เล่ม 21 จุดสุดยอด - ตอนที่ 43 หลอมรวมมหาเทพสี่ธาตุ

เล่ม 21 จุดสุดยอด - ตอนที่ 43 หลอมรวมมหาเทพสี่ธาตุ

ร่างของออกุสตาค่อยๆ ร่วงตกลงไปในกระแสมิติปั่นป่วนเหมือนกับวัตถุไร้ชีวิตตกลงไปในแม่น้ำ

 

ประมุขมหาเทพแห่งแสงออกุสตาถูกฆ่าตายในกระบี่เดียว!

 “ออกุสตาตายแล้ว?”

 “ลินลี่ย์ฆ่าออกุสตา?”

เหล่ามหาเทพอดสูดหายใจลึกมิได้   เป็นเวลานานนับปีไม่ถ้วนแล้วตั้งแต่ประมุขมหาเทพประสบภัยพิบัติเคราะห์ร้าย

 “เขาตายได้ก็ดีเหมือนกัน!”  ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างที่อยู่กับมหาเทพอีกสิบกว่าคน คาดเดาได้แล้วถึงความเชื่อมโยงระหว่างออกุสตาและโอล็อฟ  พวกเขารู้สึกดีใจ

 “ปัง!” “ปัง!”  แสงสองสายพุ่งออกมาจากศพของออกุสตาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง เป็นแหวนและดาบแสงนั่นเอง

 “หยุดอยู่ตรงนั้น!”  ลินลี่ย์ไม่สามารถไล่ได้ทันเวลา  ดังนั้นเขาใช้พลังมหาเทพหลอมรวมสร้างม่านพลังต้องการกักสมบัติจอมเทพทั้งสองนี้ไว้ข้างใน

 “เจ้าคิดหรือว่าอย่างเจ้าจะสามารถกักสมบัติจอมเทพของข้าเอาไว้ได้?”  เสียงทุ้มของโอล็อฟดังก้องในใจของลินลี่ย์  ในอากาศ ดาบแสงขยายออกทันที  มีเสียงบึ้มดังขึ้นมันทะลุผ่านม่านพลังนั้น  ลินลี่ย์ได้แต่มองดูประกายแสงสองสายผ่านไป และจากนั้นสมบัติจอมเทพทั้งสองหายไปทันที

ลินลี่ย์เมื่อเห็นเช่นนี้ อดลอบถอนหายใจไม่ได้  สมบัติจอมเทพเป็นของประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟมาตั้งแต่ต้น ภายใต้การควบคุมของโอล็อฟ เนื่องจากสมบัติจอมเทพเคลื่อนที่ได้เร็ว  มันจึงเคลื่อนที่ได้เร็วเหนือกว่ามหาเทพคนใดๆ ได้ทั้งหมด

ห่างจากลินลี่ย์ไปหมื่นล้านกิโลเมตรภายในความว่างเปล่า  โอล็อฟในชุดขาวเหยียดมือคว้าดาบแสงที่บินเข้าหาเขาไว้ได้  ดาบแสงนี้ก็คืออาวุธจอมเทพวิถีชะตา ออกุสตาร่างแยกอีกร่างหนึ่งของเขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังได้เต็มที่เป็นเรื่องธรรมดา  แต่ในมือของประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟ พลังของมันเพิ่มขึ้นอีกมากมาย

แหวนสวมเข้าในนิ้วมือของโอล็อฟ  โอล็อฟสามารถควบคุมสมบัติจอมเทพของเขาจากระยะไกลได้  และไม่จำเป็นจะต้องผูกสัญญาโลหิตก่อนจะใช้  เขาจ้องมองมหาเทพผู้สังเกตการณ์ในระยะไกลหลายคน  โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยเฉพาะผู้ที่ยังไม่รู้ว่าโอล็อฟและออกุสตาไม่ใช่คนๆ เดียวกัน  ดังนั้นพวกเขาตกอยู่ในอาการตะลึง

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะโง่งมปานใด เมื่อเห็นอย่างนี้ พวกเขาก็เข้าใจ!  โอล็อฟและออกุสตาเป็นคนๆ เดียวกัน!

 “อา, ออกุสตาและลอร์ดโอล็อฟเป็นคนเดียวกันจริงๆ!  อย่างนั้น...ในเมื่อลอร์ดโอล็อฟกลายเป็นพารากอนเมื่อนานมาแล้ว  เขาก็ได้รับพลังปณิธานเพิ่มขึ้น  เขาได้รับพลังปณิธานเพิ่มขึ้นจากการชนะสงครามมหาพิภพสิบครั้งรวดเดียว นอกจากนี้ร่างแยกมหาเทพยังเป็นวิญญาณของประมุขมหาเทพวิถีชะตา ทำให้เขาได้รับพลังปณิธานอีกส่วนหนึ่ง!  แม้ร่างแยกหนึ่งของเขาจะประสบภัยพิบัติไปแล้ว แต่สิ่งที่โอล็อฟสูญเสียไปก็คือพลังปณิธานส่วนหนึ่งซึ่งหลอมรวมอยู่ในประกายมหาเทพของเขา  วิญญาณที่เสริมพลังไปแล้วของเขาจะไม่สูญเสียพลังปณิธานที่เขาได้รับไปแล้ว  อย่างนั้นลอร์ดโอล็อฟ เขา...”

มหาเทพทั้งหมดตกตะลึงสิ้นเชิง  ตอนนี้ทุกคนเข้าใจแล้วว่าโอล็อฟแข็งแกร่งน่ากลัวเพียงไหน!  วิญญาณเปลี่ยนไปแล้วไม่สามารถกลับคืนได้  วิญญาณของคนที่ได้รับการเสริมพลังไปแล้ว  ไม่มีทางกลับอ่อนแอ  เพราะอีกร่างถูกทำลาย

ดังนั้นความตายของออกุสตาไม่ได้ส่งผลต่อประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟมากนัก  เพียงแต่เป็นการบอกว่าโอล็อฟสูญเสียไปหนึ่งชีวิต

 “งั้นในความเป็นจริง เขามีพลังปณิธานเพิ่มขึ้นอีกสองส่วนมากกว่าที่ข้าคิดไว้!  มิน่าเล่าเขาถึงสามารถรับอาวุธจอมเทพของข้าด้วยมือเปล่า”  ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างวอร์เรดมีสีหน้าสงบเหมือนน้ำ  เขามองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างเงียบสงบ

มหาเทพทั้งหมดมองและคอยดูว่า...ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟจะล้างแค้นลินลี่ย์ยังไง

 “ควั่บ!”  ความเร็วของประมุขมหาเทพวิถีชะตาเพิ่มจนถึงขีดสุด เดินทางผ่านระยะไกลนับไม่ถ้วน ในเวลาไม่ถึงนาทีเขาเดินทางได้ไกลถึงแสนล้านกิโลเมตรและมาปรากฏอยู่ในทัศนวิสัยของลินลี่ย์

ลินลี่ย์ยกกระบี่จอมเทพชีวิตในมือยืนนิ่งกับที่อยู่ในมิติว่างรายล้อมไปด้วยมิติปั่นป่วน  “เจ้าไวมากจริงๆ”  ลินลี่ย์ยังสามารถหัวเราะอยู่ได้ขณะที่พยักหน้าชื่นชม

 “และเจ้ามีความกล้าหาญจริงๆ” ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟยิ้ม ขณะที่เขามองดูลินลี่ย์  “ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีความมั่นใจอยู่มาก”

