ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 386 การกลับมาของทาร์ตัน

ตอนที่  386  การกลับมาของทาร์ตัน

อังเดรและหยวนจี๋มองดูภาพบันทึกอย่างตั้งใจ  การต่อสู้ระหว่างถังเทียนกับจีเสี่ยวหย่าถูกเปิดดูหลายรอบ  มีผู้ชมดูไม่กี่คนสามารถบันทึกภาพการต่อสู้เอาไว้ได้  อังเดรและหยวนจี๋ใช้เงินไปมากพยายามกวาดซื้อไว้ทั้งหมด

 “ข้าไม่รู้จะพูดยังไงดี”  อังเดรยิ้มขมขื่น  “ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถังเทียนถึงเอาชนะได้  เขาน่าจะไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย”

หยวนจี๋มีประสบการณ์มากกว่าอังเดร  สีหน้าของเขาเปลี่ยนขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมากขึ้น  “ไม่, ลองดูรายละเอียดอีกครั้ง  ตอนแรกดูเหมือนถังเทียนจะเสียเปรียบ  แต่เขาไม่เคยได้รับบาดเจ็บเลย  เขาวิเคราะห์อย่างหนัก เมื่อประเมินถึงอันตรายที่เป็นไปได้ที่เกิดจากศัตรู  นี่คือสิ่งที่นักสู้ทำได้ยากมากจริงๆ”

อังเดรย้อนดูภาพบันทึกอีกครั้งหนึ่งและสังเกตรายละเอียดที่เขาพลาดไปอย่างระมัดระวัง  จากนั้นเขาพยักหน้าเห็นด้วย  “ใช่แล้ว,  ท่านพูดถูก ดูเหมือนว่าเขามีความสามารถทำนายสถานการณ์อันตรายก่อนที่จะเกิดขึ้น  เขามีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่งมาก”

 “ใช่แล้ว!  สามารถอดทนและหลบหลีกการโจมตีของจีเสี่ยวหย่าได้ทั้งหมด  เขาต้องมีความสามารถในการตัดสินใจในสนามรบอย่างโดดเด่น  นักสู้เพียงไม่กี่คนที่มีสัญชาตญาณสูงระดับนี้”  หยวนจี๋กล่าว  “นี่คือเหตุผลที่ถูจื่อซานยกย่องเขา  ถ้าสำนักของเขาได้สมาชิกเช่นนั้น  พลังของสำนักของเขาจะเพิ่มพูนขึ้นอีกมากมาย”

 “ใช่แล้ว,  ท่านพูดถูก!”  อังเดรตอบ

 “แต่ฝ่าบาท, ท่านไม่จำเป็นต้องยกย่องถังเทียนเท่ากับถูจื่อซานก็ได้  วิชาสุดท้ายที่เขาใช้พิชิตจีเสี่ยวหย่าเป็นเรี่ยวแรงล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับกลยุทธอะไรเลย  ถ้าจีเสี่ยวหย่าโจมตีใส่เขาได้สักครั้ง  ถังเทียนก็จะตาย”  หยวนจี๋อธิบาย  “จีเสี่ยวหย่าประมาทถังเทียนมากเกินไป  ถ้าเป็นนักสู้คนอื่น จีเสี่ยวหย่าอาจไม่ทำผิดพลาดเหมือนกัน”

 “จีเสี่ยวหย่าประมาทเขาอย่างแท้จริง”  อังเดรเห็นด้วย

 “มีวิธีเอาชนะได้อย่างไม่คาดหมาย  แต่นั่นเป็นวิธีการที่เอาแน่นอนไม่ได้  ฝ่าบาท อย่าตื่นเต้นกับชัยชนะของถังเทียนนักเลย  ฝ่าบาทมีทรัพยากรและประชาชนที่น่าเชื่อถือ  สิ่งที่ท่านต้องการก็คือคนที่สามารถสู้ได้ด้วยพลังและความมีระเบียบวินัย  ชัยชนะอย่างถังเทียนไม่มีความหมายอะไร”  หยวนจี๋อธิบายอย่างเคร่งขรึมและเป็นการตักเตือนกลายๆ

อังเดรตอบ  “สิ่งที่อาจารย์หยวนกล่าว ข้าจะจดจำไว้เสมอ”

หยวนจี๋ยิ้ม  แม้ว่าอังเดรยังอายุเยาว์  แต่ทักษะและความแข็งแกร่งของเขาในแต่ละด้านล้วนโดดเด่นทั้งนั้น

หยวนจี๋ถาม  “ฝ่าบาท, ท่านมีแผนการต่อกลุ่มดาวอันโดรเมดายังไง?”

