เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 769 ไข่ ความจริง บุญคุณยิ่งใหญ่

ตอนที่  769  ไข่ ความจริง บุญคุณยิ่งใหญ่

เย่ว์หยางไม่อธิบาย

แต่กลับกวักมือเรียกเย่คงเข้ามาหาและกระซิบที่หูสองสามคำ

 

เย่คงรับคำสั่งนำไปปฏิบัติทันที  เย่ว์หยางยังคงนั่งสงบจิบน้ำชาอย่างสบายใจ  ขณะที่ถูไห่และราชาหลิงหวินคิดว่าองค์ชายแปดจะไม่สามารถระงับอารมณ์โกรธได้ ใครจะคาดคิดกันเล่าว่าองค์ชายแปดแห่งเผ่าตระกูลกาทองจะเห็นแก่หน้าของเย่ว์หยาง และอดพยักหน้าชื่นชมไม่ได้  “เดิมทีเรื่องนี้ต้องขอบคุณท่าน ตอนนี้ข้ารู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง  อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังไม่จบง่ายๆ เมืองลี่จ้าวจะต้องชดใช้สิ่งที่ได้กระทำลงไป”

องค์ชายอูไห่เบือนหน้าจากราชาหลิงหวินและเจ้าเมืองถูไห่ และพยายามข่มกลั้นความโกรธในใจกล่าว  “พวกเจ้าควรดีใจ เพราะมีคุณชายสามอยู่ที่นี่  เรื่องในวันนี้ถือเป็นโชคดีของพวกเจ้าจริงๆ”

เมื่อไหร่คุณชายสามจะเริ่มอธิบายเสียที?

เขาไม่พูดอะไรแม้แต่น้อย!

บ่าวทาสและพ่อบ้านเจียวซือรวมทั้งเหล่าขุนพลทหารต่างตกตะลึงหวาดกลัว

ถูไห่และราชาหลิงหวินอดมองหน้ากันเองไม่ได้  สายตาของอีกฝ่ายมองดูด้วยความประหลาดใจ  คุณชายสามคงจะใช้การติดต่อพูดคุยทางใจกับองค์ชายอูไห่ เป็นภาษาที่ได้ยินเฉพาะทางใจเท่านั้น

ถ้าองค์ชายอูไห่เป็นคนธรรมดา คุณชายสามคงใช้พลังปราณฟ้าติดต่อทางใจได้ซึ่งก็ทำได้ง่ายมาก เพราะการป้องกันทางใจของคนธรรมดาเปราะบางมากและแทบป้องกันไม่ได้  แต่องค์ชายอูไห่ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป มีพลังปราณฟ้าสูงถึงระดับห้า ชาวเผ่ากาทองขึ้นชื่อมากในด้านป้องกันพลังทางใจ  คุณชายสามผู้นี้สามารถบุกฝ่าความโกรธในใจขององค์ชายอูไห่และใช้การคุยผ่านจิตได้ นั่นยากจะเชื่อได้ว่าด้อยกว่า เชื่อได้ว่าคุณชายสามสามารถตรึงองค์ชายอูไห่ไว้ได้อย่างง่ายดาย

นี่สามารถมองเห็นได้

พลังลับของคุณชายสามช่างยอดเยี่ยมน่าทึ่งนัก

แม้ว่าราชาหลิงหวินและเจ้าเมืองถูไห่จะไม่รู้ว่าคุณชายสามพูดอะไรกับองค์ชายแปดอูไห่  แต่พวกเขารู้ว่าคุณชายสามพูดยกย่องพวกเขา มิฉะนั้นอูไห่คงไม่ยอมเลิกราง่ายๆ

ผลเช่นนี้ราชาหลิงหวินและเจ้าเมืองถูไห่หวังจะได้เห็นมากที่สุด

บุรุษทั้งสองไม่สามารถเริ่มพูดแสดงความขอบคุณเย่ว์หยางในทันที ตอนนี้พวกเขาต้องรอให้เย่คงกลับมาก่อน

