ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 800 ถังเทียนสะท้อนพลัง

ตอนที่  800  ถังเทียนสะท้อนพลัง

ฝูเจิ้งจือปลื้มใจอย่างมากกับความสำเร็จของตัวเขาเอง

กองทัพกำลังเติบโตอย่างมั่นคงและรวดเร็ว  และในช่วงสองสามวันก็เริ่มมีเค้าร่าง  แม้ว่านายท่านจะค่อนข้างรุนแรง  แต่เมื่อคิดถึงอนาคตที่สดใส  หัวใจของเขาอดตื่นเต้นไม่ได้

กองทัพแรกของแดนบาป เมื่อคิดถึงชื่อนั้นแล้วทำให้เขายิ้มได้ทั้งคืน

ถ้าจะมีอะไรเลวร้าย นั่นก็คงจะเป็นเรื่องที่เจ้านายเข้มงวดเกินไป  มีหลายครั้งเมื่อเขารู้สึกว่าทุกคนทำได้ดี  แต่พวกเขามักจะได้ยินเสียงโกรธว่า “เอาอีก” หลังจากนั้น

ตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินคำเหล่านั้น เขาจะสั่นโดยไม่รู้ตัว

ไม่ใช่แค่เพียงเขาเท่านั้น แต่จี๋เจ๋อดาบพิศวงก็ไม่กล้าใช้อารมณ์ ทั้งสองคนถูกเล่นงานถึงจุดที่พวกเขาไม่กล้าพูดสักคำ  และคนที่อยู่เบื้องล่างเขาไม่กล้าหอบหายใจ

หลังจากผ่านไปนาน ฝูงเจิ้งจือก็เข้าใจถึงอารมณ์ของเจ้านาย

 ‘จอมเพ้อฝันอุดมคติแน่นอน!’

 ‘เขาไม่เห็นข้อบกพร่องหรือจุดอ่อนและความต้องการของเขา อันตรายมากถึงจุดที่กลายเป็นความน่ากลัว  นอกจากนี้ คนที่เจ้าเล่ห์และพยายามตอแยเขาจะต้องตายอย่างสยดสยอง’  แม้ว่าทหารทุกคนจะมีฝูเจิ้งจือดูแลให้เป็นอย่างดี  แต่ไม่มีใครในนักสู้เหล่านี้เคยคิดว่าการฝึกฝนจะยากลำบากมากมาย

 ‘นี่โหดร้ายเกินไป!’

ฝูเจิ้งจือตอนแรกคิดว่าตนเองมองเห็นทะลุปรุโปร่ง  แต่การฝึกฝนประจำวันทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเวลาหลายวันนี้ยืดยาวเหมือนเป็นปี  หนังของเขาชาด้านและตัวเขาเองไม่รู้ว่าจะทนได้นานเท่าใด  แม้แต่จี๋เจ๋อผู้ประกาศด้วยความภูมิใจว่าเขาไม่เคยทนทุกข์ยากลำบากมาก่อน ก็ยังจ้องมองพื้นที่อย่างว่างเปล่าอยู่บ่อยครั้ง เมื่อได้ยินนายท่านเรียกพวกเขาไปฝึก ตาของเขามีความรู้สึกกลัวอยู่ลึกๆ

โดยเคล็ดความเข้าใจผิวกฎของพวกเขาที่ถึงระดับจุดสุดยอดและการควบคุมพลังของพวกเขาทำได้ง่าย  การฝึกอย่างนั้นไม่น่าจะยากเกินไปสำหรับพวกเขา  แต่ไม่มีใครคาดว่านายท่านมีความต้องการสูงส่ง  สำหรับพวกเขาเปลี่ยนจากเป็นไปได้กลายเป็นไปไม่ได้

ผิวกฎทั้ง 200 บรรลุเป้าสะท้อนพลังได้ 100%!