อังเดรยิ้ม “กับการต่อสู้ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น  เราต้องอธิบายกับกลุ่มดาวอันโดรเมดา  แอนเดรียนาดูเหมือนมีเจตนาอย่างอื่นในใจ  นางมีทีท่าว่าจะไม่เข้าข้างเรา ทำไมเราไม่กลับเล่า”

 “กลับเหรอ?”  หยวนจี๋ประหลาดใจ  ครูต่อมาเขาค่อยๆ ยิ้มหลังจากใคร่ครวญถึงสิ่งที่เขากำลังอธิบาย  “นั่นเป็นกลยุทธที่ฉลาด ฝ่าบาท”

แอนเดรียนาแทบรับมือไม่ทันกับการถอนตัวกะทันหันของอังเดร  นางรู้ว่าอังเดรกำลังวางแผน  ต้องเป็นการถอยอำพรางรุกแน่  กลุ่มดาวอันโดรเมดาในตอนนี้ขาดแคลนนักสู้ระดับยอดฝีมือ เนื่องจากพวกเขาถูกกำจัดไปหมด  ดังนั้นมาตรการป้องกันในปัจจุบันจึงอ่อนด้อย  ทั้งยังต้องสูญเสียพลังปกป้องจากกลุ่มดาวราชสีห์ไปด้วย  ทันทีที่สมาพันธ์ชาวยุทธบุก  ไม่มีทางที่กลุ่มดาวอันโดรเมดาจะป้องกันตัวเองได้

แอนเดรียนารู้สึกหนักใจ  นางเข้าใจแผนของอังเดรเต็มที่ แต่ไม่อาจจะทำอะไรได้เลย

เดี๋ยวก่อน!

ทันใดนั้นแอนเดรียนาคิดถึงถังเทียนและกลุ่มสหายของเขาทันที  ปัจจุบันนี้กลุ่มดาวหมาป่าและกลุ่มดาวอันโดรเมดา  หนึ่งนั้นกำลังจะรุ่งเรืองและอีกหนึ่งกลุ่มดาวกำลังจะแตกกระสานซ่านเซ็น  ถังเทียนและพวกจะไม่มีทางยอมให้กลุ่มดาวอันโดรเมดาตกไปอยู่ในเงื้อมมือของสมาพันธ์ชาวยุทธแน่

แต่ มีอันตรายแฝงอยู่ในเบื้องหลังกลยุทธนี้  พลังความแข็งแกร่งของคนของถังเทียนยังคงด้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับกลุ่มดาวราชสีห์  ถ้ามีศัตรูเพียงเล็กน้อย  อย่างนั้นก็ยังพอจะควบคุมได้  แต่ถ้าพวกเขามากันเป็นจำนวนมาก  ถังเทียนคงไม่ใช่คู่มือของพวกเขาแน่

จากนั้นแอนเดรียนาคิด  ถ้าศัตรูมากันเป็นกลุ่ม  ไม่มีทางที่จะหยุดยั้งการทำลายล้างกลุ่มดาวอันโดรเมดาได้เลย

เมื่อนางหาถังเทียนในที่อยู่เขาและพบกับคนของเขา นางได้ทราบจากอาเฮ่อว่า ตอนนี้ถังเทียนปิดประตูฝึกฝน นางได้แต่จากมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจและหวังว่าต่อไปคงโชคดี  ขณะที่นางกลับ  นางพบว่าบางอย่างเป็นเรื่องที่แปลก  บรรดาบุรุษทั้งสาม ถังเทียนคือหัวหน้าพวกเขา!

