Panlong เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 36 ยอดฝีมือแท้จริง

 

เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 36 ยอดฝีมือแท้จริง

กระบี่โจมตีของสเตลห์นี้ ในเรื่องของระดับพลังยังเหนือกว่าระดับเคล็ด ‘กำหนด’  ถ้า ‘สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน’ ของดาบหนักอดาแมนเทียมเป็นพลังโจมตีพิเศษแบบหนึ่ง  อย่างนั้นพลังโจมตีที่สเตลห์ใช้ออกมานี้ อาจสรุปได้ด้วยคำๆ เดียว นั่นคือ “เร็ว”

 “ข้ากำลังจะตายงั้นหรือ?”  ลินลี่ย์ไม่พอใจและไม่เต็มใจจะตาย  เขาต้องการมีชีวิต  เขายังไม่บรรลุเป้าหมายของเขาเอง

แต่โชคร้าย ในโลกนี้มีหลายคนตายในเวลาและสถานที่ซึ่งพวกเขาเลือกไม่ได้  ที่สำคัญโลกไม่ได้หมุนรอบตัวคนใดคนหนึ่ง  หลายๆ เหตุการณ์ไม่เป็นไปดั่งใจ

 “พี่ใหญ่!”

บีบีเริ่มหลั่งน้ำตา

แต่ทันใดนั้น บีบีตกตะลึง

ไม่เพียงแต่บีบีเท่านั้น  แฮรุ ซาสเลอร์ แม่ทัพอัศวินดำ ห้าพี่น้องบาร์เกอร์ หรือแม้แต่คนที่มองดูอยู่ห่างออกไปก็ตกตะลึงกันหมด

 “เกิดอะไรขึ้น?”  ทุกคนงง

เวลานี้ลินลี่ย์กำลังยืนอยู่บนพื้น  ขณะที่สเตลห์กำลังแทงกระบี่ลงมาจากท้องฟ้า กระบี่ของเขาอยู่ใกล้หน้าผากลินลี่ย์มาก

แต่ทั้งสองคนไม่ขยับ  พวกเขาถูกแช่แข็งอยู่กับที่

แม้แต่เลือดที่หยดจากมือขวาที่บาดเจ็บของลินลี่ย์ก็พลอยหยุดค้างอยู่กลางอากาศไปด้วย

ในช่วงเวลาอย่างนี้ เหมือนกับว่าห้วงเวลารอบตัวลินลี่ย์และสเตลห์หยุดนิ่งกะทันหัน  ร่างกายและทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นอัมพาต

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น บีบี แฮรุ ซาสเลอร์และห้าพี่น้องบาร์เกอร์ก็แข็งนิ่งค้างกันหมด

เงียบ!

ความรู้สึกหดหู่ ความรู้สึกหวาดกลัวโดดเดี่ยวและความเงียบ

ท่าทางที่ประหลาดใจปรากฏในดวงตาของสเตลห์

 “อาจารย์ลินลี่ย์  ไม่ได้พบกันนานเลยนะ”

น้ำเสียงนุ่มนวลร่าเริงดังขึ้น บุรุษที่ดูเหมือนอายุราวสามสิบปีไว้ผมยาวสวมชุดหลวมสบายๆ กำลังเดินเข้ามา  เขามองดูเหมือนที่เคยเป็นเสมอมา แม้ว่าเขาจะเพิ่งตื่นก็ตาม

 “สเตลห์หรือ?  พวกเจ้าเด็กน้อยรุ่นหลังยังบรรลุเป็นเซียนชั้นสูงได้  ถ้าข้าไม่มีความก้าวหน้า  ข้าคงไม่มีหน้าพบใคร”  บุรุษที่ท่าทางเฉื่อยชาสวมชุดหลวมยาวโบกมือ  เหมือนกับว่าปะทะกับภูเขา สเตลห์กระเด็นถอยหลังออกไปเหมือนกับดาวตก

 “บึ้ม!  บึ้ม!  บึ้ม!  บึ้ม!” ....

