เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 767 กาทองปรากฏ

ตอนที่  767  กาทองปรากฏ

เมืองลี่จ้าว

เมื่อเจ้าเมืองถูไห่และราชาหลิงหวินกลับมายังเกาะสุริยันต์  พวกเขาพบว่ามีนักสู้ปราณฟ้าที่มีรัศมีสว่างเจิดจ้ามาเยือนเกาะสุริยันต์

 

ตอนแรกเจ้าเมืองถูไห่ยังคิดว่านักสู้ปราณฟ้านี้เป็นคุณชายสามจึงตั้งใจว่าจะเข้าไปทักทาย แต่กลับพบว่าไม่ใช่ กลายเป็นผู้เยาว์อีกคนหนึ่ง  นักสู้ปราณฟ้าเป็นคนเผ่าภูตบูรพา  เพราะระดับความเร็วในการเติบโตที่ต่างกัน เผ่าภูตบูรพาจึงแตกต่างจากมนุษย์  เด็กหนุ่มคนนี้คาดว่าอายุราวแปดร้อยปี ไม่น่าเกินพันปี  อย่างไรก็ตามลักษณะของเขาดูเหมือนยังอายุยี่สิบปี ดูเหมือนเด็กหนุ่มชาวมนุษย์... ถูไห่ไม่ประหลาดใจกับเรื่องนี้  เขารู้ว่าเผ่าภูตบูรพาเป็นเผ่าพันธุ์ที่โตช้า  คนเผ่าภูตบูรพาเติบโตช้ามาก ยังช้ากว่ามังกรโบราณ

มนุษย์เติบโตเป็นผู้ใหญ่เต็มวัยในช่วงไม่กี่ทศวรรษ

อายุขัยร้อยหรือสองร้อยปีก็พอจะให้กำเนิดนักสู้รุ่นหลังได้

ในบรรดาเผ่าพันธุ์ทั้งหมดมนุษย์มีอัตราเติบโตเร็วที่สุด  เผ่ามังกรโบราณ ไตตันโบราณและเผ่าภูตบูรพาก็ยังทำไม่ได้ มังกรโบราณจะเป็นเด็กเพียงไม่กี่ทศวรรษ ร้อยหรือสองร้อยปีก็ยังเป็นเด็ก

เผ่าภูตบูรพายังคงมีการเติบโตในอัตราที่ช้ามาก แต่กล่าวโดยทั่วไปเป็นเผ่าพันธุ์ที่เติบโตช้าอยู่แล้ว

เผ่าภูตบูรพารุ่นต่อมามีความแตกต่างกันเกือบหลายพันปี  ในกลุ่มเด็กแทบไม่มีความแตกต่างกันคือยังเป็นวัยเด็ก ต้องใช้เวลามากกว่าพันปีจึงจะกลายเป็นผู้ใหญ่  ถ้าจะต้องเป็นผู้ใหญ่เต็มที่จะต้องใช้เวลาหลายพันปี.... อัตราความเร็วในการเติบโตของเผ่าภูตบูรพาในแดนสวรรค์นี้พวกมังกรโบราณจะโตเร็ว  มีแต่เผ่าไตตันโบราณเป็นที่รู้กันดีว่าโตช้า

เผ่าภูตบูรพาไม่เพียงแต่โตช้าเท่านั้น  แต่อัตราการเกิดของประชากรยังอยู่ในระดับต่ำ

ครั้งหนึ่งปราชญ์โบราณเคยพูดล้อเล่นกันว่า ถ้าเผ่าภูตบูรพามีความสามารถในการขยายพันธุ์ได้แบบมนุษย์ พวกเขาคงครอบครองแดนสวรรค์ไปทั้งหมดแล้ว

ความจริงไม่เพียงแต่เผ่าภูตบูรพาเท่านั้น  แม้แต่เผ่าพันธุ์ที่มีอัตราการเติบโตช้าและมีศักยภาพสูง  การให้กำเนิดเป็นปัญหาของพวกเขา  เผ่าภูตบูรพาและเผ่ามังกรโบราณจะฝึกฝนลูกหลานของตนอย่างขะมักเขม้น ไม่เกียจคร้านเหมือนมนุษย์ส่วนใหญ่

