ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 358 เข้าเมือง

ตอนที่  358  เข้าเมือง

แอนเดรียนามองถังเทียนไม่วางตา  ตั้งแต่ต้นนางไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขา  เขาเป็นใคร?  เขามาจากไหน?  ทำไมเขาถึงช่วยนาง?  นางไม่รู้อะไร

ใบหน้าของเขามีหน้ากากเพลิงดำปกปิดไว้  ทั่วทั้งร่างก็มีเพลิงดำคลุมทั้งตัว  ดังนั้นนางทำอะไรไม่ได้ นอกจากนี้ดูเหมือนเขาไม่ตั้งใจจะถอดหน้ากากเสียด้วย

แต่จากท่าทางของเขา แอนเดรียนาสามารถคาดเดาได้ว่าเขาคือคนที่ได้รับการศึกษามาอย่างดี  แม้แต่เวลานั่งกับพื้นก็นั่งตัวตรงเหมือนหิน ต่างจากพวกนักสู้รับจ้าง  พวกเขาจะนั่งกันไม่เป็นระเบียบ

ตั้งแต่ช่วยนางมา เขาไม่พูดอะไรกับนางสักประโยค

แอนเดรียนารวบรวมความกล้า  “สวัสดี,  ท่านเป็นใคร?  ทำไมถึงช่วยข้าไว้?”

ถังเทียนเทียนไม่สนใจนาง  เขากำลังคิดถึงบทบาทที่เขาจะทำให้เพียงพอในสิบห้าวัน  สำหรับเขา เวลาคือทุกสิ่ง  เขาไม่ต้องทำลายแผน “ของเขา” แม้ว่า “เขา” จะมีสติปัญญาอ่อนด้อย  เนื่องจาก “เขา” จะลุยทุกอย่างโดยใช้กำลัง  และสามารถลุยได้ทั้งเส้นทางสวรรค์

สิบห้าวันก็น่าจะได้

เมื่อตอนเขาออกมา  เขาตรวจดูอย่างระมัดระวังแล้ว สถานการณ์ของหลิงซิ่วและอาเฮ่อต้องใช้เวลาสิบห้าจึงจะคลี่คลายวิกฤติได้  เขาต้องใช้เวลาสิบห้าวันลดอุปสรรคที่จะมีต่อ “เขา” และโดยเฉพาะเหล่าสหาย “ของเขา”

เขาเห็นคุณค่าของสหายชัดเจนกว่า “เขา” และนั่นคือหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่สุดที่ทำให้เขาอยู่ในสภาพจำศีล   ในจุดนี้ “เขา” โดดเด่นมากกว่าเขา

 “คำสั่งให้เจ้าแต่งงานกับจูหนิง อัสตาเป็นคนสั่งหรือ?”

เสียงแหบเย็นชาดังขึ้นสร้างความประความประหลาดใจให้แอนเดรียนา  นางตอบรับ “ใช่แล้ว”

อัสตาคือจ้าวปกครองกลุ่มดาวอันโดรเมดามาเป็นเวลาหลายปี

 “นางสั่งเจ้าต่อหน้าหรือเปล่า?”

แอนเดรียนาฉลาด เมื่อได้ยินคำถามนั้น นางเข้าใจทันที และหลังจากคิดชั่วขณะ นางตอบ “ไม่  ท่านเจ้าปกครองกลุ่มดาวรักสันโดษ และนางไม่ค่อยปรากฏตัว  ดังนั้นเราจึงพบนางได้ยาก  คำสั่งนี้มอบหมายผ่านผู้อาวุโสตระกูลแฮมเมอร์และท่านหญิงอาลี”

 “ผู้อาวุโสตระกูลแฮมเมอร์และท่านหญิงอาลี?”

