เล่ม 21 จุดสุดยอด - ตอนที่ 5 มหัศจรรย์หลอมรวมพลังมหาเทพ

เล่ม 21 จุดสุดยอด - ตอนที่ 5 มหัศจรรย์หลอมรวมพลังมหาเทพ

ชั้นที่สิบแปดของสุสานเทพเจ้า  ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นทะเลธาตุบริสุทธิ์สีเหลืองน้ำตาล  ขณะที่ลินลี่ย์ลอยนิ่งกับที่หลับตาราศีที่น่ากลัวเปล่งออกมาจากร่างของเขา  เบรุต บลูไฟร์ และบีบีมองดูอยู่ใกล้ๆ โดยไม่กระพริบตา

 

ภายในทะเลจิตสำนึกของลินลี่ย์

ร่างหลักของเขา ร่างแยกธาตุลม ไฟและน้ำนั่งขัดสมาธิอยู่บนผิวทะเลจิตสำนึก  ร่างทั้งสี่นั่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส  และด้านบนพวกเขามีอัญมณีเหมือนแก้วลอยลอยวนอยู่  กระแสพลังปณิธานที่มองไม่เห็นสัมผัสไม่ได้กำลังหมุนวนอยู่รอบวิญญาณทั้งห้าของลินลี่ย์

วิญญาณของร่างหลักของเขา และร่างแยกทั้งสี่ในความเป็นจริงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและเหมือนกัน

ในขณะนั้นวิญญาณของร่างแยกธาตุดินมีพัฒนาการอย่างรวดเร็ว ขณะที่วิญญาณของร่างหลักและของร่างแยกอื่นอีกสามร่างมีพัฒนาการที่ช้ากว่า

 “ความจริงก็เป็นไปเหมือนกับที่ลอร์ดเบรุตว่า  ปณิธานของมหาเทพใช้ได้ไม่มีหมด  แต่ต้องเพ่งอยู่แต่ภายในประกายมหาเทพเท่านั้น  พลังวิญญาณที่แท้จริงของพวกเขามีพลังปณิธานเล็กน้อย”  ลินลี่ย์สามารถรู้สึกได้ว่าแม้ปริมาณของพลังปณิธานภายในวิญญาณทั้งห้าของเขาจะเพิ่มขึ้นแต่ก็เป็นไปอย่างจำกัด

วิญญาณของร่างแยกธาตุดินของเขา หลังจากกลายเป็นมหาเทพแล้วก็ได้รับพลังปณิธานเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบปณิธานที่เทพพารากอนมี

สำหรับร่างเดิมของเขาและร่างแยกอีกสามร่าง ได้รับพลังเพียง 80% ของปณิธานที่เทพพารากอนมี

 “มิน่าเล่า งั้นนี่ก็เป็นเหตุผลที่แม้ว่ามหาเทพจะส่งร่างแยกของเขาเข้าไปในพิภพโลกธาตุ เขาก็ยังไม่สามารถฆ่าเทพพารากอนได้”  ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจ จากนั้นรำพึงในใจ  “อย่างไรก็ตามแม้ว่าก่อนจะกลายเป็นมหาเทพ พลังปณิธานของข้าก็เหนือพารากอนไปแล้ว!  ตอนนี้ข้ามีความแข็งแกร่งมากขึ้น!”  ขณะนั้นเอง...

คลื่นสีทองที่น่ากลัวเข้าไปในใจเขาทันที  นี่เป็นกระแสสีทองที่ไร้ลักษณ์ที่ทะลักเข้าไปในทะเลจิตสำนึกของเขาและจมลงสู่จิตวิญญาณของเขา

 “นี่คือ...”

ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าเขามีสภาพใจที่กระจ่างชัดมากขึ้นเป็นสิบเท่าและความสามารถในการวิเคราะห์ของวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นมากมาย

 “นี่คือ...พลังงานของศรัทธา!”  ลินลี่ย์ตะลึง

ความจริงลินลี่ย์มักจะดูดซับพลังศรัทธาอยู่เสมอ  แต่นั่นเป็นพลังศรัทธาเล็กน้อยที่เขาได้รับจากพิภพยูลาน ซึ่งสำหรับลินลี่ย์ในปัจจุบันนี้แทบจะไม่มีอะไรเลย  แต่แม้ว่าพลังศรัทธาน้อยนิด แต่ก็ทำให้การฝึกปรือของลินลี่ย์มีความเร็วเพิ่มขึ้นบ้าง

อย่างไรก็ตามเหมือนกับว่าสายพลังศรัทธาสายหนึ่งได้เข้าไปในทะเลจิตสำนึกของเขา ปริมาณที่เขาได้รับมาฉับพลันนั้นเทียบได้กับพลังงานศรัทธาที่เขาสร้างขึ้นในช่วงสองสามพันปีที่ผ่านมา

ชั้นที่สิบแปดของสุสานเทพเจ้า  คลื่นแก่นธาตุสีเหลืองน้ำตาลหายไป โลกกลับคืนสู่สภาพสีฟ้าอีกครั้ง

ลินลี่ย์ลืมตาจ้องมองเบรุตและบลูไฟร์อย่างตกใจ  “ลอร์ดเบรุต, พลังศรัทธานี้..”

 “ตอนนี้เจ้าเป็นมหาเทพแล้ว  เจ้าไม่อ่อนแอกว่าข้าอีกต่อไปแล้ว  ไม่จำเป็นต้องยกข้าเป็นลอร์ดเบรุตอีกแล้ว  เจ้าเรียกข้าว่าเบรุตได้เลย!”  เบรุตเพียงแต่หัวเราะ

ลินลี่ย์รู้สึกซาบซึ้งขอบคุณต่อเบรุต  เป็นเบรุตที่มอบประกายมหาเทพให้เขา  ในความเป็นจริงมอบให้เขาสองประกายเทพ  เป็นเวลาสองพันปีมากแล้ว เขาดูแลลินลี่ย์มาอย่างต่อเนื่อง ลินลี่ย์ไม่อาจลืมเรื่องนี้ได้  “ลอร์ดเบรุต ถ้าเราไม่รู้จักกันและกัน ข้าคงใช้การเปรียบเทียบพลังเพื่อกำหนดสถานะของเรา  แต่ลอร์ดเบรุต  แม้แต่ตัวข้ายังไม่รู้ว่าจะตอบแทนความกรุณาที่ท่านมีต่อข้าได้ยังไง..”

หลังจากวิญญาณของเขากลายสภาพ ลินลี่ย์ก็ทรงพลังเท่ากับเทพพารากอนคนหนึ่ง

ถ้าพวกเขาต้องกำหนดสถานะผ่านการเทียบระดับพลัง เนื่องจากลินลี่ย์ไม่รู้ว่าเบรุตเป็นมหาเทพ พูดโดยทั่วไปลินลี่ย์ก็ควรเริ่มวางตัวเสมอกับเบรุตแล้ว  อย่างไรก็ตามลินลี่ย์ไม่ทำเช่นนั้น

ในใจลินลี่ย์...

เบรุตเป็นเหมือนญาติอาวุโสที่คอยดูแลเขาอยู่เสมอมา

 “ฮ่าฮ่า, ในเมื่อเจ้าพูดอย่างนั้น  ข้าก็จะทำหน้าหนาขอให้เจ้ากับบีบีเรียกข้าเป็นปู่เบรุตก็แล้วกัน  เจ้าจะว่ายังไง?”  เบรุตหัวเราะเบาๆ  เมื่อเขาพบความคงอยู่ของบีบี เบรุตก็เริ่มให้ความสนใจกับลินลี่ย์เช่นกัน  เบรุตมักจับตาดูลินลี่ย์มาตั้งแต่เขาเยาว์วัยแล้ว

โดยไม่ทันรู้ตัวความใส่ใจที่เขามีต่อบีบีจึงเผื่อแผ่ไปถึงลินลี่ย์เป็นธรรมดา

 “ปู่เบรุต” ลินลี่ย์รีบกล่าว

 “ฮ่าฮ่า...” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เบรุตรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง  ตอนนี้แนวคิดของเบรุตมีความเปลี่ยนแปลงไปบ้าง  ก่อนหน้านี้ความคงอยู่ของบีบีเป็นตัวเชื่อมโยงระหว่างลินลี่ย์และเบรุต  มีความสัมพันธ์ที่คล้ายกับผู้อาวุโสและผู้เยาว์  ความสัมพันธ์นี้ยังคลุมเครือ อย่างไรก็ตามยังไม่มีการกำหนดสถานะอย่างเป็นทางการ