 “แต่ข้ารู้สึกเช่นกันว่าเจ้าก็มีความมั่นใจมากเหมือนกัน”  ลินลี่ย์หัวเราะอย่างเยือกเย็น  “เจ้าคิดว่าแค่อาศัยสมบัติจอมเทพ เจ้าจะสามารถฆ่าข้าได้อย่างนั้นหรือ?  โอว, ข้าลืมไป เจ้าเป็นชาวบูลา  เจ้าสามารถแบ่งจิตสำนึกออกเป็นสองได้  และเจ้าใช้เวลาค้นคว้าอย่างบ้าคลั่งมานานนับปีไม่ถ้วน  ข้าคิดว่าเจ้าคงมีสุดยอดไม้ตายเป็นของตนเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของลินลี่ย์ ใบหน้าของโอล็อฟมีรอยยิ้ม  “ข้าโชคดีและควรได้ฉลองกับความจริงที่ว่าข้าเป็นชาวบูลา  เพราะในแง่พลังป้องกันร่างกายอย่างเดียว ข้ายังด้อยกว่าสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์, อสูรเลเวียธานและอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับสุดยอดอื่น  อย่างไรก็ตาม  เผ่าบูลาของข้ามีศักยภาพไม่มีขีดจำกัด”  ประมุขมหาเทพวิถีชะตา โอล็อฟมีแววตาที่มองไม่ออกไม่สามารถอธิบายได้  “อารมณ์กำหนดชะตากรรมของคน!  เนื่องจากความคิดที่ขัดแย้งกันหลายอย่าง อัจฉริยะหลายคนจึงถึงขีดจำกัด  แต่ข้า? ข้าสามารถทิ้งขีดจำกัดและความคิดที่ขัดขวางข้าได้ ความชั่วร้าย ความโลภทั้งหมดของข้า...ข้ากันสิ่งเหล่านั้นออกไปทั้งหมด เหลือไว้แต่สิ่งที่ข้าต้องการ”

ลินลี่ย์หัวเราะอย่างเยือกเย็น  “ดังนั้นเราจึงต้องมาสรุปพบเจอออกุสตาสุดยอดฝีมือผู้มีความป่าเถื่อน โหดร้ายอวดดี ขณะที่โอล็อฟเพ่งอยู่กับการค้นคว้าวิจัยโดยไม่สนใจกิจการทางโลก?”

 “ใช่แล้ว”  โอล็อฟพยักหน้าและหัวเราะ  “บอกตามตรง เราชาวบูลาไม่มีพรสวรรค์ทักษะธรรมชาติ  เดิมที ในฐานะพารากอน ข้ามีร่างแยกมหาเทพร่างหนึ่ง  แต่ในแง่พลังแล้ว ข้าไม่มั่นใจจะสามารถเอาชนะประมุขมหาเทพวิถีอื่น  ดังนั้นข้าต้องซ่อนพลังของข้าและทำให้พวกเขาไม่กลัวข้า  ถ้าพวกเขาสามคนผนึกกำลังกันสู้กับข้า  ข้าจะต้องแพ้อย่างแน่นอน  ดังนั้นข้าจึงไม่ยอมให้พวกเขารู้ว่าออกุสตากับข้าเป็นคนเดียวกัน”

 “ดังนั้นข้าจึงต้องมีลูกถึง 182 คน!  ในความเป็นจริง เด็กเหล่านั้นเป็นทารกเกิดใหม่ที่มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมซึ่งข้ารวบรวมมาจากโลกธาตุต่างๆ  หลังจากที่พวกเขาเติบโตขึ้น  พวกเขาคงจำอะไรไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเขาเป็นเด็กอายุปีหรือสองปี  ออกุสตาฝึกฝนพวกเขา  ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อว่าออกุสตาเป็นบิดาของพวกเขา  และเกิดตระกูลออกุสตาขึ้น แล้วใครจะสงสัยเล่าว่าออกุสตากับข้าเป็นคนเดียวกัน”  โอล็อฟหัวเราะเบาๆ

 “ในอดีต เจ้ามีความระมัดระวังมาก  แต่บัดนี้ดูเหมือนเจ้าไม่มีความกังวลใจเลยใช่ไหม?”  ลินลี่ย์หัวเราะอย่างเยือกเย็น  ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟยิ้มและพยักหน้า  “บอกตามตรง ตอนนี้ข้าถือวาประมุขมหาเทพอีกสามวิถีไม่มีอะไร  นี่เป็นเพราะ..ตลอดหลายปีมานี้ ข้าไม่เคยเผยพลังทั้งหมดของข้ามาก่อน  เจ้าสามารถทำลายร่างแยกของข้าได้ เจ้าจึงน่ากลัวมาก  เพื่อเป็นการแสดงความนับถือที่ข้ามีต่อเจ้า  วันนี้ข้าจะเปิดเผยพลังทั้งหมดของข้า  แม้ว่าเจ้าจะตาย ข้าจะให้เจ้าตายอย่างยินยอมพร้อมใจ”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย  สำหรับโอล็อฟที่ยังหัวเราะได้ขณะที่พูดไปด้วยนั่นแสดงว่ามีความมั่นใจตนเองสูงล้ำ  “ฆ่าข้า?  ออกุสตาบอกว่าเขาจะฆ่าข้า  แต่ในที่สุดข้าก็ฆ่าเขาได้”  ลินลี่ย์ แต่ทันใดนั้น...

 “แครก...” กระบี่จอมเทพชีวิตในมือของเขากลายเป็นรังสีเขียวทันที แสงสีเขียวเข้มข้นมีขนาดหนึ่งเดียวยิงผ่านมิติว่างกวาดฟันเหมือนกับมีดทิ้งรอยฉีกมิติที่แม้ไม่ใช้พลังเทพก็เห็นได้ชัด  กระบี่จอมเทพชีวิตของลินลี่ย์แทงใส่ร่างของโอล็อฟประมุขมหาเทพวิถีชีวิต

พลังกระบี่โจมตีที่ทรงพลังที่สุดของเขา...กระบี่เจตจำนง!  หลังจากหลอมรวมเคล็ดความรู้สี่สายธาตุได้ พลังของลินลี่ย์เพิ่มขึ้นเป็นพันเท่า  ตอนนี้เขาน่ากลัวมาก และทุกคนสามารถจินตนาการได้ว่าพลังที่แฝงอยู่ในกระบี่โจมตีของเขานั้นแข็งแกร่งเพียงไหน

 “แคล้ง!”  เสียงกระทบก้องดังขึ้น  โอล็อฟเพียงแต่ยิ้มขณะมองลินลี่ย์  ไม่ได้แม้แต่จะใช้กระบี่จอมเทพชะตาของเขาเองป้องกันด้วยซ้ำ ปล่อยให้ลินลี่ย์ใช้กระบี่ของเขาแทง  “อะไรกัน?!”  หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปทันที

 “เป็นไปไม่ได้!”  ผู้ชมจากระยะไกลรวมทั้งประมุขมหาเทพวิถีมรณะและวิถีทำลายล้างอดร้องขึ้นด้วยความตกใจไม่ได้  พวกเขาสามารถบอกได้เลยว่ากระบี่โจมตีของลินลี่ย์นั้นน่ากลัวเพียงไหน  พูดให้ถูกก็คือไม่ควรมีใครที่สามารถอาศัยร่างกายตนเองรับพลังโจมตีนั้นได้ ไม่แม้แต่ประมุขมหาเทพ!

