เล่ม 19 เติบโตเปลี่ยนแปลง - ตอนที่ 50 ความดื้อรั้นที่น่ากลัว

เล่ม 19 เติบโตเปลี่ยนแปลง - ตอนที่ 50 ความดื้อรั้นที่น่ากลัว

ภายในห้องศิลาที่เงียบสงัด ลินลี่ย์นอนนิ่งอย่างสงบ แก่นธาตุทั้งสี่หมุนวนอยู่รอบร่างของเขา ในห้องศิลาที่เงียบ นอกจากลินลี่ย์แล้ว มีแต่เพียงบีบีที่ยังอยู่  ขณะที่บลูไฟร์ รีสเจมและเรย์โฮม พวกเขาไม่รบกวนบีบี  พวกเขารู้ดีว่าลินลี่ย์และบีบีมีสัมพันธภาพที่ลึกซึ้งเพียงไหน

 

บีบียืนสงบนิ่งอยู่ข้างตัวลินลี่ย์ หลั่งน้ำตานองหน้า

 “พี่ใหญ่” บีบีฝืนยิ้ม  “สองพันปีแล้ว ในใจข้า คนที่ข้าชื่นชมเลื่อมใสที่สุดก็คือท่าน  บอกตามความสัตย์!  เมื่อเรายังอายุเยาว์ ข้ามักจะหลับหรือไม่ก็ทำตัวบ้าๆ บอๆ ตามประสา แต่พี่ใหญ่มักจะฝึกหนักอยู่เสมอไม่เคยย่อหย่อนแม้แต่น้อย  ข้ารู้ว่าส่วนนี้ต้องทำเพราะมีบิดาของท่าน และเพราะมีปู่เดลิน  แต่ท่านก็ไม่เคยยอมแพ้ จริงไหม?”

 “นอกจากนี้ เรายังเดินทางท่องเที่ยวผจญภัยด้วยกัน  หลายครั้งที่เราพบเจอปัญหาที่ดูเหมือนจะยากลำบาก ราชาเฟนไลนั่นแข็งแกร่งทรงพลังไม่ใช่หรือ?  ท่านเป็นแค่เด็ก แต่ในที่สุดท่านก็ฆ่าราชานั้นได้?”

 “แม้ว่าดูเหมือนว่าตอนนั้นศาสนจักรเจิดจรัสก็ยังถูกท่านทำลาย  ท่านขุดรากถอนโคนพวกเขาได้ไม่ใช่หรือ?”

 “ในสุสานเทพเจ้า เมื่อเราเผชิญพบเจอความยากลำบากมากมาย และแม้แต่อันตรายที่ดูเหมือนร้ายแรง  เรายังหาทางผ่านมาได้ทั้งหมดไม่ใช่หรือ?”

 “เราผจญภัยด้วยกันผ่านมาทั้งแดนนรกและเราไม่เคยล้มลง เรายังสู้บุกเบิกทางของเราในสมรภูมิมหาพิภพ  สถานที่อันตรายและน่ากลัวที่สุด!  และเราก็ได้รับป้ายผู้บัญชาการมาสี่ป้ายแล้วไม่ใช่หรือ?”

บีบีเม้มปากจ้องมองดูลินลี่ย์  “พี่ใหญ่  ท่านจะไม่ล้มพังทลายตอนนี้! ก็แค่วิญญาณกลายสภาพใช่ไหม? หลังจากเอาชนะเรื่องท้าทายมามากมาย ท่านจะมาล้มเอาในตอนนี้หรือ?  ข้าเชื่อ พี่ใหญ่ ท่านจะต้องทำได้สำเร็จ เพราะท่านคือพี่ใหญ่ของข้า  พี่ใหญ่ที่ข้าศรัทธาและเลื่อมใสที่สุด”

ขณะที่บีบีพูด น้ำของเขาเริ่มเอ่อเต็มดวงตาอีกครั้ง เขากลั้นไม่ให้น้ำตาไหล

ยิ่งมั่นใจคำพูดเขา  เขายิ่งรู้สึกตื่นกลัวมากขึ้น

ความจริงบีบีไม่มั่นใจเลย  นี่เป็นเพราะลินลี่ย์มีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ถึงสี่ร่าง  วิญญาณกลายสภาพของเขาจะได้รับผลกระทบจากแก่นธาตุทั้งสี่  สถานการณ์แบบนี้นับว่าน่ากลัวมาก  ถ้าเขาสำเร็จ .... ลินลี่ย์จะเป็นคนที่ในช่วงเวลานับไม่ถ้วน และในแผ่นดินผืนพิภพนับไม่ถ้วน จะเป็นเพียงคนเดียวที่ดำเนินการกลายสภาพวิญญาณด้วยร่างแยกสี่ร่าง

แต่เขาจะสามารถทนได้หรือไม่?