 “อาคันตุกะผู้มีเกียรติมายังเมืองลี่จ้าว  มิทราบว่ามีธุระอันใด?”  ถูไห่เกรงเด็กหนุ่มผู้มีรัศมีเหมือนดวงอาทิตย์นี้ แค่การมาถึงของคุณชายสามผู้ยากจะเข้าใจก็มีปัญหาแล้ว  ตอนนี้มีเผ่าภูตบูรพามาถึงเมืองลี่จ้าว จะมีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นหรือ?  เมื่อมองดูเผ่าภูตบูรพาผู้นี้มีพลังปราณฟ้าระดับห้าเขาถึงกับใจเต้นเร็วกว่าเดิมถึงสามเท่า

 “ท่านเป็นเจ้าเมืองหรือ?  ข้าคือองค์ชายอูไห่แห่งหุบเขาแสงอุทัย ตระกูลกาทองสามขา ข้ามาตามหาชายารองของข้าที่นี่”

องค์ชายอูไห่พูดว่าถูไห่อาจถูกลงโทษประหารชีวิต

โอวพระเจ้า เดินทางจากหุบเขาแสงอุทัยมายังเมืองลี่จ้าวกี่พันล้านกิโลเมตรกันนี่?  นั่นหมายความว่าต้องเดินทางผ่านวงเวทเทเลพอร์ต เดินทางเป็นแรมเดือนเพื่อรับชายาของเขาหรือ?  นอกจากนี้แม้ว่าเขาต้องการจะมีสัมพันธ์กับหญิงสาว  เขากลับไม่มีความสามารถหาเอาในหุบเขาอาทิตย์อุทัย เพราะหุบอาทิตย์อุทัยยังเป็นมาตุภูมิของเผ่ากาทอง  แดนสวรรค์บนประกาศเป็นพื้นที่ต้องห้าม  เจ้าเมืองเล็กๆ จะเข้าไปในหุบเขาอาทิตย์อุทัยและขโมยชายาของเจ้าชายได้ยังไง?

ไม่มีใครเข้าไปในแดนสวรรค์บน  และไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับสวรรค์บน แม้แต่ราชาหลิงหวินก็ยังคิดว่าถูไห่คงรู้และขายหน้าเล็กน้อย

นอกจากนี้ถูไห่เดินทางไปเมืองหลวงและเมืองใกล้เคียงบ้างไม่เคยก่อการร้ายในอาณาจักรหลิงหวิน  แม้ว่าถูไห่จะมีสตรีมาก ราชาหลิงหวินเชื่อว่าต่อให้ถูไห่ควบคุมเกาะสุริยันต์  เขาคงไม่กล้าพาองค์หญิงจากเผ่าภูตบูรพาแน่

ราชาหลิงหวินสอบถามอย่างเคร่งเครียดเล็กน้อย  “องค์ชาย! นี่ นี่เป็นการเข้าใจผิดหรือเปล่า?”

องค์ชายแปดโบกมือ “ไม่เข้าใจผิดแน่นอน  ชายาของเราอยู่ในเมืองลี่จ้าว”

ถูไห่เมื่อได้ยิน น้ำตาเขาแทบร่วง  ไม่ยุติธรรม!

แม้ว่าเขาจะมีสตรีมากมายหลายคน  แต่เขาไม่เคยมีสตรีจากเผ่าภูตบูรพาเลย  และเขาไม่เคยกล้าให้ความสนใจเผ่าภูตบูรพา  นั่นไม่ต่างอะไรกับการหาที่ตาย

 “ทำไมชายาขององค์ชายแปดถึงมาปรากฏตัวในเมืองลี่จ้าวได้?”  โชคดีที่ผู้ช่วยเหลือปรากฏตัวทันเวลา  เพราะเย่ว์หยางโดยสารรถม้าบินมาถึงจวนเจ้าเมืองบนเกาะสุริยันต์ และเห็นคนของเผ่ากาทองสามขายืนอยู่ในอากาศเปล่งรัศมีราวกับดวงอาทิตย์  เขาถามอย่างเปิดเผย

 “เจ้าเป็นคนจากเผ่าพันธุ์ไหน  รู้สึกว่าเจ้าเหมือนกับพวกเรามาก?”  องค์ชายแปดมองดูเย่ว์หยางด้วยความสงสัย

 “มนุษย์”  เย่ว์หยางยักไหล่

 “เป็นไปไม่ได้, ช่างเถอะ แม้ว่ามนุษย์ส่วนใหญ่จะอ่อนแอ แต่บางคนก็น่ากลัว เจ้าคงเป็นข้อยกเว้นนั้น”  คำพูดขององค์ชายแปดทำให้ถูไห่อดคิดไม่ได้  เขายังคงคิดว่าคุณชายสามไม่น่าจะเป็นมนุษย์แต่ไม่สามารถปฏิเสธได้  ครั้งนี้ราชาหลิงหวินลอบมองดูเย่ว์หยางและไม่ยืนขึ้นแนะนำตนเองทันที

 “เป็นผู้เยาว์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”  หลังจากมองดูแล้วราชาหลิงหวินชื่นชมอยู่ในใจ

สำหรับการประเมินของถูไห่ก่อนหน้านี้ ราชาหลิงหวินยังมีข้อสงสัยอยู่บ้าง   เด็กหนุ่มคนนี้ยอดเยี่ยมจริงหรือ?