 “ฮ่าฮ่า...”  โอล็อฟเริ่มหัวเราะ  “หลังจากสร้างจักรวาลขึ้นมา ลินลี่ย์, มีภารกิจจอมเทพรวมเจ็ดครั้ง  สามมหาเทพวิถีอื่นสามคนและตัวลินลี่ย์เจ้าเองได้สมบัติจอมเทพอย่างละชิ้น  แต่นั่นนับรวมกันแล้วแค่สำเร็จไปสี่ภารกิจ  ขณะที่ออกุสตาได้รับอาวุธจอมเทพ  แต่ภารกิจจอมเทพครั้งสุดท้ายเล่า?  ใครทำได้สำเร็จ?  เจ้ารู้ไหมลินลี่ย์?” โอล็อฟค่อนข้างอารมณ์ดี

หัวใจของลินลี่ย์ตึงเครียด  “เป็นไปได้ไหมว่า...”  “ก็ยังคงเป็นข้า”  ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟหัวเราะ  “สมบัติจอมเทพนี่ก็คือสมบัติจอมเทพประเภทเกราะป้องกัน!”  ขณะที่เขาพูด เกราะสีดำปรากฏบนร่างของโอล็อฟ  เกราะจอมเทพนี้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับผิวของโอล็อฟ

หัวใจของลินลี่ย์ตอนนี้เย็นเฉียบดุจน้ำแข็ง  มหาเทพที่ชมดูอยู่แต่ไกลพากันเงียบกริบ  โอวสวรรค์!  โอล็อฟเป็นตัวประหลาดโดยแท้,  เขามีทั้งสมบัติจอมเทพปกป้องวิญญาณ และเกราะจอมเทพรวมทั้งอาวุธจอมเทพ  เขามีสมบัติจอมเทพทั้งสามประเภท  บางทีเขาอาจยืนอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไรก็ยังไม่ใครฆ่าเขาได้!

 “โอล็อฟ...”  ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้าง, วิถีมรณะและวิถีชีวิตไม่มีความต้องการพยายามต่อต้านเขาอีกต่อไป  สมบัติจอมเทพทั้งสามเป็นเครื่องรับประกันได้ว่า คนผู้นั้นไม่สำคัญว่ามั่นใจเพียงไหน ขวัญกำลังใจของคนผู้นั้นคงตกหายไปในส่วนลึกของทะเลเป็นแน่

 “ตามปกติ ข้าจะปล่อยให้เกราะจอมเทพของข้าแปรสภาพเป็นอุทยานโอล็อฟ  ข้าผูกสัญญากับมันไว้นานแล้ว และภายใต้การควบคุมของข้า เกราะนี้ไม่เปล่งประกายออกมาเลยแม้แต่น้อย  แม้ว่าหลายคนจะสงสัยอยากรู้เรื่องสวนอุทยานของข้าบ้าง แต่ก็คงรู้สึกได้แค่ว่ามันไม่ธรรมดาเท่านั้น  ไม่มีใครรู้ว่า... สวนโอล็อฟคือร่างแปลงของเกราะจอมเทพ”  โอล็อฟหัวเราะ

สวนโอล็อฟความจริงก็คือเกราะจอมเทพ!  โอล็อฟดูเหมือนอารมณ์ดีเป็นพิเศษ  แม้ว่าเขาจะเปิดเผยความลับต่อสาธารณชนก็ตาม  “อะไรกัน, หลังจากซ่อนมานานหลายปี เจ้าตัดสินใจจะเปิดเผยทุกอย่างเอาในวันนี้หรือ?”  ลินลี่ย์อยู่ห่างจากโอล็อฟล้านกิโลเมตร แต่ก็ยังระมัดระวัง

ทั้งสองอยู่ในระดับพลังสุดยอดในหมู่มหาเทพ  พวกเขายืนอยู่กับที่ ภายในกระแสพลังงานปั่นป่วนในระยะห่างกันล้านกิโลเมตร  และสนทนากันด้วยเสียงดังปานสายฟ้า

 “ฮ่าฮ่า, ข้าไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรอีกต่อไปแล้ว”  โอล็อฟหัวเราะ  “สำหรับเหตุเรื่องนั้น เจ้าจะได้รู้ในไม่ช้า”  โอล็อฟดูเหมือนไม่รู้สึกเศร้าเสียใจกับการสูญเสียร่างแยกมหาเทพแม้แต่น้อย แต่กลับมีความมั่นใจและภาคภูมิใจ

 “โอว?”  ลินลี่ย์หัวเราะ  “ควั่บ!”  ลินลี่ย์กลายเป็นลำแสงบินไประยะไกลด้วยความเร็วสูงทันที

 “โชคร้ายอะไรอย่างนี้ โอล็อฟมีสมบัติจอมเทพทั้งสามชนิด!  และเขาไม่ได้อ่อนแอกว่าข้ามาตั้งแต่แรก  ต่อให้เขาอ่อนแอกว่าข้าก็ตาม  ด้วยสมบัติจอมเทพสามชิ้นในมือ  ไม่มีทางที่ข้าจะเอาชนะเขาได้จริงๆ  ข้าไม่คิดเลยว่าข้าจะเผชิญพบเจอกับตัวประหลาดแบบนี้หลังจากบรรลุระดับใหม่ทันที”  หัวใจของลินลี่ย์เต็มไปด้วยความรู้สึกท้อแท้

 “หนี?” โอล็อฟก็เปลี่ยนเป็นลำแสงไล่ตามไปเต็มกำลัง  ในแง่พลังปณิธานล้วนๆ ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟมีมากกว่าประมุขมหาเทพธรรมดาถึงสามส่วน ขณะที่ลินลี่ย์เขามีพลังปณิธานมากกว่าประมุขมหาเทพเพียงส่วนเดียว  อย่างไรก็ตามลินลี่ย์มีพลังเทพหลอมรวม อาจกล่าวได้ว่าในแง่พลังล้วนๆ ทั้งสองฝ่ายเท่าเทียมกัน

อย่างไรก็ตามความเร็วไม่ใช่จุดแข็งของลินลี่ย์ อย่างไรก็ตามโอล็อฟใช้เวลานานปีนับไม่ถ้วนกับการวิเคราะห์และเสริมพลังให้กับตนเอง  อาจกล่าวได้ว่าเขาถึงขีดจำกัดสูงสุดในพลังป้องกัน พลังโจมตี และพลังความเร็ว  เมื่อไล่ตามลินลี่ย์ โอล็อฟไวกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด

 “ไวมาก!”  “ความเร็วขนาดนี้เหลือเชื่อจริงๆ!”  มหาเทพที่สังเกตการณ์ดูอยู่ในมิติปั่นป่วนตะลึงกันหมด  ลินลี่ย์และโอล็อฟว่ากันในแง่ความเร็วเหนือกว่ามหาเทพทั้งหมดในตอนนี้

 “ลินลี่ย์มีพลังมากมายเช่นนี้ได้จริงๆ”  ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างถอนหายใจ  ขณะที่ประมุขมหาเทพวิถีมรณะในชุดม่วงที่ลอยตัวอยู่ด้านข้างก็ถอนหายใจด้วยเช่นกัน  “ลินลี่ย์แข็งแกร่งก็จริง  แต่โอล็อฟผู้นี้...ซ่อนตัวเองไว้อย่างดีเช่นกัน  ตอนนี้พอเขาเปิดเผยพลัง  เราไม่มีคุณสมบัติแข่งขันกันในเรื่องสุดยอดพลังกับเขาอีกต่อไป”

ประมุขมหาเทพวิถีทำลายล้างพยักหน้าอย่างจนใจ  สมบัติจอมเทพทั้งสามแบบ ใครจะกล้าสู้กับโอล็อฟได้?