พวกเขาคาดว่าการแยกตัวออกไปของเย่คงเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่นอน บางทีอาจจะขอให้คนที่มีทักษะฝีมือสูงช่วยลงมือ

 “มาแล้ว”

เย่คงไม่ได้พายอดฝีมือระดับสูงมา  แต่กำลังพาเด็กสาวเอลฟ์ทอง เอลฟ์ทองแรกรุ่นนั้นก็คือเป่าเอ๋อที่ดูสะดุดตาคือ  ในมือของเป่าเอ๋ออุ้มไข่อสูรกระเรียนหงอนเทา  ราชาหลิงหวินและถูไห่ไม่ได้คิดอะไรเป็นพิเศษ  แต่องค์ชายแปดอูไห่กลับเบิกตากว้างจ้องมองไข่อสูรตาไม่กระพริบ

เขาเดินออกมาข้างหน้าเหยียดมือเหมือนกับจะประคองอะไรสักอย่าง เหมือนกับกลัวว่าเป่าเอ๋อจะปล่อยไข่หลุดมือร่วงแตก

ไข่นี้คือ... ราชาหลิงหวินและถูไห่เริ่มเข้าใจชัดเจนในที่สุด

 “เป่าเอ๋อ! คืนให้เจ้าของที่แท้จริงเถอะ!”  เย่ว์หยางปรายตาให้เป่าเอ๋อมองดูอูไห่มองดูไข่กระเรียนมงกุฏเทาด้วยความกระตือรือร้นไม่วางตา

 “ได้!” เป่าเอ๋อไม่ค่อยเต็มใจ แต่ยอมส่งมอบไข่อสูรให้อูไห่ที่ยื่นมือออกมารับไว้ทันที พลางตำหนิวิจารณ์ “ท่านเป็นพ่อประสาอะไรกัน ประมาทเกินไปแล้ว เด็กเกือบไม่รอดชีวิตทันได้ส่งคืนแล้ว นับว่าโชคดีแล้วที่คนอื่นไม่เอาไปต้มกิน”

 “ถูกแล้วๆ เป็นความผิดของข้าเอง!”  อูไห่ทำตาแดงและหลั่งน้ำตาทันที

 “ไม่ต้องพูดแล้ว ร้องไห้อีกแล้ว” เป่าเอ๋อพบว่าคนผู้นี้ชอบร้องไห้ นางละอายที่จะพูดต่อ ได้แต่กระตุ้นเตือนอีกฝ่าย “ท่านเอาเด็กไปพักไว้ก่อนเถอะ  เมื่อสองวันก่อนเราป้อนพลังงานจากผลึกปีศาจ บางทีอีกสองสามวันไข่คงจะฟักตัว”  องค์ชายแปดอูไห่และคนอื่นรู้วิธีจัดการรับมือ เขาถือโอกาสอำลาและขอบคุณเย่ว์หยาง “คุณชายสาม ข้าอูไห่ขอล่วงหน้าไปก่อน แล้วข้าจะขอบคุณท่านภายหลัง”

เขาไม่ได้มองดูราชาหลิงหวินและคนอื่น เขามองดูเห็นแสงกระพริบแปลกประหลาดและออกไปทันที

ไม่ถึงสิบวินาทีก็หายลับไปในขอบฟ้า

แล้วเขาวกกลับมาอีก

ตอนแรกอูไห่ใช้มือถือไข่จากนั้นเปลี่ยนเป็นถือในอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง เขาถอดสายสร้อยมณีจันทรา สมบัติระดับศักดิ์สิทธิ์แล้วส่งให้เป่าเอ๋อรับไว้  “นี่คือของขวัญที่ข้าเตรียมไว้ให้เชียวเอ๋อ  แต่ข้าขอยกให้เจ้าเป็นการแสดงความขอบคุณ  แม่สาวเอลฟ์ผู้งดงาม ถ้าไม่ได้เจ้าช่วยไว้ ลูกของข้าคงประสบเคราะห์กรรมอย่างหนักแน่นอน   นี่เป็นเรื่องที่ข้ากับเชียวเอ๋อไม่หวังจะได้พบเห็น  ข้ารู้ดีว่าแม้สมบัติที่แพงที่สุดมิอาจเทียบกับชีวิตได้ แต่นี่ถือเป็นการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ เพื่อแสดงความขอบคุณ หวังว่าเจ้าจะรับไว้ ขอบคุณเจ้า และขอบคุณคุณชายสาม”

