ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 646 มุ่งหน้าสู่เกาะใต้

ตอนที่  646  มุ่งหน้าสู่เกาะใต้

เกาะใต้

ริชาร์ดอยู่ข้างๆ ตัวถังเทียนรายงานรายละเอียดจากการสืบค้นของเขาทั้งหมดอย่างระมัดระวัง  เขารู้ว่าเจ้านายให้น้ำหนักกับเรื่องนี้มาก  นอกจากนี้เขายังสนใจประวัติศาสตร์ทั้งหมดที่ถูกฝุ่นธุลีปกคลุม  และใช้ความพยายามทั้งหมดสืบค้นจนในที่สุดก็ได้เบาะแสหลายอย่าง  เบาะแสทั้งหมดเหล่านี้ อาจไม่เป็นที่เข้าใจของคนทั่วไป  แต่ริชาร์ดรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหลังเบาะแสเหล่านี้คือความลับที่ยิ่งใหญ่

ริชาร์ดคาดว่าเจ้านายจะต้องรู้เกี่ยวกับความลับแน่นอน  แต่เขาไม่กล้าถามเรื่องนี้  เบื้องหลังของห้าตระกูลเกาะใต้, เงื้อมมือของทวีปหมิงกวง  สามารถวินิจฉัยได้อย่างเลือนราง  ขณะที่ทวีปกวงหมิงเผด็จการที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบันได้ควบคุมภูมิภาคตะวันตกไว้ทั้งหมดแล้ว

 “ห้าตระกูลเกาะใต้นั้น เมื่อสองร้อยปีที่แล้ว  พวกเขาอพยพมาที่นี่ อาจกล่าวได้ว่าในเวลานั้นอพยพมาสิบสามตระกูล  แต่เนื่องจากความเห็นที่แตกต่างกัน  อีกเจ็ดตระกูลเลือกจะอพยพไปทางตะวันออก  อีกหนึ่งตระกูลเดินทางขึ้นภูมิภาคเหนือ และคงอยู่เพียงห้าตระกูล  เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการย้ายไปไกล  พวกเขาเลือกภูมิภาคใต้”

เมื่อเห็นว่าถังเทียนตั้งใจฟังเป็นอยางดี  ริชาร์ดเริ่มตื่นเต้นมาก

 “ตั้งแต่ห้าตระกูลอพยพไปที่เกาะใต้ พวกเขาไม่เผยตัวและตัดขาดจากโลกภายนอก  เกาะใต้มีสภาพแวดล้อมที่น่ากลัวมาก  อาศัยอยู่ในธรรมชาติที่ไม่เอื้ออำนวย ผืนดินที่มีสัตว์ป่าดุร้าย  และมีหมอกไอพิษปกคลุมไปทั่ว  กล่าวกันว่าเมื่อเจ้าครองทวีปถามห้าตระกูลว่าต้องการรางวัลอะไร  ตอนแรกพวกเขาบอกว่าต้องการแผ่นดินที่น่ากลัวทางตอนใต้  และปฏิเสธพื้นที่อุดมสมบูรณ์  เมื่อเห็นว่าห้าตระกูลยืนกรานเช่นนั้น  เจ้าครองทวีปจึงมอบเกาะใต้ให้ห้าตระกูล  เนื่องจากแต่ก่อนนี้ยังไม่มีใครเป็นเจ้าของที่ดิน  ห้าตระกูลจึงใช้กำลังคนและความพยายามมากมาย  หลังจากผ่านไปสามชั่วคน  พวกเขาจึงเริ่มเห็นผล  คนภายนอกที่บังเอิญพลัดเข้าไปในเกาะใต้จะตายเป็นส่วนใหญ่  สภาพแวดล้อมที่อันตรายกลายเป็นปราการธรรมชาติให้ห้าตระกูล  ดังนั้นเกาะใต้จึงได้รับขนานนามว่าเป็นดินแดนลับสุดยอดของทวีปทรายขาว  แต่ทุกๆ สิบปี ห้าตระกูลจะส่งศิษย์ของพวกเขามายังจวนเจ้าครองทวีป  และมอบสมบัติที่หายากให้  แม้แต่เจ้าครองทวีปก็ยังควบคุมห้าตระกูลได้ลำบาก  ดังนั้นเกาะใต้จึงมีระบบเป็นของตนเอง และคนภายนอกรู้เรื่องของพวกเขาน้อยมาก”