มหาเทพบางส่วนก็รู้สึกตกใจ  ขณะที่บางส่วนก็ดีใจ  มหาเทพผู้เลือกรับใช้โอล็อฟย่อมดีใจเป็นธรรมดา  “ฮ่าฮ่า, อย่างนั้นลอร์ดโอล็อฟก็ทรงพลังขนาดนี้นี่เอง  ไม่ต้องสงสัยอีกแล้ว ลอร์ดโอล็อฟไร้เทียมทานในหมู่มหาเทพ”  บุรุษคนหนึ่งผู้มีเขาสองข้างผมยาวอดหัวเราะไม่ได้

 “ทุกท่าน, ลอร์ดโอล็อฟกำลังจะฆ่าเจ้าเด็กลินลี่ย์นั่น  โอว..ลินลี่ย์หนีไปยังดินแดนแห่งชีวิตเสียแล้ว  ตามไปดูกันต่อเถอะ”  มหาเทพธาตุไฟโบเทียร์พูดพลางหัวเราะ  ในขณะนั้นคำพูดเหล่านี้ได้รับการสนองตอบจากมหาเทพรอบด้าน  ทุกคนพากันคิดว่าลินลี่ย์เป็นคนตายแล้ว

เขาทรงพลังและมีแนวโน้มว่าจะทรงพลังมากกว่าประมุขมหาเทพวิถีอีกสามคน  แต่คนที่ไล่ตามลินลี่ย์ไปก็คือโอล็อฟ!  โอล็อฟที่ยากจะหยั่งถึงซึ่งมีสมบัติจอมเทพถึงสามชนิด!

 “ควั่บ!”  “ควั่บ!”  ภายในมิติปั่นป่วนมหาเทพหลายคนเริ่มบินด้วยความเร็วสูงตรงไปที่พิภพแห่งชีวิต

ภายในพิภพแห่งชีวิต  ลินลี่ย์หนีไปด้วยความเร็วสูง  ขณะที่ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟย่นระยะใกล้ลินลี่ย์เข้าไปทุกที  แม้ว่าพวกเขาเริ่มไล่กันที่ระยะห่างล้านกิโลเมตร แต่โอล็อฟก็สามารถไล่ทันเพราะความเร็วที่เหนือกว่าของเขา

 “แย่แล้ว ไม้ตายนั้นอีกแล้ว!”  หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไป  ตอนนี้ทั้งสองอยู่ห่างกันสิบกิโลเมตร และขณะนั้นเองรัศมีที่ทรงพลังฉายครอบคลุมเขา  สำนึกเทพหลอมรวมของลินลี่ย์รู้สึกได้อย่างง่ายดาย... เงามายามังกรฟ้า พยัคฆ์ขาว พญาเต่าดำและหงส์เพลิงปรากฏอยู่รอบศีรษะ เท้าและข้างทั้งสอง..

มิติภายในระยะหลายกิโลเมตรนับไม่ถ้วนถูกแช่แข็ง  บนพื้นล่างพวกเขายอดฝีมือต่างๆ ที่กำลังฝึกฝนหรือต่อสู้กันถูกมิติเวลาบีบอัดจนชะงักค้าง  ทุกคนตกตะลึงไปหมด แต่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

 “ควั่บ!”  แสงโปร่งใสยิงออกมาจากปากของโอล็อฟใส่ลินลี่ย์  ‘กาลมิติบิดเบือน!’

 “ฮึ่ม”  ลินลี่ย์หันศีรษะกลับไปและอ้าปากตนเอง เขายิงรังสีกระบี่เงาสองสายออกจากปาก  นี่คือพลังโจมตีวิญญาณที่ทรงพลังที่สุดของลินลี่ย์

แสงโปร่งใสและรังสีกระบี่โปร่งใสปะทะกัน  รังสีกระบี่เงาชุดแรกสั่นสะท้าน จากนั้นแตกสลายทันที  แต่รังสีแสงลดขนาดลงเช่นกัน จากนั้นปะทะกับรังสีกระบี่เงาที่สองโดยตรง และมีเสียงดังปัง กระบี่เงาสายที่สองหายไป รังสีแสงที่อ่อนลงมากและสลายหายไปทันทีที่เข้าไปในร่างของลินลี่ย์

 “น่าชื่นชมจริง  เจ้าสามารถป้องกันไม้ตายนี้ได้”  เสียงของโอล็อฟดังขึ้นในใจของลินลี่ย์  “พลังของเจ้าที่ใช้กับไม้ตายนี้ยังต่ำกว่าที่วอร์เรดใช้มากนัก”  ลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพตอบกลับ  ในแง่พลังจากเคล็ดลึกลับล้วนๆ พลังโจมตีวิญญาณและพลังโจมตีวัตถุของลินลี่ย์อาจทรงพลังกว่าพารากอนธรรมดาถึงสิบเท่า!

ขณะที่กาลมิติบิดเบือนนี้ของโอล็อฟจะแข็งแกร่งกว่าพารากอนหลายสิบเท่าและแข็งแกร่งกว่าพลังโจมตีของลินลี่ย์สองสามเท่า  ซึ่งยังไม่อาจฆ่าลินลี่ย์ได้

 “ฮ่าฮ่า นั่นเป็นเพราะออกุสตาและข้าเองหลอมรวมกับหยดเลือดบริสุทธิ์ของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว”  โอล็อฟหัวเราะ  “หยดเดียว?”  ลินลี่ย์สงสัย  เขาให้หยดเลือดมังกรฟ้าไปสิบเอ็ดหยดและเลือดของสามอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่เหลือมากกว่านั้น  แล้วทำไมโอล็อฟและออกุสตาถึงใช้เพียงคนละหยดเล่า?

อย่างไรก็ตามลินลี่ย์ไม่มีเวลาจะพิจารณาเรื่องนี้  “เขาไล่มาทันแล้ว”  ครั้งนี้โอล็อฟไม่ใช้พลังโจมตีวิญญาณ  เขาใช้กระบี่จอมเทพวิถีชะตาโจมตีเพื่อดึงลินลี่ย์มาสู้กันในระยะประชิด

 “ฮึ่ม” ลินลี่ย์กัดฟัน จากนั้นหันกลับมาโจมตีโอล็อฟ!  ทั้งสองห่างกันเพียงสองร้อยเมตร ด้วยความเร็วของระดับมหาเทพ  ระยะและเวลาห่างเท่านี้จะมีอะไร?  และโอล็อฟเป็นสุดยอดฝีมือในหมู่ประมุขมหาเทพ  ปฏิกิริยาความรวดเร็วของเขารวดเร็วเหลือเชื่อเช่นกัน  เพียงแต่ลินลี่ย์เตรียมตัวสำหรับเวลานี้มาตลอดเวลา  ดังนั้นเขาใช้พลังกระบี่เจตจำนงโจมตีทันที

แดนนรก ทวีปบลัดริจ

 “บลูไฟร์ เป็นยังไงบ้าง?”  เบรุตส่งสำนึกเทพถาม  ไกลออกไปในแดนนรก ร่างหนึ่งเข้าไปในรอยแยกมิติ เป็นบลูไฟร์ที่เพิ่งมาถึงแดนนรก

ก่อนหน้านี้เมื่อพวกมหาเทพกระจายข่าวในหมู่พวกเขาเองว่าลินลี่ย์และออกุสตากำลังต่อสู้กันอยู่ในมิติปั่นป่วน เบรุตรู้สึกไม่สบายใจ ดังนั้นเขาให้บลูไฟร์ไปตามดูในมิติปั่นป่วน

 “เบรุต!  ลินลี่ย์ฆ่าออกุสตาแล้ว”  บลูไฟร์รีบบอก  “จริงหรือ? นั่นยอดเยี่ยมจริงๆ”  เบรุตดีใจ  “เจ้าเป็นอะไรไปหรือ?  ทำไมถึงทำหน้าอย่างนั้น?”