การจัดหหมากกลสิบหมาก จัดได้ว่ายอดเยี่ยมงั้นหรือ? ตอนนี้เมื่อราชาหลิงหวินได้พบเห็นกับตา เขาพบว่าถูไห่พูดถูก

ถ้าไม่มีการเปรียบเทียบ ความรู้สึกก็คงไม่เข้มข้นชัดเจนมากขนาดนั้น.. ตอนนี้องค์ชายแปดแห่งเผ่าภูตบูรพาซึ่งมีความโดดเด่นมากยืนอยู่ต่อหน้าคุณชายสามตระกูลเย่ว์ ทั้งสองมีความแตกต่างกันคือ คุณชายสามในฐานะที่เป็นมนุษย์แทนที่จะเปล่งรัศมีพลังนักสู้ปราณฟ้าระดับห้าเหมือนกับองค์ชายแปดแห่งตระกูลเผ่ากาทอง แต่กลับมีสภาพอารมณ์ห่างจากองค์ชายแปดแห่งเผ่ากาทองห่างไกล เมื่อมีหมู่ผู้คนเป็นฉากหลังทำให้ดูโดดเด่นมาก

แม้แต่ราชาหลิงหวินผู้เป็นราชามาหลายพันปี เมื่อเห็นผู้เยาว์นี้ยังมีความรู้สึกว่าตนเองด้อยค่าอย่างช่วยไม่ได้

แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน?

น่าจะเป็นเช่นนั้น

เมื่อได้พบเห็นองค์ชายแปดแห่งเผ่ากาทอง ราชาหลิงหวินรู้สึกว่านี้คือผู้เยาว์ที่มีศักยภาพยิ่งใหญ่ไร้ขีดจำกัดในอนาคต  เขารับมือฝ่ายตรงข้ามด้วยความสุภาพ แต่ไม่มีความหวาดกลัว เกี่ยวกับเรื่องนี้อาจพูดได้ว่าราชาหลิงหวินไม่อาจใช้สายตาประเมินคุณชายสามได้ คุณชายสามไม่ใช่นักสู้ระดับหอทงเทียนที่ประเมินง่าย  แต่มีความรู้ศักดิ์สิทธิ์ของนักสู้ปราณฟ้า

นักสู้ปราณฟ้ายุคโบราณผู้มีญาณศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเรียกกันว่านักสู้ปราณราชันย์

ความรู้แจ้งในญาณศักดิ์สิทธิ์จะมีพลังปณิธานไม่มีใครเทียบได้ เข้าใจพลังกฎสวรรค์ซึ่งเกิดจากประกายความรู้ของญาณศักดิ์สิทธิ์ เรียกว่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งนับได้ว่าเป็นเทพเจ้านั่นเอง

สงครามเมื่อหกพันปีก่อนแดนสวรรค์และหอทงเทียนขัดแย้งกันจนกลายเป็นศัตรูกัน และยกเลิกคำนำหน้าที่พวกนักสู้หอทงเทียนใช้เสมอว่า นักสู้ปราณราชันย์ไปเป็นปราณฟ้าญาณศักดิ์สิทธิ์  ในแดนสวรรค์ พวกแดนสวรรค์ล่างจะคุ้นกับคำว่านักสู้ปราณฟ้าผู้ไม่รู้จักญาณศักดิ์สิทธิ์  ต้องเป็นนักสู้ที่มีระดับสูงกว่าปราณฟ้าระดับห้า หรือมีคัมภีร์อัญเชิญจึงจะมีญาณศักดิ์สิทธิ์

ถูไห่ไม่สามารถเข้าแดนสวรรค์บนได้ เพราะไม่สามารถเข้าถึงญาณศักดิ์สิทธิ์

อูไห่องค์ชายแปดแห่งเผ่ากาทอง ราชาหลิงหวินเห็นว่าผู้เยาว์เผ่าภูตบูรพามีความรู้สึกที่เทียบได้กับญาณศักดิ์สิทธิ์ เพียงแต่ยังไม่บรรลุเต็มที่  ในอนาคตขององค์ชายแปดผู้นี้ย่อมไร้ขีดจำกัด