แม้ว่าหนึ่งในเหตุผลที่เบรุตเลือกลินลี่ย์เป็นเพราะพลังของลินลี่ย์เพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่ก็ยังเป็นเพราะเขาต้องการยืมพลังของลินลี่ย์เพื่อสู้ตอบโต้กับประมุขมหาเทพแห่งแสง

แต่ในทันทีนั้น...

เมื่อลินลี่ย์เริ่มกำหนดสถานะให้เบรุตเป็นปู่  เบรุตย่อมมีความรู้สึกแตกต่างไปจากเดิมเป็นธรรมดา  เขาเข้าใจ..ว่าพลังของลินลี่ย์จะล้ำหน้าเขาไปมาก  เพื่อช่วยยกระดับสุดยอดฝีมืออย่างนั้น  และยอดฝีมือนั้นก็ยังเป็นผู้เยาว์ในครอบครัวของเขาเอง..เป็นธรรมดาที่เบรุตย่อมรู้สึกยินดีเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

 “ยอดเยี่ยม  ยอดเยี่ยม” เบรุตหัวเราะ  “เมื่อครู่นี้ เจ้าพูดถึงพลังศรัทธา...”

 “ใช่แล้ว ทันทีที่ข้ากลายเป็นมหาเทพ ข้ารู้สึกได้ถึงกระแสของคลื่นพลังศรัทธาที่หนาแน่นทะลักเข้ามาในทะเลจิตสำนึกของข้า  นี่มันยังไงกัน?”  ลินลี่ย์ตะลึง

บลูไฟร์ที่อยู่ใกล้ๆ หัวเราะ  “ลินลี่ย์! ก่อนหน้านี้ เจ้าถามว่าทำไมมหาเทพทั้งหมดหลอมรวมเคล็ดลึกลับได้อย่างน้อยห้าเคล็ดไม่ใช่หรือ?”

 “เป็นความจริงที่ว่าไม่ใช่มหาเทพทั้งหมดที่มีพรสวรรค์ธรรมชาติ  สำหรับพวกเขาทุกคนการหลอมรวมห้าเคล็ดลึกลับหรือมากกว่าเป็นเรื่องที่นึกไม่ถึงแน่นอน”  ลินลี่ย์รู้สึกตัวทันที  “ท่านกำลังบอกว่า...นี่เป็นเพราะพลังศรัทธาอย่างนั้นหรือ?”  ลินลี่ย์ระลึกถึงวัตถุประสงค์ของพลังศรัทธา ทำให้ยอดฝีมือสามารถรู้แจ้งได้เร็วและฝึกฝนได้เร็วขึ้น

แต่แน่นอน มีขีดจำกัดที่ว่าพลังศรัทธาจะช่วยได้มากแค่ไหน

ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่มีมหาเทพที่เป็นพารากอนเพียงน้อยนิดเป็นแน่

 “พลังศรัทธาจะมีมากแค่ไหน? และน่ากลัวมากแค่ไหน...”  ลินลี่ย์รีบกล่าว

เบรุตอธิบาย  “ลินลี่ย์มีพิภพจักรวาลอยู่นับไม่ถ้วน บางที่ก็บูชาแสง บางที่ก็บูชาความมืด บ้างก็บูชาดิน บ้างก็บูชาสายฟ้า บ้างก็บูชาเทพทำลายล้าง.. มีวิหารแทบทุกรูปแบบอยู่ทั่วไปในพิภพนับไม่ถ้วน พลังศรัทธาปริมาณมากที่พวกเขาสร้างขึ้นนั้นเป็นสิ่งอัศจรรย์มาก”