ร่างของสเตลห์กระแทกทะลุผ่านผนังหินเกินกว่าสิบครั้งก่อนจะกระแทกใส่พื้นในที่สุด

 “ลินลี่ย์, ข้าไม่ได้พบเจอเจ้าราวๆ สามปีแล้วใช่ไหม?”  บุรุษผู้เกียจคร้านยิ้มกว้างให้ลินลี่ย์  ทันทีนั้นเองลินลี่ย์รู้สึกว่าสามารถขยับตัวได้  บีบี แฮรุ ซาสเลอร์และห้าพี่น้องบาร์เกอร์ค่อยรู้สึกว่าสามารถขยับได้อีกครั้ง

รังสีที่น่าสะพรึงกลัวหายไป

 “ท่านซีซาร์”  ลินลี่ย์แสดงความเคารพขอบคุณทันที  ลินลี่ย์รู้สึกขอบคุณซีซาร์มากกว่าในครั้งก่อน  เมื่อครู่นี้เขารู้สึกสิ้นหวังจริงๆ เมื่อมีคนช่วยชีวิตเขากลับคืนมา เขาจะไม่รู้สึกขอบคุณได้ยังไง?

ผู้มาก็คือซีซาร์ ราชันย์มือสังหาร

ซาสเลอร์และคนอื่นจ้องมองอย่างประหลาดใจทุกคน  ปากของพวกเขาอ้ากว้าง  สิ่งที่พวกเขาเห็นน่าแปลกประหลาดจนเกินไป เมื่อเผชิญหน้ากับคนผู้นี้ สเตลห์ก็ยังไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย

เสียงศิลาพังทลายจนได้ยินชัด  สเตลห์ลุกขึ้นยืนได้  แม้ว่าหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยฝุ่นและคราบสกปรก  เขาก็ยังเดินเข้ามาหาและจ้องมองซีซาร์ด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ

 “เจ้า... เจ้า... นี่... นี่มัน...”  สเตลห์ตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก

 “นี่อะไร?  ฮ่าฮ่า บอกข้ามา  ว่านี่อะไร?”  ซีซาร์ยิ้มเหี้ยมเกรียมให้สเตลห์

สเตลห์สูญเสียความมุ่งมั่นและมาดของยอดฝีมือ  ได้แต่ตะลึงจ้องมองซีซาร์  เขาตะโกน “เทพ..เทพ... แดนเทพ?”

 “แดนเทพ?”

ลินลี่ย์และซาสเลอร์ประหลาดใจกันทั้งคู่

มิน่าเล่าสเตลห์ถึงประหลาดใจยิ่งนัก  ตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับที่อย่างกะทันหัน นั่นก็คือพลัง ‘แดนเทพ’ ในตำนาน  มีแต่ระดับเทพเท่านั้นที่ใช้พลังระดับนี้ได้

ตอนนี้ ทวีปยูลานมีสุดยอดฝีมืออยู่สี่คน เทพสงครามโอเบรียน, นักพรตสูงสุดและราชันย์แห่งป่าทมิฬและเทือกเขาอสูรวิเศษ

แต่ตอนนี้... ราชันย์มือสังหาร ซีซาร์มีพลังแดนเทพเป็นของตนเองด้วยหรือ?

 “ฮ่าฮ่า...”  ซีซาร์หัวเราะ

 “ท่านซีซาร์”  ลินลี่ย์และคนอื่นมองดูซีซาร์ด้วยความประหลาดใจ

ซีซาร์ยิ้มกว้างขณะลูบหนวด  “อย่าแปลกใจไปเลย, สเตลห์ เจ้าและคนอื่นๆ ก็มีความหยิ่งลำพองเช่นกัน  โธ่เอ๋ย, ซีซาร์ผู้นี้อาวุโสกว่าเจ้า เป็นเซียนชั้นสูงมาเกินกว่าห้าพันปีแล้ว ความเร็วในการฝึกฝนของข้าเร็วกว่าพวกเจ้ามาก  ข้าเป็นอัจฉริยะ เจ้าก็รู้”

