เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 612 ศัตรูแข็งแกร่งมาเยือน โอกาสแห่งความสุขย่อมเป็นไปไม่ได้

ตอนที่  612  ศัตรูแข็งแกร่งมาเยือน โอกาสแห่งความสุขย่อมเป็นไปไม่ได้

 “เจ้ายังรับรองความปลอดภัยตัวเองไม่ได้  แล้วจะรับรองงานแต่งงานได้ยังไง” เย่ว์หยางหัวเราะ

 “ว่าไงนะ?”  สาวยักษ์ตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น

นางหันหน้าไปมองรอบๆ ทันที

จากนั้นนางสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย มองไปทางทิศตะวันออก

ในกลุ่มเมฆที่ไกลออกไปทางทิศตะวันออก  ปรากฏจุดดำจุดหนึ่ง จากนั้นก็ขยายชัดขึ้นเรื่อยๆ  กลายเป็นชุดรบทหารเกราะทองกำลังขี่มังกรยักษ์  จอมพลผู้นี้ยืนกางแขนอยู่บนหัวมังกรยักษ์ด้วยความหยิ่งภาคภูมิ กลุ่มจุดดำที่หนาแน่นมากมายลอยออกมาจากม่านเมฆ กลายเป็นอัศวินอากาศซึ่งสวมเกราะเงินกันทั้งหมด

อัศวินอากาศกลุ่มนี้มีกำลังพลหมื่นนาย

พาหนะของพวกเขาก็คือกริฟฟินสายฟ้าซึ่งมีหัวเหมือนนกแร้งและมีร่างเหมือนสิงโต กรงเล็บเหล็ก ส่วนหางและปีกเป็นเงิน

กองทัพกริฟฟินปรากฏ มีธงที่ระบุสถานะต่างๆ และเสียงเกราะกระทบแคล้งๆ เมื่อแตรเขาสัตว์ถูกเป่า กองทัพกริฟฟินที่ยิ่งใหญ่และทรงพลังก็แยกออกเป็นสองข้างอย่างรวดเร็ว แปรขบวนเป็นรูปครึ่งวงกลมอย่างพร้อมเพรียงกันรายล้อมเรือเหาะลอยฟ้าไว้สิ้นเชิง  ดูเหมือนพวกเขาจะฝึกซ้อมเช่นนี้มาเป็นล้านๆ ครั้ง ดังนั้นช่องว่างระหว่างพลขับขี่ อาวุธ ธงและชุดของแต่ละคนจึงเท่าๆ กัน  พวกเขาเงียบเหมือนกับแท่งโลหะที่อันตราย  อัศวินอากาศเหล่านี้มีความพร้อมเพรียงที่แข็งแกร่งเหมือนกับว่าพวกเขาเป็นองคาพยพเดียวกัน  เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นผู้กล้าที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

 “ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”

ผู้บัญชาการเกราะทองยกมือขวาขึ้น กองทัพทั้งหมดเริ่มส่งเสียงโห่ร้อง  ขณะที่เสียงของพวกเขาดังสะเทือนโลก

จากนั้นทุกคนยืนตรงแสดงความเคารพ

พวกเขาดูเหมือนกองทัพเหล็ก  รอรับคำสั่งต่อไป

ขุนพลเกราะเงินมากกว่าสิบคนก้าวออกมาจากแถว  พวกวเขาติดตามหลังผู้บัญชาการเกราะทองมาติดๆ และบินขึ้นเรือสำราญพร้อมกัน

เย่ว์หยางใช้จักษุญาณทิพย์ตรวจสอบก็บอกได้เลยว่ากองทัพกริฟฟินที่แข็งแกร่งทั้งหมื่นนาย ส่วนใหญ่เป็นหน่วยนักสู้ปราณดิน (ปราณก่อกำเนิด) ระดับหก ขุนพลเกราะเงินจะแข็งแกร่งมากกว่า  และผู้ที่อ่อนแอที่สุดมีสองสามคน เป็นักสู้ปราณดินระดับแปด  ส่วนใหญ่จะเป็นนักสู้ปราณดินระดับเก้า

