Panlong เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 28 พี่น้องสองสาว

 

เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 28  พี่น้องสองสาว

ยามเช้า อากาศกระจ่างและสดชื่น

รัสกินกำลังนำบริวารทั้งสองคนเดินทางอย่างรวดเร็วมุ่งสู่คฤหาสน์ที่แลมพ์สันและคนอื่นๆ พักค้างในคืนก่อนนั้น

 “ข้าต้องแน่ใจว่าเราดูแลใต้เท้าแลมพ์สันและคนอื่นอย่างดีเยี่ยม แลมพ์สันพูดคำเดียวก็อาจทำให้พวกเราทุกคนมีแนวโน้มจะได้เลื่อนตำแหน่ง” รัสกินรู้สึกค่อนข้างผิดหวังคิดว่า “โชคไม่ดี ดูเหมือนใต้เท้าแลมพ์สันระมัดระวังตัวมาก  พวกเขาไม่ยอมให้มีผู้รับใช้เข้าไปในคฤหาสน์แม้แต่คนเดียว”

ขณะที่เขากำลัคิดเรื่องหลายอย่าง  รัสกินเดินไปที่ประตู

 “เกิดอะไรขึ้น? ประตูไม่ได้ปิดหรือ?”  รัสกินขมวดคิ้ว  เขารู้ว่าแลมพ์สันและใต้เท้าท่านอื่นมีเรื่องสำคัญมาก  พวกเขาจะไม่เปิดประตูทิ้งไว้อย่างแน่นอน

เขาเข้าไปในลานบ้าน  ขณะที่เข้าไปเขารู้สึกว่าลานบ้านเงียบเกินไป

 “ใต้เท้า” รัสกินร้องเรียก

แต่เสียงของเขาก้องอยู่ในสวน ไม่มีใครตอบรับ

 “พวกเจ้าสองคน ไปดูรอบๆ ให้ข้าด้วย  ข้าจะขึ้นไปชั้นบนดูว่าจะพบอะไรบ้าง”  รัสกินรู้สึกแย่เกี่ยวกับเรื่องนี้  เขาดิ่งตรงไปยังชั้นสองซึ่งเป็นห้องพักของแลมพ์สันและคนอื่นทันที

ประตูในชั้นสองทุกห้องเปิดอ้าหมด  ไม่มีบานไหนปิด

เมื่อเข้าไปในห้องของแลมพ์สัน รัสกินขมวดคิ้วทันที เตียงอยู่ในสภาพใช้งานและยังไม่ชัดเจนนัก  ขณะเดียวกันที่หัวเตียงยังมีกระเป๋าสัมภาระอยู่

 “ไม่ถูกต้องแล้ว”

รัสกินเข้าไปในห้องอื่นทันที  เตียงอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงเช่นกัน และกระเป๋าสัมภาระอยู่บนโต๊ะ  นอกจากนี้แล้วรัสกินไม่เห็นปัญหาอะไรอื่น... แต่เขารู้สึกว่าไม่ถูกต้อง

 “ใต้เท้าแลมพ์สันไม่มีเวลาจะหยิบกระเป๋าสัมภาระและความจริง ใต้เท้าอื่นก็เป็นเหมือนกัน  เป็นไปได้ไหมว่าเกิดเรื่องสำคัญที่บังคับให้ใต้เท้าแลมพ์สันและคนอื่นๆ แยกจากไปทันที?”  รัสกินหงุดหงิด

 “ใต้เท้า!” เสียงเรียกแตกตื่นดังมาจากชั้นล่าง

รัสกินสีหน้าเปลี่ยนและวิ่งลงไปตามทางเดิน  จากนั้นกระโดดลงจากระเบียงไปที่ลานบ้าน

 “อะไรกัน?”  รัสกินมองดูบริวารทั้งสองคน

 “ใต้เท้า, ตรงนี้มีคราบเลือด”  ทั้งสองคนชี้ไปที่ผนัง

เดิมทีซาสเลอร์สั่งให้สมุนภูตผีทำลายร่องรอยของคนตายทั้งหมด ร่องรอยเกือบทั้งหมดรวมทั้งคราบเลือดถูกกำจัด  แต่เมื่อเสือดำเมฆาแฮรุใช้อุ้งเท้าตบกะโหลกของมือปราบพิเศษคนหนึ่ง เลือดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ แม้ว่าสมุนภูตผีเหล่านั้นจะจัดการด้วยความขยันและระมัดระวังแล้ว แต่ยังมีร่องรอยเล็กน้อยเหลืออยู่สองสามรอย

 “คราบเลือด  และใต้เท้าหายไปหมดทุกคน?”