องค์ชายแปดไม่รอให้เป่าเอ๋อปฏิเสธ ก็หายตัวไปจากจวนเจ้าเมืองทันที

เป่าเอ๋อทำปากมุบมิบเบาๆ  “ความจริงข้าชอบไข่นั่นนะ  ไข่เกือบจะฟักตัวอยู่แล้ว แล้วไข่นั่นจะได้จดจำว่าข้าเป็นแม่ด้วย  น่าเสียดายจริงๆ”

คำพูดของนางทำให้ทุกคนเหงื่อตก

ถ้าทารกอสูรฟักตัวและจดจำว่านางเป็นมารดา  อย่างนั้นก็คงเป็นเรื่องปวดหัวจนตาย

โชคดีที่ในที่สุดเรื่องนี้คลี่คลายได้  แม้ว่าองค์ชายแปดอูไห่จะกลับมา เมืองลี่จ้าวคงไม่ถูกเข่นฆ่าล้างเมือง

เมื่อองค์ชายอูไห่จากไป ราชาหลิงหวินและเจ้าเมืองถูไห่และคนอื่นประหลาดใจเล็กน้อย ฉลาดจริงๆ แม้ว่าไข่นี้จะเป็นไข่ที่กำเนิดจากชายารักขององค์ชายอูไห่ซึ่งเป็นสาวงามกระเรียนมงกุฏ  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ได้รับมายังไง? หลังจากได้รับแล้วกลับมอบให้ในมือของเด็กสาวเอลฟ์ แต่ทำไมไม่ยอมส่งคืนไปที่เผ่ากาทองโดยตรงเล่า?   ลูกหลานเผ่ากาทอง กล่าวกันว่าไข่ส่องแสงได้เหมือนดวงอาทิตย์ ไข่ขององค์ชายอูไห่  ไข่ของลูกหลานเผ่ากาทองจะดูเหมือนเป็นไข่ธรรมดาได้อย่างไร?

มีคำถามมากมายผุดขึ้นในใจคนที่ดูเหตุการณ์

เมื่อบ่าวไพร่รีบทำความสะอาด ราชาหลิงหวินและเจ้าเมืองถูไห่ต่างเชิญให้เย่ว์หยางนั่งลงและผลัดกันกล่าวขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า  แต่พวกเขาอดถามข้อสงสัยไม่ได้

 “นี่คือไข่ข้าซื้อมา!”  เป่าเอ๋อพูดขึ้นทันที มีสองสามคนที่กำลังดื่มเหล้า อดพ่นเหล้าพรวดมิได้

 “แค่ก แค่ก!” แม้แต่ราชาหลิงหวินผู้หนักแน่นก็อดไอขึ้นไม่ได้

 “เรื่องเป็นอย่างนี้  ในวันนั้นเป่าเอ๋อ เย่คงและพวกไปที่ร้านอสูรเสริมศักยภาพ ต้องการจะซื้ออสูรที่มีค่า และไปสะดุดตาที่ไข่แฝดของเผ่ากาทอง  ใครจะคาดเล่าอีกฝ่ายหนึ่งตัดสินคนจากภายนอกและพูดดูถูกดูแคลน ทั้งยังเรียกทหารลาดตระเวนให้บุกเข้ามาจัดการ จะบังคับให้เย่คงและคนอื่นซื้อมังกรทองและไข่แฝด  ข้าเชื่อว่าท่านเจ้าเมืองถูไห่และพ่อบ้านเจียวซือเคยได้ยินมาบ้าง หลังจากกลับมาแม้ว่าข้าจะไม่ค่อยแน่ใจนัก แต่ข้ารู้สึกได้ว่าไข่แฝดนี่ควรจะเป็นไข่พิเศษที่มีค่ามาก”  เย่ว์หยางอธิบาย  “แต่ข้าไม่รู้เหตุผลทำไมไข่ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้จึงวางขายเหมือนเป็นของราคาถูก”  คำอธิบายของเย่ว์หยางทำให้ราชาหลิงหวินและเจ้าเมืองถูไห่อยากจะแทรกแผ่นดินหนียิ่งนัก

