ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 399 คำทำนายของอาซิ่ว

ตอนที่  399  คำทำนายของอาซิ่ว

หลังจากผ่านการตกตะลึงในตอนแรกแล้ว  หลิวจงกวงรีบสงบจิตใจทันที  เขาติดตามอาจารย์ท่องเที่ยวไปทั่วได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่าง  ดังนั้นคุณภาพจิตใจเขาก็ยังดีอยู่

หลังจากสงบใจได้แล้วเขาอดลอบชื่นชมมิได้  นอกจากวู่วามฆ่านักสู้จากกลุ่มดาวอินทรีแล้ว  เขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถหาวิธีที่ดีกว่ารับมือกับสถานการณ์  ฆ่าทุกคนที่นี่หรือ?  เป็นไปไม่ได้  สถานการณ์ของพวกเขาไม่เพียงแต่พวกเขาจะถืออำนาจคุกคามเท่านั้น   แต่พวกเขายังทำให้ทุกคนเบี่ยงเบนความสนใจ

เจ้าอุบายจริงๆ!

เป็นแนวคิดที่ดีอย่างแน่นอน!

หลิวจงกวงเชื่อคำทำนายของของอาซิ่วอย่างไม่มีข้อคลางแคลงใจ  สำหรับเขาแล้ว กองทัพหมาป่าทรงพลังอย่างแท้จริง  แต่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ทุกคนหยุดอยู่กับที่  มีนักสู้อยู่ในเหตุการณ์มากเกินไป  ถ้าสถานการณ์กลับตกอยู่ในความยุ่งเหยิงอีก  กองทัพหมาป่าจะฆ่าคนได้สักเท่าใดกัน?  และถ้าพวกเขาทำให้ทุกคนโกรธและสร้างศัตรู  จากนั้นหันมาเผชิญกำลัง  พวกเขายังมีโอกาสจะแพ้ได้

ถังเทียนใช้วิธีตะโกนทำให้แผนเป็นไปได้ด้วยดี  เขาแบ่งแยกทุกคนได้สำเร็จ และไม่มีใครยินยอมนำหน้า

นับเป็นความสำเร็จในการควบคุมจิตใจของผู้คนระดับสูง!

เนื่องจากเพราะเรื่องนั้น ก็เลยทำตัวเป็นอันธพาลไม่มีหัวนอนปลายเท้า และสร้างภาพพจน์ลบ  เขายังอายุเยาว์มาก ทั้งยังร้ายกาจมากและแข็งแกร่งทรงพลังมากเช่นกัน

หลิวจงกวงสงบจิตใจได้  ขณะนั้นมีเสียงดังอ้อมแอ้มปนอับอายดังออกมา  “ขอบคุณที่ทุกท่านช่วยอุดหนุนนะขอรับ...”

อาเฮ่อยื่นถุงผ้าสองมือปรากฏตัวข้างหน้าหลิวจงกวง ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีความรู้สึกอับอาย

จากนั้นหลิวจงกวงลอบสังเกตดูอาเฮ่อและต้องแอบชื่นชม เป็นบุรุษที่หล่อเหลาจริงๆ

อาเฮ่ออยู่ในชุดสีดำ  เขาไม่ได้มีหน้าตาหล่อธรรมดา  แต่หล่อขนาดทำให้คนที่อยู่ใกล้เคียงถึงกับธรรมดาไปเลย และหลิวจงกวงอดคิดถึงอาซิ่วไม่ได้  แต่ราศีของอาเฮ่อจะเฉิดฉายมากกว่าอาซิ่ว โอว โอว ข้าไม่เข้าใจเลย เทียบกับถังเทียนจอมเจ้าเล่ห์แล้ว เขานับว่าเป็นคนบริสุทธิ์หมดจดอย่างแท้จริง

หลิวจงกวงตัดสินในใจ มือขยับไม่ช้าก่อนจะโยนการ์ดลงไปหนึ่งใบ

แต่วลีที่ว่า “ขอบคุณที่อุดหนุนกัน” ยังคงทำให้หลิวจงกวงรู้สึกอึดอัด  ถ้าเป็นคนอื่นถูกรีดเงินไถ่ถอนตัวเจ้าเองอย่างหนัก นั่นคงเป็นเรื่องน่าอายแน่