ในมุมมองของนาง  นางรู้สึกว่าอาเฮ่อน่าจะเป็นหัวหน้า  เนื่องจากพลังและความสงบใจเย็นของเขาระหว่างต่อสู้

นางรู้สึกโล่งใจ เพราะในที่สุดกองทัพบิดานางก็มาถึงเมืองหลวงจนได้

การกลับมาของกองพลทหารราบทำให้ชาวเมืองส่งเสียงโห่ร้องต้อนรับ  นี่สามารถช่วยยกระดับขวัญกำลังใจทหารที่ถูกทิ้งให้ปกป้องเมือง

 “ไม่ถูกต้อง, ทำไมจู่ๆ เราถึงได้รับการต้อนรับในที่นี้เล่า?”

 “ในอดีต ดูเหมือนว่าเราจะไม่ได้รับการต้อนรับแต่อย่างใด”

……

เมื่อได้ฟังคำพูดของทหารของเขา ทาร์ตันยังคงไม่แยแส  เขามองดูซากปรักหักพังและเมืองที่สับสนวุ่นวาย ทำให้เขารู้สึกหดหู่มากขึ้น เมืองที่ต้องทนรับการโจมตีผ่านไปสองเดือน นี่มากกว่าที่คนรุ่นอื่นๆ ต้องทนรับ

ทาร์ตันควบม้าเข้าไปในเมือง ผิวของเขาดำคล้ำ สายลมปะทะหน้าของเขาขณะที่ผมลู่ลมไปข้างหลัง สายตาของเขาแหลมคมเหมือนมีด  ลักษณะของเขามีอานุภาพคุกคาม

เมื่อเขาเห็นแอนเดรียนาผู้รอเขาอยู่ที่ประตูเมือง สายตาเยือกเย็นของเขากลับกลายเป็นอบอุ่นและเป็นมิตรทันที

 “ท่านพ่อ!”

แอนเดรียนาโถมตัวเข้าไปหาทาร์ตันพร้อมกับหลั่งน้ำตาไม่หยุด   ทาร์ตันใช้มือหยาบกร้านลูบหลังแอนเดรียนาพลางปลอบนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ที่แล้วก็แล้วไปเถอะ  แอนเดรียนา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่อจะไม่ยอมให้ลูกต้องทนทุกข์ทรมานอย่างนี้อีกต่อไป”

แอนเดรียนายิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม

ไม่มีทหารในกองกล้าหัวเราะเยาะ  พวกเขาได้ยินเรื่องการทนรับการโจมตีในเมือง  ตอนนี้ แอนเดรียนาไม่ใช่แค่ธิดาของทาร์ตันเท่านั้น นางยังเป็นเจ้าปกครองกลุ่มดาวอันโดรเมดาอีกด้วย”

หลังจากได้ระบายอารมณ์ที่อัดอั้นแล้ว แอนเดรียนาหยุดร้องไห้ นางมองดูกลุ่มคนที่อยู่ต่อหน้านาง นางอายเพราะร้องไห้ต่อหน้าสาธารณชน  นางรีบฉุดรั้งบิดานางพาเขาไปที่ตำหนักด้านหลัง

เมื่อพวกเขามาถึงบ้านและทานอาหารค่ำร่วมกันแล้ว  แอนเดรียนาพาบิดานางไปที่ห้องสมุดและอธิบายรายละเอียดเหตุเปลี่ยนแปลงในช่วงสับสนวุ่นวายนี้ให้บิดานางทราบ

ขณะที่ทาร์ตันได้ยินได้ฟังเรื่องแล้ว เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธแค้น  แต่หลังจากได้ยินว่าธิดาของเขามีส่วนร่วมต่อการระเบิดวังเทพธิดา  เขาได้แต่นิ่งเงียบ

หลังจากได้ยินเรื่องบุรุษลึกลับผู้ฆ่าฉีซาน หัวใจของเขาหนาวเหน็บยิ่งขึ้น

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นสิ่งที่แอนเดรียนาไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน  พวกเขากำลังเครียด  ทาร์ตันดูเหมือนจะไม่ใส่ใจเท่าใดนัก

แต่เมื่อเขาได้ยินเรื่องอสูรพลังงานร้อยตัว  ตาของเขาเป็นประกายทันที  “เจ้าให้อสูรเหล่านี้กับใครไปบ้างหรือเปล่า?”

