Panlong เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 40 ร่างแปลงนักรบอมตะ

 

เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 40 ร่างแปลงนักรบอมตะ

เมื่ออ่านข้อความในจดหมายเกี่ยวกับเรื่องวอร์ตัน  ลินลี่ย์อดเริ่มขมวดคิ้วมิได้

 “วอร์ตันลงสมัครเพื่อรับคัดเลือกในกระบวนการรับศิษย์กิตติมศักดิ์ของวิทยาลัยเทพสงครามหรือ?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างงง และค่อนข้างไม่พอใจ  “ทำไมเขาต้องไปเข้าวิทยาลัยเทพสงคราม?  แม้แต่ศิษย์ที่เทพสงครามสอนด้วยตัวเองอย่างมากก็บรรลุระดับเซียน  แล้วยังไง นักรบเลือดมังกรไม่สามารถบรรลุระดับเซียนด้วยตนเองหรือ?”

ลินลี่ย์รู้ดีว่าการเข้าวิทยาลัยเทพสงครามจะไม่มีผลต่อการพัฒนาของเขามากนัก

ที่สำคัญ นักรบเลือดมังกรได้รับประกันแล้วว่าจะกลายเป็นนักสู้ชั้นเซียนระดับสูงในที่สุด  สำหรับสุดยอดนักรบไม่มีอะไรที่ไร้สาระ

เพื่อให้เป็นระดับเทพ...

แม้ว่าจะผ่านมาเป็นเวลาหลายปีแล้วตั้งแต่เทพสงครามโอเบรียนได้ก่อตั้งจักรวรรดิ ไม่มีศิษย์กิตติมศักดิ์หรือศิษย์ที่เรียนโดยตรงแม้แต่คนเดียวที่ถึงระดับเทพ ใช่ไหม?  ระดับเทพไม่ใช่สิ่งที่นักสู้ระดับเทพจะสอนกันได้

 “ความเข้าใจเรื่องกฎและหลักการของโลกจะสอนกันได้ง่ายๆ ยังไง?  ทุกคนมีความรู้เป็นของตนเอง เส้นทางที่คนอื่นๆ ใช้อาจจะไม่เหมาะกับตัวเองก็เป็นได้”

ลินลี่ย์รู้สึกไม่สบายใจกับการตัดสินใจของน้องชายเรื่องการสมัครเพื่อรับคัดเลือกเป็นศิษย์กิตติมศักดิ์ของวิทยาลัยเทพสงคราม

อย่างไรก็ตาม  น้องชายของเขาเติบโตแล้ว

 “ข้าไม่สามารถตำหนิวอร์ตันในสิ่งที่เขาเลือกด้วยตนเองได้”  ลินลี่ย์ยังคงอ่านต่อ  ท้ายที่สุดสีหน้าขำขันก็ปรากฏอยู่บนใบหน้าของลินลี่ย์  “ฮ่าฮ่า, อย่างนี้นี่เองเจ้าเด็กนี่  วอร์ตัน...ฮะฮะ...”

จดหมายที่เยลส่งให้นั้นอธิบายรายละเอียดถึงเหตุผลที่วอร์ตันลงสมัครเพื่อให้ได้รับโอกาสเป็นศิษย์กิตติมศักดิ์ของวิทยาลัยเทพสงคราม  เหตุผลหลักเป็นเพราะองค์หญิงเจ็ดแห่งจักรวรรดิ

 “ข้าหวังว่าวอร์ตันจะทำได้สมบูรณ์แบบ ชีวิตรักไม่ล่มสลาย  อย่างน้อยที่สุดก็ต้องไม่เหมือนข้า”  ลินลี่ย์อวยพรน้องชายในใจ

ความจริง เหตุผลที่วอร์ต้องการกลายเป็นศิษย์กิตติมศักดิ์ของวิทยาลัยเทพสงครามเพราะนางนั่นเอง  เนื่องจากปรมาจารย์ของวิทยาลัยสงครามก็คือเทพสงครามโอเบรียน จักรพรรดิผู้ก่อตั้งจักรวรรดิโอเบรียนนั่นเอง  เมื่อเข้าวิทยาลัยเทพสงครามได้  การได้สมรสกับองค์หญิงแห่งวังหลวงสำหรับวอร์ตันก็เป็นเรื่องง่าย

