เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 598 หน้าเนื้อใจเสือ

ตอนที่  598  หน้าเนื้อใจเสือ

 “กระจกปีศาจได้ดูดกินเลือดในบ่อเลือดมานานตลอดเดือน เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ?  แม้ว่าเราจะไม่สนใจชีวิตของพวกทาสสตรีเหล่านั้น  แต่หลังจากผ่านมาหลายพันปี ทาสหญิงเพียงเจ็ดร้อยคนเป็นแม่พันธุ์  ตอนนี้เราได้บูชายัญไป 300 คนแล้ว แต่ก็ยังไม่มีอาการสนองตอบจากโลกภายในกระจกปีศาจเลย ทาสหญิงของเราจะสูญพันธุ์หมดแล้ว”  มนุษย์มังกรแดนสวรรค์ผู้สวมมงกุฏทองบ่นกับเจ้าเมืองหมอหลงอย่างไม่พอใจ

 “นายท่านบอกว่าการเปิดโลกของกระจกปีศาจเป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก  บางทีต้องใช้เวลาเพิ่ม”  แม้ว่าความสามารถของท่านหมอหลงจะต่ำกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ทัศนคติของเขาไม่เหมือนคนรับใช้หรือเอาแต่ใจตนเอง

 “ข้าขอให้เจ้าช่วยหาคนมาเป็นเครื่องเซ่นสังเวยที่นี่  แต่เจ้ากลับสนับสนุนให้มาไม่กี่คนตอนที่เจ้ามาที่นี่    พวกมันยังเทียบกับทาสหญิงของข้าไม่ได้สักคน  พวกเจ้าไม่มีความจริงใจที่จะสนับสนุนเลยแม้แต่น้อย  เจ้าควรจะส่งเครื่องเซ่นสังเวยมาให้เราสักหลายร้อย หรือหลายพันคน...”  มนุษย์มังกรอีกคนหนึ่งที่สวมมงกุฏเงินบ่นพึมพำ

 “ข้าทำแบบนั้นไม่ได้  ถ้าเราทำแบบนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องดึงดูดความสนใจของศัตรูมากมายให้พวกเขามาที่นี่  และถ้าคำพูดนี้หลุดออกไป ผลที่ตามมาย่อมมิอาจคาดคิดได้  พวกท่านไม่รู้หรอกว่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์แข็งแกร่งทรงพลังเพียงไหน  เขาสามารถเอาชนะนักรบแดนสวรรค์และจับพะยูนนรกซึ่งเป็นอสูรฟ้าระดับสองมาได้  นอกจากนี้พะยูนนรกทั้งสองนั้นยังเป็นยอดฝีมือในเหล่ายอดฝีมือที่เกิดมาในรอบหลายพันปี  พะยูนนรกทั้งสองในตอนนี้กลายเป็นเทพอารักษ์ของชาวเผ่าทะเลไปแล้ว  แต่พวกสถานะพวกเขาคืออสูรรับใช้ของคุณชายสามตระกูลเย่ว์ ไม่เหมือนกับเจ้านายข้าที่ดูถูกพวกเจ้าเผ่ามังกรแดนสวรรค์  แต่พวกเจ้าไม่สามารถเอาชนะคุณชายสามตระกูลเย่ว์ได้เลย  ต่อให้พวกเจ้ายกมาทั้งเผ่าพันธุ์ก็ตาม พวกเจ้าได้เปรียบแค่เพียงจำนวนเท่านั้น... แต่ตราบใดที่เจ้าออกจากหอทงเทียนเข้าสู่แดนสวรรค์  จำนวนคนของพวกเจ้าและกลยุทธของเจ้านายข้าก็สามารถสั่นสะเทือนหอทงเทียนได้ทั้งหมดและยึดครองหอทงเทียนได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน”  เย่ว์หยางเข้าใจทุกอย่างทันทีหลังจากได้ฟังหมอหลง