ริชาร์ดมองดูถังเทียนที่ฟังอย่างระมัดระวังและมีความสุข  แต่ริชาร์ดกังวล  เพราะครั้งนี้พวกเขาไม่ได้ไปสู้  พวกเขาไม่ได้นำกองทัพไป และมีเพียงหน่วยเล็กๆ สองหน่วยของสือเซิน

ห้าตระกูลเกาะใต้เกลียดคนแปลกหน้า  และไม่มีใครเคยได้ยินว่าเกาะใต้ต้อนรับอาคันตุกะ  เจ้าครองทวีปก็พยายามขอเข้าเยี่ยมเกาะใต้เพื่อเที่ยวชม  แต่ห้าตระกูลปฏิเสธคำขออย่างไม่มีเยื่อใย  เวลานั้นเจ้าครองทวีปไม่สามารถทำอะไรได้  จึงได้แต่จากไปในลักษณะนั้น

แม้ว่าพวกเขาจะทำให้เจ้าครองทวีปอับอาย  แต่เจ้าครองทวีปทรายขาวไม่เคยคิดจะโจมตีห้าตระกูล

เป็นเวลาสองร้อยปีแล้ว ที่เกาะใต้ถูกห้าตระกูลปกป้องอย่างเข้มงวดแน่นหนา  นอกจากปราการธรรมชาติของพวกเขาแล้ว  กองทัพระดับเงินก็ไม่สามารถเข้าไปได้  นักรบของห้าตระกูลเหี้ยมหาญและแข็งแกร่งกันทุกคน สามารถสู้กับโจรสลัดได้ในครั้งนั้น ส่วนใหญ่เป็นความสามารถของพวกเขาทั้งนั้น

หลังจากผ่านสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายแล้ว  นักรบของห้าตระกูลในปัจจุบันไม่ใช่พวกที่ทวีปทรายขาวจะกล้าเข้าไปตอแย  โชคดีที่ศิษย์ของพวกเขาไม่ค่อยเสี่ยงและสู้กับคนอื่นๆ

 “ห้าตระกูลมีอะไรบ้าง?”  ถังเทียนถามทันที

 “ห้าตระกูลประกอบด้วย เย่, หลี่, เว่ย, หวีและจาง ตราประจำของพวกเขาน่าสนใจมากคือ ตราประจำตระกูลเย่คือตราชั่ง  ตราประจำตระกูลหลี่คือ ปู  ตราประจำตระกูลเว่ยก็คือธนู  ตราประจำตระกูลหวีก็คือแกะขาว  ขณะที่ตราประจำตระกูลจางก็คือแจกัน”

รายงานของริชาร์ดเจาะรายละเอียดได้ลึก  เขาใช้เวลาและความพยายามมากในการหาข้อมูลนั้น

ถังเทียนหัวเราะ

กลุ่มดาวคันชั่ง, กลุ่มดาวกรกฏ, กลุ่มดาวคนธนู กลุ่มดาวแกะและกลุ่มดาวกุมภ์

 ‘พวกเขาคือสิบสองตำหนักระนาบสุริยุปราคา’

 ‘นอกจากนี้, อาเฮ่อและกลุ่มดาวคนธนูมีความเกี่ยวพันที่ลึกซึ้ง  ขณะที่หลิงซิ่วได้รับมรดกของกลุ่มดาวแกะ’

 ‘น่าสนใจ’

ถังเทียนไม่ได้ส่งอาเฮ่อหรือหลิงซิ่วมาทันที  แต่ตัดสินใจดูว่าเป็นเช่นไรก่อน

 “เราจะติดต่อกับพวกเขาได้ยังไง?”  ถังเทียนถาม

ริชาร์ดเกาหัว  “เรื่องนั้นข้าเองก็ยังไม่รู้...”

