เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 812 กระจกทนทุกข์และตะปูตรึงวิญญาณ

ตอนที่  812  กระจกทนทุกข์และตะปูตรึงวิญญาณ

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนใช้ดาบฟันใส่บุรุษผมงูผู้มีลักษณะเหมือนจอมปีศาจลี่ตี้

นางไม่สนใจว่าบุรุษผู้นี้จะเป็นใครและนางเข้าใจผิดหรือไม่

ก่อนที่นางจะเคลื่อนไหวครั้งที่สอง บุรุษผมงูไม่รู้ว่าเอาธงขาวมาจากไหน เขาโบกธงขาว “หยุดๆๆ, ข้ายอมแพ้!”

ในที่สุดก็ไม่ได้เป็นดังที่เขาคิด องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนฟันใส่ธงขาวทันที  บุรุษผมงูล้มหลบและพอองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนชะงักเขาตะเกียกตะกายลุกขึ้น องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนปล่อยพลังสี่อสูร “เจ้าเป็นบริวารของจอมปีศาจลี่ตี้จริงๆ!”

ประโยคนี้ทำให้เขาหวาดกลัวจนขวัญแทบกระเจิง

เขาส่ายหน้าโบกมือพัลวัล  “ไม่ข้าไม่ใช่จอมปีศาจลี่ตี้  เจ้าผู้นี้ขโมยรูปลักษณ์ของข้าไป ข้าชื่อฉางฟงจากตระกูลตู๋กูหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แดนสวรรค์ เจ้าอย่าเพิ่งลงมือได้ไหม?  ข้าพิสูจน์ศักดิ์ศรีสถานะข้าได้ ใช่แล้ว แม้แต่กระจกทนทุกข์จอมปีศาจลี่ตี้ก็เอาไปจากข้า  เขามีเพียงทักษะแฝงเร้นสนองคืน ไม่มีกระจกทนทุกข์ของข้า  เขาคงเป็นได้แค่ขยะเปียกในวิหารปีศาจดิน”

เขาไม่พูดก็คงไม่เป็นไร

แต่พอเขาพูดองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกระแทกใส่กระจกทนทุกข์ทันที

 “ขอบคุณ ในที่สุดก็กลับคือเจ้าของเดิม”  บุรุษผมงูเอื้อมมือและชะเง้อมองกระจกทนทุกข์

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนค่อยเก็บกระจกทนทุกข์เอาไว้ในแหวนเก็บของ

ถ้าก่อนหน้านี้กระจกทนทุกข์และจิตสำนึกของจอมปีศาจลี่ตี้เชื่อมโยงถึงกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใกล้ได้ เพียงแต่ตอนนี้ขุนพลเทพวายุกำลังโจมตีใส่จอมปีศาจลี่ตี้ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมกระจกทนทุกข์ได้เต็มที่ร้อยเปอร์เซนต์ เท่าที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเห็นจอมปีศาจนั่นเมื่อไม่มีกระจกทนทุกข์ก็ไม่มีค่าอะไร

มีคำกล่าวว่าแต่งกับไก่ทำตัวอย่างไก่ แต่งกับสุนัขทำตัวอย่างสุนัข แต่งกับลิงทำตัวอย่างลิง และองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคลุกคลีกับเย่ว์หยางมาก แนวคิดเรื่องสมบัติของนางจึงเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน  ตอนนี้พอนางเห็นสมบัติบนพื้น นางจะไม่ทำตัวสุภาพเหมือนเมื่อก่อน  ต่อให้นางไม่ใช้เอง แต่นางก็มีพี่น้องในครอบครัวอยู่มากอย่างเช่นมารกฎฟ้า โล่วฮัว อี้หนานและปิงเอ๋อที่ต้องการสมบัติอย่างกระจกทนทุกข์

บุรุษผมงูทิ้งตัวลงอย่างอ่อนใจ  สมบัติถูกชิงไปอีกแล้ว

นอกจากนี้โอกาสได้คืนสู่มือเจ้าของเดิมเท่ากับศูนย์

เขาพยายามพิสูจน์  “นั่นเป็นของข้า แต่จอมปีศาจลี่ตี้ปล้นไปจากข้า!”