มนุษย์มังกรแดนสวรรค์เหล่านี้คือหน่วยทะลวงฟันกล้าตายที่ราชาเฮยอวี้หาพบ

ราชาเฮยอวี้ต้องการยืมมือเผ่ามนุษย์มังกรแดนสวรรค์เบี่ยงเบนความสนใจของเขา

ราชาเฮยอวี้กำลังพยายามเปิดม่านพลังทอง เข้าไปเอาคัมภีร์เทพและสมบัติภายในเพื่อทำสงครามบั่นทอนกำลังของเย่ว์หยาง  อย่างไรก็ตาม ราชาเฮยอวี้ไม่มีทางรู้เลยว่าสมบัติข้างในนั้นพี่น้องหงส์เพลิงและสาวกิเลนปิงหยินเอาออกมาแล้ว  นอกจากนี้ราชาเฮยอวี้จะมีปัญญาทำสัญญากับคัมภีร์เทพได้หรือ?

ดูเหมือนว่ากาฝากอย่างมนุษย์มังกรแดนสวรรค์จะเป็นหน่วยทะลวงฟันกล้าตายที่ราชาเฮยอวี้หาพบได้เพื่อใช้ก่อกวนและดึงดูดความสนใจของเขา

ด้วยพลังของมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ พวกเขานับเป็นหมากตัวหนึ่งที่ไม่เลว

ถ้าเขาไม่ส่งเซี่ยอีกลับมาทวีปกู่ฟงเพื่อสืบดูปัญหา  อย่างนั้นหลังจากที่มนุษย์มังกรแดนสวรรค์เหล่านี้หลบหนีไปได้และก่อหายนะให้กับหอทงเทียน  เขาคงจะยุ่งเกินกว่าจะให้ความสนใจราชาเฮยอวี้และปล่อยให้เขาได้ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บและสำเร็จได้ตามแผนการ...

โชคดีที่สวรรค์ไม่ปล่อยให้เขาได้มีโอกาสทำอย่างนี้

เซี่ยอีค้นพบความลับนี้  ดังนั้นแผนของราชาเฮยอวี้ที่จะปล่อยมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ให้มาจัดการเขาจะต้องล้มเหลว และกลายเป็นเรื่องสนุกสนานของเขา

 “คุณชายสามตระกูลเย่ว์เป็นตัวอะไร ไม่มีอะไรน่ากลัวจากเผ่าพันธุ์ที่อ่อนด้อยอย่างนั้น  มีแต่เรา เผ่ามนุษย์มังกรแดนสวรรค์เป็นชีวิตที่โดดเด่นที่สุด  บรรพบุรุษของเราแข็งแกร่งที่สุด เคยแข็งแกร่งระดับนักสู้ปราณฟ้าระดับแปดและเรายังมีผู้อาวุโสที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับห้า คุณชายสามตระกูลเย่ว์นั้นไม่มีอะไรเด่นมีแต่จะกลายเป็นเนื้อย่าง ในอดีตบรรพบุรุษของเรามีกระทั่งบริวารที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าพะยูนนรกชั้นสูงเหล่านั้น  พวกเขามีพญางูโบราณ, มังกรปีศาจเก้าหัวและมังกรบินหงอนทอง  บริวารรับใช้เหล่านี้ไม่ว่าตัวใดก็ล้วนแข็งแกร่งกว่าพะยูนนรกทั้งนั้น!”  มนุษย์มังกรแดนสวรรค์ที่สวมมงกุฏทองแค่นเสียงหยิ่งยโส

 “.....” เจ้าเมืองหมอหลงพูดไม่ออก  เขาต้องการบอกว่า “แม้บรรพบุรุษของเจ้าจะรุ่งเรือง  แต่นั่นเป็นอดีต ไม่ใช่ปัจจุบัน!