มีนักสู้ปราณดินระดับสิบอยู่สามคน

แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีคัมภีร์อัญเชิญ  แต่ความสามารถของพวกเขาก็เทียบได้กับจักรพรรดิใต้พิภพ, จักรพรรดิฟ้าและจักรพรรดิสมุทร

 “กริฟฟินสายฟ้าน่ะหรือ?”  สาวยักษ์ขมวดคิ้วและตะโกน  “นั่นใช่พวกเจ้าหรือเปล่า,  บริวารของราชาใจสิงห์ผู้ยกย่องตัวเองว่ามีความเที่ยงธรรมคิดจะแทรกแซงธุรกิจของกลุ่มเพลิงพิโรธใช่หรือไม่?  หลงเสียง แม้ว่าเจ้าจะเป็นหนึ่งในสามจอมพลใหญ่ภายใต้บัญชาการของราชาใจสิงห์ แต่เจ้าก็ได้แต่เพียงประจบประแจงเท่านั้น อย่านึกว่าเจ้าจะแทรกแซงธุรกิจของข้าด้วยความสามารถเพียงน้อยนิดของเจ้า!  ไสหัวไปเดี๋ยวนี้  ไม่งั้นข้าจะไม่เห็นแก่หน้าเจ้า ต่อให้เจ้าเป็นราชาใจสิงห์ก็ตาม...”

 “ชื่อของหัวหน้ากลุ่มเพลิงพิโรธเป็นที่รู้จักกันดีในแดนสวรรค์ใต้ขนาดที่เด็กยังหยุดร้องไห้  อย่างไรก็ตาม ข้าขอเตือนสักหน่อย อาจเป็นเรื่องง่ายที่เจ้าสามารถขู่ขวัญเด็กๆ ได้  แต่ยังไม่พอจะขู่ขวัญข้าได้”  จอมพลเกราะทองตอบอย่างลำพอง  ขณะที่ยังยืนอยู่บนศีรษะของมังกรยักษ์

 “พี่ใหญ่หญิง, หลายอย่างดูเหมือนจะไม่ราบรื่น  เรายังไม่ควรสู้กับศัตรู”  มังกรตาเดียวรีบพูดทันที

 “ไม่ต้องเป็นห่วง  ก็แค่คนอย่างหลงเสียงคนเดียว  ข้าสามารถล้มเขาได้ด้วยมือข้างเดียว”  สาวยักษ์โบกมือ  “พวกเจ้าทุกคนเตรียมงานแต่งงานน้องสาวคนนั้น   ข้าจะรับมืออัศวินสายฟ้ากิ๊กก๊อกนี่เอง  จำเอาไว้  ไม่ว่าข้าพูดอะไรไป ก็ต้องเป็นเช่นนั้น”

 “ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันมงคลของกลุ่มเพลิงพิโรธสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า ขอให้ผู้อาวุโสคนนี้ได้ดื่มอวยพรให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวหน่อยเถอะ”

บุรุษหัวล้านพุ่งลงมาจากท้องฟ้าอย่างรวดเร็วมากราวกับดาวตก

ทุกคนคิดว่าบุรุษหัวโล้นนั้นจะกระแทกเข้ากับดาดฟ้าเรือ แม้ถ้าเขาไม่กลายเป็นเลือดเนื้อเลอะเลือน เขาก็คงทะลุดาดฟ้าเข้าไปในห้องเรือก็เป็นได้

คาดไม่ถึงเลยว่า บุรุษผู้นี้หมุนตัวขณะที่ร่วงลงมาเหมือนดาวตก กลับหายไปทันที  และเขาพลันลอยลงมาเหมือนขนนก เท้าของเขาสัมผัสดาดฟ้า ไม่มีแม้แต่ฝุ่นกระจาย  ศีรษะของเขาเหมือนกับภูเขาที่ไม่มีหญ้างอกเงยสักต้น และแสงสะท้อนรอบๆ หัวเขามองดูเหมือนหลอดไฟสร้างความขบขันให้กับเย่ว์หยางที่กำลังดูอยู่  นอกจากศีรษะที่ล้านเลี่ยนซึ่งเป็นเครื่องหมายการค้าของเขาแล้ว วิธีการแต่งกายของเขายังดูเป็นเฉพาะแบบอย่าง เขาสวมชุดขนเงินหรูหรามากเหมือนกับสุภาพบุรุษ  หน้าอกเขาเปลือยเปล่ามีขนดกหนามองดูเหมือนคนป่าเถื่อน