 “ผู้อาวุโสตระกูลแฮมเมอร์ก็คือผู้อาวุโสหัวหน้าตระกูล  ท่านหญิงอาลีคือน้องสาวของเจ้ากลุ่มดาว  ทั้งสองคนได้รับความเชื่อถือสูงสุดจากท่านเจ้ากลุ่มดาว  มีเพียงพวกเขาสามารถเข้าออกวังเทพธิดาได้อย่างอิสระ”  หน้าของแอนเดรียนาขาวซีด  “แต่..คำสั่งต้องมาจากเจ้าปกครองกลุ่มดาวแน่  เพราะว่าถูกส่งมอบให้ด้วยพลังดวงดาว”

เจ้ากลุ่มดาวทุกคนจะใช้สมบัติระดับเซียน และสามารถใช้พลังกลุ่มดาวเมื่อใดก็ได้เพื่อบันทึกภาพและส่งสาร  เพราะเจ้ากลุ่มดาวผู้ใช้พลังได้ก็ย่อมทำเช่นนั้นได้  ดังนั้นตามปกติคำสั่งทุกอย่างที่ถูกใช้โดยเจ้ากลุ่มดาวก็จะใช้วิธีนั้น

เจ้ากลุ่มดาวสามารถถูกคุมขังได้  แต่พลังของสมบัติระดับเซียนไม่อาจแทนที่ได้

แต่คำพูดของถังเทียนเตือนแอนเดรียนาได้จริงๆ  แอนเดรียนาระลึกถึงอย่างระมัดระวังและตระหนักได้ว่ามีหลายจุดที่น่าสงสัย  ตัวอย่างเช่นเรื่องนี้  ท่านเจ้าดวงดาวคงไม่ประมาทเกินไป

อย่าบอกนะว่า...

ความคิดที่น่ากลัวผุดขึ้นมาในใจนาง

 “ทำไมถึงเป็นข้า?”

หน้าของนางซีดขาวกว่าเดิม  และเสียงของนางสั่นสะท้าน

 “ทำไมต้องเป็นเจ้า?”  ถังเทียนย้อนถาม  น้ำเสียงเขาเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง  ไม่มีความอบอุ่นสักนิด  ไม่เห็นอกเห็นใจ ไม่ใส่ใจ เหมือนกับน้ำแข็งที่แหลมคม ซึ่งทิ่มแทงหัวใจของแอนเดรียนา

ปากของแอนเดรียนาสั่น  ในดวงตาที่งดงามของนาง  ความกลัวคืบคลานเข้ามา  “ท่านพ่อ...  เป้าหมายของพวกเขาคือท่านพ่อ...”

 “เขาเป็นใคร?”  ถังเทียนถาม

แอนเดรียนาหวาดหวั่นทันที นางเหมือนคนเคราะห์ร้ายที่กำลังจะจมน้ำและคว้าสิ่งที่สามารถช่วยชีวิตนางได้  “บิดาข้าชื่อทาร์ตัน, ท่านเป็นแม่ทัพกองทหารราบซึ่งเป็นกองทัพของกลุ่มดาวอันโดรเมดา! ได้โปรดช่วยบิดาข้าด้วย!”

 “เจ้าเชื่อถือใครได้บ้าง?”

เสียงที่เยือกเย็นเหมือนมีด ความจริงทำให้แอนเดรียนาสงบลงได้  นางเป็นเด็กผู้หญิงฉลาดที่ใช้ชีวิตอยู่ในโรงวินิจฉัย  ดังนั้นนางจึงได้รับอิทธิพลจากแผนการทุกประเภท  เมื่อสงบได้แล้ว ใจของนางเริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว  สิ่งที่สำคัญที่สุดที่นางต้องทำในตอนนี้ก็คือส่งจดหมายเตือนบิดาของนาง  ถ้าศัตรูวางแผนไว้จริง  อย่างนั้นคนที่สนิทกับนางคงถูกสอดแนมไปด้วย

ทันใดนั้นแอนเดรียนาจำบางอย่างได้ และนางพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น  “หอการค้าเวิงหลิน  ท่านพ่อบอกไว้ก่อนว่า ถ้าข้าตกอยู่ในอันตราย ข้าควรจะไปที่หอการค้าเวิงหลิน! ที่ทำการจะอยู่ที่ ถนนแม่น้ำตะวันตก นครเทพสตรี”