น่าขายหน้าเกินไป

โชคดีที่เป่าเอ๋อนี้ซื้อมา

มิฉะนั้นคงทำให้องค์ชายอูไห่ทราบเรื่องโดยบังเอิญ  จากนั้นเกรงว่าเมืองลี่จ้าวคงหลั่งเลือดนองเป็นลำธาร

หลังจากตกตะลึงและละอายใจแล้ว เจ้าเมืองถูไห่สังเกตอะไรได้อย่างหนึ่ง  “คุณชายสาม!  ท่านบอกว่าไข่แฝดใช่ไหม?  ยังมีไข่อีกใบอย่างนั้นหรือ?”

คำถามของเขาทำให้บรรยากาศน่ากังวลมากขึ้น ถ้าไข่ยังหายไปอีกหนึ่งใบ แล้วจะจบเรื่องด้วยดีได้ยังไง  องค์ชายอูไห่ถ้ารู้ว่ายังมีไข่อีกใบหนึ่ง เขาจะยอมเลิกราได้หรือ?

เย่ว์หยางยิ้มเล็กน้อย จากนั้นยิ้มกว้างเฉิดฉันท์เหมือนแสงอาทิตย์ด้วยความมั่นใจ

เขาโบกมือเล็กน้อยส่งสัญญาณให้ทุกคนใจเย็น  “แม้ว่าข้าจะไม่ได้เห็นเรื่องทั้งหมดด้วยตาตนเอง  แต่ก็พอประมวลข้อมูลทั้งหมดได้และพอจะฝืนใจคาดการณ์ได้  เมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว ภายในอาณาจักรหลิงหวินมีนักล่าและมังกรปีศาจสองตัวไล่ล่าตามฝูงมังกรบินและเข้าโจมตีกลุ่มทหารรับจ้างหลายคน  นอกจากนี้สมาคมนักรบและนักล่ามังกรกำลังตามล่ามังกรที่มีค่าหัวถึงสองล้าน เวลาน่าจะประมาณครึ่งเดือนที่แล้ว  ไข่อสูรจากวันที่ถือกำเนิดจนถึงปัจจุบันไม่น่าเกินสิบห้าวัน  แม้แต่สัญญาณชีวิตน้อยๆ ภายในไข่ก็อ่อนแอ แสดงว่ามารดาของเด็กน่าจะได้รับบาดเจ็บจนให้กำเนิดก่อนกำหนด  หรืออาจจะเกิดเหตุการณ์ทั้งสองในเวลาพร้อมกัน”