เขาสวมกางเกงสีแดงรองเท้าหนังสีดำปลายแหลม เครื่องแต่งกายของเขาทั้งหมดเห็นแล้วชวนอึดอัด

ที่ทนได้ยากที่สุดก็คือคนผู้นี้สวมแหวนเพชรสีต่างๆทั้งสิบนิ้ว

สภาพของเขามองดูแล้วเหมือนกับพวกบ้านนอกที่รวยกระทันหัน

แน่นอนว่าเกี่ยวกับลักษณะของเขา  คนที่เหมือนเศรษฐีบ้านนอกผู้นี้มองดูเหมือนหาเรื่องก่อกวนและท่าทีไม่มีความสำคัญ

แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนหัวล้านผู้มองดูเหมือนกับเศรษฐีบ้านนอกนี้ เป็นโจรอื้อฉาวในแดนสวรรค์ใต้ ระดับของเขายังสูงกว่าสาวยักษ์  ค่าหัวในแดนสวรรค์ใต้ของเขาสูงถึงหกร้อยห้าสิบล้าน

 “เป็นเจ้าเองหรือ เจ้าโล้น?  เจ้าสามารถเดินเอาหัวเหม่งฉายแสงส่องทางเดินของเจ้าได้  ในขณะที่ข้าเดินตามสะพานท่อนซุงพาดไม้ของข้า  ทำไมเจ้าต้องรุกล้ำอาณาเขตของข้าด้วย?”  หน้าของสาวยักษ์เขียวคล้ำ เหมือนกับว่าลักษณะของหลงเสียง ผู้บัญชาการกองทัพกริฟฟินสายฟ้าจะยังไม่เพียงพอ  ตอนนี้จอมปีศาจจื้อกวงซึ่งมีค่าหัวถึงหกร้อยห้าสิบล้านเหรียญทองปรากฏออกมาอีก การเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ทำให้นางเริ่มคิดและไตร่ตรอง  ถ้าไม่มีเงื่อนไขพิเศษ หลงเสียงผู้แอบอ้างความชอบธรรมจะไม่มีทางทำงานร่วมกับจอมปีศาจซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจ พวกนี้มาหานางหรือมาหาเชื้อพระวงศ์ที่ปกปิดตัวเองอยู่ในเรือสำราญลอยฟ้า และหลงเสียงถูกเรียกมาช่วยปกป้องอย่างนั้นหรือ?  จอมปีศาจมักจะรักษาเนื้อรักษาตัวอยู่เสมอ  เขาอาจจะฉวยโอกาสจากวิกฤติเพื่อประโยชน์ส่วนตัวก็เป็นได้

 “ก็แค่ดื่มฉลองแต่งงาน  ทำไมเจ้าต้องตระหนี่ด้วยเล่า ลี่เยี่ยน?”  จอมปีศาจจื้อกวงหัวเราะ

 “พี่ใหญ่หญิงมีผีอยู่ข้างล่างนั่นด้วย

ทหารรับจ้างสองคนที่สวมชุดนักสู้ปราณฟ้าบินขึ้นมาจากฝั่งทะเลสาบขึ้นมารายงานสาวยักษ์

ความจริงพวกเขาไม่จำเป็นต้องรายงานเลย  เนื่องจากสาวยักษ์นั้นมองเห็นอยู่แล้ว

ในป่าริมฝั่งทะเลสาบ สนามพลังที่ถูกปลอมขึ้นด้วยสมบัติพิเศษของนักสู้ปราณฟ้าคนหนึ่งถูกลบออก  โจรจำนวนมากที่มีผ้าพันคอสีดำโพกอยู่บนศีรษะกำลังโบกธงกะโหลกดำ  พวกมันเหาะขึ้นมาเหมือนคลื่นซัดออกมาจากป่าและมีจำนวนถึงหมื่นคน