ขณะจ้องมองมองลานบ้านที่เงียบสงบรัสกินรู้สึกราวกับว่ามีหินก้อนใหญ่กดทับอกของเขา  “เกิดการต่อสู้กันที่นี่  สำหรับใต้เท้าทั้งหลายเป็นไปได้ไหมว่าพวกเขากำลังอยู่ในการไล่ล่า?”

รัสกินรู้ว่าใต้เท้าทั้งหกคนนี้มีพลังมากขนาดไหน เขาไม่เชื่อว่าจะมีคนสามารถฆ่าใต้เท้าทั้งหกได้

รัสกินสั่งบริวารทั้งสองคนของเขา  “พวกเจ้าทั้งสองคนจงไปที่เบซิลเมืองหลวงมณฑลทันที  รายงานข่าวนี้กลับไป”

 “ขอรับ!”

แต่ก่อนที่บริวารทั้งสองคนจะไปถึงเมืองหลวงมณฑลเบซิล กลุ่มของลินลี่ย์ก็เผชิญหน้ากับหน่วยที่สองในระหว่างทาง

 “ใช่พวกเขาหรือเปล่า?”  ลินลี่ย์ บีบี ซาสเลอร์และแฮรุอยู่ในพงหญ้าสูงริมถนน

ซาสเลอร์มองดูอัศวินสี่คนที่ล้อมรถม้าโดยสาร  เขาพยักหน้าและกล่าว  “ใช่แล้ว  เป็นพวกเขานั่นแหละ เด็กสาวสองคนน่าจะอยู่ในรถม้า”

 “ภายในรถม้า?”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  จากนั้นมองดูบีบี  “บีบี  ข้าคาดว่ารถม้าคันนั้นจะมีคนมากกว่าเด็กสาวสองคน  น่าจะมีคนคุ้มกันเด็กสาวด้วยเช่นกัน  บีบีเจ้ามีร่างกายที่เล็ก  งานของเจ้าคือต้องเข้าไปในรถม้าด้วยความเร็วสูงและฆ่าทหารผู้คุ้มกันเหล่านั้น”

ซาสเลอร์พยักหน้า  “หน่วยนี้น่าจะมีคนหกคน  เป็นบุรุษทั้งหมด คงจะมีสองคนอยู่ในรถม้าคันนี้”

 “ได้ยินแล้วใช่ไหม บีบี? ฆ่าบุรุษสองคนในรถซะ”  ลินลี่ย์หัวเราะขณะลูบศีรษะบีบี

บีบีกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของลินลี่ย์ เชิดหัวน้อยๆ ร้องรับคำลินลี่ย์ด้วยความมั่นใจ  “เจ้านาย, ข้า, บีบี เคยทำให้ท่านผิดหวังหรือ?”

ลินลี่ย์หัวเราะอย่างเอ็นดู

 “ตกลงตามนี้”  ลินลี่ย์พูดกับเขาในใจ

บีบีเคร่งขรึมทันทีขณะที่มันจ้องมองดูรถม้าด้วยตาน้อยๆ ของมัน และจากนั้น มันแอบเล็ดลอดผ่านหญ้าสูงเข้าไปใกล้รถม้า...

ภายในรถม้าโดยสาร มีเด็กสาวฝาแฝดสองพี่น้องผู้งดงาม ผมเขียวดุจหยก  ตาทั้งสองของนางบวมแดงและพวกนางจ้องมองบุรุษทั้งสองที่นั่งอยู่ด้านตรงข้ามด้วยความชิงชัง

 “คนเลว” หนึ่งในสองพี่น้อง ซึ่งมีนัยน์ตาโตกว่าเล็กน้อยสาปแช่งเบาๆ

บุรุษทั้งสองคนเพียงแต่ยิ้มให้พวกนางไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย

 “รีเบ็คกา อย่าสาปแช่งอีกต่อไปเลย  สาปแช่งเศษสวะเหล่านี้ไปก็เปลืองพลังงานเปล่าๆ  คิดดูสิ เรานับถือศาสนจักรเจิดจรัสมาตลอดหลายปีสวดอ้อนวอนให้เทพเจ้านำความสุขมาให้พวกเรา  ใครจะคิดกันว่าพวกเขาเลวทรามอย่างนี้”  ดวงตาของเด็กสาวอีกคนยังคงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