 “บางที ข้ามีความคิดอย่างหนึ่ง”  ในที่สุดหลิงเซี่ยก็ถือโอกาสพูด  ครั้งนี้ นางเป็นคนเริ่มขอเป็นคนนำทางถังเทียน และต้องการหลีกเลี่ยงการกวาดล้างของทวีปทรายขาว  แต่นั่นไม่ได้หมายความว่างานของนางจะผ่อนเบา  ก่อนที่นางจะออกจากเมืองทรายขาว  เจ้าครองทวีปและท่านซัวปี่เรียกนางมาคุยเป็นพิเศษบอกให้นางดูแลและช่วยเหลือท่านเหมิ่งหนานให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้  ถึงขนาดที่บิดานางมากำชับกับนางเป็นพิเศษเอง

ตามเส้นทาง นางไม่ได้พบโอกาสอะไร  การสืบค้นของริชาร์ดกระชับและได้รายละเอียดมากไม่มีช่องว่างใดๆ และเขาเป็นนักวิชาการที่มีความรู้ด้วยเช่นกัน  ทั้งหมดกลายเป็นเรื่องธรรมดาไม่สามารถหลีกพ้นจากความเข้าใจของเขาได้  เขาสามารถค้นหาจุดเชื่อมโยงได้เสมอ

หลิงเซี่ยนับถือเขาอย่างลึกๆ แม้ว่าจะเป็นคนนอก แต่เมื่อฟังริชาร์ดแล้ว ตื่นเต้นมากจริงๆ

สายตาของถังเทียนมองดูหลิงเซี่ย

หลิงเซี่ยรู้สึกว่าแรงกดดันไร้ลักษณ์ถาโถมกดดันลงที่นางทันที  ใจของนางสะท้าน  ‘ราศีของท่านเหมิ่งหนานกล้าแข็งขึ้นมากจริงๆ!’  ในอดีต  นางและเหมิ่งหนานเป็นสหายเสมอกัน  แต่ตอนนี้ เมื่อยืนต่อหน้าเขา  นางรู้สึกเหมือนกับยืนอยู่ต่อหน้านายท่านซัวปี่

 “ราวๆ ห้าปีที่แล้วซึ่งเป็นวันครบรอบสิบปี  ศิษย์จากห้าตระกูลได้มาคารวะเจ้าครองทวีป  เพราะมีสุภาพสตรีมาด้วยคนหนึ่ง  หลิงเซี่ยจึงรับหน้าที่ดูแลนาง  หลังจากได้รู้จักคบหานางอยู่สองสามเดือน  ความสัมพันธ์ของเรานับว่าไม่เลว และก่อนที่นางจะจากไปนางให้ของที่ระลึกหลิงเซี่ย และบอกข้าว่าถ้าข้าไปเกาะใต้ ข้าสามารถไปเยี่ยมบ้านนางในฐานะอาคันตุกะได้  ข้าแน่ใจว่าเราสามารถขอพบนางได้”

หลิงเซี่ยมองดูถังเทียนรอให้เขาตัดสินใจ

ถังเทียนพยักหน้า  “เราว่ากันตามนั้น”

เรือรบชะลอความเร็ว  ทุกคนรู้ว่าพวกเขามาถึงเกาะใต้แล้ว

พอบินออกจากเรือรบ เกาะใต้ในตำนานรอต้อนรับเขาอยู่  แต่สีหน้าของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก

ทะเลหมอกสีเขียวเข้มปกคลุมทั่วสถานที่ไม่มีสิ้นสุด

 “นี่คือทะเลหมอกเขียว”  หลิงเซี่ยอธิบาย  “พิษในหมอกนี้ร้ายแรง และสามารถกัดกร่อนพลังงาน  เราต้องระวังให้ดี”

กรรรร!