หลังจากอ่านจดหมายจบ เปลวเพลิงก็ลุกโชนจากมือของลินลี่ย์

 “แครก..”  จดหมายกลายเป็นเถ้าถ่าน

ลินลี่ย์เดินกลับคฤหาสน์เคียงข้างกับรีเบ็คกา

วันคืนแห่งการฝึกฝนที่สงบสุขของเขายังคงดำเนินต่อไป  ลินลี่ย์ยังคงติดตามเรื่องราวของวอร์ตัน  ตามรายงานในจดหมาย องค์หญิงเจ็ดแห่งจักรวรรดิเป็นหญิงที่งดงามมากและนางมีความน่ารักและจิตใจดี  นางยังได้รับการดูแลจากพระชนกและชนนีเป็นอย่างดีเป็นเหตุผลที่ทำให้นางมีคนติดพันนางอยู่หลายคน

หลายคนมีสถานะทางสังคมที่สูงส่งและยศศักดิ์สูงกว่าวอร์ตัน

อย่างไรก็ตาม...

องค์หญิงเจ็ดแห่งจักรวรรดิมีสัมพันธ์ไมตรีที่ดีกับวอร์ตัน  นางมักจะไปเล่นและหยอกเย้าเขาอยู่บ่อยๆ

ปีต่อมาการแข่งขันเพื่อเข้าวิทยาลัยเทพสงครามก็เริ่มขึ้น  นี่คือปีที่สี่ซึ่งลินลี่ย์และพวกพ้องอาศัยอยู่ที่นี่หมู่บ้านยอดเมฆ

 “พี่ลินลี่ย์คะ, มีจดหมายค่ะ”

รีเบ็คกาเอาจดหมายมาส่งให้เขาอีกครั้งหนึ่ง  ลินลี่ย์เปิดจดหมายและเริ่มอ่านทันที  เมื่อว่าเรื่องของเหตุการณ์เวลา  จดหมายนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับการแข่งขันใหญ่

เพราะด้วยความสามารถของน้องชายเขา  เขาน่าจะประสบความสำเร็จได้

 “โอว? เขาพลาดหรือ?”  เมื่ออ่านเนื้อความในจดหมาย ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว

การแข่งขันเพื่อรับคัดเลือกเป็นศิษย์กิตติมศักดิ์ของวิทยาลัยเทพสงครามส่งผลให้บุรุษหนุ่มนามบลูเมอร์ได้ตำแหน่งนั้น  ผลการแข่งขันเช่นนี้ไม่ใช่แบบที่บุรุษที่เหลือคนสุดท้ายจะได้รับตำแหน่ง

เป็นชุดผู้แข่งขันที่เข้ารอบสิบคนสุดท้าย  จากสิบคนสุดท้ายเหล่านี้  เทพสงครามหรือศิษย์ที่เขาสอนส่วนตัวจะเลือกศิษย์กิตติมศักดิ์เอง

วอร์ตันกลายเป็นหนึ่งในสิบคนสุดท้าย  แต่ในที่สุดวิทยาลัยสงครามเลือกบลูเมอร์

 “ยังมีอัจฉริยะคนอื่นด้วยหรือ?”  ลินลี่ย์ประหลาดใจมาก

บลูเมอร์ปัจจุบันอายุ 32 ปี แต่ก็เป็นนักรบระดับเก้าแล้ว  พรสวรรค์ธรรมชาติที่น่าทึ่งอย่างนี้นับว่าเหลือเชื่อจริงๆ

 “แต่ในเรื่องของพรสวรรค์  วอร์ตันน่าจะอยู่เหนือกว่าเขา  ปีนี้วอร์ตันเพิ่งจะ 21 ปี แต่ก็เป็นนักรบระดับแปดแล้ว”  ลินลี่ย์เพิ่งรู้มาเดือนหนึ่งแล้วว่าวอร์ตันเป็นนักรบระดับแปด

อายุ 21 ปีเป็นนักรบระดับแปดก็นับว่าน่าทึ่งเช่นกัน

 “หืม?” เมื่ออ่านข้อมูลเบื้องหลังของบลูเมอร์ มีสิ่งที่สะดุดตาของลินลี่ย์

 “พี่ชายของบลูเมอร์ก็คือกระบี่เซียนอัจฉริยะ โอลิวิเยร์หรือ?” ลินลี่ย์ประหลาดใจมาก  โอลิวิเยร์คืออัจฉริยะผู้เข้าถึงระดับเซียนไม่นานก็เอาชนะเซียนดาบดาราดิลลอนได้

มิใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เซียนชั้นต้นจะเอาชนะเซียนที่เข้าสู่ระดับเซียนมาเป็นเวลาหลายปี

สิ่งที่จำเป็นก็คือความเข้าใจและความรู้ในระดับที่สูงขึ้น

ตัวอย่างเช่น ลินลี่ย์ในตอนนี้ ระดับความรู้และความใจของเขาถึงระดับเดียวกับเซียนชั้นสูงแล้ว  เพราะความแข็งแกร่งภายนอกของเขาและปราณยุทธยังต่ำมาก  จึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าสู่ระดับเซียนในตอนนี้

ทันทีที่พลังภายนอกและพลังภายในของเขาถึงระดับที่ต้องการแล้ว  เขาจะเข้าสู่ระดับเซียน

นี่คือเหตุผลที่ลินลี่ย์ในตอนนี้ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการฝึกปราณยุทธของเขา  เขาต้องการบรรลุเป็นนักรบระดับเก้าให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้

 “ข้าสงสัยจริงว่าตอนนี้วอร์ตันจะรู้สึกยังไง”  ลินลี่ย์สงสัยอยู่ในใจ  เด็กน้อยฟันหลอแก้มยุ้ยจากเมื่อหลายปีก่อนตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว 

ลินลี่ย์เต็มไปด้วยความรักและเอ็นดูวอร์ตันจริงๆ

 “จักรพรรดิโอเบรียน  ถ้าจดหมายนี้ถูกต้อง ก็ควรจะรู้แล้วว่าวอร์ตันคือทายาทของตระกูลนักรบเลือดมังกร เนื่องจากพลังของวอร์ตัน เขาสามารถแปลงเป็นร่างมังกรแน่นอน  ในฐานะนักรบเลือดมังกร ทางราชวงศ์คงไม่รู้สึกเสื่อมเสียหากวอร์ตันจะแต่งงานกับพระธิดาขององค์จักรพรรดิ

ความจริง ลินลี่ย์ไม่ค่อยรู้สึกนับถือพวกเชื้อพระวงศ์หรือราชตระกูลเลย

สิ่งเดียวที่เขากลัวและเคารพก็คือยอดฝีมือที่แข็งแกร่งทรงพลังอย่างแท้จริง อย่างเทพสงคราม, พรตสูงสุด, ราชันย์มือสังหารและราชันย์แห่งไพรทมิฬและเทือกเขาอสูรวิเศษ  คนผู้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก

ความรู้และความเข้าใจแจ่มแจ้งเป็นเรื่องที่สำคัญ พลังกายก็สำคัญเช่นกัน!  สำหรับลินลี่ย์ที่ระดับปัจจุบัน โดยเฉพาะพลังภายนอกและพลังภายในเป็นสิ่งที่เขาต้องการมาก

เมื่อใช้เคล็ดวิชาเดียวกันคือ ‘กวัดแก่วงของเบาเสมือนเป็นของหนัก’  พลังโจมตีของลินลี่ย์ยังอ่อนกว่านักสู้ระดับเซียนเป็นสิบเท่า

และเป็นความจริงที่เหมือนกันสำหรับเคล็ดสัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน

ในเวลานี้บางทีลินลี่ย์สามารถทำร้ายนักสู้ระดับเซียนให้บาดเจ็บหนักได้ถ้าเขาป้องกันตัว  แต่ถ้านักสู้ระดับเซียนใช้วิชานี้  เขาจะทำให้คู่ต่อสู้ตายได้ทันที

คลื่นสามชั้นก็เหมือน  แต่พลังของแรงสั่นสะเทือนก็มีระดับแตกต่างกันสิ้นเชิง  พลังสั่นสะเทือนที่ปล่อยออกมาโดยนักสู้ระดับเซียนจะสูงมากกว่าสิบเท่า

 “พื้นฐาน!”