 “พี่” รีเบ็คกาฉวยมือพี่สาวไว้ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

รีเบ็คกาและลีนาได้รับการยกย่องจาก 48 แคว้นอิสระ  พวกนางศรัทธามหาเทพเจิดจรัสตามบิดาของพวกนาง แต่ใครจะคิดกันว่าศาสนจักรเจิดจรัสจะฆ่าบิดามารดาของพวกนางและลักพาตัวพวกนางมา

เมื่อบิดามารดาตาย รีเบ็คกาและลีนาจึงกลายเป็นกำพร้าไม่มีครอบครัว

และตอนนี้อนาคตของพวกนางสูญสลาย พวกนางมองไม่เห็นความหวังใดๆ ทั้งสิ้น

 “ท่านพ่อ ท่านแม่”  รีเบ็คกาและลีนาเริ่มตัวสั่นเนื่องจากพวกนางคิดถึงบิดามารดา  ตลอดหลายปีมานี้ บิดามารดาคอยปกป้องพวกนาง ไม่ว่าจะมีเรื่องวุ่นวายหรือสงครามในแผ่นดินอนารยชนก็ตาม

แต่ครั้งนี้

 “ลีนา พาน้องของเจ้าหนีไปซะ”  บิดาของพวกนางกอดนักสู้ระดับเจ็ดคนหนึ่งไว้แน่นในช่วงสุดท้ายของชีวิตเขา  แม้ว่าจะเป็นเพียงนักรบระดับห้าก็ตาม แต่บิดาของพวกนางก็ยังพยายามถ่วงเวลาสองสามวินาที

แต่โชคร้าย กองกำลังของศาสนจักรเจิดจรัสแข็งแกร่งมาก

 “พระเจ้า ได้โปรดช่วยเราด้วย”  ลีนาคร่ำครวญในใจ  “ตราบใดที่ท่านช่วยเราและให้เรามีโอกาสแก้แค้นได้  ข้ายินดีเสียสละทุกอย่างรวมทั้งวิญญาณของข้าด้วย”

นางมองดูบิดามารดาของนางตาย  นางต้องการล้างแค้น

น่าเสียดาย พระเจ้าอยู่ไกลจากพวกนางเกินไป  พระองค์จะรู้ถึงความปรารถนาของวิญญาณธรรมดาสองดวงนี้ได้อย่างไร?

 “แครก” ทันใดนั้น มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้น

ลีนากับรีเบ็คกาหันมาด้วยความประหลาดใจทั้งคู่  พวกนางเห็นประกายดำวูบหนึ่ง “ฉัวะ” เสียงดังขึ้นในวินาทีเดียว โลหิตฉีดกระจายไปทั่ว

รีเบ็คกาและลีนาจ้องมองตกตะลึง

ศีรษะของบุรุษทั้งสองที่เฝ้าระวังพวกนางห้อยลงทันที  คอครึ่งหนึ่งถูกตัด  พวกเขาตายอย่างไม่ต้องสงสัย

 “ใครกัน?” พี่น้องฝาแฝดจ้องมองอย่างตกตะลึง  จากนั้นดีใจทันที  พวกนางรู้ว่ามีคนมาช่วยพวกนาง  พวกนางกวาดมองไปทั่วแต่ไม่เห็นผู้ที่ช่วยนาง

 “ควีค.. ควีค” เสียงดังขึ้นมาจากข้างล่างพวกนาง

รีเบ็คกาและลีนาทั้งสองคนก้มหัวดู  เห็นแต่เพียงหนูเงาน้อยน่ารักตัวหนึ่งอยู่ตรงนั้น มันเชิดหัวด้วยความหยิ่ง ทำท่าทางเหมือนมนุษย์ใช้กรงเล็บลูบหนวดของมัน

 “หนู?”  ทั้งรีเบ็คกาและลีนาสับสนงงงวย

บีบีโกรธทันที และมันกระโดดเหยงๆ โบกอุ้งเท้าน้อยๆ ไปมา มันกลายร่างเป็นภาพเลือนรางพุ่งวาบเข้าหาทั้งสองนาง

 “หนูหรือนี่?”  รีเบ็คกาและลีนาเริ่มเข้าใจ

บีบีไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อยเมื่อมันฆ่าคนไปสองคนแล้ว  ยิ่งกว่านั้นล้อรถม้าโดยสารยังคงสั่นสะเทือนวิ่งไปตามถนน  อัศวินข้างนอกทั้งสี่คนไม่ทันสังเกตอะไร

 “อ๊า!”