นครเทพสตรีคือเมืองหลวงของกลุ่มดาวอันโดรเมดาและเป็นศูนย์กลางของกลุ่มดาวอันโดรเมดาซึ่งเป็นที่ตั้งของวังเทพธิดา

เมื่อทั้งสองเข้ามาใกล้เมือง  พวกเขาตระหนักได้ว่านครเทพสตรีมีการคุ้มกันหนาแน่น ทุกๆ ทางเข้ามีทหารคอยตรวจตราอย่างเข้มงวด  มีการเข้าแถวที่ทางเข้าทุกจุดพร้อมกับมีเสียงด่าสาปแช่งไม่หยุดจนกระทั่งปาฟุปรากฏตัวเสียงด่าทอจึงหายไป

มือของปาฟุมีผ้าพันแผล  หน้าของเขาซีดและมีรอยเขียว  เขาคอยกวาดสายตามองตลอด และทุกคนเงียบด้วยความกลัว

ทันใดนั้นถังเทียนสังเกตเห็นยานโดยสาร

บนยานโดยสารมีสุภาพสตรีผมยาวประบ่าคนหนึ่ง  นางสวมชุดขาวราวหิมะยืนตัวตรงด้วยท่าทีที่เย็นชาดูงดงามมาก  ข้างๆ นางเป็นบุรุษหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนยิ้ม

เหตุผลที่ถังเทียนสังเกตยานโดยสารก็เพราะทั้งที่ผู้คนเข้าแถวยาวเหยียด  มีเพียงโดยสารที่เดินหน้าได้โดยไม่มีอุปสรรคขัดขวาง

ถังเทียนทำให้แอนเดรียนาสลบโดยไม่ลังเลใจ จากนั้นแบกนางไปด้วย เขากวาดสายตามองดู  เห็นได้ชัดว่ายานโดยสารต้องมีสถานะและสำหรับพวกเขาเป็นการปกป้องสูงสุด

 “แม้ว่าอันโดรเมดาจะเป็นกลุ่มดาวที่เล็กกลุ่มหนึ่ง  แต่ความงดงามของนครเทพสตรีนับว่าไม่เลว”  ฉีซานมีมารยาทต่อสตรีงาม ความของการพูดเขาพอเหมาะพอดี เต็มไปด้วยการคุกคาม แต่ไม่เป็นเหตุให้ใครเกลียด  “กลุ่มดาวอันโดรเมดาก็คือกลุ่มดาวที่มั่นคงที่สุดในกลุ่มดาวขอบฟ้าเหนือ  ดังนั้นธุรกิจการค้าจึงมีเจริญรุ่งเรืองมาก  เก้าในสิบส่วนของหอการค้าขอบฟ้าเหนือจะตั้งสำนักงานใหญ่ที่นี่ในนครเทพสตรี นักธุรกิจผู้ร่ำรวยเหล่านี้ใช้ชีวิตอย่างหรูหราฟุ่มเฟือย และคฤหาสน์ของพวกเขาทุกคนสวยงดงามมาก”

ราวกับว่าเขากำลังแนะนำบ้านของตนเอง  คำพูดที่อ่อนโยนเต็มไปด้วยความอบอุ่นและสนิทสนม

หมิงเย่กวาดตาดูประตูเมืองที่คุ้มกันแน่นหนา และประหลาดใจเล็กน้อย “แต่มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

ฉีซานยิ้มอย่างคาดไม่ถึง  “อย่าไปสนใจเลย  ปล่อยให้พวกเขารับมือเถอะ”