 “ข้าจะยกตัวอย่าง ในพิภพจักรวาลนับไม่ถ้วน มีสิ่งมีชีวิตอยู่มากเพียงไหนที่บูชาแสง?  จำนวนนี้ก็นับไม่ถ้วนแล้ว พลังศรัทธาทั้งหมดจะถูกสร้าง  และ 99% ของพลังจะได้รับไปโดยเจ็ดมหาเทพแห่งแสง!  พลังศรัทธาที่ได้รับทุกครั้งจะมีปริมาณมากมายน่ากลัว”  เบรุตหัวเราะ  “จะว่าไปแล้วเพราะหลอมรวมพลังศรัทธามาก มหาเทพจะฝึกได้เร็วมากและรู้สึกได้ง่ายขึ้นมาก  นี่คือเหตุผลที่ทำให้มหาเทพแต่คนหลอมรวมเคล็ดลึกลับได้อย่างน้อยห้าเคล็ด

 “สถานการณ์เป็นแบบนั้น”  บีบีพึมพำ “นั่นโกงกันชัดๆ”

 “ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น มหาเทพจะยอมให้ศาสนจักรของพวกเขาก่อตั้งในพิภพจักรวาลทำไม?  ทำไมพวกมหาเทพจึงต้องรวบรวมเวททุกประเภทด้วยเล่า?”  เบรุตหัวเราะ

 “รวบรวมเวท?”  ลินลี่ย์ตกใจ

 “อะไรกัน, เป็นเรื่องแปลกนักหรือ?”  เบรุตหัวเราะอย่างใจเย็น  “ลินลี่ย์,  คิดดูสิ การร่ายเวทเทียบได้กับอะไร?”

ในการใช้เวทมนตร์ ผู้ใช้จะต้องใช้พลังวิญญาณสนับสนุน  การลดขั้นตอนใช้เวทจำเป็นต้องใช้พลังเวทของตนเองเพื่อกระตุ้นการทำงานของแก่นธาตุของโลกและสร้างเป็นเวทมนตร์ขึ้น  จอมเวทผู้ทรงพลังบางคนสามารถใช้พลังวิญญาณที่ทรงพลังของพวกเขาใช้เวทโดยไม่ต้องร่ายเวท!  ตัวอย่างเช่นจอมเวทระดับแปดสามารถร่ายใช้เวทระดับแปดได้  แต่ถ้าเขาต้องการใช้เวทในฉับพลันเขาคงได้แต่ดึงเวทระดับที่ต่ำกว่ามาใช้

 “การลดขั้นตอนใช้เวทจำเป็นต้องใช้การร่ายเวทช่วย  นักเวทผู้อาศัยพลังของตนเองสามารถลดขั้นตอนการใช้เวทระดับต่ำกว่า  แต่เมื่ออาศัยลดขั้นตอนการใช้เวทแล้ว เขาจะสามารถปลดปล่อยเวทได้ทรงพลังมากขึ้น!”  ลินลี่ย์เข้าใจได้ทันที  “โดยอาศัยคำบริกรรม พลังโจมตีของนักเวทจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก นี่คล้ายกับวิธีใช้เคล็ดลึกลับของกฎธาตุมาเพิ่มพลังโจมตีของนักเวท!”

 “ถูกแล้ว”  เบรุตยิ้ม”  เวทคาถาคือเคล็ดลึกลับของกฎธาตุแบบง่ายๆ นั่นเอง  แม้ว่าเวทมนตร์เหล่านั้นจะไม่ทรงพลังเท่ากฎธาตุ  แต่ก็ยังใช้งานได้ดี”

 “ใช่แล้ว ใช่แล้ว”  ลินลี่ย์เข้าใจได้ทันที  “ฮ่าฮ่า..ตัวอย่างเช่นเวทระดับต้องห้ามธาตุลม ‘คมมีดมิติ’ เป็นพื้นฐานง่ายๆ ของเคล็ดลึกลับ ‘พลังโจมตีมิติของกฎธาตุลม  และเวทธาตุลมระดับเก้า “วายุทำลายล้าง” นี่ก็เป็นวิถีในการประยุกต์ ‘ลมมิติ’ ของกฎธรรมชาติธาตุลม!”