เมื่อมองดูคุณชายสามตระกูลเย่ว์อีกครั้ง

ราชาหลิงหวินแน่ใจว่าฝ่ายตรงข้ามคงตระหนักรู้ถึงญาณศักดิ์สิทธิ์แล้วและเริ่มมีพลังปณิธานราชันย์  และอาจจะเข้าใจพลังกฎสวรรค์ที่ยากจะเข้าถึงได้

ในร่างมนุษย์ที่ฝึกฝนบ่มเพาะมายี่สิบกว่าปีจนได้ถึงระดับนี้ ราชาหลิงหวินซึ่งมีความเป็นอัจฉริยะยังต้องลอบถอนหายใจ   ถ้าคุณชายสามตระกูลเย่ว์ฝึกฝนมาสักสองร้อยปีแล้วถึงระดับนี้ได้  นั่นก็นับว่าน่ากลัวเหลือเชื่อแล้ว  กล่าวกันว่าจักรพรรดิอวี้แห่งหอทงเทียนนับว่าโดดเด่นที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ เขาฝึกฝนจนเป็นนักสู้ปราณราชันย์ใช้เวลาสามร้อยกว่าปี เมื่อเขากลายเป็นจักรพรรดิอวี้ก็ไม่มีใครต้านทานความยิ่งใหญ่ของเขาได้  แม้ว่าจะได้มาด้วยความช่วยเหลือจากอาวุธเทพทั้งสามที่เขาใช้งานมามากกว่าหกร้อยปี  ความเร็วขนาดนี้ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์

อย่างไรก็ตามความเร็วในการฝึกฝนของจักรพรรดิอวี้นับว่าเป็นประวัติการณ์ใช้เวลาสามร้อยปีก็กลายเป็นจักรพรรดิอวี้นักสู้ระดับปราณราชันย์

ยิ่งมาอยู่ต่อหน้าคุณชายสามเหมือนกับว่าเขาไม่มีอะไรจะพูด

คุณชายสามตระกูลเย่ว์นักสู้ปราณราชันย์ ไม่รู้ว่าเขามาจากที่ใด เขาประสบความสำเร็จในวัยยี่สิบ...โชคดีที่เขาไม่ได้มาจากหอทงเทียน  มิฉะนั้นในแดนสวรรค์คงต้องเปิดฉากต่อสู้แน่นอน

ตอนแรกราชาหลิงหวินคิดว่าโชคดี

แต่วินาทีต่อมาเขาสงสัย

ตามคำพูดขององค์ชายอูไห่ องค์ชายแปดแห่งเผ่ากาทอง  ราชาหลิงหวินมั่นใจถึง 80% ว่า คุณชายสามตระกูลเย่ว์มาถึงที่นี่เพื่อติดตามหาร่องรอยเผ่ามังกรทองของเผ่าอสูรอมตะ นอกจากเผ่าที่ลึกลับและน่ากลัวนั้นแล้ว  คงไม่มีเผ่าที่สองที่จะให้กำเนิดชีวิตที่ผิดธรรมดาอย่างนั้น  การฝึกฝนของจักรพรรดิอวี้ไม่เพียงเป็นที่พูดถึงในหอทงเทียน เท่านั้น  แม้แต่ในแดนสวรรค์ก็ยังเป็นที่พูดถึงกันห้าอันดับแรก

แดนสวรรค์ในปัจจุบันคนที่สามารถทำลายสถิติความเร็วในการฝึกฝนของจักรพรรดิอวี้ได้มีแต่เพียงหมิงเย่กวงหนึ่งในสามจอมภพแดนสวรรค์

สำหรับคุณชายสาม ราชาหลิงหวินไม่กล้าที่จะคิด  เพราะเป็นเรื่องที่ทำให้เขากลัว

 “เห็นเจ้าแล้ว มีความรู้สึกว่าเจ้าใจดี ข้าคิดว่าเจ้าคงมีความเกี่ยวพันบางอย่างกับเผ่าพันธุ์เรา  ข้าคือโอรสแห่งราชากาทองมีนามว่าอูไห่  แล้วเจ้าเล่า?”  องค์ชายแปดเห็นเย่ว์หยางรู้สึกได้ว่าสะดุดใจเป็นพิเศษทำให้เกิดแรงบันดาลใจอยากทักทาย

 “ข้าไตตัน มาจากสกุลเย่ว์”  เย่ว์หยางแนะนำตนเองและแนะนำเย่คง, เจ้าอ้วนไห่ เสวี่ยทันหลาง องค์ชายเทียนหลัวและคนอื่นๆ

