เล่ม 19 เติบโตเปลี่ยนแปลง - ตอนที่ 16 ไม้ตาย

เล่ม 19 เติบโตเปลี่ยนแปลง - ตอนที่ 16 ไม้ตาย

ในกลางแม่น้ำดวงดาว บนหินลอยฟ้า ลินลี่ย์และบีบีกำลังยืนนิ่งกับที่

 “ถ้าเราถูกล้อมโจมตี ก็คงอันตราย”  บีบีมองดูพื้นที่รายรอบตัวพวกเขา

 

 “ที่ซ่อนรอบๆ ก้อนหินของแม่น้ำดวงดาวน่ะหรือ?”  ลินลี่ย์อดมองพื้นที่รอบๆ ไม่ได้  จากนั้นเขาหัวเราะ  “บีบีเลิกคิดเรื่อยเปื่อยได้แล้ว  ข้าคิดว่าไม่มีผู้บัญชาการที่ยินดีจะสู้ภายในใจกลางทะเลดวงดาวนี้  ถ้าเจ้าไม่ระวัง  เจ้าจะตกลงไปในมิติฉีกขาด หรือพื้นที่มิติปั่นป่วน และจบชีวิตลงได้”

 “โอว, มีเหตุผล”  บีบีอดลูบจมูกและหัวเราะมิได้

 “พอเถอะ  ถ้าเราอยู่ที่นี่ในใจกลางแม่น้ำดวงดาว  เราจะถูกพบเจอได้ง่าย  รีบหาทางไปให้ถึงฝั่งตรงข้ามเร็วๆ เถอะ”  ลินลี่ย์รีบบอก

 “ใช่แล้ว”  บีบีเริ่มตรวจสอบมิติฉีกขาดและพื้นที่มิติปั่นป่วนรอบๆ ทันที

ถ้ามีคนอีกฝั่งหนึ่งให้ความสนใจกลางแม่น้ำดวงดาว  ลินลี่ย์และบีบีคงถูกพบเจอได้ง่าย

 “ไม่, ทางตรงนี้ก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน”  ลินลี่ย์ส่ายศีรษะ  ปฏิเสธเส้นทางอีกทางที่เขาเพิ่งจะค้นพบ  บางครั้งเส้นทางหนึ่งดูเหมือนอาจจะใช่  แต่หลังจากผ่านไปได้สักร้อยเมตร  มิติฉีกขาดและพื้นที่ปั่นป่วนก็จะขวางทางไว้ทั้งหมด  ทำให้ไม่อาจรุดหน้าต่อไปได้

ลินลี่ย์และบีบียังคงค้นหาอย่างรวดเร็ว

 “พี่ใหญ่, ข้าพบเจอทางหนึ่ง”  บีบีพูดด้วยความประหลาดใจและดีใจ

 “โอว? ทางไหน?”  ลินลี่ย์อดดีใจบ้างไม่ได้

 “ใช่แล้ว ตรงนี้ไง  ดูตามแนวเส้นนี้  จากนั้นก็เลี้ยว  จะเห็นทางใหญ่อย่างชัดเจน”  บีบีพูดด้วยความตื่นเต้น

สายตาของลินลีย์กวาดมองไปตามเส้นทางตลอดไปจนสุดเส้นทางด้านหนึ่ง  เขาต้องการแน่ใจว่าเส้นทางนี้ผ่านไปได้

 “ไปกันเถอะ”  ลินลี่ย์สั่งทันที

การเสียเวลาอยู่ในกลางแม่น้ำดวงดาวนานเกินไปจะทำให้อีกฝั่งหนึ่งพบเห็นเขาได้ง่าย  โดยทั่วไปเวลาที่ง่ายที่สุดที่อีกฝ่ายจะพบเจอและลอบโจมตีท่านได้จะอยู่ช่วงระหว่างเดินทางจากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่ง

 “ควั่บ!”  “ควั่บ!”