หมิงเยี่ยหันไปมองฉีซาน  ฉีซานทำเหมือนเฉื่อยชาและยังมีความมั่นใจ  จากนั้นยิ้มทันทีเหมือนกับพยัคฆ์ร้ายแยกเขี้ยว เขาเปี่ยมไปด้วยพลังที่ทำให้คนเชื่อมั่นในตัวเขามาตลอด เหมือนกับว่าไม่มีอะไรจะขัดขวางเขาได้  ความแข็งแกร่งนั่นคือความรู้สึกที่ชัดเจนจากตัวเขา

หลังจากติดตามเขาไม่กี่วันที่ผ่านมา หมิงเยี่ยเริ่มจะคุ้นเคยกับฉีซานอยู่บ้าง ไม่ว่านางจะถือดีมากเพียงไหน นางก็คงต้องยอมรับว่าฉีซานเป็นบุรุษที่โดดเด่นที่สุดเท่าที่นางเคยพบ

 “นั่นก็จริง”  หมิงเยี่ยยิ้มทันที

นางยิ้มเฉิดฉายโปรยเสน่ห์ซึ่งดูน่ารักงดงาม ทำให้ฉีซานเหมือนถูกกระชากหัวใจในเวลานั้น  แต่เขารีบเรียกความรู้สึกกลับมาและยกยอนางโดยไม่เก็บงำความคิด “ยิ้มของแม่นางหมิงเยี่ยช่างงดงามที่สุด ยิ่งกว่างานศิลปะที่ข้าเคยพบในโลก”

หมิงเยี่ยไม่ตอบเขา  นางทอดสายตาไปไกลและไม่ได้คิดอะไร

ฉีซานไม่ใส่ใจและยังชื่นชมใบหน้าที่งดงามของนางต่อ  แม้ว่าก่อนหน้านั้นเขาจะให้ความสนใจความงามของหมิงเยี่ย แต่เขาไม่ถึงกับสูญเสียความคิด เขาจึงเริ่มคิด หมิงเยี่ยมีประสบการณ์มาก ไม่ว่าจะเป็นความสามารถของตัวนางเองหรือพื้นฐานที่หยั่งคาดไม่ถึงของนาง  นั่นเป็นตัวช่วยขนาดใหญ่

ถ้าเขาสามารถได้หมิงเยี่ยมาครอบครอง  คุณค่าจะสูงมากกว่ากลุ่มดาวอันโดรเมดาถึงสิบเท่า

เขาเคยได้ยินมาก่อนว่านางมีสายสัมพันธ์กับตระกูลเย่  แต่เท่าที่เห็น นางไม่พึงพอใจเย่เฉาเกออย่างเห็นได้ชัด  และสำหรับเขานั่นคือโอกาส

เขาตัดสินใจในไม่กี่วันต่อมา เขาจะใช้โอกาสนั้นกับหมิงเยี่ย ฉีซานมั่นใจในตนเอง ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ ชาติตระกูล อำนาจ เขาเป็นเลิศในทุกด้าน และในสวรรค์วิถีทั้งสิ้น  จำนวนคนที่แข็งแกร่งกว่าเขามีไม่กี่คน

ปาฟุเห็นฉีซานและมองเห็นโอกาสประจบประแจง และใช้โอกาสนั้นทันที

 “อาการบาดเจ็บเป็นยังไงบ้าง?  หนักหนาไหม?  ข้ามียาอยู่นี่ รับไปใช้ซะ”  ฉีซานไม่ทำท่าหยิ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าปาฟุ เขาโยนยาให้ปาฟุด้วยสีหน้าห่วงใย

ปาฟุมีสีหน้าซาบซึ้ง และตอบทันที  “หามิได้, หามิได้!  นายท่าน  นายท่านไม่ต้องกังวล!  เชิญเข้าเมืองเถิด”

หมิงเยี่ยเห็นอาการโต้ตอบนั้นแล้วนางพอใจ  ฉีซานเกิดในตระกูลชนชั้นสูงแต่ไม่หยิ่งยโส และนั่นหาได้ยากจริงๆ