อาเฮ่อถือถุงผ้าเดินต่อไป

สตรีชุดดำผิวปากอยู่เบื้องหลังผ้าคลุมหน้าหยอกเย้าเล่นหัวกับเขา “น้องชายคนนี้ หล่อจริงๆ”

อาเฮ่อหยุดอยู่กับที่

ถังเทียนมือถือดาบทำให้ดูเหมือนอำมหิต แต่แอบลิงโลดใจ  ร้อยล้านต่อคน  นั่นกำไรมหาศาลจริงๆ! เด็ดขาด!  พวกเขาเป็นระดับผู้นำกันทุกคน!  หลังจากลิงโลดชั่วครู่  เขาก็เริ่มเสียใจ เมื่อเห็นพวกเขาดูดีใจกันมาก  ถังเทียนรู้สึกว่าจำนวนที่เรียกไปนั้นน้อยนิดมาก

โธ่เอ๊ย, ข้ายังอ่อนประสบการณ์เกินไป!

แต่ถังเทียนรีบปลอบใจตนเองโดยเร็ว  นั่นก็ไม่ใช่เงินเล็กน้อย  มีสิบสามคนก็หมายความว่าพันสามร้อยล้าน  แม้อาจจะดูเหมือนปล้นเลี้ยงชีวิต  แต่เงินก็หลั่งไหลมาเร็วมากจริงๆ

ไม่เป็นไร, หนุ่มชาวฟ้า  ความฝันอยู่อีกไกลมาก...

ถังเทียนพึมพำในใจ  ทันใดนั้นเขามีความคิดและรู้สึกว่าขอเพียงตัดความคิดที่ห่างตัวออกไปนั่นเป็นวิธีระงับความโกรธของเขา  เป้าหลักก็คือเหรียญดาว! 

ถ้าอาเฮ่อรู้ว่าถังเทียนกำลังคิดอะไร เขาคงโยนถุงผ้าใส่หน้าถังเทียนโดยไม่พูดอะไร

หลังจากรวบรวมทุกอย่างแล้ว  ถังเทียนยืนขึ้นอย่างพอใจและปรบมือ “เอาล่ะ ตอนนี้ข้าไม่รั้งพวกท่านทุกคนอีกแล้ว เชิญกลับบ้านไปกินไปดื่มได้  และจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้”

กลับมาได้ทุกเมื่อ....

ทุกคนมองดูถังเทียน เห็นได้ชัดว่ามีแววโกรธไม่พอใจในดวงตาพวกเขา  แต่ถังเทียนไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย  สายตาของเขาเยือกเย็น การไม่ยินดีหรือยินร้ายทำให้ถังเทียนสร้างความรู้สึกที่อันตรายต่อพวกเขา

กลุ่มคนแยกย้ายกันจากไป เหลือแต่กองทัพหมาป่าเก็บกวาดพื้นที่

ครึ่กๆๆ กองทัพม้าขนาดใหญ่ใกล้เข้ามา  กองทัพหมาป่าหยุดทันทีและตั้งท่าระวังตัว

กองพลทหารราบของทาร์ตันปรากฏอยู่ต่อหน้าทุกคน

 “ขออภัยที่ข้ามาสาย”  ทาร์ตันกล่าว  สีหน้าของเขายากจะอ่านได้  “ข้าน้อยนึกไม่ถึงเลยว่าของที่เก็บไว้ที่นี่จะนำความยุ่งยากมาให้! ไม่ว่ายังไงก็ตาม กลุ่มดาวอันโดรเมดาจะต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้!  เราต้องขออภัยอย่างจริงใจ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามิตรภาพระหว่างกลุ่มดาวอันโดรเมดาและกลุ่มดาวหมาป่าจะแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น  ท่านเจ้ากลุ่มดาวตัดสินใจว่าในพื้นที่ห้าสิบลี้รายรอบทางน้ำจี้ชิวจะยกให้กลุ่มดาวหมาป่าและขุนนางหรือชนชั้นสูงสามารถสร้างเมืองที่นั่นได้”