 “แต่....”  หน้าของบลูไฟร์ยิ่งบิดเบี้ยวปั้นยาก “ออกุสตาและโอล็อฟเป็นคนๆ เดียวกันจริงๆ  โอล็อฟ...”  บลูไฟร์เริ่มอธิบายทุกอย่างด้วยความระมัดระวัง และขณะที่เขาอธิบายเช่นนั้นหน้าของเบรุตบิดเบี้ยวปั้นยากเช่นกัน ในที่สุดร่างของเขาก็เริ่มสั่นสะท้าน

 “เป็นข้าเองที่ทำร้ายลินลี่ย์!”  เบรุตคราง  “ตอนนี้เราควรจะทำยังไงดี?”  บลูไฟร์รีบถาม  “เราจะทำอะไรได้?”  เบรุตถอนหายใจ  “ข้าไม่รู้ว่าจะบอกให้บีบีและคนอื่นรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

ขณะนั้นเองเบรุตขมวดคิ้วทันที  “เอ๊ะ?  ทำไมพวกเขากลับมาอีก?  บลูไฟร์!  ฮ็อกกับลีน่าพ่อแม่ของลินลี่ย์มาถึงประตูเทเลพอร์ตทวีปบลัดริจแล้ว  รีบไปคุ้มครองพวกเขามาที่นี่เร็ว  ลินลี่ย์...เราไม่สามารถช่วยเขาได้  แต่เราต้องปกป้องครอบครัวและสหายของเขา”

 “ได้”  บลูไฟร์รู้สึกได้ถึงบิดาและมารดาของลินลี่ย์ผ่านสำนึกเทพของเขาเช่นกัน

ฮ็อกและลีน่าภรรยาของเขาในตอนนี้มุ่งหน้าไปยังเทือกเขาสกายไรท์เต็มความเร็ว

 “ข้ารู้ทุกอย่างแล้ว  ข้าจำได้ทุกอย่างแล้ว”  ตาของลีน่าเต็มไปด้วยความห่วงใย  “ลินลี่ย์..ลูกแม่.. อาจเป็นไปได้ว่าเขาไปฆ่าประมุขมหาเทพแห่งแสงหรือเปล่า?  จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับลินลี่ย์ใช่ไหม?”  ในทันทีที่ลินลี่ย์ฆ่าออกุสตาได้ เทวทูตจากสระกำเนิดเทวดาซึ่งออกกุสตาควบคุมอยู่ก็ได้รับอิสรภาพกันทั้งหมด

ลีน่าจำทุกอย่างได้  ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งอยู่ในทวีปยูลาน  และทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากที่นางกลายเป็นเทวทูต  นางจำบุตรชายของนางได้ทันที  ลินลี่ย์ที่นางเคยเลี้ยงดู และวอร์ตันเช่นกัน เพียงแต่ตอนนี้นางเริ่มห่วงใยลินลี่ย์อย่างแท้จริง

 “ควั่บ”  บลูไฟร์ปรากฏตัวอยู่ข้างหน้าพวกเขาทันที  “บลูไฟร์”  ฮ็อกและลีน่าจำเขาได้ทันที  “บลูไฟร์!  เกิดอะไรขึ้นกับลินลี่ย์ลูกข้า?”  ลีน่ารีบถามด้วยความห่วงใยทันที ในอดีตแม้นางจะพบเห็นลินลี่ย์ แต่เวลานั้นนางยังตกอยู่ภายใต้การควบคุม  นางไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อลินลี่ย์  เพียงแต่ตอนนี้นางรู้ตัวว่าเป็นมารดาของลินลี่ย์อย่างแท้จริง

บลูไฟร์มีสีหน้าสุดฝืน  เขาถอนหายใจ  “มากับข้าก่อน”  พลังมหาเทพกวาดเอาฮ็อกและลีน่ากลายเป็นสีแดงหายลับขอบฟ้าและมาถึงเทือกเขาสกายไรท์

เบรุตเมื่อเห็นพวกเขามาถึงก็ออกมารับหน้าพวกเขากับบลูไฟร์  “ข้าไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับลินลี่ย์ในตอนนี้ อีกสักครู่ค่อยคุยกันกับพวกเจ้าทั้งสอง”  เบรุตมองดูฮ็อกและลีน่าขณะกล่าว  สำหรับตอนนี้...เบรุตไม่ต้องการเปิดเผยว่าลินลี่ย์กำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด

ฮ็อกและลีน่ามองหน้ากันเอง มีความกังวลในสายตาพวกเขา

 “ปัง!”

ทันใดนั้น คลื่นแรงกระเพื่อมบนพื้นที่ทรงพลังกวาดมาทางพวกเขา บลูไฟร์และเบรุตหันหน้าจ้องมองไปทางทะเลเชาติคในทิศใต้พร้อมกันทันที

 “ลินลี่ย์!”  “โอล็อฟ!”  เบรุตและบลูไฟร์ตกใจทั้งคู่  ลินลี่ย์และโอล็อฟตอนนี้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด พวกเขาสู้กันตลอดทางตั้งแต่ดินแดนแห่งชีวิต ผ่านไปตามพิภพชั้นสูงทีละพิภพและแดนนรก  ตอนนี้พวกเขามาปรากฏที่ชายขอบด้านใต้ของทะเลเชาติคที่ลึกลงไปไม่มีที่สุด

แทบจะทันทีหลังจากนั้นมหาเทพหลายคนฉีกมิติผ่านเข้ามาถึงแดนนรก  มหาเทพต่างๆมองการสู้รบที่น่าทึ่งซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อน!  เพียงแต่ทุกคนยังคงรักษาระยะห่างจากลินลี่ย์และโอล็อฟไว้  เพราะเท่าที่ผู้สังเกตการณ์ทุกคนรู้..แม้แต่ประมุขมหาเทพอีกสามวิถี แต่ประมุขมหาเทพธรรมดาอาจเสียชีวิตได้เมื่อต้องเผชิญการต่อสู้ระหว่างลินลี่ย์และโอล็อฟนี้

 “ปัง!”  “ปัง!”

ผืนน้ำโดยรอบพังทลาย  ยอดฝีมือนับไม่ถ้วนในทะเลเชาติคเผ่นหนีไปซ่อนตัวในก้นทะเลลึก แต่แรงสั่นสะเทือนที่ส่งผ่านไปตามก้นทะเลทำให้พวกเขาตะลึง  นี่เป็นพลังที่ทรงพลังน่ากลัวขนาดไหน?