ไม่มีใครทำได้สักคนในประวัติศาสตร์!

 “พี่ใหญ่ ท่านจะต้องทำได้สำเร็จแน่นอน”  บีบีพึมพำในใจ

ทุกคนที่รู้สถานการณ์ของลินลี่ย์ไม่มีความมั่นใจว่าลินลี่ย์จะทำได้สำเร็จ  พวกเขาไม่เคยเห็นเลยว่าลินลี่ย์มีโอกาส 10%  แม้แต่รีสเจม บลูไฟร์และคนอื่นเมื่อรู้ว่าลินลี่ย์กำลังอยู่ในช่วงกลายสภาพวิญญาณ พวกเขารู้สึกใจตกวูบ  ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็คือภาวนาต่อสวรรค์และหวังว่าลินลี่ย์จะสู้ผ่านไปได้

ทวีปยูลาน  ไพรทมิฬ ปราสาทโลหะ

สองคนนั่งหันหน้าหากัน คนหนึ่งสวมชุดยาวดำ อีกคนหนึ่งชุดยาวสีขาว คนหนึ่งมีดวงตาตี่เล็กซึ่งก็คือเบรุตนั่นเอง  อีกคหนึ่งมีคิ้วสีแดงก็คือบลูไฟร์!  สีหน้าของทั้งเบรุตและบลูไฟร์ไม่ค่อยดีนักในตอนนี้

 “สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?  มีโอกาสจะก้าวหน้าไหม?”  เบรุตพูดพลางขมวดคิ้ว

 “สถานการณ์วิกฤติมาก”  บลูไฟร์ถอนหายใจยาว  “ข้าไม่ค่อยศรัทธาการกลายสภาพวิญญาณเลย  ถ้าลินลี่ย์สามารถทำได้สำเร็จ  อย่างนั้นจะเป็นเรื่องน่าประหลาดใจจนคาดไม่ถึงเลยทีเดียว  แต่ถ้าเขาล้มเหลว...ลินลี่ย์จะไม่มีทางมาถึงจุดสุดยอดของพลังได้อีก”

เบรุตส่ายศีรษะและถอนหายใจ  “ข้าใจร้อนเร่งรัดเพื่อให้ถึงเป้าหมายเร็วเกินไป”

 “ไม่มีอะไรเกี่ยวกับท่านหรอก”  บลูไฟร์ส่ายหน้า  “หลังจากร่างหลักของข้าเข้าไปในสมรภูมิมหาพิภพ ตอนแรกข้าก็พักอยู่ใกล้กับลินลี่ย์  แต่หลังจากลินลี่ย์บรรลุความก้าวหน้า ข้าคลายใจเกินไป  ใครจะคิดกันว่าจู่ๆ แม็กนัสจะปรากฏตัวขึ้นมา  น่าเสียดาย เป็นความผิดพลาดของข้า  ข้าไปช่วยเขาไม่ทันเวลา”

รอยยิ้มขมขื่นปรากฏอยู่ที่ใบหน้าของเบรุต  “เป็นเรื่องยากมากกว่าจะพบเจอคนที่เหมาะสม  ถ้าบีบีรู้ความจริง บางทีเขาคงจะเกลียดข้า!”

 “นั่นไม่ใช่ความผิดของท่านเหมือนกัน  ใครจะรู้ว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้?”  บลูไฟร์ส่ายศีรษะ

 “ถ้าแผนของข้าสำเร็จ ลินลี่ย์และบีบีจะรู้สึกซาบซึ้งต่อข้า  แต่เนื่องจากสถานการณ์ตอนนี้ เขาอาจจะสูญเสียศักยภาพในอนาคต  แผนของข้าก็คงจะล้มเหลวหมดสิ้นเหมือนกัน  ข้าจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหาคนอื่นที่เหมาะสมต่อไป”

