ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 757 โจมตีครั้งสุดท้าย

ตอนที่  757  โจมตีครั้งสุดท้าย

เนี่ยชิวนั่งอยู่ตรงกลางอย่างมั่นคง

ในโลกสีเทาของเขาแนวเส้นหยินและจุดหยางคล้ายกับดวงดาวก่อร่างเป็นโลกที่มีชั้นอย่างสมบูรณ์

สมาชิกที่บุกเข้าโจมตีฉีเซี่ยงตงเหมือนกับกระแสน้ำเชี่ยวเป็นเหมือนเครื่องมือเป็นชั้นๆ ในโลกของเขา  เขาสังเกตทุกอย่างอย่างใจเย็น  จังหวะของการรุกยังมีจุดบกพร่อง  แต่ค่อนข้างจะมีความชำนาญ

เนี่ยชิวยังคงสงบและใจเย็น ส่วนใหญ่ของกลยุทธทั้งหมดจะต้องเผื่อไว้สำหรับสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง  ไม่สำคัญว่าฝีมือจะโดดเด่นเพียงไหน  เขาไม่สามารถรับประกันความผิดพลาดหรือความสมบูรณ์แบบได้  นอกจากนี้มีความเปลี่ยนแปลงในสมรภูมิอยู่เสมอ  เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงทั้งหมดอาจเกิดขึ้น และกลยุทธที่ไม่เผื่อเหตุการณ์คาดไม่ถึงเอาไว้จะเกิดปัญหาได้

แม้ว่าเนี่ยชิวตั้งความหวังว่าถังเทียนจะสามารถถ่วงเวลาให้หน่วยสุญญตาได้เติบโต  แต่เนื่องจากความเป็นนายทหารผู้โดดเด่นของเขาเอง  เขาไม่ยินดีจะโยนภาระและความหวังทั้งหมดไปที่ถังเทียน  แม้ว่าเขาจะมั่นใจในตัวเขาก็ตาม

 ‘ถ้ามีอุบัติเหตุหรือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น  เราจะไม่สู้ แม้ว่าเราจะฝึกฝนมาไม่พองั้นหรือ?’

เนี่ยชิวคิดเรื่องนั้น และวางแผนยาวไว้สำหรับเรื่องนั้น เขาควรจะทำยังไงเมื่อเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น  แผนของเนี่ยชิวง่ายมาก  ถ้าพวกเขายังฝึกไม่เพียงพอ  พวกเขาจะอาศัยพวกมากเข้าเอาชัย  ในการคำนวณของเขา เขายังเหลือขอบเขตพลังเหลือเฟือ และไม่ได้ไล่ตามอย่างหวังผล  ขอบเขตพลังที่เหลือยังมาก ที่ 20% ซึ่งก็หมายความว่าถ้า 20% ของจำนวนสมาชิกผิดพลาด กระบวนศึกก็ยังไม่เสียรูป

แน่นอนว่าขอบเขตกำลังคนใหญ่ขนาดนั้นส่งผลต่อพลังของรูปกระบวนได้เป็นธรรมดา  แต่ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน  การรักษารูปกระบวนศึกยังสำคัญมากกว่าการแสวงหาพลังที่แข็งแกร่งที่สุด

การโจมตีหนักสองครั้งแรกโดยหานปิงหนิงและอาโมรี่ดูน่ากลัว  แต่ครึ่งหนึ่งเป็นการหลอกล่อ  การยืมพลังของพยุหะหยินหยาง การโจมตีจะถูกสร้างโดยการรวมพลังกฎธรรมชาติของสมาชิก  ในแดนบาปต้องนับว่าเป็นวิชาต่อสู้ชั้นสุดยอด

แต่เนี่ยชิวใช้เพียงเพื่อล่อหลอก  สำหรับเขาสายใยกฎธรรมชาติที่สมาชิกรู้แจ้งไม่นานนี้ และพลังของมันถือว่ายังมีระดับต่ำมากในแดนบาป  ต่อให้พวกเขาได้เปรียบที่จำนวนก็ตาม แต่ก็ยังยากต่อการเปลี่ยนแปลงประสิทธิภาพให้ดีขึ้นได้ในตอนนี้