มีสองร่างพุ่งวาบผ่านไปตามทะเลดวงดาวเหมือนสายฟ้า บางครั้งก็บินโค้ง  บางครั้งก็พุ่งตรง จากนั้นอ้อมโค้งอีก.. ในช่วงเวลาสั้นพวกเขาผ่านพื้นที่อันตรายครั้งแล้วครั้งเล่า

 “หัวหน้า!  ดูนั่นสิ!  มีคนสองคน”  ในอีกฝั่งด้านหนึ่ง กลุ่มทหารพบเห็นลินลี่ย์และบีบีกำลังข้ามมาด้วยความเร็วสูง

 “มีแค่สองคนหรือ?”  หัวหน้าผมขาวดวงตาคมกริบดูหนุ่มแน่นออกคำสั่ง  “สองคนนี้เป็นระดับผู้บัญชาการแน่นอน หรือบางทีอาจจะมีอยู่คนหนึ่ง  เตรียมตัวกันได้แล้ว  และพร้อมกันนี้ น้องรอง เจ้าไปรายงานใต้เท้าผู้บัญชาการ จะปล่อยให้พวกเขาเข้าไป หรือจะโจมตี?”

 “เข้าใจแล้ว”

มีร่างหนึ่งบินออกไปด้วยความเร็วสูง

ลินลี่ย์และบีบีไม่รู้ว่ามีค่ายทหารตั้งอยู่ริมฝั่ง  พวกเขาเลือกเป้าหมายของพวกเขา  โชคดีที่ค่ายมีเนินเขาน้อยบังเอาไว้ ดังนั้นลินลี่ย์และบีบีจึงไม่พบเจอแม้แต่น้อย  ความสนใจของลินลี่ย์และบีบีไปอยู่ที่ทางเดินที่อันตรายที่พวกเขากำลังผ่านไป  และไม่ตระหนักเลยแม้แต่น้อยว่าไกลออกไปมีคนกำลังจ้องมองพวกเขา

 “พี่น้องของข้า  พวกเจ้าทุกคนถอยไป  อย่าออกไปสู้โดยตรง  พวกเราไม่กี่สิบคนคงหยุดพวกเขาไม่ได้”  บุรุษผมขาวนัยน์ตาคมสั่งการ  “เมื่อกองทัพใหญ่มาถึงหรือลอร์ดผู้บัญชาการมาถึง  ตอนนั้นเราจะคอยดูกัน”  พวกเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าค่ายเล็ก  และอยู่ห่างจากค่ายใหญ่เพียงสิบกิโลเมตร

พวกเขาไม่ใช่คนโง่  คนไม่กี่สิบคนจะไปสู้กับยอดฝีมือระดับผู้บัญชาการโดยตรงน่ะหรือ?  นั่นคงเป็นการฆ่าตัวตาย

ถ้ามีพวกเขาสักร้อยคนหรือพันคน อย่างนั้นก็อาจจะมีความมั่นใจบ้าง

 “พวกเขามาเกือบจะถึงอยู่แล้ว”  พวกทหารพากันจ้องมอง  พวกเขาถอยไปนานแล้ว  และถอนกำลังเข้าไปใกล้พงหญ้าสูงติดกับเนินเขาข้างศูนย์บัญชาการของพวกเขา

 “แม่ทัพสั่งมาว่าพวกเขาต้องถูกฆ่า!”  คำสั่งจากผู้บัญชาการมาถึง

 “พี่น้อง!  ไปกันเถอะ!”  บุรุษหนุ่มผมขาว หูแหลมตะโกนทันที  ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น คนจำนวนมากตามมาสมทบจากในค่ายใหญ่เช่นกัน

 “ครืนนน..”