 “ไม่ ข้าไม่ได้ให้ใคร”  แอนเดรียนารีบตอบ

ทาร์ตันกระตือรือร้น  “อสูรพลังงานทั้งร้อยชุดจะให้สมบัติประจำกลุ่มดาวอันโดรเมดาแก่เราร้อยชิ้น ถ้าข้าสามารถเอามาใช้ในกองทัพข้าได้  อย่างนั้นต่อให้เราพบกับนักสู้ชั้นทองเราก็ไม่ต้องกลัวพวกเขา”

 “จริงหรือ?”  แอนเดรียนาประหลาดใจและดีใจพร้อมกัน  นักสู้ระดับทองจากสมาพันธ์ชาวยุทธ ต้องการจะทำลายกลุ่มดาวอันโดรเมดาทั้งหมด

 “ใช่แล้ว” ทาร์ตันพยักหน้าจริงจัง  “ถ้านั่นเป็นแค่สมบัติธรรมดา ก็คงไม่มีผลอะไรมาก แต่สมบัติที่สร้างขึ้นมาด้วยอสูรพลังงานเหมาะสำหรับเป็นเครื่องมือกองทัพ  แม้ว่ากองทัพจะมีอาวุธสมบัติอยู่บ้าง ถึงจะเป็นสมบัติชั้นดีแต่ก็ยังไม่แข็งแกร่งมากเท่ากับสมบัติที่สร้างขึ้นจากอสูรพลังงาน  แม้ด้วยสมบัติปัจจุบันที่เรามีอยู่นี้ก็ทำให้กองพลทหารราบของเราแข็งแกร่งที่สุดในสิบเก้ากลุ่มดาวฟากฟ้าเหนือ  และด้วยสมบัติที่เกิดขึ้นจากอสูรพลังงาน พลังของพวกเราจะเพิ่มขึ้นอีกเป็นร้อยเท่า”

แอนเดรียนาตื่นเต้นกับเรื่องนั้น  “พวกเขายังคงมีอสูรพลังงานอีกมาก  แต่พวกเขายอมขายให้เพียงร้อยตัว”

ทาร์ตันมีประสบการณ์มากกว่าแอนเดรียนา  เขาพยักหน้า “ดูเหมือนว่าเราจะคิดเหมือนกัน  เราไม่แน่ใจว่าพวกเขาต้องการจะขายหรือว่ามีแผนใช้เป็นอุปกรณ์สำหรับกองทัพพวกเขา  ถ้าพวกเขาต้องการขาย  อย่างนั้นเรายินดีรับซื้อไว้ทั้งหมด  เราจะต้องไปเจรจากับพวกเขา”

 “อย่างนั้นเราสามารถทำอย่างอื่นได้อีกไหม”  แอนเดรียนาถาม

 “เราคงต้องรีบปรับแต่งอสูรเหล่านี้ให้เป็นสมบัติประจำกองทัพของเรา”  ทาร์ตันตอบ  “เราต้องการพวกมันเอาไว้ปกป้องตัวเราเอง”

 “อย่างนั้นข้าจะไปด้วย!”  แอนเดรียนายืนขึ้นและวิ่งไปที่ลานด้านหลัง

ทาร์ตันติดตามไปอย่างกระชั้นชิด

เขาพากลุ่มทหารบุกเข้าไปในป่า

 “ท่านขอรับ, เรากำลังจะไปไหน?”  ผู้กองเซียวซือหวินถาม  เขาคือมือขวาผู้ภักดีของทาร์ตัน  ซือหวินดีใจที่พวกเขาได้ช่วยปราบกบฏที่เตรียมก่อการ