บลูไฟร์นั่งอยู่กับที่ในดวงตามีแววไม่ยอมรับ

 “เบรุต, อย่าเพิ่งเร่งตัดสินใจ” บลูไฟร์ขมวดคิ้ว  “ผลยังไม่ออกมาเลย  ลินลี่ย์อาจสามารถรอดชีวิตได้”

 “ถ้าเขารอดมาได้จริงๆ และประสบความสำเร็จกลายสภาพวิญญาณ  อย่างนั้นจะเป็นเรื่องใหญ่คู่ควรกับการฉลองทีเดยว”  เบรุตเลิกคิ้ว  “ถ้าลินลี่ย์กลายสภาพวิญญาณได้จริงๆ  อย่างนั้นข้าคงต้องเปลี่ยนแผน”

 “ท่านกำลังจะบอกว่า....?”  บลูไฟร์ตกใจ

เบรุตพยักหน้าเล็กน้อย  “ใช่แล้ว!”

 “นี่...นี่จะทำได้หรือ?”  บลูไฟร์ตะลึง  “ดูเหมือนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานานเป็นอสงไขยปีของการคงอยู่ของจักรวาล  ไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จ”

 “ทำไมจะทำไม่ได้เล่า!”  ดวงตาของเบรุตเป็นประกายเจ้าเล่ห์  “บอกตามตรง ถ้าลินลี่ย์กลายสภาพวิญญาณของเขาได้สำเร็จ  อย่างนั้นแผนของข้ามีโอกาสสำเร็จได้สูง  และเมื่อเราทำได้สำเร็จ...ข้าแค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นเสียแล้ว  ถ้าการทดลองล้มเหลว ก็คงไม่ส่งผลต่อลินลี่ย์มากนัก ไม่ส่งต่อข้าเท่าใด แต่ถ้าสำเร็จเล่า...”

ดวงตาของบลูไฟร์กระตือรือร้นเช่นกัน

 “แต่แน่นอน  เราแค่คุยกันเฉพาะตอนนี้เท่านั้น  เรากำลังฝันกลางวันกันอยู่”  เบรุตฝืนหัวเราะ  “ยังเร็วเกินไป  คงจะดีถ้าลินลี่ย์รอดชีวิตได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน”

 “ใช่แล้ว  มาดูกันว่าเขาสามารถรอดจากสถานการณ์นี้ได้ไหม!”  บลูไฟร์พยักหน้า “ถ้าสำเร็จก็หมายความว่าความคาดหวังในอนาคตของลินลี่ย์จะมีอย่างไม่จำกัด!  ล้มเหลว...เจ้ากับข้าจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องแน่ใจว่าชีวิตในอนาคตของลินลี่ย์จะมีแต่ความสงบสุข  เขาจะไม่มีทางขึ้นไปถึงจุดสุดยอดได้อีก  ระดับที่สามารถสร้างคลื่นลมและสั่นสะเทือนโลกได้”

 “ตอนนี้ไม่มีใครช่วยเขาได้”  เบรุตพยักหน้าเล็กน้อย  “เขาจะต้องพึ่งพาตนเอง!”

 “สายเกินกว่าจะเสียใจ  เราต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง!”  สายตาของเบรุตหนักแน่นและเยือกเย็น  “ถ้าเขาทำได้สำเร็จ  ศักยภาพของเขาจะไร้ขีดจำกัด  ถ้าเขาล้มเหลว.. นั่นไม่ใช่ความผิดของเรา”

เวลาผ่านไป สมรภูมิมหาพิภพยังคงเงียบสนิท มีการสู้รบเพียงไม่กี่ครั้ง  แทบทุกคนกำลังรอคอยให้ศึกสุดท้ายมาถึง

วันที่สามสิบสามที่ลินลี่ย์ยังอยู่ในอาการวิกฤติ รีสเจมและคนอื่นยังรวมตัวกันอยู่ในถ้ำ

บลูไฟร์เดินออกมาจากห้องศิลาของลินลี่ย์  รีสเจม เรย์โฮมและบีบีรีบมารับหน้าเขา  “เป็นยังไงบ้าง ท่านบลูไฟร์?”  บีบีเป็นคนแรกที่ถาม  บลูไฟร์ชำเลืองมองดูพวกเขา จากนั้นส่ายหน้ากล่าว “แม้ว่าพลังโจมตีมหาเทพวิถีชีวิตของแม็กนัสจะสลายไปแล้ว  แต่ก็ใช้พลังงานของศิลาวิญญาณไปมาก  วันนี้พลังงานของศิลาวิญญาณถูกใช้ไปหมดสิ้นแล้ว!”

