Panlong เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 35 สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน

 

เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 35 สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน

ราตรีเหมือนน้ำที่เย็นเฉียบ

สายลมเย็นยามดึกพัดอย่างกะทันหัน  กลุ่มของสเตลห์ถูกกำจัดไปก่อนหน้านั้นแล้ว  ตอนนี้เหลืออยู่แต่เพียงสเตลห์คนเดียว

ด้านลินลี่ย์ยังคงมีลินลี่ย์ บีบี แฮรุ ซาสเลอร์และห้าพี่น้องบาร์เกอร์

ฝ่ายตรงข้ามมีแต่เพียงสเตลห์

แต่ไม่ต้องสงสัยตอนนี้ฝ่ายของลินลี่ย์อยู่ในสถานะที่อ่อนแอกว่า  แม้แต่จะหนีก็เป็นเรื่องยาก

 “ผลกระทบของสนามพลังโน้มถ่วงมีดินเป็นพื้นฐาน  ยิ่งอยู่ห่างจากพื้นอิทธิพลของเวทก็น้อยลง”  ลินลี่ย์รู้ดีเมื่อนักสู้ระดับเซียนต้องบินให้เหนือกว่าระดับพื้น พวกเขาจะไม่รู้สึกถึงสนามพลังโน้มถ่วงเลย”

ตอนนี้สเตลห์ฉวัดเฉวียนอยู่ในระยะราวๆ สิบเมตรเหนือภาคพื้น

 “แม้ว่าเขาจะได้รับผลกระทบจากพลังโน้มถ่วง  แต่ส่วนใหญ่ก็ราวๆ สองเท่าจากแรงโน้มถ่วงปกติ”  ลินลี่ย์พิจารณาเงื่อนไขของพวกเขาอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าและหาวิธีให้พวกเขามีชีวิตรอด

ซาสเลอร์พูดเบาๆ  “ลินลี่ย์, นักสู้ระดับเซียนสามารถบินได้  แต่เหมือนกับอสูรเวทบินมาก  แม้ว่าพวกเขาจะสามารถบินได้ด้วยความเร็วสูง แต่ความสามารถในการเลี้ยวและความคล่องแคล่วว่องไวบางทีอาจไวกว่านักสู้ระดับเก้าหนึ่งเท่าหรือสองเท่าก็ได้

เหตุผลนี้ง่ายมาก

ก็เหมือนเมื่อมนุษย์วิ่งสุดฝีเท้า  พวกเขาสามารถวิ่งเป็นแนวตรงได้ง่ายมาก  แต่ถ้าพวกเขาต้องเลี้ยวซ้ายกะทันหัน  จากนั้นเลี้ยวขวาทันที แล้วถอยหลังและไปข้างหน้า  ถ้าโชคดีอาจทำความเร็วได้สามในสี่ของความเร็วสูงสุด

ลินลี่ย์เข้าใจเหตุผลนี้  แต่เขายังไม่คิดในตอนนี้  ตอนนี้ที่เขาต้องทำก็คือความคิดที่วาบขึ้นมาในใจของลินลี่ย์

 “อะไรกัน เจ้าต้องการต่อต้านงั้นหรือ?”  สเตลห์ควงกระบี่เปื้อนเลือดสีเขียว

 “บีบี แฮรุ อย่าเพิ่งออกจากพื้นที่สนามพลัง” ดวงตาสีทองเข้มของลินลี่ย์จ้องมองสเตลห์ในอากาศ  “นักสู้ระดับเซียนแข็งแกร่งทรงพลังมาก  แต่เขาก็เป็นนักรบคนหนึ่ง  เขาไม่มีทางต่อต้านผลของสนามพลังโน้มถ่วง  ถ้าเขาต้องการ เขาสามารถอยู่ในอากาศได้  เมื่อเขามาถึงพื้น ความเร็วของเขาจะตกลงครึ่งหนึ่งหรือสามในสี่ส่วน  ถึงตอนนั้นเขาไม่มีทางไวกว่าข้า   เขาไม่มีทางไวกว่าเจ้า”