ทหารของค่ายที่รักษาการณ์อยู่ในพื้นที่อื่นก็มาถึงเช่นกัน  และพวกเขาต่างบุกโจมตีพร้อมกับทหารประจำการ  มีการโจมตีจากทหารมากกว่าพันคน

 “ควั่บ!”  “ควั่บ!”  ลินลี่ย์กับบีบีลงมายืนริมฝั่งและเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า

 “พี่ใหญ่!  มีคนอยู่ที่นี่!  มากเสียด้วย!”  บีบีพูดพูดอย่างแตกตื่น  ลินลี่ย์ในตอนนี้สังเกตได้เช่นกันว่าในพงหญ้าระยะไกลออกไป มีร่างหลายร่างพุ่งออกมาทันทีและเข้าหาพวกเขาด้วยความเร็วสูง  ขณะเดียวกัน ในระยะห่างออกไปมากกว่าสิบเมตร มีกระโจมเล็ก และกระโจมเล็กหลายกระโจมถูกเนินเขาบดบังไว้  “แย่แล้ว นี่คือค่ายของศัตรู  เราต้องรีบหนีทันที”

ลินลี่ย์ไม่กล้าลังเล  หนีไปพร้อมบีบีทันที

 “โจมตี!”  คำสั่งมาถึง  ไม่มีอะไรที่เขาทำได้  ในแง่ความเร็ว ทหารเหล่านี้ไม่อาจเทียบได้กับลินลี่ย์และบีบี  ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ระยะมีแต่จะเพิ่มมากขึ้น  การโจมตีไว้ก่อนเป็นเรื่องที่ดีกว่า  ดังนั้นคำสั่งจึงออกมาทันที...

 “ครืนนน...”

 “บึ้ม!”

รัศมีแสงต่างๆ พลังโจมตีวิญญาณที่โปร่งใส และพลังอื่นๆ ยิงเข้าใส่ด้วยความเร็วสูงในระยะหลายกิโลเมตรโจมตีใส่ลินลี่ย์และบีบี

แต่ลินลี่ย์และบีบีก็หนีได้รวดเร็วเช่นกัน

 “ปัง!”  “ปัง!”

การโจมตีรูปแบบต่างๆ ระดมใส่ราวกับสายฝนครอบคลุมลินลี่ย์และบีบี  การโจมตีมากมายตกใส่ร่างลินลี่ย์และบีบี

ภายในท่ามกลางเสียงระเบิด  ลินลี่ย์และบีบียังคงหนีไปอย่างรวดเร็ว  และหายลับสายตาของทหารที่ไล่ล่าในไม่นาน

 “ผู้บัญชาการ!”  ทหารทั้งพันคนหันไปคารวะคนผู้หนึ่งทันที

คนผู้นี้เป็นบุรุษผมยาวสีทองเป็นประกายดุจดวงอาทิตย์  หน้าของเขาขาวผุดผ่องราวกับใบหน้าสตรี และเขาสวมชุดยาวสีทอง  เขามองดูพวกทหาร  “พวกเจ้าปล่อยให้พวกมันหลบหนีไปได้หรือ?”

 “เราตามพวกเขาไม่ทันขอรับ”  เจ้าหน้าที่ทหารผู้ออกคำสั่งให้โจมตีกล่าว

 “ถ้าเจ้าตามพวกเขาไม่ทัน อย่างนั้นก็ช่างเถอะ  เราโชคดีมากแล้วที่แม้เผชิญเจอพวกเขา เนื่องจากระยะใกล้กับฝั่งแม่น้ำดวงดาวและความเร็วระดับผู้บัญชาการ ถ้าเราสามารถฆ่าผู้บัญชาการคนหนึ่งหรือสองคนได้ง่ายๆ  อย่างนั้นข้าก็คงโชคดีมากแล้ว  พอเถอะ  กลับกันได้แล้ว!”  ผู้บัญชาการผมทองหัวเราะขณะเขาออกคำสั่งอย่างเยือกเย็น

ในพงหญ้าที่ลินลี่ย์และบีบีซ่อนตัวอยู่

 “โชคร้ายเป็นบ้า”  บีบีเม้มปาก  “พี่ใหญ่, ท่านเป็นไรหรือเปล่า?”