ลินลี่ย์นั่งสมาธิอยู่บนเตียงของเขา  กล้ามเนื้อทั่วร่างทั้งหมดกระตุกราวกับว่ามีหนอนนับไม่ถ้วนไต่ยั้วเยี้ยอยู่ใต้ผิวหนัง  เส้นเลือดบนหน้าผากของลินลี่ย์ปูดโปนออกมาเช่นกัน

ปราณยุทธสีดำม่วงโคจรอย่างรวดเร็ว แต่ละรอบจะมีประสิทธิภาพเฉพาะตน บำรุง ส่งเสริมปราณยุทธเลือดมังกรที่ไม่ซ้ำกัน

ภายในพื้นที่ตันเถียนของเขา

ปราณยุทธของเขามีระดับความหนาแน่นสูงอยู่แล้ว  ปราณยุทธที่เหมือนของเหลวโคจรไปช้าๆ ต่อเนื่องเข้าไปในกลางตันเถียนของเขา

 “เฮ้อออ”

ลินลี่ย์ระบายลมหายใจยาวและเมื่อเขาระบายลม หมอกที่เขาพ่นออกมาจากปากของเขาเป็นเหมือนกับตัวกระบี่

 “ใครจะรู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดกว่าจะก้าวหน้าจากระดับแปดชั้นสูงเป็นนักสู้ระดับเก้า”  ในอดีตสี่ปีที่แล้วลินลี่ย์เพิ่งเข้าถึงระดับแปดชั้นสูง แต่เมื่อฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอจุดเชื่อมต่อที่สำคัญที่สุด ดูเหมือนต้องใช้เวลามากที่สุด

ตอนนี้ เมื่อลินลี่ย์แปลงร่าง  เขาจะยังเป็นนักสู้ระดับเก้าชั้นสูง

ตราบใดที่เขาบรรลุสู่ระดับเก้า  ลินลี่ย์จะเป็นกลายเป็นนักสู้ระดับเซียนชั้นต้นในร่างแปลงมังกร

ระดับเก้าชั้นสูงถึงระดับเซียนชั้นต้นคือการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง มีความแตกต่างกันอย่างใหญ่หลวงระหว่างสองระดับนี้

 “ฮ่าฮ่า...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”  ทันใดนั้น เสียงหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังดังขึ้นมาจากนอกห้อง  ลินลี่ย์ลุกจากเตียง มึนงง  “ทำไมพี่น้องบาร์เกอร์ถึงได้มีความสุขนัก  นี่ยังเช้าตรู่อยู่เลยไม่ใช่หรือ?”

เวลานี้ท้องฟ้าแทบยังไม่สว่างและพื้นโลกยังมีหมอกหนาปกคลุม  คนธรรมดาจะไม่สามารถเห็นคนที่อยู่ห่างเกินห้าเมตร  ทั้งหมดที่จะเห็นได้ก็คือหมอก

 “พี่บาร์เกอร์ ทำไมพวกท่านเอะอะกันแต่เช้ามืดอย่างนี้เล่า?  เราพี่น้องยังต้องการหลับต่อนะ!”  รีเบ็คกาส่งเสียงไม่พอใจ

สายตาของลินลี่ย์กล้าแข็งมากกว่าคนธรรมดา  ทันทีที่มองเขาสามารถบอกได้ว่าพี่ใหญ่ของห้าพี่น้อง บาร์เกอร์ดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้

 “พี่ใหญ่ทำไมเจ้าดีใจมากนักเล่า?”  พี่น้องอีกสี่คนรุมล้อมเข้ามาในห้องด้วยเช่นกัน

 “ข้าสำเร็จแล้ว  ข้าสำเร็จผ่านระดับเก้าไปแล้ว”  บาร์เกอร์ตื่นเต้นพูดกับน้องชายทั้งสี่คน  “ฮ่าฮ่า เมื่อข้าแปลงกาย ข้าสามารถบรรลุพลังชั้นเซียนระดับต้นได้”

ร่างแปลงของนักรบอมตะจะคล้ายคลึงกับนักรบเลือดมังกรในส่วนที่เกี่ยวข้องนี้  ถ้าในร่างมนุษย์ปกติของพวกเขา  พวกเขาจะเป็นนักรบระดับเก้า  เมื่อแปลงร่างพวกเขาจะเป็นระดับเซียน

 “ระดับเซียนชั้นต้นหรือ?”  ซาสเลอร์ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องตัวเองตกใจเช่นกัน