ทันใดนั้น  สัตว์ร้ายตัวหนึ่งคำรามดังมาจากที่ลึกในทะเลหมอก  พลังงานปั่นป่วนรุนแรงก่อตัวเหมือนกับเป็นพายุหมุน  ทะเลหมอกเขียวปั่นป่วนทันที

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยน  พลังงานปั่นป่วนทรงพลังมาก เหมือนกับว่ามีเซียนเงินสองคนกำลังสู้กัน

แรงปั่นของหมอกเขียวยังคงปั่นกวาดเอาทุกสิ่งทุกอย่าง

สิ่งมีชีวิตซึ่งมีหนามดำบนร่างกาย ตัวยาว 600 เมตรกำลังกวนทะเลหมอกเขียวทำให้หัวใจทุกคนเต้นแรง  ตราบใดที่สัมผัสกับสิ่งมีชีวิตนี้ มันจะม้วนตัวและรัดไว้อย่างรวดเร็ว หนามยาวดำจะแทงตัวผู้บุกรุก

ยังมีสิ่งมีชีวิตรูปแบบอื่นมีขนาดเท่ากำปั้น มันมีตาสีแดงและฟันขาวน่ากลัวคล้ายกับฟันเลื่อย  ตัวของมันจะหลั่งสารสีดำที่เมื่อหยดเข้าไปในหมอกจะเปลี่ยนสภาพเป็นหมอกดำ  สิ่งมีชีวิตนี้จะเที่ยวไปเป็นกลุ่ม  แต่เว้นห่างกันในระยะกว้าง  พวกมันแยกเขี้ยวใส่ถังเทียนและกลุ่ม  พวกมันจะรวมกันสร้างหมอกสีดำแน่น  แต่พวกมันไม่สามารถออกมาจากหมอกเขียวได้ ทำให้ทุกคนคลายใจ

มักจะมีกระดูกถูกปั่นออกมาจากกลุ่มหมอกให้เห็นทำให้ทุกคนตื่นตัว

ในที่สุดถังเทียนก็เข้าใจสาเหตุที่ไม่มีใครตั้งใจจะโจมตีเกาะใต้  ทะเลหมอกเขียวคือปราการป้องกันตามธรรมชาติ  การบุกรุกเข้ามาโดยไม่มีผู้นำ นอกจากจะเอาชีวิตมาทิ้งแล้ว  ไม่มีผู้ใดสามารถบรรลุสิ่งใดได้

แต่ในเวลาที่รวดเร็ว ถังเทียนดูเหมือนจะมีความคิดบางอย่าง  เขามีห้องวิจัยพลังสายเลือดอยู่ในความดูแล และเขารู้เรื่องพิษหลายอย่าง

 “ในอดีต ทะเลหมอกพิษแห่งเกาะใต้ค่อนข้างมีชื่อเสียง  แต่ก็ไม่ใหญ่มากนัก  คนพูดกันว่าห้าตระกูลตั้งใจจะใช้มัน ไม่ยอมให้คนนอกเข้ามา”

คำพูดของหลิงเซี่ยยืนยันการคาดการณ์ของถังเทียน  ทะเลหมอกเขียวหลายชั่วคนได้พยายามอย่างหนักจึงทำให้มีอย่างมากมาย

 “เจ้าจะติดต่อกับสหายของเจ้าได้ยังไง?”  จู่ๆ ถังเทียนก็ถามด้วยความสงสัย  ทะเลหมอกเขียวปกคลุมไปทั่วเกาะใต้

 “นางบอกว่ามีศาลาอยู่บนหน้าผา และมีลำธารอยู่ข้างผาสายหนึ่ง  ตราบใดที่ข้าโยนของที่ได้มาลงไป นางก็จะได้รับ”  หลิงเซี่ยตอบ

ถังเทียนหาศาลาพบได้โดยเร็ว  และระหว่างยอดเขาทั้งสองจะมีหน้าผาโล่งเตียนและมีศาลาทรุดโทรมราวกับว่าสามารถพังสลายไปตามกาลเวลา  นอกจากศาลาแล้วยังมีลำธารขนาดเล็กไหลผ่าน

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือการไหลของลำธารน้อย  มันไหลเป็นสายจากภายในทะเลหมอก ขึ้นไปตามหน้าผา และยังคงไหลต่อไปยังยอดเขาอีกลูกหนึ่งซึ่งครอบคลุมไปด้วยทะเลหมอกเขียว

ของในมือของหลิงเซี่ยเป็นป้ายไม้ที่ทำจากไผ่หยก และแกะสลักรูปแจกันไว้บนนั้น

กลุ่มดาวกุมภ์!