ซีซาร์ถ่มน้ำลายเล็กน้อย กระแอมในลำคอก่อนจะพูดต่อ  “แต่เราผู้เฒ่าติดอยู่ในระดับเซียนชั้นสูงมาเกินกว่าห้าพันปีแล้ว  ถ้าข้ายังไม่หาทางก้าวหน้า  ข้ารู้สึกอับอาย  ดังนั้นเมื่อสองปีที่แล้ว ข้าก็ผ่านอุปสรรคขัดขวางเล็กๆ นี้จนได้”

สเตลห์, ลินลี่ย์, ซาสเลอร์และคนอื่นได้แต่เงียบ

สวรรค์โปรด

เพียงแค่นั้นนักสู้ระดับเทพอีกคนหนึ่งจึงถือกำเนิดขึ้น

ลินลี่ย์พบว่าสามารถเข้าใจได้  ความจริงตามสิ่งที่ปู่เดลินได้บอกไว้  ซีซาร์คือบุคคลจากยุคเดียวกันกับเดลิน โคเวิร์ท  แม้แต่ตอนนั้นเขาก็เป็นยอดฝีมือระดับเซียนแล้ว เมื่อผ่านไปถึงห้าพันปีก็ได้บรรลุระดับเทพในที่สุด ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นที่ใดก็ได้

 “ท่านซีซาร์”

สเตลห์คำนับด้วยความเคารพ

นักสู้ระดับเทพทุกคนควรแก่การเคารพ  เมื่อถึงระดับเทพ นักสู้ก็ไม่ต้องสนใจความคงอยู่แม้ของจักรวรรดิ  พวกเขามีพลังสูงสุดในแผ่นดินอย่างแท้จริง  เป็นเรื่องที่ไม่ยากเกินไปนักสำหรับนักสู้ระดับเทพสามารถล้มล้างสหภาพศักดิ์สิทธิ์ได้ซึ่งเสี่ยงที่สุดต่อการได้รับบาดแผลอย่างร้ายแรง

 “จะเอายังไง?”  ซีซาร์มองดูสเตลห์

สเตลห์พูดอย่างนอบน้อม  “ท่านซีซาร์ ตลอดหลายปีมานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างศาสนจักรเจิดจรัสและท่านซีซาร์นับว่าเป็นไปได้ด้วยดี  ข้าจะยินดีถ้าท่านซีซาร์ยินดีเข้าร่วมศาสนจักรเจิดจรัสของเรา  ตราบใดที่ท่านซีซาร์ยินดี  ข้าเชื่อว่าจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์จะยินดียอมรับคำขอใดๆ ของท่านก็ได้”

นี่คือนักสู้ระดับเทพคนหนึ่ง

มีแนวโน้มว่าไฮเดนส์คงยินดียอมลาออกและยกตำแหน่งจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ให้เขา  ที่สำคัญ ได้นักสู้ระดับเทพมาช่วยดูแลศาสนจักร  สถานะของศาสนจักรเจิดจรัสในทวีปยูลานจะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

 “ไม่สนใจ” ซีซาร์แค่นเสียง  “หลายปีมานี้เราผู้เฒ่าไม่ยินดีจะดูแลกิจการองค์การดาบโค้งของตัวเองด้วยซ้ำและเจ้าต้องการจะให้ข้าไปทำงานแทนเจ้าอีกหรือ?”

สเตลห์หัวเราะแก้เก้อ

ตอนนี้มีแนวโน้มว่าซีซาร์สามารถยืนอยู่ต่อหน้าจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กระดิกนิ้วจูงจมูกคนแล้วด่าว่าเขาได้ โดยที่จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไม่กล้าส่งเสียงอะไร  นี่คือศักดิ์ศรีของนักสู้ระดับเทพ

 “ท่านซีซาร์ ถ้าท่านไม่ยินดี ข้าก็ไม่ฝืนใจ แต่สำหรับลินลี่ย์ผู้นี้... เขาฆ่าคนของศาสนจักรเจิดจรัสไปมากมาย ท่านซีซาร์จะยินดี...”