เมื่อเขาพูดเช่นนั้น อาเฮ่อตกตะลึง

สิทธิ์ในประตูดวงดาวมักจะเป็นสิ่งที่มีผลประโยชน์มากที่สุดในสวรรค์วิถี และเพราะเหตุนั้นแต่ละกลุ่มดาวจะไม่ยอมยกให้กันง่ายๆ  ถ้าสิทธิ์ตกไปอยู่ที่กลุ่มดาวนายพราน  พวกเขาจะควบคุมประตูดวงดาวสองแห่ง  นั่นเป็นเรื่องธรรมดา  เพราะกลุ่มดาวนายพรานเป็นหนึ่งในสิบตำหนักระนาบกลาง  เมื่อเทียบกับกลุ่มดาวอันโดรเมดาแห่งฟากฟ้าเหนือ พวกเขาแข็งแกร่งกว่ามาก

ประตูดวงดาวอื่นสำหรับกลุ่มดาวขอบฟ้าเหนืออื่นจะถูกควบคุมโดยกลุ่มดาวที่เกี่ยวข้องแต่ละฝ่าย

ประตูทางออกที่ใช้กำลังครอบครอง ว่าตามกฎแล้วจะยอมไม่ได้  ถ้ามีการยุแหย่  อาจก่อให้เกิดปฏิกิริยาด้านลบที่กลุ่มดาวอันโดรเมดามีต่อกลุ่มดาวหมาป่า

พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า แอนเดรียนาจะยอมมอบให้พวกเขา  ในแนวทางแบบนั้น พวกเขาสามารถดูแลควบคุมทางน้ำจี้ชิวได้อย่างแท้จริง  นั่นก็หมายความว่า  แอนเดรียนามองว่ากลุ่มดาวหมาป่าแข็งแกร่งมากกว่ากลุ่มดาวอันโดรเมดา

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ชี้แจงเรื่องที่เกิดขึ้น  แต่ถ้าพวกเขายื่นของขวัญชิ้นใหญ่อย่างนั้นให้แล้วไม่เอา  ถังเทียนก็คงไม่ใช่ถังเทียนอีกต่อไป  เขาตอบอย่างดีใจ  “ขอบคุณ ฝ่าบาทแอนเดรียนา!  ชาวกลุ่มดาวหมาป่าของเราจะเป็นมิตรที่ดีกับชาวกลุ่มดาวอันโดรเมดาแน่นอน!”

เมื่อเห็นถังเทียนทำน้ำลายสอ  อาเฮ่อไม่อาจทนดูได้ต่อไป  เฮ้, ดูสารรูปตัวเจ้าบ้าง

แต่อาเฮ่อประหลาดใจกับการตัดสินใจของแอนเดรียนาอย่างแท้จริง  นางรู้ว่านางตัดสินใจผิดและคงไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะโยนเมืองหลวงที่มั่งคั่งเพื่อไถ่ตัวเอง  นั่นไม่ใช่สิ่งที่ใครสามารถทำได้  แม้ว่าเขาที่ตอนแรกไม่สบายใจที่นางนำความยุ่งยากมาให้ที่นี่มากมาย  แต่หลังจากขอโทษด้วยวิธีการเช่นนั้น  ความโกรธก็หายไป

อาเฮ่อรู้ว่าหลังจากนั้น ทางน้ำก็จะตกเป็นของกลุ่มดาวหมาป่า  ขณะเดียวกันกลุ่มดาวอันโดรเมดาไม่จำเป็นต้องป้องกันกลุ่มดาวหมาป่าอีกต่อไป

สำหรับกลุ่มดาวหมาป่าซึ่งถูกกักขังสิ้นเชิง  ความสำคัญของทางน้ำไม่มีอะไรเทียบได้

แม้แต่เด็กโง่ก็มองเห็นเหตุนั้นได้  อาเฮ่อชำเลืองมองถังเทียนอย่างดีใจ  ใจของเขาตื่นเต้น  เจ้าคนเหลือเชื่อผู้นี้มองดูเหมือนกับผู้ปกครองดินแดนไปแล้ว

เมื่อนึกย้อนถึงอดีตที่ผ่านมา  แม้ว่าจะมีการต่อสู้อยู่สองสามครั้งที่น่าตื่นตะลึงมาก แต่พวกเขาก็มาไกลมากจนอาเฮ่อก็รู้สึกงงงวย

ดูเหมือนว่าความทรงจำของเราจะเต็มไปด้วยเรื่องราวของเจ้าเด็กที่เหลือเชื่อผู้นี้โดยไม่รู้ตัวหรือนี่?