บีบีที่อยู่ใกล้เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้าและพูดอย่างดีใจ  “ใช่แล้ว  ‘เวทแรงโน้มถ่วง’ ของเวทธาตุดินก็เป็นสนามพลังโน้มถ่วงระดับง่ายๆ นั่นเอง  และเวทธาตุดินธรรมดาหลายอย่างก็เป็นพื้นฐานของเคล็ดลึกลับของแก่นธาตุดิน”

เมื่อพวกเขาเปรียบเทียบกันจริงจัง ลินลี่ย์และบีบีในตอนนี้ตระหนักรู้ได้ทั้งหมดว่าเวทหลายๆ อย่างเป็นพื้นฐานง่ายๆ ของเคล็ดลึกลับของกฎธาตุ!

แม้ว่านักเวทจะไม่รู้อะไรสักอย่างเกี่ยวเคล็ดลึกลับ  แต่โดยการท่องจำและทำซ้ำๆ  พวกเขาสามารถเอาเวทมาใช้ได้ทันทีและปล่อยพลังเวทที่ทรงพลังได้!  ขณะที่พวกเขาเข้าใจเรื่องเคล็ดลึกลับได้มากขึ้น  พวกเขาจะมีพลังเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง จนถึงขั้นที่นักเวทลดขั้นตอนการร่ายเวทและเข้าสู่หนทางการวิเคราะห์เคล็ดลึกลับได้โดยตรง!

 “การลดขั้นตอนร่ายเวทเป็นวิธีง่ายๆ ในการประยุกต์พลังเคล็ดลึกลับของกฎธาตุมาใช้”  ลินลี่ย์ถอนหายใจชื่นชม  “ผู้ใช้จำเป็นต้องมีระดับรู้แจ้งที่ลึกในธรรมชาติของแก่นธาตุและเคล็ดลึกลับของกฎธาตุเพื่อพัฒนาลดขั้นตอนร่ายเวท  ถ้าข้าต้องพัฒนาเวทใหม่ บางทีอาจทำให้ข้าต้องใช้เวลาอีกนานมากเช่นกัน”

หลักการที่อยู่เบื้องหลังการใช้เวทได้ฉับพลันเป็นรูปแบบของการสะกดจิตอย่างหนึ่ง  ผู้ใช้จะต้องมีพลังวิญญาณเพื่อหลอมรวมแก่นธาตุให้ดีกว่า  แต่การพัฒนการใช้เวทใหม่ๆ เล่า?  นั่นเป็นเรื่องที่ยากมาก

เบรุตหัวเราะ  “เพื่อให้เกิดความแน่ใจว่าพลังศรัทธาสนับสนุนจะยังคงมีต่อไป  นี่ทำให้รู้สึกว่ามหาเทพจะใช้เวลาส่วนใหญ่พัฒนาเวทมนตร์ต่อไป”

 “อย่างไรก็ตามมหาเทพในตอนนี้ก็ถึงขีดจำกัดกันเกือบทั้งหมด ดังนั้นการควบคุมดินแดนโลกธาตุของพวกเขาจึงหละหลวม”  เบรุตหัวเราะอย่างเยือกเย็น  “ธรรมดาแล้วแดนโลกธาตุบางแห่งที่สร้างศาสนจักรสองสามแห่งบูชาเทิดทูนเทพผู้รับพลังศรัทธาเป็นไว้ส่วนตัวคนเดียวทั้งหมด  นี่คือสิ่งที่รู้จักกันว่า ‘บาป’ ซึ่งจะต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน  มหาเทพจะเดินทางไกลเท่าที่ได้ระยะส่งร่างฉายพลังงานออกไปกำจัดร่องรอยของบาป  อย่างไรก็ตามมหาเทพตอนนี้ให้ความสนใจต่อบาปประเภทนี้น้อยลง ไม่เหมือนแต่ก่อนที่พวกเขาจะทำลายล้างศาสนจักรนอกรีตทั้งหมด”

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย

ประชากรของทวีปยูลานมีเบาบาง เมื่อเทียบกับพิภพโอคาลุนด์ ซึ่งมีประชากรถึงแปดล้านล้าน  พลังงานศรัทธาจะผลิตออกมาได้มากเพียงไหน?  โลกธาตุในจักรวาลนับไม่ถ้วน ถ้าเพิ่มพลังศรัทธาเข้าไปอีกจะมีการพบเจอที่น่ากลัวเพียงไหน