 “เกี่ยวกับความเร็วในการเซ่นสรวงในปัจจุบัน  เรายังไม่สามารถหลบหนีออกไปได้หลังจากผ่านไปอีกหนึ่งเดือน”  มนุษย์มังกรที่สวมมงกุฎเงินตะคอกอย่างไม่พอใจ “เราไม่อาจทนรอต่อไปได้ อิสรภาพ เราต้องการอิสรภาพ!  ปีกของเราต้องการทะยานขึ้นไปในท้องฟ้ากว้างและไม่ใช่อยู่แค่เพียงหุบเขามังกรบินนี้  ข้าไม่สามารถทนยืนบนต้นหญ้าเดี่ยวและบนต้นไม้ทุกต้นในที่นี้ได้อีกต่อไป  เราต้องการหลบหนีไปจากที่นี่ทันที  ข้าทนอยู่ที่นี่ต่อไปแม้อีกวันเดียวก็ไม่ได้แล้ว  ข้าไม่สนว่าต้องเสียสละทาสหญิงอีกเท่าใด  ยิ่งมากยิ่งดี  สามารถเสียสละพวกนางเพื่อบุรุษผู้สูงส่ง นับเป็นความภาคภูมิใจของชีวิตทาสชั้นต่ำเหล่านั้นอยู่แล้ว”

 “นั่นสิ เราต้องรีบบูชายัญให้มากขึ้น”  มนุษย์มังกรที่สวมมงกุฏเงินอีกคนหนึ่งพูดและพยักหน้าเห็นด้วย

 “อย่างนั้นทุกคนควรเสียสละพวกทาสให้มากกว่าห้าคน”  มนุษย์มังกรที่สวมมงกุฏทองตัดสินใจ

 “องค์ชายป้าหลุน  โปรดทนรอสักนิด!  สตรีชาวมนุษย์มังกรแดนสวรรค์อย่างน้อยก็เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับห้า การบูชายัญพวกนางแต่ละคนน่าเสียดายเกินไป  โปรดรออีกสักสิบเก้าวันเถอะ”  เจ้าเมืองหมอหลงแนะนำ

 “ใช้ชีวิตนางทาสชั้นต่ำและน่าเกลียดเหล่านั้นไม่ได้หรือไง? อย่าบอกนะว่าพวกนางมีค่าเสมอกับเหล่าบุรุษชั้นสูงและงดงาม  พวกนางเป็นแค่ทาส การตายเพื่อเราเป็นชะตากรรมของพวกนาง  เราฆ่ามังกรบินไปหมื่นตัวแล้ว และฆ่านางทาสไปถึงสามร้อยนางแล้ว ข้าไม่สนหากจะฆ่าเพิ่มอีกสามร้อยคน  สิบเก้าวันถือว่าไม่นาน แต่ไม่มีใครรับรองได้ว่ากระจกเงาปีศาจนั่นจะเปิดออกหลังจากผ่านไปสิบเก้าวัน  เราจำเป็นต้องรีบ เพื่อให้ทราบผล  เข้าใจไหม?  เรารอไม่ได้อีกต่อไป.... หุบเขามังกรบินคือสถานที่อัปยศของพวกเรา  ดังนั้นเราไม่อาจทนอยู่ในที่นี้อีกต่อไป  มีแต่แดนสวรรค์ซึ่งกว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุดเท่านั้นคือสถานที่ของมนุษย์มังกรชั้นสูง  หลังจากพิชิตทวีปมังกรทะยานและหอทงเทียนแล้ว  เราจะกลับแดนสวรรค์ทันที ที่เล็กๆ อย่างหอทงเทียนไม่มีทางรองรับพวกเราได้  ปีกของเราต้องการทะยานไปในท้องฟ้าที่กว้างขวาง  พวกต่ำต้อยอย่างเจ้าไม่มีทางเข้าใจ”  หัวหน้ามนุษย์มังกรผู้ถือตัวและหยิ่งยโสดูถูกเยาะเย้ยสถานะของเจ้าเมืองหมอหลง