อาเฮ่อขบขันตัวตัวเอง จากหางตาของเขาเขาเห็นหลิงซิ่วกลับไปฝึกต่ออย่างเหลืออด เฮ่อ.. เห็นเจ้าผู้นี้มีความคิดง่ายๆ แล้วอิจฉา

เขารู้ว่า คลื่นและผลกระทบของการต่อสู้ยามราตรีจะไม่กระจายไปง่ายๆ แน่

หลิวจงกวงกลับไปที่พักปัจจุบันของเขา ก่อนจะเดินเข้าประตู เขาเห็นอาซิ่วและอาจารย์ของเขายืนอยู่ใกล้กำแพง  ใบหน้าอาซิ่วมีแววหยอกล้อ ขณะที่อาจารย์กำลังยิ้ม

หลิวจงกวงโบกมืออย่างจงใจ  “เอาเลย หัวเราะเยาะได้เลย”

เขารู้มานานแล้ว หลังจากราตรีที่อึกทึก  อาจารย์ของเขาและอาซิ่วจะต้องตกใจแน่นอน  ใครจะรู้กันว่าอาจารย์ของเขาและอาซิ่วจะแอบซ่อนอยู่ในความมืดเตรียมพร้อมช่วยเขา

หลังจากกลับเข้าไปหลิวจงกวงรู้สึกผ่อนคลายได้ในที่สุดและฝืนใจหัวเราะ  “คืนนี้ข้าเสียหน้ามาก”

 “ไม่มีอะไรต้องอายเท่าไหร่หรอกน่า”  อาซิ่วส่ายศีรษะ  นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยประกาย  “โชคดีที่พวกเขาสู้กันคืนนี้แสดงให้เห็นพลังที่แท้จริงของถังเทียน  ถ้าไม่อย่างนั้น ถ้าเราปะทะกับพวกเขา  เราอาจจะเสียเปรียบได้ในที่สุด”

 “ถูกแล้ว นับเป็นเรื่องที่ดี”  อาเดรียนผงกศีรษะ  “เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างให้เราฟัง  เราไปถึงค่อนข้างสาย  และไม่เห็นอะไรมากนัก”

หลิวจงกวงมีสีหน้าเคร่งขรึม เล่ารายละเอียดเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่าง

หลังจากเล่าจบทุกอย่างแล้ว  เขาหยุดและมองดูอาซิ่ว  เพราะเขารู้ว่าอาซิ่วกำลังคิดหนัก  อาจารย์ของเขาเงียบและหลับตา เหมือนกับว่ากำลังไตร่ตรองบางเรื่อง

หลังจากนั้นชั่วขณะ  อาซิ่วก็เงยหน้า จากใบหน้าที่สงบเสงี่ยมเจียมตัวกลายเป็นท่าทีที่มีความเชื่อมั่นตนเอง  “มีจุดที่น่าสังเกตบางประการ”

หลิวจงกวงตื่นตัว  เขารู้ว่าอาเซิ่วมีปัญญามากกว่าตัวเขาและมีมุมมองที่มากกว่าเขา

 “ประการแรก  เห็นได้ชัดว่าพวกเขาวางแผนทุกอย่างไว้ก่อนแล้ว  เรื่องในคืนนี้เป็นเรื่องที่พวกเขาคาดการณ์ไว้แล้ว”

 “ประการที่สอง วิทยายุทธที่ถังเทียนใช้  เขาไม่เคยใช้มาก่อน และจากพลังของวิชานี้ น่าจะเป็นสุดยอดวิชาโดดเด่นอย่างหนึ่ง และความรู้ความเข้าใจของเขามีความลึกซึ้งมาก”