ในสวรรค์วิถี กลุ่มดาวกุมภ์คือกลุ่มดาวที่ทรงอิทธิพลและร่ำรวย  กลุ่มดาวกุมภ์อาจจะไม่มีนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุด  แต่พวกเขามีความมั่งคั่งที่สุดแน่นอน

 ‘ข้าสงสัยว่าตระกูลแจกันนี้ที่อยู่ในทะเลหมอกเขียวจะต้องร่ำรวยแน่นอน’

ถังเทียนลืมชื่อสกุลของกลุ่มดาวกุมภ์ไปแล้ว  ดังนั้นเขาจึงเรียกพวกเขาว่าตระกูลแจกัน  ถังเทียนต้องการตามหาพวกเขา  เนื่องจากสิบสองตำหนักระนาบสุริยุปราคาคือผู้ทรงอิทธิพลของสวรรค์วิถี  ทุกตระกูลมีประวัติศาสตร์ยาวนาน  ดังนั้นเขาสงสัยว่าตระกูลของพวกเขาจะเหมือนอะไร

เมื่อโยนป้ายไม้ไผ่ลงในกระแสธาร  พวกเขามองดูมันหายไปในทะเลหมอกเขียว

หลังจากนั้นยี่สิบนาที มีร่างหนึ่งบินออกมาจากยอดเขาที่มีทะเลหมอกเขียวปกคลุม และเหินเลียดลงมาตามยอดเขา

 “พี่หลิง!”

สุภาพสตรีสาวอยู่ในชุดสีเขียวมองลงมาอย่างตื่นเต้น  แต่เมื่อเห็นถังเทียนและคนที่อยู่ข้างหลิงเซี่ย สีหน้านางระมัดระวังทันที  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางเห็นเรือรบธนูดำของถังเทียน สีหน้าของนางเปลี่ยนไป

 “ติงติง!”  หลิงเซี่ยเห็นนาง ก็ส่งยิ้มทันทีขณะที่นางลอบถอนใจ

 “พี่หลิง ท่านพาพวกเขามาโจมตีตระกูลข้าหรือ?”  สีหน้าของติงติงกลายเป็นเย็นชา

หลิงเซี่ยตกใจ  จากนั้นรีบส่ายหน้า  “ไม่ใช่แน่นอน!”

เมื่อเห็นสีหน้าติงติงค่อยๆ อ่อนโยนลง  หลิงเซี่ยรีบอธิบายทันที  “ผู้นี้คือท่านเหมิ่งหนาน  ข้าร่วมเดินทางมากับเขาที่นี่ในวันนี้  ท่านเหมิ่งหนานเป็นอาคันตุกะผู้ทรงเกียรติของเจ้าครองทวีป  เขาหวังจะได้เข้าพบกับห้าตระกูล”

ติงติงส่ายศีรษะ  “ถ้าพี่หลิงมาที่นี่ในฐานะอาคันตุกะ  ผู้น้องคงยินดีต้อนรับท่านแน่นอน  แต่เพราะมีคนอื่นมาด้วย  ข้าเสียใจจริงๆ  ท่านทุกคนไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่”

หลิงเซี่ยพูดไม่ออก  นางคาดไม่ถึงว่าผลจะออกมาเป็นแบบนั้น

 “ข้าเป็นศัตรูของทวีปกวงหมิง”

เสียงและคำพูดที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้ติงติงเงยหน้ามอง แววตาของนางเย็นชา  ทวีปกวงหมิง!  ‘คนผู้นี้รู้ว่าทวีปกวงหมิงคือศัตรูใหญ่ของห้าตระกูลของเราได้ยังไง?’

ถังเทียนยังคงเฉยเมย และล้วงเอาของสองสามชิ้นออกมา

 “ข้าคงต้องรบกวนเจ้าให้นำของเหล่านี้ไปให้ประมุขตระกูลต่างๆ ของพวกเจ้า  ไม่ว่าพวกเจ้าจะต้องการพบหรือไม่  ข้าเชื่อว่าประมุขตระกูลต่างๆ จะมีความคิดเอง  ข้าจะรออยู่ตรงนี้”

ติงติงรับของมาโดยไม่รู้ตัว

แต่พอเห็นของเท่านั้น นางตะลึงทันที