บีบีและแฮรุทั้งสองคำรามเบาๆ

แต่ซาสเลอร์ขมวดคิ้ว  ความเร็วของเขาไม่เร็วขนาดนั้น

 “ให้เราเผชิญหน้ากับเขาเอง  เราห้าพี่น้องจะไม่ยอมให้ตัวพวกเราเองเป็นภาระถ่วงของท่านผู้มีพระคุณ”  พี่น้องบาร์เกอร์ร้อง  กล้ามเนื้อของห้าพี่น้องเริ่มเป็นระลอกและขยายใหญ่ ทำให้พวกเขาดูเหมือนเป็นอสูรเวทที่น่ากลัว

ลินลี่ย์ควงดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของเขาจ้องมองสเตลห์ในกลางอากาศ  “ไม่ต้องรีบร้อน”

สเตลห์ไม่รีบร้อนลงมือ ได้แต่จ้องมองพวกเขาอย่างใจเย็น  ในฐานะนักสู้ระดับเซียนชั้นสูง เขาจะกังวลเรื่องไม่สามารถจัดการกับคนเหล่านี้ได้ยังไง?

 “ความเร็ว?”

ดวงตาที่คมของสเตลห์จ้องมองลินลี่ย์อย่างเย็นชา  “กลยุทธของเจ้าอาจใช้ได้กับพวกที่เพิ่งเข้าสู่ระดับเซียน  แต่น่าเสียดาย... ข้าเป็นนักสู้ชั้นเซียนมาหลายร้อยปีแล้ว  เด็กน้อย ระดับเซียนไม่ง่ายเหมือนที่เจ้าคิด  ระดับเซียนไม่ได้ใช้พลังแรงป่าเถื่อน จำเป็นต้องมีความเข้าใจระดับลึกซึ้ง”

ลินลี่ย์ยืนอยู่หน้าทุกคน ดาบในมือของเขาเล็งไปที่สเตลห์อย่างเย็นชา

กลยุทธ์นี้เป็นตัวเลือกเดียวที่เขาใช้ได้  เมื่อเผชิญหน้ากับความเร็วของระดับเซียน เขาไม่มีที่ให้หนี  เงื่อนไขประการเดียวที่คืออยู่ในสนามพลังโน้มถ่วง   เพียงแค่นั้นทำให้เขามีโอกาสรอดชีวิต

 “ควั่บ!”

สเตลห์พุ่งเข้าหาลินลี่ย์เหมือนธนูหลุดจากแล่ง  ชุดดำของเขาสะบัดปลิวตามลม  อย่างไรก็ตามกระบี่ยาวในมือของเขามีแสงสีทองครอบคลุมและฟันใส่ลินลี่ย์ด้วยความเร็วตามธรรมดา

แต่เมื่อเขาสะบัดกระบี่ของเขาออกมารังสีเยือกเย็นดูเหมือนจะครอบคลุมไปทั่วลาน

ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าเขาเข้าไปอยู่ในดินแดนน้ำแข็ง รอบตัวเขาถูกรังสีน้ำแข็งแช่ทั้งหมด  ขณะเดียวกัน ทั่วทั้งบริเวณดูเหมือนจะถูกรังสีกักเอาไว้ด้วยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้

ระดับ ‘กำหนด’

 “หืม” ดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของลินลี่ย์เริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ

ดวงตาของสเตลห์เจิดจ้าขึ้นทันที

 “ควั่บ”  กระบี่ยาวเย็นยะเยือกดุจน้ำแข็งของเขากรีดฝ่าอากาศ เพิ่มความเร็วเป็นสิบเท่า  ในพริบตาเดียว ก็เข้ามาใกล้ร่างลินลี่ย์

ดาบหนักอดาแมนเทียมของลินลี่ย์เป็นเหมือนปลาในน้ำกวาดผ่านอากาศอย่างคล่องแคล่วป้องกันกระบี่ยาวน้ำแข็งเอาไว้ได้

หนึ่งรวดเร็ว อีกฝ่ายหนึ่งช้า

แต่สิ่งที่แปลกก็คือดาบกระบี่ทั้งสองตัดกัน

 “ครืนนน” ไม่มีเสียงอื่นเมื่อดาบหนักอดาแมนเทียมและกระบี่ยาวน้ำแข็งปะทะกัน  อากาศสั่นสะเทือนทันที  ตาสีทองเข้มของลินลี่ย์ยังคงจ้องคู่ต่อสู้อย่างเยือกเย็น

สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน – คลื่นสามชั้น!