ลินลี่ย์, สองสาวพี่น้องและพี่น้องบาร์เกอร์อีกสี่คนตะลึงเช่นกัน

ลินลี่ย์นัยน์ตาเป็นประกาย

 “บาร์เกอร์, ท่านก้าวหน้าไประดับใหม่จริงๆ หรือนี่?”  ลินลี่ย์ตื่นเต้นจนควบคุมตนเองไม่ได้

บาร์เกอร์พยักหน้า  “ถูกแล้วท่านลินลี่ย์,  ข้าบรรลุระดับใหม่จริงๆ”  ในอดีตพี่น้องบาร์เกอร์ก็เรียกลินลี่ย์ว่าท่านอยู่แล้ว  ตอนนี้ที่พวกเขาอยู่ในหมู่บ้าน  ทุกคนปฏิบัติตัวเหมือนกับลินลี่ย์เป็นคนชั้นสูงและห้าพี่น้องเป็นองครักษ์คุ้มกัน  ดังนั้นพวกเขาจึงนับถือลินลี่ย์เป็น “ท่าน” ต่อไป

หลังจากผ่านไปสี่ปี ทุกคนก็คุ้นเคยกับสถานะเช่นนี้

ที่สำคัญห้าพี่น้องบาร์เกอร์เป็นคนซื่อตรงห้าวหาญ  จิตใจของพวกเขาไม่มากเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเหมือนลินลี่ย์และซาสเลอร์  การตัดสินใจในกลุ่มนี้จะมีลินลี่ย์เป็นหลัก

 “ไปที่ลานว่างด้านตะวันตกกันเถอะ  เราไปดูพลังในปัจจุบันของท่านกัน”  ลินลี่ย์พูดทันที

ทุกคนตื่นเต้นวิ่งออกไปจากคฤหาสน์ไปยังลานว่างฝั่งตะวันตก  เพราะพระอาทิตย์ยังไม่ทันขึ้น ชาวบ้านในหมู่บ้านจึงยังหลับอยู่ ไม่มีผู้ใดเห็นสักคน

 “ทันทีที่เขาแปลงกาย  เขาจะเป็นระดับเซียน  นายท่านต้องใช้เวลานานเท่าใดข้าจึงจะบรรลุระดับนั้นได้บ้าง” เสือดำเมฆาแฮรุพูดเรื่องค้างคาใจบางอย่างกับลินลี่ย์

แฮรุเป็นอสูรเวทระดับเก้าชั้นสูงมานานแล้ว

 “โกรววว”  บีบีคำรามใส่เขาอย่างขุ่นเคือง  “แฮรุ อย่านึกว่าข้าไม่เข้าใจเจตนาเจ้าเล่ห์ของเจ้านะ  เจ้าเล็งแก่นเวทระดับเซียนที่เจ้านายมีอยู่น่ะสิ”

ลินลี่ย์หัวเราะขณะที่เขาลูบศีรษะมัน

สำหรับอสูรเวทระดับเก้าชั้นสูงจะบรรลุเป็นระดับเซียนพวกมันจำเป็นต้องบรรลุด้วยตัวเอง  แต่แน่นอน  ถ้าพวกมันได้กินแก่นเวทระดับเซียนในสายธาตุเดียวกันกับตัวเอง  ก็มีโอกาสสูงที่พวกมันจะบรรลุระดับสูงได้ทันที

แต่แน่นอน โอกาสล้มเหลวก็มีเช่นกัน

 “โกรววว”  แฮรุคำรามใส่บีบีเช่นกัน  “บีบี ข้าไม่เหมือนเจ้า  เจ้าแข็งแกร่งขึ้นตลอดเวลาสี่ปี  แต่ข้าหยุดนิ่ง”

บีบีคืออสูรเวทแบบไหนไม่มีใครตอบได้อย่างแน่นอน

แต่บีบีก็เป็นอสูรเวทแบบหนึ่งที่มีพรสวรรค์ธรรมชาติที่น่ากลัวยิ่งกว่าเสือดำเมฆา  แม้ตลอดสี่ปีที่ผ่านมา  บีบีก็มีพลังเทียบเท่าแฮรุแล้ว  ความจริงบีบียังคงเติบโตและพัฒนาต่อเนื่อง

หลังจากสี่ปีที่ผ่านมานี้ ระดับของบีบีในปัจจุบันนี้ก็อาจกำจัดเสือดำเมฆาได้อย่างง่ายดาย