ทุกคนฟังอย่างสงบ และที่เย่ว์หยางสันนิษฐานก็มีเหตุผล

 “ไข่อสูรที่มีแฝดมีชีวิตที่เชื่อมกันซึ่งเป็นเรื่องพิสูจน์ได้ และพี่กับน้องคู่นี้ก็ยังมีชีวิตอยู่ทั้งคู่  ประการที่สอง ไข่อสูรกับองค์ชายแปดแห่งเผ่ากาทองมีสายเลือดและสายใยชีวิตที่เชื่อมโยงกันปรากฏเป็นสัญลักษณ์ให้เห็น  ข้อมูลทั้งสองประการนี้ทำให้ข้ากล้าสันนิษฐาน...”  เย่ว์หยางยิ้มเล็กน้อย  “ชายาขององค์ชายแปดกลับไปที่หุบเขาสุริยา ในระหว่างทางถูกมังกรปีศาจซุ่มโจมตี  แม้จะมีองครักษ์ปราณฟ้าสองคน แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บ สถานการณ์คลอดก่อนกำหนดบีบบังคับให้พวกนางต้องหลบภัยและให้กำเนิดไข่ออกมาสองใบ  ไข่แฝดอีกใบหนึ่งเพราะมีพลังงานเต็มเปี่ยมเหมือนกับลูกหลานของเผ่ากาทองจึงเปล่งแสงเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์  ขณะที่อีกใบหนึ่งจะมีลักษณะคล้ายเผ่าพันธุ์ของมารดา เนื่องจากอ่อนแอจนใกล้จะตายจึงไม่มีแสงและดูสลัวทำให้มารดาหรือองครักษ์คิดว่าเป็นไข่ที่ตายแล้ว บางทีอาจถูกบีบบังคับให้รีบจากไปจึงรีบฝังไว้ บางทีอาจมีที่ลับและซ่อนเอาไว้  อย่างไรก็ตามเพราะมังกรปีศาจบินผ่านมา กลุ่มนักรบจึงส่งทหารรับจ้างลงไปช่วยสำรวจหาและนึกว่านั่นเป็นไข่กระเรียนหงอนเทาจึงนำกลับมาด้วย  ในอาณาจักรหลิงหวินรางวัลสองล้านเหรียญทองมีความชัดเจนมากอยู่แล้วไม่ใช่แค่รางวัลล่ามังกรปีศาจ แต่ยังรวมถึงคนผู้ค้นหาร่องรอยมังกรปีศาจ อีกทั้งมารดาเด็กและองครักษ์ทั้งสองก็คงมองหาไข่นี้ด้วยเช่นกัน  ถ้าท่านเจ้าเมืองทำให้สมาคมทหารรับจ้างได้เข้าใจ คาดว่าน่าจะติดตามร่องรอยและพบเจอมารดาเด็กที่รอคอยข่าวด้วยความกระวนกระวายได้ไม่ยาก”

 “ขอบคุณมาก” เจ้าเมืองถูไห่ไม่ได้หลั่งน้ำตามาเป็นพันๆ ปีแล้ว วันนี้พอได้ยินคำพูดของเย่ว์หยาง เขาถึงกับน้ำตาร่วงทันที

เขาไม่เคยซาบซึ้งขอบคุณใครมากขนาดนี้

เจอคนผู้นี้นับว่าเป็นวาสนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว

หากคุณชายสามตระกูลเย่ว์ไม่ปรากฏตัว ทั่วทั้งเมืองลี่จ้าวจะเกิดเหตุร้ายตามมานับไม่ถ้วน  ทันทีที่เขาปรากฏตัว เหมือนกับแสงสว่างตามเส้นทางขับไล่ความมืดมิดออกไปจากเมืองลี่จ้าว

ถูไห่โค้งคำนับ “คุณชายสาม!  ข้าจะไม่พูดขอบคุณโดยไม่จำเป็น  ข้าถูไห่ไม่ทราบว่าจะพูดยังไงดี เชิญนั่งรอสักเดี๋ยวข้าขอตัวไปจัดการเรื่องนี้ก่อน แล้วจะกลับมาร่วมดื่มสนทนากับพวกท่านอีกครั้ง”

เขาไปที่สมาคมนักรบรับจ้างด้วยความเร็วสูงสุด

ด้วยการใช้อำนาจเจ้าเมืองค้นหาสถานจุดที่ปล่อยภารกิจจับมังกรปีศาจ เขารีบไปตามหาชายาขององค์ชายอูไห่มาพบกับองค์ชายแปดอูไห่ เพื่อเป็นการทำความดีชดเชยความผิดพลาดในอดีต  แน่นอนว่าเขารู้ว่านี่คือโอกาสที่คุณชายสามมอบให้เขา!  คุณชายสามสามารถส่งคนของตนเองไปรับพวกนางมาและยกอ้างเป็นความดีความชอบตนเองก็ย่อมได้