สเตลห์เพียงแต่รู้สึกถึงพลังสั่นสะเทือนแปลกประหลาดผ่านเข้ามาในตัวเขา ขณะที่มีคลื่นพลังโจมตีที่ลึกแข็งแกร่งโจมตีหัวใจเขาอย่างรุนแรง

 “บึ้ม!”

เสียงที่น่ากลัวระเบิดออกมาจากสเตลห์ขณะที่ปราณสีเงินของเขาระเบิดออกมาจากทั่วร่างทุกตำแหน่งของสเตลห์  รัศมีปราณยุทธยิงออกไปยังอาคารรอบๆ เหมือนเข็ม

 “ระวัง!”  ลินลี่ย์ตะโกนลั่น  ใช้ปราณเลือดมังกรในร่างของเขาระเบิดพลังออกไปด้วยเพื่อพยายามปกป้องห้าพี่น้องบาร์เกอร์ที่อยู่ด้านหลังของเขา แต่แม้จะทำเช่นนั้น เขาก็ไม่สามารถป้องกันได้ทุกคน เนื่องจากปราณเข็มสีเงินกระทบใส่ร่างของห้าพี่น้อง “ฉัวะ” โลหิตพุ่งออกจากร่างของพวกเขาหลายสาย  แต่ห้าพี่น้องนับว่ารอดแล้ว

 “พลังป้องกันที่น่าทึ่ง”  ลินลี่ย์ระบายลมหายใจอย่างทึ่ง

โชคดีที่สเตลห์บังเอิญระเบิดปราณยุทธของเขาให้กระจายไปทุกทาง นี่คือเหตุผลที่พี่น้องบาร์เกอร์ไม่เสียชีวิตแม้ว่าจะได้หลั่งเลือดได้รับบาดแผลก็ตาม

สำหรับซาสเลอร์ที่ข้างหน้าเขาคืออัศวินที่กวัดแกว่งทวนยักษ์สวมเกราะหนักสีดำ  นี่คือแม่ทัพอัศวินดำ หนึ่งในสามภูตพรายที่ระดับเก้าชั้นสูงที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา

 “บึ้ม!”

กำแพงที่อยู่ใกล้พังทลายทั้งหมด แม้แต่คฤหาสน์ที่อยู่ใกล้ๆ ก็ยังได้รับผลกระทบ สั่นสะท้านแทบตายจากแรงระเบิดรอบด้านของปราณยุทธระดับเซียน

 “อ๊า..”

 “ช่วยด้วย!”

ชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียงทุกคนเริ่มต้นกรีดร้อง แรงระเบิดเช่นนั้นปลุกคนในเมืองเดโกได้ค่อนข้างน้อย  แต่ประชาชนที่อยู่ใกล้ๆ เริ่มหนีออกไปจากบ้านของพวกเขา

กลุ่มของลินลี่ย์เพียงแต่จ้องมองสเตลห์ในกลางอากาศอย่างเคร่งเครียด

รอยเลือดเล็กน้อยสามารถเห็นได้ที่ริมฝีปากของของสเตลห์  สเตลห์ปาดเลือดออกและจ้องมองลินลี่ย์อย่างทึ่ง  ในที่สุดเขาถอนหายใจ  “ลินลี่ย์, ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าอยู่เหนือระดับกระตุ้นพลังของฟ้าและดินได้   น่าชื่นชม  น่าชื่นชมอย่างแท้จริง”