ฉีซานยิ้มและไม่ถูกปาฟุตรวจสอบ  เขาเข้าเมืองต่อไป

 “สถานที่พักของเราจัดเตรียมไว้ในอุทยานจันทร์ฉาย”  ฉีซานยิ้ม  “นั่นเป็นสถานที่พักสำหรับประธานหอการค้าและได้ตกแต่งไว้อย่างดี  ชื่อก็ยังเหมาะกับท่านมาก ข้าหวังว่าแม่นางหมิงเยี่ยจะชอบ”

 “คุณชายฉีซานดีต่อข้าเหลือเกิน”  หมิงเยี่ยโค้งคำนับขอบคุณ แต่น้ำเสียงของนางเฉื่อยชา  “หมิงเยี่ยเรียนรู้มาไม่พอ และชอบธรรมชาติที่เงียบสงบ  ข้าหวังว่าคุณชายฉีซานจะช่วยข้าหาภูเขาที่เงียบสงบ”

ฉีซานพึมพำ  “ข้าไม่ทันได้นึกถึงความคิดคนอื่นเลย  ถ้าเจ้ากำลังมองหาสถานที่เงียบสงบ  มีภูเขาทางทิศตะวันตกเรียกว่าหนิวโฉ่ว เป็นที่มีทิศทัศน์งดงามและคนน้อย นับเป็นสถานที่ดี”

 “ข้าต้องขอบคุณคุณชายฉีซาน”  หมิงเยี่ยขอบคุณ

ฉีซานโบกมือเขา  “แม่นางหมิงเยี่ยไม่ต้องเกรงใจ”

ภูเขาหนิวโฉ่วอยู่ไม่ไกล และพวกเขามาถึงอย่างรวดเร็วและจอดยานบนยอดเขา  หมิงเยี่ยสามารถมองเห็นนครเทพสตรีได้  ทิวทัศน์งดงามและอากาศสดชื่น สีหน้าของนางมีรอยยิ้มพึงพอใจ

 “ขอบคุณคุณชายฉีซาน  ท่านสามารถจอดยานไว้ที่นั่นได้”

 “แม่นางหมิงเยี่ยโปรดระมัดระวังตัว”  ฉีซานแนะนำ จากนั้นหัวเราะทันที  “แต่จากที่ข้าเห็น ด้วยพลังของแม่นางหมิงเยี่ย จะได้รับความสนใจจากท่าน  ข้าคิดว่ามีคนที่อยู่ในขอบเขตชั้นเซียนเท่านั้นจึงจะทำได้”

หมิงเยี่ยคำนับฉีซาน  “หมิงเยี่ยของคุณพี่ฉีที่ห่วงใย”

คำพูดว่า “พี่ฉี” ทำให้เขาใจพองโตด้วยความยินดี  เขาระงับความดีใจ “น้องหมิงไม่ต้องมากมารยาทกับข้าก็ได้  ข้าขอตัวก่อน  ไม่รบกวนความสงบของเจ้าแล้ว”

กล่าวจบ เขาเรียกทุกคนให้ออกไป และส่งคำสั่งลงไปที่ทหารคุ้มกันที่เชิงเขาให้กันมิให้นักท่องเที่ยวขึ้นมาเที่ยว

ดวงตาของฉีซานเต็มไปด้วยความหลงใหล  หมิงเยี่ยมองดูเขา  แต่คำพูดและการกระทำที่ตรงของเขาทำให้นางชื่นชมเขามากขึ้น  หย่งเซียนจงยังด้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับฉีซาน  นางสงสัยว่าฉีซานน่าจะโดดเด่นมาก  แต่เขาอยู่ในอันดับสามของนักสู้รุ่นเยาว์ที่โดดเด่นในสมาพันธ์ชาวยุทธ  ดังนั้นอันดับหนึ่งและสองจะโดดเด่นมากเพียงไหน?

สมาพันธ์ชาวยุทธน่าทึ่งมากกว่าที่นางคิด

แต่...สายตาของหมิงเยี่ยพลันเย็นชาและพูดขึ้น

 “สหายที่อยู่ใต้ยาน ขอเชิญออกมาพบกัน”