เนื่องจากพวกเขายังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใหญ่ในเชิงคุณภาพได้  พวกเขาคงไม่อาจคุกคามยอดฝีมือผู้แข็งแกร่งได้จริงๆ  เนี่ยชิวเป็นคนสุภาพและเป็นกันเองแต่เพียงภายนอก  แต่เขามีความหยิ่งภูมิใจอยู่ภายใน  ถ้าไม่อย่างนั้น  ทำไมเขาจึงยินดีจากกลุ่มดาวราชสีห์มาเข้าร่วมกับถังเทียนเล่า? ตั้งแต่พวกเขาเข้ามาในแดนบาป  เป้าหมายของเขามุ่งไปสู่ที่นักสู้ระดับสูงเสมอ  เพราะพวกเขาเป็นตัวแทนพลังสุดยอดในแดนบาป

การโจมตีที่เขาให้ความสนใจก็คือในการฟัน

สมาชิกหน่วยสุญญตาทั้งหมดมีร่างกายแข็งแรง  พลังภายนอกที่บริสุทธิ์ของพวกเขาก็เข้ากันได้กับวิชาดาบมารพิฆาตได้อย่างสมบูรณ์แบบ  เนื่องจากพวกเขาสามารถสร้างพลังโจมตีที่ทรงพลังได้  พลังเช่นนั้นจึงมีความบกพร่องในตัวเอง  ตัวอย่างเช่นจำเป็นต้องให้ผู้ใช้พลังนี้เข้าสู้ระยะประชิดหรือถ้าไม่มีพลังสนับสนุนใดๆ ก็เป็นเรื่องยากที่จะสร้างพลังโจมตีตามหลัง

ไม่เพียงแต่เนี่ยชิวไม่ต้องการให้สมาชิกควบคุมพลังของพวกเขาเท่านั้น  แต่เขากลับขอร้องให้ทุ่มเทให้เต็มที่  เขาขอร้องให้สมาชิกทุกคนทุ่มเทพลังภายนอกในการฟันครั้งเดียว

พลังฟันของพวกเขาย่อมทรงพลังอย่างมิต้องสงสัย  แม้แต่เบนสันที่นำหน้าเข้าปะทะก็ไม่สามารถแบกรับภาระในการฟันถึงสามครั้ง  พลังที่น่ากลัวมีผลสะท้อนรุนแรงเช่นกัน  แต่พวกเขามีชุดเหล็กทองจากตระกูลเซวียสามารถกระจายพลังสะท้อนกลับไปทั่วทั้งตัวได้  นั่นคือวิธีที่สมาชิกหน่วยสุญญตาสามารถปลดปล่อยการโจมตีที่รุนแรงได้  แต่ไม่ต้องรับผลสะท้อนจนบาดเจ็บมากเช่นกัน

เบนสันและพวกตกใจจนพูดไม่ออก  ขณะที่เนี่ยชิวยังคงเงียบ

ความคิดของเขามาจากการต่อสู้กับหลูเทียนเหวิน  พวกเขาสามารถฆ่าหลูเทียนเหวินเนื่องมาจากพลังของถังเทียนเป็นส่วนใหญ่  ในตอนวาระสุดท้าย หลูเทียนเหวินถูกอาโมรี่ฟันใส่  นั่นคือระดับการโจมตีของพวกเขา  แม้ว่าจะไม่สามารถก่ออันตรายคุกคามนักสู้ผู้ทรงพลังในทำเนียบนักสู้ได้ แต่นั่นก็ยังเป็นการคุกคามอย่างหนึ่ง

สิ่งที่สำคัญก็คือกำลังคนที่เพียงพอ  สมาชิก 629 คนทำให้เนี่ยชิวมีโอกาสผ่อนหายใจได้เพียงพอ

มดหลายตัวย่อมล้มช้างได้  นั่นคือสิ่งที่เนี่ยชิวคิด

ล่อที่เอาแต่ใจตัวพุ่งเข้าชนโดยตรงก็ยังมีประโยชน์ของมัน  ด้วยการใช้พลังชนพลัง คนเดียวย่อมแพ้สิบ  และเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถเทียบได้ในเรื่องวิชาฝีมือ  อย่างนั้นก็ต้องใช้จำนวนเข้าเอาชัย  และด้วยพลังโจมตีใจม่านฟ้าถวิลหาของกู้เสวี่ย จะช่วยให้กระบวนศึกที่ดูเหมือนงี่เง่านี้ใช้ได้อย่างสมบูรณ์  ควบคู่ไปกับกำแพงลมที่ผนึกสำนึกกระบี่ไว้และแรงระเบิดของน้ำกับไฟ  กระบวนศึกนี้แสดงสติปัญญาของเนี่ยชิวออกมาอย่างเต็มที่