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพยักหน้า  “เข้าใจแล้ว แต่ตอนนี้เป็นของข้าแล้ว  เจ้าไปทวงถามจากจอมปีศาจลี่ตี้  ถ้าเขาปล้นไปจากเจ้า เจ้ากับข้าไม่มีอะไรต้องพูดกัน”

บุรุษผมงูส่งเสียงร้องตะโกนอย่างน่าสงสารและก้มหน้ากับพื้น เขาเข้าใจความจริงแล้ว บอกความจริงกับสตรีนางนี้เป็นเรื่องไร้สาระ 

ที่น่าสังเวชยิ่งกว่าบุรุษผมงูก็คือจอมปีศาจลี่ตี้ที่ตอนนี้โดนรุกกระหน่ำโจมตีอย่างหนัก  เมื่อเวลาผ่านไปทุกวินาทีเทพขุนพลวายุมีแต่จะวิวัฒนาการดีมากยิ่งขึ้น และมีการวิวัฒนาการสมบูรณ์แบบในทุกวินาที  เย่ว์หยางที่ยังอยู่ในสภาวะสะท้อนของพลังปราณราชันย์จะแบ่งพลังให้โดยอัตโนมัติให้เทพขุนพลวายุได้เติบโตก้าวหน้าต่อ  เสวี่ยอู๋เสียเชื่อมโยงใจกับเย่ว์หยางและนางเข้าใจหลักการของพลังงาน  ในช่วงโอกาสที่ยากจะพบพานได้นานนับพันปีนี้ เทพธิดาวายุวิวัฒนการเติบโตไม่หยุดหย่อนเป็นสองเท่า  จอมปีศาจลี่ตี้และชายชราผมขาวทุ่มเทพลังโจมตีศัตรูเช่นกัน

อย่างไรก็ตามพลังโจมตีเช่นนั้นถูกเทพขุนพลวายุโจมตีตอบโต้จนกระเด็นกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า

พวกเขาสามารถรู้สึกได้ว่าถ้าเทพขุนพลวายุวิวัฒนาการเสร็จสิ้น จะเป็นเวลาตายที่แท้จริงของพวกเขา

เสวี่ยอู๋เสียผู้เป็นนายจะต้องถูกฆ่าก่อนที่นางจะวิวัฒนาการสำเร็จ

โจมตี

ต้องบรรลุเป้าหมายโดยใช้เวลาสั้นที่สุด

 “โอว..!”  จอมปีศาจลี่ตี้วิ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ครึ่งหนึ่งของเกราะปีศาจฟ้าแยกออกเป็นศัตราวุธต่างๆ และยิงไปที่เสวี่ยอู๋เสีย

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้หาทางป้องกันตนเอง แค่เพียงหาทางฆ่าศัตรู

ตราบใดที่เสวี่ยอู๋เสียผู้เป็นนายถูกฆ่า เทพขุนพลวายุที่แข็งแกร่งก็จะตายด้วยเช่นกัน

พลังอสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่และทักษะหกรับรู้ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน ดาบเทพจักรพรรดิอวี้ชูขึ้นสูง ภาพอสูรพิทักษ์พยัคฆ์ขาวปรากฏบนศีรษะ ตาข่ายประกายไฟฟ้าวิ่งเลียดพื้นโอบบุรุษผมขาวไว้ตรงกลาง และนกหงส์เพลิงบินโอบวงล้อม เพื่อป้องกันบุรุษผมขาวหลบหนี  นางพบจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้ามด้วยทักษะหกรับรู้  เจ้าผู้นี้กลัวไฟ!

เสี่ยวเหวินหลีเอาวัตถุบางอย่างออกมากลุ่มหนึ่ง และแสงของอาวุธสมบัติฉายกวาดไปทั่ววิหารปีศาจดินที่พังทลาย

อสูรเทพจะออกมา

เมื่อชายชราผมขาวอยู่ต่อหน้าเสี่ยวเหวินหลีความสามารถในการฟื้นฟูร่างมนุษย์ทำได้ช้า และดูเหมือนจะมีสัญญาณรอยแตก เขาไม่สามารถคงสภาพร่างมนุษย์ไว้อีกต่อไป