การใช้พลังของฟ้าและดินซึ่งรู้กันในนามว่า ‘กำหนด’ นี่คือระดับที่นักสู้ระดับเซียนเข้าถึงกัน

 “เขารับการโจมตีของข้านี้โดยไม่ทันตั้งตัว และยังไม่ได้รับบาดเจ็บหนักอีกด้วย” ลินลี่ย์หนาวเหน็บในใจมากขึ้น

สเตลห์จ้องมองลินลี่ย์  เขาถอนหายใจ  “ลินลี่ย์, ข้ารู้สึกว่าช่างน่าเสียดาย  ระดับความเข้าถึงและเข้าใจที่เจ้ามีเท่ากับนักสู้ระดับเซียนชั้นสูงทั้งหมด กล่าวโดยทั่วไป เหตุผลที่ระดับเซียนชั้นสูงทั้งหมดไม่สามารถบรรลุระดับเซียนได้เป็นเพราะระดับความเข้าใจและความเข้าถึงของพวกเขาไม่เพียงพอ  แต่สำหรับเจ้า ความจริงกับตรงกันข้าม  เจ้ามีความเข้าใจในระดับสูง แต่ปราณยุทธของเจ้ายังไม่เพียงพอ

ลินลี่ย์เองเข้าใจเหตุผลข้อนี้ดี

 “เพราะอัจฉริยะอย่างเจ้าต้องมาตายอย่างนี้ น่าเสียดายจริงๆ”

ตาของสเตลห์เป็นประกายคมกล้าและดุร้ายอีกครั้ง  เขาพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็น  “ลินลี่ย์  ดังนั้นเพื่อเป็นการให้เกียรติเจ้า  ข้าจะใช้การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของข้าจัดการเจ้า  โลกเยือกแข็ง”

 “ความจริง เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าสนามพลังโน้มถ่วงจะสร้างผลกระทบให้กับข้าได้?”  สเตลห์และจากนั้นร่างของเขาเริ่มเปล่งรัศมีเงินที่น่ากลัว  สเตลห์ดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเหมือนกับเป็นพระอาทิตย์  ขณะที่แสงสีเงินแผ่ครอบคลุมพื้นที่หลายร้อยตารางเมตร

 “สนามพลังโน้มถ่วงของข้า?”  ลินลี่ย์พบกับความประหลาดใจที่แก่นธาตุดินที่เขาใช้สร้างสนามพลังโน้มถ่วงถูกแสงสีเงินกำจัดไปอย่างสิ้นเชิง

ภายในพื้นที่หลายร้อยเมตร ถูกครอบคลุมด้วยสนามพลังแสงสีเงิน

 “อายุยี่สิบเอ็ดปีก็สามารถถึงระดับนั้นได้”  สเตลห์ยังคงถอนหายใจเช่นกัน หลายๆ คนไม่สามารถเข้าสู่ระดับเซียนได้ แม้ว่าจะฝึกหนักเป็นร้อยปีก็ตาม  แต่ลินลี่ย์?

เขาอายุเพียงยี่สิบเอ็ดปี  ก็ยังมีความเข้าใจในระดับสูงขนาดนั้น

 “บีบี แฮรุ เตรียมหนี”  ลินลี่ย์พูดในใจ

 “เจ้านาย”  บีบีเริ่มกระวนกระวายเพิ่มขึ้น

 “อย่าลังเล!”  ลินลี่ย์คำรามในใจอย่างโกรธเคือง

บีบีและแฮรุคำรามด้วยความโกรธ  แต่พวกมันไม่มีทางเลือกอื่น  ตอนนี้ทั้งห้าพี่น้องบาร์เกอร์และซาสเลอร์ไม่รู้จะพูดอะไร

ลินลี่ย์ยืนอยู่หน้าทุกคนจ้องมองสเตลห์

 “ทางเลือกประการเดียวของข้าคือใช้วิชาระดับสูงสุดของสัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน ซึ่งข้ายังไม่เชี่ยวชาญ”  ตาสีทองเข้มของลินลี่ย์จ้องเขม็งอยู่ที่ศัตรูของเขา  ดาบหนักอดาแมนเทียมอยู่ในมือของเขา