นั่นเป็นไปไม่ได้

เมื่อฝูเจิ้งจือได้ยินท่านหน้ากากผีประกาศว่าด้วยเสียงเฉื่อยชาซึ่งเป็นเครื่องหมายการค้าของเขา เขาจะตะลึงและอยู่กับที่เป็นเวลาสองสามนาทีก่อนที่จะค่อยๆ รู้สึกตัว  ความปรารถนาต้องการจะปฏิเสธเขาเกิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว  แต่เงาของท่านหน้ากากผีบีบหัวใจเขาอย่างรุนแรงและเงาร่างนั้นทำให้เขานิ่งอยู่สองสามวินาที ก่อนที่เขาจะโพล่งคำพูดออกมา

 ‘เพราะข้าปฏิเสธคำสั่งแรกของเจ้านาย  ข้าจะเหนื่อยตายไหม?’

สำหรับเขา ไม่มีอะไรพูดมากในเรื่องความแข็งแกร่งของเจ้านาย  เขาแข็งแกร่งเกินไป  ‘ในทั่วทั้งแดนบาป มีเพียงคนเดียวที่สามารถรับมือนายท่านได้ก็คือยอดฝีมืออันดับหนึ่งตู้เค่อ’  ไม่ว่าเจ้านายหรือตู้เค่อจะแข็งแกร่งกว่ากัน ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะตัดสินได้  แต่นายท่านยังเยาว์วัยมาก ดังนั้นจึงต้องการการสนับสนุน

 ‘ถ้าไม่อย่างนั้น  เขาจะไม่มีทางเสนอเป้าหมายที่ไม่เป็นจริงเช่นนี้’

อย่าเพิ่งตัดสินพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นเขาและจี๋เจ๋อล้วนสะท้อนพลังกฎธรรมชาติด้วยผิวกฎของพวกเขา  พวกเขาระดับสูงเท่าใดแล้ว?  การควบคุมพลังที่ฉายอยู่บนผิวกฎธรรมชาติของพวกเขาอยู่ในระดับสูงในแดนบาป  อาจจะดูเหมือนไม่ยากสำหรับการสะท้อนให้สมบูรณ์  แต่ระดับของการใช้จำเป็นต้องไม่ต่ำทราม

คนสองร้อยคนยังคงมีผิวกฎธรรมชาติที่สมบูรณ์  แต่พวกเขามาตรฐานต่ำเมื่อเทียบกับสองคนนี้

การควบคุมพลังของพวกเขาไม่สามารถเข้าถึงรายละเอียดและความระมัดระวังเต็มที่ได้

นอกจากนี้ เป็น 200 คน!

ไม่ใช่สอง แต่เป็น 200 คน 200 คนบริบูรณ์การสะท้อนผิวกฎธรรมชาติได้สำเร็จหมายความว่ายังไง?  ตราบใดที่ใครก็ตามทำผิดพลาดไม่ว่าจุดใดก็ตามในแต่ละครั้ง  พวกเขาจะไม่สามารถสะท้อนพลังได้

ฝูเจิ้งจือคิดหาทางอื่น  ‘บางทีเจ้าก็แค่ให้ทุกคนมีเป้าหมายระยะยาว 100% มันเกินไป  แต่ 50% ยังเป็นไปได้  แม้ว่าเราได้ 50% ผิวกฎธรรมชาติ  100 สายถูกสะท้อน นั่นจะมีพลังน่ากลัวเพียงไหน’

ฝูเจิ้งจือคิดว่าเขาเข้าใจเรื่องชัด แล้วค่อยตระหนักว่าเขายังไร้เดียงสาเท่าไหนหลังจากฝึกมาแล้ว

 ‘เจ้านายพยายามสะท้อนพลังให้ได้ 100%!’

ดูเหมือนว่าเป้าหมายที่เป็นไปไม่ได้  ทำให้ทุกคนตะลึง  แต่นายท่านนำทุกคนฝึกด้วยตัวเอง  เขายังคงไร้สีหน้าอารมณ์ และไม่พูดเรื่องหน้าแน่นอน  ตราบใดที่มีความผิดพลาด พวกเขาจะทำใหม่ซ้ำขั้นตอนเดิมทั้งหมด

ความรู้สึกนับไม่ถ้วนที่นายท่านมุ่งมั่นจะทำสิ่งที่ไม่ธรรมดาให้สำเร็จ และผ่านการฝึกฝนที่มีความเข้มข้นสูง ในที่สุดเจ้านายนั่นแหละที่จะพังทลายก่อน

เป็นไปตามคาด หลังจากฝึกวันแรกผ่านไป เจ้านายเหนื่อยจนยกนิ้วไม่ขึ้น

ทุกคนลอบถอนหายใจโล่งอก

พอวันที่สอง เจ้านายเหนื่อยยิ่งกว่าเดิม

ทุกคนเห็นประกายแสงแห่งความหวัง

วันที่สาม ขณะฝึกเจ้านายล้มลงหลับและกินอะไรไม่ลง

ทุกคนรู้สึกว่าชัยชนะใกล้เข้ามา

วันที่สี่ วันที่ห้า วันที่หก...