ทันใดนั้นเสียงร้องโหยหวนน่าสยดสยองดังขึ้นจากข้างนอก

 “โฮกกกก!” เสียงคำรามดุร้ายจากสัตว์ป่า

รีเบ็คกาและลีนามองหน้ากัน จากนั้นผลักเปิดประตูรถทันที นายสารถีล้มลงไปแล้ว  โลหิตเปรอะเปี้อนรถโดยสาร

รีเบ็คกาและลีนาหันไปมองอัศวินทั้งสี่คนทันที

แต่ภาพที่พวกนางเห็น...

ประกายแสงม่วงสี่สายวาบขึ้น  อัศวินทั้งสามไม่มีโอกาสตั้งตัวทันก่อนที่ศีรษะพวกเขาจะปลิวกระเด็น  ขณะที่ลินลี่ย์นักรบผู้สวมเกราะดำลงมายืนข้างหน้ารถม้าโดยสาร  ดาบหนักอดาแมนเทียมสะพายอยู่บนหลังของเขา

 “หวัดดี  พวกเจ้าเป็นอิสระแล้ว”  ลินลี่ย์กล่าวพลางยิ้ม

เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มที่แข็งแกร่งทรงพลังที่อยู่ต่อหน้าพวกนาง  รีเบ็คกาและลีนาตะลึงทั้งคู่  ในสายตาพวกนาง อัศวินพวกนั้นแข็งแกร่งมาก  แต่ดูเหมือนว่าด้วยฝีมือบุรุษหนุ่มผู้นี้ อัศวินเหล่านั้นไม่สามารถต้านทานได้แม้สักครู่

 “รีเบ็คกา, ลีนา, หวัดดี”  เสียงชราดังขึ้น  ถึงตอนนี้ซาสเลอร์ยืนอยู่ในท่ามกลางทุ่งหญ้า

เมื่อเห็นร่างผอมของซาสเลอร์  คิ้วขาวยาวของเขา รีเบ็คกาและลีนาเรียกเขาอย่างตื่นเต้น “ปู่ซาสเลอร์!”

พวกนางเดินทางร่วมกับซาสเลอร์ภายใต้การคุ้มกันทั่วไปช่วงเวลาหนึ่ง  ดังนั้นพวกเขาจึงรู้จักกัน

 “ปู่ซาสเลอร์  ท่านผู้นี้เป็นใครกัน?”  รีเบ็คกาและลีนามองลินลี่ย์ด้วยความสงสัย  ทันใดนั้นสองพี่น้องสังเกตเห็นเสือดำตัวมหึมาเข้ามาใกล้พวกเขา  นัยน์ตาที่เยือกเย็น น่ากลัวของเสือดำทำให้รีเบ็คกาและลีนาหวาดกลัว

 “อย่ากลัวไปเลย  แฮรุอย่าทำให้พวกนางกลัว” ลินลี่ย์ทำเสียงดุ

 “อูววว” แฮรุคำรามเบาๆ รับคำลินลี่ย์ จากนั้นก้มหน้าและเดินไปอยู่ด้านข้าง ไม่กล้าทำให้สองฝาแฝดกลัวอีกต่อไป

 “รีเบ็คกา ลีนา นี่คือท่านลินลี่ย์  เขาไม่ได้อ่อนแอกว่าข้านะ”  ซาสเลอร์หัวเราะ

 “จริงเหรอ?”  รีเบ็คกาและลีนาจ้องมองลินลี่ย์อย่างตกใจ

ไม่ใช่ว่าพวกนางไม่เชื่อว่าลินลี่ย์จะทรงพลัง  เป็นแต่พวกนางเห็นว่าตอนที่ซาสเลอร์ถูกควบคุม แสดงว่าศาสนจักรเจิดจรัสให้ความสำคัญเขามากมายเพียงไหน  การควบคุมเขายังต้องมีกระทั่งคาร์ดินัลร่วมด้วย ซาสเลอร์เคยโอ้อวดกับสองพี่น้องเรื่องก่อนนั้นที่เขาสามารถทำลายกองทัพเป็นล้านได้  แต่เพียงเพราะเขาถูกล้อมโจมตีโดยนักสู้ระดับเก้าเกินกว่าสิบคน เขาจึงถูกจับในที่สุด