 “ท่านกำลังจะบอกว่า...?”  บีบีตกใจ

 “จากวันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีพลังภายนอกช่วยลินลี่ย์อีก”  บลูไฟร์ถอนหายใจ  “ในอดีตด้วยการช่วยเหลือจากศิลาวิญญาณ  เขาสามารถทนอยู่ได้  แต่ตอนนี้ศิลาวิญญาณไม่สามารถช่วยเขาได้แล้ว... เขาจะไม่มีศิลาวิญญาณคอยช่วยแต่ต้องพึ่งพาตนเองในการกลายสภาพวิญญาณ”

 “แต่วิญญาณของพี่ใหญ่อ่อนแอมาก  เขาจะทนอยู่ได้หรือ?”  บีบีกังวลอย่างหนัก  เขากำลังจะร้องไห้

บลูไฟร์ รีสเจมและเรย์โฮมเงียบกันหมด

ไม่นานจากนั้น เมื่อบลูไฟร์ตรวจสอบวิญญาณของลินลี่ย์  เขาพบว่าระหว่างกลายสภาพวิญญาณ  วิญญาณลินลี่ย์เหมือนกับเปลวประทีปน้อยที่เผชิญลมแรงครั้งแล้วครั้งเล่า โชคดีที่พลังงานของศิลาดำคอยเสริมพลังให้เขาต่อเนื่องคอยเพิ่มพลังวิญญาณให้ลินลี่ย์  ทำให้เขาทนต่อแรงปะทะของวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่าของกระบวนการกลายสภาพวิญญาณ

 “ใครจะรู้?”  บลูไฟร์ส่ายศีรษะ

บรรยากาศภายในถ้ำดูเหมือนเยือกเย็นหม่นหมองยิ่งขึ้น....

วันที่สามสิบห้าของอาการวิกฤติของลินลี่ย์

บลูไฟร์เดินออกมาจากห้องศิลา  เขาส่ายหน้าด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ  “ข้าไม่อยากเชื่อเลย  วิญญาณของลินลี่ย์  แม้จะไม่ได้รับการช่วยเหลือจากศิลาวิญญาณแต่ยังทนอยู่ได้สามวันเต็ม...แต่ดูเหมือนกระบวนการยังเป็นไปได้เร็วมาก  ใครจะรู้กระบวนการกลายสภาพวิญญาณจะใช้เวลานานเท่าใด!”

อย่างไรก็ตาม บีบีรู้

เดิมทีเมื่อโอลิเวอร์ผ่านกระบวนการกลายสภาพวิญญาณ เขาหมดสติไปนานหลายเดือน  และโอลิเวอร์มีพลังงานสองรูปแบบ  ไม่มีทางที่การกลายสภาพวิญญาณของเขาจะเทียบกับลินลี่ย์ได้  วิญญาณกลายสภาพของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สามร่างยังซับซ้อนมากกว่าโอลิเวอร์นัก  ขณะที่วิญญาณกลายสภาพของคนที่มีร่างแยกสี่ร่าง...

บางทีคงจะไม่จบในช่วงเวลาสองสามเดือน

บลูไฟร์และบีบีรวมทั้งเบรุต เดเลียและคนอื่นๆ ในทวีปยูลานเตรียมพร้อมตลอด  แต่เวลาที่ลินลี่ย์ใช้ในช่วงอาการวิกฤตินี้เกินคาดไปมาก

โอลิเวอร์ทำได้สำเร็จภายในสองสามเดือน  แต่ลินลี่ย์บางทีอาจต้องใช้เวลาหลายปี

หลายปี?

ลินลี่ย์ยังคงอยู่ในสภาพวิกฤตินี้..และเวลาสิบกว่าปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

สิบแปดปีในสภาพอาการวิกฤติของลินลี่ย์

ภายในถ้ำในสมรภูมิมหาพิภพ  บลูไฟร์ตรวจสอบลินลี่ย์ทุกๆ เจ็ดวันในตอนนี้  อาการวิกฤติยาวของลินลี่ย์ทำให้รีสเจมและเรย์โฮมไม่กังวลเรื่องลินลี่ย์เท่าที่เคยเป็น  พวกเขาสามารถสงบใจฝึกฝนและพักผ่อนได้แต่  ขณะที่บีบีคอยให้ความสนใจดูอาการของลินลี่ย์ทุกวัน....