 “ข้าไม่เป็นไร  ก็แค่โดนพลังโจมตีวัตถุสี่ครั้ง และพลังโจมตีวิญญาณอีกหนึ่งสาย  ไม่ส่งผลอะไรมาก”  ลินลี่ย์รู้สึกว่าพวกเขาโชคไม่ดีเช่นกัน  แม่น้ำดวงดาวมีระยะทางยาวเป็นล้านกิโลเมตร  พวกเขาสุ่มเลือกที่มา  แต่ใครจะคิดกันเล่าว่าฝั่งตรงข้ามจะมีค่ายทหารอยู่?

จากนั้นลินลี่ย์หัวเราะ  “แต่อย่างน้อยเราก็เข้ามาในฝั่งของศัตรูได้อย่างปลอดภัย”

 “ใช่แล้ว”  บีบีตาเป็นประกาย  “พี่ใหญ่, เราจะไปหาเป้าหมายในตอนนี้เลยดีไหม?”

 “เราเริ่มตั้งค่ายกันก่อน  ข้าคิดว่าในฝั่งนี้ หลายๆ อย่างคงดีกว่าฝ่ายของเรามาก”

ลินลี่ย์และบีบีเริ่มตั้งค่ายยุทธศาสตร์ที่พวกเขามีในฝั่งหนึ่ง  พวกเขาขุดหลุมลงไปในพื้นค่อนข้างตื้น  จากนั้นเริ่มฝึกอยู่ในหลุมอย่างใจเย็น  ขณะเดียวกัน พวกเขาต่างควบคุมโกเลมมัจจุราชให้คอยลอบดูโดยมีเป้าหมายคือดึงดูดผู้บัญชาการที่อยู่ใกล้ๆ

บุรุษร่างกำยำสวมเสื้อแขนสั้นกางเกงขายาวสูงประมาณสามเมตรกำลังพรางตัวลอบเข้ามาข้างหน้า  เขามีผมสีทองเหมือนกับแผงคอราชสีห์  และมีจมูกงองุ้มปากใหญ่  ดวงตาสีทองสังเกตพื้นที่โดยรอบอย่างระมัดระวังพร้อมกับแสวงหาเป้าหมายไปด้วย

 “โอว?”

บุรุษผมทองตาเป็นประกาย  เขาเห็นว่าในระยะไกลออกไป ยังมีร่างๆ หนึ่งที่พรางตัวเข้ามาข้างหน้า  เขามีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าอย่างช่วยไม่ได้  “ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะเผชิญพบเจอได้จริงๆ  ใช่แล้ว ไม่มีรัศมีตราออกมาก็ต้องเป็นศัตรู!  บุรุษผมทองพุ่งเข้าไปข้างหน้าราวกับสายฟ้า

ขณะนั้นเอง ร่างนั้นหันมาพอดีเห็นบุรุษผมทองพุ่งเขามาหาเขา

 “ควั่บ!”  ร่างนั้นหนีไปอย่างไม่ลังเลใจ

 “หนี?  แต่ความเร็วของเจ้าด้อยกว่าข้า!”  ตาของบุรุษผมทองเป็นประกาย

ในถ้ำใต้ดิน ลินลี่ย์กับบีบีนั่งสมาธิอยู่เงียบๆ

 “พี่ใหญ่, เราได้เป้าหมายแล้ว  เขากำลังไล่ตามโกเลมมัจจุราชที่ข้าควบคุม”  บีบีลืมตาทันที

ลินลี่ย์ตื่นเต้นและลืมตาเช่นกัน  “อัตราเผชิญหน้ากับศัตรูมีโอกาสสูงมาก  นี่แค่วันที่เจ็ดเท่านั้น  แต่เราก็พบผู้คนแล้ว”

 “รีบไปกัน”

ลินลี่ย์และบีบีไม่ลังเลแม้แต่น้อย รีบออกมาจากใต้ดินทันที  ถ้าศัตรูพบว่าเป้าหมายเป็นแค่โกเลมมัจจุราช  เขาคงจะรู้ว่ามันเป็นแค่เหยื่อล่อ และทำให้โอกาสลอบลงมือให้ประสบผลมีต่ำมาก