ผู้ที่นำขึ้นมาเป็นมนุษย์เผ่าโครงกระดูก มีดาบโค้งสะพายอยู่ข้างหลังและตัวดาบของเขาจะมีรอยหยักเหมือนฟันเลื่อย  เขาพลิกตัวยืนอยู่ต่อหน้าสาวยักษ์อย่างง่ายดาย

มนุษย์โครงกระดูกดูเหมือนจะล้มลงได้ทุกเมื่อ  ชุดที่เขาสวมขาดรุ่งริ่ง เหมือนกับว่าปีนออกมาจากหลุมศพ

มนุษย์โครงกระดูกผู้นี้น่าเกลียดจริงๆ แต่เขาทำตัวเหมือนกับเป็นสุภาพบุรุษ  ก่อนอื่นเขาคำนับสาวยักษ์เหมือนกับที่ขุนนางทำ  “ดยุคซาอูล เดอ ฮามอนเดล เอ็ดเวิร์ด มุลลิเฟเบิล ราเชลขอคารวะหัวหน้าของกลุ่มเพลิงพิโรธ ไม่เจอกันสองสามปีแล้วนะหัวหน้าลี่เยี่ยน  ข้าคิดถึงท่านอยู่ตลอดเวลา จากกันหนึ่งวันก็เหมือนกับสามปี หัวหน้าลี่เยี่ยน ท่านยังสง่าและสวยงามจริงๆ ภายใต้ลมรำเพยยามราตรีและแสงอาทิตย์ยามอัสดงค์  ข้าอดหลงรักเจ้าไม่ได้”

 “ถุย!” เย่ว์หยางถ่มน้ำลายเมื่อได้ยินคำนี้

 “....”  สาวยักษ์ดูไม่มีความสบายใจเลยแม้แต่น้อย  มันดูน่ารังเกียจ ราวกับว่านางเห็นหนอนบนพื้นกำลังกระดืบคลานไปรอบๆ

ความจริง มีหนอนตัวหนึ่งที่ไต่อยู่บนจมูกท่านดยุคจริงๆ  เมื่อมันไต่มาถึงฟันของเขา  มนุษย์โครงกระดูกก็อ้าปากและเริ่มเคี้ยวหนอนตัวนั้น ราวกับกำลังกินอาหารเลิศรส

ขณะที่เขากำลังเคี้ยว บังเอิญฟันของเขาคลอนและหลุดร่วงลงมา

มนุษย์โครงกระดูกร้องลั่น รีบเก็บฟันแล้วหันกลับมาใช้เสื้อคลุมบังไม่ให้คนอื่นเห็น จากนั้นใส่ฟันกลับเข้าไปในปากของเขา  สุดท้ายเขาคำนับให้กับทุกคนเป็นการขอโทษ  “ข้าแก่มากแล้ว  ร่างของข้ากำลังเน่า ฟันของข้าก็เลยคลอน หวังว่าทุกคนจะเข้าใจสถานการณ์ของข้านะ”

หลังจากพูดเสร็จ เขาดึงผ้าเช็ดหน้าไหมออกมาจากที่ใดสักแห่งแล้วเช็ดหัวทั้งที่ไม่มีเหงื่อ

เย่ว์หยางพูดไม่ออก

เขาสันนิษฐานในใจว่า ถ้าเขาใช้หมัดต่อยฟันทั้งสองแถวในปากของเขา คงทำให้ฟันในปากของเขาปลิวกระเด็นไปหมดแน่  จากนั้นค่อยปล่อยให้เขาไปวิ่งไล่เก็บฟันทีละซี่เอาเอง นั่นคงเป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อ