 “อาการยังไม่ดี  ผ่านไปเกินกว่าสิบแปดปี วิญญาณของลินลี่ย์อ่อนแอลงเล็กน้อยในช่วงเวลานี้  แม้ว่าเขาจะสามารถต้านทานได้ตลอดเวลา แต่กระบวนการที่อ่อนแอลงไม่เคยชะลอตัว”  บลูไฟร์พูดพลางขมวดคิ้ว  “แม้ว่าวิญญาณของลินลี่ย์จะเหนียวแน่นยืนกรานอย่างเหลือเชื่อและไม่ยอมแพ้ ยังคงทนสู้ต่อไป... แต่วิญญาณของเขาตอนนี้อ่อนแอมาก  ข้ารู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป  เขาคงไม่สามารถทนได้เกินสามวัน”

หน้าของบีบีซีดเผือดทันที

 “สามวัน  แค่สามวัน สถานการณ์จะมีความก้าวหน้า หรือไม่ก็ตาย  เรามาดูกันว่าสามวันต่อจากนี้จะเป็นเช่นไร”  บลูไฟร์พูดพลางส่ายศีรษะ

บลูไฟร์รู้สึกว่าสิบแปดปีผ่านมา  ถ้าวิญญาณอ่อนแอของลินลี่ย์ถูกมองว่าเป็นเปลวประทีปเล็กๆ อย่างนั้นตอนนี้ก็เป็นเหมือนกับถ่านคุกรุ่น

 “เขาจะต้องปลอดภัยแน่นอน  ปลอดภัยแน่”  บีบีพูดซ้ำๆ

สามวันนี้ยากที่บีบีจะทนได้  เดิมทีบลูไฟร์คิดว่าลินลี่ย์จะสามารถต้านทานได้มากกว่าสามวัน  แต่ใครจะคาดคิดกัน..ว่าแม้วิญญาณของเขาก็อ่อนแอมาก  เขาสามารถทนมาได้ถึงสิบแปดปี  บลูไฟร์เองก็เช่นกันรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่นึกไม่ถึง

ในวันที่สิบแปด

 “บีบี! รีบมาเร็วๆ เร็วเข้า”  บลูไฟร์ร้องเรียก

บีบี รีสเจมและเรย์โฮมเข้ามาในห้องศิลาของลินลี่ย์ทันที  บีบีกังวลใจแทบคลั่ง มองดูบลูไฟร์  “เป็นยังไงบ้าง?  เกิดอะไรขึ้นกับพี่ใหญ่ข้า?”

บลูไฟร์หันหน้ามามองดูบีบีและรีสเจมด้วยความรู้สึกยากจะเชื่อ  “เหลือเชื่อ  เหลือเชื่อจริงๆ!  วิญญาณของลินลี่ย์ตอนนี้เริ่มมีพลังขึ้น เริ่มแข็งแรงขึ้นแล้ว!  เหมือนกับตัวอ่อนที่กำลังเติบโต  มันกำลังเติบโตแข็งแรงด้วยความเร็วที่ข้ารู้สึกได้!  มันกำลังเติบโต!”

บีบี รีสเจมและเรย์โฮมมีท่าทางอัศจรรย์อยู่ในแววตา

 “อา!!!!” บีบีโดดโลดเต้นดีใจ  สูงจนศีรษะของเขากระแทกเข้ากับเพดานหินอย่างแรงจนสะเก็ดหินร่วงลงมามากมาย  บีบีรีบกางแขนเคลื่อนไหวคอยป้องกันเศษหินที่ร่วงลงมา

 “ยอดเยี่ยม  ยอดเยี่ยม!” บีบีดีใจเหลือจะกล่าว

ในทวีปยูลาน  ปราสาทเลือดมังกร

เดเลียและซาชาอยู่ด้วยกัน

 “ท่านแม่ ท่านพ่อปลอดภัยหรือเปล่า?”  ซาชาค่อนข้างกังวล  “ท่านพ่อไม่ค่อยได้เข้าทำสมาธินานอย่างนี้  ทำไมครั้งนี้หลังจากเขาคร่ำเคร่งฝึกสมาธิแล้ว  ยังไม่ออกมาอีกเลย?”