ผ่านไปวันแล้ววันเล่าพวกเขาที่กำลังรออย่างอดทนก็ไม่สามารถทนได้

ทุกคนรู้ว่าในวันก่อนเจ้านายเหนื่อยเพียงไหน  วันที่สอง เจ้าดูเหมือนกลับชาติเกิด  เขาไม่สั่นเหมือนเหตุการณ์ในวันก่อน และดูเหมือนกับเครื่องจักรกลที่ไม่รู้จักเหนื่อยล้า  เขาไปฝึกโดยไม่ย่อหย่อนผ่อนคลาย มีแต่จะเพิ่มขึ้น เมื่อการฝึกผ่านไป  เจ้านายเป็นเหมือนปีศาจ  สีหน้าของเขาไม่เคยเปลี่ยน  เขาคร่ำเคร่งและมุ่งมั่น เขาไม่เคยตะคอก น้ำเสียงพูดของเขาราบเรียบเหมือนกับคนป่วยที่สั่งการพวกเขา

ในความสิ้นหวังนั้น บางคนยอมแพ้ และอู้ตลอดทั้งคืน

ฝูเจิ้งจือมาถึงสนามฝึกตามปกติ แต่เสียงฝีเท้าเขาแผ่วเบามาก

ในระยะห่างมีเสาไผ่อยู่สองสามต้นและมีทหารสองสามคนห้อยตัวจากเสาไผ่นั้น

ฝูเจิ้งจือเพ่งสายตาทันที  เขาไม่รู้ว่าเจ้านายใช้วิธีอะไรเพราะผิวกฎธรรมชาติของพวกเขาถูกผนึกหมด ฝูเจิ้งจือใจสั่นสะท้าน เขาไม่เคยได้ยินเลยว่าผิวกฎธรรมชาติถูกผนึกได้  แต่ฉากที่อยู่ต่อหน้าเขาบ่งบอกความจริง

 “เจ้านายเข้าใจกฎธรรมชาติมากแค่ไหน?  หรือว่าเจ้านายจะเป็นเหมือนตู้เค่อจริงๆ ยอดฝีมือผู้มีสนามพลังกฎธรรมชาติ?’

ความคิดนั้นผุดวาบขึ้นมาในใจเขา

คนที่ถูกแขวนอยู่ไม่สามารถอาศัยพลังที่ฉายออกมาจากผิวกฎธรรมชาติได้ ทำให้พวกเขาเหมือนกับทารกถูกแขวนอยู่ทั้งคืน  สีหน้าของพวกเขาหดหู่

ทหารทุกคนที่เข้ามายังสนามฝึกกระโดดผาง  มีหลายคนดีใจที่พวกเขาไม่บ้าและไม่พยายามจะหลบหนี นี่เป็นช่วงเวลาที่ทั้งกองทัพหวาดกลัว

ทั้งกองทัพยังเงียบเพราะความกลัว

ในเวลานี้ถังเทียนเหมือนตัวตนที่ปกติของเขา เตรียมตัวเริ่มฝึก  แต่เขาเอามือลูบคางและสะท้อนใจ  เขาไม่ได้ถูกฝึกมาเพื่อกิจการทหาร  แต่ถูกบังคับให้ทำ  ปิงมีความคิดจะผลักดันให้เขาเป็นนักสู้จักรกล  แต่ใช้ให้เขาเป็นแม่ทัพทหาร  แม้ว่าปิงจะเป็นผู้ที่ทำงานอยู่ในกองทัพดาวกางเขนใต้ที่เจริญรุ่งเรืองก็ยังรู้สึกผิดหวังเมื่อคิดถึงแนวการฝึกถังเทียนให้เป็นแม่ทัพนายกองทหาร  ดังนั้นถังเทียนไม่คิดว่าพรสวรรค์ในด้านการทหารของเขาจะดีแต่อย่างใด