 “ถ้า..ยกตัวอย่าง เช่นมนุษย์ในพิภพโอคาลุนด์บูชาเทพธิดาเจิดจรัส  พลังศรัทธาจะไปรวมกันอยู่ที่ใด?”  ลินลี่ย์ถาม

 “เทพธิดาเจิดจรัส?”  เบรุตหัวเราะ  “ถ้าไม่มีองค์บูชาที่ชัดเจน และเทพธิดาเจิดจรัสก็ยังคลุมเครืออยู่  พลังศรัทธามากกว่า 99% มหาเทพแห่งแสงทั้งเจ็ดก็จะได้ไป  มีปริมาณที่น้อยนิดที่เทพสายธาตุแสงของพิภพโอคาลุนด์จะได้รับ

ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจ  มหาเทพเหนือกว่าอย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ได้ถูกกำหนดโดยมหาเทพ  แต่เป็นส่วนหนึ่งของวิถีโลก

 “มิน่าเล่า มหาเทพถึงได้ทรงพลังมากนัก ด้วยพลังศรัทธาที่มากมาย ความเร็วในการฝึกฝนของข้าเองจะทะยานเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนเช่นกัน”  ลินลี่ย์รำพึงในใจตนเอง  และจากนั้นเขามองดูประกายเทพชิ้นที่สองในกล่องศิลา...ประกายมหาเทพธาตุน้ำ

ติ๋ง!

เลือดหยดหนึ่งหยดลงบนประกายมหาเทพธาตุน้ำและอัญมณีนั้นซับเลือดไว้ได้  รัศมีแสงสีฟ้าเขียวแพรวพราวฉายพวยพุ่งทันที

 “ครืน...”  โลกเต็มไปด้วยแก่นธาตุปริมาณหนาแน่นเต็มพื้นที่อีกครัง  ครั้งนี้เป็นของธาตุน้ำ  พลังมหาเทพของเหลวธาตุน้ำโคจรอยู่รอบตัวลินลี่ย์และเริ่มเข้าไปในร่างของเขา  ก็เหมือนเมื่อก่อน  วิญญาณทั้งห้าของลินลี่ย์มีพลังเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

บลูไฟร์และเบรุตมองหน้ากันเอง

 “เบรุต!  ลินลี่ย์จะมีพลังได้ถึงระดับไหน?”  บลูไฟร์ถาม

 “ไม่แน่ใจ” เบรุตพูดอย่างเคร่งขรึม  “แต่ข้ารู้ว่าเมื่อหลอมรวมประกายมหาเทพสองชิ้น พลังปณิธานของมหาเทพจะต้องยิ่งใหญ่กว่ามหาเทพธรรมดาอย่างพวกเรา  นอกจากนี้ เขาเองเป็นวิญญาณกลายสภาพสี่สายธาตุตั้งแต่แรก และมีปณิธานที่ทรงพลังอยู่แล้ว แม้ว่าเราไม่ต้องคิดเรื่องอื่น เอาแค่พลังปณิธานของเขาอย่างเดียวก็คงเทียบได้กับมหาเทพชั้นกลางแล้ว”

บีบีที่อยู่ใกล้รีบกล่าว  “และยังพลังมหาเทพหลอมรวมของเขาอีกด้วย”

 “ถูกแล้ว ไม่เคยมีการหลอมรวมพลังมหาเทพสองสายที่แตกต่างกันมาก่อน  และพลังของเขายังคงขยายมากขึ้นได้”  เบรุตยิ้มและพยักหน้า  “พลังมหาเทพหลอมรวมก็คงจะทรงพลังมากกว่าพลังมหาเทพกลาง   และเมื่อจับคู่กับสมบัติจอมเทพอีก..”

 “จับคู่กับสมบัติจอมเทพ เขาก็น่าจะเทียบได้กับประมุขมหาเทพผู้ไม่มีสมบัติจอมเทพ”  บลูไฟร์ค่อนข้าตื่นเต้น

 “ใช่แล้ว แต่แน่นอนว่า...ยากจะกล่าวว่า..บางสิ่งที่พิเศษเกิดขึ้นเพราะพลังมหาเทพหลอมรวม”  เบรุตกล่าว

และขณะนั้นเองลินลี่ย์ที่ลอยตัวอยู่ก็ลืมตาขึ้น