 “ก็ได้ ทุกอย่างแล้วแต่ท่าน”  เจ้าเมืองหมอหลงไม่คัดค้านอีกต่อไป

เย่ว์หยางรู้สึกว่ามีความหมายลึกๆ อย่างหนึ่งเมื่อราชาเฮยอวี้ส่งท่านหมอหลงผู้อ่อนแอนี้มา  คนธรรมดาคงไม่สามารถอดทนต่อความหยิ่งยโสของมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ได้แน่  แต่เจ้าเมืองหมอหลงเหมาะกับงานนี้แน่นอน  เนื่องจากเขามีท่าทีที่ดี

ทัศนคติของเจ้าเมืองหมอหลงเป็นเป็นจุดเริ่มต้นเร่งให้ความหยิ่งยโสของมนุษย์มังกรแดนสวรรค์มีมากขึ้น

ยิ่งเขามีทัศนคติถ่อมตัวมากเพียงใด  มนุษย์มังกรแดนสวรรค์เหล่านี้ก็ยิ่งดื้อด้านมากขึ้น  อย่างนั้นพวกเขายังสามารถป้องกันมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ผู้น่ากลัวเหล่านี้ซึ่งเป็นเพียงนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับแปด  ยิ่งพวกเขาหยิ่งยโสมากขึ้นเท่าใด พวกเขาไม่ยิ่งไม่เห็นศัตรูอยู่ในสายตา และยิ่งทำให้ราชาเฮยอวี้มีความสุขมากขึ้น  หลังจากมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ก่อกวนปั่นป่วนหอทงเทียน  ใครเล่าจะมัวจดจำความคงอยู่ของราชาเฮยอวี้?

คนเสียสละจากแหล่งภัยพิบัติคือสาเหตุที่ราชาเฮยอวี้จะปลดปล่อยพวกเขา

โชคดีที่เย่ว์หยางมาตามหาเซี่ยอีและพบหุบเขามังกรบินนี้โดยบังเอิญ  ไม่อย่างนั้นเขาคงมีเรื่องปวดหัวเป็นแน่  หากจะกล่าวว่ามีมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ภายในหุบเขามังกรบิน  งั้นเย่ว์หยางสามารถระบุได้ว่ามนุษย์มังกรแดนสวรรค์เหล่านี้เสื่อมโทรมและไม่มีอะไรต้องกลัว

ในบันทึก  มนุษย์มังกรแดนสวรรค์ อย่างน้อยเป็นนักสู้ปราณฟ้า  ดังนั้นพวกเขาจะแข็งแกร่งกันมาก

อย่างไรก็ตาม หลังจากถูกผนึกอยู่ในหุบเขามังกรบินมานานหลายพันปี    มนุษย์มังกรแดนสวรรค์ผู้รอดอยู่เหล่านี้กลายเป็นสวะไปแล้ว  ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นเพียงนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับแปด  ขณะที่ผู้อ่อนแอที่สุดคือนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหก  สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ... มีเพียงสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนก็คือทัศนคติที่หยิ่งยโส  ในสายตาของพวกเขาไม่มีใครเทียบกับพวกเขาได้!  ก็เหมือนกับในบันทึก  พวกเขาไม่มีใครเหมือน

มนุษย์มังกรสองสามคนบินขึ้นมาพร้อมกับเจ้าเมืองหมอหลงครั้งนี้

เย่ว์หยางคาดการว่าพวกเขากำลังจะบูชายัญคนเพิ่มขึ้น

เขาหลบหลีกมังกรบินอย่างระมัดระวังและเทเลพอร์ตพร้อมกับเซี่ยอีสองสามครั้งไปถึงพื้นราบ

พื้นราบหุบเขาสกปรกเหลือประมาณและเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