แต่ความจริงอยู่เบื้องหน้าเขา และเป็นความคิดที่ดีที่สุดของเขา  ถ้ากองทัพทำได้สำเร็จจริงๆ แดนบาปจะไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้  และไม่ว่าตู้เค่อจะเป็นใครก็ตาม  ถังเทียนไม่จำเป็นต้องสนใจ  ‘เวลานั้นใครจะกล้ากักขังสมาชิกหน่วยสุญญตาต่อไปเล่า  พวกเขามีแต่จะรีบส่งพวกเขาคืนให้อย่างว่าง่ายไม่ใช่หรือ?’

ถังเทียนไม่ใช่คนที่ชอบยอมรับความพ่ายแพ้  และตั้งแต่เขามีความคิดดีๆ ก็ต้องเป็นเขาที่ยังทำได้ไม่ดี

 ‘ว่าแต่..ข้าทำอะไรผิดกันแน่?’

 ‘ถ้าเพียงแต่ปิงอยู่ที่นี่,  ถังเทียนคงเบิกบานใจ  แต่ก็เป็นชั่วครู่เท่านั้น  ‘ไม่มีใครช่วยข้าได้  ดังนั้นข้าต้องพึ่งตัวเอง’  เขาเค้นสมองและทบทวนวิธีที่ปิงใช้ฝึกทหารอย่างดีที่สุด

 ‘ระเบียบวินัยเคร่งครัดและร่วมมือ  มีการให้รางวัลและลงโทษ..’

 ‘เดี๋ยวก่อน!’

ถังเทียนตาเป็นประกาย  เขารู้สึกว่าเขาจับปมของปัญหาได้! ‘ใช่แล้ว ข้ามักเอาแต่ลงโทษ  แต่ไม่เคยให้รางวัลเลย, มิน่าเล่า, มิน่าเล่า’ ถังเทียนมีท่าทีรู้แจ้ง  ต้องการจะให้ม้าวิ่งก็ต้องให้อาหารม้าก่อน  ถังเทียนยังคงเข้าใจตรรกะง่ายๆนี้

 ‘แต่คำถามก็คือ, ข้าจะเอารางวัลอะไรให้พวกเขา?’

ถังเทียนรู้สึกดีใจอย่างเห็นได้ชัด  ‘นี่นับว่าคลี่คลายได้ดีแล้ว เดี๋ยวก่อน เดี๋ยว เดี๋ยว!’ ถังเทียนตระหนักได้ทันที  เขาไม่ได้อยู่ที่กลุ่มดาวหมีใหญ่ หรือดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์  แต่อยู่ในแดนบาป ที่ซึ่งเขาไม่มีเงินเลย

 ‘ข้าไม่มีเงินเลย...’

หน้าของถังเทียนเขียวคล้ำ อุตส่าห์เป็นเศรษฐีใหม่ผู้ใช้เงินซื้อกองทัพและซื้อเรือรบได้ และหว่านเงินไปทุกที่กระทั่งชนะศัตรูได้  ความรู้สึกขัดสนนี่ช่างน่ากลัวจริงๆ

 ‘สัญญาที่ว่างเปล่า?’  แม้ว่าถังเทียนจะหน้าหนาแค่ไหนก็ตาม  แต่เขาไม่มีทางจะทำเรื่องเช่นนั้น

สมควรคิดเรื่องฝูเจิ้งจือและสมบัติตระกูลของเขา  แต่ถังเทียนไม่เคยคิดใช้สิ่งนั้น  จอมเกเรแห่งสถาบันแอนดรูว์ถังเทียนมีแนวคิดง่ายๆ  ถ้ามีคนติดตามเขาและเขาไม่ให้ผลประโยชน์ใดๆ กับพวกเขาเลย แต่เจ้าต้องการขูดเอาสมบัติความมั่งคั่งตระกูลพวกเขาน่ะหรือ?