 “เราจะไปเยี่ยมชมกองทัพหมาป่า” ทาร์ตันตอบ

เซียวซือหวินตกใจ กองทัพหมาป่าถือได้ว่าเป็นหนึ่งในกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล  ส่วนใหญ่มีความเห็นพ้องกันว่ากองทัพหมาป่ามีศักยภาพเหนือกว่ากองกำลังในฟากฟ้าเหนือ

 “ดีจริงที่ได้ยินเช่นนั้น!”  เซียวซือหวินตอบ  “เราทุกคนเดือดดาลกันทั้งนั้น  เราจะไม่ยอมให้พวกเขาดูหมิ่นดูแคลนพวกเรา!  ใครก็ตามที่กล้าหาเรื่องเรา  ข้าจะต้องลงโทษพวกมันด้วยตัวเอง”

หลังจากได้ยินคำพูดของเขา  ทหารทุกคนตื่นตัวกันทันที  ขวัญกำลังใจของทุกคนเพิ่มขึ้นมาก

มีนักสู้เป็นจำนวนมากไม่เชื่อมั่นว่ากองทัพหมาป่าจะมีดีพอสมกับชื่อเสียงที่เยินยอกัน  ในสายตาพวกเขา  เด็กใหม่ผู้รวมตัวกันเป็นกองกำลัง ไม่คู่ควรเรียกว่ากองทัพเลย  ในกองพลทหารราบ  ทหารแต่ละคนรับราชการทหารมาอย่างน้อยคนละห้าปี  ไม่มีใครที่สรรเสริญทหารกองทัพของกลุ่มดาวหมาป่าเลย

นอกจากนี้  กลุ่มดาวหมาป่ายากจนและกันดาร เป็นสถานที่รกร้างไม่มีประโยชน์กับใครๆ

พวกเขาเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเซียวซือหวินกระซิบบอกทาร์ตัน  “แว่วเสียงนกหวีดอยู่แถวนี้”

ทาร์ตันพยักหน้า  เขาไม่ประหลาดใจ  ถ้าไม่มีเสียงนกหวีดเตือนกองทัพดาวหมาป่าว่ากองทัพของเขากำลังมา  อย่างนั้นเขาคงเห็นว่ากองทัพหมาป่าไม่ได้เตรียมพร้อมสู้ศึกเลย  เขาหันไปทางเซียวซือหวิน “ตอบรับเสียงนกหวีดพวกเขา  เราไม่ต้องการให้มีความเข้าใจผิด

เซียวซือหวินตะโกนไปทางเสียงนกหวีด  “แม่ทัพกองพลทหารราบ ทาร์ตันขอเข้าพบแม่ทัพกองทัพหมาป่าโปรดเรียนความจริงใจของเราให้เขาทราบด้วย”

คนสอดแนมจากกองทัพหมาป่ากระโดดออกมาจากพุ่มไม้หนา  “เชิญมากับข้า  ท่านแม่ทัพก็คงเป็นท่านสินะ”

เขาวิ่งไปข้างหน้า นำทางให้ทาร์ตัน

พวกเขาติดตามอย่างกระชั้น ในไม่ช้าก็ไปถึงค่ายทหารกองทัพหมาป่า

ทาร์ตันและเซียวซือหวินต่างมองหน้ากัน  แม้ว่าค่ายจะดูเหมือนไม่ได้เตรียมตัว  ราวกับเพิ่งตั้งค่ายเมื่อวันก่อน  แต่กองทหารมีระเบียบวินัยที่เข้มงวดสามารถเห็นได้ชัด

ทหารเกือบทั้งหมดกำลังฝึกซ้อม เสียงตะโกนร้องในสนามศึกดังแว่วมาในอากาศ  พวกเขามองไปรอบๆ ทหารที่กำลังฝึกฝนรอบตัวเขา

ความเข้มแข็งของกองทัพเหล่านี้อยู่ในระดับทั่วไป  คุณสมบัติเพียงเท่านี้ไม่เพียงพอเข้ากองพลทหารราบของเขาเป็นแน่

กองพลทหารราบมีสีหน้าถือตัวทันที

แต่ในทันทีนั้น ทาร์ตันหันไปมองทางเสียงตะโกนที่ดังมาจากด้านหลังทันที