พวกสัตว์และแมลงแตกหนีกระจาย

บนพุ่มไม้ ซากศพมังกรบินนับหมื่นถูกโยนลงทุกที่

บางซากก็เน่าเหม็นรุนแรง  บางซากยังมีเลือดหยดไหลรินเหมือนกับเพิ่งจะถูกฆ่า  ซากศพเหล่านั้นมีให้เห็นอยู่ทุกที่  เซี่ยอีอาเจียนขณะที่นางเห็นฉากภาพที่เลวร้ายนี้

นอกจากซากศพมังกรบินแล้วยังมีศพสตรีเปลือย

มีทั้งหญิงชราและหญิงกลางคนผมสีเทา, เด็กสาวและส่วนใหญ่เป็นสตรีวัยกลางคน สาเหตุการตายทุกคนเหมือนกันหมดคือเสียเลือด  คอของพวกนางถูกเชือด หัวใจถูกควัก  ทุกคนตายหลังจากเสียเลือดในตัวทั้งหมด  สิ่งที่ทำให้เซี่ยอีไม่สามารถทนโกรธได้ก็คือก่อนที่พวกนางตาย แต่ละคนจะถูกย่ำยี แม้แต่เด็กหญิงอายุไม่กี่ขวบ... หน้าอกถูกตัด ร่างท่อนล่างถูกย่ำยี บางร่างก็มีท่อนไม้แทง สภาพการตายน่าอนาถเหลือทน

 “ฆ่าพวกมันให้หมด  พวกบัดซบนี่เป็นได้แค่เพียงสวะ! พวกมันไม่ควรมีชีวิตอยู่ให้รกโลก”  เซี่ยอีกอดแขนเย่ว์หยางแน่น น้ำตาร้อนๆ ของนางหยดลงบนหมัดของเย่ว์หยางด้วยความโกรธแค้น

บนยอดของหุบเขามังกรบิน  มีแท่นบูชายัญขนาดยักษ์

มีบ่อเลือดสร้างใหม่อยู่บนแท่นนั้น

มีกระจกเงาปีศาจบานหนึ่งอยู่ภายในบ่อเลือดกำลังดูดซึมพลังงานของเลือด  นี่คือกระจกเงาปีศาจเป็นสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์ซึ่งปล่อยไอชั่วร้ายออกมา

มังกรบินนับร้อยส่งเสียงร้องครวญครางขณะที่พวกมันถูกฆ่า  ขณะที่พวกมันดิ้นรนครั้งสุดท้ายเลือดจำนวนมากฉีดพุ่งออกมาจากลำคอของพวกมันและราดรดกระจกเงาปีศาจ พวกมันถูกฆ่าทีละตัวๆ และซากศพพวกมันถูกโยนลงไปในหุบเขาเบื้องล่าง  มังกรบินที่ยังรอดอยู่พยายามหลบหนีด้วยความกลัว  แต่ไม่มีตัวใดสามารถบินได้เหนือหุบเขามังกรบิน พวกมันทำได้แต่เพียงโฉบกลับไปที่รังรอเวลาที่พวกมันจะถูกจับมาสังเวย

เพราะพวกมันมีจำนวนเกือบหมื่นตัว  จึงมีอย่างน้อยครึ่งหนึ่งที่ยังรอดอยู่

มีเพียงครึ่งเดียวที่รอดอยู่

นั่นคือชะตาของมังกรบิน

ชะตาของสตรีเผ่ามนุษย์มังกรน่าเวทนายิ่งกว่ามังกรบินในรังถึงสิบเท่า  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อองค์ชายป้าหลุนตัดสินใจเพิ่มจำนวนเครื่องบูชายัญ

สตรีเผ่ามนุษย์มังกรแดนสวรรค์พากันหลบหน้าด้วยความกลัวขณะที่พวกนางมองดูราชินีซิก นางเป็นผู้ให้กำเนิดองค์ชายป้าหลุนและเป็นสตรีสูงอายุที่ยังรอดชีวิตอยู่ในขณะนี้  แม้ว่าสถานะนางจะไม่สู้ดี  แต่นางเป็นเพียงสตรีคนเดียวในเผ่าพันธุ์ที่สามารถให้คำแนะนำองค์ชายป้าหลุนได้