ด้านที่ยากที่สุดของกระบวนศึกก็คือพวกเขาต้องทำให้สำเร็จในการจู่โจมภายในช่วงเวลาหายใจเข้าออกสิบครั้ง

พวกเขายังคงห่างจากที่เนี่ยชิวคาดไว้ มีอยู่ครึ่งหนึ่งที่ฟันไม่สำเร็จ

แต่นั่นก็เพียงพอแล้ว

พยุหะหยินหยางเป็นเหมือนใยแมงมุมที่ถูกชักไว้ขนาดใหญ่รอคอยโอกาส  การเปลี่ยนแปลงกระบวนศึกที่ดีตามมาด้วยกระบวนศึกหยินหยางที่เนี่ยชิวได้เลือกไว้  เขารู้สึกได้ชัดเจนว่า กฎธรรมชาติของฉีเซี่ยงตงใกล้จะถูกกำจัดอยู่ในกระบวนศึกแล้ว

เขาให้หานปิงหนิงและอาโมรี่โจมตีให้สำเร็จในสามชั่วอึดใจ

ที่ผ่านมา 13 ชั่วอึดใจนั้น ฉีเซี่ยงตงต้องทนรับแรงฟันถึง 302 ครั้ง  แม้แต่เนี่ยชิวก็ยอมรับนับถือเขาในเรื่องนั้น  ในฐานะผู้สร้างกระบวนรบ  เขารู้จักแรงฟันชัดเจนมาก

สามารถทนรับแรงฟันได้ถึง 302 ครั้งต่อเนื่องโดยไม่ล้มลง ฉีเซี่ยงตงนับว่ามีพลังแน่นอน

เบนสันและยอดฝีมืออีกสามคนผู้ทำหน้าที่ในส่วนของพวกเขาก็ได้รับความเจ็บปวดและหมดแรงกันถ้วนหน้า ได้แต่สังเกตการต่อสู้อยู่ห่างๆ  ตอนแรกพวกเขาไม่รู้สึกถึงความคงอยู่ของศัตรู  จนกระทั่งเมื่อกู้เสวี่ยใช้ม่านฟ้าถวิลหาของนาง  พวกเขาจึงได้รู้ตัว  โชคดีที่การฝึกฝนของพวกเขาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาไม่สูญเปล่า พวกเขาไม่ทำให้การโจมตีที่น่าทึ่งนี้เสียไป และรู้ตัวได้อย่างรวดเร็ว

ในระหว่างการฝึก พวกเขาไม่มีความรู้สึกถึงพลังพยุหะเลย  แต่เมื่อพวกเขาใช้พลังพยุหะในการสู้รบ  พวกเขาจึงได้ตระหนักถึง  กระแสดาบยักษ์โจมตีและความแม่นยำในการโจมตีสั่นสะท้านใจทุกคน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบนสัน  เขาพยายามฟันเองถึงสามครั้ง  และฟันโจมตีออกไปนสภาพลำบากทันที

แต่...

สายตาของทุกคนจับตาไปที่ฉีเซี่ยงตง ทุกคนต่างตกใจกันทั้งนั้น  เขาสามารถทนรับแรงฟันได้ถึงสามร้อยครั้ง  แม้ว่าม่านพลังกฎอวกาศรอบตัวเขาเริ่มมีรอยร้าวเต็มไปหมดและใกล้จะแตกสลาย และเขาเองก็ซวนเซหลายครั้ง  แต่เขายังไม่ล้ม

 ‘แข็งแกร่งมาก!’

แต่ขณะนั้นเอง  พวกเขาไม่มีเวลาจะรู้สึกตื่นเต้น  สายตาของพวกเขาเห็นหน่วยเล็กสองหน่วยที่เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว  และอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้

 ‘ใกล้ถึงการโจมตีชุดสุดท้ายแล้ว!’

