เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 864 ด่านกระสุนอสูร (แองกรี้เบิร์ด)

ตอนที่  864  ด่านกระสุนอสูร (แองกรี้เบิร์ด)

จ้าวคางคกได้รับข่าวร้ายขณะนั่งให้นางอสูรสองสามตนนวดให้อย่างสบายอารมณ์

ตะกวดสายฟ้าเข้ามารายงานข่าว “อสูรเกิดใหม่ออกมาจากหอโถงวิญญาณแล้ว”

เมื่อจ้าวคางคกได้ทราบข่าว มันระเบิดอารมณ์โกรธทันที  “เจ้าพวกบัดซบ   อสูรร้าย นักฆ่าที่เก่งกาจที่สุดในหุบเขาอสูรนักฆ่าที่ใช้ความได้เปรียบจากเวลาและพื้นฐานฝีมือ แต่พวกมันกลับไม่อาจฆ่าอสูรน้อยได้  สัดใส่ข้าวก็ยังเป็นสัดใส่ข้าววันยังค่ำ  ไม่รู้ว่าข้าเชื่อเจ้าพวกคุยโม้โอ้อวดได้ยังยังไง แต่ข้าก็ยังใจดีให้โอกาสพวกมันอย่างไม่เห็นแก่ตัว  คิดไม่ถึงว่าพวกมันยังทำให้ข้าผิดหวังยิ่งนัก!  คอยดู ข้าจะจับเจ้าพวกคุยโวแขวนคอให้หมด ดูซิว่าพวกมันยังจะกล้าคุยโวอีกหรือไม่!”

จ้าวคางคกโมโหพล่ามจนน้ำลายกระเด็นเต็มหน้าตะกวดสายฟ้า แต่มันไม่กล้าเช็ด ได้แต่รายงานเสียงอ่อย  “ท่านจ้าวอสูร ข้าเกรงว่าเจ้าพวกนั้นคงไม่ออกมาจากหอวิญญาณอสูรอีกแล้ว  เพราะพวกมันตายเกลี้ยง!”

จ้าวคางคกประหลาดใจ  “ตายหมด?”

ตะกวดสายฟ้าไม่กล้าเงยหน้ามอง  “ไม่มีใครเหลือ แต่อสูรน้อยนั่นออกมาจากหอวิญญาณอสูรได้  ไม่เพียงแต่ได้รับตราทองเท่านั้น แต่ยังได้เลื่อนอีกหนึ่งระดับพลัง  ถ้าไม่ใช่เพราะการฆ่าและโจมตีของนาง  นางจะยกระดับพลังได้อย่างไร?”

จ้าวคางคกยิ่งโกรธมากขึ้น มันสบถลั่น “บัดซบจริง  เจ้าพวกนั้นไม่เพียงแต่ฆ่านางไม่ได้ แต่กลายเป็นอาหารเสริมพลังงงานเพิ่มระดับพลังให้นาง  ยังมีอะไรมากกว่านี้อีกหรือไม่?”

 “ท่านราชาผู้ยิ่งใหญ่...”  อสูรตะกวดสายฟ้าไม่กล้ารายงานอีกต่อไป

 “ยังมีข่าวแย่ยิ่งกว่านี้อีกหรือ?  นี่มันเกิดเรื่องระยำตำบอนอะไรขึ้น?  ว่าไป, ข้าไม่สนใจว่าจะเป็นข่าวร้ายน่ากลัวแค่ไหน พูดข่าวร้ายออกมารวมๆ กันได้เลย”  จ้าวคางคกตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาข่มความโกรธฟังรายงานของตะกวดสายฟ้าโดยไม่จับมันกิน

 “เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะกล่าวโทษ  เสือหน้ามนุษย์และพญาเหยี่ยวส่งคนไปชี้แจงความบริสุทธิ์ใจของตนเอง นางพญาผึ้งพิษและบริวารของพญาราชสีห์ตั้งใจจะขัดขวางท่านจ้าวอสูรและนางพญาผึ้งพิษตั้งใจร่วมมือกับผู้มาใหม่ผู้แข็งแกร่งผู้นี้”  ตะกวดสายฟ้ารีบเตลิดหนีทันทีเพราะกลัวจ้าวคางคกจะจับตนกินด้วยความโกรธ