 “เขาไม่เป็นไร”  เดเลียฝืนยิ้ม

สถานการณ์ของลินลี่ย์เป็นเรื่องที่เขาและเดเลียไม่ได้บอกให้ลูกๆ ทราบ  พวกเขาไม่ต้องการให้ลูกๆ เป็นห่วง

 “หือ?” ทันใดนั้นเดเลียเห็นร่างหนึ่งออกมาจากประตูลานว่างและเดินเข้ามาหาพวกนาง  เป็นลินลี่ย์ธาตุไฟนั่นเอง

 “ท่านพ่อ”  ซาชารีบทัก

ลินลี่ย์ธาตุไฟยิ้มและพยักหน้า และเดเลียมองดูลินลี่ย์อย่างคาดหวัง  “เรียบร้อยแล้วหรือ?”  ซาชาที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินเช่นนี้ทั้งสงสัยและสับสน

 “ข้ารู้สึกได้..ว่าหลายอย่างมีการพัฒนา”  ร่างลินลี่ย์ธาตุไฟมีรอยยิ้มที่ยากจะเห็น  ร่างแยกสามารถรู้สึกได้ถึงวิญญาณของกันและกัน  แม้ว่าวิญญาณทั้งสี่จะหมดสติไปก็ตาม  แต่ลินลี่ย์ก็ยังรู้สึกได้ว่ายังมีความคงอยู่  เป็นเวลาเกินกว่าสิบแปดปี  พวกเขาอ่อนแอลงอย่างต่อเนื่อง อ่อนแอจนถึงจุดที่วิญญาณธาตุไฟแทบจะไม่รู้สึกถึงพวกเขา  อย่างไรก็ตามวันนี้วิญญาณทั้งสี่แข็งแรงมากขึ้น

วิญญาณของลินลี่ย์อ่อนแอมาตลอดสิบแปดปี  และยังคงเปราะบางมาก  อย่างไรก็ตามตอนนี้พอพวกเขาเริ่มแข็งแรงขึ้น  ระดับความเร็วในการฟื้นฟูความแข็งแรงมากกว่าตอนอ่อนแอในครั้งก่อน  พวกเขาได้รับพลังความแข็งแรงอย่างรวดเร็ว

สมรภูมิมหาพิภพ ในถ้ำที่อยู่  ปีที่สามสิบสี่ที่ลินลี่ย์อยู่ในอาการวิกฤติ

 “ท่านเลย์ลิน ทำไมพี่ใหญ่ของข้ายังไม่ฟื้น?”  บีบีค่อนข้างจะร้อนใจแล้วในตอนนี้  บีบีไม่กังวลใจอีกต่อไปเช่นกัน  เพราะเขาสามารถรู้สึกได้ชัดว่าวิญญาณของลินลี่ย์ทรงพลังขนาดไหน  ยังมากยิ่งกว่าวิญญาณของลินลี่ย์ก่อนบาดเจ็บเสียอีก  ถ้าวิญญาณของลินลี่ย์ช่วงก่อนจะบาดเจ็บเปรียบได้เหมือนกับน้ำในทะเลสาบ  วิญญาณของเขาตอนนี้เหมือนกับมหาสมุทรลึกไม่เห็นก้น

วิญญาณของเขาทรงพลังมาก  แต่ลินลี่ย์ก็ยังไม่ฟื้น

 “ไม่ต้องใจร้อน!”  บลูไฟร์หัวเราะ  “เขาจะต้องฟื้นขึ้นอย่างแน่นอน”  ความจริงบลูไฟร์ก็มีความกังวลอยู่ในใจเช่นกัน  วิญญาณของลินลี่ย์มีพลังยิ่งใหญ่น่ากลัวมาก จู่ๆ จะพังทลายไปในช่วงวิกฤติหรือไม่?  ไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับวิญญาณกลายสภาพของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สี่ร่างว่าเป็นยังไง

ในเวลาเดียวกันนั้น ภายในห้องศิลา

ข้างนอกห้องบลูไฟร์และคนอื่นกำลังพูดคุยกัน  ภายในห้องศิลา ลินลี่ย์นอนนิ่งเงียบสนิท  เขานอนนิ่งอยู่กับที่มาเป็นเวลาสามสิบสี่ปี  และร่างของเขาไม่มีแก่นธาตุรายล้อมอีกต่อไป

ทันใดนั้น...

ตาของลินลี่ย์ที่ปิดอยู่...

พลันลืมขึ้น!