีแต่ทำไม่ได้

พวกเขาได้แต่จนใจ...

ฮุยไท่หลางรวดเร็วที่สุด, อาหมัน, ตั่วตั่ว, นางฟ้านักรบอิคคาและเด็กสาวยักษ์ไล่ตามพวกเขาไม่ห่างมากนัก

ถึงตอนนี้ ราชันย์พันปีศาจหยุดทันที เหมือนกับว่าเขาเห็นว่าประตูลับปิดแล้ว  เขาถอนหายขอร้องเย่ว์หยางอย่างคาดไม่ถึง  “คุณชายสามตระกูลเย่ว์ ข้าเกลียดเจ้าและเจ้าก็เกลียดข้าเช่นกัน  แต่เราไม่จำเป็นต้องสู้กันจนตายในวันนี้  การทำเช่นนี้มีแต่จะทำให้ราชาเฮยอวี้และจักรพรรดิชื่อตี้ชอบใจ  อย่าลืมสิ ร่างใหม่ของวิญญาณจ้าวปีศาจโบราณยังอยู่ในหอทงเทียน  เขายังเป็นเหมือนพยัคฆ์จ้องล่าเหยื่อ เขาอาจแทรกซึมอยู่ในตระกูลของเจ้าและแอบอ้างเป็นสมาชิกก็ได้ การฆ่าข้านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ต่อให้เจ้าฆ่าข้า ข้าก็สามารถลากเจ้าไปกับข้าได้ เจ้าจะบาดเจ็บสาหัส และหลังจากนี้ เจ้าอาจไม่มีทางฟื้นคืนพลังและศักยภาพของเจ้าได้  คุณชายสามตระกูลเย่ว์  เราค่อยหาโอกาสประลองเสี่ยงชีวิตกันใหม่ก็ได้  เจ้าสามารถไปฆ่าราชาเฮยอวี้และจักรพรรดิชื่อตี้ก่อนก็ได้  เนื่องจากข้าไม่เป็นภัยคุกคามใหญ่ของเจ้าต่อไป  ถ้าเจ้ายินดีจะปล่อยข้าไป  ข้าจะบอกวิธีระบุถึงร่างใหม่ของวิญญาณจ้าวปีศาจโบราณเป็นการแลกเปลี่ยน เจ้าไม่ต้องการรู้ว่าวิญญาณของจ้าวปีศาจโบราณกลายเป็นผู้ใดในวัฏฏจักรของเจ้าหรือ?”

 “ข้าเกือบถูกเจ้าเกลี้ยกล่อมเสียแล้ว”  เย่ว์หยางผงกศีรษะและพูดจริงจัง  “สิ่งที่เจ้าพูดก็สมเหตุสมผลดี  แต่ข้าอยากจะบอกเจ้าว่า  ข้าไม่มีทางเชื่อถือศัตรู  ต่อให้ศัตรูตายแล้วก็ตาม  ข้าก็จะไม่มีทางเชื่อ  ราชันย์พันปีศาจ  เสียใจด้วยนะ  เจ้าไม่ควรเป็นศัตรูกับข้า  มีผลประการเดียวสำหรับการเป็นศัตรูกับข้า  และนั่นก็คือ..ตาย!”