เขากลายเป็นปีศาจรูปร่างมนุษย์ที่น่าเกลียด ใบหน้าเจ้าเล่ห์และมีกรงเล็บงุ้มงอที่แหลมคม  มันเสียใจอยู่นาน เสี่ยวเหวินหลีเป็นเทพอสูรในตำนาน ส่วนมันเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่งแปลงร่างเป็นรูปมนุษย์ได้ยังไม่สมบูรณ์  แม้ว่ามันจะแข็งแกร่งกว่า แต่ว่าศักดิ์ฐานะเล็กน้อย ภายใต้แรงกดดันมันวิ่งเข้าหาเสี่ยวเหวินหลี  ด้วยทักษะแฝงเร้นของเสี่ยวเหวินหลี มันก้าวเท้าช้าลงทุกที แต่มันขัดขืนพยายามเคลื่อนไหวให้ได้  มันสาบานว่าจะต้องฆ่าเสี่ยวเหวินหลีให้ได้ภายในกรงเล็บเดียว  เสี่ยวเหวินหลียังไม่เป็นอสูรเต็มวัย

เสี่ยวเหวินหลีไม่ถอย  กลับเข้าไปหาแทน

ชายชราผมขาวกลายเป็นปีศาจสยองขวัญไปแล้ว

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเมื่อเห็นเช่นนี้ นางเปลี่ยนเป้าหมายไปที่จอมปีศาจลี่ตี้ และไม่จู่โจมใส่บุรุษผมขาวอีกต่อไป

จอมปีศาจลี่ตี้ถูกบังคับให้ต้องใช้เกราะปีศาจฟ้าที่แขนข้างหนึ่ง เขาใช้เท้าข้างหนึ่งเตะใส่ขวานจนหมุนเป็นจักรผันพุ่งใส่เสี่ยวหวินหลี อสูรน้อยประหลาดขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไถลตัวออกมายืนที่เท้า มันใช้ชิ้นน้ำแข็งพุ่งกระแทกใส่ขวานปีศาจที่กำลังหมุนอย่างแม่นยำ ชิ้นน้ำแข็งกับขวานปะทะกัน ชิ้นน้ำแข็งแกร่งกระจาย แต่ขวานวิเศษได้รับผลเล็กน้อย ทิศทางโจมตีของขวานเบี่ยงเบนเล็กน้อย ขวานหมุนผ่านเลยบนศีรษะของเสี่ยวเหวินหลีไปนิ้วเดียว

จอมปีศาจลี่ตี้เกลียดเจ้าอสูรประหลาดน้อยที่บังอาจทำลายแผนสังหารของเขา

แต่ในเวลานั้นไม่มีอะไรที่เขาจะทำได้  เพราะเทพขุนพลวายุยิงพลังใส่เขาอีกครั้ง

อสูรขับวารีตัวน้อยวิ่งไปหาเจ้านายของมัน  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจ้องมองมันราวกับแม่เสือ ทำให้มันกลัวหงอไม่กล้าทำตัวพยศอีก

ปีศาจผู้น่ากลัวซึ่งเคยเป็นชายชราผมขาวต่อสู้กัน  กล้ามเนื้อเป็นหมื่นชิ้นพันชิ้นถูกเสี่ยวเหวินหลีใช้ดาบคู่ตัดกระจายว่อน กรงเล็บคู่โจมตีนั้นเสี่ยวเหวินหลีแค่ใช้มืออีกคู่ที่ถือธนูต้านรับเอาไว้  เมื่อการต่อสู้ผ่านไป ความสามารถของเสี่ยวเหวินหลีก็ตื่นขึ้น  ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นหัวหน้าองครักษ์ของนางพญาเฟ่ยเหวินหลี ในทั่วทั้งแดนสวรรค์ ฝีมือต่อสู้ของเธอเหนือกว่า การวางแผนต่อสู้ก็พอๆ กันกับปีศาจผมขาว

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ปณิธานของอสูรเทพของเสี่ยวเหวินหลีจะเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง

และสามารถบดขยี้ปีศาจที่น่ากลัวนั้นได้

ปีศาจที่น่ากลัวพบว่าทุกครั้งที่เขาถูกตัดฟันเลือดเนื้อ มันถูกเปลี่ยนไปเป็นพลังงานและถูกสมบัติในมือของเสี่ยวเหวินหลีผนึกเอาไว้ ทำให้เขาอดนึกกลัวมิได้  “การต่อสู้ครั้งนี้ไม่มีโอกาสชนะได้เลย ผลสุดท้ายมีแต่ถูกผนึกเอาไว้!