นั่นไม่สมเหตุผลเลย

ถังเทียนไม่เคยพูดเรื่องหลักการกับศัตรูของเขา  แต่เกี่ยวกับสหายของเขาเอง เขาจะรอบคอบมาก

และเมื่อคิดถึงศัตรูคนต่อไปของเขาตู้เค่อ สมบัติเล็กน้อยทั้งหมดไม่สามารถทำให้เขาตื่นเต้นได้

เงินทองก็มีพลังอำนาจอยู่ส่วนหนึ่ง  ความเป็นจริงนี้เหมือนกันทุกที่

เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้ว  ถังเทียนไม่โกรธ  แต่รู้สึกว่าเขาเอาเปรียบทุกคน ในวันธรรมดานับเป็นเรื่องดีถ้าทุกคนฟังคำสั่งของท่าน  แต่ถ้าท่านจะให้ทุกคนทุ่มเททุกอย่างโดยไม่ได้อะไร คงเป็นเรื่องที่อภัยให้ไม่ได้กับความตระหนี่ถี่เหนียว

หลังจากสั่งฝูเจิ้งจือให้นำคนลงมา เขาคิดถึงปัญหาต่อไป

 ‘ถ้าเพียงแต่ข้ามีตู้ควาเรียสเงิน นั่นคงจะดีแค่ไหน  มีสมบัติเก่าแก่เป็นกองๆ และสมบัติดวงดาวอยู่ในนั้น  ถ้าไม่อย่างนั้น ข้าจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากหรือ?’

 ‘ถ้าไม่อย่างนั้น เสี่ยวเอ้อก็ช่วยได้เช่นกัน  เขาสามารถปรับแต่งอาวุธจิตวิญญาณได้สองสามอย่าง คงทำให้ทุกคนที่นี่ตกตะลึงแน่!’

 ‘เอ่, ปรับแต่อาวุธวิญญาณ...’

ถังเทียนที่กำลังจะบ้าเพราะคิดเรื่อยเปื่อย จู่ๆ ก็มีความคิดทำให้ตาของเขาเป็นประกายทันที

เขาไม่รู้วิธีปรับแต่งวัตถุจิตวิญญาณ และไม่มีสมบัติดวงดาวในแดนบาปที่เขาจะปรับสร้างด้วยเช่นกัน  แต่วัสดุในแดนบาปมีความเฉพาะตัว และต่างจากสวรรค์วิถีและดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์อย่างเห็นได้ชัด

ลูกปัดข่มวิญญาณของผู้อาวุโสกุ่ยอู๋มีวิธีการปรับสร้างที่อยู่นอกสารบบหลายอย่าง  แต่เสี่ยวเอ้อเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนั้น  เนื่องจากถังเทียนไม่เคยให้ความสนใจ  ตอนนี้เขาถูกสถานการณ์บังคับ  เขาได้แต่ขมวดคิ้วและพยายามทบทวนประกายความคิดทีละน้อย

การทบทวนนี้เป็นไปตลอดทั้งคืน

ฝูเจิ้งจือชักจะกังวล ‘นายท่านท้อแท้เพราะพวกทหารพยายามหลบหนีงั้นหรือ?’

 ‘นั่นช่วยไม่ได้จริง! แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ แต่อนาคตของกองทัพก็ยังไร้ขีดจำกัด!’

เขาเตรียมจะแนะนำเจ้านายว่ากองทัพเกี่ยวข้องกับเขาโดยตรงและอนาคตของตระกูลของเขา ‘ข้าไม่สามารถปล่อยให้เจ้านายซึมเซาต่อไป’

เขาไปพบเจ้านายและได้ยินถังเทียนพึมพำเพ้อเจ้อซึ่งเขาไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย

ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น  ถังเทียนเห็นเขาแล้วนัยน์ตาเป็นประกาย และพูดขึ้น  “กระบี่เขียวของเจ้า, เอามาให้ข้าดูหน่อย”

ฝูเจิ้งจือตกใจ ‘นายท่านเห็นอะไรบางอย่างในกระบี่เขียวของข้างั้นหรือ?’

แต่หลังจากคิดดูแล้ว  เขารู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้  เนื่องจากถังเทียนไม่ใช้กระบี่  ‘นอกจากนี้ นายท่านยังยกแหวนมรณะให้สวี่เย่ แล้วจะต้องการกระบี่เขียวของข้าไปทำอะไร?’

ทั้งศีรษะของฝูเจิ้งจือมีเม็ดเหงื่อเกาะพราว  แต่เขาก็ยังส่งกระบี่เขียวให้เจ้านาย