พวกเขาฝึกพยุหะนี้มาหลายครั้งแล้ว  แต่การโจมตีสุดท้ายยังไม่เคยใช้ออก  พวกเขาสี่คนตื่นเต้นมากที่ได้เห็นการโจมตีสุดท้าย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบนสัน  เพราะแฝดทั้งสองคนติดตามอยู่ด้านหลังหานปิงหนิงอย่างกระชั้นชิด

ทั้งสองกลุ่มมีคนหน่วยละ 50 คน  และพุ่งไปข้างหน้าเหมือนลูกธนู

อาโมรี่วิ่งอยู่บนเส้นหยิน  เขาก้าวเท้ายาว  แต่ละก้าวหนักหน่วงมาก  ทุกคนที่ก้าวเท้าออก  ความร้อนจะเพิ่มขึ้นส่วนหนึ่ง และทะลักออกจากรอยเท้าของเขา  รอยเท้านั้นเป็นเหมือนกับเพลิงที่ชอนไชเข้าไปในร่างของเขา นั่นคือพลังภายนอกที่บริสุทธิ์

ทุกย่างก้าวจะทำให้เพลิงสุญญตารอบตัวเขาลุกโชนมากขึ้น  เปลวเพลิงสุญญตาหมุนเป็นเกลียวรอบตัวเขา  และอาโมรี่ในเปลวไฟใช้มือข้างเดียวกวัดแกว่งดาบยักษ์  สีหน้าของเขาเยือกเย็นเหมือนกับเทพสงคราม

ด้านหลังของเขา สมาชิกแต่ละคนมีเพลิงสุญญตาน้อยที่โคจรไปตามดาบยักษ์  เพลิงสุญญตาน้อยลุกโหมเป็นเปลวมีหางตามหลังเช่นกัน   พวกเขาเหมือนกับฝูงสัตว์ร้ายที่มีพลังอำมหิตทะลักพุ่งเข้าไปข้างหน้า

กลุ่มเล็กของหานปิงหนิงมีรูปแบบแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

ฝีเท้าของหานปิงหนิงก้าวสั้น  แต่ความถี่ในการก้าวไวเหมือนสายฟ้า  นางโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย  แฝดสองคนด้านหลังติดตามด้านหลังนางอย่างกระชั้น ด้านหลังห่างออกไป สมาชิกทุกคนวิ่งด้วยระยะก้าวเท้าสั้น  สีหน้าของทุกคนเคร่งเครียด

ความเย็นเสียดกระดูกแผ่กระจายไปทั่วทั้งกลุ่ม   รัศมีของพวกเขามีความคมเหมือนกระบี่ที่ลับจนคมถึงขนาดปรากฏขอบที่เย็น

ด้านหนึ่งเป็นเปลวเพลิงที่โกรธเกรี้ยว  อีกด้านหนึ่งเป็นความเย็นเฉียบที่คมกล้า  รูปแบบที่ขัดแย้งกันทั้งสองรัศมีที่แตกต่างกันสิ้นชิงกลับทำได้เร็วเท่ากัน มุ่งมั่นได้อย่างเท่าเทียมกัน

หน้าของเนี่ยชิวเริ่มแดง  ร่างของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่เขาใช้พยุหะหยินหยางของเขาจนถึงระดับสูงสุด  พลังภายนอกทั้งหมดในพยุหะนี้ก่อตัวมาจากทุกทิศทาง กระแสพลังไหลมาตามเส้นหยินและมาบรรจบกันทั้งสองกลุ่ม

รัศมีของทั้งสองกลุ่มยังเพิ่มอย่างต่อเนื่อง  ระยะของพวกเขากับฉีเซี่ยงตงใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

สมาชิกทั้งหมดรอบตัวฉีเซี่ยงตงกระจัดกระจายไปในตำแหน่งต่างๆ เหมือนนกแตกตื่นตกใจบางอย่าง

ในสายตาของเขาทุกอย่างชัดเจน

ฉีเซี่ยงตงผู้ที่ยังไม่ฟื้นจากการโจมตียังอยู่ในอาการมึนๆ  เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว  ม่านพลังกฎอวกาศรอบตัวเขามีรอยร้าว ชุดยาวของเขาฉีกรุ่งริ่ง  ผมของเขากระเซิง ที่มุมปากมีเลือดไหล