ขณะเย่ว์หยางคุยกับองค์ชายแปดอูไห่  ราชาหลิงหวินรีบปรึกษากับเจ้าเมืองถูไห่

ก่อนอื่นเลยราชาหลิงหวินต้องการมั่นใจเต็มร้อยว่าถูไห่ไม่ได้พาตัวชายาของเขามา

สำหรับเรื่องนี้เจ้าเมืองถูไห่สาบานด้วยถ้อยคำหนักแน่น  และเขาจริงใจ!  ต่อให้กล้าดีแค่ไหนก็ตาม เขาไม่กล้าลักพาตัวสตรีขององค์ชายแปดเผ่ากาทองมาแน่!

ราชาหลิงหวินพยักหน้า ในเมื่อเป็นการเข้าใจผิด อย่างนั้นก็รับมือได้ง่าย

และนอกจากนี้ยังมีคุณชายสามตระกูลเย่ว์คอยเบี่ยงเบนความสนใจ ดูเหมือนจะไม่มีเรื่องน่ากังวล  จึงเป็นเรื่องดีที่จะได้อธิบายเพื่อขจัดความเข้าใจผิด

ทั้งสองรีบไปข้างหน้าเพื่อแสดงมารยาทกับอีกฝ่ายหนึ่ง  หลังจากสอบถามอย่างถี่ถ้วนแล้ว ราชาหลิงหวินและถูไห่อึ้งไปเล็กน้อย  เรื่องกลับกลายเป็นว่าองค์ชายแปดอูไห่ไม่ได้หมายความว่าถูไห่จับชายาของเขาไป  แต่เพราะชายาหลวงหึงหวงหาเรื่องผิดเล็กน้อยบีบคั้นให้ชายารองออกจากตำหนัก และรอให้องค์ชายอูไห่กลับมาจากข้างนอก  แต่ชายารองหนีกลับไปบ้านเกิดนางซึ่งอยู่ที่หุบเขาอาทิตย์ใกล้กับเมืองลี่จ้าว

 “เชียวเอ๋อของข้ากำลังตั้งครรภ์ ด้วยเรื่องนี้เองทำให้ข้าอยู่เฉยไม่ได้”  องค์ชายอูไห่ดูเหมือนจะเป็นเผ่าพันธุ์มากรัก ถ้าเปลี่ยนองค์ชายอื่นเกรงว่าคงไม่ว่าชายาซึ่งเป็นต้นเหตุให้นางต้องเดินทางไกลกลับบ้านไกลเป็นสิบๆ ล้านกิโลเมตร

 “เมืองลี่จ้าวไม่มีสตรีตามที่ท่านอธิบายถึงเลย”  เมื่อได้ยินเช่นนี้พ่อบ้านที่มีความทรงจำดี พูดถึงบุคคลนี้เบาๆ

 “แน่นอนว่าไม่มีสตรีตั้งครรภ์เช่นนี้อยู่เลย” พ่อบ้านเจียวซือรีบรายงาน

 “นางควรจะอยู่ที่บ้านเกิดไม่ใช่หรือ? หรือว่าจะมีอุบัติเหตุระหว่างทาง? หน่วยคุ้มกันนางส่งสัญญาณบอกว่านางถูกกักตัว ส่งไปยังเมืองเล็ก  แล้วจะไม่มีใครได้ยังไง?  เชียวเอ๋อและลูกที่ยังไม่เกิดของข้า.. ต้องโทษข้า  ถ้าไม่ใช่เพราะข้าออกไปข้างนอก  เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น!”  หน้าขององค์ชายอูไห่เปลี่ยนไปเพราะรู้สึกเจ็บปวดใจ

 “อย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้ายเกินไป มีทหารคุ้มกันติดตามนาง ไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรง  บางทีท่านอาจจะมาเร็วเกินไป นางอาจจะชักช้าอยู่และยังมาไม่ถึงเมืองลี่จ้าวก็ได้”  เย่ว์หยางลอบคิดอย่างตื่นเต้น มีทหารของเผ่ากาทองอยู่ด้วย ใครจะกล้าเคลื่อนไหว?

นอกจากนี้สามารถเป็นชายาขององค์ชายแห่งหุบเขาอาทิตย์อุทัย นี่ใช่คนธรรมดาหรือ?

เขาพูดปลอบโยน “ข้ามีสหายผู้คาดการณ์หาร่องรอยเก่ง ข้าจะขอให้นางช่วยหาร่องรอยดู”