ลินลี่ย์และบีบีควบคุมโกเลมมัจจุราชในระยะใกล้  เพราะพวกมันควบคุมง่าย  นั่นทำให้ง่ายต่อการควบคุม  และขณะนี้มันกำลังหนีมาทางพวกเขาทั้งสองคน

ภายในพงหญ้า

ลินลี่ย์และบีบีหมอบรออยู่กับที่ จ้องมองทั้งสองร่างวิ่งไล่กันอยู่ไกลๆ  โกเลมมัจจุราชเป็นโกเลมมัจจุราชระดับสูง  และยังมีความเร็วมาก  อย่างไรก็ตาม ถ้าพูดกันตามปกติ ยอดฝีมือระดับผู้บัญชาการจะไวกว่าโกเลมมัจจุราชนี้

 “คนผมทองนี่ไม่ไวเท่าใดนัก”  ลินลี่ย์ตัดสินได้ทันที

 “พี่ใหญ่, ข้าไม่รู้สึกถึงรัศมีจากตราประจำตัวของเขา  เขาน่าจะเป็นศัตรู”  บีบีพูดอย่างดีใจ

ตาของลินลี่ย์เป็นประกายเช่นกัน

ขอบคุณสวรรค์!  พวกเขารอมาครึ่งปีจนไม่มีอะไรจะทำ  แต่หลังจากรอมาได้เจ็ดวัน  พวกเขาก็เผชิญพบเจอศัตรู  ความเป็นไปได้ที่จะเป็นศัตรูสูงมาก

 “บีบีเตรียมตัวลงมือ”  ลินลี่ย์คุยทางใจ

 “อย่าห่วง, พี่ใหญ่”  บีบีตื่นเต้นมากขึ้นทุกที

ลินลี่ย์และบีบีแค่เฝ้าดูขณะที่บุรุษผมทองยังคงไล่ตามโกเลมมัจจุราช  ในที่สุด....บุรุษผมทองก็ไล่ทันมันจนได้  คนร่างใหญ่นั้นผมบนศีรษะของเขาตั้งชัน เขาคำรามลั่นขณะกราดฟันด้วยฝ่ามือขวา  ด้วยพลังโจมตีของเขา มิติกระเพื่อมเป็นระลอกราวกับผิวน้ำ

 “ทรงพลังมาก”  หน้าของลินลี่ย์และบีบีเปลี่ยนไป  ความมั่นคงของดินแดนสมรภูมิมหาพิภพเหนือกว่าพิภพชั้นสูงเสียอีก

โกเลมมัจจุราชโต้ตอบเช่นกัน  หมัดของพวกเขาปะทะกัน!

 “ปัง!”

แขนขวาของโกเลมมัจจุราชแตกเป็นชิ้นทันที  ขณะที่ทั่วทั้งตัวเริ่มสั่นสะท้านก่อนจะสลายทันที

ฉากภาพนี้ทำให้ลินลี่ย์และบีบีตกใจอย่างหนัก  ทำลายกระบี่อาวุธเทพชั้นสูงด้วยหมัดยังไม่น่ากลัว  อย่างไรก็ตามเมื่อคนผมทองทำลายแขนของโกเลมมัจจุราชได้  จากนั้นใช้แรงสั่นสะเทือนที่ทรงพลังทำให้โกเลมมัจจุราชพังทลายหมด

 “เอ๊ะ?”  คนผมทองจ้องมอง  ไม่มีประกายเทพบนพื้น ไม่มีป้ายประจำตัว

 “แย่แล้ว!”  บุรุษผมทองเงยหน้าทันที

เขาเห็นว่าห่างไปร้อยเมตร เงาร่างหนูกินเทพขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ในกลางอากาศทันที  เด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังจ้องมองเขาอย่างเย็นชา  “ครืน....”  ระลอกพลังแปลกประหลาดขยายลามออกมาทันที  คนผมทองไม่สามารถหลบได้ทันแม้แต่น้อย  และเขาถูกพลังนั้นโจมตีใส่ทันที  พลังงานแปลกประหลาดกดลงในใจของเขา

ทักษะเทพธรรมชาติ - หนูกินเทพ!