เขาไม่เคยพบการจู่โจมที่ไม่มีเหตุผลแบบนั้น ฟันใส่อย่างต่อเนื่องไม่ให้โอกาสให้เขาได้พักหายใจแม้แต่น้อย

เขาทำได้แต่เพียงต้านรับโดยใช้ม่านพลังกฎอวกาศ และตั้งรับอย่างฝืนทน

มันยังไม่ถูกกำจัดออกไป เพราะเขายังกลัวกระบี่สายรุ้งแปลกประหลาด  แม้ว่าเขาจะดิ้นเลิกคิดได้อย่างรวดเร็ว  แต่ในแต่ละครั้งต้องจ่ายออกไปด้วยราคาที่หนักหนา และม่านพลังกฎอวกาศไม่สามารถต่อต้านแรงฟันได้แม้แต่น้อย ทำให้พลังผ่านเข้ามาในร่างของเขา

แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับที่แตกต่างกัน  แต่ร่างเลือดเนื้อของเขาไม่ได้แข็งแกร่ง  แม้ว่าจะเป็นแค่ส่วนหนึ่งของพลังโจมตีก็ยังทำให้เขาบาดเจ็บหนักได้  ทั้งยังได้รับผลกระทบจากผิวกฎของเขา  และยิ่งเพิ่มปริมาณการใช้กฎธรรมชาติของเขา

ทันใดนั้น  เขารู้สึกว่าความเครียดรอบตัวเขาลดลง ความอึดอัดกดดันหายไป

 ‘จบแล้วหรือ?’

เขายังอยู่ในอาการงง และยินดีอยู่ในใจ  ‘ในที่สุดข้าก็ผ่านมันไปได้’

ตั้งแต่เมื่อใดกันที่ฉีเซี่ยงตงถูกกดดันจนอยู่ในสภาพน่าอนาถขนาดนั้น?  ใช่แล้ว  เขาถูกย่ำยีไล่ต้อนตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ ถูกข่มอย่างสิ้นเชิง

 ‘ยอดนักสู้ในทำเนียบนักสู้ถูกกดดันจริงๆ หรือ?  โดยกลุ่มคนอ่อนแอหรือนี่?’

ขณะนั้นเขาได้ยินเสียงสั่นสะเทือน จากพื้นข้างล่าง ทำให้เขาเรียกความรู้สึกกลับมา

 ‘นั่น...’

ฉีเซี่ยงตงเพิ่งจะฟื้นตัวได้หรี่ตาอีกครั้ง ท้องฟ้าต่อหน้าเขามีเงาร่างหลายคน

พวกเขาทุกคนกระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงสั่นสะเทือนเกิดขึ้นเพราะพวกเขากระโดดขึ้นจากพื้น

 “ฆ่า!”  อาโมรี่คำรามเหมือนสายฟ้า  พลังในร่างเขาระเบิดออก  ท่าฟันดาบมารที่เขาใช้มีพลังมากกว่าทุกคนที่ฉีเซี่ยงตงเผชิญมา  “ฆ่า!”  เสียงของหานปิงหนิงเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง  ความเย็นยะเยือกระดับสูงสุดกระจายไปโดยรอบ รังสีกระบี่เย็นเสียดกระดูกปะทุออกจากทุกคนที่ด้านหลัง  และรัศมีรวมกันเป็นหนึ่ง

รังสีกระบี่น้ำเงินและท่ามารพิฆาตฟันตรงผ่าทำลายม่านพลังกฎอวกาศ

ม่านพลังกฎอวกาสแตกกระจายเป็นผุยผงทันที  ฉีเซี่ยงตงไม่สามารถแม้แต่จะยกมือเมื่อทั้งตัวของเขาสะท้านเฮือก  รังสีกระบี่น้ำแข็งแช่แข็งเขาเหมือนเป็นตุ๊กตาน้ำแข็ง  ใบหน้าที่ชะงักค้างของเขายังปรากฏแววเหลือเชื่อ จากนั้นเป็นพลังฟันที่ทำให้เขาแตกกระจายเป็นชิ้น!

เมื่อฝุ่นจางหายไป สิ่งที่เหลืออยู่มีแต่หลุมใหญ่ซึ่งไม่มีอะไรอยู่ในนั้น