 “ฮ่าฮ่า, โอล็อฟ ข้าคิดว่าเจ้าทรงพลังมาก แต่ตอนนี้ดูเหมือนพลังโจมตีของเจ้าก็ยังเป็นระดับทั่วไป จะฆ่าข้าอย่างนั้นหรือ? ยังห่างจากความจริงอีกมาก!”  เสียงกึกก้องของลินลี่ย์ดังก้องในท้องฟ้า

 “ลินลี่ย์!  พลังโจมตีและเคล็ดความรู้ของเจ้าทรงพลังอย่างมากจริงๆ  น่าชื่นชมจริง,  ถ้าสมบัติจอมเทพเข้ากันได้กับเจ้าบางทีข้าคงยากจะหาทางฆ่าเจ้าได้”  เสียงของประมุขมหาเทพวิถีชะตาดังขึ้นเช่นกัน

ลินลี่ย์และโอล็อฟอยู่ในส่วนลึกของทะเลเชาติคต่างคนต่างจ้องมองกันจากระยะหมื่นกิโลเมตร  แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างกัน แต่รัศมีที่น่ากลัวแผ่ออกมาจนพวกเขารู้สึกได้โดยไม่ต้องใช้สำนึกเทพ

 “ฆ่าข้า? เจ้าจะฆ่าข้าได้อย่างไร?”  ลินลี่ย์แค่นเสียง  ร่างของลินลี่ย์คลุมเต็มไปด้วยรัศมีสีเขียวเข้ม  แผลบนตัวเขาสมานตัว  ในแง่พลังปณิธานและพลังมหาเทพ ลินลี่ย์และโอล็อฟมีพอกัน  แต่ในแง่เคล็ดลึกลับ ลินลี่ย์มีระดับสูงกว่าโอล็อฟ ขณะที่สมบัติจอมเทพของโอล็อฟทำให้มีระดับสูงกว่าลินลี่ย์

เรื่องนี้ทำให้เป็นไปได้ว่าในแง่พลังโจมตีล้วนๆ ลินลี่ย์และโอล็อฟมีพลังพอๆ กัน

อย่างไรก็ตาม...โอล็อฟมีเกราะจอมเทพป้องกัน  เขาไม่ต้องสนใจพลังป้องกันตนเองและเพ่งอยู่กับการโจมตี ขณะที่ลินลี่ย์ต้องคอยระวังป้องกัน เป็นธรรมดาที่เรื่องที่ทำให้ลินลี่ย์เสียเปรียบ  แต่ก็ไม่ทำให้ลินลี่ย์เสียชีวิต  ที่สำคัญความแตกต่างระหว่างพลังระหว่างทั้งสองนั้นไม่มาก

มหาเทพหลายคนมองดูด้วยความกังวลใจ  ตอนนี้พวกเขาทุกคนตระหนักแล้วว่า...ในบรรดาประมุขมหาเทพ ลินลี่ย์กับโอล็อฟคือสองคนที่แข็งแกร่งที่สุด  แต่โอล็อฟมีสมบัติจอมเทพสามชิ้น... เขาไม่มีทางพ่ายแพ้ ดังนั้นในสายตาของมหาเทพหลายคนการประลองต่อสู้ครั้งนี้ บรรดายอดฝีมือสองคนที่ทรงพลังที่สุดที่เคยมีมา ลินลี่ย์จะต้องตายแน่นอน

มหาเทพหลายคนรู้สึกเศร้าใจต่อลินลี่ย์  “หมื่นปี...สำหรับเขาที่มาจนถึงระดับนี้ได้ ต้องบอกว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์แน่นอน คนอย่างเขาช่างน่าเสียดายนัก  เขากำลังจะตาย”

 “แม้ว่าลินลี่ย์กำลังจะตาย แต่พิภพจักรวาลนับไม่ถ้วนจะไม่มีวันลืมเขา  ที่สำคัญเขาเป็นคนเพียงคนเดียวที่มีคุณสมบัติสู้กับโอล็อฟ  สุดยอดมหาเทพได้โดยไม่กลัว”  มหาเทพต่างๆ พูดคุยกันในหมู่พวกเขาเอง หลายคนรู้สึกเศร้าใจต่อลินลี่ย์

แต่ในขณะเดียวกันพวกเขายังคงรู้สึกชื่นชมลินลี่ย์ในใจ กล่าวโดยทั่วไปเมื่อเผชิญกับคนที่กำลังจะตาย  คนอื่นมักจะลืมข้อบกพร่องผิดพลาดของพวกเขาและไม่รู้สึกอิจฉา...พวกเขาทุกคนรู้สึกสงสารเห็นใจลินลี่ย์เป็นธรรมดา แต่พวกเขาก็ยังคงดูลินลี่ย์ถูกไล่ต้อนไปสู่ความตายทีละก้าว

 “ฮ่าฮ่า...ลินลี่ย์!”  เสียงของโอล็อฟดังขึ้นในท้องฟ้าเหนือทะเลเชาติคอีกครั้ง  รอยยิ้มมั่นใจปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา  “ข้าไม่ได้สนุกกับการต่อสู้แบบนี้มานานแล้ว ลินลี่ย์ ตอนนี้ข้ามีความสุขมากที่ได้สู้กับเจ้า  จริงๆ แล้วข้าไม่อยากปล่อยให้เจ้าตายเลย.. แต่ข้าก็ไม่อยากให้เจ้ามีชีวิตต่อไปอีกเหมือนกัน”

 “เจ้าสงสัยว่าทำไมข้าถึงไม่ปกปิดความลับอีกต่อไปไม่ใช่หรือ?”  ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟหัวเราะ  ลินลี่ย์หันไปมองโอล็อฟ และพยักหน้าเล็กน้อย  “ทำไม?”

 “ทั้งนี้เป็นเพราะเมื่อไม่นานมานี้ เอาตรงๆ ก็ช่วงศึกสุดท้ายของสงครามมหาพิภพ เมื่อข้าได้เห็นค่ายกลสังสารวัฏที่ทูตทั้งหกของเจ้าใช้งาน ข้าเกิดประกายความรู้แจ้งทันที  หลังจากนั้นข้าใช้เวลาสองสามทศวรรษ และในที่สุดข้าสำเร็จสุดยอดไม้ตายของข้าที่ก่อนนั้นยังมีข้อบกพร่องไม่สมบูรณ์”  ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟยิ้ม

 “สุดยอดไม้ตาย?”  ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  ถึงขณะนี้โอล็อฟพูดไปแต่ก็แผ่สำนึกเทพออกไปด้วย  “ใช่แล้วสุดยอดไม้ตาย!   ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาข้าไม่ได้ใช้เวลามากกับการพัฒนาร่างสังสารวัฏทอง  เวลาของข้าใช้ไปกับการพัฒนาสุดยอดพลังโจมตี เป็นพลังโจมตีวัตถุที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนามว่า  ‘เหนือสังสารวัฏ’”

 “เหนือสังสารวัฏ?”  ลินลี่ย์ลอบตกใจ  โอล็อฟลอบถอนหายใจผ่านสำนึกเทพ  “ลินลี่ย์, เจ้าจะต้องตายอย่างแน่นอน  ดังนั้นข้าจึงอยากจะบอกความลับบางอย่างที่ข้าค้นพบ!  นานมามากแล้ว ข้าพบว่าพิภพจักรวาลทั้งสิ้นทำงานไปอย่างมีระเบียบมากเกินไป  ใครสร้างประตูเทเลพอร์ต?  จอมเทพ? จอมเทพไม่มีอะไรมากไปกว่าประชุมแห่งวิถี  แล้วทำไมพวกเขาถึงทำสิ่งนั้น?”