 “ครืนนน...”  แสงรัศมีเหลืองผุดออกมาด้านนอกทันทีและกดร่างของบุรุษผมทองเอาไว้

 “ควั่บ!”  เงาร่างสีทองเฟ้าเลือนรางพุ่งออกมาเช่นกัน

ตามแผนของลินลี่ย์และบีบี ไม่ว่าไม้ตายของบีบีจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม  ลินลี่ย์จะใช้พลังกระบี่โจมตีที่ทรงพลังมากที่สุดในขณะนั้น  ใครบางคนที่สามารถป้องกันพลังของหนูกินเทพได้ ไม่จำเป็นว่าจะป้องกันพลังกระบี่ของลินลี่ย์ได้

 “โรวววว!”  บุรุษผมทองส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ

 “เขายังมีชีวิตอยู่จริงๆ”  บีบีอดสบถกับตัวเองไม่ได้  ศัตรูเป็นเทพชั้นสูงพารากอนหรือไม่ก็ต้องมีสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณ  ค่ายศัตรูที่พวกเขาพบมาเมื่อไม่นานก็มีปัญหายุ่งยากมากพอแล้ว  และตอนนี้ยังมาพบเจออีกหนึ่ง โชคร้ายจริงๆ

 “ควั่บ...”

กระบี่ประกายเทพเงาลวงพุ่งโจมตีด้วยพลังผ่าฟ้า!

นี่คือพลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุดซึ่งใช้ออกโดยกระบี่ล่องหนเงาลวง  และกระบี่แทงตรงๆ ใส่หน้าผากคนผู้นั้น

 “บัดซบ!”  บุรุษผมทองรู้สึกถึงรัศมีคมกล้าและรีบเคลื่อนศีรษะหลบฉาก

 “ฉัวะ!”

กระบี่เงาลวงแทงตรงที่หน้าด้านขวาของบุรุษผมทาอง  แต่ขณะที่กระบี่แทงลง  มีเสียงดังแคล้ง  กระบี่เงาลวงแทบจะไม่สามารถตัดหน้าเขาได้ลึกเลย

 “นี่พลังป้องกันอะไรนี่!”  ลินลี่ย์ตะลึง

นอกจากบีบีและเบรุตแล้ว  ลินลี่ย์ไม่เคยเผชิญเจอกับพลังป้องกันที่ทรงพลังมาก่อน  เป็นไปได้ว่าแม้แต่ประมุขกัซลีสันแห่งเผ่ามังกรฟ้าก็ยังด้อยกว่ามาก  นี่เป็นพลังโจมตีของกระบี่ที่ทรงพลังที่สุดแทงใส่ใบหน้าของศัตรู  ไม่ใช่หมัดของศัตรู  เขาเพียงแต่เฉือนเข้าไปในผิวหน้าได้เท่านั้น  น่าขันเกินไป

 “ตาย!”  บุรุษผมทองตวาดลั่น และกระแทกหมัดใส่ลินลี่ย์ด้วยความโกรธ

ลินลี่ย์ถอยอย่างรวดเร็ว

พลังโจมตีตอนนี้ห่างจากลินลี่ย์ครึ่งเมตร  อย่างไรก็ตาม ขณะที่ลินลี่ย์หลบ แสงสีเหลืองยิงออกมาจากหมัดของคนผมทองทันที  ขณะที่แสงยิงออกมิติพื้นที่รอบด้านสั่นสะเทือนอีกครั้ง

ไม่มีทางหลบได้!

 “บึ้ม!”

แสงสีทองกระแทกใส่อกลินลี่ย์ และพร้อมกับเสียงระเบิด มันพุ่งทะลุอกลินลี่ย์เป็นรูขนาดใหญ่เท่าหมัดปรากฏอยู่บนอกลินลี่ย์