 “ฝ่าบาท, เรา...เราเสียสละพี่น้องหญิงของเราไปถึงสามร้อยคนแล้ว  ทั้งผู้ชรา คนวัยกลางคนถูกบูชายัญไปหมดแล้ว การเร่งบูชายัญเป็นเรื่องดี  แต่ถ้าเราลดจำนวนพี่น้องหญิงลงไปมาก เราอาจจะทำการล่าไม่สำเร็จ  โปรดพิจารณาเรื่องนี้ให้ดีฝ่าบาท  ได้โปรดคิดเรื่องนี้ให้ดีด้วย  ถ้าจำนวนทาสสตรีต้องลดลงไป  เมื่อเป็นอย่างนั้นไม่มีทางจะทำให้สมบูรณ์เหมือนอย่างในอดีตได้”  ราชินีซิกเป็นพระมารดาขององค์ชายป้าหลุนและองค์ชายอื่น  นางเป็นสตรีเพียงผู้เดียวซึ่งให้กำเนิดบุรุษชาวมนุษย์มังกรมากกว่าสิบ  ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้  นางอาจจะตกเป็นเครื่องสังเวยไปนานแล้วก็ได้

ราชินีซิกคุกเข่ากับพื้นต่อหน้าบุตรชายของนาง

นางใช้น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเทิดทูนเพื่อเปลี่ยนใจบุตรชายนางให้เพลาๆ มือเรื่องการบูชายัญและใช้คนจากภายนอกมาแทนคนจากในเผ่าพันธุ์

สตรีชาวมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ทั้งหมดรวมตัวกันอยู่บนพื้นพยายามขอร้อง  แม้ว่าจำนวนของพวกนางจะมากกว่าบุรุษมนุษย์มังกรก็ตามและพลังของพวกนางไม่ด้อยไปกว่าบุรุษก็ตาม  แต่พวกนางยังมีสถานะที่ด้อยเป็นแค่เพียงทาสสตรี  บุรุษเป็นเพียงพวกเดียวที่ตัดสินใจได้

บุรุษสามารถตัดสินใจให้พวกนางตายเมื่อใดก็ได้

ต่อให้พวกนางเป็นมารดาหรือพี่น้องของพวกเขาก็ตาม

ในการสนองตอบขององค์ชายป้าหลุน เขาเตะใส่ราชินีซิก เลือดไหลจากปากของนางขณะที่นางกลิ้งถอยหลัง  เขาถีบอกนางอีกครั้งก่อนที่นางจะทันได้ลุกขึ้น และจากนั้นเขาพูดอย่างเหลืออด “นังแพศยา, กล้าพูดกับข้าเชียวหรือ? เจ้ารู้หรือเปล่าใครแข็งแกร่งที่สุดในหุบเขามังกรบิน?  ก็ข้าไงเล่า  ข้าเอาชนะพ่อได้สำเร็จกลายเป็นราชาคนใหม่ ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว  เจ้ายังไม่เข้าใจบทบาทใหม่ของเจ้าอีกหรือ?  เจ้ายังคิดว่าเป็นแม่ข้าอยู่อีกหรือ?  ไม่มีพ่อคอยปกป้องเจ้า  เจ้าก็เป็นแค่ของเล่นของข้า, นังแพศยาที่ข้าเกลียดมาหลายปีแล้ว  พ่อมักจะเก็บเจ้าไว้เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาเสมอ  เขาไม่ยอมให้ข้าได้แตะต้องเจ้า  ตอนนี้เขาตายไปแล้ว  และเจ้ากลายเป็นตัวอะไร?  เจ้ากลายเป็นแค่ของเล่น  เป็นวัตถุที่ทำให้ข้าขายหน้าทุกวี่วัน  เจ้าคิดว่าพ่อจะปกป้องเจ้าไปตลอดชีวิตงั้นหรือ?  เจ้าอ่อนหัดเกินไปแล้ว  ช่างน่าขันที่เจ้ายังคิดว่าเจ้ามีสิทธิคุยกับข้า  นังแพศยาอย่างเจ้า เหตุผลเดียวที่ข้าปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอย่างอดสูมานาน  ไม่ใช่เพราะเจ้าเป็นแม่ข้า ไม่ใช่เพราะเจ้าเป็นราชินี...  ข้ายอมให้เจ้าได้เป็นราชินีต่อไปเพื่อประจานพ่อ ให้ทุกคนได้เห็นอำนาจของข้า  ขนาดจ้าวมังกรบินที่ทรงพลังยังตายในเงื้อมมือของข้าภรรยาและราชินีเขากลายเป็นสมบัติของข้าทั้งหมด... เจ้าเข้าใจหรือเปล่า  ข้าคือจ้าวมังกรบินคนใหม่ผู้สามารถตัดสินใจได้ทุกอย่าง”