 “เหลวไหล”

ซีซาร์เตะท้องสเตลห์  แต่เห็นได้ชัดว่าซีซาร์ไม่ใช้พลังไปกับการเตะ  “ลินลี่ย์คือยอดประติมากรระดับเดียวกับปรมาจารย์พรูกซ์และยอดประติมากรอื่น  ข้าไม่ได้มีงานอดิเรกมากนัก หนึ่งเกี้ยวสาวงาม  อีกหนึ่งก็คืองานประติมากรรม  เจ้าต้องการฆ่าอาจารย์ลินลี่ย์ต่อหน้าข้าหรือ?  ฝันไปเถอะ”

สเตลห์ไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป

สเตลห์หงุดหงิดมาก  เพราะภารกิจครั้งนี้ เขาจะต้องคุ้มกันห้าพี่น้องกลับไปยังศาสนจักรเจิดจรัส  พี่น้องทั้งห้าคนนี้มีร่างซึ่งมีพลังภายนอกเท่านักรบระดับแปด  เมื่อเทวทูตลงประทับตัวพวกเขา  พวกเขาจะกลายเป็นนักสู้ระดับเซียนชั้นสูงห้าคน

 “ท่านซีซาร์, เอาอย่างนั้นก็ได้  ศาสนจักรจะยอมเห็นแก่หน้าท่านซีซาร์”  สเตลห์ฉีกยิ้ม  “อย่างไรก็ตามห้าพี่น้องเหล่านี้คือคนที่ศาสนจักรของเราต้องการตัว  ไม่ว่าต้องทุ่มเทอย่างไร เราต้องพาพวกเขากลับไปกับเราให้ได้  ข้าหวังว่าท่านซีซาร์คงจะยินยอม”

 “โอว, ห้าคนนั้นหรือ?  พาไปได้เลย  ข้าไม่รู้จักพวกเขาอยู่แล้ว”  ซีซาร์พูดตามปกติ

ศาสนจักรเจิดจรัสปฏิบัติกับเขาด้วยดีมาหลายปีเช่นกัน  ดังนั้น ซีซาร์ก็ยอมเห็นแก่หน้าของศาสนจักรเจิดจรัสด้วยเช่นกัน

ห้าพี่น้องบาร์เกอร์ประหลาดใจ

 “ท่านซีซาร์!”  ลินลี่ย์พูดอย่างกระวนกระวาย

 “ลินลี่ย์  ทั้งห้าคนนี้มีสัมพันธ์อะไรที่สำคัญกับเจ้าหรือเปล่า?”  ซีซาร์บุ้ยปาก  “ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น  งั้นก็อย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลย  เพลิดเพลินกับชีวิตของเจ้าเองดีกว่า  ทำไมต้องไปยุ่งเรื่องของพวกเขาด้วย?”

นี่คือนิสัยของซีซาร์  เขาเที่ยวไปมาตามลำพัง  และกระทำการตามอำเภอใจตัวเอง

 “ขอบคุณ, ท่านซีซาร์”  สเตลห์ดีใจ

ซีซาร์ยิ้มให้เขา  จากนั้นหันไปมองห้าพี่น้องบาร์เกอร์  “ขอข้าดูหน่อยซิ ขอดูว่าพวกเจ้าเป็นใครกัน ศาสนจักรเจิดจรัสถึงได้ให้คุณค่าพวกเจ้าสูงนัก”  ซีซาร์กวาดตามองดูห้าพี่น้องบาร์เกอร์

ห้าพี่น้องบาร์เกอร์มีลักษณะสะดุดตามาก  พวกเขาสูง 2.2 เมตรและมีกล้ามเนื้อใหญ่โตน่ากลัว  ทุกคนดูเหมือนหมีใหญ่มากกว่า

 “พวกเจ้าทั้งห้าอย่าขัดขืนเป็นดีที่สุด” สเตลห์เดินเข้ามา  ซาสเลอร์และลินลี่ย์ต้องการจะขัดขวางเขา  แต่ภายใต้สายตาเยือกเย็นของสเตลห์  ซาสเลอร์และลินลี่ย์ได้แต่ฝืนหัวเราะในใจ

พวกเขาจะหยุดนักสู้ชั้นเซียนระดับสูงได้ยังไง?