อย่างไรก็ตามคุณชายสามไม่ได้ทำเช่นนั้น

แต่กลับมอบโอกาสให้ตัวเขาเอง

นี่คือเหตุที่ซาบซึ้งใจที่สุดของเจ้าเมืองถูไห่

 “นอกจากคุณชายสาม เราได้เห็นอัจฉริยภาพมากมายนับไม่ถ้วน แม้แต่เราผู้เฒ่าก็ยังนับถือหมดใจ  คงมีแต่ท่านคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้” ราชาหลิงหวินถอนหายใจกล่าว

 “ฝ่าบาทตรัสหนักเกินไป ข้าเป็นผู้เยาว์รุ่นหลังจะกล้าชิงดีชิงเด่นกับกับราชาผู้อาวุโสได้ยังไง!”  เย่ว์หยางพูดถ่อมตน

 “เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าเป็นราชา?” ราชาหลิงหวินประหลาดใจ เขาคิดว่าทำตัวไม่โดดเด่นแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะสังเกตออกไป

 “....” เย่ว์หยางยิ้ม แต่ไม่อธิบาย

 “ฮ่าฮ่าฮ่า!” ราชาหลิงหวินตระหนักได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น  ถูไห่เวลาเกิดความตึงเครียดมักจะขอความเห็นความช่วยเหลือจากเขา ทำให้ฝ่ายตรงข้ามสังเกตเห็นได้ในช่วงเวลาที่น่าอึดอัดนี้  คุณชายสามตระกูลเย่ว์สังเกตได้จากวิธีนี้ เขาต้องยอมรับ  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ยังมีความคลุมเครือลึกลับ บางทีเขาอาจสนใจเรื่องนั้น  ราชาหลิงหวินจงใจไต่สวน “ข้าขอบังอาจถาม  การเดินทางในครั้งนี้ของท่าน  เกี่ยวข้องกับการหาของโบราณดึกดำบรรพ์หรือเปล่า?”

 “ของโบราณดึกดำบรรพ์?”  เย่ว์หยางทำสีหน้าเหมือนกับไม่รู้เรื่องนี้ เพราะเขาเพิ่งมาจากหอทงเทียนเดินทางมายังแดนสวรรค์ตะวันตก   เขาจะเคยได้ยินเรื่องของโบราณยุคเก่าจากที่ใดกัน?

 “ในดินแดนทุ่งหิมะประหลาด ในเทือกเขาหิมะมีสายน้ำสีดำ กล่าวกันว่าเพราะภูมิภาคมีการเปลี่ยนแปลง แผ่นดินเลื่อนแตกแยกเผยให้เห็นร่องรอยเมืองโบราณเมื่อหนึ่งหมื่นปีที่แล้ว สงสัยว่าอาจจะเป็นนางพญาผู้พิชิตและคนในอดีตที่ยังเหลืออยู่  แม้แต่ตำหนักกลางแดนสวรรค์ก็ยังไม่กล้าระบุอย่างชัดเจน  แต่พวกนักสู้ปราณฟ้าในท้องที่ต่างมุ่งหน้าไปทันทีที่ได้รับทราบข่าว  ด้วยพลังของข้าหลิงหวินยังไม่กล้าไปสำรวจดินแดนที่ต้องห้ามนั้น ข้าคิดว่าคุณชายสามอาจสนใจต้องการผ่านแวะไปดู”  ราชาหลิงหวินพูดเพื่อดึงดูดความสนใจของเย่ว์หยางทันที

แดนต้องห้ามของนางพญาเฟ่ยเหวินหลี?

จะมีสิ่งของโบราณเกี่ยวกับนางหรือไม่? ทหารบริวารของนางที่ถูกไล่ล่าด้วยกันจะปรากฏตัวขึ้นหรือไม่?

ถ้าโจรสลัดเฒ่าคุ้ก แคริบเบียนจะปรากฏตัวขึ้น เรื่องทุกอย่างจะง่ายเข้า  แค่ตามหาเขาและสอบถามสถานการณ์ปัจจุบัน !-!