 “นอกจากนี้ ทำไมถึงมีสงครามมหาพิภพ?  เป้าหมายของสงครามมหาพิภพมีความชัดเจนคือเพื่อลดจำนวนยอดฝีมือลง เป็นการประกันว่าจำนวนยอดฝีมือในพิภพต่างๆ จะมีอย่างสมดุล

 “กลไกต่างๆ เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมา.. ทำให้ข้ามีความรู้สึกอย่างหนึ่ง  รู้สึกว่าพิภพนับไม่ถ้วนของจักรวาลถูกชักจูงโดยมือที่มองไม่เห็น”  โอล็อฟกล่าว

ลินลี่ย์ตะลึง  คำพูดของโอล็อฟสมเหตุผลมาก  ดูเหมือนกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นปกครองพิภพนับไม่ถ้วน

 “ข้าต้องการหลุดพ้นจากการบังคับควบคุมนี้!”  สายตาของโอล็อฟคมกล้า  “เป็นเวลาอสงไขยปีไม่ถ้วน เป้าหมายของข้าก็คืออยู่เหนือมหาเทพคนอื่นๆ  ตอนนี้ ข้าไร้เทียมทาน  และเป้าหมายข้าก็คือพัฒนาพลังโจมตีวัตถุที่ทรงพลังมากที่สุดเพื่อทำลายจักรวาลให้แตกสลายเอง  ข้าจะทำให้ได้ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์หรือโลกก็หยุดข้าผูกมัดข้าไม่ได้!  ข้าจะต้องเอาชนะและอยู่เหนือวัฏฏสงสารให้ได้  วัฏจักรของจักรวาลแห่งนี้!”

หัวใจของลินลี่ย์สั่นสะท้านขณะที่เขาได้ยิน  “อสงไขยปีของการค้นคว้า  ข้าวิเคราะห์เผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วนและพบความลับค่อนข้างมาก”  โอล็อฟยิ้มเต็มไปด้วยความดีใจ  เขาไม่ต้องการบอกกับมหาเทพอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้  แต่สำหรับลินลี่ย์...เนื่องจากเท่าที่เขาเห็น  ลินลี่ย์กำลังจะตาย  ดังนั้นเขาจึงพูดความในใจที่เขาเก็บมาหลายปีนี้กับลินลี่ย์”

 “จักรวาลเต็มไปด้วยมิติพื้นที่  ดังนั้นข้าจึงให้ความสนใจทักษะเทพธรรมชาติที่เกี่ยวกับมิติพื้นที่เป็นพิเศษ  เท่าที่ข้าเห็น  ถ้าข้าสามารถพัฒนาพลังโจมตีที่สามารถทำลายมิติพื้นที่เองได้ จะเกิดอะไรขึ้น?  จักรวาลจะล่มสลาย?  หรือว่าข้าจะไปอยู่ในจักรวาลที่แตกต่าง?  ข้าไม่รู้... แต่ข้ากระตือรือร้นค้นหา”

 “ไม้ตายเหนือสังสารวัฏนี้ยังไม่สมบูรณ์แบบ แม้ว่าจะใช้เวลาค้นคว้ามานาน  แต่ข้าก็ยังคงเก็บเกี่ยวประสบการณ์และพัฒนาพลังของข้าเอง และข้าเองยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป  หลังจากนั้นเมื่อข้าได้เรียนรู้กาลมิติบิดเบือนจากวอร์เรด  ข้าจึงตระหนักทราบถึงจุดที่เป็นปัญหา  และเมื่อเจ้าให้เลือดบริสุทธิ์ของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ ข้าใช้ทั้งหมดไปในการค้นคว้า”

ในที่สุดลินลี่ย์ก็ตระหนักถึงเหตุผลที่ออกุสตาและโอล็อฟใช้เลือดสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์กันเพียงคนละหยดจากเลือดจำนวนหลายหยดที่ลินลี่ย์ให้ไป

 “อย่างไรก็ตาม ไม้ตายเหนือสังสารวัฏก็ยังคงหยาบไม่เข้ากันได้ไม่สมบูรณ์  แต่เมื่อข้าเห็นค่ายกลรบสังสารวัฏของทูตทั้งหกของเจ้า  ข้าก็เข้าใจได้ทันที  วงเวทคาถา.. วิชานี้ของข้าสามารถปลดปล่อยด้วยวงเวทคาถา  ดังนั้นข้าจึงจัดเตรียมให้มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น”

หน้าของโอล็อฟเต็มไปด้วยรอยยิ้มดีใจกับตัวเอง  “ในที่สุดข้าก็ทำได้สำเร็จ  ข้าเชื่อได้เลยว่าพลังโจมตีเหนือสังสารวัฏของข้านี้เป็นสุดยอดที่สุดของสิ่งที่พอเป็นไปได้  ในแง่พลัง ย่อมเหนือกว่าไม้ตายกาลมิติบิดเบือน”

 “ลินลี่ย์!  เพื่อเป็นการให้เกียรติเจ้า  ข้าจะให้เจ้าตายภายใต้วิชานี้  เจ้าจะได้พบเจอกับไม้ตายเหนือสังสารวัฏด้วยตัวเอง!”

หน้าของโอล็อฟเริ่มสว่างด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์  เขามีลักษณะคล้ายร่างศักดิ์สิทธิ์ในหมู่มนุษย์ขณะที่เขาชูกระบี่จอมเทพชะตา

 “ครืน...”

ภาพกระบี่มายาสี่เล่มปรากฏอยู่รอบตัวโอล็อฟ เล่มหนึ่งเป็นกระบี่เขียว เล่มหนึ่งเป็นสีเหลือง เล่มหนึ่งเป็นสีแดง และอีกเล่มหนึ่งเป็นสีฟ้า  กระบี่มายาทั้งสี่เล่มหมุนวนรอบตัวโอล็อฟด้วยความเร็วสูงและในทันใดนั้น

 “ครืน...”

จักรวาลเริ่มเปลี่ยนไป เป็นมืด มหาเทพทั้งหมดที่ชมดูต่างตกตะลึงกันหมด  นี่เป็นพลังที่น่ากลัวแบบไหนกัน?  ไม้ตายเหนือสังสารวัฏเป็นไม้ตายที่น่ากลัวที่สุดที่โอล็อฟพัฒนาขึ้นมาหลังจากใช้เวลานานเป็นอสงไขยปีค้นคว้าวิเคราะห์ส่วนวิชาต่างๆ และพลังที่ดีที่สุด!

 “ข้ามีเพียงโอกาสเดียว”  แค่โอล็อฟเริ่มปล่อยไม้ตาย ลินลี่ย์ก็สนองตอบ และสิ่งที่เขาทำก็คือ...

 “ควั่บ!”  ลินลี่ย์หนีไปอยู่ในระยะไกลอย่างแตกตื่น และขณะที่เขาทำเช่นนั้น กระบี่มายาสี่เล่มหมุนรอบกระบี่จอมเทพกลายเป็นภาพมายากระบี่ขนาดยักษ์ยาวกว่าร้อยเมตร

กระบี่ฟันลงทันที...