 “ปู่ซาสเลอร์  เป็นหนูน่ารักตัวนี้ช่วยพวกเราไว้”  รีเบ็คกาและลีนาหันไปมองบีบีทันที

ตอนนี้บีบีกำลังยืนอยู่บนรถม้า  มันยิ้มให้นางและจากนั้นในพริบตา มันกระโจนไปอยู่บนไหล่ของลินลี่ย์

 “เจ้าพูดถึงบีบีน่ะหรือ?  นี่คืออสูรเวทที่ลินลี่ย์ฝึกขึ้นมา”  ซาสเลอร์หัวเราะขณะที่เขาแนะนำบีบี  จากนั้นเขามองลินลี่ย์  “ลินลี่ย์ให้ข้าแนะนำเจ้าเอง  คนน้องสาวชื่อรีเบ็คกาจะมีตาโตกว่าเล็กน้อย  ส่วนคนนี้คือคนพี่ ชื่อลีนา”

ลินลีย์ยิ้มและผงกศีรษะ

 “ซาสเลอร์, เราควรส่งเด็กสาวทั้งสองคนกลับหรือเปล่า..?”

ในความเห็นของลินลี่ย์  เด็กสาวทั้งสองคนไม่มีประโยชน์สำหรับเขา  ที่สำคัญไม่ว่าวิญญาณจะบริสุทธิ์เพียงไหน  ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกนางจะแข็งแกร่ง

 “ปู่ซาสเลอร์  เราไม่มีที่ให้กลับไป”  ลีนาคนพี่สาวแตกตื่นทันที  นางกล่าวขอร้อง  “ปู่ซาสเลอร์ ให้เราไปกับปู่นะ  เรารู้ว่าปู่จะต้องฆ่าคนของศาสนจักรเจิดจรัส  เราจะแก้แค้นให้บิดามารดาของเราด้วย”

 “ปู่ซาสเลอร์  เราขอวิงวอนท่าน”  รีเบ็คกาอ้อนวอนเขา

ซาสเลอร์ตั้งใจจะพาเด็กสาวทั้งสองไปกับเขาด้วย  ด้วยความตั้งใจจะให้แฝดสองพี่น้องเข้าสู่ศาสตร์มืดเวทพ่อมด  แต่เขาต้องให้ลินลี่ย์เห็นชอบด้วย

 “ลินลี่ย์  ก็แค่พาพวกนางไปกับเรา  ลีนาและรีเบ็คกาปรุงอาหารให้เราทั้งสองได้  เราไม่ค่อยได้กินเนื้อย่างในหุบเขาเลย จริงไหม?”  ซาสเลอร์หัวเราะ

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา  รีเบ็คกาและลีนารีบกล่าว  “ให้เราทำอะไรก็ได้  เราสามารถก่อไฟ ปรุงอาหาร และทำความสะอาดได้”

ทั้งสองคนรู้ว่าไม่มีใครให้พึ่งพิงอาศัย  หญิงสาวงดงามทั้งสองมีชะตาอาภัพ  เมื่อเห็นซาสเลอร์ให้ความสำคัญกับความเห็นของลินลี่ย์  พวกนางรู้ว่าลินลี่ย์เป็นยอดฝีมืออย่างมิต้องสงสัย  นี่จะทำให้พวกนางมีโอกาสมากที่จะได้ล้างแค้นด้วย

ลินลี่ย์มองดูสองพี่น้อง  เห็นสายตาที่วิงวอนของพวกนาง  เขาพยักหน้า  “ก็ได้”

รีเบ็คกาและลีนามีนัยน์เป็นประกายยินดีทันที

 “ไปกันเถอะ  เราจะกลับกัน”  ลินลี่ย์สั่ง

กลุ่มของลินลี่ย์กลับมายังหุบเขาอีกครั้งหนึ่ง  แต่ครั้งนี้เพิ่มหญิงสาวสองพี่น้อง  ทั้งสี่คนมีจุดหมายร่วมกันอย่างหนึ่งคือ พวกเขาเต็มไปด้วยความชิงชังต่อศาสนจักรเจิดจรัส