หลังจากจ้าวคางคกได้ยินแล้วถ้าไม่โกรธก็คงเป็นเรื่องแปลก

แม้ว่าเขาจะส่งเสียงหัวเราะ แต่สีหน้าปั้นยากยิ่งกว่าร้องไห้ “นี่เป็นเรื่องปกติที่ผู้มาใหม่มีพลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ถ้าพวกเขาไม่ทำอะไรก็คงเป็นเรื่องแปลก  อย่างไรก็ตามต่อไปคงจะไม่โชคดีอย่างนี้อีก ราชาผู้นี้เห็นทีต้องลงมือเองเสียแล้ว กล่องแพนดอราของเจ้าเด็กนั่นไม่มีทางเข้าไปในเขตทดสอบได้ พลังเทพวิบัติจะทำอะไรได้?  นอกจากนี้ถ้าพวกมันคิดว่าเราผู้ราชามีเพียงตัวคนเดียว อย่างนั้นพวกมันคิดผิดแล้ว... ผ่านมาหลายปีแล้ว บัดนี้จ้าวอสูรถึงเวลาเปลี่ยนตำแหน่งเสียที ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เมื่อเจ้าผู้นี้หัวเราะออกมา นางอสูรที่กำลังนวดอยู่ใกล้ๆ จ้าวคางคกหวาดกลัวจนตัวสั่น ปกติเมื่อจ้าวคางคกหัวเราะ จะต้องมีคนโชคร้ายเสมอ

แม้แต่หุบเขาอสูรก็มีแม่น้ำไหลผ่าน  เย่ว์หยางเดาะตราทองคำในมือและมองดู  นี่คือของที่ตั๊กแตนมัจจุราชใช้เวลาทั้งวันในหอวิญญาณอสูรจึงได้มา  นั่นเป็นพื้นที่อันตรายน้อยที่สุด เพราะเพื่อให้ได้ตราทองคำนี้นางต้องใช้ความพยายามเสี่ยงอันตรายอย่างกล้าหาญหลายครั้ง โชคดีที่นางมีสติปัญญาสูงส่งและได้รับคำแนะนำจากเย่ว์หยางและผ่านอันตรายที่น่าตกใจมาได้

เมื่อมีตราทองคำนี้ตั๊กแตนมัจจุราชจะสามารถกำจัดสถานะอสูรเกิดใหม่และก้าวหน้าเป็นอสูรระดับสูงที่มีพลังท้าทายหุบเขาอสูรได้

การได้รับตราทองคำนี้เป็นเพียงภารกิจแรก

ภารกิจที่สองคือทดสอบปฏิกิริยาสนองตอบของอสูร

ภารกิจนี้มีตัวเลือกสามระดับความยากคือ ‘ง่าย’ ‘ธรรมดา’ และ ‘ยากมาก’

ระดับที่ง่ายที่สุดก็คือยิงธนู ตราบเท่าที่อสูรที่ทดสอบอยู่ในระยะร้อยเมตร และจะต้องยิงธนูสามดอกใส่ลูกแอปเปิลสามดอก และแอปเปิลที่อยู่บนศีรษะอสูรจะต้องไม่เสียหาย

ความยากระดับธรรมดาคือต้องขว้างหอกอย่างรวดเร็ว หลังจากการทดสอบเริ่มขึ้น จะมีลูกเด้งพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้าด้วยกำลังที่แตกต่างกัน ผู้ทดสอบต้องขว้างหอกให้ถูกเป้าทั้งห้าครั้ง จะต้องไม่ล้มเหลว เพราะลูกเด้งที่ทรงพลังอาจเปลี่ยนทิศทางในกลางอากาศได้ ดังนั้นการท้าทายระดับธรรมดาจึงมีอสูรที่ผ่านด่านนี้มาได้เพียงไม่กี่ตน

และการทดสอบระดับยาก ถือเป็นการท้าทายฝีมือการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาที่สุด

ตั้งแต่เริ่มมีมาในประวัติศาสตร์หุบเขาอสูรไม่เคยมีใครผ่านระดับยากมากได้สำเร็จ!

ไม่เคยมีมาก่อน

แม้ว่าจะรู้ชัดว่าหลังจากผ่านด่านทดสอบนี้สำเร็จจะได้รับผลปัญญาเป็นรางวัล แต่มีน้อยคนนักที่พยายามลองทดสอบ  เพราะการทดสอบนี้ยากเกินไป   ยากจะหาผู้ทดสอบที่กล้าท้าทาย!