 “ใช่สิ, นอกจากนี้ข้ายังเกลียดนางแพศยานี่  ก่อนที่พ่อตาย นางแพศยานี่ปฏิเสธจะนอนกับข้าหลายครั้งแล้ว”

 “นางแพศยา, ดูเหมือนว่าความอดสูที่เจ้าได้รับยังคงไม่เพียงพอสินะ”

บุรุษผู้สวมมงกุฎเงินสองสามคนเข้ามาเตะถีบราชินีซิกที่ยังคงกระอักโลหิต

ทุกคนเป็นบุตรของนาง

หลังจากพวกเขาร่วมมือกันโค่นล้มจ้าวมังกรบินคนก่อน  พวกเขากลายเป็นผู้ปกครองชุดใหม่

เมื่อสตรีเผ่ามนุษย์มังกรเห็นเช่นนี้  พวกนางเริ่มสะอึกสะอื้นกันทุกคน

ภายในเผ่า พวกเขาเริ่มเกิดความปั่นป่วนและบางส่วนร้องขอความเมตตา  แต่พวกนางทุกคนถูกบุรุษมนุษย์มังกรหลายสิบคนทุบตีอยู่ตรงนั้น

เจ้าเมืองหมอหลงแกล้งทำเป็นไม่เห็น 　　

เขามองฉากภาพข้างหน้าเขาเหมือนกับว่าไม่เห็นอะไร

ขณะที่ทหารรับจ้างที่มาพร้อมกับเขาเพื่อหาสมบัติ  พวกเขากลายเป็นเครื่องบูชายัญไปแล้ว  มีเพียงผู้ช่วยของหมอหลงที่ยังมีชีวิตอยู่  พวกเขาข่มความกลัวไม่กล้าแสดงออกมาข้างนอก

เย่ว์หยางกับเซี่ยอีมาถึงที่นั้นในระยะห่างร้อยเมตร

แม้เย่ว์หยางจะใช้ปราณของเขาครอบคลุมพลังงานแปรปรวนรอบตัวเซี่ยอีอย่างชาญฉลาด  แต่เหตุผลหลักที่พวกเขาสามารถเข้าไปใกล้ได้  เนื่องจากเสียงร้องและความวุ่นวายที่เกิดจากกลุ่มพวกมนุษย์มังกร...  เซี่ยอีฉุดรั้งแขนของเย่ว์หยางสองสามครั้ง แสดงว่าเขาควรปล่อยนางและฆ่าพวกเขาให้หมด ฆ่าพวกบุรุษมนุษย์มังกรแดนสวรรค์ให้หมด

อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางไม่ทำเช่นนั้น  เพราะตอนนี้เขาพบความลับของสายเลือดเซี่ยอีแล้ว