ในเรื่องความเร็วหรือพลังป้องกัน บีบีนับว่าน่ากลัวมาก

 “มีแนวโน้มว่าแม้แต่นักสู้ระดับเซียนคงต้องใช้ความพยายามมากถึงจะฆ่าบีบีได้  หัวใจของลินลี่ย์เต็มไปด้วยความชื่นชม สี่ปีที่แล้วพลังป้องกันของบีบีก็สูงมากอยู่แล้ว  ตอนนี้ยิ่งสูงมากจนบอกไม่ถูก

 “แฮรุ, แก่นเวทระดับเซียนที่เจ้านายมีเป็นแก่นเวทชนิดธาตุมืด  แต่เจ้าเป็นอสูรสองสายธาตุคือธาตุลมกับธาตุมืด ถ้าเจ้ากินไปโอกาสล้มเหลวก็มีสูงเช่นกัน  มันไม่คุ้มกัน  ส่วนข้าเป็นอสูรเวทธาตุมืดล้วนๆ  เมื่อข้าถึงที่สุดของการพัฒนาโอกาสที่ข้าจะพัฒนาก้าวหน้าหลังจากกินแก่นเวทก็ยังสูงกว่าเจ้าอยู่ดี”  บีบีพูดอย่างหยิ่งยโส  “อะไร, เจ้าไม่พอใจเหรอ?  จะลองกรงเล็บข้าใช่ไหม?”

แฮรุครางเบาๆ จากนั้นก็เงียบ

บีบีเชิดหัวน้อยๆ อย่างหยิ่งยโส  แฮรุเป็นอสูรเวทที่หยิ่งมากแต่ก็ยังหงอต่อบีบี

เวลานี้บาร์เกอร์เตรียมแปลงร่าง

 “บีบี พอได้แล้ว”  ลินลี่ย์เพ่งมองบาร์เกอร์ที่ยืนอยู่หน้าทุกคน

 “ฮ่าฮ่า ทุกคน ดูให้ดี”

บาร์เกอร์ตื่นเต้นมาก  เสียงกล้ามเนื้อพองตัวจนได้ยิน กล้ามเนื้อทั่วร่างของเขามีเสียงแตกดังต่อเนื่อง กล้ามเนื้อบนร่างของบาร์เกอร์เริ่มขยายอย่างรวดเร็ว ขณะที่ในเวลาเดียวกันสีผิวและกล้ามเริ่มเปลี่ยนไปเช่นกัน

เสียงแตกดังราวกับฟ้าร้อง!

บาร์เกอร์ที่แต่เดิมสูง 2.2 เมตรแต่ร่างกายขยายพร้อมกับกล้ามเนื้อที่ปูดขึ้น ในพริบตาบาร์เกอร์กลายร่างจนดูเหมือนยักษ์ใหญ่ที่น่ากลัว แข็งแกร่ง สูงราวสามเมตร

ผิวทั่วตัวของบาร์เกอร์เปลี่ยนเป็นสีเขียวอ่อน

ผิวและกล้ามเนื้อของเขาเหมือนกับว่าสร้างขึ้นมาจากหินและกล้ามเนื้อขนาดใหญ่นั้นเห็นได้ชัดว่ามีพลังมากจนมิอาจหยั่งได้  แค่มองดูเขาใครๆ ก็บอกเรื่องนี้ได้และจากนั้นผิวสีเขียวอ่อนนั้น เริ่มปรากฏชั้นเกราะที่เหมือนกับหินอ่อนสีขาวทันทีและคลุมไปทั้งตัวนอกเหนือจากใบหน้า  แม้แต่ศีรษะของเขาก็มีหมวกหินอ่อนสีขาวคลุม

ชุดเกราะและหมวกที่เพิ่มขึ้นมาทั่วร่างกายของเขา ดูแปลกและน่ากลัว

จากนั้นบาร์เกอร์ลอยขึ้นไปในอากาศทันทีบินเป็นวงโฉบไปมาในอากาศ

 “ฮ่าฮ่าระดับเซียน  นี่คือพลังระดับเซียน”  บาร์เกอร์กระแทกหมัดยักษ์ทั้งสองเข้าด้วยกัน เมื่อเขาทำเช่นนั้นก็มีระลอกพลังกระจายออกมา

นี่คือนักรบอมตะระดับเซียน!