การท้าทายผ่านด่านนี้ เจ้านายกับอสูรจะต้องร่วมมือกัน เจ้านายจะต้องใช้เครื่องยิงลูกศรหรือหอกโดยใช้อสูรของตนเองเป็นตัวกระสุน อสูรจะเป็นเหมือนกับลูกกระสุนมีชีวิต ภายใต้ขอบเขตจำกัดของกฎสวรรค์ มันจะไม่สามารถใช้ทักษะหรือความแข็งแกร่งได้ เว้นจะผ่านการทดสอบได้สำเร็จ กฎสวรรค์จะให้รางวัลความเป็นไปได้ให้ลดลงชั่วคราว  ช่วยให้อสูรไปสู่เป้าหมายต่อไปได้

หากผิดพลาดล้มเหลวหรือว่าคาดการณ์ผิด  อสูรผู้ทำตัวเป็นกระสุนมีชีวิตจะตายอย่างลำบาก  และถ้าผู้ทดสอบมั่นใจว่าจะผ่านทดสอบได้ทั้งสิบครั้งได้สำเร็จเอาชนะการทดสอบระดับยากได้ ก็จะได้รับผลปัญญา

ในครั้งอดีตจักรพรรดิอวี้พยายามเข้าทดสอบที่ระดับยากนี้ อย่างไรก็ตามหลังจากยิงไปสามครั้งแม้ว่าจะประสบความสำเร็จผ่านมาสามครั้งแล้ว  แต่เขาก็ยังกลัวจนหลั่งเหงื่อเยียบเย็นไม่กล้าทดสอบต่อไป

นางพญาเฟ่ยเหวินหลียังดีกว่า นางลองถึงหกครั้ง ทั้งยังทำได้สำเร็จ  แต่พอถึงครั้งที่เจ็ด แม้แต่ศัตรูของนางก็ยังแนะนำให้นางอย่าลองอีก  อีกอย่างหนึ่งครั้งนี้ก็ทำลายสถิติไปแล้ว  นางเป็นคนแรกในรอบหลายพันปีที่ทดสอบผ่านถึงหกครั้ง แน่นอนว่านางไม่ใช่ผู้สร้างสถิติสูงสุดในประวัติศาสตร์ของหุบเขาอสูรแน่นอน  เมื่อหมื่นปี่แล้วมีสุดยอดฝีมือผู้ใช้วิธีเดียวกันนี้ประสบความสำเร็จที่ไม่ธรรมดา

ในเวลานั้นสหายของจอมเวทผู้ฉลาดได้แนะนำเขาไม่ให้ท้าทายต่อไปอีก มิฉะนั้นเขาจะพลาดท่าในช่วงเวลาสั้นๆ หลังจากคิดอยู่หนึ่งวัน จอมเวทฝีมือดีนั้นเสี่ยงและล้มเหลว เขาไม่สามารถได้ผลปัญญาเป็นรางวัล และได้แต่ปล่อยให้อสูรตายไป

 “ว่าไงนะ?  เจ้าเด็กนั่นจะลองใช้อสูรตนเองเป็นกระสุนมีชีวิตหรือ?  นี่เขาบ้าไปแล้วหรือ?”  เมื่อจ้าวคางคกได้ทราบข่าว เขาตกใจไม่อยากเชื่อคำพูดนั้น

 “เป็นความจริงหรือ?” แม้แต่พญาราชสีห์, พญาเหยี่ยวและเสือหน้ามนุษย์ก็ไม่อยากเชื่อเช่นกัน

 “เจ้าต้องการท้าทายด่านกระสุนอสูรหรือ?  นี่ไม่มีทางทำได้สำเร็จแน่นอน!”  นางพญาผึ้งพิษถ้ามองผิวเผิน นางมาเพื่อแสดงความยินดี แต่นางลอบให้คำแนะนำอย่างต่อเนื่อง  ขณะที่วีเซลหางดาบและหลงหม่าที่อยู่ใกล้ๆ อดไม่ได้รีบตามไปเกลี้ยกล่อมเย่ว์หยาง  เขาไม่เคยเห็นใครประสบความสำเร็จ แม้แต่จีอู๋ลี่ก็ยังถอนหายใจถึงสองครั้ง