แม้ว่ามนุษย์โครงกระดูกนี้จะดูเหมือนโง่  แต่ความสามารถของเขาไม่อาจดูแคลนได้

มนุษย์โครงกระดูกมีระดับที่สูงมากกว่าสาวยักษ์เสียอีก  เขาคือราเชล หัวหน้ากลุ่มโจรโครงกระดูกดำซึ่งอยู่ในอันดับที่เก้าในกลุ่มโจรแดนสวรรค์ใต้  ดาบโค้งบนหลังของเขาเป็นอาวุธสมบัติระดับศักดิ์สิทธิ์นามว่าดาบพิลาป ในหนังสือคู่มือสุดยอดพันอาวุธสุดวิเศษแดนสวรรค์ใต้  มันคือสมบัติชั้นยอด ที่น่าเสียดายก็คือดยุคราเชล มนุษย์โครงกระดูกผู้นี้มีค่าหัวห้าร้อยห้าสิบล้าน ยังอ่อนกว่าสาวยักษ์  แม้ว่ารางวัลค่าหัวของเขาจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อยก็ตาม

นี่ยังเป็นสาเหตุที่เขาทำตัวเหมือนกับว่าเขาอยู่ในสถานะที่ต่ำกว่า

 “ผู้บัญชาการหลงเสียงก็อยู่ที่นี่  จอมปีศาจจื้อกวงก็อยู่ในนี้ ดยุคก็อยู่ที่นี่ด้วย  แล้วข้าจะไม่อยู่ที่นี่ได้ยังไง?  เจ้าต้องรู้ว่าพื้นที่นี้เป็นพื้นที่ล่าหากินเป็นครั้งคราวของข้าด้วย”  บุรุษร่างสูงสวมชุดหลากสีสันเหมือนตัวตลกปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหลังสาวยักษ์  เทียบกับมนุษย์กระดูกแล้ว ทัศนคติของเขาต่ำกว่า ตัวตลกผู้มีใบหน้าครึ่งยิ้มครึ่งร้องไห้คำนับแสดงความเคารพให้สาวยักษ์  “ลูกพี่หญิง ไม่ได้พบกันนานเลยนะ  ขออภัยที่ไม่ได้ออกมาพบท่านเร็วกว่านี้  ข้าไม่รู้ว่าท่านล่าเหยื่ออยู่ที่นี่  มิฉะนั้นข้าคงไม่ออกมาต้อนรับท่านเป็นแน่”

 “ไสหัวไปให้พ้น, ข้าไม่ใช่พี่ใหญ่หญิงของเจ้า, จะไปตายที่ไหนก็ไปซะ เจ้าและกลุ่มโจรตัวตลกของเจ้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า”  สาวยักษ์หัวเราะเย็นชา  นี่เป็นครั้งแรกที่นางปฏิเสธคนที่เรียกนางว่าพี่ใหญ่หญิง

 “น่าเศร้าจริงๆ  ข้าเคยสู้เคียงข้างกับท่านในอดีต แม้ว่าพี่ใหญ่หญิงจะปฏิเสธที่จะยอมรับ แต่ข้าจะปฏิบัติกับท่านเสมือนเป็นพี่ใหญ่หญิงของข้า”  ตัวตลกผู้นั้นหัวเราะชั่วร้าย  มือข้างหนึ่งกวัดแกว่งไม้กายสิทธิ์ด้วยนิ้วมือที่ยาว  มืออีกข้างหนึ่งเดาะลูกบอลเล็กสามสีเล่น  ทันใดนั้นเขามองมาทางเย่ว์หยางและอี้หนานและหัวเราะอย่างชั่วร้าย  “ดูเหมือนท่านจะลืมข้าเพราะได้เด็กใหม่มาสินะ  มิน่าเล่า พี่ใหญ่หญิงถึงได้ปฏิเสธว่าเคยรู้จักข้า  เด็กใหม่เหล่านี้ก็ไม่เลวหรอกนะ ศักยภาพไม่มีขอบเขต  ถ้าเด็กใหม่สองคนนี้เติบโตขึ้น  อย่างน้อยพวกเขาจะได้เป็นนักสู้ปราณฟ้าใช่ไหม?”