 “แคล็ก....”  ช่องว่างมิติที่น่ากลัวปรากฏอยู่ต่อหน้า และเหยียดขยายทันที มันสร้างแรงสั่นสะเทือนมิติในพื้นที่รอบๆ หลายกิโลเมตรนับไม่ถ้วนทำให้สิ่งมีชีวิตในทะเลเชาติคนับไม่ถ้วนตาย  กระบี่มายานี้แฝงไปด้วยกระบี่ลวงตาสี่แบบแทบจะมาถึงด้านหน้าลินลี่ย์ในทันที

เมื่อศัตรูของเขาลงมือโจมตีนี้  ลินลี่ย์แยกร่างเป็นสาม ร่างมังกร ร่างมหาเทพธาตุน้ำและร่างมหาเทพธาตุลม

 “อ๊าคคคคค!”  ลินลี่ย์ร่างมังกรปล่อยเสียงคำรามต่ำ ควงกระบี่จอมเทพชีวิตในมือและตวัดฟันกระบี่มายาอย่างดุเดือด

 “ปัง!” ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าภูเขากำลังกดกระแทกทับใส่เขา เกือบจะในทันทีนั้น มือทั้งสองที่จับกระบี่จอมเทพชีวิตแตกทันที  กระดูกของเขาแหลก และเลือดลอยกระเซ็นไปทุกที่ กระบี่จอมเทพแห่งชีวิตสั่นสะท้าน จากนั้นหลุดจากมือและคมกระบี่สะท้อนกลับมาฟันเข้าที่อกลินลี่ย์ราวกับฟันใส่กระดาษชำระ

พร้อมกับเสียงดังฉัวะ อกลินลี่ย์ถูกฟันตั้งแต่ไหล่ถึงเอว  ลินลี่ย์แยกร่างในพริบตาและเขาสลับร่างกับร่างแยกมหาเทพธาตุดิน

กระบี่จอมเทพแห่งชีวิตเนื่องจากใช้ป้องกันกระบี่มายาถูกกระแทกกระเด็นไปไกลเหมือนดาวตก

 “ช่างน่ากลัวจริงๆ”  ทุกคนตกใจกลัว ร่างทั้งสามของลินลี่ย์หนีไปอยู่ในระยะไกล แต่สิ่งที่แปลกก็คือ ลินลี่ย์ไม่ได้ไล่ตามกระบี่จอมเทพแห่งชีวิต

 “กระบี่จอมเทพแห่งชีวิตมีความยืนหยุ่นสูง ได้อาศัยกระบี่ช่วยป้องกัน เขาจึงสามารถรักษาชีวิตได้  อย่างไรก็ตาม จะไม่มีครั้งต่อไปแน่”  โอล็อฟไล่ตามลินลี่ย์ด้วยความเร็วสูง และเตรียมใช้สุดยอดไม้ตายของเขาอีกครั้ง

ประมหาเทพและเหล่ามหาเทพธรรมดาเต็มไปด้วยหวาดผวากันทุกคน  รวมทั้งเบรุตและบลูไฟร์ที่ติดตามดูอย่างใกล้ชิด

 “ทรงพลังเกินไป” ลินลี่ย์นึกถึงสภาพตัวเองในฉากภาพนั้น  “พลังโจมตีแข็งแกร่งมาก มันทำลายเกล็ดมังกรที่มือของข้าและทำลายกระดูกและสะท้อนกระบี่จอมเทพแห่งชีวิตกระแทกใส่ร่างข้าและกระบี่ยังกระเด็นไปอีกไกล”  ต้องเข้าใจว่าร่างของลินลี่ย์ โดยเฉพาะเมื่อผสานรวมกับพลังปณิธานที่เต็มไปด้วยพลังมหาเทพหลอมรวมยังทรงพลังมากกว่าสมบัติมหาเทพ

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเจ็บตัวตกอยู่ในสภาพอนาถเช่นนั้น  ไม้ตาย ‘เหนือสังสารวัฏ’ ทรงพลังมากเกินไป

 “ผลของการค้นคว้ามานานอสงไขยปีนับว่าทรงพลังโดยแท้  “สายตาของลินลี่ย์จับตามอยู่ที่ร่างหนึ่งในระยะไกล... มหาเทพธาตุไฟ โบเทียร์  ปัจจุบันนี้โบเทียร์กับมหาเทพบางส่วนรับใช้ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟ

 “ลอร์ดโอล็อฟทรงพลังมากจริงๆ  วิชาไม้ตายนั่น...ไร้เทียมทานยากทำลายจริงๆ”  บุรุษผู้มีเขาดำสองข้างพูดพลางหัวเราะ

 “ฮ่าฮ่า.. ลินลี่ย์ยังสามารถรอดชีวิตอยู่ได้จริงๆ  อย่างไรก็ตาม กระบี่จอมเทพวิถีชีวิตของเขาถูกกระแทกกระเด็นไปไกล  แล้วเขาจะเอาอะไรป้องกันการโจมตีในครั้งต่อไป?”  โบเทียร์หัวเราะเย้ยหยัน  เขาค่อนข้างอิจฉาลินลี่ย์มาตั้งแต่แรก และครั้งล่าสุดที่ลินลี่ย์ตวาดใส่เขา  นี่ทำให้โบเทียร์มีความรู้สึกเป็นลบต่อลินลี่ย์  เป็นธรรมดาที่เขาย่อมหวังให้โอล็อฟฆ่าลินลี่ย์ได้

 “ทุกคน! ลินลี่ย์กำลังบินมาทางเรา  เร็วเข้าหลบไปด้านข้าง”  พวกมหาเทพทุกคนรีบเคลื่อนที่หลบไป  แต่พวกเขาไม่ค่อยรีบเร่งเท่าใดนัก  ที่สำคัญพวกเขาเชื่อว่าลินลี่ย์คงหนีไป เรื่องที่เกิดก็แค่ลินลี่ย์หนีมาทางนี้เท่านั้น

แต่เกิดเรื่องแปลกก็คือ....

 “ควั่บ” ขณะที่มหาเทพบินหนี  ลินลี่ย์เปลี่ยนตำแหน่งเช่นกัน  ความเร็วของลินลี่ย์มากกว่ามหาเทพน้อยถึงร้อยเท่า และเขามาปรากฏอยู่ต่อหน้าพวกเขาทันที

 “อะไรกัน?”  หน้าของโบเทียร์เปลี่ยนไปทันที  “ปัง!”  หมัดของลินลี่ย์กระแทกใส่ศีรษะของโบเทียร์  มหาเทพน้อยธาตุไฟผู้อ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้าลินลี่ย์ ไม่สามารถสู้ตอบโต้ได้แม้แต่น้อย

 “ประกายมหาเทพธาตุไฟ”  แทบจะในทันทีที่เขาโจมตี  ลินลี่ย์ใช้หยดเลือดของเขาหยดใส่ประกายมหาเทพน้อย  สายตาของเขาคมกล้า  “ตอนนี้, ข้าไม่มีทางเลือกอื่น  มีแต่หลอมรวมประกายมหาเทพธาตุไฟ ข้าจึงจะสามารถยกระดับพลังได้อีกครั้ง!”

ลินลี่ย์ไม่มีทางเลือกอื่น  เขาไม่ต้องการตาย  เมื่อเขาตาย เบรุต บลูไฟร์และแม้แต่ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ สมาชิกครอบครัวของลินลี่ย์...ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?

ดังนั้นลินลี่ย์จำต้องลงมือ  มีมหาเทพธาตุไฟปรากฏอยู่หลายคน  แต่มีเพียงคนเดียวที่ลินลี่ย์รู้สึกเป็นปฏิปักษ์ก็คือโบเทียร์  ดังนั้นเขาไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย เลือกตัวบัดซบผู้น่าสงสารผู้นี้

 “ครืน....”

โลกเริ่มมีความเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง แก่นธาตุไฟนับไม่ถ้วนหมุนเป็นเกลียวอยู่ในอากาศ ประกายมหาเทพธาตุไฟเข้าไปในร่างแยกธาตุไฟของลินลี่ย์  นั่นเป็นการปรับแต่งประกายเทพธาตุไฟเท่านั้น ดังนั้นวิญญาณของลินลี่ย์จึงเริ่มเปลี่ยนแปลงทันที  และพลังปณิธานหลากท่วมอยู่ในวิญญาณของเขา  นอกจากนี้ นี่...

 “พลังมหาเทพสี่รูปแบบสายธาตุ....หลอมรวม!”