กระสุนอสูรมีชีวิตจะนำความตายมาให้อสูรโดยไม่มีความแตกต่างกัน

ทั้งสองด้านของสนามทดสอบ ด้านหนึ่งเป็นสระน้ำแข็ง และอีกด้านหนึ่งเป็นสระเพลิง ที่ขอบกำแพงมีใบมีดแหลมคมอาบด้วยพิษ มีกระทั่งน้ำวนและทรายดูด

ในช่วงเวลาสั้นๆ ตราบที่เท่าอสูรที่เป็นกระสุนพลาดท่าร่วงตกไปนอกสนามทดสอบ มันจะตายอย่างรวดเร็ว

ไม่ว่าอสูรที่เข้ามาทดสอบจะมีความน่าเกรงขามเพียงไหน พลังกฎสวรรค์จะกีดกันความสามารถทั้งหมดนั้นออกไป  ตราบใดที่อสูรล้มเหลวเจ้านายได้แต่ดูอสูรนั้นตายไป

การทดสอบที่ระดับความยากมากนี้แม้ว่าในการทดสอบครั้งแรกจากสิบครั้ง ก็ยังเป็นเรื่องยากอย่างมากอยู่ดี

ในกรณีที่มีหอคอยสูงและอสูรจะต้องยิง  อาจต้องใช้อสูรยิงโจมตีถล่มหอคอยได้  และสิ่งมีชีวิตอื่นคือมีลาและหมูหลบอยู่ในนั้น ผู้ท้าทายจะต้องยิงฆ่าสัตว์มีชีวิตในหอคอยให้ได้ในรวดเดียว

ถ้าหอสูงไม่พัง สัตว์ในหอคอยไม่ตาย นั่นเป็นความล้มเหลว 

กล่าวอีกอย่างหนึ่งคือต้องทำให้สำเร็จ ล้มเหลวไม่ได้  และจะไม่มีทางกลับมาได้

 “พวกเจ้าเงียบได้ไหม? นี่ยากนักหรือ? ข้าคิดว่าง่ายมาก  หลบไป อย่ามาขวางทางข้า!”  เย่ว์หยางเฉียดผ่านวีเซลหางดาบและหลงหม่าไปทางด้านข้าง

 “เจ้าต้องการเป็นกระสุนชีวิตหรือ?”  นางพญาผึ้งพิษกระซิบถามตั๊กแตนมัจจุราชด้วยภาษาลับ

 “ฮื่ม”  ตั๊กแตนมัจจุราชพยักหน้าอย่างน่ารัก นางมีความมั่นใจในเจ้านายของนาง  ต่อให้ต้องตายความเชื่อมั่นของนางก็ไม่คลอนแคลน

เย่ว์หยางไม่ได้ปลอบใจหรือให้กำลังใจเหมือนกับคนอื่นๆ  เขาวางตั๊กแตนมัจจุราชลงบนเครื่องยิงโดยตรง บนร่างกายชั้นนอกของตั๊กแตนมัจจุราชมีปลอกแสงที่เกิดจากพลังกฎสวรรค์มองดูคล้ายปลอกกระสุนปืนใหญ่ขนาดเล็ก ความจริงไม่ว่าอสูรจะใหญ่หรือเล็กก็ตาม  พลังกฎสวรรค์นี้จะทำงานเหมือนกัน  ทักษะแฝงเร้นและพลังของอสูรจะใช้งานไม่ได้ นอกจากกลายเป็นกระสุนอสูรแล้ว  คราวนี้อสูรไม่สามารถทำอะไรได้

บางทีด้วยความเชื่อใจเจ้านายอย่างเต็มที่ การให้ความร่วมมือในกลยุทธ์ก็เป็นการแสดงออกที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

จ้าวคางคกและพญาราชสีห์ยังมาไม่ถึง  และพวกเขายังอยู่ค่อนข้างไกล

แต่พญาเหยี่ยวและนางพญาผึ้งพิษไปถึงที่นั่นแล้ว

มีทั้งอสูรปีศาจและมีกระทั่งผู้พำนักหลายสิบคนรวมตัวอยู่ที่นั่นด้วย ทุกตัวตนเหมือนกับกำลังมองดูคนบ้า  พวกเขามองดูเย่ว์หยาง

ในหุบเขาอสูรเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วที่ไม่ค่อยมีใครใช้กระสุนอสูรมีชีวิต.. เจ้าเด็กนี่บ้าระห่ำจริงๆ... ข้าหวังว่าเขาจะไม่ล้มเหลวเร็วเกินไป  มิฉะนั้นคงไม่มีอะไรสนุกให้ดู

นอกจากนางพญาผึ้งพิษ วีเซลหางดาบและหลงหม่า และผู้ถูกจำกัดคนอื่นๆ บางตน ไม่ว่าจะเป็นอสูรปีศาจ หรือผู้พำนักล้วนแต่รู้สึกว่าเย่ว์หยางจะต้องล้มเหลว

เจ้าตัวโง่งมนี่จะต้องล้มเหลวในพริบตา และเป็นการล้มเหลวที่ใช้เวลาน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์หุบเขาอสูรกระมัง?

คนโง่บางคนที่มั่นใจตัวเองเกินไปเลือกบททดสอบที่ยากที่สุด ผลของการเลือก พวกเขาคงจะพบว่าอสูรของเขาต้องมาตายเพราะน้ำมือเขาเอง และนั่นเป็นเรื่องที่ยากจะพบเห็น!

 “เจ้าไม่ต้องคำนวณหรือไง?”  วีเซลหางดาบไม่ต้องการเปิดเผยตน มันหลั่งเหงื่อเยียบเย็นพลางเกาศีรษะ “ความจริงระหว่างช่วงเวลาที่ไม่จำจกัดนี้ เจ้าค่อยๆ คำนวณดูก็ได้!”

 “ใช่แล้ว คำนวณรัศมีซ้ำอีกคราให้ชัดเจนแน่นอนก็นับว่าไม่เลว ทั้งพลัง มุมมองและทิศทาง ฯลฯ ต้องคำนวณอย่างระมัดระวัง!”  หลงหม่าพยายามโน้มน้าวใจ

 “ง่ายขนาดนั้น ยังต้องใช้การคำนวณด้วยหรือ?”  เย่ว์หยางไม่คล้อยตาม

 “โง่จริงๆ!”

อสูรที่เคยตายไปแล้วเห็นว่าเย่ว์หยางหยิ่งยโสยิ่งนัก  ทุกตนรู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่ดีหากมีทัศนะที่ขัดแย้งกับเย่ว์หยาง  นี่เขาต้องการประสบความสำเร็จโดยไม่ต้องคำนวณอย่างถี่ถ้วนหรือ? นี่ยังยากยิ่งกว่ารอให้ฝนตกลงมาเป็นขนมเค้กจากท้องฟ้า!  ต่อให้คำนวณไว้เป็นอย่างดีก็ไม่จำเป็นต้องสำเร็จ  สามพันปีก่อนนี้ มีบัณฑิตผู้ทรงภูมิปัญญาคนหนึ่งคำนวณอยู่ถึงสามวันสามคืนจนมั่นใจว่าสามารถทำได้ เขาจึงเริ่มใช้อสูรทดสอบ และในที่สุดเขาพลาด...

เป็นไปไม่ได้ที่จะประสบความสำเร็จได้โดยไม่ต้องคำนวณ

แม้แต่การยิงแอปเปิลที่ง่ายที่สุดก็ยังต้องคำนวณแง่มุม พลังและทิศทางเป็นอย่างดี

วีเซลหางดาบและหลงหม่าพยายามโน้มน้าวใจ

คาดไม่ถึงเลยว่าเย่ว์หยางและง้างเครื่องยิงเล็งด้วยตาเดียว “ฟิ้ววว” ตัวของตั๊กแตนมัจจุราชคลุมไปด้วยรัศมีแสงพุ่งเป็นแนวโค้งข้ามหอคอยแรกและกระแทกเข้าที่กึ่งกลางหอคอยที่สอง จุดเชื่อมต่อของหอคอยสูงพังถล่มครืน..

หมูที่อยู่ข้างในที่ไม่ตายก็ระเบิดสลายกลายเป็นควันหายไป

ตั๊กแตนมัจจุราชที่มีพลังกฎสวรรค์คลุมทั้งร่างเทเลพอร์ตกลับมาและอยู่ในมือของเย่ว์หยาง

แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ?

ง่ายจะตาย!

ทุกคนตาค้างและกับพื้นระเนระนาดทีละคน !-!