เย่ว์หยางรู้สึกได้ว่าคำพูดของตัวตลกผู้นี้แฝงความตั้งใจจะฆ่าพวกเขา

แม้ว่าคนอื่นๆ ก็มีความคิดนี้เช่นกัน  แม้แต่รวมความตั้งของคนอื่นแล้ว ก็ยังไม่ได้ครึ่งของสิ่งที่ตัวตลกมี

เขามีลางสังหรณ์

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ดูเหมือนจะวางแผนโดยตัวตลกที่มีความเคารพผู้นี้  เขาเป็นคนหนึ่งที่ทำให้คนพวกนี้มีปัญหา... สำหรับนายพลเกราะทองผู้หยิ่งผยอง, ปีศาจหัวโล้นเจ้าเล่ห์และมนุษย์โครงกระดูกผู้น่าเกลียด พวกนั้นเป็นแค่เพียงผู้ช่วยที่ตัวตลกเชิญมา

 “ชุดแต่งงานอยู่ที่ไหน?”  สาวยักษ์เหยียดมือนางออก และมังกรตาเดียวรีบยื่นชุดแต่งงานสีขาวราวหิมะที่บริวารนางหาพบในเรือ  “พี่ใหญ่หญิง ใครบางคนบังเอิญแต่งงานในเรือสำราญ แต่ชุดแต่งงานอาจจะไม่เหมาะสำหรับสาวน้อย”  เหมือนกับว่าสาวยักษ์ไม่ได้ยินเขา นางรับมาถือไว้โดยไม่สนใจใครอื่นเดินเข้าหาอี้หนาน  “น้องสาว ข้าต้องการให้ของขวัญแต่งงานกับเจ้า  แต่ตอนนี้ ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้  แม้ว่าข้าจะเป็นโจรใจกล้า แต่ข้าก็มีศัตรูมากมาย และบางคนที่ไม่เจียมตัวก็มักจะเข้ามาหาเรื่อง วันนี้ข้าไม่สามารถให้เกียรติรักษาคำสัญญาได้  ดังนั้นข้าขอโทษ น้องสาว  เจ้าไม่ใช่คนของข้า  เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเจ้า  ขอให้เจ้ามีชีวิตอย่างมีความสุขหลังจากแต่งงานกับหนุ่มน้อยผู้นี้   ถ้าเขารังแกเจ้า  เจ้ามาหาข้าได้ ข้าจะทุบตีเขาแทนเจ้า”

 “ขอบคุณพี่สาว แค่นี้ก็ดีพอแล้ว”  อี้หนานยอมรับชุดแต่งงานอย่างตื้นตัน  แม้ว่านี่จะเป็นของที่ขโมยมา แต่สำหรับนาง นี่คือสมบัติที่ดีที่สุด

 “เฒ่าสาม พวกเจ้าไปส่งพวกเขาด้วยตัวเอง  เรื่องของกลุ่มโจรเพลิงพิโรธไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผู้บริสุทธิ์”  สาวยักษ์โบกมือสั่งมังกรตาเดียวและบริวารที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าสองคนให้ส่งเย่ว์หยางกับอี้หนานออกไปจากเรือสำราญลอยฟ้า  อีกด้านหนึ่งนางหันหน้าไปเผชิญกับศัตรู  นางตะโกนเสียงเข้ม “เนื่องจากเจ้ามาหาข้าโดยตรง  งั้นก็เข้ามาเลย!  ข้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวังแน่ ใครอยากตายคนแรก?”

 “ไม่ต้องรีบ  ไม่ต้องรีบ!”  มนุษย์โครงกระดูกโบกมือและหัวเราะ  “เด็กใหม่สองคนนี่ยังไม่ต้องรีบจากไป ยังมีคนตามมาสมทบงานแต่งงานอีกหลายคนเพื่อร่วมงานเลี้ยงแต่งงาน....”

คนอีกจำนวนมากโผล่ออกมาจากในป่า

ส่วนหนึ่งมีคนคุ้มกันเข้ามา

บรรดาคนเหล่านั้น มีสตรีและเด็กอยู่หลายคน