คลื่นสามชั้นของเคล็ดสัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดินเป็นแค่เพียงพื้นฐาน

คลื่นสามชั้นที่พื้นฐานที่สุดนี้  ลินลี่ย์สามารถปลดปล่อยพลังได้ถึง 100% เนื่องจากเป็นพลังโจมตีระดับสูง  ลินลี่ย์จึงไม่ได้มั่นใจมากนัก  แต่ตอนนี้ เขาไม่มีทางเลือก ได้แต่ใช้ออกทันที

 “นอกจากสัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดินแล้ว  ข้ายังมีวิชาอันตรายอีกอย่างหนึ่ง” ตาของลินลี่ย์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

 “โกรวววว!”

ลินลี่ย์ค้อมตัว  ทันใดนั้นเกล็ดมังกรคลุมขาเขาและระเบิดพลังพุ่งออกจากพื้นเหมือนหินก้อนมหึมาพุ่งใส่สเตลห์ในกลางอากาศ

 “กลับลงไป”  สเตลห์สะบัดกระบี่ลงใส่ลินลี่ย์อย่างเย็นชา

 “อ๊า!!!”  ทันใดนั้นลินลี่ย์ร้องโหยหวน  ดาบหนักอดาแมนเทียมในมือขวาฟันใส่สเตลห์ด้วยพลังและความโกรธอย่างรุนแรง  ขณะเดียวกัน มือซ้ายของเขามีประกายแสงสีม่วงงดงาม

อาวุธเทพ – เทพกระบี่เลือดม่วง

ช่วงเวลาที่เขาชักกระบี่เลือดม่วงออกมา  ลินลี่ย์ส่งพลังวิญญาณเข้าไปกระตุ้นพลังที่น่ากลัวน่าหวาดหวั่นของมัน  ทั่วตัวกระบี่เลือดม่วงตอนนี้อาบไปด้วยแสงสีแดงราวกับโลหิต

 “บึ้ม!”

ลินลี่ย์กลายเป็นศูนย์กลางคลื่นพลังสีแดง แสงที่น่ากลัวคลุมตัวลินลี่ย์ทั้งหมด  แม้แต่คนที่อยู่ห่างออกไปร้อยเมตรยังร้องด้วยความหวาดหวั่นขวัญผวา  ห้าพี่น้องบาร์เกอร์เริ่มกลัวจนตัวสั่น

 “อา!!!”

แม้แต่หัวใจของซาสเลอร์ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว  จากระยะไกล คนที่มองเห็นลินลี่ย์ในอากาศมีรังสีแดงน่าหวาดหวั่นครอบคลุม  ทุกคนรู้สึกว่าเขาต้องเป็นเทพมารที่ไม่มีใครกล้าต่อต้านกบฏ

แล้วสเตลห์ที่อยู่ใกล้ลินลี่ย์มากที่สุดเล่า?

สเตลห์รู้สึกหวาดกลัวรังสีที่ครอบคลุมร่างของเขา  รังสีที่น่ากลัวนี้ยังน่ากลัวยิ่งกว่ารัศมีที่เปล่งออกมาจากตัวไดลินราชันย์เทือกเขาอสูรศักดิ์สิทธิ์เสียอีก  รังสีที่หนาแน่นซึมเข้าไปในร่างกายของเขากระแทกกระทั้นจิตและวิญญาณของเขาโดยตรง

 “ฆ่า!”

 “ฆ่า!”

เสียงสวดประหลาดดังขึ้นในใจของเขาไม่หยุด

สเตลห์รู้สึกเหมือนกับว่าเขากลับไปเป็นเด็ก  เมื่อเขาเป็นขอทานน้อย  เขารู้สึกถึงความกลัวในเวลานั้น เมื่อแต่ละวันเขาจะถูกหวดโดยหัวหน้าของคนพวกนั้น

แต่หัวใจของนักสู้ระดับเซียนมีความเด็ดเดี่ยวมาก

 “อา..”  สเตลห์ข่มความหวาดหวั่นที่เขารู้สึก และปล่อยปราณเงินในร่างให้ระเบิดออกมา ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ สเตลห์กระตุ้นพลังได้เพียงครึ่งเดียว

 “ตาย!”