ลินลี่ย์เพิ่งใช้รังสีที่น่ากลัวของเทพกระบี่เลือดม่วงพร้อมกับพลังโจมตีของดาบหนักอดาแมนเทียมที่ทรงพลังอย่างเต็มที่  แม้กระนั้นเขาก็ยังทำร้ายอีกฝ่ายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 “ลินลี่ย์, ไม่ว่ายังไงก็ตาม เราห้าพี่น้องขอขอบคุณเจ้า”  พี่ใหญ่บาร์เกอร์กล่าวเสียงดัง

 “คนทั้งห้านี้ตัวใหญ่ไม่ใช่เล่นทีเดียว”  ซีซาร์พูดเสียงดัง

สเตลห์ตอบรับทันที  “ใช่แล้ว, พวกเขามีกล้ามเนื้อมาก”

ซีซาร์มองดูบุรุษทั้งห้า  สีหน้าที่ร่าเริงของเขาแต่เดิม ค่อยๆ สลดดูเศร้าสร้อย  เขาเริ่มเดินช้าๆ เข้าหาพี่น้องบาร์เกอร์ในก้าวเดียว

 “ทำไมท่านต้องมาหาเราด้วย?”  น้องคนที่สามเฮเซอร์พูด

 “น้องสาม, อย่าเสียมารยาท!”  บาร์เกอร์คนพี่ดุกลับ

 “พี่ใหญ่”  บุรุษร่างกำยำพูดอย่างไม่สบายใจ

ซีซาร์จ้องมองพี่น้องทั้งห้าอย่างเงียบงัน สเตลห์ที่อยู่ข้างๆ เขาเริ่มประหลาดใจ  เขาถามเสียงเบา “ท่านซีซาร์  ท่านจะทำอะไร?”

 “สเตลห์, ตอนนี้เจ้าไปได้”  ซีซาร์พูดอย่างใจเย็น

 “ถ้าอย่างนั้น ท่านซีซาร์  ข้าขออำลา”  สเตลห์พูดด้วยความเคารพ  จากนั้นเขาตวาดใส่ห้าพี่น้องบาร์เกอร์  “พวกเจ้าทั้งห้า  เดินไปข้างหน้า”

 “ข้าบอกให้เจ้าไปเดี๋ยวนี้  ทั้งห้าคนจะต้องรั้งอยู่”  ซีซาร์พูดเสียงเย็นชา

สเตลห์สะดุ้ง

ด้านหลังพวกเขา แม้แต่ลินลี่ย์และซาสเลอร์ก็พลอยตะลึงงันทั้งคู่  แม้แต่ห้าพี่น้องบาร์เกอร์ก็ยังตกใจกับคำพูดนี้

 “ท่านซีซาร์, ท่าน...?”  สเตลห์จ้องซีซาร์อย่างประหลาดใจ  เมื่อครู่นี้ ซีซาร์ยังยินยอมให้เขาพาคนทั้งห้าจากไปได้  แต่ในพริบตาหลายอย่างกลับตาลปัตร

สีหน้าของซีซาร์เย็นชาขึ้นและน่ากลัวขึ้นมากกว่าแต่ก่อน  เขาถลึงมองสเตลห์อย่างเย็นชา  “สเตลห์, ฟังให้ดี  กลับไปบอกไฮเดนส์อย่างนี้  ถ้าในอนาคต คนของศาสนจักรเจิดจรัสยังตามรังควานพี่น้องทั้งห้าคนนี้   ถ้าเป็นอย่างนั้นอย่ามาตำหนิข้าซีซาร์ว่าไม่เห็นแก่หน้าพวกเจ้า  ข้าจะล้างเกาะศักดิ์สิทธิ์ของพวกเจ้าให้สิ้นซาก”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ สเตลห์ตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก

 “ถ้าเจ้าจากไปตอนนี้  ข้าจะนึกเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนี้  มิฉะนั้น....”  ตาของซีซาร์เป็นประกายเยือกเย็นแฝงไปด้วยรังสีฆ่าฟัน

ซีซาร์คือราชันย์มือสังหารตั้งแต่แรกอยู่แล้ว  เขาเชี่ยวชาญในการลอบสังหาร

และตอนนี้, ซีซาร์เป็นนักสู้ระดับเทพแล้ว

เมื่อซีซาร์ตัดสินใจต่อต้านศาสนจักรเจิดจรัส  แค่เพียงการลอบสังหาร  เขาอาจสังหารนักสู้ระดับเซียนของศาสนจักรเจิดจรัสจนหมดสิ้นโดยที่ตัวเองไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย

ไม่ว่ายังไง ศาสนจักรเจิดจรัสก็ไม่มีความสามารถรุกรานนักสู้ระดับเทพได้  ทั้งยังเป็นนักสู้ระดับเทพที่เชี่ยวชาญในการลอบฆ่าอีกด้วย

 “ก็ได้”  หัวใจของสเตลห์เต็มไปด้วยความขมขื่นใจ

แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความโกรธแค้นซีซาร์มากขนาดไหน  แต่สเตลห์รู้ว่าคนที่อยู่ต่อหน้าเขาก็คือนักสู้ระดับเทพ  เขาไม่กล้าแสดงความโกรธแค้นของตนเองได้

 “อย่างนั้นท่านซีซาร์  ข้าขออำลา”  สเตลห์คำนับเล็กน้อย จากนั้นกลายสภาพเป็นภาพเลือนรางหายไปจากที่นั้นทันที

ลินลี่ย์, ซาสเลอร์และห้าพี่น้องบาร์เกอร์จ้องมองซีซาร์อย่างงุนงง

 “ในอดีต ซีซาร์มักจะเฉื่อยชาขาดความกระตือรือร้นอยู่เสมอ  ดังนั้นทำไมจู่ๆ ก็มีสีหน้าจริงจังเมื่อเห็นห้าพี่น้องบาร์เกอร์เล่า?”  ลินลี่ย์ก็งงมากเช่นกัน

ซีซาร์ชำเลืองมองลินลี่ย์และกลุ่มของเขา  “มากับข้า ออกไปจากที่นี้  มีคนดูอยู่ที่นี่สองสามคน และ..ข้าคาดว่านักสู้ระดับเซียนคงจะตรวจสอบระลอกพลังงานที่เกิดขึ้นจากการสู้รบครั้งนี้แล้ว”

ไม่มีนักสู้ระดับเซียนอยู่ในเมืองเดโกจริงๆ

นักสู้ระดับเซียนที่อยู่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปเกินพันกิโลเมตร  แม้แต่นักสู้ระดับเซียนก็ต้องใช้เวลาเดินทางในระยะขนาดนั้นต่อให้บินมาก็ตาม

ลินลี่ย์และคนอื่นๆ ติดตามซีซาร์ออกไปจากสนามต่อสู้ทันที  นั่นเป็นเวลาดึกมาก พวกเขาออกจากเมืองเดโกและเข้าไปในป่าเขา  จากนั้นซีซาร์จึงให้ทุกคนหยุดพัก

 “เราจะใช้เวลากลางคืนที่นี้ในตอนนี้ก่อน”  ซีซาร์ถอนหายใจ

ตอนนี้ซีซาร์ไม่ทำตัวไม่ห่วงไม่ลำเอียงเหมือนตามปกติ  ตรงกันข้าม เขาดูเหมือนจะไม่สบายใจ  ลินลี่ย์รู้สึกได้ว่าซีซาร์จะต้องมีความเกี่ยวข้องกับพี่น้องทั้งห้าคน