 “นายท่าน หนีไป!”

ปีศาจผู้น่ากลัวผ่านเสี่ยวเหวินหลีไปโดยไม่ป้องกันตัว เข้าไปในตาข่ายคมดาบขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

ทั้งเนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยรอยฟันและบาดแผลบาดเจ็บจวนเจียนใกล้ตาย “ความตายที่แท้จริงของข้าไม่ใช่ถูกผนึกอยู่ที่นี่  ท่านจะต้องไปฟื้นฟูกำลังให้เต็มที่ก่อน แล้วค่อยกลับมาช่วยข้าทีหลัง  ถ้าท่านไม่หนี เราสองคนจะถูกผนึกอยู่ที่นี่!”

จอมปีศาจลี่ตี้หลับตาและกัดฟัน

เขาหมุนกลับและหนีไปที่ผนังน้ำแข็ง

เขาใช้หมัดต่อยผนังน้ำแข็งเป็นร้อยหมัดเพื่อเบิกเส้นทางหลบหนี

ด้านหลังของเขา ปีศาจน่าเกลียดบริวารของเขากางแขนและฝืนรับพลังโจมตีของเสี่ยวเหวินหลีและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน และแม้กระทั่งเทพขุนพลวายุพลังโจมตีที่หนักหน่วงทั้งสาม  แต่เขาต้านรับไว้ไม่ถอยแม้แต่ครึ่งก้าว...องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนฟันปีศาจที่น่ากลัวนั้นขาดสองท่อน แต่เขาก็ยังป้องกันทางเข้าถ้ำไว้ด้วยสองมือ เพื่อให้จอมปีศาจลี่ตี้ได้หลบหนี

ขณะที่จอมปีศาจลี่ตี้ปล่อยหมัดสุดท้ายใส่ผนังน้ำแข็ง  นั่นสายเกินไป

เสวี่ยอู๋เสียเปิดคัมภีร์แห่งสัจจะข้ามไปหน้าหนึ่ง

โซ่น้ำแข็งสามเส้นพุ่งออกมาจากระหว่างนิ้วของนาง มันพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและล่ามที่แขนทั้งสองจอมปีศาจลี่ตี้ซึ่งเป็นส่วนที่ปลดเกราะปีศาจฟ้าสำหรับป้องกันออกไป

ปีศาจอดีตชายชราผมขาวใช้ร่างครึ่งตัวพุ่งเข้าหาเสวี่ยอู๋เสียตั้งใจจะทำลายตัวเองเพื่อจบชีวิตศัตรู

เสี่ยวเหวินหลีตรึงมันเข้ากับผนังน้ำแข็ง

จอมปีศาจลี่ตี้ตัดแขนโดยตรงและเมื่อโซ่น้ำแข็งในเมื่อโซ่น้ำแข็งพันธนาการเขาโดยอัตโนมัติ เขาหันร่างกลับโดยไม่สนใจการต่อสู้รุกกระหนาบขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเทพขุนพลวายุ ใช้พลังทั้งหมดรวมอยู่ในฝ่ามือเดียวยิงใส่เสวี่ยอู๋เสียโดยตรง... ต่อให้ตายเขาก็ต้องฆ่าศัตรูที่น่ารังเกียจนี้ให้ได้  เพราะการคงอยู่ของนางจะทำให้การต่อสู้ของเขาอยู่ในสภาพน่าสังเวช

ทุกอย่างตกอยู่ภายใต้การคำนวณของนาง

รวมทั้งการใช้เกราะแขนป้องกัน ซึ่งแต่เดิมเป็นยุทธวิธีอย่างหนึ่งของเขา

ถ้าศัตรูที่ฉลาดอย่างนี้ไม่ตาย  ต่อไปในภายหน้ายิ่งไม่มีทางเขาชนะนางได้!