ตาของลินลี่ย์กลายเป็นสีแดงและฟันดาบหนักอดาแมนเทียมใส่สเตลห์อย่างหนัก

บึ้ม  บึ้ม  บึ้ม!

ดาบหนักอดาแมนเทียมปะทะใส่กระบี่ยาวของสเตลห์สามครั้ง  แต่ละครั้งแขนขวาของลินลี่ย์จะชาจากแรงสะเทือนจนถึงจุดที่มือของเขาเริ่มแตก

 “ควั่บ!”

 “ควั่บ!”

ในเวลาเดียวกันกับที่ดาบหนักอดาแมนเทียมโจมตีสามครั้ง  กระบี่เลือดม่วงก็ฟันใส่สิบครั้งด้วยเช่นกัน พลังโจมตีที่แปลกประหลาดแต่ละครั้งฟันใส่ตำแหน่งเดียว  แม้ว่าปราณยุทธของสเตลห์จะหนาแน่นมาก  แต่แรงฟันครั้งที่แปดก็สามารถทะลวงได้ ฟันครั้งที่เก้าและสิบก็ทะลุกล้ามเนื้อของสเตลห์ แต่ร่างของเขายังเต็มไปด้วยปราณที่หนาแน่นเช่นกัน

ลินลี่ย์ไม่สามารถยืนอยู่ในกลางอากาศได้  หลังจากใช้พลังฟันไปถึงสิบครั้ง เขาเริ่มร่วงลงพื้น

 “ฮื่ม”

ตาของสเตลห์กลับคืนสู่ความเย็นชา  ถูกนักสู้ระดับเก้าต้อนจนอยู่ในสภาพนั้นเป็นเรื่องที่น่าอดสู  สเตลห์คำราม  “โลกเยือกแข็ง” 

ขณะที่ร่วงลงมาลินลี่ย์เห็นว่าในท้องฟ้า  เงากระบี่สะท้อนเหมือนกระจกแบ่งออกเป็นสอง  ในพริบตา มันก็มาถึงร่างของเขา  ช่วงเวลานี้.. เงากระบี่ลวงตานี้เหมือนจะกวาดไปทั้งโลก  ในโลกของลินลี่ย์ สิ่งที่คงอยู่คือกระบี่ลวงตานี้

ลินลี่ย์ไม่มีเวลาป้องกัน

ซาสเลอร์ ห้าพี่น้องบาร์เกอร์ และคนที่กำลังมองอยู่แต่ไกลรู้สึกว่าอุณหภูมิรอบๆ ลดลงฮวบฮาบอย่างน่ากลัว น้ำแข็งเริ่มเกาะที่คิ้วของพวกเขา

ขณะเดียวกัน กระบี่ยาวในมืองของสเตลห์แทงใส่หัวใจของลินลี่ย์

แต่ลินลี่ย์ไม่ทันตั้งตัว  กระบี่ยาวกำลังจะ...

 “เจ้านาย!”

 “พี่ใหญ่!”

แฮรุกับบีบี อสูรเวททั้งสองนี้ได้แต่มองลินลี่ย์ถูกฆ่าอย่างจนใจ

(ต่อไปนี้ขอแก้นะครับ  บีบีจะเรียกลินลี่ย์ว่า “พี่ใหญ่” ภาษาจีนในคำว่า เล่าต้า เพราะบีบีทำสัญญาเสมอภาคจึงมีความเป็นพี่น้องกับลินลี่ย์,   ส่วนแฮรุจะเรียกลินลี่ย์ว่า “เจ้านาย” ภาษาจีนว่า จู่เริ่น เพราะทำสัญญายอมรับความเป็นเจ้านายครับ)