 “ประการที่สาม กองทัพหมาป่าแข็งแกร่งมากว่าที่เราคาดหมายไว้  และเราไม่อาจมองพวกเขาเหมือนเป็นกองทัพธรรมดาได้อีก”

 “ประการที่สี่ จงกวงพูดเกี่ยวกับพลังของทหารในกองทัพหมาป่า  พวกเขาน่าจะเป็นนักสู้ระดับหก  แต่ผสานฝีมือกันได้สมบูรณ์แบบ  ดังนั้นการโจมตีของพวกเขาจึงทรงพลังและทำอันตรายคนไปสองสามคน  แต่พลังโจมตีของถังอี้  เราก็อยู่ที่นั่น และพลังนั่นไม่ใช่สิ่งที่นักสู้ระดับหกสี่สิบคนจะผสานและสร้างขึ้นมาได้”

หลิวจงกวงสะดุ้ง  เขาคิดอยู่ชั่วขณะจากนั้นจึงผงกศีรษะรับ “อาซิ่วพูดถูก! ดาบของถังอี้ทรงพลังมากเกินไปขนาดที่เราไม่กล้าทดลองรับดูแน่”

 “เราพบแล้วว่าคนที่ถูกสังหารก็คือยอดฝีมือจากกลุ่มดาวอินทรี..เฉียนกุ๋ยซง นักสู้ในทำเนียบสวรรค์วิถีอันดับที่ 4558”  ดวงตาของอาซิ่วเป็นประกายแปลกประหลาด  “ถังอี้ปรากฏตัวในการสู้กับเย่เฉาเกอ  ในเวลานั้นเขานำทหารหมาป่าสองร้อยคนเข้าโจมตีและถูกพลังโจมตีของเย่เฉาเกอป้องกันไว้ได้และสูญเสียพลังรบไป  แต่วันนี้เขาใช้ทหารเพียงสี่สิบคนก็ฆ่าเฉียนกุ๋ยซงได้  นี่คือระดับพลังก้าวกระโดดอย่างคาดไม่ถึง”

 “อาจารย์กับข้าได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว  แม้ว่ากองทัพหมาป่าจะร่วมมือประสานกันได้เป็นอย่างดี  แต่ปราณแท้ของทหารไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงไปเท่าใดนัก  นั่นหมายความว่าพลังรังสีดาบของพวกเขาไม่เปลี่ยนแปรไปมากเท่าใดนัก  แต่พลังดาบของถังอี้อยู่เหนือชั้นรังสีดาบของนักสู้ระดับหกสี่สิบคนมาก และนั่นมีความเป็นไปได้เพียงประการเดียว”

อาซิ่วชูหนึ่งนิ้ว

หลิวจงกวงถามด้วยความสงสัย  “ความเป็นไปได้อะไร?”

อาซิ่วพูดช้าๆ  “ถังอี้คือสุดยอดผู้นำทหารโดดเด่น!”

 “สะ..สุดยอดผู้นำทหารโดดเด่น!”  หลิวจงกวงนัยน์เบิกกว้าง  เขาพูดตะกุกตะกัก คำพูดเหล่านั้นสร้างความตกตะลึงยิ่งกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น

 “นี่คือความเป็นไปได้”  อาซิ่วพูดเสียงดัง เขารู้สึกคอแห้ง จึงนั่งลงดื่มน้ำ

 “อาซิ่ว, เขาเป็นแค่ขุนพลวิญญาณผู้นำทหารเท่านั้น”  หลิวจงกวงคัดค้าน ส่ายศีรษะ

 “แล้วไง?”  อาซิ่วกำลังดื่มน้ำอยู่หยุดทันที  “ขุนพลวิญญาณผู้นำทหารจะเป็นสุดยอดขุนพลวิญญาณผู้นำโดดเด่นไม่ได้หรือไง?  ท่านลืมไปแล้วหรือว่าในกลุ่มดาวหมีใหญ่ก็มีอยู่หนึ่งคน?”

หลิวจงกวงตะลึง