 “ข้าทึ่งเล็กน้อยจริงๆ ที่คนตัวโตรังแกสตรีตัวน้อย” บุรุษผมงูนึกถึงเรื่องการกวาดล้าง

 “ไสหัวไปให้พ้น!”  จอมปีศาจลี่ตี้ยิงคลื่นระเบิดจากด้านข้าง และบุรุษผมงูที่เพิ่งฟื้นพลังได้เพียงเปอร์เซนต์เดียวกระเด็นออกไปทันที

 “เจ้านั่นแหละจงหายไปซะ!”  เสวี่ยอู๋เสียแค่นสียง นางกดฝ่ามือลงบนคัมภีร์แห่งสัจจะและนางเพิ่มพลังน้ำแข็ง นี่คือพลังน้ำแข็งที่เชื่อมโยงกับพลังเพลิงฟ้าของเย่ว์หยางสามารถแช่แข็งได้ เป็นพลังยะเยือกของนางที่ไม่เหมือนใคร ยกเว้นเพลิงอมฤตและอสูรโลก ล้วนแต่ถูกแช่แข็งได้ทั้งนั้น

นางยิงพลังงานใส่จอมปีศาจลี่ตี้และเตะพลังสายฟ้าใส่

พูดให้ถูกก็คือการสู้ระยะประชิด

นอกจากเย่ว์หยางแล้วไม่มีใครสู้นางได้ แม้แต่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็ยังต้องผนึกพลังกับเย่ว์ปิงเพื่อฝึกซ้อมสู้กับนาง

เมื่อเสวี่ยอู๋เสียคิดว่าจอมปีศาจลี่ตี้ถูกแช่แข็งและยังถูกสายฟ้าฟาดใส่แล้ว จากนั้นถูกไม้ตายของเทพขุนพลวายุโจมตีใส่เต็มที่แล้ว...จอมปีศาจลี่ตี้คงพ่ายแพ้ในการต่อสู้ไปแล้ว นางเตรียมตรวจสอบ ทันใดนั้นจอมปีศาจลี่ตี้พ่นตะปูดำออกมาจากลำคอ

ตะปูดำที่ยิงออกมานี้ จะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับวิญญาณของเสวี่ยอู๋เสียครั้งใหญ่ อีกทั้งนางก็ยังอยู่ในสภาพชะลอความเร็ว

พลังน้ำแข็งและพลังสายฟ้าสูญเสียการควบคุม

ตาของจอมปีศาจลี่ตี้ทอประกายกระหายเลือด

ตะปูดำนี้กล่าวกันว่าเป็นสมบัติระดับเทพที่ใช้ตรึงวิญญาณ แม้แต่เทพก็ยังถูกตรึงได้ ไม่สามารถต่อต้านได้ และพวกเขาได้แต่รอรับการจัดการ  แม้ว่าคุณภาพที่เทพเจ้าไม่รู้จักได้จางหายไปมากจนด้อยกว่าสมบัติเทพโดยปกติเพราะฆ่าคนมากเกินไป  แต่ก็ยังมีประสิทธิภาพเพียงพอใช้จัดการหญิงมนุษย์ได้เหลือเฟือ  เมื่อครู่นี้ยังไม่สบโอกาสใช้โดยตรงจนกระทั่งตอนนี้ เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการใช้ควบคุม

ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะฆ่าสตรีผู้นี้!

ตาย ตาย!

จอมปีศาจลี่ตี้ใช้กรงเล็บยักษ์ตะปบใส่เสวี่ยอู๋เสีย เขาไม่เพียงแต่ต้องการฆ่าหญิงมนุษย์ผู้ฉลาดนี้ แต่ยังต้องการถลกหนังของนางเพื่อเป็นเกียรติประวัติในการต่อสู้ของเขา!

 “บังอาจทำร้ายผู้หญิงของข้าหรือ?”  เสียงโกรธเกรี้ยวดังขึ้นด้านหลังจอมปีศาจลี่ตี้ จอมปีศาจลี่ตี้เผชิญพบกับพลังที่ต่อต้านขัดขืนไม่ได้จับอยู่ที่หลังต้นคอของเขา จากนั้นหันกลับไปดู กลับพบว่าหัวของเขาถูกเท้านั้นย่ำกระแทกลงกับพื้นจมลึกลงไปหลายร้อยเมตร ในช่วงที่ตะลึงต่อเนื่องนี้ เด็กหนุ่มที่มาจากโลกอื่นเพิ่งเลื่อนพลังเป็นระดับปราณราชันย์ ปล่อยพลังเพลิงอมฤตเพื่อชำระตะปูดำ มือหนึ่งประคองหญิงคนรักไว้ในอ้อมกอดและบรรจงจุมพิตนางด้วยความรักลึกซึ้ง